>

-တိုက္စားျခင္း-

မိုးေရစက္မ်ားၾကားမွာ ညိဳေျခစံုရပ္ေနမိသည္။ ခပ္ေ၀းေ၀းဆီမွာေတာ့ ကၽြဲအုပ္တအုပ္ႏွင့္ ခေမာက္ေဆာင္းထားေသာ ကေလးငယ္တေယာက္။ အသက္ ၆-၇ ႏွစ္ခန္႕သာရွိမည့္ ကေလးငယ္က ညိဳ႕ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ႏွင့္ ညိဳႏွင့္ေ၀းရာ ရြာဘက္ဆီသို႕ သုတ္ေျခတင္သြားခဲ့ေလျပီ။ ေျမျပင္နီနီတြင္စီးဆင္းသြားေသာ ေရစီးေၾကာင္းေလးမ်ားကို စူးစိုက္ၾကည့္ ေနသည့္ ညိဳ႕မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္မ်ားလား မိုးေရေတြလား မသဲကြဲပါေလ။ မန္ပန္ေဒသရဲ႕ မိုးေစြေစြႏွင့္ ေလေအးေအးထဲမွာ ညိဳ႕ရင္ေတြပူေလာင္လြန္းေနသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀မိနစ္ခန္႕က ဒီေနရာမွာပဲ ညိဳနဲ႕စကားေျပာခဲ့တဲ့ ကၽြဲေက်ာင္းသားကေလးငယ္ရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြ ဟန္ပန္မူရာေတြက ရင္ထဲမွာစူးစူးနစ္နစ္၀င္ေရာက္ေနသည္။ သတိရ၍ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေ၀့၀ဲၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးငယ္၏ေက်ာျပင္ ႏွင့္ သူ႕ကၽြဲအုပ္ကို မိုးေရစက္ေတြၾကားမွာ ခပ္၀ါး၀ါးျမင္ ရသည္။ ဟင့္အင္း ေ၀းကြာျပီးမိုးရြာေနတာေၾကာင့္ မႈန္၀ါးေနတာမဟုတ္။ ညိဳ႕မ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ ျမင္ကြင္းမရွင္းလင္းျခင္း သာျဖစ္ေနပါသည္။ ထိုစဥ္ မိုးေရေတြညိဳ႕ကိုယ္ေပၚက်ေရာက္ျခင္း ရပ္တန္႕သြားသည္။ မိုးတိတ္သြားတာေတာ့မဟုတ္ပါ။ ညိဳ႕ေဘးမွာ ထီးမိုးေပးလိုက္တဲ့လူတေယာက္ပါလား… “ေၾသာ္… ဆရာဂ်ိဳးဇက္ ဘာလို႕လိုက္လာရတာလဲ? ညိဳျပန္ခဲ့မွာေပါ့။ ၾကည့္ပါဦး ဆရာ့ကို မိုးေရေတြစိုကုန္ျပီ” “ရပါတယ္ဆရာမရယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ဒီမိုးဒီေလနဲ႕အက်င့္ျဖစ္ေနပါျပီ။ ဆရာမသာ ဒီေလာက္ေအးတဲ့အရပ္မွာမိုးမိျပီး ဖ်ားနာေနပါ့မယ္။ ေက်ာင္းကိုျပန္ၾကရေအာင္ေလ” ညိဳေခါင္းတခ်က္ျငိမ့္ျပျပီး ဆရာဂ်ိဳးဇက္ရဲ႕ ထီးရိပ္ေအာက္မွာ တိတ္တဆိတ္လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ ညိဳ႕ရဲ႕ကားေမာင္းသူ ဦးထြန္းနဲ႕ကေလးတသိုက္ အဖြဲ႕က်ေနေလရဲ႕။ သူတို႕အေပ်ာ္ေတြညိဳ႕ဆီ အနည္းငယ္ကူးစက္လာပါ သည္။ ခုနကေနာက္က်ိခဲ့ေသာစိတ္ကေလးက အနည္းငယ္ျပန္ျပီးတက္ၾကြလာရသည္။ မိုးေရေတြရႊဲရႊဲစိုေနတဲ့ ကၽြန္မကို ဦးထြန္းကျမင္လိုက္ေတာ့ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္အမူအရာနဲ႕ ေခါင္းရမ္းပခံုးတြန္႕ျပျပီး ကားထဲကညိဳ႕အေႏြးထည္ကို သြားယူေပး သည္။ ဆရာဂ်ိဳးဇက္က ေရေႏြးၾကမ္းတအိုးနဲ႕ ေက်ာင္းသားစာရင္းစာအုပ္ ကၽြန္မေဘးမွာလာခ်ေပးေတာ့ “ဆရာ… ခုနက ကၽြန္မနဲ႕စကားေျပာေနတဲ့ ကၽြဲေက်ာင္းသားေကာင္ေလးကို သိလား?” “သိတယ္ဆရာမညိဳ… အဲဒီကေလးက အရင္ကဒီရြာကမဟုတ္ဘူး။ မိဘေတြမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ ဒီရြာထဲက သူ႕ဖြားေလးက ေခၚထားလိုက္တာ။ သူ႕ဖြားေလးမွာလဲ သားေထာက္သမီးခံမရွိေတာ့ ဒီကေလးကိုပဲ သူ႕သားအျဖစ္အားကိုးေနရရွာတာ။ ကေလးနာမည္က အိုက္ေမာင္တဲ့” “အားကိုးတယ္?? ကေလးကအသက္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီမို႕လို႕လဲဆရာ? သူ႕အဖြားကေရာ မက်န္းမာလို႕မ်ားလား” “အိုက္ေမာင္ေလးက ခုဆို ၈-၉ႏွစ္ေတာ့ရွိျပီထင္တယ္ဆရာမ။ အာဟာရမျပည့္ရွာေတာ့ လူေကာင္ကညွက္တယ္။ သူ႕အဖြားက မႏွစ္ကထိအေကာင္းပါဗ်ာ။ ဒီႏွစ္ထဲမိုးဦးက်မွာ မွ်စ္ခ်ိဳးရင္းနဲ႕ ၀ါးငုတ္စူးတာ ခုဆိုဘယ္ေျခတဖက္မသန္ေတာ့ဘူး။ ကေလးက သူမ်ားကၽြဲအငွါးေက်ာင္းတဲ့အခါေက်ာင္းတယ္။ ရြာထဲမယ္ တခ်ိဳ႕အိမ္ေတြက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးအလုပ္ ေလးေတြေခၚေခၚခိုင္းျပီး ေပးကမ္းၾကတဲ့အခါလဲရွိေပမယ့္ အမ်ားစုက မိဘႏွစ္ပါးလံုးေသဆံုးထားတဲ့ အုိက္ေမာင္ကို လာဘ္တိတ္တယ္လို႕ယူဆၾကတာလဲရွိတယ္။ ေျပာင္းစိုက္ခ်ိန္ ေျပာင္းေျခြခ်ိန္က်ေတာ့လဲ ယာထဲလိုက္ေပါ့ ဆရာမရယ္။ ေျမးအဖြား ႏွစ္ေယာက္စာ သူရွာေဖြသမွ်ေလးနဲ႕ ဒီလိုပဲေနၾကရတာပါပဲ” ဆရာ့စကားဆံုးေတာ့ စကားမ်ားမ်ားေျပာလိုက္ရတဲ့ ဆရာလဲေမာသြားသလို ညိဳ႕ရင္ထဲမွာလဲ ေမာသြားပါသည္။ ခြက္ထဲက ေရေႏြးၾကမ္းပင္ အေအးဘက္လုေနျပီ။ --- “ဒါနဲ႕ဆရာမ ခုနကအိုက္ေမာင္ေလးနဲ႕ ဘာေတြသြားေျပာေနတာလဲ?” “အင္း… အေစာပိုင္းက ေက်ာင္းထဲက ကေလးေတြနဲ႕စကားေျပာရင္း အျပင္မွာကေလးတေယာက္ေတြ႕လို႕ လိုက္သြား ၾကည့္တာေလ။ ဘယ္သူမွန္းမသိေပမယ့္ ေက်ာင္းလစ္ေနတဲ့ကေလးမ်ားလား၊ ဒါမွမဟုတ္အျပင္က ကေလးတေယာက္ ေယာက္ ေက်ာင္းသားေတြကို အားက်လို႕ေငးေနတာမ်ားလား သိခ်င္လို႕ လိုက္ေမးၾကည့္တာပါ” “သူဘာေတြေျပာလဲ ဆရာမကို” ---

“ေဟ့ ကေလး…. ဘာလုပ္ေနတာလဲကြ” “ကၽြဲ…ကၽြဲေက်ာင္းေနတာပါ” “မင္းခုနက ေက်ာင္းေဘးကျပတင္းေပါက္မွာ လာေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာမဟုတ္လား” “ငါ..ငါ… ဘာမွခိုးမလို႕မဟုတ္ဘူးေနာ္။ နင္တို႕လာတယ္ဆိုလို႕ မျမင္ဖူးလို႕လာၾကည့္တာ” “ေအးပါသားရယ္။ သားကိုလဲ ခိုးတယ္လို႕မေျပာပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ထက္အသက္ၾကီးတဲ့သူကို နင္ေတြ ငါေတြနဲ႕ မေျပာရဘူးေလ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သား ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္လို႕ ေျပာရတယ္။ ကိုယ့္ထက္အသက္ၾကီးတဲ့သူကိုက်ေတာ့ အစ္မျဖစ္ျဖစ္ အစ္ကိုျဖစ္ျဖစ္ ဦးၾကီးဦးေလး ေဒၚၾကီးေဒၚေလး အဘိုးအဘြား အဲလိုမ်ိဳးေပါ့ကြာ။ အသက္အလိုက္ေခၚရမယ္။ ကဲ…ကဲ… ထားေတာ့။ သားက ဘာလို႕ေက်ာင္းမတက္ဘဲ ကၽြဲေက်ာင္းေနတာလဲ” “ငါ..အဲ…ကၽြန္..ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းတက္ရင္ တစ္ေန႕ ငါးရာမွမရတာ” “ဟင္… တေန႕ငါးရာ..အဲ… ကၽြဲေက်ာင္းခက တစ္ေန႕ငါးရာရတာလား” “ဟုတ္တယ္။ တစ္ေန႕ငါးရာရတယ္” “အင္း..ေက်ာင္းတက္ရင္ေတာ့ တစ္ေန႕ငါးရာမရေပမယ့္ သားသား စာေတြေရးတတ္ဖတ္တတ္မယ္ေလ။ အဲဒီအခါက် ဒီထက္ေကာင္းတဲ့အလုပ္ရမွာေပါ့။ ျပီးေတာ့ အခုသားကငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာ။ ေက်ာင္းတက္ရမယ့္အရြယ္ေလ။ အလုပ္လုပ္ရမယ့္အရြယ္မွ မဟုတ္တာ” “ငါအလုပ္မလုပ္ရင္ ငါ့အဖြားကိုဘယ္သူကထမင္းေကၽြးမွာလဲ?” “ေျပာျပန္ျပီ ဒီငါငါနဲ႕..