ဒီကားေလး တစ္စီးေပၚမွာေပါ့....။ အရင္တုန္းက ဒရိုင္ဘာရယ္၊ က်ြန္ေတာ္ စပယ္ယာရယ္
နွစ္ေယာက္ပဲအလုပ္လုပ္ေနတယ ္ထင္ခဲ့တာ အာရံုငါးပါးလံုးမနားရတဲ့ ယဥ္ေမာင္းနဲ႔ပါးစပ္။
လက္၊မ်က္စိ၊ နားမနားရတဲ့ က်ြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲအလုပ္လုပ္တယ္ ထင္ခဲ့တာ..။
အမွတ္ (၄၈)မထသ သီးသန္႔ ဟိုင္းလတ္လိုင္းေလးပါ...။
"လိုက္မလား....သမိုင္း..လွည္းတန္း..ေျမနီကုန္း...ေရႊတိဂံုဘုရား...ေဆာက္လုပ္ေရး...
အထိေရာက္မယ္..."
"လိုက္မလား ....လိုက္မလား...."
နိစၥဓူ၀ လိုအပ္လို႔စီးေနတဲ့ခရီးသည္ေတြကို သာမန္လိုပဲ လံုး၀ သတိမထားမိခဲ့တာ အမွန္ပါ....။
"လိုက္မလား....သမိုင္း..လွည္းတန္း..ေျမနီကုန္း...ေရႊတိဂံုဘုရား...ေဆာက္လုပ္ေရး...
အထိေရာက္မယ္..."
===========================================
အျမင္ဆိုတာက်ဥ္းေနရင္ ဘ၀မွာ အပ္ခ်ည္ၾကိဳးေပါက္ေလာက္ပဲ ထိုးလို႔ရမွာေပါ့..။
ေ၀းေ၀း ျမင္ေအာင္ၾကည့္ရင္ မ်က္စိတစ္ဆံုးမ်ားျပားလြန္းတယ္ဆိုတဲ့ အမွန္တရားတစ္ခု က်ြန္ေတာ္
ေတြ႔ရွိခဲ့တဲ့ တစ္ေန႔မွာ....
"နည္းနည္းေလးဖိထားလိုက္ အစ္ကိုေရ...ေနာက္ကားပါလာျပီ..."
အရင္ဆံုးက်ြန္ေတာ္ ေနာက္ကားကိုေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းတည္းက ျမင္တတ္ခဲ့တယ္..။
===========================================
ရုတ္တရတ္ျဖတ္ထြက္လာတဲ့ကားတစ္စီးေၾကာင့္ဘရိတ္ကိုခပ္စစေလးအျမန္အုပ္လိုက္ရတယ္။
ဘယ္ဘက္တန္းကလည္းအသံထြက္လာျပန္တယ္...။
၀ရုန္းသုန္းကား လြင့္လာတဲ့အသံေတြကို တစ္စုတစ္စည္းထဲ တားေထာင္လိုက္ျပီးမွ
က်ြန္ေတာ္သူတို႔ကို ခြဲျခားလိုက္တယ္..။ ညာဘက္တန္းက နို႔ကုလားၾကီး၊ ပြဲစား၊ ႏွင္းဆီပန္းသည္၊
ကိုယ္၀န္ေဆာင္ မိခင္။
ဘယ္ဘက္တန္းက လက္မထပ္ရေသးတဲ့ ခ်စ္သူစံုတြဲတစ္တြဲနဲ႔ နယ္ကေနရန္ကုန္ကိုေက်ာင္းလာ
တက္တဲ့ေက်ာင္းသူ....။
ဒီေလာက္ပါပဲ...။က်ြန္ေတာ္တို႔ ခရီးထပ္ဆက္ခဲ့ၾကတယ္....။
လမ္းတစ္၀က္ လွည္းတန္းနားေရာက္ခါနီးမွာေတာ့ က်ြန္ေတာ့္ကားေလးဘီးေပါက္ခဲ့တယ္ဗ်...။
က်ြန္ေတာ္ဆင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘီးကလဲမွ ရမယ္ဆိုတာ သိခဲ့ရတယ္။
"ခရီးသည္ အားလံုးပဲဗ်ာ.....ခဏေလာက္ဆင္းေပးၾကပါ....ဘီကလဲမွရမွာ မိုလို႔ပါ
ခဏေလးပါပဲ မၾကာပါဘူး"
အားလံုးကိုဆင္းခိုင္းလိုက္ျပီးေတာ့ က်ြန္ေတာ္လည္း ဘီးလဲဖို႔လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ကားေပၚက
ခ်လိုက္တယ္။ စပယ္ယာဘီးျဖဳတ္၊ကားဂ်ိဳက္ ထုတ္၊ဘီးဂြ ထုတ္ေပါ့ဗ်ာ...။
ကားဂ်ိဳက္ေထာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကစေတာ့တာပဲဗ်။ႏို႔ကုလားၾကီးက သူ႔အေတြတစ္စနဲ႔
က်ြန္ေတာ့္ကိုေျပာတယ္။
"'ေကာင္ေလး....မင္းကားေနာ္...ေလထည့္ေမာင္းလို႔ေပါက္တာ...တာယာထဲေရထည့္
ေမာင္းရင္ ေတာေတာနဲ႔ ေပါက္မွာ မဟုတ္ဘူး...."
