(၁)
“အစ္မ...အျပင္မွာ ဧည္႔သည္ေရာက္ေနပါတယ္.... ” ဆိုတဲ႔ Intercon မွထြက္ေပၚလာတဲ႔ အသံတစ္ခုေၾကာင္႔ က်မရဲ႕ လုပ္လက္စအလုပ္ေလးေတြကို ခဏ ထားခဲ႔လိုက္ရင္း ဧည္႔ခန္း ေဆာင္ဘက္ကို ထြက္လာခဲ႔လိုက္သည္...။
“ ေအာ္ ... ဘယ္သူမ်ားပါလိမ္႔လို႔ .. ညီမေလး သိမ္႔ ပဲ .. မမလဲ ညီမေလးနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္ေနတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ ရံုးခန္းထဲမွာပဲ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာၾကတာေပါ႔ ...လာ ညီမေလး”
ရိုးရိုးသားသားေလးနဲ႔ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ေလးရိွလွတဲ႔ သိမ္႔လို႔ေခၚတဲ႔ ေကာင္မေလးက က်မရဲ႕ အားကိုးအားထားရေသာ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ...။
သူမရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥတစ္ခုအတြက္ အလုပ္ကေန ခြင္႔ရက္ရွည္ယူသြားခဲ႔တာေတာင္ လအနည္းငယ္ၾကာသြားခဲ႔ျပီ.......
“ထိုင္ ညီမေလး မမကို ဘာမ်ားေျပာစရာေတြရိွေနမလဲ ...”
လို႔ စကားစလိုက္ရင္း....သိမ္႔ရဲ႕ ရင္ဖြင္႔သံေလးေတြကို က်မအခ်ိန္ေပး ေနာင္ေထာင္ ေဆြးေႏြး ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္....။
အျမဲတမ္းျပံဳးေနတတ္တဲ႔ ညီမေလးတစ္ေယာက္...အခ်စ္အတြက္ တမ္းတ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြလား ၊ နာၾကင္ ေၾကကြဲရိပ္ေတြလားဆိုတာ မသိရေပမယ္႔ ျဖဴစင္ရိုးသားမႈမ်က္၀န္းအိမ္ေလးတစ္စံုမွာေတာ႔ မ်က္ရည္စက္ေလးေတြ တြဲခိုလို႔ ေနခဲ႔ေလရဲ႕ .... တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႔ ေနာက္မွာ ေတာက္ေလာင္တဲ႔ ေသာကမီးေတြက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ကို ပူေလာင္လြန္းလွပါသည္....။ ရင္ထဲမွာ ေလးလံမြန္းက်ပ္စြာနဲ႔ပဲ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို မသိမသာခ်လိုက္မိရင္း....
“တစ္ကယ္ေတာ႔ ညီမေလးရယ္ အိပ္မက္တစ္ခုေၾကမြပ်က္စီးသြားတာဟာ ဘ၀တစ္ခုလံုး ပ်က္သုန္းသြားတာ မဟုတ္ပါဘူး ...”
“ တစ္ခါတစ္ရံမွာရူးမိုက္တတ္တဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေတြက အနာဂတ္တစ္ခု တည္ေဆာက္ႏိုင္ဖို႔ အတားအဆီးတစ္ခု ျဖစ္သြားတတ္တယ္......”
အမွတ္မထင္ရလိုက္တဲ႔ ဒဏ္ရာဆိုတာရိွခဲ႔ရင္လည္း အခိုက္အတန္႔ပါပဲ ညီမေလးရယ္...လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀မွာ အဲဒီအရာေတြထက္ အေရးၾကီးတဲ႔အလုပ္ေတြ ၊ အဓိပၸါယ္ရိွတဲ႔ အလုပ္ေတြ လုပ္ဖို႔ တာ၀န္ အသီးသီးရိွေနၾကတယ္...တာ၀န္သိတတ္ဖို႔နဲ႔ ဘ၀ကို ယံုၾကည္ခ်က္အျပည္႔နဲ႔ရဲ၀ံ႔စြာဆက္ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ဖို ....အတြက္.....စိတ္ဓါတ္ ခြန္အား ေတြေတာ႔ လိုတာေပါ႔ ....ညီမေလးရယ္ ”
က်မရဲ႕ ခံယူခ်က္ေလးတစ္ခ်ဳိ႕ကို သူမေလးနာလည္သေဘာေပါက္ဖို႔ ေျပာလိုက္မိရင္း....
အရာအားလံုးကို ျပတ္သားစြာ ဆံုးျဖတ္ေက်ာခိုင္းခဲ႔ဘူးေသာ ၊ ဘ၀ကိုရဲ၀ံ႔စြာေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႔ဘူးေသာ အတိတ္က ပံုရိပ္တစ္ခ်ဳိ႕ကို ျပန္လည္ သတိရလိုက္မိသည္...။
အတိတ္ဆိုတာကိုျပန္လည္သတိရမိေပမယ္႔ က်မရင္ထဲမွာ ဘယ္အရာကိုမွ တမ္းတလြမ္းဆြတ္ျခင္း ဆိုတာေတြလည္း ရိွမေနခဲ႔ေတာ႔တာ ေသခ်ာပါသည္ ....။ တစ္ခ်ိန္က အရူးအမူးခ်စ္ခဲ႔ဘူးတဲ႔ က်မႏွလံုးသားေတြက အခုခ်ိန္မွာ က်မဖတ္ေနက်ျဖစ္တဲ႔ ဘာသာေရး စာအုပ္ေတြရဲ႕စာတစ္ေၾကာင္းေလာက္ေတာင္ အေရးမပါခဲ႔ေတာ႔ပါလားလို႔ ေတြးမိတဲ႔အခါ က်မရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုဟာလည္း ေက်နပ္စြာ ျပံဳးေနခဲ႔ပါလိမ္႔မည္......။
(၂)
ဘာလိုလိုနဲ႔ ရာသီစက္၀န္းေတြေတာင္ တစ္ေက်ာ႔ျပီး တစ္ေက်ာ႔လည္ပတ္ခဲ႔ျပန္ျပီ....။
လတ္ဆတ္ေအးျမစြာ ျဖာက်လာတဲ႔ ေနေရာင္ျခည္နံနက္ခင္းေအာက္မွာ ယူနီေဖာင္းေလးကို ေသေသသပ္သပ္ ၀တ္ဆင္ျပီး စာသင္ေဆာင္ခန္းမဘက္ဆီသို႔ ဦးတည္ခဲ႔လိုက္သည္...။ စာသင္ခန္းအတြင္းက ခံုေလးေတြေပၚမွာ ညီညာေသသပ္စြာ တင္ထားၾကတဲ႔ အစိမ္းေရာင္ ဆင္တူ လြယ္အိတ္ေလးမ်ား.......။
က်မတို႔အားလံုး ဘုရားခန္းရိွရာ ခန္းမေဆာင္သို႔ မသြားမီ စာသင္ခန္းကို စနစ္က် မက် တခ်က္စစ္ေဆးလိုက္ၾကသည္..။ ေက်ာင္း၀န္းတစ္ပတ္ ပတ္လိုက္ရတာနဲ႔ နည္းနည္းေနာက္က်သြားခဲ႔ျပီ ထင္ပါရဲ႕ ....။
