>

-အမုန္းဟုမမည္ေစရ-

အံ႔ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ခုိင္ျမဲေနတဲ႔ သူ႕မ်က္ဝန္းေတြေလ ။ တစ္ေနရာကုိ မမွိတ္မသုန္ ၾကည္႔ေနတဲ႔ မ်က္ဝန္းေတြမွာ ေဝ႔ဝဲတစ္စက္ေလးေတာင္မရွိတာ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ အံ႕ၾသေနမိတာအမွန္ပဲ ။ ေရႊ႕လ်ားျခင္းမရွိတဲ႔ ေျခအစုံကလည္း ေနရာတင္ စြဲျမဲရပ္တည္လ်တ္ တုတ္ခုိင္ျမဲလွသည္ ။ အခါေတာ္ေပး သီးခ်င္းသံက နားထဲ ပ်ံလႊင္႔စြာ တိုးဝင္လာသည္ ။ ေဘးဝန္းက်င္မွ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာသံေတြနဲ႔အတူ ရယ္ေမာသံေတြဟာ ေဟာဒီ ခန္းမၾကီးထဲမွာ လွဳိင္လွဳိင္ၾကီးကုိဟိန္းထြက္ေနသည္ ။ ေရႊေျခက်င္းတို႔ရဲ႕ ထိခတ္သံ ၊ ဆြတ္ဖ်န္းထားၾကတဲ႔ ေမႊးရနံ႔ ၊ တိုးေဝွ႔ေနၾကသူေတြရဲ႕ ေရႊ႔လ်ားသံ ၊ ဇြန္းခရင္းတို႔ရဲ႕ ပြတ္တိုက္သံ ၊ေရာေထြြးမြန္းၾကပ္သိပ္သည္းလာသည္ဟု ထင္မိတယ္ ။ ျဖဴလြေနတဲ႔ စတစ္အက်ၤ ီျဖဴႏွင္႔ ရႊန္းစုိေနတဲ႔ နီညဳိေရာင္ပုဆိုး ၊ ကတၱီပါဖိနပ္နီႏွင္႔ ရွင္းသန္႔စြာဝတ္ဆင္ထားေပမယ္႔ရင္ထဲမွာမဲေမွာင္မူန္ဝါးေနတယ္ဆိုတာ သူပဲ သိသည္ ။ တကယ္ဆုိ ဒီလိုပုံစံမ်ဳိးကုိ သူဘယ္တုန္းကမွ မဝတ္ဆင္တတ္ေပ။ အျမဲတမ္း ဂ်င္းသားေဘာင္းဘီနဲ႔အတူ ရွပ္အကၤ် ီအေပၚမွ ဂ်ာကင္တထည္ထည္ေတာ႔ သူဝတ္ဆင္ျမဲ ။ မဂ္လာရွိေသာ အခ်ိန္အခါေတာ္လုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ လူ႔အသုိင္းအဝုိင္းအတြက္သာ ဝတ္ဆင္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီေန႔ေတာ႔ သူကုိယ္တုိင္လည္း ႏွစ္လုိစြာ ဝတ္ဆင္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္ ။ သူ႕ကုိသိတ္ခ်စ္ျမတ္နိုးျပီးဘယ္ေတာ႔မွထားမသြားပါနဲ႔လို႔တဖြဖြ ေရရႊတ္တတ္သူခ်စ္သူရဲ႕ လက္ထပ္မဂ္လာပြဲ ။ သူလွပစြာ နူတ္ဆတ္ဖို႔ေတာ႔လိုမယ္ေလ ။ ဧည္႔ခံဖို႔အတြက္ သတို႔သားႏွင္႔ သူခ်စ္ေသာ သတို႔သမီးတို႔ခုထိ ခန္းမေဆာင္ထဲေရာက္ရွိမလာၾကေသးေပ။ ဂုဏ္သေရရွိ လူ႔အသုိင္းအဝုိင္းမဂ္လာပြဲေတာ္မွာကုိယ္ဆီေရာင္စုံပါကင္ပိတ္လက္ဖြဲ႔ဗူးေတြအစီအရီထပ္လို႔ေနသည္။သူေရာ..