စိတ္ဝိညာဥ္အတြက္ ပံုျပင္တိုေလးမ်ား

>
(၁)
ကၽြန္ေတာ္အလယ္တန္းတုန္းက ေက်ာင္းမွာ အတန္းလိုက္ ရူပေဗဒအသိပညာၿပိဳင္ပဲြတစ္ခု က်င္းပခဲ့တယ္။ အမွတ္ေတြျမင့္ေအာင္၊ အဆင့္ေတြရေအာင္ ဆရာမက ၿပိဳင္ပဲြရဲ႕အေရးပါတဲ့အခ်က္ေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေျပာျပေနခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဆရာမက အတန္းေနာက္ဆံုးမွာထိုင္ေနတဲ့ ရူပေဗဒဘာသာမွာ အဆင့္အနိမ့္ဆံုးရ ေက်ာင္းသားဆီသြားၿပီး "ဒီတစ္ေခါက္ ရူပေဗဒအသိပညာၿပိဳင္ပဲြမွာ အဆင့္ခ်ိတ္ဖို႔ မင္းကို အားကိုးရလိမ့္မယ္" လို႔ ေခါင္းကိုပြတ္သပ္ၿပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဆရာမစကားကို တစ္တန္းလံုးက နားမလည္ခဲ့ၾကဘူး။ ဒါကို ဆရာမက ေျဖးေျဖးညင္သာနဲ႔ ရွင္းျပပါတယ္။

"ဒီအတန္းထဲက အတန္းသားအားလံုးကို ဝိုင္းဖဲြ႔စုစည္းလိုက္ရင္ သစ္သားစည္ႀကီးတစ္ခုနဲ႔ တူေနပါတယ္။ အတန္းထဲက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္တိုင္းဟာ စည္ပတ္လည္က သစ္သားခ်ပ္ေလးတစ္ခ်ပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီစည္ႀကီးထဲ ေရဘယ္ေလာက္ထည့္ႏိုင္မယ္၊ မထည့္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ အရွည္ဆံုးသစ္သားခ်ပ္ေပၚ မူတည္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အတိုဆံုးသစ္သားခ်ပ္ေပၚမွာပဲ မူတည္တာပါ"

ေနာက္ဆံုးၿပိဳင္ပဲြမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတန္းက ပထမရခဲ့သလို အဲဒီေက်ာင္းသားကလည္း တိုးတက္မႈရွိခဲ့ပါတယ္။

(တကယ္ေတာ့.... အဖဲြ႔တစ္ဖဲြ႔ ထူးခၽြန္မႈရွိမရွိ၊ စည္းလံုးမႈရွိမရွိဆိုတာကို အညံ့ဆံုးအဖဲြ႔ဝင္က အဆံုးအျဖတ္ေပးပါတယ္)


(၂)
အေျပာက်ယ္တဲ့ သဲကႏာၱရတစ္ေနရာမွာ သူေဌးသားတစ္ဦးနဲ႔ ဆင္းရဲသားတစ္ဦး ဦးတည္ရာေပ်ာက္ၿပီး တဝဲလည္လည္ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတယ္။

သူေဌးသားက "လူေတြ ငါ့ကိုလာကယ္လိမ့္မယ္။ ငါတို႔အိမ္က ခ်မ္းသာတယ္။ ငါ့အေဖက ဟယ္ရီေကာ္ပတာငွားၿပီး ငါ့ကိုအရွာခိုင္းလိမ့္မယ္။ ငါ့ကိုရွာေတြ႔တဲ့လူ ဆုေတြအမ်ားႀကီးရမွာ ေသခ်ာတယ္"ဆိုၿပီး ေနရာမွာတင္ရပ္ၿပီး လူေတြလာရွာတာကို ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။

ဆင္းရဲသားက ဘာမွမေျပာဘဲ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ႏိုင္သမွ် ေလွ်ာက္တယ္။ ကုလားအုတ္ေတြရဲ႕ ေျခရာေတြကို ႀကိဳးစားရွာရင္ ေရရွိရာေနရာကို သူရွာေတြ႔ခဲ့တယ္။ ေနကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး အရပ္ေလးမ်က္ႏွာခဲြလို႔ သူေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။

ရက္အတန္ငယ္အၾကာမွာ ဆင္းရဲသားက သဲကႏာၱရကေန လြတ္ေျမာက္ခဲ့တယ္။ ဟယ္ရီေကာ္ပတာေတြ သူေဌးသားကိုရွာေတြ႔ခ်ိန္မွာ သူဟာေသဆံုးေနၿပီးျဖစ္တယ္။