တစ္ေန႔တာ၏အစ မဂၤလာရိွေသာနံနက္ခင္းတိုင္းမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ပန္း၊ ေရခ်မ္း ကပ္လွဴ ပူေဇာ္ျခင္း၊ ငါးပါးသီလေဆာက္တည္ျခင္း ၊ ေန႔အလိုက္ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္း ၊ ပဌါန္းျဖင္႔ပူေဇာ္ျခင္း ၊ ျပီးေျမာက္တဲ႔အခါ ...ေမတၱာပို႔ျခင္း ... အမွ်ေပးေ၀ျခင္းတို႔အား အစဥ္အတိုင္း ျပဳလိုက္ၾကရသည္....။
အားလံုး ျပီးသြားတဲ႔အခါမွာေတာ႔ အတန္းၾကီးေတြကေန အတန္းငယ္ ကေလးေလးေတြ တစ္တန္းျခင္းစီအလိုက္ ဘုရားခန္းမေဆာင္ၾကီးကေန စာသင္ေဆာင္ဘက္သို႔ အတန္းပိုင္ဆရာမမ်ားျဖင္႔ ညီညီညာညာ ထြက္ခြာသြားၾကသည္....။
လံုျခံဳေႏြးေထြးလွေသာ ေမတၱာတရား၏ အရိပ္ေအာက္မွ ရွင္သန္ခြင္႔ရၾကတဲ႔ ခ်စ္စရာ ကေလးငယ္ေလးမ်ားနဲ႔အတူ ဆရာမေလး သိမ္႔ ကိုရုတ္တရတ္ၾကည္႔လိုက္မိရင္း ..ေအာ္ ဘာလိုလိုနဲ႔ သူမ ဒီေက်ာင္းေလးကို ျပန္လည္ျပီး တာ၀န္ေတြထမ္းေဆာင္ခဲ႔တာေတာင္ ရာသီ တစ္ေက်ာ႔ လည္ပတ္သြားခဲ႔ျပီပဲ လို႔ စဥ္းစားလိုက္မိသည္....။ အသက္ငယ္ေပမယ္႔ စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာမႈရိွတဲ႔ ... ဒဏ္ရာေတြရခဲ႔ေပမယ္႔ အရိပ္မဲ႔ေနေသာ ပန္းကေလးေတြကို ေႏြးေထြးစြာေစာင္႔ေရွာက္ႏိုင္မႈရိွတဲ႔ ႏွလံုးသားျဖဴစင္ေသာ သူမေလးကို က်မ ရင္ထဲမွာ.မေလးစားပဲ မေနႏိုင္ .....။
ဖက္ဖူးစိမ္းေရာင္ ခ်ည္ထည္ေပၚမွာ အျဖဴေရာင္ ပိုးခ်ည္မွ်င္ေလးေတြနဲ႔ လွပစြာယက္ေဖာက္ထားတဲ႔ ခ်ိတ္လံုျခည္ေလးနဲ႔အတူ အျဖဴေရာင္ရင္ဖံုးပန္းထိုးအက်ီဆင္တူေလးေတြနဲ႔ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕စြာ စာသင္ၾကားေနၾကတဲ႔ ဆရာမေလးမ်ား ...၊ေက်ာင္းသား၀တ္စံုေလးေတြကို တူညီစြာ ၀တ္ဆင္ၾကလွ်က္ တီတီတာတာ ကဗ်ာရြတ္ဆိုေနၾကတဲ႔ က်မရဲ႕ အသည္းပန္းကေလးမ်ားလို႔ တင္စားလို႔ရတဲ႔ အရိပ္မဲ႔ပန္းရိုင္းကေလးမ်ား ..... ျမင္ကြင္းအားလံုးကို မ်က္ေစ႔တဆံုးေငးေမာၾကည္႔မိရင္း က်မရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမႈ အသေခ်ၤနဲ႔အတူ လွပတဲ႔ နံနက္ခင္းတစ္ခုဟာလည္း အဓိပၸါယ္မ်ားစြာျဖင္႔ အသက္၀င္ ေတာက္ပ လို႔ေနခဲ႔ပါသည္....။
(၃)
ျငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈအတိျပီးတဲ႔ ဒီေက်ာင္းေလးကို ေတာင္ေပၚနယ္ျမိဳ႕ေလးနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းက ေတာင္ကမူေလးေပၚမွာ တည္ေဆာက္ထားခဲ႔ျပီး က်မသိပ္ခ်စ္တဲ႔ ေတာရိုင္း ေတာင္ရိုင္းပန္းကေလးေတြကလည္း အျပာေရာင္မိုးေကာင္းကင္ၾကီးေအာက္က ျဖဴစင္ေဖြးလြေနတဲ႔ အေဆာက္အဦးေလးေတြနဲ႔အတူ အလြန္ပနံရစြာျဖင္႔ တင္႔တယ္လွပလု႔ိ ေနခဲ႔ျပန္ပါတယ္...။
အေတြးေတြနဲ႔ လြင္႔ေမ်ာေနခဲ႔ရင္း ယေန႔အတြက္ အရိပ္မဲ႔ေနၾကရွာေသာ ကေလးငယ္ေလးမ်ားကို ေမြးေန႔ကုသိုလ္ျပဳရန္ တစ္ျခားေသာျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕မွအလွဴရွင္မိသားစုမ်ား ေရာက္လာၾကေပေတာ႔မည္... ။ ၾကိဳတင္စီစဥ္စရာရိွတာေလးေတြကို စီစဥ္ရန္အတြက္ ေ၀ယ်ာ၀စၥျပဳၾကေသာ ၀န္ထမ္းမ်ားထံ သြားေရာက္စီစဥ္ ေပးရဦးမည္ မဟုတ္ပါလား....။
ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးဆိုေပမယ္႔ ေဆာင္းအကုန္ေႏြအကူး ရာသီဥတုေၾကာင္႔ထင္သည္...ႏွဖူးျပင္ေပၚက စီးက်လာတဲ႔....ေခြ်းစေလးေတြကို လက္ကိုင္ပ၀ါေလးနဲ႔ အသာအယာ သုတ္လိုက္ရင္း ... က်မခရီးတစ္ခုကို မသြားခင္ အားလံုးတာ၀န္လႊဲေျပာင္းယူရမည္႔ သီတာလို႔ေခၚတဲ႔ အသက္ ၃၀ေက်ာ္ဆရာမေလးနဲ႔ အေရးၾကီးလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ျခင္းကို အဆံုးသတ္လိုက္ၾကသည္ ....။ ယေန႔ေမြးေန႔ အလွဴရွင္မိသားစုကို ႏႈတ္ဆက္စကား ႏွင္႔ ေက်းဇူးတင္၀မ္းေျမာက္စကား ေျပာၾကားရန္ရိွေနေသးသည္ ...။
ေမြးေန႔ရွင္ရဲ႔စာရင္းေလးကို ျပန္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ႏွင္းကဗ်ာရဲ႕အသက္(၁၀)ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔အလွဴ....တဲ႔ ....။ က်မနဲ႔ေမြးလတူတဲ႔ ေမြးေန႔ရွင္ ႏွင္းကဗ်ာ ဆိုတဲ႔ သမီးေလးအတြက္ မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေစရန္ ရည္ရြယ္ျပီး က်မေရးခဲ႔ေသာ ႏွလံုးသားရွင္သန္ရာ...ဆိုတဲ႔ စာအုပ္ေလးေပၚမွာ ေသသပ္လွပေသာ လက္မွတ္ေလးတစ္ခုကို ထိုးလိုက္တယ္.....။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဆရာေလး သိမ္႔ ရုတ္တရက္ေရာက္လာျပီး ....
“အစ္မ ... အလွဴရွင္ေတြ ျပန္ၾကေတာ႔မယ္ .. အစ္မနဲ႔ ေတြ႔လို႔ရမလားလို႔လဲ ေမးေနၾကတယ္ ....”