ကုလားၾကီးကေျပာျပီးထြက္သြားတယ္..။က်ြန္ေတာ္ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပါဘူး..။
ေထာက္လက္စဂ်ိဳက္ပဲ ဆက္ေထာက္ေနလိုက္တယ္။ ကုလားၾကီးေျပာသြားတာကို ၾကားတဲ့ကိုယ္၀န္ေဆာင္
မိခင္အစ္မၾကီးကလည္း ကုလားၾကီးမၾကားေအာင္ က်ြန္ေတာ့္နားကပ္ျပီးတိုးတိုးေလးလာေျပာတယ္။
"ေရထည့္ေမာင္းတဲ့တာယာေပါက္ရင္ေရမႊာေပါက္သလိုျဖစ္ေနမွာေပါ့ေမာင္ေလးရဲ့...
အဆင္မေျပပါဘူးေမာင္ေလးရယ္..ဒီအတိုင္းေလးပဲထားလိုက္ပါ...."
က်ြန္ေတာ္ရယ္လိုက္မိပါတယ္..။ျပီးေတာ့တာယာကိုျဖဳတ္လိုက္တယ္..။စပယ္ယာဘီးအပိုကိုျပန္
အတပ္မွာ ပြဲစားကလည္းလွမ္းေျပာျပန္တယ္။
"ညီေလး....ဂြင္ေက်ာ္တာေတြ ဂြင္ေခ်ာ္တာေတြ ျဖစ္မယ္ေနာ္" တဲ့
က်ြန္ေတာ့္ ဒရိုင္ဘာကေတာ့ ျမန္ျမန္လုပ္ဖို႔ေျပာရင္း ေခါင္းခန္းမွထိုင္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကေရွ႕ေနၾကီး၊
သူသြားစရာတစ္ခုေနာက္က်မွာစိုးလို႔ု႔ဆိုျပီး က်ြန္ေတာ့္ကို ကပ္ေျပာသြားတယ္...။က်ြန္ေတာ္လည္း
ဘာရယ္မဟုတ္ေခါင္းခန္းဘက္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရွ႕ေနၾကီးကစီးကရက္တစ္လိပ္ကို ဟန္ပါပါ
ဖြာရင္း က်ြန္ေတာ့္ကိုရယ္ျပတယ္..။က်ြန္ေတာ္လည္း ျပန္ျပံဳးျပျပီး ဘီးနပ္ေတြကို ၾကပ္လိုက္တယ္..။
ေရွ႕ေနၾကီးလည္း မေနသာလို႔ထင္တယ္ က်ြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းေျပာတယ္။
"နာနာဆြဲၾကပ္လိုက္ကြာ......တင္းတင္းဆြဲခ်ဳပ္္လိုက္"
===========================================
တာယာကိုျပန္တပ္ျပီးျပီ။
ဂ်ိဳက္ကိုျပန္ျဖဳတ္ေနတုန္းစံုတြဲႏွစ္ေယာက္ရဲ့ေျပာသံကိုလည္းက်ြန္ေတာ့္
နားက ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားလိုက္ေသးတယ္..။
"အခ်စ္စစ္ေလကြာ....။ေျဖာင့္ျဖဴးရိုး ထံုးစံမရွိပါဘူး"
က်ြန္ေတာ္ဂ်ိဳက္ေတြကို သိမ္းလိုက္တယ္။ေပါက္သြားတဲ့တာယာကို ကားေပၚျပန္တင္ေတာ့
ႏွင္းဆီပန္းသည္ၾကီးကလည္း ထင္ျမင္ခ်က္ေပးျပန္တယ္။
"အဆူးစူးလို႔ ေပါက္တာေနမယ္ တူၾကီးရ"
က်ြန္ေတာ္သူ႔ကို ဘာမွျပန္မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး...။
"ကဲ .....အားလံုးပဲ ျပန္တက္လို႔ရပါျပီ ....ဘီးလည္း လဲလို႔ျပီးပါျပီ..ေစာင့္ေနေပးလို႔
အားလံုးကိုေက်းဇူးပါ...ရျပီဆရာေရ ႏွိဳးေတာ့"