(တကယ္ေတာ့... ေငြေၾကးက ေနရာတိုင္းမွာ အေရးပါႏိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အသိဉာဏ္နဲ႔လႈပ္ရွားမႈလည္း လိုအပ္ပါေသးတယ္)


(၃)
မိုးပ်ံပူေဖာင္းတစ္လံုးဟာ ေကာင္းကင္အျမင့္ထက္ကို ပ်ံတက္သြားတယ္။ တိမ္ျဖဴေဘးကိုေရာက္ေတာ့ တိမ္ျဖဴက "အျမင့္ကို ဆက္မပ်ံနဲ႔ေတာ့ အႏၱရာယ္ရွိတယ္"လို႔ သတိေပးတယ္။ ဒါကို မိုးပ်ံပူေဖာင္းက မာနႀကီးႀကီးနဲ႔ သူအျမင့္ပ်ံႏိုင္တာကို တိမ္ျဖဴမနာလိုလို႔ ထင္ၿပီး အျမင့္ေပၚဆက္ပ်ံသြားတယ္။ ေလထုေတြ တေျဖးေျဖးနည္းလာတယ္။ ေလထုဖိအားအေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ မိုးပ်ံပူေဖာင္းဟာ "ေဖာင္း"ခနဲ ကဲြထြက္သြားေတာ့တယ္။

(တကယ္ေတာ့.... တတ္ႏိုင္သေလာက္ပဲ သင့္တင့္မွ်တလုပ္တာက အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္)


(၄)
ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ သခ်ာၤၿပိဳင္ပဲြကိုဝင္ၿပိဳင္ဖို႔ ဒုတိယတန္းေက်ာင္းသားေလးေတြထဲက ေက်ာင္းကိုယ္စားျပဳ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးကို ဆရာ/ဆရာမေတြက ေရြးခ်ယ္ေနၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေမာင္ေမာင္နဲ႔ ေအာင္ေအာင္လို႔ေခၚတဲ့ ေက်ာင္းသားႏွစ္ဦးဟာ အဆင့္တူ၊ အမွတ္တူေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေက်ာင္းမွာ တစ္ေယာက္ပဲဝင္ၿပိဳင္ရမွာဆိုေတာ့ ဆရာ/ဆရာမေတြက ေမးခြန္းတစ္ခုထုတ္လိုက္တယ္။ ေမးခြန္းက ႀတိဂံတစ္ခုရဲ႕ေထာင့္သံုးခုအေျဖကို အခ်ိန္အတိုဆံုးအတြင္းမွာ ေျဖဆိုဖို႔ျဖစ္တယ္။

ေမာင္ေမာင္က ႀတိဂံရဲ႕ေထာင့္တစ္ခုစီကို တိတိက်က်တိုင္းတာတယ္။ ေအာင္ေအာင္က ႀတိဂံရဲ႕အနားေတြကို တိုင္းတာတယ္။

ေမာင္ေမာင္ေရာ ၊ ေအာင္ေအာင္ေရာ ေထာင့္တေထာင့္စီဟာ ၆ဝံဆိုတဲ့အေျဖကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေအာင္ေအာင္က ဆရာမကို "ႀတိဂံကိုၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ သံုးနားညီႀတိဂံျဖစ္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္လိုက္တယ္။ ေသခ်ာေအာင္ အနားေတြကို ကၽြန္ေတာ္တိုင္းလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားသလိုပါပဲ... ေနာက္ေတာ့ အနားညီႀတိဂံရဲ႕နိယာမနဲ႔အညီ ေထာင့္တစ္ခုစီဟာ ၆ဝံျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ရလိုက္တယ္"လို႔ ေျပာျပပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာ ဆရာမေတြက ေအာင္ေအာင္ကို ၿမိဳ႕နယ္သခ်ာၤၿပိဳင္ပဲြဝင္ၿပိဳင္ဖို႔ ေရြးလိုက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းက ေအာင္ေအာင္ဟာ တတိယတန္းေျဖရွင္းနည္းကို သံုးတတ္ခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။

(တကယ္ေတာ့.... ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြထဲမွာ အသိဉာဏ္၊ အျမင္ကို ဦးေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ရင္ ကိုယ့္ၿပိဳင္ဖက္ကို ပိုအလဲၿဖိဳႏိုင္မွာျဖစ္တယ္)