“အိုး ဟုတ္ပါရဲ႕ ညေနေတာင္ ေစာင္းေတာ႔မွာပဲ အလွဴခန္းမထဲမွာ အားလံုးအဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ၾကရဲ႕လား သိမ္႔ ” လို႔ ေမးရင္း က်မတို႔ အားလံုး ေမတၱာခန္မေဆာင္ၾကီးသို႔ ဦးတည္ခဲ႔လိုက္သည္....။
(၄)
ေမတၱာခန္းမေဆာင္ၾကီးဆိုတာက က်မတို႔ ဒီပရဟိတေက်ာင္းေလးရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ခန္းမျဖစ္သည္ ။တစ္ခါ တစ္ရံ ေမြးေန႔ရွင္မ်ားက အဟာရဒါန ပညာဒါန က်န္းမာေရးဒါနေလးေတြ လာေရာက္လွဴဒါန္ဒါန္းလွ်င္ အခမ္းအနားေလးနဲ႔ စနစ္တစ္က် က်င္းပေပးပါသည္ ...။
တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ႔ ဤေက်ာင္းေလးအတြင္းမွာ မီွတင္းေနမထိုင္ၾကတဲ႔ က်မနဲ႔ ၀န္ထမ္းမ်ားအားလံုး ၊ က်မခ်စ္တဲ႔ ကေလးငယ္ေလးမ်ားအားလံုးအတြက္ ဓမၼသဘင္ပြဲမ်ားက်င္းပေပးသလို ၊ က်မငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက ေလးစားခင္မင္ခဲ႔ရေသာ ေရႊျပည္သူ ၊ႏွင္းနဲ႔မာယာ ၊အနမ္း ၊ ေမသစၥာေမာင္ ၊ မယ္ကိုး ၊ လသာည ၊ နဲ႔ ေခ်ာ (အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္ )အစရိွတဲဲ႔ အမ်ဳိးသမီးစာေရးဆရာမၾကီးမ်ားကလည္း တစ္ႏွစ္တစ္ခါဆိုသလို ကေလးငယ္ေလးမ်ားအတြက္ ႏွလံုးသားအဟာရျဖစ္ေစမည္႔အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင္႔ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးငယ္ေလးမ်ားအတြက္ လိမ္မာယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ စာေရးစာေပေဟာေျပာပြဲမ်ား က်င္းပရာ ခန္းမေဆာင္ၾကီးလည္းျဖစ္သည္...။
ခန္းမထဲမွာ ကေလးငယ္ေလးမ်ားနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ေနရာကေန ျပန္ဖို႔အသင္႔ျဖစ္ေနပံုရတဲ႔ အလွဴရွင္မိသားစုမ်ားရိွရာကို က်မ အားနာစြာ ေလွ်ာက္လာမိရင္း....
“ေဆာရီးပါရွင္ က်မတို႔ အလုပ္နည္းနည္းမ်ားသြားလို႔ ဒီဘက္ကိုလာဖို႔ ေနာက္က်သြားတယ္ ... က်မ ျမသက္ႏွင္းပါ .... လို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္ ....
“ဟုတ္ကဲ႔ ေဒၚျမသက္ႏွင္း.....ေနေကာင္းက်န္းမာရဲ႕လား.... က်ေနာ္႔ကုိ မွတ္မိရဲ႕လား ” လို႔ ရင္းႏွီးစြာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တဲ႔ အသံ....ဒီအသံက က်မနဲ႔ အေတာ္ရင္းႏွီးပါသည္ ....
က်မလည္း ေခြ်းစိုေနတဲ႔ ပါ၀ါမ်က္မွန္ေလးကို လက္တစ္ဘက္နဲ႔ ျပန္တင္လိုက္မိရင္း ... ဘယ္သူဘယ္၀ါ လည္းဆိုတာ က်မေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္မိသြားတဲ႔ တစ္ခဏ ...ရင္ထဲမွာအ႔ံၾသသြားခဲ႔ရေပမယ္႔ ရင္႔က်က္သြားတဲ႔အျပံဳးတစ္ခုနဲ႔အတူပဲ....
“ဟုတ္ကဲ႔ က်မေနေကာင္းက်န္းမာလွ်က္ပါ အလွဴရွင္မိသားစုမ်ားအေနနဲ႔ ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုခြင္႔ရတာ ၀မ္းသာမိပါတယ္..က်မတို႔မေတြ႔ၾကတာေတာင္ အေတာ္ၾကာျပီေနာ္...”ဟု....တည္ျငိမ္စြာ ေျပာျဖစ္လိုက္သည္ ....က်မအသက္ထက္ သံုးႏွစ္ေလာက္ၾကီးတဲ႔လူတစ္ေယာက္က...သိသိသာသာ အသက္အရြယ္အရ ရင္႔ေရာ္သြားခဲ႔တာက လြဲရင္ အျမဲတည္ျငိမ္မႈရိွတဲ႔ သူ႔ပံုစံနဲ႔ ျပံဳးလိုက္တဲ႔ သူ႔အမူအယာကေတာ႔ အရင္တုန္းကအတိုင္း ဘာမွမေျပာင္းလဲပါ ....
“လူခ်င္းမေတြ႔ျဖစ္ၾကေပမယ္႔ ကိုယ္.. ျမသက္ႏွင္း နဲ႔ပတ္သတ္တဲ႔ သတင္းေတြအျမဲၾကားေနရပါတယ္...”
အံ႔ၾသမႈနဲ႔အတူ ...သူ႔ကို တစ္ခ်က္ၾကည္႔ျဖစ္တယ္ဆိုေပမယ္႔ တိုက္ဆုိင္မႈရိွတုိင္း သူ႔ကို အရိုးသားဆံုး သတိရျဖစ္ခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္းေလးေတြေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ က်မ ေျပာျပျဖစ္ေတာ႔မည္ မဟုတ္ပါ
“ကိုယ္ တစ္ကယ္ပဲ ျမသက္ႏွင္းကို ေလးစားပါတယ္ ... ဘ၀တစ္ခုလံုးကို အက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းေတြအတြက္ အခုလို ပံုေအာေပးလိုက္တာ ဘ၀မွာရွင္သန္ရတာ တစ္ကယ္ ေက်နပ္စရာပါပဲ...
သူ႔ေဘးမွာ ရပ္ေနၾကတဲ႔ သူ႔အမ်ဳိးသမီးေလး နဲ႔ အလွဴရွင္ သမီးငယ္ေလးတို႔ကို ၾကည္႔၍...
“ဒီေန႔ ေမြးေန႔အလွဴရွင္သမီးေလး ႏွင္းကဗ်ာ ေပါ႔ဟုတ္လား ... သမီးေလးရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ ဒီေနရာကို အခုလိုအလွဴလာလုပ္ေပးတာ တစ္ကယ္ပဲ မြန္ျမတ္ပါတယ္....ဒါက အလွဴရွင္သမီးေလးအတြက္ ေမြးေန႔အမွတ္တရပါ...”လို႔ေျပာရင္း အ၀ါေရာင္မ်က္ႏွာဖံုးလွလွေလးနဲ႔ေသသပ္လွပေနတဲ႔ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ကို ကမ္းေပးလိုက္သည္ ....။
“အယ္ တိုက္ဆိုင္လိုက္တာ ျမတ္ ဟိုတစ္ေန႔က ေမာင္႔ကို မွာတာ ဒီစာအုပ္ေလးပဲေလ ဆိုင္မွာကုန္ေနတယ္ဆိုလို႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာာက္ဆီက ငွါးဖတ္မယ္စိတ္ကူးထားတာ အခုလို စာေရးသူကိုယ္တိုင္က သမီးေလးအတြက္ ေပးေတာ႔ အမွတ္တရေလး ပိုျဖစ္သြားျပီ .. ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ မမရယ္တဲ႔ ..... ခ်စ္စရာ သမီးေလးကလည္း ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ အန္တီတဲ႔ .....
စကားေျပာ သိမ္႔ေမြ႔ေျပျပစ္ျပီး ရိုးသားမႈအရိပ္အေရာင္ေလးေတြေရာယွက္ေနတဲ႔ သူ႔ဇနီးေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာ သမီးေလးတို႔ကို က်မ ... ႏုညံ႔စြာျပံဳးျပျဖစ္ရင္ း .......
