မိမိ ႏုိင္ငံျခား တုိင္းျပည္မ်ားသုိ႔ ေရာက္ဖူးၿပီးသည့္ အခါတြင္ မည္သည့္ ႏုိင္ငံတြင္မဆုိ ေရွ႕ေနႀကီးမ်ားသည္ ရုံးခန္း သားသားနားနား ႏွင့္ ခန္႔ခန္႔ ျငားျငား ရွိၾကသည္ကုိ သတိျပဳမိသည္။ သူတုိ႔သည္ အေတာ္လည္း ဝင္ေငြ ေကာင္းၾကပုံေပၚသည္။ အမွဳသည္ တစ္ဦးႏွင့္ စတင္စကား ေျပာဆုိၿပီ ဆုိလွ်င္ပင္ နာရီ အလုိက္ ေငြယူၾကသည္။ မိမိသည္လည္း ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္တြင္ ဥပေဒ အထူးျပဳ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ အထိ စာေမးပြဲ ေျဖဆုိခဲ႔ဖူးသျဖင့္၊ ထုိစဥ္က ေရွ႕ေနပညာရပ္၏ လက္ေတြ႕အသုံးခ်ပုံကုိ စိတ္ဝင္စားခဲ႔သည္။
**ေကာသလမင္းႀကီး၏ အိပ္မက္ကုိ သရုပ္ေဖာ္ထားပုံ**
၁၉၈၈ ေနာက္ပုိင္း၊ မိမိ ျမန္မာျပည္သုိ႔ တစ္ေခါက္ ျပန္ေရာက္ခဲ႔ၿပီး တစ္ရက္တြင္ မိမိ၏ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက ေရွ႕ေနျဖစ္သြားၿပီး သူႏွင့္ အမွတ္မထင္ လမ္းတြင္ ေတြ႔ဆုံရာမွ သူသြားရန္ရွိသည့္ တရားခြင္ကုိ လုိက္ပါသြားခဲ႔ဖူးသည္။ ထုိစဥ္က ကမ္းနားလမ္းရွိ ရုံးႀကီးတစ္ခု၏ အေပၚထပ္တြင္ အမွဳတစ္ခု စစ္ေဆးၾကားနာသည္ကုိ ကုိယ္ေတြ႕ျမင္ေတြ႕ ခဲ႔ရသည္။ တရားခြင္တြင္ တရားသူႀကီးကလည္း အဓိပၸါယ္မရွိသည့္ အေၾကာင္းမ်ားကုိ ေမးသည္၊ ေရွ႕ေနမ်ားကလည္း ေပါက္တတ္ကရ ေျပာၾကသည္။ တရားခြင္ အၿပီးတြင္ သူငယ္ခ်င္းအား “မင္းတုိ႔ဟာကလည္း ဘာေတြမွန္းလဲ မသိဖူး၊ လူပ်က္ေတြလုိလုိ၊ ေပါေတာေတာ တစ္ခန္းရပ္ ျပဇာတ္လုိလုိ၊ မင္းလည္း အဲသည္ေလာက္ အသုံးမက်တာ ငါခုမွ သိေတာ႔တယ္ကြာ” ဆုိၿပီး သူ႔ကုိ ႏွိပ္ကြပ္ ေလွာင္ေျပာင္ေတာ႔သည္။ အဲဒီမွာ သူက “ငါ့သူငယ္ခ်င္း မင္းက ခုမွ ျမန္မာျပည္ တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္တာ သိပ္မၾကာေသးလုိ႔ မသိတာ၊ အဲဒီမတုိင္ခင္ထဲက ဘာေတြလုပ္ၾကမယ္ ဆုိတာ တရားသူႀကီးနဲ႔ ေရွ႕ေနနဲ႔ အမွဳသည္နဲ႔ ဇာတ္တုိက္ၿပီး လုိအပ္တဲ႔ အေပးအယူေတြ လုပ္ၿပီးၾကၿပီ၊ ဒါက ရုံးသေဘာအရ ေျပာခ်င္တာေျပာ၊ ဆုိခ်င္တာ ဆုိတဲ႔ က႑ပါကြာ၊ လာပါ မင္းမသိပါဖူး” ပါဆုိၿပီး ေခတၱ စကားျဖတ္ကာ သူတုိ႔ရုံးေအာက္က အစားအေသာက္ ဆုိင္တန္းႀကီးမွာ ေန႔လည္စာ စားခဲ႔ၾကေတာ႔သည္။