ကားထြက္ခါနီးမွာနယ္ကေက်ာင္းလာတက္တဲ့ေကာင္မေလးက ကိုယ္၀န္ေဆာင္အစ္မၾကီးကို
လွမ္းေျပာတယ္..။
"ရန္ကုန္မွာေနတာ တစ္သက္ရွိပါျပီ အစ္မၾကီးရယ္ ..
က်ဳပ္ေတာ့ ဒါမ်ိဳးကားပ်က္တာ တစ္ခါမွမၾကံဳဘူးေပါင္" တဲ့ဗ်ာ....။
က်ြန္ေတာ္တို႔ ကားေလးကေတာ့ ျပန္ျပီးထြက္ခဲ့ပါျပီ....။
===========================================
ဟုတ္တယ္ဗ်။က်ြန္ေတာ့္ကားေလးျပန္ထြက္တဲ့အခ်ိန္ကစျပီးတစ္လမ္းလံုးေလဘရိတ္နင္း
တုန္းကေအာ္ခဲ့တဲ့သူတို႔ရဲ့အာေမဋိတ္အသံေတြနဲ႔ဘီးေပါက္သြားတုန္းကေျပာခဲ့တဲ့သူတို႔ရဲ့စကား
ေတြနဲ႔သာအခ်ိန္ကုန္သြားလိုက္တာဂိတ္ဆံုးေရာက္တဲ့အထိ။ေသခ်ာတာတစ္ခုေတာ့က်ြန္ေတာ္
ေတြ႔ခဲ့တယ္။
"ဒီကားေလးေပၚမွာ က်ြန္ေတာ္နဲ႔ ဒရိုင္ဘာ နွစ္ေယာက္ပဲ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာ
မဟုတ္ဘူး"
ေၾသာ္....ဒါနဲ႔...။
ကားဘရိတ္အုပ္တုန္းက က်ြန္ေတာ္ဘယ္လိုေအာ္မိပါလိမ့္...။ဒီကားဘီးေပါက္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္
ဘယ္လိုေျပာမိပါလိမ့္....။ဘယ္လိုေအာ္သင့္ျပီး ဘယ္လိုေျပာသင့္ပါလိမ့္...။ ဒီအေတြးေတြနဲ႔ပဲ
က်ြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ့ဂိတ္ဆံုးကိုက်ြန္ေတာ္ဟာေရာက္မွန္းမသိေရာက္ရဦးမွာတဲ့လား...။ခင္ဗ်ားက်ြန္ေတာ့္
ကားေလးေပၚမွာ ပါလာရင္ေရာ ဘယ္လိုေအာ္ျပီး ဘယ္လိုေျပာမလဲ..။
===========================================
ေၾသာ္....က်ြန္ေတာ္ အျပန္ခရီးသည္ေခၚရဦးမယ္...။လိုက္ဦးမလား။။။
"လိုက္မလား..အင္းစိန္..အင္းစိန္....။ေျမနီကုန္း၊လွည္းတန္း၊ဘူတာရံုလမ္း၊သုခ၊
သံလမ္း ၊ ဘာတာ၊ အုတ္က်င္း၊သမိုင္း၊အင္းစိန္၊ေစ်း၊ေပါက္ေတာ၊ ရြာမကို......။"
**ေနာင္ရိုး**
**From-Naing Min**
ဒီကားေလး တစ္စီးေပၚမွာေပါ့....။ အရင္တုန္းက ဒရိုင္ဘာရယ္၊ က်ြန္ေတာ္ စပယ္ယာရယ္
နွစ္ေယာက္ပဲအလုပ္လုပ္ေနတယ ္ထင္ခဲ့တာ အာရံုငါးပါးလံုးမနားရတဲ့ ယဥ္ေမာင္းနဲ႔ပါးစပ္။
လက္၊မ်က္စိ၊ နားမနားရတဲ့ က်ြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲအလုပ္လုပ္တယ္ ထင္ခဲ့တာ..။
အမွတ္ (၄၈)မထသ သီးသန္႔ ဟိုင္းလတ္လိုင္းေလးပါ...။
"လိုက္မလား....သမိုင္း..လွည္းတန္း..ေျမနီကုန္း...ေရႊတိဂံုဘုရား...ေဆာက္လုပ္ေရး...