“ဒီလကုန္က က်မ ေမြးေန႔ဆိုေတာ႔..ေမြးေန႔အမွတ္တရ စာအုပ္ေလးထြက္ဖို႔ရိွတယ္ ....အဲဒီက်ရင္လဲ အားေပးပါဦးနာ္လို႔ က်မရယ္ေမာစြာဆိုလိုက္ျပီး
ကဲ.... အလွဴရွင္ မိသားစုေတြ ျပန္ေတာ႔မယ္ထင္တယ္ စကားေကာင္းေနတာနဲ႔ ေနာက္က်ေနျပီလို႔ေျပာလိုက္ရင္း စကားစေတြကို ျဖတ္လိုက္သည္ ။
(၅)
အရာရာတိုင္းအေပၚမွာ အျမဲနားလည္တတ္ျပီး အထူးသျဖင္႔ လူတစ္ဘက္သားကို အားနာတတ္တဲ႔ သူ႔အမူအယာေတြထဲမွာ မေတြ႔ျဖစ္တာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ႔ က်မကို စကားေတြ အားပါးတရေျပာခ်င္ေသးပံုရပါသည္ ။သို႔ေသာ္....နားလည္မႈရိွစြာသူ႔အမူအယာ အတိုင္း အသာအယာ ေခါင္းျငိမ္႔ရင္း
“ေကာင္းပါျပီ...အားလံုးပဲ က်ေနာ္တို႔မိသားစုကို ျပန္ဖို႔ခြင္႔ျပဳပါဦး... ဒီလို သာယာတဲ႔ ေနရာေလးတစ္ခုမွာ ကိုယ္႔သမီးအတြက္ အဓိပၸါယ္ရိွတဲ႔ ေမြးေန႔ပြဲေလးတစ္ခု က်င္းပခြင္႔ရလို႔ ... ကိုယ္တို႔မိသားစုက တစ္ကယ္ပဲ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္.....
ေအာ္ ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ ေဒၚျမသက္ႏွင္း ေရးခဲ႔တဲ႔ ပန္းရိုင္းကေလးမ်ား... ဆိုတဲ႔ စာအုပ္ကို ဖတ္ျပီးကတည္းက ကိုယ္တို႔မိသားစု ဒီေနရာကို စိတ္ထဲမွာ ပံုေဖာ္ၾကည္႔ျဖစ္ရင္း အျပင္မွာလဲ အေရာက္လာခ်င္ခဲ႔တာၾကာပါျပီ... အခုမွပဲ ၁၀ႏွစ္ေျမာက္အမွတ္တရ သမီးေလးရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ မွတ္မွတ္ရရေလးျဖစ္ေစခ်င္တာနဲ႔ တစ္ကယ္လိုအပ္ေနတဲ႔ေနရာေလးမွာ လွဴဒါန္းခ်င္တာနဲ႔ ဒီေနရာေလးကို ေရြးျဖစ္ခဲ႔တာပါ
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ေလ သမီးေလးေမြးလက ႏွင္းရဲ႕ေမြးေန႔နဲ႔ တစ္လတည္းျဖစ္ေနေတာ႔ ေမြးလေရာက္တိုင္း အညာမွာျပန္ျပီး ယဥ္ေက်းလိမ္မာသင္တန္းေလးေတြဖြင္႔လွစ္ေပးတဲ႔ ျမသက္ႏွင္း ရဲ႕ သတင္းေတြကို ၾကားရေတာ႔ အခုလို ေတြ႔ဆံုခြင္႔ရမယ္လို႔ေတာင္ ေမွ်ာ္လင္႔မထားခဲဲ႔မိဘူး ....ကဲ ....ျမသက္ႏွင္းေရ...ကိုယ္တို႔ကို ခြင္႔ျပဳပါဦး ...တဲ႕ ....”
စကားေတြအမ်ားၾကီးကို ရင္းႏွီးစြာေျပာလိုက္ရင္း က်မကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္တဲ႔သူ႔မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ဆံုဆည္းျဖစ္ရင္း က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ရင္ထဲမွာ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး နားလည္ျခင္း ၊ အျပန္အလွန္ေလးစားျခင္း ၊ မထင္မွတ္ပဲဆံုဆည္းလိုက္ရသည္႔တစ္ခဏမွာ အံ႔ၾသ၀မ္းသာျခင္းဆိုတဲ႔ ခံစားမႈမ်ဳိးကို က်မတို႔ အျပန္အလွန္ နားလည္မိၾကပါသည္...။
(၆)
“ ယေန႔ အလွဴရွင္မိသားစုမ်ား .... က်န္းမာပါေစ ... ခ်မ္းသာပါေစ .... ၀မ္းသာပါေစ .... လန္းျဖာပါေစ.... အစရိွသျဖင္႔ ညီညီညာညာ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သ ႏႈတ္ဆက္သံေလးေတြ ခ်စ္စရာ ကေလးငယ္ေလးမ်ားဆီကေန ေ၀ေ၀ဆာဆာပ်ံ႔လြင္႔လာခဲ႔သလို ေမတၱာခန္းမေဆာင္ၾကီးထဲကေန က်မႏွင္႔၀န္ထမ္းမ်ားအားလံုးကလည္း လႈိက္လွဲေဖာ္ေရြလွစြာျဖင္႔ သူတို႔ မိသားမ်ား ထြက္ခြာသြားရာ ေနရာထိ လိုက္လံႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကပါတယ္.....။
အခုနက အနည္းငယ္ပူေလာင္သလို ခံစားလိုက္ရတဲ႔ ရာသီဥတုကလည္း ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးရဲ႕ ညေနေစာင္းနဲ႔အတူ တိုး၀င္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကေလျပီ....။မၾကာခင္မွာ တီတီတာတာ လာေရာက္ခြ်ဲႏြဲ႕ၾကဦးမယ္႔ က်မရဲ႕ ပန္းရိုင္းေလးေတြလည္း ျခံ၀န္းေလးထဲမွာ လြတ္လပ္စြာ ျမဴးထူး ေဆာ႔ကစားေနၾကေလျပီ ....။
အတိတ္ကို တူးဆြျပီး ေတြးေတာ ေငးေမာေနဖို႕အတြက္ က်မမွာ အခ်ိန္မရိွပါ .....။ ဘာျပီးရင္ ဘာလုပ္ရမယ္ ဆိုတဲ႔ ႏွလံုးသားနဲ႔ ဦးေႏွာက္က ညီညြတ္မွ်တစြာ ခ်မွတ္လိုက္တဲ႔ အခ်ိန္ဇယားေတြၾကားမွာ အလြမ္းဆိုတာအတြက္ က်မမွာ ေနရာ ကြက္လပ္မရိွခဲ႔တာလည္း ၾကာခဲ႔ျပီျဖစ္သလို... ၀ါသနာရပ္ေတြနဲ႔ အက်ဳးိျပဳလုပ္ငန္းေတြၾကားမွာ ...က်င္လည္လာခဲ႔တာလည္း က်မအသက္ေတာင္ မၾကာခင္မွာ ႏွစ္ေလးဆယ္ျပည္႔ေပေတာ႔မည္ ....။
ေမြးရက္အမွီထုတ္ဖို႔ စီစဥ္ထားတဲ႔ “က်မ၏အႏွစ္ေလးဆယ္ေျမာက္ခရီး ”....ဆိုတဲ႔ စာအုပ္ေလးျဖစ္ေျမာက္ဖို႔ သတိရမိရင္း ....ၾကည္ႏူးမႈအျပံဳးတို႔နဲ႔အတူ ေတာင္ကမူေလးေပၚက ေမတၱာႏွင္း...အမ်ဳိးသမီးေစာင္႔ေရွာက္ေရး ေက်ာင္းေလးထဲကို တစ္လွမ္းခ်င္းျပန္၀င္သြားလိုက္တဲ႔ က်မရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြတိုင္းဟာလည္း အဓိပၸါယ္ရိွတဲ႔ရွင္သန္ျခင္းေတြနဲ႔ အသက္၀င္လွပလို႔ေနခဲ႔ပါလိမ္႔မည္ ......။
ႏွလံုးသားတစ္ခု အဓိပၸါယ္ျပည္႔၀စြာ ရွင္သန္ႏိုင္မႈဆိုတဲ႔ အေတြးစေလးတစ္ခုကေန...ႏွလံုးသား၏ ဘ၀စာမ်က္ႏွာတစ္ခုအျဖစ္ စိတ္ကူးယဥ္ ပံုေဖာ္ၾကည္႔မိတဲဲ႔ ၀တၳဳတိုေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္လို႔ ခံစားဖတ္ရႈၾကသူ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...။ အားလံုးပဲ မိမိတို႔ရဲ႕ႏွလံုးသားရွင္သန္ျခင္းအတြက္ စစ္မွန္ေသာ နားခိုရာ အရိပ္တစ္ေနရာကို အဓိပၸါယ္ရိွစြာ ရွာေဖြေတြ႔ရိွႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္း ...... ။
အားလံုးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္...