ျပန္လည္ စကားဆက္သည့္အခါမွာ – ျမန္မာျပည္မွာ တရားမမွဳ ျဖစ္ေစ၊ အခ်ဳိ႕ေသာ ျပစ္မွဳမ်ားျဖစ္ေစ၊ တရားလုိနဲ႔ တရားခံ ႏွစ္ဦး ျဖစ္ၾကသည့္ အခါ၊ အမွဳကုိ ကုိယ္တြယ္သည့္ တရားရုံးနယ္ေျမမွာ တရားသူႀကီးေတြနဲ႕ အဆက္အသြယ္ရွိသည့္ ေရွ႕ေနကုိ ဌားရမ္းရသည္ ဟုဆုိသည္။ ထုိအခါ ေရွ႕ေနက မိမိ အမွဳသည္ႏွင့္ တရားသူႀကီးအၾကား ပြဲစားသေဘာမ်ဳိး ေငြညွိေပးရသည္။ ထုိသုိ႔ ေဆာင္ရြက္ခအတြက္ ေရွ႕ေနသည္ ေရွ႕ေနခ ရသည္ဆုိသည္။
အခ်ဳိ႕ေရွ႕ေနမ်ားကလည္း ေရွ႕ေနခလည္းယူ တရားသူႀကီးကုိ ေပးသည့္ ေငြမွလည္း ေကာ္မရွင္ ထပ္ယူၾကေသးဟု ဆုိသည္။ “မ်က္ျဖဴစုိက္ေလ သမားႀကိဳက္ေလ” ဆုိသလုိ အမွဳသည္ကမ်ား ထိတ္လန္႔တၾကား ျဖစ္ေနခ်ိန္ ဆုိပါက၊ ေရွ႕ေနႏွင့္ တရားခြင္ ဝန္ထမ္းမ်ား အတြက္ “ခြင္” ျဖစ္ၿပီလုိ႔ သူက ဆုိေသးသည္။
**ေကာသလမင္းႀကီး၏ အိပ္မက္ကုိ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိထားပုံ**
တစ္ခါကလည္း အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုကုိ ၾကားသိရ ေသးသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကမာရြတ္ ၿမိဳ႕နယ္တြင္ မိခင္၏ သူငယ္ခ်င္း အသက္ ၇၀ ခန္႔ရွိ မိန္းမႀကီး တစ္ဦး ေနထုိင္သည္။ တေန႔တြင္ သူ႔၏ အိမ္ေဘး ကပ္လွ်က္ရွိ တုိက္ခန္းကုိ ရွမ္းျပည္မွ လာေသာ ရွမ္းမေလး ၂ ေယာက္ကုိ ဌားရမ္း ထားသည္။ ထုိရွမ္းမေလး မ်ားသည္ ရုပ္ရည္ ေခ်ာေမာ လွပ ၾကေသာ္လည္း အက်င့္ စာရိတၱ မေကာင္းၾက ဟု ဆုိသည္။ ညေရး ညတာ အထိ ေယာက္က်ၤားေလးမ်ား ႏွင့္ တရုံးရုံး အဝင္အထြက္ ရွဳတ္ေနသည္ကုိ ထုိအိမ္ရွင္ မိန္းမႀကီးသည္ သူ႔ထံတြင္လည္း အပ်ဳိအရြယ္ သမီးငယ္မ်ား ရွိသည့္ အတြက္ အိမ္ခန္းကုိ ဆက္မဌားလုိေတာ႔ေၾကာင္း သိရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိရွမ္းမေလး ၂ ဦးအား အိမ္ဌား စာခ်ဳပ္ျပည့္ေသာ္ ေနာက္ထပ္ မဌားေတာ႔ဘဲ အိမ္မွ ဆင္းခုိင္းခဲ႔သည္။ သုိ႔ေသာ္ ရွမ္းမေလးမ်ားသည္ အိမ္မွ မဆင္းဘဲ ေနၾကသည္။ ထုိအခါ အိမ္ရွင္မိန္းမႀကီးက တရားစြဲေတာ႔သည္။ အမွဳျဖစ္သည့္ အေတြ႕အႀကံဳကုိ အိမ္ရွင္မိန္းမႀကီးက မိမိအား ေအာက္ပါအတုိင္း ျပန္ေျပာျပခဲ႔သည္။
“ေအာင္ေအာင္ရယ္၊ အမွဳျဖစ္ၿပီဆုိေတာ႔ အန္တီရဲ႕ ေရွ႕ေနကလည္း ေငြေတာင္းတယ္ေလ၊ တရားသူႀကီးကုိ ညွိဖုိ႔ေပါ့။ ဒါနဲ႔ အန္တီလဲ ဒီဟာမေလးေတြ ဆင္းရင္ၿပီးေရာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္းေတာင္း ေပးတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အမွဳက မၿပီးႏုိင္ဖူးေဟ့။ အေၾကာင္းစုံစမ္းေတာ႔ သူတုိ႔ဖက္ကလည္း ကုိယ္႔လုိေပးတယ္တဲ႔။ ဒါနဲ႔ ေရွ႕ေနကုိ ကဲဒါဆုိရင္ ငါက ပုိေပးရမယ္ဆုိရင္လဲ ပုိေပးမယ္ မတတ္ႏုိင္ေတာ႔ဖူး၊ အိမ္ဌားခရ တာေတြ ကုန္တဲ႔ အျပင္ အိတ္စုိက္လည္း စုိက္ရပေစ၊ သူတုိ႔ ဆင္းရင္ၿပီးေရာလုိ႔ဆုိၿပီး ေငြထပ္ေပးတယ္။ အဲဒီေတာ႔ တရားရုံးက သူတုိ႔ကုိ အျခားတစ္ေနရာမွာ အိမ္ဌားေပးရင္ အမွဳက အစဥ္ေျပမယ္ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔ အန္တီလဲ ကဲ ဌားေပးမယ္ရွင္ ဆုိၿပီး သူတုိ႔ ဌားေနတဲ႔ အန္တီ႔အခန္းနဲ႔ မတိမ္းမယိမ္း အဆင့္ရွိတဲ႔ တုိက္ခန္း တစ္ခုကုိ ဌားေပးတယ္။ ဒါေပမဲ႔သူတုိ႔က အဲဒီေနရာမႀကိဳက္ဖူး ဘယ္လုိေနရာမ်ဳိး၊ ဘာမ်ဳိးျဖစ္ျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ အန္တီလဲ ဒါေတာ႔ မတတ္ႏုိင္ဖူးဆုိေတာ႔ တစ္ခါ အမွဳက ဆက္ရွည္ျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ ေရွ႕ေနကုိ ကဲ ရွင္ အျပတ္ မလုပ္ေပးႏုိင္ဖူးလား၊ မလုပ္ေပးႏုိင္လဲ က်မ ေနာက္ေရွ႕ေန တစ္ေယာက္နဲ႔ လုပ္ရေတာ႔မယ္ ေျပာေတာ႔၊ ေရွ႕ေနက အန္တီကုိေျပာတယ္။ အန္တီေရ အန္တီက ေငြဘဲ ေပးႏုိင္တာ၊ တစ္ဖက္ ေရွ႕ေနက သူတုိ႕ကုိ ေငြေရာ လူပါ စပ္ေပးလုိက္တာဗ်၊ အဲဒါေၾကာင့္ အန္တီ မႏုိင္ႏုိင္ေတာ႔ဖူး လုိ႔ေျပာေရာ၊ ဒါနဲ႔ ငါလည္း စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ကဲေကာင္းၿပီ ဒါဆုိ ငါလဲ လူ ေပးမယ္ေဟ့ လုိ႔ဆုိေတာ႔၊ ေရွ႕ေနက အန္တီ႔ကုိေတာ႔ ဘယ္ျဖစ္မတုန္းဗ်၊ သူတုိ႔က အပ်ဳိေလးေတြ ေခ်ာေခ်ာလွလွ ေလးေတြ၊ အန္တီ႔ပုံႀကီးနဲ႔ေတာ႔ ရွဳံးမွာပါဘဲတဲ႔”
အျဖစ္အပ်က္ကေတာ႔ အပ်က္ေတြခ်ဥ္း ျဖစ္ေနေတာ့တာပါ။ ေရွ႕ေနဆုိတာကလည္း ျမန္မာျပည္မွာ တရားခြင္မွာ ဥပေဒနဲ႔ အညီ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ ေပးတာကြ်မ္းက်င္ဖုိ႔ထက္၊ ဆုိင္ရာပုိင္ရာနဲ႔ ပြဲစားလုပ္တာ ကြ်မ္းက်င္ဖုိ႔ အဓိကလုိအပ္ ေနၾကပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “ေရွ႕ေနေရွ႕ရပ္” ဆုိသည့္ ျမန္မာ စကားသည္ ယေန႔အခါမ်ားတြင္ “ေရွ႕ေနၾကားရပ္” ဆုိလွ်င္ ပုိၿပီးမွန္လိမ္႔မည္ ထင္ပါေတာ႔သည္။
--**From-ေမာင္ခ်မ္းငယ္ဆယ့္ခြန္**
မိမိ ႏုိင္ငံျခား တုိင္းျပည္မ်ားသုိ႔ ေရာက္ဖူးၿပီးသည့္ အခါတြင္ မည္သည့္ ႏုိင္ငံတြင္မဆုိ ေရွ႕ေနႀကီးမ်ားသည္ ရုံးခန္း သားသားနားနား ႏွင့္ ခန္႔ခန္႔ ျငားျငား ရွိၾကသည္ကုိ သတိျပဳမိသည္။ သူတုိ႔သည္ အေတာ္လည္း ဝင္ေငြ ေကာင္းၾကပုံေပၚသည္။ အမွဳသည္ တစ္ဦးႏွင့္ စတင္စကား ေျပာဆုိၿပီ ဆုိလွ်င္ပင္ နာရီ အလုိက္ ေငြယူၾကသည္။ မိမိသည္လည္း ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္တြင္ ဥပေဒ အထူးျပဳ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ အထိ စာေမးပြဲ ေျဖဆုိခဲ႔ဖူးသျဖင့္၊ ထုိစဥ္က ေရွ႕ေနပညာရပ္၏ လက္ေတြ႕အသုံးခ်ပုံကုိ စိတ္ဝင္စားခဲ႔သည္။
**ေကာသလမင္းႀကီး၏ အိပ္မက္ကုိ သရုပ္ေဖာ္ထားပုံ**
၁၉၈၈ ေနာက္ပုိင္း၊ မိမိ ျမန္မာျပည္သုိ႔ တစ္ေခါက္ ျပန္ေရာက္ခဲ႔ၿပီး တစ္ရက္တြင္ မိမိ၏ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက ေရွ႕ေနျဖစ္သြားၿပီး သူႏွင့္ အမွတ္မထင္ လမ္းတြင္ ေတြ႔ဆုံရာမွ သူသြားရန္ရွိသည့္ တရားခြင္ကုိ လုိက္ပါသြားခဲ႔ဖူးသည္။ ထုိစဥ္က ကမ္းနားလမ္းရွိ ရုံးႀကီးတစ္ခု၏ အေပၚထပ္တြင္ အမွဳတစ္ခု စစ္ေဆးၾကားနာသည္ကုိ ကုိယ္ေတြ႕ျမင္ေတြ႕ ခဲ႔ရသည္။ တရားခြင္တြင္ တရားသူႀကီးကလည္း အဓိပၸါယ္မရွိသည့္ အေၾကာင္းမ်ားကုိ ေမးသည္၊ ေရွ႕ေနမ်ားကလည္း ေပါက္တတ္ကရ ေျပာၾကသည္။ တရားခြင္ အၿပီးတြင္ သူငယ္ခ်င္းအား “မင္းတုိ႔ဟာကလည္း ဘာေတြမွန္းလဲ မသိဖူး၊ လူပ်က္ေတြလုိလုိ၊ ေပါေတာေတာ တစ္ခန္းရပ္ ျပဇာတ္လုိလုိ၊ မင္းလည္း အဲသည္ေလာက္ အသုံးမက်တာ ငါခုမွ သိေတာ႔တယ္ကြာ” ဆုိၿပီး သူ႔ကုိ ႏွိပ္ကြပ္ ေလွာင္ေျပာင္ေတာ႔သည္။ အဲဒီမွာ သူက “ငါ့သူငယ္ခ်င္း မင္းက ခုမွ ျမန္မာျပည္ တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္တာ သိပ္မၾကာေသးလုိ႔ မသိတာ၊ အဲဒီမတုိင္ခင္ထဲက ဘာေတြလုပ္ၾကမယ္ ဆုိတာ တရားသူႀကီးနဲ႔ ေရွ႕ေနနဲ႔ အမွဳသည္နဲ႔ ဇာတ္တုိက္ၿပီး လုိအပ္တဲ႔ အေပးအယူေတြ လုပ္ၿပီးၾကၿပီ၊ ဒါက ရုံးသေဘာအရ ေျပာခ်င္တာေျပာ၊ ဆုိခ်င္တာ ဆုိတဲ႔ က႑ပါကြာ၊ လာပါ မင္းမသိပါဖူး” ပါဆုိၿပီး ေခတၱ စကားျဖတ္ကာ သူတုိ႔ရုံးေအာက္က အစားအေသာက္ ဆုိင္တန္းႀကီးမွာ ေန႔လည္စာ စားခဲ႔ၾကေတာ႔သည္။
ျပန္လည္ စကားဆက္သည့္အခါမွာ – ျမန္မာျပည္မွာ တရားမမွဳ ျဖစ္ေစ၊ အခ်ဳိ႕ေသာ ျပစ္မွဳမ်ားျဖစ္ေစ၊ တရားလုိနဲ႔ တရားခံ ႏွစ္ဦး ျဖစ္ၾကသည့္ အခါ၊ အမွဳကုိ ကုိယ္တြယ္သည့္ တရားရုံးနယ္ေျမမွာ တရားသူႀကီးေတြနဲ႕ အဆက္အသြယ္ရွိသည့္ ေရွ႕ေနကုိ ဌားရမ္းရသည္ ဟုဆုိသည္။ ထုိအခါ ေရွ႕ေနက မိမိ အမွဳသည္ႏွင့္ တရားသူႀကီးအၾကား ပြဲစားသေဘာမ်ဳိး ေငြညွိေပးရသည္။ ထုိသုိ႔ ေဆာင္ရြက္ခအတြက္ ေရွ႕ေနသည္ ေရွ႕ေနခ ရသည္ဆုိသည္။
အခ်ဳိ႕ေရွ႕ေနမ်ားကလည္း ေရွ႕ေနခလည္းယူ တရားသူႀကီးကုိ ေပးသည့္ ေငြမွလည္း ေကာ္မရွင္ ထပ္ယူၾကေသးဟု ဆုိသည္။ “မ်က္ျဖဴစုိက္ေလ သမားႀကိဳက္ေလ” ဆုိသလုိ အမွဳသည္ကမ်ား ထိတ္လန္႔တၾကား ျဖစ္ေနခ်ိန္ ဆုိပါက၊ ေရွ႕ေနႏွင့္ တရားခြင္ ဝန္ထမ္းမ်ား အတြက္ “ခြင္” ျဖစ္ၿပီလုိ႔ သူက ဆုိေသးသည္။