(၅)
ဦးစိမ္းနဲ႔ဦးလြန္းတို႔က ကုမၸဏီတစ္ခုရဲ႕ လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာေတြျဖစ္တယ္။ ကုမၸဏီက အထပ္ငါးထပ္မွာရွိတာမို႔ ဦးစိမ္းက အၿမဲတမ္း ဓာတ္ေလွကားစီးတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ေလွကားဖက္ကေန လမ္းေလွ်ာက္မတက္ဘူး။ ဦးလြန္းက ဓာတ္ေလွကား အစီးနည္းတယ္။ အၿမဲတမ္းေလွကားေတြပဲ အသံုးျပဳတယ္။

ႏွစ္အတန္ၾကာေတာ့ ကုမၸဏီက ဦးလြန္းကို မန္ေနဂ်ာရာထူးခံအပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒါကို ဦးစိမ္းက မေက်နပ္ဘူး။ အႀကီးအကဲ ရံုးခန္းနားသြားၿပီး ေျဖရွင္းခ်က္ေတာင္းတယ္။

အႀကီးအကဲက ေျဖေျဖခ်င္းရွင္းျပပါတယ္။

"ဦးလြန္းက ေန႔တိုင္း ေလွကားကေနတက္ဆင္းတယ္။ အထပ္တိုင္းမွာရွိတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ ေခၚေျပာႏႈတ္ဆက္တယ္။ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တဲ့ အေဒၚႀကီးပါမက်န္ အလုပ္အေၾကာင္း၊ မိသားစုအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတယ္။ ကုမၸဏီရဲ႕ လည္ပတ္မႈတိုင္းကို သူသိတယ္။ ဝန္ထမ္းတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အႀကိဳက္ေတြကို သူနားလည္တယ္"

(တကယ္ေတာ့.... လူလုပ္တယ္ဆိုတာ အျမင့္ဆံုးမွာပဲေနဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ႀကိဳးႀကိဳးကုတ္ကုတ္၊ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြနဲ႔ ေနရာ(ရာထူး၊ ဂုဏ္)ကိုလည္း လက္လြတ္တတ္ဖို႔ ပိုလိုအပ္ခဲ့ပါတယ္)


(၆)
ကိုစိုင္းဟာ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အားကစားသမားတစ္ဦးျဖစ္ခ်င္ခဲ့သူပါ။ ဒါေပမဲ့ ဟန္ခ်က္ကို သူရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ သူ႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ဟန္ခ်က္က အရမ္းညံ့ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ဆိုၿပီး ေက်ာင္းဆင္းအိမ္ျပန္တိုင္း ရထားသံလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သူလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ခဲ့တယ္။ အထက္တန္းေအာင္တဲ့အထိ တိုးတက္မႈမရွိေပမယ့္ အားကစားတစ္ဦးျဖစ္ခ်င္တဲ့ အိပ္မက္ကိုေတာ့ သူလက္မလြတ္ခဲ့ဘူး။

ေက်ာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ ကိုယ့္ေနရပ္ကိုျပန္ၿပီး သံထည္အႏုပညာဆိုင္တစ္ဆိုင္ သူဖြင့္ခဲ့တယ္။ ဟိုးအရင္ သံလမ္းေပၚမွာလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တုန္းက သံထည္ေတြရဲ႕ပံုစံမ်ဳိးစံုကို သူသတိရၿပီး သံထည္နဲ႔ အႏုပညာပံုအမ်ဳိးမ်ဳိး သူျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕သံထည္ပစၥည္းေတြ ေရာင္းအားတက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ နာမည္ရွိတဲ့ သံထည္အႏုပညာတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။

(တကယ္ေတာ့.... ငယ္အိပ့္မက္ေတြက ေအာင္ျမင္ခ်င္မွ ေအာင္ျမင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ေအာင္ျမင္မႈက သင္ႀကီးျပင္းရာလမ္းတေလွ်ာက္မွာ ရွိေနပါတယ္)