**ႏွင္းေဟမာ**
(၁)
“အစ္မ...အျပင္မွာ ဧည္႔သည္ေရာက္ေနပါတယ္.... ” ဆိုတဲ႔ Intercon မွထြက္ေပၚလာတဲ႔ အသံတစ္ခုေၾကာင္႔ က်မရဲ႕ လုပ္လက္စအလုပ္ေလးေတြကို ခဏ ထားခဲ႔လိုက္ရင္း ဧည္႔ခန္း ေဆာင္ဘက္ကို ထြက္လာခဲ႔လိုက္သည္...။
“ ေအာ္ ... ဘယ္သူမ်ားပါလိမ္႔လို႔ .. ညီမေလး သိမ္႔ ပဲ .. မမလဲ ညီမေလးနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္ေနတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ ရံုးခန္းထဲမွာပဲ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာၾကတာေပါ႔ ...လာ ညီမေလး”
ရိုးရိုးသားသားေလးနဲ႔ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ေလးရိွလွတဲ႔ သိမ္႔လို႔ေခၚတဲ႔ ေကာင္မေလးက က်မရဲ႕ အားကိုးအားထားရေသာ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ...။
သူမရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥတစ္ခုအတြက္ အလုပ္ကေန ခြင္႔ရက္ရွည္ယူသြားခဲ႔တာေတာင္ လအနည္းငယ္ၾကာသြားခဲ႔ျပီ.......
“ထိုင္ ညီမေလး မမကို ဘာမ်ားေျပာစရာေတြရိွေနမလဲ ...”
လို႔ စကားစလိုက္ရင္း....သိမ္႔ရဲ႕ ရင္ဖြင္႔သံေလးေတြကို က်မအခ်ိန္ေပး ေနာင္ေထာင္ ေဆြးေႏြး ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္....။
အျမဲတမ္းျပံဳးေနတတ္တဲ႔ ညီမေလးတစ္ေယာက္...အခ်စ္အတြက္ တမ္းတ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြလား ၊ နာၾကင္ ေၾကကြဲရိပ္ေတြလားဆိုတာ မသိရေပမယ္႔ ျဖဴစင္ရိုးသားမႈမ်က္၀န္းအိမ္ေလးတစ္စံုမွာေတာ႔ မ်က္ရည္စက္ေလးေတြ တြဲခိုလို႔ ေနခဲ႔ေလရဲ႕ .... တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႔ ေနာက္မွာ ေတာက္ေလာင္တဲ႔ ေသာကမီးေတြက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ကို ပူေလာင္လြန္းလွပါသည္....။ ရင္ထဲမွာ ေလးလံမြန္းက်ပ္စြာနဲ႔ပဲ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို မသိမသာခ်လိုက္မိရင္း....
“တစ္ကယ္ေတာ႔ ညီမေလးရယ္ အိပ္မက္တစ္ခုေၾကမြပ်က္စီးသြားတာဟာ ဘ၀တစ္ခုလံုး ပ်က္သုန္းသြားတာ မဟုတ္ပါဘူး ...”
“ တစ္ခါတစ္ရံမွာရူးမိုက္တတ္တဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေတြက အနာဂတ္တစ္ခု တည္ေဆာက္ႏိုင္ဖို႔ အတားအဆီးတစ္ခု ျဖစ္သြားတတ္တယ္......”
အမွတ္မထင္ရလိုက္တဲ႔ ဒဏ္ရာဆိုတာရိွခဲ႔ရင္လည္း အခိုက္အတန္႔ပါပဲ ညီမေလးရယ္...လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀မွာ အဲဒီအရာေတြထက္ အေရးၾကီးတဲ႔အလုပ္ေတြ ၊ အဓိပၸါယ္ရိွတဲ႔ အလုပ္ေတြ လုပ္ဖို႔ တာ၀န္ အသီးသီးရိွေနၾကတယ္...တာ၀န္သိတတ္ဖို႔နဲ႔ ဘ၀ကို ယံုၾကည္ခ်က္အျပည္႔နဲ႔ရဲ၀ံ႔စြာဆက္ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ဖို ....အတြက္.....စိတ္ဓါတ္ ခြန္အား ေတြေတာ႔ လိုတာေပါ႔ ....ညီမေလးရယ္ ”
က်မရဲ႕ ခံယူခ်က္ေလးတစ္ခ်ဳိ႕ကို သူမေလးနာလည္သေဘာေပါက္ဖို႔ ေျပာလိုက္မိရင္း....
အရာအားလံုးကို ျပတ္သားစြာ ဆံုးျဖတ္ေက်ာခိုင္းခဲ႔ဘူးေသာ ၊ ဘ၀ကိုရဲ၀ံ႔စြာေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႔ဘူးေသာ အတိတ္က ပံုရိပ္တစ္ခ်ဳိ႕ကို ျပန္လည္ သတိရလိုက္မိသည္...။
အတိတ္ဆိုတာကိုျပန္လည္သတိရမိေပမယ္႔ က်မရင္ထဲမွာ ဘယ္အရာကိုမွ တမ္းတလြမ္းဆြတ္ျခင္း ဆိုတာေတြလည္း ရိွမေနခဲ႔ေတာ႔တာ ေသခ်ာပါသည္ ....။ တစ္ခ်ိန္က အရူးအမူးခ်စ္ခဲ႔ဘူးတဲ႔ က်မႏွလံုးသားေတြက အခုခ်ိန္မွာ က်မဖတ္ေနက်ျဖစ္တဲ႔ ဘာသာေရး စာအုပ္ေတြရဲ႕စာတစ္ေၾကာင္းေလာက္ေတာင္ အေရးမပါခဲ႔ေတာ႔ပါလားလို႔ ေတြးမိတဲ႔အခါ က်မရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုဟာလည္း ေက်နပ္စြာ ျပံဳးေနခဲ႔ပါလိမ္႔မည္......။
(၂)
ဘာလိုလိုနဲ႔ ရာသီစက္၀န္းေတြေတာင္ တစ္ေက်ာ႔ျပီး တစ္ေက်ာ႔လည္ပတ္ခဲ႔ျပန္ျပီ....။
လတ္ဆတ္ေအးျမစြာ ျဖာက်လာတဲ႔ ေနေရာင္ျခည္နံနက္ခင္းေအာက္မွာ ယူနီေဖာင္းေလးကို ေသေသသပ္သပ္ ၀တ္ဆင္ျပီး စာသင္ေဆာင္ခန္းမဘက္ဆီသို႔ ဦးတည္ခဲ႔လိုက္သည္...။ စာသင္ခန္းအတြင္းက ခံုေလးေတြေပၚမွာ ညီညာေသသပ္စြာ တင္ထားၾကတဲ႔ အစိမ္းေရာင္ ဆင္တူ လြယ္အိတ္ေလးမ်ား.......။
က်မတို႔အားလံုး ဘုရားခန္းရိွရာ ခန္းမေဆာင္သို႔ မသြားမီ စာသင္ခန္းကို စနစ္က် မက် တခ်က္စစ္ေဆးလိုက္ၾကသည္..။ ေက်ာင္း၀န္းတစ္ပတ္ ပတ္လိုက္ရတာနဲ႔ နည္းနည္းေနာက္က်သြားခဲ႔ျပီ ထင္ပါရဲ႕ ....။