ျပန္ေျပာ ကၽြန္ေတာ္လို႕” “ေအး” “လူၾကီးကေျပာရင္ ေအး လို႕ျပန္မေျပာရဘူး။ ဟုတ္ကဲ့လို႕ေျပာရတယ္။ မွတ္ထားေနာ္” “ဟုတ္ကဲ့” “အင္း ဟုတ္ျပီ။ သားအဖြားကို ဘယ္သူထမင္းလာေကၽြးမလဲဆိုေတာ့ သားမွာမိဘေတြမရွိေတာ့ဘူးလား” “မရွိဘူး။ ေသကုန္ၾကျပီ” “အာာာ… ဒီလိုရွိတယ္သားရဲ႕။ သားေက်ာင္းတက္ရင္ တေန႔ ၅၀၀ မရေပမယ့္ တစ္လလံုးေက်ာင္းမပ်က္ရင္ ဆန္ ၈ ျပည္ ရမယ္။ ဘယ္လိုလဲ တက္ခ်င္လား သား” “တစ္လလံုးမွ ဆန္ ၈ ျပည္နဲ႕ဘယ္လိုစားမလဲ။ တေန႕ငါးရာဆို ဆန္၄ဘူး၀ယ္လို႕ရတယ္။ ကၽြဲေက်ာင္းရင္း စားလို႕ရတဲ့ အရြက္ေတြအသီးေတြခူးသြားရံုပဲ။ ငါတို႕..အဲ.. ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ ဗိုက္၀၀စားရတယ္။ ေဟာ..မိုးသံၾကားတယ္။ ရြာထဲျပန္မွပဲ။ မိုးရြာေနရင္ အဖြားကစိတ္ပူေနဦးမွာ” “ကေလး…ကေလး..ေနပါဦး” ---- “ဒါပါပဲ ဆရာရယ္…ညိဳ႕ရင္ထဲမယ္ ဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိပါဘူး။ ကေလးေလးကို အရမ္းသနားျပီး ညိဳတို႕လုပ္ေနတဲ့ Food for Education program အတြက္ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္” “ကၽြန္ေတာ္ဒီရြာမွာတာ၀န္က်တာ ၇ႏွစ္ရွိျပီဆရာမ… ဒီလိုကေလးေတြ အမ်ားၾကီးပဲ.. အသက္ကေလး ၁၃-၁၄ ဆိုရင္ ဟိုဘက္ကိုကူးျပီး ၾကံဳရာက်ပန္းလုပ္ၾကတာပါပဲဗ်ာ။ အဲ့ဒီကရတဲ့ေငြနဲ႕ ဒီရြာမွာက်န္ေနတဲ့ မိသားစုေတြကို ျပန္ေထာက္ပံ့ ရတာေပါ့။ အလုပ္နဲ႕ ေငြဆိုတာလဲ ဒီေခတ္ ဒီေဒသမွာ အရွားသားကိုးဆရာမရဲ႕။ ဒီမွာေနရင္လဲ ခဏေနျပည္သူ႕စစ္က လုပ္အားေပးေခၚလိုက္ ခဏေနတပ္ကလုပ္အားေပးေခၚလိုက္နဲ႕ေလ” “ဒါနဲ႕ လြယ္ခမ္းဘက္မွာ ျပည္သူ႕စစ္စိုက္ခင္းမွာ လုပ္အားေပးသြားရလို႕ ဒီႏွစ္ပ်ိဳးၾကဲေနာက္က်တယ္လို႕ ၾကားခဲ့တယ္။ ဆရာတို႕ဆီမွာေရာ ဒီႏွစ္လုပ္အားေပးေခၚေသးလား” “ကၽြန္ေတာ္တို႕ရြာကေတာ့ ေနာက္လကုန္ေလာက္မွအလွည့္က်တယ္။ နည္းနည္းေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ။ ပ်ိဳးလဲၾကဲဲျပီးျပီ လယ္သိမ္းမယ့္အခ်ိန္လဲမေရာက္ေသးေတာ့ သိပ္အဆံုးအရႈံးမမ်ားဘူးေပါ့။ ပ်ိဳးၾကဲေနာက္က်လို႕မိုးဦးမမွီရင္လဲ စပါးပ်က္ တာပဲ။ လယ္သိမ္းေနာက္က်လို႕ စပါးေတြပင္ေျခပုတ္ရင္လဲ အထြက္နည္းေတာ့ေနာက္ႏွစ္၀မ္းစာခက္ျပန္ေရာေလ” “ညိဳသေဘာေပါက္ပါတယ္ဆရာရယ္။ ကိုယ္ခ်င္းလဲစာမိပါရဲ႕။ အိုက္ေမာင္လိုကေလးအတြက္လဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တယ္။ ဆရာလုပ္ေပးထားတဲ့ ေက်ာင္းသားစာရင္းနဲ႕ ရိကၡာစာရင္းေတြျပည့္စံုပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မိုးလဲ နည္းနည္းစဲသြားျပီဆိုေတာ့ ညိဳတို႕သူၾကီးအိမ္သြားလိုက္ဦးမယ္။ ျပီးရင္ မန္လြယ္ဘက္ကိုခရီးဆက္မယ္ရွင္။ မိုးထပ္မရြာဖို႕ ဆုေတာင္းရေတာ့မွာပဲ ဆရာေရ႕။ မိုးရြာၾကီးနဲ႕ ဂဂၤါကဆင္းရမွာ သိပ္မလြယ္ဘူး” “ေကာင္းပါျပီဆရာမညိဳ.. လမ္းခရီးမွာဂရုစိုက္ပါ။ ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ” --- ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ UN agency တစ္ခုရဲ႕ ကြင္းဆင္းစစ္ေဆးေရး၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ရြာေတြမွာ လုပ္လက္စ ကေလးေတြပညာေရးအတြက္ တစ္လကို ဆန္ ၈ ျပည္ ေထာက္ပံ့တဲ့ Food for Education စီမံကိန္း၊ လယ္ကြက္အသစ္ေဖာ္ျခင္း၊ လမ္းေဖာက္ျခင္းစတဲ့ ရပ္ရြာဖြံ႕ျဖိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္လုပ္အားေပးျပီး တစ္ေယာက္လွ်င္ တစ္ရက္ကို ဆန္ ၁ ျပည္ေထာက္ပံ့တဲ့ Food for Work စီမံကိန္း၊ က်န္းမာေရးပညာေပး၊ စိုက္ပ်ိဳးေရး ပညာေရးသင္တန္းမ်ားဖြင့္လွစ္ျပီး ဆန္ေထာက္ပံ့တဲ့ Food for Training စီမံကိန္း၊ မသန္စြမ္းသူမ်ားႏွင့္ သက္ၾကီး ရြယ္အိုမ်ားအတြက္ ရိကၡာအျပည့္အစံု ေထာက္ပံ့ေသာ Food for Venerable စီမံကိန္းမ်ား ရွိတဲ့အတြက္ ဒီရြာေလးသို႕ ညိဳလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ရိကၡာရွိရသင့္တဲ့သူ ေရြးခ်ယ္မႈမွန္ကန္ျခင္းရွိမရွိ၊ ရရွိရမည့္ ပမာဏအျပည့္ရရွိျခင္းရွိမရွိ၊ အဖြဲ႕အစည္းမွ ေပးပို႕ထားေသာ ရိကၡာအရည္အေသြး ျပည့္မွီမႈရွိမရွိ စသည္မ်ားကို စစ္ေဆးရျပီး အက်ိဳးခံစားခြင့္ရွိသူမ်ား၏ စိတ္ေက်နပ္မႈရွိမရွိ၊ သတ္မွတ္အခ်ိန္ကာလႏွင့္ ကိုက္ညီမႈရွိမရွိ စတာေတြကိုလဲ စစ္ေဆးရပါသည္။ ရြာအတြက္လိုအပ္တဲ့ ေနာက္ထပ္စီမံကိန္းမ်ားအတြက္လည္း ရပ္မိရပ္ဖမ်ား၊ ေက်းရြာေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ညွိႏႈိင္းေဆြးေႏြးရသည္။ ေဒသဆိုင္ရာ ၀န္ထမ္းမ်ား၏ လစဥ္အစီရင္ခံစာမ်ား၊ လုပ္ငန္း အရည္ အေသြးစစ္တမ္းမ်ား၊ ၀န္ထမ္းအင္အားႏွင့္ အရည္အခ်င္းလိုအပ္မႈ စံႏႈန္းျပည့္မွီမႈ စသည္မ်ားကိုလည္း ေဆြးေႏြးရပါသည္။ ရံုးစိုက္ရာျမိဳ႕ကေတာ့ လားရႈိးျမိဳ႕ျဖစ္ျပီး ညိဳတာ၀န္ယူရတဲ့ ဧရိယာမ်ားကေတာ့ မန္တုန္၊ မန္ပန္၊ လားရႈိးႏွင့္ မူဆယ္ ေဒသမ်ားျဖစ္ပါသည္။ လားရႈိးျမိဳ႕ေပၚရွိ က်န္းမာေရးစီမံခ်က္မ်ား ကို အခ်ိန္မေရြးသြားေရာက္ စစ္ေဆးေဆြးေႏြးရန္ လြယ္ကူေသာ္လည္း အျခားေဒသမ်ားကိုျဖင့္ အနည္းဆံုး ႏွစ္လလွ်င္ တစ္ေခါက္ေရာက္ေအာင္ သြားေရာက္ရပါသည္။ ဤမန္ပန္ ေဒသသို႕ ညိဳေရာက္ရွိေနသည္မွာ ယေန႕ဆိုလွ်င္ ၃ရက္ ေျမာက္ေန႕ျဖစ္ျပီး ယေန႕အတြက္ ယခုေရာက္ရွိေနေသာ ဂဂၤါ ေဒသရွိ မိုင္းေတာင္၊မန္လြယ္ႏွင့္ ဟိုသြန္းရြာမ်ားသြားဖုိ႕ စီစဥ္ထားေသာ္လည္း ဒီမိုးဒီေလႏွင့္ဆိုလွ်င္ ေနာက္ထပ္တစ္ရြာ သြားဖို႕ မလြယ္လွပါ။ ဒီေန႕အတြက္ ပထမဆံုးေရာက္ရွိခဲ့ ေသာ ဤမိုင္းေတာင္ရြာမွ အိုက္ေမာင္ဆိုေသာကေလးရဲ႕ျဖစ္ရပ္ ကေလးေၾကာင့္ ညိဳ႕မွာေနာက္ရြာေတြဆက္သြားဖို႕ အားအင္ကုန္ခမ္းသြားတာမ်ားလား? ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးမ်ားအျပည့္ ရႊံ႕ေစးေျမသားလမ္းတို႕ႏွင့္ မာယာမ်ားလွေသာ ဂဂၤါေတာင္ေၾကာမွ ဒီမိုးရြာပံုႏွင့္ မိုးခ်ဳပ္မွျပန္ဆင္းဖို႕ ထိတ္လန္႕မိသလို ညိဳ႕ရင္ထဲက အိုက္ေမာင္တို႕လိုကေလးငယ္မ်ား ေရွ႕ေရးအတြက္လဲ စိုးရိမ္္မိလွပါသည္။ -- ညေနပိုင္း မန္လြယ္ရြာကအျပန္တြင္ေတာ့ မိုးေရေၾကာင့္ကားတစ္စီးအတြက္ အႏၱရာယ္မ်ားလြန္းတဲ့ ဂဂၤါေတာင္ေၾကာမွာ ကားေမာင္းသူ ဦးထြန္းတေယာက္ တတ္သမွ်ကားေမာင္းပညာထုတ္သံုးျပီး ရွိသမွ်ဘုရားစာအကုန္ တ ျပီး ေမာင္းခဲ့ရသလို ညိဳ႕ရင္ထဲမွာလဲ ေခတ္ရဲ႕သားေကာင္၊ စနစ္ရဲ႕သားေကာင္၊ ရုိးရာအစြဲအလန္းမ်ားရဲ႕သားေကာင္ အိုက္ေမာင္(၁)(၂)(၃)(၄) တို႕ရဲ႕ေရွ႕ေရးေတြအတြက္ စိုးတထိတ္ထိတ္ႏွင့္။ ကားမွန္ရဲ႕ အျပင္မွာရြာေနတဲ့ မိုးနဲ႕အျပိဳင္ ညိဳ႕ႏွလံုးသားကမ်က္ရည္ေတြလဲ ျဖိဳင္ျဖိဳင္ရြာေနဆဲပါပဲေလ။ --

 ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္

 **မိုးၾကာညိဳ**

 -- Posted By Blogger လူဗိုလ္