(၇)
နာမည္ႀကီးစႏၵယားဆရာတစ္ဦးက တပည့္ေရြးမယ္ဆိုလို႔ ေက်ာင္းေပါက္ဝမွာ တပည့္ခံဖို႔ လာေလွ်ာက္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ျပည့္ၾကပ္ေနတယ္။ စေလွ်ာက္ခ်ိန္မေရာက္ခင္ ငါးမိနစ္အလိုမွာ မေတာ္တဆမႈတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။ လမ္းမေပၚမွာ အဘြားအိုတစ္ဦးေမ့လဲသြားတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကားတစ္စီးေရာက္လာၿပီး ကားထဲကေန လူလတ္ပိုင္းတစ္ဦး ဆင္းလာပါတယ္။ အဲဒီလူဟာ အဘြားအိုကို ေဆးရံုပို႔ဖို႔ ထူလိုက္ရင္းက ေက်ာင္းေပါက္ဝဖက္လွည့္ၿပီး "အဘြားအိုကို ေဆးရံုပို႔ဖို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္လာကူပါဦး" လို႔ ေအာ္လိုက္တယ္။

ေက်ာင္းသားေတြက တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ဘယ္သူမွ ေနရာက မခြာခ်င္ခဲ့ၾကဘူး။ စေလွ်ာက္ခ်ိန္လည္း နီးလာလို႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာ္ေက်ာ္ေရာက္လာၿပီး "ကၽြန္ေတာ္ကူမယ္"လို႔ ဆိုပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ အေရြးခံလိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီ ကားေမာင္းလာတဲ့လူဟာ တပည့္ေရြးဖို႔လာတဲ့ နာမည္ႀကီးစႏၵယားဆရာျဖစ္လို႔ပဲျဖစ္တယ္။

(တကယ္ေတာ့.......... ေအာင္ျမင္ဖို႔ရာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာလည္းလိုအပ္ပါတယ္)


(၈)
လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာတစ္ဦး ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီတစ္ခုနဲ႔ (၈ဝဝ)တန္လက္ကိုင္ဖုန္းကို အလံုး(၅ဝဝ)ဝယ္ဖို႔ သြားေရာက္ေဆြးေႏြးခဲ့တယ္။ သေဘာတူစာခ်ဳပ္မခ်ဳပ္ခင္ အထက္မန္ေနဂ်ာကို သေဘာတူမတူ မက္ေဆ့ပို႔ခဲ့တယ္။ အထက္မန္ေနဂ်ာက ဒီေစ်းႏႈန္းဟာေစ်းျမင့္ၿပီး တကယ္လို႔ ဝယ္ယူရင္ ရႈံးႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုသိေတာ့ သေဘာမတူလို႔ မက္ေဆ့ျပန္ပို႔လိုက္တယ္။

ဒါေပမဲ့ စာရိုက္ခ်ိန္မွာ သေဘာမတူကို သေဘာတူလို႔မွားရိုက္မိလိုက္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ခဲ့မိတဲ့အတြက္ ကုမၸဏီက အရႈံးနဲ႔ရင္ဆိုင္လိုက္ရတယ္။

(တကယ္ေတာ့.... ေအာင္ျမင္ဖို႔ရာ အေသးစိတ္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္)


(၉)
ငယ္ရြယ္တဲ့စိုက္ပ်ဳိးေရးသမားတစ္ဦးဟာ ေတာင္ဖက္ေဒသမွာ ပန္းသီးပင္ေတြပ်ဳိးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ သက္ႀကီးစိုက္ပ်ဳိးေရးသမားေတြက ေတာင္ဖက္ေဒသေတြက ရာသီဥတု၊ ေျမဆီလႊာေတြဟာ ပန္းသီးစိုက္ဖို႔ မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း ဒီစီမံကိန္းကို လက္လြတ္ဖို႔တားတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူငယ္က သူတို႔စကားကို နားမေထာင္ခဲ့ဘူး။ သူ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတိုင္း ပန္းသီးပင္ေတြကို စပ်ဳိးခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ပန္းသီးေတြ အသီးသီးလာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပန္းသီးတိုင္းက မခ်ဳိဘဲဖန္ေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။

ဒါကို လူငယ္က စိတ္မပ်က္ခဲ့ဘူး။ ပန္းသီးပင္အားလံုးကို သစ္ေတာ္သီးပင္နဲ႔ သူကိုင္းဆက္လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာ သူ႔ပန္းသီးပင္ကေန ခ်ဳိျမတဲ့ ပန္းသစ္ေတာ္ေတြ သီးခဲ့ၿပီး အေရာင္းသြက္ခဲ့ပါတယ္။

(တကယ္ေတာ့.... ေအာင္ျမင္ဖို႔ရာ အေျခအေနလိုအပ္သလို ဆန္းသစ္ထီထြင္တတ္ဖို႔လည္း ပိုလိုအပ္ပါတယ္)







မူရင္း -- http://www.jj59.com/35/0104603.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
--
*
*--
*Be Happy ,*
Moe Moe.