**ေကာသလမင္းႀကီး၏ အိပ္မက္ကုိ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိထားပုံ**
တစ္ခါကလည္း အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုကုိ ၾကားသိရ ေသးသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကမာရြတ္ ၿမိဳ႕နယ္တြင္ မိခင္၏ သူငယ္ခ်င္း အသက္ ၇၀ ခန္႔ရွိ မိန္းမႀကီး တစ္ဦး ေနထုိင္သည္။ တေန႔တြင္ သူ႔၏ အိမ္ေဘး ကပ္လွ်က္ရွိ တုိက္ခန္းကုိ ရွမ္းျပည္မွ လာေသာ ရွမ္းမေလး ၂ ေယာက္ကုိ ဌားရမ္း ထားသည္။ ထုိရွမ္းမေလး မ်ားသည္ ရုပ္ရည္ ေခ်ာေမာ လွပ ၾကေသာ္လည္း အက်င့္ စာရိတၱ မေကာင္းၾက ဟု ဆုိသည္။ ညေရး ညတာ အထိ ေယာက္က်ၤားေလးမ်ား ႏွင့္ တရုံးရုံး အဝင္အထြက္ ရွဳတ္ေနသည္ကုိ ထုိအိမ္ရွင္ မိန္းမႀကီးသည္ သူ႔ထံတြင္လည္း အပ်ဳိအရြယ္ သမီးငယ္မ်ား ရွိသည့္ အတြက္ အိမ္ခန္းကုိ ဆက္မဌားလုိေတာ႔ေၾကာင္း သိရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိရွမ္းမေလး ၂ ဦးအား အိမ္ဌား စာခ်ဳပ္ျပည့္ေသာ္ ေနာက္ထပ္ မဌားေတာ႔ဘဲ အိမ္မွ ဆင္းခုိင္းခဲ႔သည္။ သုိ႔ေသာ္ ရွမ္းမေလးမ်ားသည္ အိမ္မွ မဆင္းဘဲ ေနၾကသည္။ ထုိအခါ အိမ္ရွင္မိန္းမႀကီးက တရားစြဲေတာ႔သည္။ အမွဳျဖစ္သည့္ အေတြ႕အႀကံဳကုိ အိမ္ရွင္မိန္းမႀကီးက မိမိအား ေအာက္ပါအတုိင္း ျပန္ေျပာျပခဲ႔သည္။
“ေအာင္ေအာင္ရယ္၊ အမွဳျဖစ္ၿပီဆုိေတာ႔ အန္တီရဲ႕ ေရွ႕ေနကလည္း ေငြေတာင္းတယ္ေလ၊ တရားသူႀကီးကုိ ညွိဖုိ႔ေပါ့။ ဒါနဲ႔ အန္တီလဲ ဒီဟာမေလးေတြ ဆင္းရင္ၿပီးေရာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္းေတာင္း ေပးတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အမွဳက မၿပီးႏုိင္ဖူးေဟ့။ အေၾကာင္းစုံစမ္းေတာ႔ သူတုိ႔ဖက္ကလည္း ကုိယ္႔လုိေပးတယ္တဲ႔။ ဒါနဲ႔ ေရွ႕ေနကုိ ကဲဒါဆုိရင္ ငါက ပုိေပးရမယ္ဆုိရင္လဲ ပုိေပးမယ္ မတတ္ႏုိင္ေတာ႔ဖူး၊ အိမ္ဌားခရ တာေတြ ကုန္တဲ႔ အျပင္ အိတ္စုိက္လည္း