တစ္ေန႔တာ၏အစ မဂၤလာရိွေသာနံနက္ခင္းတိုင္းမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ပန္း၊ ေရခ်မ္း ကပ္လွဴ ပူေဇာ္ျခင္း၊ ငါးပါးသီလေဆာက္တည္ျခင္း ၊ ေန႔အလိုက္ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္း ၊ ပဌါန္းျဖင္႔ပူေဇာ္ျခင္း ၊ ျပီးေျမာက္တဲ႔အခါ ...ေမတၱာပို႔ျခင္း ... အမွ်ေပးေ၀ျခင္းတို႔အား အစဥ္အတိုင္း ျပဳလိုက္ၾကရသည္....။
အားလံုး ျပီးသြားတဲ႔အခါမွာေတာ႔ အတန္းၾကီးေတြကေန အတန္းငယ္ ကေလးေလးေတြ တစ္တန္းျခင္းစီအလိုက္ ဘုရားခန္းမေဆာင္ၾကီးကေန စာသင္ေဆာင္ဘက္သို႔ အတန္းပိုင္ဆရာမမ်ားျဖင္႔ ညီညီညာညာ ထြက္ခြာသြားၾကသည္....။
လံုျခံဳေႏြးေထြးလွေသာ ေမတၱာတရား၏ အရိပ္ေအာက္မွ ရွင္သန္ခြင္႔ရၾကတဲ႔ ခ်စ္စရာ ကေလးငယ္ေလးမ်ားနဲ႔အတူ ဆရာမေလး သိမ္႔ ကိုရုတ္တရတ္ၾကည္႔လိုက္မိရင္း ..ေအာ္ ဘာလိုလိုနဲ႔ သူမ ဒီေက်ာင္းေလးကို ျပန္လည္ျပီး တာ၀န္ေတြထမ္းေဆာင္ခဲ႔တာေတာင္ ရာသီ တစ္ေက်ာ႔ လည္ပတ္သြားခဲ႔ျပီပဲ လို႔ စဥ္းစားလိုက္မိသည္....။ အသက္ငယ္ေပမယ္႔ စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာမႈရိွတဲ႔ ... ဒဏ္ရာေတြရခဲ႔ေပမယ္႔ အရိပ္မဲ႔ေနေသာ ပန္းကေလးေတြကို ေႏြးေထြးစြာေစာင္႔ေရွာက္ႏိုင္မႈရိွတဲ႔ ႏွလံုးသားျဖဴစင္ေသာ သူမေလးကို က်မ ရင္ထဲမွာ.မေလးစားပဲ မေနႏိုင္ .....။
ဖက္ဖူးစိမ္းေရာင္ ခ်ည္ထည္ေပၚမွာ အျဖဴေရာင္ ပိုးခ်ည္မွ်င္ေလးေတြနဲ႔ လွပစြာယက္ေဖာက္ထားတဲ႔ ခ်ိတ္လံုျခည္ေလးနဲ႔အတူ အျဖဴေရာင္ရင္ဖံုးပန္းထိုးအက်ီဆင္တူေလးေတြနဲ႔ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕စြာ စာသင္ၾကားေနၾကတဲ႔ ဆရာမေလးမ်ား ...၊ေက်ာင္းသား၀တ္စံုေလးေတြကို တူညီစြာ ၀တ္ဆင္ၾကလွ်က္ တီတီတာတာ ကဗ်ာရြတ္ဆိုေနၾကတဲ႔ က်မရဲ႕ အသည္းပန္းကေလးမ်ားလို႔ တင္စားလို႔ရတဲ႔ အရိပ္မဲ႔ပန္းရိုင္းကေလးမ်ား ..... ျမင္ကြင္းအားလံုးကို မ်က္ေစ႔တဆံုးေငးေမာၾကည္႔မိရင္း က်မရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမႈ အသေခ်ၤနဲ႔အတူ လွပတဲ႔ နံနက္ခင္းတစ္ခုဟာလည္း အဓိပၸါယ္မ်ားစြာျဖင္႔ အသက္၀င္ ေတာက္ပ လို႔ေနခဲ႔ပါသည္....။
(၃)
ျငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈအတိျပီးတဲ႔ ဒီေက်ာင္းေလးကို ေတာင္ေပၚနယ္ျမိဳ႕ေလးနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းက ေတာင္ကမူေလးေပၚမွာ တည္ေဆာက္ထားခဲ႔ျပီး က်မသိပ္ခ်စ္တဲ႔ ေတာရိုင္း ေတာင္ရိုင္းပန္းကေလးေတြကလည္း အျပာေရာင္မိုးေကာင္းကင္ၾကီးေအာက္က ျဖဴစင္ေဖြးလြေနတဲ႔ အေဆာက္အဦးေလးေတြနဲ႔အတူ အလြန္ပနံရစြာျဖင္႔ တင္႔တယ္လွပလု႔ိ ေနခဲ႔ျပန္ပါတယ္...။
အေတြးေတြနဲ႔ လြင္႔ေမ်ာေနခဲ႔ရင္း ယေန႔အတြက္ အရိပ္မဲ႔ေနၾကရွာေသာ ကေလးငယ္ေလးမ်ားကို ေမြးေန႔ကုသိုလ္ျပဳရန္ တစ္ျခားေသာျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕မွအလွဴရွင္မိသားစုမ်ား ေရာက္လာၾကေပေတာ႔မည္... ။ ၾကိဳတင္စီစဥ္စရာရိွတာေလးေတြကို စီစဥ္ရန္အတြက္ ေ၀ယ်ာ၀စၥျပဳၾကေသာ ၀န္ထမ္းမ်ားထံ သြားေရာက္စီစဥ္ ေပးရဦးမည္ မဟုတ္ပါလား....။
ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးဆိုေပမယ္႔ ေဆာင္းအကုန္ေႏြအကူး ရာသီဥတုေၾကာင္႔ထင္သည္...ႏွဖူးျပင္ေပၚက စီးက်လာတဲ႔....ေခြ်းစေလးေတြကို လက္ကိုင္ပ၀ါေလးနဲ႔ အသာအယာ သုတ္လိုက္ရင္း ... က်မခရီးတစ္ခုကို မသြားခင္ အားလံုးတာ၀န္လႊဲေျပာင္းယူရမည္႔ သီတာလို႔ေခၚတဲ႔ အသက္ ၃၀ေက်ာ္ဆရာမေလးနဲ႔ အေရးၾကီးလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ျခင္းကို အဆံုးသတ္လိုက္ၾကသည္ ....။ ယေန႔ေမြးေန႔ အလွဴရွင္မိသားစုကို ႏႈတ္ဆက္စကား ႏွင္႔ ေက်းဇူးတင္၀မ္းေျမာက္စကား ေျပာၾကားရန္ရိွေနေသးသည္ ...။
ေမြးေန႔ရွင္ရဲ႔စာရင္းေလးကို ျပန္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ႏွင္းကဗ်ာရဲ႕အသက္(၁၀)ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔အလွဴ....တဲ႔ ....။ က်မနဲ႔ေမြးလတူတဲ႔ ေမြးေန႔ရွင္ ႏွင္းကဗ်ာ ဆိုတဲ႔ သမီးေလးအတြက္ မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေစရန္ ရည္ရြယ္ျပီး က်မေရးခဲ႔ေသာ ႏွလံုးသားရွင္သန္ရာ...ဆိုတဲ႔ စာအုပ္ေလးေပၚမွာ ေသသပ္လွပေသာ လက္မွတ္ေလးတစ္ခုကို ထိုးလိုက္တယ္.....။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဆရာေလး သိမ္႔ ရုတ္တရက္ေရာက္လာျပီး ....
“အစ္မ ... အလွဴရွင္ေတြ ျပန္ၾကေတာ႔မယ္ .. အစ္မနဲ႔ ေတြ႔လို႔ရမလားလို႔လဲ ေမးေနၾကတယ္ ....”