(၁)
ကၽြန္ေတာ္အလယ္တန္းတုန္းက ေက်ာင္းမွာ အတန္းလိုက္ ရူပေဗဒအသိပညာၿပိဳင္ပဲြတစ္ခု က်င္းပခဲ့တယ္။ အမွတ္ေတြျမင့္ေအာင္၊ အဆင့္ေတြရေအာင္ ဆရာမက ၿပိဳင္ပဲြရဲ႕အေရးပါတဲ့အခ်က္ေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေျပာျပေနခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဆရာမက အတန္းေနာက္ဆံုးမွာထိုင္ေနတဲ့ ရူပေဗဒဘာသာမွာ အဆင့္အနိမ့္ဆံုးရ ေက်ာင္းသားဆီသြားၿပီး "ဒီတစ္ေခါက္ ရူပေဗဒအသိပညာၿပိဳင္ပဲြမွာ အဆင့္ခ်ိတ္ဖို႔ မင္းကို အားကိုးရလိမ့္မယ္" လို႔ ေခါင္းကိုပြတ္သပ္ၿပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဆရာမစကားကို တစ္တန္းလံုးက နားမလည္ခဲ့ၾကဘူး။ ဒါကို ဆရာမက ေျဖးေျဖးညင္သာနဲ႔ ရွင္းျပပါတယ္။

"ဒီအတန္းထဲက အတန္းသားအားလံုးကို ဝိုင္းဖဲြ႔စုစည္းလိုက္ရင္ သစ္သားစည္ႀကီးတစ္ခုနဲ႔ တူေနပါတယ္။ အတန္းထဲက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္တိုင္းဟာ စည္ပတ္လည္က သစ္သားခ်ပ္ေလးတစ္ခ်ပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီစည္ႀကီးထဲ ေရဘယ္ေလာက္ထည့္ႏိုင္မယ္၊ မထည့္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ အရွည္ဆံုးသစ္သားခ်ပ္ေပၚ မူတည္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အတိုဆံုးသစ္သားခ်ပ္ေပၚမွာပဲ မူတည္တာပါ"

ေနာက္ဆံုးၿပိဳင္ပဲြမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတန္းက ပထမရခဲ့သလို အဲဒီေက်ာင္းသားကလည္း တိုးတက္မႈရွိခဲ့ပါတယ္။

(တကယ္ေတာ့.... အဖဲြ႔တစ္ဖဲြ႔ ထူးခၽြန္မႈရွိမရွိ၊ စည္းလံုးမႈရွိမရွိဆိုတာကို အညံ့ဆံုးအဖဲြ႔ဝင္က အဆံုးအျဖတ္ေပးပါတယ္)


(၂)
အေျပာက်ယ္တဲ့ သဲကႏာၱရတစ္ေနရာမွာ သူေဌးသားတစ္ဦးနဲ႔ ဆင္းရဲသားတစ္ဦး ဦးတည္ရာေပ်ာက္ၿပီး တဝဲလည္လည္ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတယ္။

သူေဌးသားက "လူေတြ ငါ့ကိုလာကယ္လိမ့္မယ္။ ငါတို႔အိမ္က ခ်မ္းသာတယ္။ ငါ့အေဖက ဟယ္ရီေကာ္ပတာငွားၿပီး ငါ့ကိုအရွာခိုင္းလိမ့္မယ္။ ငါ့ကိုရွာေတြ႔တဲ့လူ ဆုေတြအမ်ားႀကီးရမွာ ေသခ်ာတယ္"ဆိုၿပီး ေနရာမွာတင္ရပ္ၿပီး လူေတြလာရွာတာကို ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။

ဆင္းရဲသားက ဘာမွမေျပာဘဲ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ႏိုင္သမွ် ေလွ်ာက္တယ္။ ကုလားအုတ္ေတြရဲ႕ ေျခရာေတြကို ႀကိဳးစားရွာရင္ ေရရွိရာေနရာကို သူရွာေတြ႔ခဲ့တယ္။ ေနကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး အရပ္ေလးမ်က္ႏွာခဲြလို႔ သူေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။

ရက္အတန္ငယ္အၾကာမွာ ဆင္းရဲသားက သဲကႏာၱရကေန လြတ္ေျမာက္ခဲ့တယ္။ ဟယ္ရီေကာ္ပတာေတြ သူေဌးသားကိုရွာေတြ႔ခ်ိန္မွာ သူဟာေသဆံုးေနၿပီးျဖစ္တယ္။