အထိေရာက္မယ္..."
"လိုက္မလား ....လိုက္မလား...."
နိစၥဓူ၀ လိုအပ္လို႔စီးေနတဲ့ခရီးသည္ေတြကို သာမန္လိုပဲ လံုး၀ သတိမထားမိခဲ့တာ အမွန္ပါ....။
"လိုက္မလား....သမိုင္း..လွည္းတန္း..ေျမနီကုန္း...ေရႊတိဂံုဘုရား...ေဆာက္လုပ္ေရး...
အထိေရာက္မယ္..."
===========================================
အျမင္ဆိုတာက်ဥ္းေနရင္ ဘ၀မွာ အပ္ခ်ည္ၾကိဳးေပါက္ေလာက္ပဲ ထိုးလို႔ရမွာေပါ့..။
ေ၀းေ၀း ျမင္ေအာင္ၾကည့္ရင္ မ်က္စိတစ္ဆံုးမ်ားျပားလြန္းတယ္ဆိုတဲ့ အမွန္တရားတစ္ခု က်ြန္ေတာ္
ေတြ႔ရွိခဲ့တဲ့ တစ္ေန႔မွာ....
"နည္းနည္းေလးဖိထားလိုက္ အစ္ကိုေရ...ေနာက္ကားပါလာျပီ..."
အရင္ဆံုးက်ြန္ေတာ္ ေနာက္ကားကိုေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းတည္းက ျမင္တတ္ခဲ့တယ္..။
===========================================
ရုတ္တရတ္ျဖတ္ထြက္လာတဲ့ကားတစ္စီးေၾကာင့္ဘရိတ္ကိုခပ္စစေလးအျမန္အုပ္လိုက္ရတယ္။
ဘယ္ဘက္တန္းကလည္းအသံထြက္လာျပန္တယ္...။
၀ရုန္းသုန္းကား လြင့္လာတဲ့အသံေတြကို တစ္စုတစ္စည္းထဲ တားေထာင္လိုက္ျပီးမွ
က်ြန္ေတာ္သူတို႔ကို ခြဲျခားလိုက္တယ္..။ ညာဘက္တန္းက နို႔ကုလားၾကီး၊ ပြဲစား၊ ႏွင္းဆီပန္းသည္၊
ကိုယ္၀န္ေဆာင္ မိခင္။
ဘယ္ဘက္တန္းက လက္မထပ္ရေသးတဲ့ ခ်စ္သူစံုတြဲတစ္တြဲနဲ႔ နယ္ကေနရန္ကုန္ကိုေက်ာင္းလာ
တက္တဲ့ေက်ာင္းသူ....။
ဒီေလာက္ပါပဲ...။က်ြန္ေတာ္တို႔ ခရီးထပ္ဆက္ခဲ့ၾကတယ္....။
လမ္းတစ္၀က္ လွည္းတန္းနားေရာက္ခါနီးမွာေတာ့ က်ြန္ေတာ့္ကားေလးဘီးေပါက္ခဲ့တယ္ဗ်...။
က်ြန္ေတာ္ဆင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘီးကလဲမွ ရမယ္ဆိုတာ သိခဲ့ရတယ္။
"ခရီးသည္ အားလံုးပဲဗ်ာ.....ခဏေလာက္ဆင္းေပးၾကပါ....ဘီကလဲမွရမွာ မိုလို႔ပါ
ခဏေလးပါပဲ မၾကာပါဘူး"
အားလံုးကိုဆင္းခိုင္းလိုက္ျပီးေတာ့ က်ြန္ေတာ္လည္း ဘီးလဲဖို႔လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ကားေပၚက
ခ်လိုက္တယ္။ စပယ္ယာဘီးျဖဳတ္၊ကားဂ်ိဳက္ ထုတ္၊ဘီးဂြ ထုတ္ေပါ့ဗ်ာ...။
ကားဂ်ိဳက္ေထာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကစေတာ့တာပဲဗ်။ႏို႔ကုလားၾကီးက သူ႔အေတြတစ္စနဲ႔
က်ြန္ေတာ့္ကိုေျပာတယ္။
"'ေကာင္ေလး....မင္းကားေနာ္...ေလထည့္ေမာင္းလို႔ေပါက္တာ...တာယာထဲေရထည့္
ေမာင္းရင္ ေတာေတာနဲ႔ ေပါက္မွာ မဟုတ္ဘူး...."
