အေၾကြေစ့ႏွစ္ေစ့ရဲ႕ ပံုျပင္ (ဘရာဇီးသမုိင္းမွာ ပထမဦးဆံုး အလုပ္သမားကေန သမၼတျဖစ္လာသူ)

>
၁၉၄၅ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ(၂၇)ရက္ေန႔မွာ ဘရာဇီးႏိုင္ငံ Pernambucoျပည္နယ္က ရြာေလးတစ္ရြာမွာရွိတဲ့ လယ္သမားမိသားစုကေန ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ အဲဒီမိသားစုဟာ ဆင္းရဲလြန္းတာေၾကာင့္ ေကာင္ေလးဟာ (၄)ႏွစ္သားအရြယ္ကတည္းက လမ္းေပၚမွာ ေျမပဲဆံလိုက္ေရာင္းခဲ့ရတယ္။ ဒါေတာင္ အစားနပ္မွန္မွန္ သူ မစားခဲ့ရသလို အဝတ္လံုလံုလည္း မဝတ္ခဲ့ရပါဘူး။

ေက်ာင္းစတက္တဲ့အရြယ္မွာ ေကာင္ေလးဟာ ေက်ာင္းအားခ်ိန္တိုင္း အေဖာ္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္နဲ႔
ဖိနပ္လိုက္တိုက္ခဲ့တယ္။ တကယ္လို႔ ဖိနပ္တိုက္သူမရွိရင္ သူတို႔ဗိုက္ငတ္ရပါတယ္။

ေကာင္ေလး(၁၂)ႏွစ္အရြယ္ တစ္ညမွာ ပင္မင္းဆိုင္သူေဌးတစ္ဦး ဖိနပ္လာတိုက္ခဲ့တယ္။ ေကာင္ေလးနဲ႔
အေဖာ္ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ထက္ငါဖိနပ္တိုက္ရဖို႔အတြက္ သူေဌးဆီဝိုင္းအံုသြားခဲ့ၾကတယ္။ ေကာင္ေလးသံုးေယာက္ရဲ႕ ေတာင့္တေနတဲ့ မ်က္လံုးအစံုကိုၾကည့္ၿပီး သူေဌးဆံုးျဖတ္ရခက္သြားတယ္။ ေနာက္ဆံုး သူေဌးက အေၾကြေစ့ႏွစ္ေစ့ထုတ္ၿပီး "ဘယ္သူ ပိုက္ဆံလိုရင္ ဘယ္သူ႔ကို ငါ့ဖိနပ္တိုက္ေစမယ္။ ဖိနပ္တိုက္ခ ႏွစ္က်ပ္ေပးမယ္"လို႔ဆိုတယ္။

အဲဒီတုန္းက ဖိနပ္တစ္ခါတိုက္မွ ျပား(၂ဝ)ရတာပါ။ အခု(၁ဝ)ဆေလာက္ရမယ့္ ပိုက္ဆံက မိုးေပၚကက်လာတဲ့ မုန္႔ေတြလိုပဲ ေကာင္ေလးသံုးေယာက္ရဲ႕ မ်က္လံုးကို အေရာက္လက္သြားေစခဲ့ပါတယ္။

"ကၽြန္ေတာ္ မနက္ကတည္းက အစာမစားရေသးပါဘူး။ စားဖို႔ပိုက္ဆံသာ ထပ္မရခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္ဆာၿပီေသ
သြားလိမ့္မယ္"လို႔ အေဖာ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ဆိုတယ္။

"ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာ အစာျပတ္ေနတာ ၃ရက္ရွိသြားပါၿပီ။ အေမကလည္း ေနမေကာင္းဘူး။ အိမ္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္စားစရာဝယ္ျပန္ေပးရမယ္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ညအိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ အရိုက္ခံရေတာ့မယ္"လို႔ ေနာက္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ဆိုတယ္။

သူေဌးလက္ထဲက ပိုက္ဆံႏွစ္က်ပ္ကိုၾကည့္ၿပီး ေကာင္ေလးခဏေလာက္ စဥ္းစားလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ "တကယ္လို႔ ဒီပိုက္ဆံႏွစ္က်ပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ရခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္တစ္က်ပ္စီ ကၽြန္ေတာ္ေပးလိုက္မယ္" လို႔ေျပာတယ္။ ေကာင္ေလးရဲ႕အေျပာကိုၾကားေတာ့ သူေဌးႀကီးနဲ႔ က်န္အေဖာ္ႏွစ္ေယာက္ပါ အံ့အားသင့္သြားၾကတယ္။

"သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အေကာင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ သူတို႔ဆာေနတာ တစ္ရက္ရွိသြားပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေန႔လယ္တုန္းက ေျမပဲဆံေလး နည္းနည္းစားထားရေတာ့ ဖိနပ္တိုက္ဖို႔ အားရွိေနပါေသးတယ္။ သူေဌးရဲ႕ဖိနပ္ကို ကၽြန္ေတာ္တိုက္ပါရေစ။ သူေဌးကို ေက်နပ္ေစရပါမယ္" လို႔ ေကာင္ေလးက ဆက္ေျပာပါတယ္။

ေကာင္ေလးေၾကာင့္ သူေဌးခံစားသြားမိတယ္။ ေကာင္ေလးကို သူဖိနပ္တိုက္ေစခဲ့ၿပီး ေငြႏွစ္က်ပ္ကိုေပးလိုက္တယ္။
ေကာင္ေလးက ဘာမွမေျပာဘဲ ေငြႏွစ္က်ပ္ကိုယူၿပီး သူ႔အေဖာ္ႏွစ္ေယာက္ကို ခ်က္ခ်င္းခဲြေပးလိုက္တယ္။

ရက္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ သူေဌးက ေကာင္ေလးကိုရွာၿပီး ေက်ာင္းအားခ်ိန္တိုင္း သူ႔ပင္မင္းဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ေစခဲ့တယ္။ ညစာထမင္းပါ ေကၽြးခဲ့တယ္။ လုပ္အားခနည္းေပမယ့္ ဖိနပ္လိုက္တိုက္တာထက္စာရင္ ပိုေကာင္းခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာ ကိုယ့္ထက္ပို ဆင္းရဲက်ပ္တည္းသူကို ကူညီခဲ့လို႔ ရလာတဲ့အခြင့္အေရးဆိုတာကို ေကာင္ေလးသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာင္ေနာက္ခါမွာ သူတတ္စြမ္းသေလာက္ သူ႔ထက္ ပိုက်ပ္တည္းတဲ့လူေတြကို ေတြ႔တိုင္း ေကာင္ေလး
ကူညီခဲ့ေတာ့တယ္။

(Luiz Inacio Lula da Silva)

ေနာက္ေတာ့ သူဟာ ေက်ာင္းရပ္နားၿပီး အလုပ္ရံုမွာ အလုပ္သမားဝင္လုပ္ခဲ့တယ္။ အလုပ္သမားေတြ အလုပ္သမား
အခြင့္အေရးရဖို႔ သူေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ အသက္ (၂၁)မွာ အလုပ္သမားအသင္းထဲ သူဝင္ခဲ့တယ္။ အသက္(၄၅)ႏွစ္မွာ အလုပ္သမားပါတီကို သူတည္ေထာင္ခဲ့တယ္။


(၂ဝဝ၂)ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလမွာ "ဒီႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ လူေတြအားလံုး တစ္ေန႔ကို ထမင္းသံုးႏွပ္မွန္မွန္ စားေစရမယ္"
ဆိုၿပီး သူေရြးေကာက္ပဲြဝင္ခဲ့တယ္။ ျပည္သူအမ်ားရဲ႕ အားေပးေထာက္ခံမႈကို သူရခဲ့ၿပီး ဘရာဇီးႏိုင္ငံရဲ႕(၃၅)ဦးေျမာက္သမၼတျဖစ္လာခဲ့တယ္။ သူဟာ ဘရာဇီးသမုိင္းမွာ ပထမဦးဆံုး အလုပ္သမားကေန သမၼတျဖစ္လာသူျဖစ္တယ္။ (၂ဝဝ၆)ခုႏွစ္မွာ ဒုတိယအႀကိမ္ သမၼတအျဖစ္ သူဆက္လက္အေရြးခံခဲ့ရျပန္တယ္။

သူသမၼတျဖစ္တဲ့ (၈)ႏွစ္အတြင္းမွာ သူေျပာခဲ့တဲ့ကတိအတိုင္း လက္ေတြ႔အေကာင္ေဖာ္ခဲ့တယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာရွိတဲ့ ၉၃%ေသာကေလးငယ္ေတြနဲ႔ ၈၃%ေသာ အရြယ္ေရာက္သူေတြကို တစ္ေန႔သံုးနပ္မွန္ေစခဲ့တယ္။

သူ႔ရဲ႕ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ ဘရာဇီးႏိုင္ငံကို "ျမက္စားတဲ့ ဒိုင္ႏိုေဆာ"ဘဝကေန "အေမရိကားတိုက္ရဲ႕ ျခေသၤ့"အျဖစ္ တစ္ကမာၻလံုးရဲ႕ ၁ဝႏိုင္ငံေျမာက္ စီးပြားေရးႏိုင္ငံႀကီး ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။

သူကေတာ့ တျခားသူမဟုတ္ပါဘူး။ (၂ဝ၁ဝ)ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ သမၼတအျဖစ္က တာဝန္ရပ္နားခဲ့တဲ့ ဘရာဇီးသမၼတေဟာင္း
Luiz Inacio Lula da Silva ပဲျဖစ္ပါတယ္။


ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္မေလ်ာ့နဲ႔.. သူတစ္ပါးကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မစြန္႔လႊတ္ပါနဲ႔တဲ့။

ေတာ္ထက္တဲ့ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းက တစ္ပါးသူေကာင္းစားေရးအတြက္ပါ။
သူတစ္ပါးကို ကူညီေနစဥ္အေတာအတြင္းမွာ သင္ ဘုရားျဖစ္လာလို႔ပါပဲ။

သူတစ္ပါးကို ဂရုစိုက္ေလေလ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ နည္းေလေလတဲ့ ---- Dalai Lamaက ေဟာခဲ့ပါတယ္။





http://en.wikipedia.org/wiki/Luiz_In%C3%A1cio_Lula_da_Silva

မူရင္း -- http://www.5719.cn/html/xinling/zheligushi/201201/liangmeiyingbidefenpei_7822.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

--
Be Happy,
**From-Moe Moe.**

၁၉၄၅ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ(၂၇)ရက္ေန႔မွာ ဘရာဇီးႏိုင္ငံ Pernambucoျပည္နယ္က ရြာေလးတစ္ရြာမွာရွိတဲ့ လယ္သမားမိသားစုကေန ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ အဲဒီမိသားစုဟာ ဆင္းရဲလြန္းတာေၾကာင့္ ေကာင္ေလးဟာ (၄)ႏွစ္သားအရြယ္ကတည္းက လမ္းေပၚမွာ ေျမပဲဆံလိုက္ေရာင္းခဲ့ရတယ္။ ဒါေတာင္ အစားနပ္မွန္မွန္ သူ မစားခဲ့ရသလို အဝတ္လံုလံုလည္း မဝတ္ခဲ့ရပါဘူး။

ေက်ာင္းစတက္တဲ့အရြယ္မွာ ေကာင္ေလးဟာ ေက်ာင္းအားခ်ိန္တိုင္း အေဖာ္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္နဲ႔
ဖိနပ္လိုက္တိုက္ခဲ့တယ္။ တကယ္လို႔ ဖိနပ္တိုက္သူမရွိရင္ သူတို႔ဗိုက္ငတ္ရပါတယ္။

ေကာင္ေလး(၁၂)ႏွစ္အရြယ္ တစ္ညမွာ ပင္မင္းဆိုင္သူေဌးတစ္ဦး ဖိနပ္လာတိုက္ခဲ့တယ္။ ေကာင္ေလးနဲ႔
အေဖာ္ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ထက္ငါဖိနပ္တိုက္ရဖို႔အတြက္ သူေဌးဆီဝိုင္းအံုသြားခဲ့ၾကတယ္။ ေကာင္ေလးသံုးေယာက္ရဲ႕ ေတာင့္တေနတဲ့ မ်က္လံုးအစံုကိုၾကည့္ၿပီး သူေဌးဆံုးျဖတ္ရခက္သြားတယ္။ ေနာက္ဆံုး သူေဌးက အေၾကြေစ့ႏွစ္ေစ့ထုတ္ၿပီး "ဘယ္သူ ပိုက္ဆံလိုရင္ ဘယ္သူ႔ကို ငါ့ဖိနပ္တိုက္ေစမယ္။ ဖိနပ္တိုက္ခ ႏွစ္က်ပ္ေပးမယ္"လို႔ဆိုတယ္။