(တကယ္ေတာ့... ေငြေၾကးက ေနရာတိုင္းမွာ အေရးပါႏိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အသိဉာဏ္နဲ႔လႈပ္ရွားမႈလည္း လိုအပ္ပါေသးတယ္)


(၃)
မိုးပ်ံပူေဖာင္းတစ္လံုးဟာ ေကာင္းကင္အျမင့္ထက္ကို ပ်ံတက္သြားတယ္။ တိမ္ျဖဴေဘးကိုေရာက္ေတာ့ တိမ္ျဖဴက "အျမင့္ကို ဆက္မပ်ံနဲ႔ေတာ့ အႏၱရာယ္ရွိတယ္"လို႔ သတိေပးတယ္။ ဒါကို မိုးပ်ံပူေဖာင္းက မာနႀကီးႀကီးနဲ႔ သူအျမင့္ပ်ံႏိုင္တာကို တိမ္ျဖဴမနာလိုလို႔ ထင္ၿပီး အျမင့္ေပၚဆက္ပ်ံသြားတယ္။ ေလထုေတြ တေျဖးေျဖးနည္းလာတယ္။ ေလထုဖိအားအေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ မိုးပ်ံပူေဖာင္းဟာ "ေဖာင္း"ခနဲ ကဲြထြက္သြားေတာ့တယ္။

(တကယ္ေတာ့.... တတ္ႏိုင္သေလာက္ပဲ သင့္တင့္မွ်တလုပ္တာက အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္)


(၄)
ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ သခ်ာၤၿပိဳင္ပဲြကိုဝင္ၿပိဳင္ဖို႔ ဒုတိယတန္းေက်ာင္းသားေလးေတြထဲက ေက်ာင္းကိုယ္စားျပဳ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးကို ဆရာ/ဆရာမေတြက ေရြးခ်ယ္ေနၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေမာင္ေမာင္နဲ႔ ေအာင္ေအာင္လို႔ေခၚတဲ့ ေက်ာင္းသားႏွစ္ဦးဟာ အဆင့္တူ၊ အမွတ္တူေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေက်ာင္းမွာ တစ္ေယာက္ပဲဝင္ၿပိဳင္ရမွာဆိုေတာ့ ဆရာ/ဆရာမေတြက ေမးခြန္းတစ္ခုထုတ္လိုက္တယ္။ ေမးခြန္းက ႀတိဂံတစ္ခုရဲ႕ေထာင့္သံုးခုအေျဖကို အခ်ိန္အတိုဆံုးအတြင္းမွာ ေျဖဆိုဖို႔ျဖစ္တယ္။

ေမာင္ေမာင္က ႀတိဂံရဲ႕ေထာင့္တစ္ခုစီကို တိတိက်က်တိုင္းတာတယ္။ ေအာင္ေအာင္က ႀတိဂံရဲ႕အနားေတြကို တိုင္းတာတယ္။

ေမာင္ေမာင္ေရာ ၊ ေအာင္ေအာင္ေရာ ေထာင့္တေထာင့္စီဟာ ၆ဝံဆိုတဲ့အေျဖကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေအာင္ေအာင္က ဆရာမကို "ႀတိဂံကိုၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ သံုးနားညီႀတိဂံျဖစ္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္လိုက္တယ္။ ေသခ်ာေအာင္ အနားေတြကို ကၽြန္ေတာ္တိုင္းလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားသလိုပါပဲ... ေနာက္ေတာ့ အနားညီႀတိဂံရဲ႕နိယာမနဲ႔အညီ ေထာင့္တစ္ခုစီဟာ ၆ဝံျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ရလိုက္တယ္"လို႔ ေျပာျပပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာ ဆရာမေတြက ေအာင္ေအာင္ကို ၿမိဳ႕နယ္သခ်ာၤၿပိဳင္ပဲြဝင္ၿပိဳင္ဖို႔ ေရြးလိုက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းက ေအာင္ေအာင္ဟာ တတိယတန္းေျဖရွင္းနည္းကို သံုးတတ္ခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။

(တကယ္ေတာ့.... ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြထဲမွာ အသိဉာဏ္၊ အျမင္ကို ဦးေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ရင္ ကိုယ့္ၿပိဳင္ဖက္ကို ပိုအလဲၿဖိဳႏိုင္မွာျဖစ္တယ္)