ကုလားၾကီးကေျပာျပီးထြက္သြားတယ္..။က်ြန္ေတာ္ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပါဘူး..။
ေထာက္လက္စဂ်ိဳက္ပဲ ဆက္ေထာက္ေနလိုက္တယ္။ ကုလားၾကီးေျပာသြားတာကို ၾကားတဲ့ကိုယ္၀န္ေဆာင္
မိခင္အစ္မၾကီးကလည္း ကုလားၾကီးမၾကားေအာင္ က်ြန္ေတာ့္နားကပ္ျပီးတိုးတိုးေလးလာေျပာတယ္။
"ေရထည့္ေမာင္းတဲ့တာယာေပါက္ရင္ေရမႊာေပါက္သလိုျဖစ္ေနမွာေပါ့ေမာင္ေလးရဲ့...
အဆင္မေျပပါဘူးေမာင္ေလးရယ္..ဒီအတိုင္းေလးပဲထားလိုက္ပါ...."
က်ြန္ေတာ္ရယ္လိုက္မိပါတယ္..။ျပီးေတာ့တာယာကိုျဖဳတ္လိုက္တယ္..။စပယ္ယာဘီးအပိုကိုျပန္
အတပ္မွာ ပြဲစားကလည္းလွမ္းေျပာျပန္တယ္။
"ညီေလး....ဂြင္ေက်ာ္တာေတြ ဂြင္ေခ်ာ္တာေတြ ျဖစ္မယ္ေနာ္" တဲ့
က်ြန္ေတာ့္ ဒရိုင္ဘာကေတာ့ ျမန္ျမန္လုပ္ဖို႔ေျပာရင္း ေခါင္းခန္းမွထိုင္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကေရွ႕ေနၾကီး၊
သူသြားစရာတစ္ခုေနာက္က်မွာစိုးလို႔ု႔ဆိုျပီး က်ြန္ေတာ့္ကို ကပ္ေျပာသြားတယ္...။က်ြန္ေတာ္လည္း
ဘာရယ္မဟုတ္ေခါင္းခန္းဘက္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရွ႕ေနၾကီးကစီးကရက္တစ္လိပ္ကို ဟန္ပါပါ
ဖြာရင္း က်ြန္ေတာ့္ကိုရယ္ျပတယ္..။က်ြန္ေတာ္လည္း ျပန္ျပံဳးျပျပီး ဘီးနပ္ေတြကို ၾကပ္လိုက္တယ္..။
ေရွ႕ေနၾကီးလည္း မေနသာလို႔ထင္တယ္ က်ြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းေျပာတယ္။
"နာနာဆြဲၾကပ္လိုက္ကြာ......တင္းတင္းဆြဲခ်ဳပ္္လိုက္"
===========================================
တာယာကိုျပန္တပ္ျပီးျပီ။
ဂ်ိဳက္ကိုျပန္ျဖဳတ္ေနတုန္းစံုတြဲႏွစ္ေယာက္ရဲ့ေျပာသံကိုလည္းက်ြန္ေတာ့္
နားက ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားလိုက္ေသးတယ္..။
"အခ်စ္စစ္ေလကြာ....။ေျဖာင့္ျဖဴးရိုး ထံုးစံမရွိပါဘူး"
က်ြန္ေတာ္ဂ်ိဳက္ေတြကို သိမ္းလိုက္တယ္။ေပါက္သြားတဲ့တာယာကို ကားေပၚျပန္တင္ေတာ့
ႏွင္းဆီပန္းသည္ၾကီးကလည္း ထင္ျမင္ခ်က္ေပးျပန္တယ္။
"အဆူးစူးလို႔ ေပါက္တာေနမယ္ တူၾကီးရ"