စုိက္ရပေစ၊ သူတုိ႔ ဆင္းရင္ၿပီးေရာလုိ႔ဆုိၿပီး ေငြထပ္ေပးတယ္။ အဲဒီေတာ႔ တရားရုံးက သူတုိ႔ကုိ အျခားတစ္ေနရာမွာ အိမ္ဌားေပးရင္ အမွဳက အစဥ္ေျပမယ္ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔ အန္တီလဲ ကဲ ဌားေပးမယ္ရွင္ ဆုိၿပီး သူတုိ႔ ဌားေနတဲ႔ အန္တီ႔အခန္းနဲ႔ မတိမ္းမယိမ္း အဆင့္ရွိတဲ႔ တုိက္ခန္း တစ္ခုကုိ ဌားေပးတယ္။ ဒါေပမဲ႔သူတုိ႔က အဲဒီေနရာမႀကိဳက္ဖူး ဘယ္လုိေနရာမ်ဳိး၊ ဘာမ်ဳိးျဖစ္ျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ အန္တီလဲ ဒါေတာ႔ မတတ္ႏုိင္ဖူးဆုိေတာ႔ တစ္ခါ အမွဳက ဆက္ရွည္ျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ ေရွ႕ေနကုိ ကဲ ရွင္ အျပတ္ မလုပ္ေပးႏုိင္ဖူးလား၊ မလုပ္ေပးႏုိင္လဲ က်မ ေနာက္ေရွ႕ေန တစ္ေယာက္နဲ႔ လုပ္ရေတာ႔မယ္ ေျပာေတာ႔၊ ေရွ႕ေနက အန္တီကုိေျပာတယ္။ အန္တီေရ အန္တီက ေငြဘဲ ေပးႏုိင္တာ၊ တစ္ဖက္ ေရွ႕ေနက သူတုိ႕ကုိ ေငြေရာ လူပါ စပ္ေပးလုိက္တာဗ်၊ အဲဒါေၾကာင့္ အန္တီ မႏုိင္ႏုိင္ေတာ႔ဖူး လုိ႔ေျပာေရာ၊ ဒါနဲ႔ ငါလည္း စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ကဲေကာင္းၿပီ ဒါဆုိ ငါလဲ လူ ေပးမယ္ေဟ့ လုိ႔ဆုိေတာ႔၊ ေရွ႕ေနက အန္တီ႔ကုိေတာ႔ ဘယ္ျဖစ္မတုန္းဗ်၊ သူတုိ႔က အပ်ဳိေလးေတြ ေခ်ာေခ်ာလွလွ ေလးေတြ၊ အန္တီ႔ပုံႀကီးနဲ႔ေတာ႔ ရွဳံးမွာပါဘဲတဲ႔”
အျဖစ္အပ်က္ကေတာ႔ အပ်က္ေတြခ်ဥ္း ျဖစ္ေနေတာ့တာပါ။ ေရွ႕ေနဆုိတာကလည္း ျမန္မာျပည္မွာ တရားခြင္မွာ ဥပေဒနဲ႔ အညီ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ ေပးတာကြ်မ္းက်င္ဖုိ႔ထက္၊ ဆုိင္ရာပုိင္ရာနဲ႔ ပြဲစားလုပ္တာ ကြ်မ္းက်င္ဖုိ႔ အဓိကလုိအပ္ ေနၾကပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “ေရွ႕ေနေရွ႕ရပ္” ဆုိသည့္ ျမန္မာ စကားသည္ ယေန႔အခါမ်ားတြင္ “ေရွ႕ေနၾကားရပ္” ဆုိလွ်င္ ပုိၿပီးမွန္လိမ္႔မည္ ထင္ပါေတာ႔သည္။
--**From-ေမာင္ခ်မ္းငယ္ဆယ့္ခြန္**
No comments:
Post a Comment