(၅)
ဦးစိမ္းနဲ႔ဦးလြန္းတို႔က ကုမၸဏီတစ္ခုရဲ႕ လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာေတြျဖစ္တယ္။ ကုမၸဏီက အထပ္ငါးထပ္မွာရွိတာမို႔ ဦးစိမ္းက အၿမဲတမ္း ဓာတ္ေလွကားစီးတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ေလွကားဖက္ကေန လမ္းေလွ်ာက္မတက္ဘူး။ ဦးလြန္းက ဓာတ္ေလွကား အစီးနည္းတယ္။ အၿမဲတမ္းေလွကားေတြပဲ အသံုးျပဳတယ္။

ႏွစ္အတန္ၾကာေတာ့ ကုမၸဏီက ဦးလြန္းကို မန္ေနဂ်ာရာထူးခံအပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒါကို ဦးစိမ္းက မေက်နပ္ဘူး။ အႀကီးအကဲ ရံုးခန္းနားသြားၿပီး ေျဖရွင္းခ်က္ေတာင္းတယ္။

အႀကီးအကဲက ေျဖေျဖခ်င္းရွင္းျပပါတယ္။

"ဦးလြန္းက ေန႔တိုင္း ေလွကားကေနတက္ဆင္းတယ္။ အထပ္တိုင္းမွာရွိတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ ေခၚေျပာႏႈတ္ဆက္တယ္။ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တဲ့ အေဒၚႀကီးပါမက်န္ အလုပ္အေၾကာင္း၊ မိသားစုအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတယ္။ ကုမၸဏီရဲ႕ လည္ပတ္မႈတိုင္းကို သူသိတယ္။ ဝန္ထမ္းတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အႀကိဳက္ေတြကို သူနားလည္တယ္"

(တကယ္ေတာ့.... လူလုပ္တယ္ဆိုတာ အျမင့္ဆံုးမွာပဲေနဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ႀကိဳးႀကိဳးကုတ္ကုတ္၊ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြနဲ႔ ေနရာ(ရာထူး၊ ဂုဏ္)ကိုလည္း လက္လြတ္တတ္ဖို႔ ပိုလိုအပ္ခဲ့ပါတယ္)


(၆)
ကိုစိုင္းဟာ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အားကစားသမားတစ္ဦးျဖစ္ခ်င္ခဲ့သူပါ။ ဒါေပမဲ့ ဟန္ခ်က္ကို သူရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ သူ႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ဟန္ခ်က္က အရမ္းညံ့ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ဆိုၿပီး ေက်ာင္းဆင္းအိမ္ျပန္တိုင္း ရထားသံလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သူလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ခဲ့တယ္။ အထက္တန္းေအာင္တဲ့အထိ တိုးတက္မႈမရွိေပမယ့္ အားကစားတစ္ဦးျဖစ္ခ်င္တဲ့ အိပ္မက္ကိုေတာ့ သူလက္မလြတ္ခဲ့ဘူး။

ေက်ာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ ကိုယ့္ေနရပ္ကိုျပန္ၿပီး သံထည္အႏုပညာဆိုင္တစ္ဆိုင္ သူဖြင့္ခဲ့တယ္။ ဟိုးအရင္ သံလမ္းေပၚမွာလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တုန္းက သံထည္ေတြရဲ႕ပံုစံမ်ဳိးစံုကို သူသတိရၿပီး သံထည္နဲ႔ အႏုပညာပံုအမ်ဳိးမ်ဳိး သူျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕သံထည္ပစၥည္းေတြ ေရာင္းအားတက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ နာမည္ရွိတဲ့ သံထည္အႏုပညာတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။

(တကယ္ေတာ့.... ငယ္အိပ့္မက္ေတြက ေအာင္ျမင္ခ်င္မွ ေအာင္ျမင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ေအာင္ျမင္မႈက သင္ႀကီးျပင္းရာလမ္းတေလွ်ာက္မွာ ရွိေနပါတယ္)


(၇)
နာမည္ႀကီးစႏၵယားဆရာတစ္ဦးက တပည့္ေရြးမယ္ဆိုလို႔ ေက်ာင္းေပါက္ဝမွာ တပည့္ခံဖို႔ လာေလွ်ာက္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ျပည့္ၾကပ္ေနတယ္။ စေလွ်ာက္ခ်ိန္မေရာက္ခင္ ငါးမိနစ္အလိုမွာ မေတာ္တဆမႈတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။ လမ္းမေပၚမွာ အဘြားအိုတစ္ဦးေမ့လဲသြားတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကားတစ္စီးေရာက္လာၿပီး ကားထဲကေန လူလတ္ပိုင္းတစ္ဦး ဆင္းလာပါတယ္။ အဲဒီလူဟာ အဘြားအိုကို ေဆးရံုပို႔ဖို႔ ထူလိုက္ရင္းက ေက်ာင္းေပါက္ဝဖက္လွည့္ၿပီး "အဘြားအိုကို ေဆးရံုပို႔ဖို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္လာကူပါဦး" လို႔ ေအာ္လိုက္တယ္။