အဲဒီတုန္းက ဖိနပ္တစ္ခါတိုက္မွ ျပား(၂ဝ)ရတာပါ။ အခု(၁ဝ)ဆေလာက္ရမယ့္ ပိုက္ဆံက မိုးေပၚကက်လာတဲ့ မုန္႔ေတြလိုပဲ ေကာင္ေလးသံုးေယာက္ရဲ႕ မ်က္လံုးကို အေရာက္လက္သြားေစခဲ့ပါတယ္။

"ကၽြန္ေတာ္ မနက္ကတည္းက အစာမစားရေသးပါဘူး။ စားဖို႔ပိုက္ဆံသာ ထပ္မရခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္ဆာၿပီေသ
သြားလိမ့္မယ္"လို႔ အေဖာ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ဆိုတယ္။

"ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာ အစာျပတ္ေနတာ ၃ရက္ရွိသြားပါၿပီ။ အေမကလည္း ေနမေကာင္းဘူး။ အိမ္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္စားစရာဝယ္ျပန္ေပးရမယ္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ညအိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ အရိုက္ခံရေတာ့မယ္"လို႔ ေနာက္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ဆိုတယ္။

သူေဌးလက္ထဲက ပိုက္ဆံႏွစ္က်ပ္ကိုၾကည့္ၿပီး ေကာင္ေလးခဏေလာက္ စဥ္းစားလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ "တကယ္လို႔ ဒီပိုက္ဆံႏွစ္က်ပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ရခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္တစ္က်ပ္စီ ကၽြန္ေတာ္ေပးလိုက္မယ္" လို႔ေျပာတယ္။ ေကာင္ေလးရဲ႕အေျပာကိုၾကားေတာ့ သူေဌးႀကီးနဲ႔ က်န္အေဖာ္ႏွစ္ေယာက္ပါ အံ့အားသင့္သြားၾကတယ္။

"သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အေကာင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ သူတို႔ဆာေနတာ တစ္ရက္ရွိသြားပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေန႔လယ္တုန္းက ေျမပဲဆံေလး နည္းနည္းစားထားရေတာ့ ဖိနပ္တိုက္ဖို႔ အားရွိေနပါေသးတယ္။ သူေဌးရဲ႕ဖိနပ္ကို ကၽြန္ေတာ္တိုက္ပါရေစ။ သူေဌးကို ေက်နပ္ေစရပါမယ္" လို႔ ေကာင္ေလးက ဆက္ေျပာပါတယ္။

ေကာင္ေလးေၾကာင့္ သူေဌးခံစားသြားမိတယ္။ ေကာင္ေလးကို သူဖိနပ္တိုက္ေစခဲ့ၿပီး ေငြႏွစ္က်ပ္ကိုေပးလိုက္တယ္။
ေကာင္ေလးက ဘာမွမေျပာဘဲ ေငြႏွစ္က်ပ္ကိုယူၿပီး သူ႔အေဖာ္ႏွစ္ေယာက္ကို ခ်က္ခ်င္းခဲြေပးလိုက္တယ္။

ရက္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ သူေဌးက ေကာင္ေလးကိုရွာၿပီး ေက်ာင္းအားခ်ိန္တိုင္း သူ႔ပင္မင္းဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ေစခဲ့တယ္။ ညစာထမင္းပါ ေကၽြးခဲ့တယ္။ လုပ္အားခနည္းေပမယ့္ ဖိနပ္လိုက္တိုက္တာထက္စာရင္ ပိုေကာင္းခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာ ကိုယ့္ထက္ပို ဆင္းရဲက်ပ္တည္းသူကို ကူညီခဲ့လို႔ ရလာတဲ့အခြင့္အေရးဆိုတာကို ေကာင္ေလးသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာင္ေနာက္ခါမွာ သူတတ္စြမ္းသေလာက္ သူ႔ထက္ ပိုက်ပ္တည္းတဲ့လူေတြကို ေတြ႔တိုင္း ေကာင္ေလး
ကူညီခဲ့ေတာ့တယ္။

(Luiz Inacio Lula da Silva)

ေနာက္ေတာ့ သူဟာ ေက်ာင္းရပ္နားၿပီး အလုပ္ရံုမွာ အလုပ္သမားဝင္လုပ္ခဲ့တယ္။ အလုပ္သမားေတြ အလုပ္သမား
အခြင့္အေရးရဖို႔ သူေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ အသက္ (၂၁)မွာ အလုပ္သမားအသင္းထဲ သူဝင္ခဲ့တယ္။ အသက္(၄၅)ႏွစ္မွာ အလုပ္သမားပါတီကို သူတည္ေထာင္ခဲ့တယ္။


(၂ဝဝ၂)ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလမွာ "ဒီႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ လူေတြအားလံုး တစ္ေန႔ကို ထမင္းသံုးႏွပ္မွန္မွန္ စားေစရမယ္"
ဆိုၿပီး သူေရြးေကာက္ပဲြဝင္ခဲ့တယ္။ ျပည္သူအမ်ားရဲ႕ အားေပးေထာက္ခံမႈကို သူရခဲ့ၿပီး ဘရာဇီးႏိုင္ငံရဲ႕(၃၅)ဦးေျမာက္သမၼတျဖစ္လာခဲ့တယ္။ သူဟာ ဘရာဇီးသမုိင္းမွာ ပထမဦးဆံုး အလုပ္သမားကေန သမၼတျဖစ္လာသူျဖစ္တယ္။ (၂ဝဝ၆)ခုႏွစ္မွာ ဒုတိယအႀကိမ္ သမၼတအျဖစ္ သူဆက္လက္အေရြးခံခဲ့ရျပန္တယ္။

သူသမၼတျဖစ္တဲ့ (၈)ႏွစ္အတြင္းမွာ သူေျပာခဲ့တဲ့ကတိအတိုင္း လက္ေတြ႔အေကာင္ေဖာ္ခဲ့တယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာရွိတဲ့ ၉၃%ေသာကေလးငယ္ေတြနဲ႔ ၈၃%ေသာ အရြယ္ေရာက္သူေတြကို တစ္ေန႔သံုးနပ္မွန္ေစခဲ့တယ္။

သူ႔ရဲ႕ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ ဘရာဇီးႏိုင္ငံကို "ျမက္စားတဲ့ ဒိုင္ႏိုေဆာ"ဘဝကေန "အေမရိကားတိုက္ရဲ႕ ျခေသၤ့"အျဖစ္ တစ္ကမာၻလံုးရဲ႕ ၁ဝႏိုင္ငံေျမာက္ စီးပြားေရးႏိုင္ငံႀကီး ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။

သူကေတာ့ တျခားသူမဟုတ္ပါဘူး။ (၂ဝ၁ဝ)ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ သမၼတအျဖစ္က တာဝန္ရပ္နားခဲ့တဲ့ ဘရာဇီးသမၼတေဟာင္း
Luiz Inacio Lula da Silva ပဲျဖစ္ပါတယ္။


ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္မေလ်ာ့နဲ႔.. သူတစ္ပါးကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မစြန္႔လႊတ္ပါနဲ႔တဲ့။

ေတာ္ထက္တဲ့ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းက တစ္ပါးသူေကာင္းစားေရးအတြက္ပါ။
သူတစ္ပါးကို ကူညီေနစဥ္အေတာအတြင္းမွာ သင္ ဘုရားျဖစ္လာလို႔ပါပဲ။

သူတစ္ပါးကို ဂရုစိုက္ေလေလ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ နည္းေလေလတဲ့ ---- Dalai Lamaက ေဟာခဲ့ပါတယ္။





http://en.wikipedia.org/wiki/Luiz_In%C3%A1cio_Lula_da_Silva

မူရင္း -- http://www.5719.cn/html/xinling/zheligushi/201201/liangmeiyingbidefenpei_7822.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

--
Be Happy,
**From-Moe Moe.**