-တိုက္စားျခင္း-

မိုးေရစက္မ်ားၾကားမွာ ညိဳေျခစံုရပ္ေနမိသည္။ ခပ္ေ၀းေ၀းဆီမွာေတာ့ ကၽြဲအုပ္တအုပ္ႏွင့္ ခေမာက္ေဆာင္းထားေသာ ကေလးငယ္တေယာက္။ အသက္ ၆-၇ ႏွစ္ခန္႕သာရွိမည့္ ကေလးငယ္က ညိဳ႕ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ႏွင့္ ညိဳႏွင့္ေ၀းရာ ရြာဘက္ဆီသို႕ သုတ္ေျခတင္သြားခဲ့ေလျပီ။ ေျမျပင္နီနီတြင္စီးဆင္းသြားေသာ ေရစီးေၾကာင္းေလးမ်ားကို စူးစိုက္ၾကည့္ ေနသည့္ ညိဳ႕မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္မ်ားလား မိုးေရေတြလား မသဲကြဲပါေလ။ မန္ပန္ေဒသရဲ႕ မိုးေစြေစြႏွင့္ ေလေအးေအးထဲမွာ ညိဳ႕ရင္ေတြပူေလာင္လြန္းေနသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀မိနစ္ခန္႕က ဒီေနရာမွာပဲ ညိဳနဲ႕စကားေျပာခဲ့တဲ့ ကၽြဲေက်ာင္းသားကေလးငယ္ရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြ ဟန္ပန္မူရာေတြက ရင္ထဲမွာစူးစူးနစ္နစ္၀င္ေရာက္ေနသည္။ သတိရ၍ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေ၀့၀ဲၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးငယ္၏ေက်ာျပင္ ႏွင့္ သူ႕ကၽြဲအုပ္ကို မိုးေရစက္ေတြၾကားမွာ ခပ္၀ါး၀ါးျမင္ ရသည္။ ဟင့္အင္း ေ၀းကြာျပီးမိုးရြာေနတာေၾကာင့္ မႈန္၀ါးေနတာမဟုတ္။ ညိဳ႕မ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ ျမင္ကြင္းမရွင္းလင္းျခင္း သာျဖစ္ေနပါသည္။ ထိုစဥ္ မိုးေရေတြညိဳ႕ကိုယ္ေပၚက်ေရာက္ျခင္း ရပ္တန္႕သြားသည္။ မိုးတိတ္သြားတာေတာ့မဟုတ္ပါ။ ညိဳ႕ေဘးမွာ ထီးမိုးေပးလိုက္တဲ့လူတေယာက္ပါလား… “ေၾသာ္… ဆရာဂ်ိဳးဇက္ ဘာလို႕လိုက္လာရတာလဲ? ညိဳျပန္ခဲ့မွာေပါ့။ ၾကည့္ပါဦး ဆရာ့ကို မိုးေရေတြစိုကုန္ျပီ” “ရပါတယ္ဆရာမရယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ဒီမိုးဒီေလနဲ႕အက်င့္ျဖစ္ေနပါျပီ။ ဆရာမသာ ဒီေလာက္ေအးတဲ့အရပ္မွာမိုးမိျပီး ဖ်ားနာေနပါ့မယ္။ ေက်ာင္းကိုျပန္ၾကရေအာင္ေလ” ညိဳေခါင္းတခ်က္ျငိမ့္ျပျပီး ဆရာဂ်ိဳးဇက္ရဲ႕ ထီးရိပ္ေအာက္မွာ တိတ္တဆိတ္လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ ညိဳ႕ရဲ႕ကားေမာင္းသူ ဦးထြန္းနဲ႕ကေလးတသိုက္ အဖြဲ႕က်ေနေလရဲ႕။ သူတို႕အေပ်ာ္ေတြညိဳ႕ဆီ အနည္းငယ္ကူးစက္လာပါ သည္။ ခုနကေနာက္က်ိခဲ့ေသာစိတ္ကေလးက အနည္းငယ္ျပန္ျပီးတက္ၾကြလာရသည္။ မိုးေရေတြရႊဲရႊဲစိုေနတဲ့ ကၽြန္မကို ဦးထြန္းကျမင္လိုက္ေတာ့ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္အမူအရာနဲ႕ ေခါင္းရမ္းပခံုးတြန္႕ျပျပီး ကားထဲကညိဳ႕အေႏြးထည္ကို သြားယူေပး သည္။ ဆရာဂ်ိဳးဇက္က ေရေႏြးၾကမ္းတအိုးနဲ႕ ေက်ာင္းသားစာရင္းစာအုပ္ ကၽြန္မေဘးမွာလာခ်ေပးေတာ့ “ဆရာ… ခုနက ကၽြန္မနဲ႕စကားေျပာေနတဲ့ ကၽြဲေက်ာင္းသားေကာင္ေလးကို သိလား?” “သိတယ္ဆရာမညိဳ… အဲဒီကေလးက အရင္ကဒီရြာကမဟုတ္ဘူး။ မိဘေတြမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ ဒီရြာထဲက သူ႕ဖြားေလးက ေခၚထားလိုက္တာ။ သူ႕ဖြားေလးမွာလဲ သားေထာက္သမီးခံမရွိေတာ့ ဒီကေလးကိုပဲ သူ႕သားအျဖစ္အားကိုးေနရရွာတာ။ ကေလးနာမည္က အိုက္ေမာင္တဲ့” “အားကိုးတယ္?? ကေလးကအသက္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီမို႕လို႕လဲဆရာ? သူ႕အဖြားကေရာ မက်န္းမာလို႕မ်ားလား” “အိုက္ေမာင္ေလးက ခုဆို ၈-၉ႏွစ္ေတာ့ရွိျပီထင္တယ္ဆရာမ။ အာဟာရမျပည့္ရွာေတာ့ လူေကာင္ကညွက္တယ္။ သူ႕အဖြားက မႏွစ္ကထိအေကာင္းပါဗ်ာ။ ဒီႏွစ္ထဲမိုးဦးက်မွာ မွ်စ္ခ်ိဳးရင္းနဲ႕ ၀ါးငုတ္စူးတာ ခုဆိုဘယ္ေျခတဖက္မသန္ေတာ့ဘူး။ ကေလးက သူမ်ားကၽြဲအငွါးေက်ာင္းတဲ့အခါေက်ာင္းတယ္။ ရြာထဲမယ္ တခ်ိဳ႕အိမ္ေတြက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးအလုပ္ ေလးေတြေခၚေခၚခိုင္းျပီး ေပးကမ္းၾကတဲ့အခါလဲရွိေပမယ့္ အမ်ားစုက မိဘႏွစ္ပါးလံုးေသဆံုးထားတဲ့ အုိက္ေမာင္ကို လာဘ္တိတ္တယ္လို႕ယူဆၾကတာလဲရွိတယ္။ ေျပာင္းစိုက္ခ်ိန္ ေျပာင္းေျခြခ်ိန္က်ေတာ့လဲ ယာထဲလိုက္ေပါ့ ဆရာမရယ္။ ေျမးအဖြား ႏွစ္ေယာက္စာ သူရွာေဖြသမွ်ေလးနဲ႕ ဒီလိုပဲေနၾကရတာပါပဲ” ဆရာ့စကားဆံုးေတာ့ စကားမ်ားမ်ားေျပာလိုက္ရတဲ့ ဆရာလဲေမာသြားသလို ညိဳ႕ရင္ထဲမွာလဲ ေမာသြားပါသည္။ ခြက္ထဲက ေရေႏြးၾကမ္းပင္ အေအးဘက္လုေနျပီ။ --- “ဒါနဲ႕ဆရာမ ခုနကအိုက္ေမာင္ေလးနဲ႕ ဘာေတြသြားေျပာေနတာလဲ?” “အင္း… အေစာပိုင္းက ေက်ာင္းထဲက ကေလးေတြနဲ႕စကားေျပာရင္း အျပင္မွာကေလးတေယာက္ေတြ႕လို႕ လိုက္သြား ၾကည့္တာေလ။ ဘယ္သူမွန္းမသိေပမယ့္ ေက်ာင္းလစ္ေနတဲ့ကေလးမ်ားလား၊ ဒါမွမဟုတ္အျပင္က ကေလးတေယာက္ ေယာက္ ေက်ာင္းသားေတြကို အားက်လို႕ေငးေနတာမ်ားလား သိခ်င္လို႕ လိုက္ေမးၾကည့္တာပါ” “သူဘာေတြေျပာလဲ ဆရာမကို” ---

“ေဟ့ ကေလး…. ဘာလုပ္ေနတာလဲကြ” “ကၽြဲ…ကၽြဲေက်ာင္းေနတာပါ” “မင္းခုနက ေက်ာင္းေဘးကျပတင္းေပါက္မွာ လာေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာမဟုတ္လား” “ငါ..ငါ… ဘာမွခိုးမလို႕မဟုတ္ဘူးေနာ္။ နင္တို႕လာတယ္ဆိုလို႕ မျမင္ဖူးလို႕လာၾကည့္တာ” “ေအးပါသားရယ္။ သားကိုလဲ ခိုးတယ္လို႕မေျပာပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ထက္အသက္ၾကီးတဲ့သူကို နင္ေတြ ငါေတြနဲ႕ မေျပာရဘူးေလ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သား ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္လို႕ ေျပာရတယ္။ ကိုယ့္ထက္အသက္ၾကီးတဲ့သူကိုက်ေတာ့ အစ္မျဖစ္ျဖစ္ အစ္ကိုျဖစ္ျဖစ္ ဦးၾကီးဦးေလး ေဒၚၾကီးေဒၚေလး အဘိုးအဘြား အဲလိုမ်ိဳးေပါ့ကြာ။ အသက္အလိုက္ေခၚရမယ္။ ကဲ…ကဲ… ထားေတာ့။ သားက ဘာလို႕ေက်ာင္းမတက္ဘဲ ကၽြဲေက်ာင္းေနတာလဲ” “ငါ..အဲ…ကၽြန္..ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းတက္ရင္ တစ္ေန႕ ငါးရာမွမရတာ” “ဟင္… တေန႕ငါးရာ..အဲ… ကၽြဲေက်ာင္းခက တစ္ေန႕ငါးရာရတာလား” “ဟုတ္တယ္။ တစ္ေန႕ငါးရာရတယ္” “အင္း..ေက်ာင္းတက္ရင္ေတာ့ တစ္ေန႕ငါးရာမရေပမယ့္ သားသား စာေတြေရးတတ္ဖတ္တတ္မယ္ေလ။ အဲဒီအခါက် ဒီထက္ေကာင္းတဲ့အလုပ္ရမွာေပါ့။ ျပီးေတာ့ အခုသားကငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာ။ ေက်ာင္းတက္ရမယ့္အရြယ္ေလ။ အလုပ္လုပ္ရမယ့္အရြယ္မွ မဟုတ္တာ” “ငါအလုပ္မလုပ္ရင္ ငါ့အဖြားကိုဘယ္သူကထမင္းေကၽြးမွာလဲ?” “ေျပာျပန္ျပီ ဒီငါငါနဲ႕..