က်ြန္ေတာ္သူ႔ကို ဘာမွျပန္မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး...။
"ကဲ .....အားလံုးပဲ ျပန္တက္လို႔ရပါျပီ ....ဘီးလည္း လဲလို႔ျပီးပါျပီ..ေစာင့္ေနေပးလို႔
အားလံုးကိုေက်းဇူးပါ...ရျပီဆရာေရ ႏွိဳးေတာ့"
ကားထြက္ခါနီးမွာနယ္ကေက်ာင္းလာတက္တဲ့ေကာင္မေလးက ကိုယ္၀န္ေဆာင္အစ္မၾကီးကို
လွမ္းေျပာတယ္..။
"ရန္ကုန္မွာေနတာ တစ္သက္ရွိပါျပီ အစ္မၾကီးရယ္ ..
က်ဳပ္ေတာ့ ဒါမ်ိဳးကားပ်က္တာ တစ္ခါမွမၾကံဳဘူးေပါင္" တဲ့ဗ်ာ....။
က်ြန္ေတာ္တို႔ ကားေလးကေတာ့ ျပန္ျပီးထြက္ခဲ့ပါျပီ....။
===========================================
ဟုတ္တယ္ဗ်။က်ြန္ေတာ့္ကားေလးျပန္ထြက္တဲ့အခ်ိန္ကစျပီးတစ္လမ္းလံုးေလဘရိတ္နင္း
တုန္းကေအာ္ခဲ့တဲ့သူတို႔ရဲ့အာေမဋိတ္အသံေတြနဲ႔ဘီးေပါက္သြားတုန္းကေျပာခဲ့တဲ့သူတို႔ရဲ့စကား
ေတြနဲ႔သာအခ်ိန္ကုန္သြားလိုက္တာဂိတ္ဆံုးေရာက္တဲ့အထိ။ေသခ်ာတာတစ္ခုေတာ့က်ြန္ေတာ္
ေတြ႔ခဲ့တယ္။
"ဒီကားေလးေပၚမွာ က်ြန္ေတာ္နဲ႔ ဒရိုင္ဘာ နွစ္ေယာက္ပဲ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာ
မဟုတ္ဘူး"
ေၾသာ္....ဒါနဲ႔...။
ကားဘရိတ္အုပ္တုန္းက က်ြန္ေတာ္ဘယ္လိုေအာ္မိပါလိမ့္...။ဒီကားဘီးေပါက္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္
ဘယ္လိုေျပာမိပါလိမ့္....။ဘယ္လိုေအာ္သင့္ျပီး ဘယ္လိုေျပာသင့္ပါလိမ့္...။ ဒီအေတြးေတြနဲ႔ပဲ
က်ြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ့ဂိတ္ဆံုးကိုက်ြန္ေတာ္ဟာေရာက္မွန္းမသိေရာက္ရဦးမွာတဲ့လား...။ခင္ဗ်ားက်ြန္ေတာ့္
ကားေလးေပၚမွာ ပါလာရင္ေရာ ဘယ္လိုေအာ္ျပီး ဘယ္လိုေျပာမလဲ..။
===========================================
ေၾသာ္....က်ြန္ေတာ္ အျပန္ခရီးသည္ေခၚရဦးမယ္...။လိုက္ဦးမလား။။။
"လိုက္မလား..အင္းစိန္..အင္းစိန္....။ေျမနီကုန္း၊လွည္းတန္း၊ဘူတာရံုလမ္း၊သုခ၊
သံလမ္း ၊ ဘာတာ၊ အုတ္က်င္း၊သမိုင္း၊အင္းစိန္၊ေစ်း၊ေပါက္ေတာ၊ ရြာမကို......။"
**ေနာင္ရိုး**
**From-Naing Min**
No comments:
Post a Comment