ေက်ာင္းသားေတြက တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ဘယ္သူမွ ေနရာက မခြာခ်င္ခဲ့ၾကဘူး။ စေလွ်ာက္ခ်ိန္လည္း နီးလာလို႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာ္ေက်ာ္ေရာက္လာၿပီး "ကၽြန္ေတာ္ကူမယ္"လို႔ ဆိုပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ အေရြးခံလိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီ ကားေမာင္းလာတဲ့လူဟာ တပည့္ေရြးဖို႔လာတဲ့ နာမည္ႀကီးစႏၵယားဆရာျဖစ္လို႔ပဲျဖစ္တယ္။

(တကယ္ေတာ့.......... ေအာင္ျမင္ဖို႔ရာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာလည္းလိုအပ္ပါတယ္)


(၈)
လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာတစ္ဦး ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီတစ္ခုနဲ႔ (၈ဝဝ)တန္လက္ကိုင္ဖုန္းကို အလံုး(၅ဝဝ)ဝယ္ဖို႔ သြားေရာက္ေဆြးေႏြးခဲ့တယ္။ သေဘာတူစာခ်ဳပ္မခ်ဳပ္ခင္ အထက္မန္ေနဂ်ာကို သေဘာတူမတူ မက္ေဆ့ပို႔ခဲ့တယ္။ အထက္မန္ေနဂ်ာက ဒီေစ်းႏႈန္းဟာေစ်းျမင့္ၿပီး တကယ္လို႔ ဝယ္ယူရင္ ရႈံးႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုသိေတာ့ သေဘာမတူလို႔ မက္ေဆ့ျပန္ပို႔လိုက္တယ္။

ဒါေပမဲ့ စာရိုက္ခ်ိန္မွာ သေဘာမတူကို သေဘာတူလို႔မွားရိုက္မိလိုက္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ခဲ့မိတဲ့အတြက္ ကုမၸဏီက အရႈံးနဲ႔ရင္ဆိုင္လိုက္ရတယ္။

(တကယ္ေတာ့.... ေအာင္ျမင္ဖို႔ရာ အေသးစိတ္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္)


(၉)
ငယ္ရြယ္တဲ့စိုက္ပ်ဳိးေရးသမားတစ္ဦးဟာ ေတာင္ဖက္ေဒသမွာ ပန္းသီးပင္ေတြပ်ဳိးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ သက္ႀကီးစိုက္ပ်ဳိးေရးသမားေတြက ေတာင္ဖက္ေဒသေတြက ရာသီဥတု၊ ေျမဆီလႊာေတြဟာ ပန္းသီးစိုက္ဖို႔ မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း ဒီစီမံကိန္းကို လက္လြတ္ဖို႔တားတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူငယ္က သူတို႔စကားကို နားမေထာင္ခဲ့ဘူး။ သူ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတိုင္း ပန္းသီးပင္ေတြကို စပ်ဳိးခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ပန္းသီးေတြ အသီးသီးလာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပန္းသီးတိုင္းက မခ်ဳိဘဲဖန္ေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။

ဒါကို လူငယ္က စိတ္မပ်က္ခဲ့ဘူး။ ပန္းသီးပင္အားလံုးကို သစ္ေတာ္သီးပင္နဲ႔ သူကိုင္းဆက္လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာ သူ႔ပန္းသီးပင္ကေန ခ်ဳိျမတဲ့ ပန္းသစ္ေတာ္ေတြ သီးခဲ့ၿပီး အေရာင္းသြက္ခဲ့ပါတယ္။

(တကယ္ေတာ့.... ေအာင္ျမင္ဖို႔ရာ အေျခအေနလိုအပ္သလို ဆန္းသစ္ထီထြင္တတ္ဖို႔လည္း ပိုလိုအပ္ပါတယ္)







မူရင္း -- http://www.jj59.com/35/0104603.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
--
*
*--
*Be Happy ,*
Moe Moe.