“အိုး ဟုတ္ပါရဲ႕ ညေနေတာင္ ေစာင္းေတာ႔မွာပဲ အလွဴခန္းမထဲမွာ အားလံုးအဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ၾကရဲ႕လား သိမ္႔ ” လို႔ ေမးရင္း က်မတို႔ အားလံုး ေမတၱာခန္မေဆာင္ၾကီးသို႔ ဦးတည္ခဲ႔လိုက္သည္....။
(၄)
ေမတၱာခန္းမေဆာင္ၾကီးဆိုတာက က်မတို႔ ဒီပရဟိတေက်ာင္းေလးရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ခန္းမျဖစ္သည္ ။တစ္ခါ တစ္ရံ ေမြးေန႔ရွင္မ်ားက အဟာရဒါန ပညာဒါန က်န္းမာေရးဒါနေလးေတြ လာေရာက္လွဴဒါန္ဒါန္းလွ်င္ အခမ္းအနားေလးနဲ႔ စနစ္တစ္က် က်င္းပေပးပါသည္ ...။
တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ႔ ဤေက်ာင္းေလးအတြင္းမွာ မီွတင္းေနမထိုင္ၾကတဲ႔ က်မနဲ႔ ၀န္ထမ္းမ်ားအားလံုး ၊ က်မခ်စ္တဲ႔ ကေလးငယ္ေလးမ်ားအားလံုးအတြက္ ဓမၼသဘင္ပြဲမ်ားက်င္းပေပးသလို ၊ က်မငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက ေလးစားခင္မင္ခဲ႔ရေသာ ေရႊျပည္သူ ၊ႏွင္းနဲ႔မာယာ ၊အနမ္း ၊ ေမသစၥာေမာင္ ၊ မယ္ကိုး ၊ လသာည ၊ နဲ႔ ေခ်ာ (အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္ )အစရိွတဲဲ႔ အမ်ဳိးသမီးစာေရးဆရာမၾကီးမ်ားကလည္း တစ္ႏွစ္တစ္ခါဆိုသလို ကေလးငယ္ေလးမ်ားအတြက္ ႏွလံုးသားအဟာရျဖစ္ေစမည္႔အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင္႔ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးငယ္ေလးမ်ားအတြက္ လိမ္မာယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ စာေရးစာေပေဟာေျပာပြဲမ်ား က်င္းပရာ ခန္းမေဆာင္ၾကီးလည္းျဖစ္သည္...။
ခန္းမထဲမွာ ကေလးငယ္ေလးမ်ားနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ေနရာကေန ျပန္ဖို႔အသင္႔ျဖစ္ေနပံုရတဲ႔ အလွဴရွင္မိသားစုမ်ားရိွရာကို က်မ အားနာစြာ ေလွ်ာက္လာမိရင္း....
“ေဆာရီးပါရွင္ က်မတို႔ အလုပ္နည္းနည္းမ်ားသြားလို႔ ဒီဘက္ကိုလာဖို႔ ေနာက္က်သြားတယ္ ... က်မ ျမသက္ႏွင္းပါ .... လို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္ ....
“ဟုတ္ကဲ႔ ေဒၚျမသက္ႏွင္း.....ေနေကာင္းက်န္းမာရဲ႕လား.... က်ေနာ္႔ကုိ မွတ္မိရဲ႕လား ” လို႔ ရင္းႏွီးစြာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တဲ႔ အသံ....ဒီအသံက က်မနဲ႔ အေတာ္ရင္းႏွီးပါသည္ ....
က်မလည္း ေခြ်းစိုေနတဲ႔ ပါ၀ါမ်က္မွန္ေလးကို လက္တစ္ဘက္နဲ႔ ျပန္တင္လိုက္မိရင္း ... ဘယ္သူဘယ္၀ါ လည္းဆိုတာ က်မေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္မိသြားတဲ႔ တစ္ခဏ ...ရင္ထဲမွာအ႔ံၾသသြားခဲ႔ရေပမယ္႔ ရင္႔က်က္သြားတဲ႔အျပံဳးတစ္ခုနဲ႔အတူပဲ....
“ဟုတ္ကဲ႔ က်မေနေကာင္းက်န္းမာလွ်က္ပါ အလွဴရွင္မိသားစုမ်ားအေနနဲ႔ ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုခြင္႔ရတာ ၀မ္းသာမိပါတယ္..က်မတို႔မေတြ႔ၾကတာေတာင္ အေတာ္ၾကာျပီေနာ္...”ဟု....တည္ျငိမ္စြာ ေျပာျဖစ္လိုက္သည္ ....က်မအသက္ထက္ သံုးႏွစ္ေလာက္ၾကီးတဲ႔လူတစ္ေယာက္က...သိသိသာသာ အသက္အရြယ္အရ ရင္႔ေရာ္သြားခဲ႔တာက လြဲရင္ အျမဲတည္ျငိမ္မႈရိွတဲ႔ သူ႔ပံုစံနဲ႔ ျပံဳးလိုက္တဲ႔ သူ႔အမူအယာကေတာ႔ အရင္တုန္းကအတိုင္း ဘာမွမေျပာင္းလဲပါ ....
“လူခ်င္းမေတြ႔ျဖစ္ၾကေပမယ္႔ ကိုယ္.. ျမသက္ႏွင္း နဲ႔ပတ္သတ္တဲ႔ သတင္းေတြအျမဲၾကားေနရပါတယ္...”
အံ႔ၾသမႈနဲ႔အတူ ...သူ႔ကို တစ္ခ်က္ၾကည္႔ျဖစ္တယ္ဆိုေပမယ္႔ တိုက္ဆုိင္မႈရိွတုိင္း သူ႔ကို အရိုးသားဆံုး သတိရျဖစ္ခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္းေလးေတြေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ က်မ ေျပာျပျဖစ္ေတာ႔မည္ မဟုတ္ပါ
“ကိုယ္ တစ္ကယ္ပဲ ျမသက္ႏွင္းကို ေလးစားပါတယ္ ... ဘ၀တစ္ခုလံုးကို အက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းေတြအတြက္ အခုလို ပံုေအာေပးလိုက္တာ ဘ၀မွာရွင္သန္ရတာ တစ္ကယ္ ေက်နပ္စရာပါပဲ...
သူ႔ေဘးမွာ ရပ္ေနၾကတဲ႔ သူ႔အမ်ဳိးသမီးေလး နဲ႔ အလွဴရွင္ သမီးငယ္ေလးတို႔ကို ၾကည္႔၍...
“ဒီေန႔ ေမြးေန႔အလွဴရွင္သမီးေလး ႏွင္းကဗ်ာ ေပါ႔ဟုတ္လား ... သမီးေလးရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ ဒီေနရာကို အခုလိုအလွဴလာလုပ္ေပးတာ တစ္ကယ္ပဲ မြန္ျမတ္ပါတယ္....ဒါက အလွဴရွင္သမီးေလးအတြက္ ေမြးေန႔အမွတ္တရပါ...”လို႔ေျပာရင္း အ၀ါေရာင္မ်က္ႏွာဖံုးလွလွေလးနဲ႔ေသသပ္လွပေနတဲ႔ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ကို ကမ္းေပးလိုက္သည္ ....။
“အယ္ တိုက္ဆိုင္လိုက္တာ ျမတ္ ဟိုတစ္ေန႔က ေမာင္႔ကို မွာတာ ဒီစာအုပ္ေလးပဲေလ ဆိုင္မွာကုန္ေနတယ္ဆိုလို႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာာက္ဆီက ငွါးဖတ္မယ္စိတ္ကူးထားတာ အခုလို စာေရးသူကိုယ္တိုင္က သမီးေလးအတြက္ ေပးေတာ႔ အမွတ္တရေလး ပိုျဖစ္သြားျပီ .. ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ မမရယ္တဲ႔ ..... ခ်စ္စရာ သမီးေလးကလည္း ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ အန္တီတဲ႔ .....
စကားေျပာ သိမ္႔ေမြ႔ေျပျပစ္ျပီး ရိုးသားမႈအရိပ္အေရာင္ေလးေတြေရာယွက္ေနတဲ႔ သူ႔ဇနီးေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာ သမီးေလးတို႔ကို က်မ ... ႏုညံ႔စြာျပံဳးျပျဖစ္ရင္ း .......
“ဒီလကုန္က က်မ ေမြးေန႔ဆိုေတာ႔..ေမြးေန႔အမွတ္တရ စာအုပ္ေလးထြက္ဖို႔ရိွတယ္ ....အဲဒီက်ရင္လဲ အားေပးပါဦးနာ္လို႔ က်မရယ္ေမာစြာဆိုလိုက္ျပီး
ကဲ.... အလွဴရွင္ မိသားစုေတြ ျပန္ေတာ႔မယ္ထင္တယ္ စကားေကာင္းေနတာနဲ႔ ေနာက္က်ေနျပီလို႔ေျပာလိုက္ရင္း စကားစေတြကို ျဖတ္လိုက္သည္ ။
(၅)
အရာရာတိုင္းအေပၚမွာ အျမဲနားလည္တတ္ျပီး အထူးသျဖင္႔ လူတစ္ဘက္သားကို အားနာတတ္တဲ႔ သူ႔အမူအယာေတြထဲမွာ မေတြ႔ျဖစ္တာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ႔ က်မကို စကားေတြ အားပါးတရေျပာခ်င္ေသးပံုရပါသည္ ။သို႔ေသာ္....နားလည္မႈရိွစြာသူ႔အမူအယာ အတိုင္း အသာအယာ ေခါင္းျငိမ္႔ရင္း
“ေကာင္းပါျပီ...အားလံုးပဲ က်ေနာ္တို႔မိသားစုကို ျပန္ဖို႔ခြင္႔ျပဳပါဦး... ဒီလို သာယာတဲ႔ ေနရာေလးတစ္ခုမွာ ကိုယ္႔သမီးအတြက္ အဓိပၸါယ္ရိွတဲ႔ ေမြးေန႔ပြဲေလးတစ္ခု က်င္းပခြင္႔ရလို႔ ... ကိုယ္တို႔မိသားစုက တစ္ကယ္ပဲ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္.....