ျပန္ေျပာ ကၽြန္ေတာ္လို႕” “ေအး” “လူၾကီးကေျပာရင္ ေအး လို႕ျပန္မေျပာရဘူး။ ဟုတ္ကဲ့လို႕ေျပာရတယ္။ မွတ္ထားေနာ္” “ဟုတ္ကဲ့” “အင္း ဟုတ္ျပီ။ သားအဖြားကို ဘယ္သူထမင္းလာေကၽြးမလဲဆိုေတာ့ သားမွာမိဘေတြမရွိေတာ့ဘူးလား” “မရွိဘူး။ ေသကုန္ၾကျပီ” “အာာာ… ဒီလိုရွိတယ္သားရဲ႕။ သားေက်ာင္းတက္ရင္ တေန႔ ၅၀၀ မရေပမယ့္ တစ္လလံုးေက်ာင္းမပ်က္ရင္ ဆန္ ၈ ျပည္ ရမယ္။ ဘယ္လိုလဲ တက္ခ်င္လား သား” “တစ္လလံုးမွ ဆန္ ၈ ျပည္နဲ႕ဘယ္လိုစားမလဲ။ တေန႕ငါးရာဆို ဆန္၄ဘူး၀ယ္လို႕ရတယ္။ ကၽြဲေက်ာင္းရင္း စားလို႕ရတဲ့ အရြက္ေတြအသီးေတြခူးသြားရံုပဲ။ ငါတို႕..အဲ.. ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ ဗိုက္၀၀စားရတယ္။ ေဟာ..မိုးသံၾကားတယ္။ ရြာထဲျပန္မွပဲ။ မိုးရြာေနရင္ အဖြားကစိတ္ပူေနဦးမွာ” “ကေလး…ကေလး..ေနပါဦး” ---- “ဒါပါပဲ ဆရာရယ္…ညိဳ႕ရင္ထဲမယ္ ဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိပါဘူး။ ကေလးေလးကို အရမ္းသနားျပီး ညိဳတို႕လုပ္ေနတဲ့ Food for Education program အတြက္ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္” “ကၽြန္ေတာ္ဒီရြာမွာတာ၀န္က်တာ ၇ႏွစ္ရွိျပီဆရာမ… ဒီလိုကေလးေတြ အမ်ားၾကီးပဲ.. အသက္ကေလး ၁၃-၁၄ ဆိုရင္ ဟိုဘက္ကိုကူးျပီး ၾကံဳရာက်ပန္းလုပ္ၾကတာပါပဲဗ်ာ။ အဲ့ဒီကရတဲ့ေငြနဲ႕ ဒီရြာမွာက်န္ေနတဲ့ မိသားစုေတြကို ျပန္ေထာက္ပံ့ ရတာေပါ့။ အလုပ္နဲ႕ ေငြဆိုတာလဲ ဒီေခတ္ ဒီေဒသမွာ အရွားသားကိုးဆရာမရဲ႕။ ဒီမွာေနရင္လဲ ခဏေနျပည္သူ႕စစ္က လုပ္အားေပးေခၚလိုက္ ခဏေနတပ္ကလုပ္အားေပးေခၚလိုက္နဲ႕ေလ” “ဒါနဲ႕ လြယ္ခမ္းဘက္မွာ ျပည္သူ႕စစ္စိုက္ခင္းမွာ လုပ္အားေပးသြားရလို႕ ဒီႏွစ္ပ်ိဳးၾကဲေနာက္က်တယ္လို႕ ၾကားခဲ့တယ္။ ဆရာတို႕ဆီမွာေရာ ဒီႏွစ္လုပ္အားေပးေခၚေသးလား” “ကၽြန္ေတာ္တို႕ရြာကေတာ့ ေနာက္လကုန္ေလာက္မွအလွည့္က်တယ္။ နည္းနည္းေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ။ ပ်ိဳးလဲၾကဲဲျပီးျပီ လယ္သိမ္းမယ့္အခ်ိန္လဲမေရာက္ေသးေတာ့ သိပ္အဆံုးအရႈံးမမ်ားဘူးေပါ့။ ပ်ိဳးၾကဲေနာက္က်လို႕မိုးဦးမမွီရင္လဲ စပါးပ်က္ တာပဲ။ လယ္သိမ္းေနာက္က်လို႕ စပါးေတြပင္ေျခပုတ္ရင္လဲ အထြက္နည္းေတာ့ေနာက္ႏွစ္၀မ္းစာခက္ျပန္ေရာေလ” “ညိဳသေဘာေပါက္ပါတယ္ဆရာရယ္။ ကိုယ္ခ်င္းလဲစာမိပါရဲ႕။ အိုက္ေမာင္လိုကေလးအတြက္လဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တယ္။ ဆရာလုပ္ေပးထားတဲ့ ေက်ာင္းသားစာရင္းနဲ႕ ရိကၡာစာရင္းေတြျပည့္စံုပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မိုးလဲ နည္းနည္းစဲသြားျပီဆိုေတာ့ ညိဳတို႕သူၾကီးအိမ္သြားလိုက္ဦးမယ္။ ျပီးရင္ မန္လြယ္ဘက္ကိုခရီးဆက္မယ္ရွင္။ မိုးထပ္မရြာဖို႕ ဆုေတာင္းရေတာ့မွာပဲ ဆရာေရ႕။ မိုးရြာၾကီးနဲ႕ ဂဂၤါကဆင္းရမွာ သိပ္မလြယ္ဘူး” “ေကာင္းပါျပီဆရာမညိဳ.. လမ္းခရီးမွာဂရုစိုက္ပါ။ ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ” --- ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ UN agency တစ္ခုရဲ႕ ကြင္းဆင္းစစ္ေဆးေရး၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ရြာေတြမွာ လုပ္လက္စ ကေလးေတြပညာေရးအတြက္ တစ္လကို ဆန္ ၈ ျပည္ ေထာက္ပံ့တဲ့ Food for Education စီမံကိန္း၊ လယ္ကြက္အသစ္ေဖာ္ျခင္း၊ လမ္းေဖာက္ျခင္းစတဲ့ ရပ္ရြာဖြံ႕ျဖိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္လုပ္အားေပးျပီး တစ္ေယာက္လွ်င္ တစ္ရက္ကို ဆန္ ၁ ျပည္ေထာက္ပံ့တဲ့ Food for Work စီမံကိန္း၊ က်န္းမာေရးပညာေပး၊ စိုက္ပ်ိဳးေရး ပညာေရးသင္တန္းမ်ားဖြင့္လွစ္ျပီး ဆန္ေထာက္ပံ့တဲ့ Food for Training စီမံကိန္း၊ မသန္စြမ္းသူမ်ားႏွင့္ သက္ၾကီး ရြယ္အိုမ်ားအတြက္ ရိကၡာအျပည့္အစံု ေထာက္ပံ့ေသာ Food for Venerable စီမံကိန္းမ်ား ရွိတဲ့အတြက္ ဒီရြာေလးသို႕ ညိဳလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ရိကၡာရွိရသင့္တဲ့သူ ေရြးခ်ယ္မႈမွန္ကန္ျခင္းရွိမရွိ၊ ရရွိရမည့္ ပမာဏအျပည့္ရရွိျခင္းရွိမရွိ၊ အဖြဲ႕အစည္းမွ ေပးပို႕ထားေသာ ရိကၡာအရည္အေသြး ျပည့္မွီမႈရွိမရွိ စသည္မ်ားကို စစ္ေဆးရျပီး အက်ိဳးခံစားခြင့္ရွိသူမ်ား၏ စိတ္ေက်နပ္မႈရွိမရွိ၊ သတ္မွတ္အခ်ိန္ကာလႏွင့္ ကိုက္ညီမႈရွိမရွိ စတာေတြကိုလဲ စစ္ေဆးရပါသည္။ ရြာအတြက္လိုအပ္တဲ့ ေနာက္ထပ္စီမံကိန္းမ်ားအတြက္လည္း ရပ္မိရပ္ဖမ်ား၊ ေက်းရြာေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ညွိႏႈိင္းေဆြးေႏြးရသည္။ ေဒသဆိုင္ရာ ၀န္ထမ္းမ်ား၏ လစဥ္အစီရင္ခံစာမ်ား၊ လုပ္ငန္း အရည္ အေသြးစစ္တမ္းမ်ား၊ ၀န္ထမ္းအင္အားႏွင့္ အရည္အခ်င္းလိုအပ္မႈ စံႏႈန္းျပည့္မွီမႈ စသည္မ်ားကိုလည္း ေဆြးေႏြးရပါသည္။ ရံုးစိုက္ရာျမိဳ႕ကေတာ့ လားရႈိးျမိဳ႕ျဖစ္ျပီး ညိဳတာ၀န္ယူရတဲ့ ဧရိယာမ်ားကေတာ့ မန္တုန္၊ မန္ပန္၊ လားရႈိးႏွင့္ မူဆယ္ ေဒသမ်ားျဖစ္ပါသည္။ လားရႈိးျမိဳ႕ေပၚရွိ က်န္းမာေရးစီမံခ်က္မ်ား ကို အခ်ိန္မေရြးသြားေရာက္ စစ္ေဆးေဆြးေႏြးရန္ လြယ္ကူေသာ္လည္း အျခားေဒသမ်ားကိုျဖင့္ အနည္းဆံုး ႏွစ္လလွ်င္ တစ္ေခါက္ေရာက္ေအာင္ သြားေရာက္ရပါသည္။ ဤမန္ပန္ ေဒသသို႕ ညိဳေရာက္ရွိေနသည္မွာ ယေန႕ဆိုလွ်င္ ၃ရက္ ေျမာက္ေန႕ျဖစ္ျပီး ယေန႕အတြက္ ယခုေရာက္ရွိေနေသာ ဂဂၤါ ေဒသရွိ မိုင္းေတာင္၊မန္လြယ္ႏွင့္ ဟိုသြန္းရြာမ်ားသြားဖုိ႕ စီစဥ္ထားေသာ္လည္း ဒီမိုးဒီေလႏွင့္ဆိုလွ်င္ ေနာက္ထပ္တစ္ရြာ သြားဖို႕ မလြယ္လွပါ။ ဒီေန႕အတြက္ ပထမဆံုးေရာက္ရွိခဲ့ ေသာ ဤမိုင္းေတာင္ရြာမွ အိုက္ေမာင္ဆိုေသာကေလးရဲ႕ျဖစ္ရပ္ ကေလးေၾကာင့္ ညိဳ႕မွာေနာက္ရြာေတြဆက္သြားဖို႕ အားအင္ကုန္ခမ္းသြားတာမ်ားလား? ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးမ်ားအျပည့္ ရႊံ႕ေစးေျမသားလမ္းတို႕ႏွင့္ မာယာမ်ားလွေသာ ဂဂၤါေတာင္ေၾကာမွ ဒီမိုးရြာပံုႏွင့္ မိုးခ်ဳပ္မွျပန္ဆင္းဖို႕ ထိတ္လန္႕မိသလို ညိဳ႕ရင္ထဲက အိုက္ေမာင္တို႕လိုကေလးငယ္မ်ား ေရွ႕ေရးအတြက္လဲ စိုးရိမ္္မိလွပါသည္။ -- ညေနပိုင္း မန္လြယ္ရြာကအျပန္တြင္ေတာ့ မိုးေရေၾကာင့္ကားတစ္စီးအတြက္ အႏၱရာယ္မ်ားလြန္းတဲ့ ဂဂၤါေတာင္ေၾကာမွာ ကားေမာင္းသူ ဦးထြန္းတေယာက္ တတ္သမွ်ကားေမာင္းပညာထုတ္သံုးျပီး ရွိသမွ်ဘုရားစာအကုန္ တ ျပီး ေမာင္းခဲ့ရသလို ညိဳ႕ရင္ထဲမွာလဲ ေခတ္ရဲ႕သားေကာင္၊ စနစ္ရဲ႕သားေကာင္၊ ရုိးရာအစြဲအလန္းမ်ားရဲ႕သားေကာင္ အိုက္ေမာင္(၁)(၂)(၃)(၄) တို႕ရဲ႕ေရွ႕ေရးေတြအတြက္ စိုးတထိတ္ထိတ္ႏွင့္။ ကားမွန္ရဲ႕ အျပင္မွာရြာေနတဲ့ မိုးနဲ႕အျပိဳင္ ညိဳ႕ႏွလံုးသားကမ်က္ရည္ေတြလဲ ျဖိဳင္ျဖိဳင္ရြာေနဆဲပါပဲေလ။ --

 ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္

 **မိုးၾကာညိဳ**

 -- Posted By Blogger လူဗိုလ္