ေအာ္ ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ ေဒၚျမသက္ႏွင္း ေရးခဲ႔တဲ႔ ပန္းရိုင္းကေလးမ်ား... ဆိုတဲ႔ စာအုပ္ကို ဖတ္ျပီးကတည္းက ကိုယ္တို႔မိသားစု ဒီေနရာကို စိတ္ထဲမွာ ပံုေဖာ္ၾကည္႔ျဖစ္ရင္း အျပင္မွာလဲ အေရာက္လာခ်င္ခဲ႔တာၾကာပါျပီ... အခုမွပဲ ၁၀ႏွစ္ေျမာက္အမွတ္တရ သမီးေလးရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ မွတ္မွတ္ရရေလးျဖစ္ေစခ်င္တာနဲ႔ တစ္ကယ္လိုအပ္ေနတဲ႔ေနရာေလးမွာ လွဴဒါန္းခ်င္တာနဲ႔ ဒီေနရာေလးကို ေရြးျဖစ္ခဲ႔တာပါ
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ေလ သမီးေလးေမြးလက ႏွင္းရဲ႕ေမြးေန႔နဲ႔ တစ္လတည္းျဖစ္ေနေတာ႔ ေမြးလေရာက္တိုင္း အညာမွာျပန္ျပီး ယဥ္ေက်းလိမ္မာသင္တန္းေလးေတြဖြင္႔လွစ္ေပးတဲ႔ ျမသက္ႏွင္း ရဲ႕ သတင္းေတြကို ၾကားရေတာ႔ အခုလို ေတြ႔ဆံုခြင္႔ရမယ္လို႔ေတာင္ ေမွ်ာ္လင္႔မထားခဲဲ႔မိဘူး ....ကဲ ....ျမသက္ႏွင္းေရ...ကိုယ္တို႔ကို ခြင္႔ျပဳပါဦး ...တဲ႕ ....”
စကားေတြအမ်ားၾကီးကို ရင္းႏွီးစြာေျပာလိုက္ရင္း က်မကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္တဲ႔သူ႔မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ဆံုဆည္းျဖစ္ရင္း က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ရင္ထဲမွာ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး နားလည္ျခင္း ၊ အျပန္အလွန္ေလးစားျခင္း ၊ မထင္မွတ္ပဲဆံုဆည္းလိုက္ရသည္႔တစ္ခဏမွာ အံ႔ၾသ၀မ္းသာျခင္းဆိုတဲ႔ ခံစားမႈမ်ဳိးကို က်မတို႔ အျပန္အလွန္ နားလည္မိၾကပါသည္...။
(၆)
“ ယေန႔ အလွဴရွင္မိသားစုမ်ား .... က်န္းမာပါေစ ... ခ်မ္းသာပါေစ .... ၀မ္းသာပါေစ .... လန္းျဖာပါေစ.... အစရိွသျဖင္႔ ညီညီညာညာ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သ ႏႈတ္ဆက္သံေလးေတြ ခ်စ္စရာ ကေလးငယ္ေလးမ်ားဆီကေန ေ၀ေ၀ဆာဆာပ်ံ႔လြင္႔လာခဲ႔သလို ေမတၱာခန္းမေဆာင္ၾကီးထဲကေန က်မႏွင္႔၀န္ထမ္းမ်ားအားလံုးကလည္း လႈိက္လွဲေဖာ္ေရြလွစြာျဖင္႔ သူတို႔ မိသားမ်ား ထြက္ခြာသြားရာ ေနရာထိ လိုက္လံႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကပါတယ္.....။
အခုနက အနည္းငယ္ပူေလာင္သလို ခံစားလိုက္ရတဲ႔ ရာသီဥတုကလည္း ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးရဲ႕ ညေနေစာင္းနဲ႔အတူ တိုး၀င္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကေလျပီ....။မၾကာခင္မွာ တီတီတာတာ လာေရာက္ခြ်ဲႏြဲ႕ၾကဦးမယ္႔ က်မရဲ႕ ပန္းရိုင္းေလးေတြလည္း ျခံ၀န္းေလးထဲမွာ လြတ္လပ္စြာ ျမဴးထူး ေဆာ႔ကစားေနၾကေလျပီ ....။
အတိတ္ကို တူးဆြျပီး ေတြးေတာ ေငးေမာေနဖို႕အတြက္ က်မမွာ အခ်ိန္မရိွပါ .....။ ဘာျပီးရင္ ဘာလုပ္ရမယ္ ဆိုတဲ႔ ႏွလံုးသားနဲ႔ ဦးေႏွာက္က ညီညြတ္မွ်တစြာ ခ်မွတ္လိုက္တဲ႔ အခ်ိန္ဇယားေတြၾကားမွာ အလြမ္းဆိုတာအတြက္ က်မမွာ ေနရာ ကြက္လပ္မရိွခဲ႔တာလည္း ၾကာခဲ႔ျပီျဖစ္သလို... ၀ါသနာရပ္ေတြနဲ႔ အက်ဳးိျပဳလုပ္ငန္းေတြၾကားမွာ ...က်င္လည္လာခဲ႔တာလည္း က်မအသက္ေတာင္ မၾကာခင္မွာ ႏွစ္ေလးဆယ္ျပည္႔ေပေတာ႔မည္ ....။
ေမြးရက္အမွီထုတ္ဖို႔ စီစဥ္ထားတဲ႔ “က်မ၏အႏွစ္ေလးဆယ္ေျမာက္ခရီး ”....ဆိုတဲ႔ စာအုပ္ေလးျဖစ္ေျမာက္ဖို႔ သတိရမိရင္း ....ၾကည္ႏူးမႈအျပံဳးတို႔နဲ႔အတူ ေတာင္ကမူေလးေပၚက ေမတၱာႏွင္း...အမ်ဳိးသမီးေစာင္႔ေရွာက္ေရး ေက်ာင္းေလးထဲကို တစ္လွမ္းခ်င္းျပန္၀င္သြားလိုက္တဲ႔ က်မရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြတိုင္းဟာလည္း အဓိပၸါယ္ရိွတဲ႔ရွင္သန္ျခင္းေတြနဲ႔ အသက္၀င္လွပလို႔ေနခဲ႔ပါလိမ္႔မည္ ......။
ႏွလံုးသားတစ္ခု အဓိပၸါယ္ျပည္႔၀စြာ ရွင္သန္ႏိုင္မႈဆိုတဲ႔ အေတြးစေလးတစ္ခုကေန...ႏွလံုးသား၏ ဘ၀စာမ်က္ႏွာတစ္ခုအျဖစ္ စိတ္ကူးယဥ္ ပံုေဖာ္ၾကည္႔မိတဲဲ႔ ၀တၳဳတိုေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္လို႔ ခံစားဖတ္ရႈၾကသူ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...။ အားလံုးပဲ မိမိတို႔ရဲ႕ႏွလံုးသားရွင္သန္ျခင္းအတြက္ စစ္မွန္ေသာ နားခိုရာ အရိပ္တစ္ေနရာကို အဓိပၸါယ္ရိွစြာ ရွာေဖြေတြ႔ရိွႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္း ...... ။
အားလံုးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္...
**ႏွင္းေဟမာ**
No comments:
Post a Comment