ဘာကုိလက္ဖြဲ႔ဆတ္သရမွာလဲ..။ ဘာကုိ ဂုဏ္ျပဳခ်ီးျမင္႔ရမွာလည္း..။ ဒါေတြမလုိအပ္ေတာ႔ဘူးလို႔သူထင္တယ္။ေဟာဒီခန္းမထဲကစီရီစုပုံထားတဲ႔ အရာဝတၳဳေတြရဲ႕ ေပါင္းစည္းလုိက္တဲ႔တန္ဖိုးထက္ သူေပးဆတ္သလုိက္တဲ႔ ဂုဏ္ျပဳလက္ဖြဲ႔က အရာအားလုံးထက္ သာေနနိုင္မယ္ ဆုိတာ သိတယ္ ။ ဘဝ ၊ ရည္မွႏ္းခ်တ္ ၊ ရည္ရႊယ္ခ်တ္ ၊ ေမ်ွာ္လင္႔ခ်တ္ ျပီးေတာ႔ အနူးညံ႔ဆုံး ႏွလုံးသား အားလုံးနီးပါေပးလုိက္ရျပီပဲ ။ သူ႔မွာ ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔ဆိုတာ မြန္းၾကပ္ေနတဲ႔ ဝင္သက္ထြက္သက္ကလႊဲျပီး ဘာတစ္ခုမွ မက်န္ေတာ႔ဘူးေလ။ ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးကုိ ျဖစ္ညစ္ခံထားရသလုိ ရင္တခုလုံးက တင္းက်ပ္ဆို႔နင္႔ေနသည္ ။ ၾကည္႔စမ္း..ယုံၾကည္စရာမေကာင္းေလာက္ေအာင္ကုိ သူ႔စိတ္ေတြ ခုိင္ျမဲလို႔ေနတာပါလား..။ သူ႕ ရဲ႕ဘဝမွာ ဘယ္အရာကုိမွ ေခါင္းငုံခံက်ရူံးခြင္႔ေပးမွာ မဟုတ္ဘူး ။အဲဒီလို ကုိယ္႕ကိုိယ္ကုိ ခံယူထားတဲ႔သူ။ဒီေန႔ဟာရင္တြင္းအနတ္ရွုိင္းဆုံး ႏွလုံးသားဆီကလွဳိတ္လွဳိတ္လဲလဲကုိဆိုနင္႔နာက်င္ေၾက
ကြဲေနေစတယ္ ။ဟန္ေဆာင္မူ႔ေကာင္းစြာသူဟာက်ဆုံးေနမူ႕ကုိဖုံးကြယ္ထားနိုင္တယ္။တကယ္ဆုိ ေဟာဒီမဂ္လာခန္း
မေဆာင္ၾကီး ဟာသူ႕ရဲ႔ ႏွလုံးသား အသုဘစ်ာပနာ အခန္းအနား ၊ မဂ္လာခါေတာ္ေတးသံက သူ႔အတြက္ သံေဝဂေတးသံ ၊ ေဟာဒီ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာေထာပနာသံေတြ အားလုံးက သူ႕အတြက္ ငုိေၾကြးပူေလာင္သံ ဒါမွမဟုတ္ က်ဆုံံးသြားတဲ႔ အညတရတေကာင္ရဲ႕ စ်ာပနကုိ ေလွာင္ရီဟားတုိက္ေနၾကသလို ျမင္ေနမိတယ္ ။ ေငြခရုတံပိုးမွုတ္သံက သတို႔သားနဲ႔ သတို႔သမီးတို႔ ေျခခင္းၾကဳိဆိုဖို႔ အသံေပးလုိက္ျပီဆိုတာ သိလုိက္တယ္။ဆူညံသံေတြတဒဂၤတိတ္ဆိတ္လို႔အၾကည္႔ေပါင္းစုံက ေနရာတခုဆီတူညီစြာ ေငးေမာေနၾကသည္ ။ ဆင္စြယ္ေရာင္ ေလွခါးအထက္ဆီမွ ေရႊခ်ည္ထုိးကတၱီပါ ဖဲေမြ႔ရာ ေပၚ၌ အေရာင္အေသြးစုံညီ ပြင္႔ဖက္ေတြ ဖြာခနဲ႔ ေဝက်လာသည္ ။ အေျခြခံထားရတဲ ႔ပြင္႔ဖက္ေလးေတြဟာသတို႔သား သတုိ႔မီးတို႕ရဲ႔ ေျခဦးတို႔ နင္း ေခ်ျဖတ္ေလ်ာက္ၾကဖို႔ သူတို႔အသက္ေပ်ာက္ေပးေနရပါလား ။ ေၾကြတာေတာင္ နမ္းရွုိတ္ဖို႔မဟုတ္ပဲ လမ္းလို ခင္းလို႔ ပန္းတို႔ငုိေကြ်းေနျပီလား ။ဆင္ျမန္းယဥ္သာ ေကသာထက္မွာလန္းဆတ္ခြင္႔မရတဲ႔ပန္းေလးေတြရယ္ နင္တို႔သတင္းက မေမြးလုိက္ေလျခင္း ။ တကယ္ေတာ႔ သူဟာ အဲဒီကတၱီပါနီေရာင္ဖဲေမြ႔ေပၚပ်ံက်ဲလြင္႔ က်ေနတဲ႔ ေၾကြပြင္႔ဖက္ ပန္းတခတ္နဲ႔ ဘာထူးလို႔လည္း ။ ခံစားတတ္တဲ႔ပန္းတပြင္႔ကစကားေျပာခြင္႔ရမယ္ဆို မနမ္းခ်င္မနမ္းပါနဲ႔ ငါ႔ပြင္႔ဖက္ေတြေပၚေတာ႔ မနင္းေခ်ပါနဲ႔ လုိ႔ပဲဆိုေလၾကမလား ။ အခုေတာ႔.မဂ္လာခန္းမေဆာင္ဆီ သယ္ေဆာင္ခဲ႔တဲ႔ ပန္းခင္းလမ္းေလးပါလား ။ နင္းၾကပါ..ေဟာဒီ ငါ႔ရဲ႕အ ေၾကြပြင္႔ဖက္ေတြေပၚ ရက္ရက္စက္စက္ နင္းျဖတ္ၾကစမ္းပါ ။ ျပီးရင္ အေပ်ာ္အရႊင္ဆုံး နင္တို႔ေတြ ရီေမာပါ ၊ အနူးညံ႔ဆုံး နင္တုိ႔ေတြ ေပြ႔ဖက္ၾကစမ္းပါ ။ ငါဆိုတဲ႔ ပန္းက ခံစားမူ႔မတတ္တဲ႔ ပန္းတခတ္ေလ ။ ခန္းမေဆာင္ တစ္ေဆာင္လုံး ပ်ံလွဳိင္ၾကဳိင္သင္း႔ေနတဲ႔ ေမြးရနံ႕ေတြက ထုံမႊမ္းလ်က္ရွိေနသည္ ။ မႊန္းက်ပ္မူ႔နဲ႔အတူ မူးမုိက္ေနတဲ႔ ေခါင္းတခုလုံး ထုံက်င္ေနသည္ ။ တင္းထားတဲ႔ စိတ္နဲ႔ ခႏၵာကုိယ္တစ္ကုိယ္လုံး ေတာင္႔တင္းေန သည္ ။ခုခ်ိန္ထိ ေတာ္ဝင္သတို႔သားနဲ႔ ေတာ္ဝင္သတို႔သမီးတို႔၏ ေျခဖ်ားမ်ွ မျမင္ရေသးေပ ။ ပန္းအေၾကြပြင္႔ ဖက္ေလးေတြကုိ နုနုရႊရႊ လက္ဖဝါးေလးေတြနဲ႔ အဆုတ္လုိက္အဖြာလုိက္ ျဖန္႔က်ဲေနေသာ လွပ်ဳိျဖဴ မိန္းမငယ္ ေလး, ေလးေယာက္ရဲ႔ ညင္ညင္သာသာ လွမ္းလာတဲ႔ ေျခဖဝါးေလးေတြ ပဲျမင္ရေသးသည္။ နူးညံ႕ေသာ ပိုးဇာပဝါေလးေတြ ျခဳံလြႊမ္းျပီး ေျခဖဝါးနုနုမွာ ဆင္ျမန္းထားၾကေသာ ပုံေတာ္ကတၱီပါ ဖိနပ္ေလးေတြရဲ႕ေအာက္မွာ ေရာင္စုံပြင္႔ဖက္ေလးေတြေပၚ ဖိနင္းျဖတ္ေလ်ွာက္လာတဲ႔ ေျခလွမ္းေတြဆီ သူ႕မ်က္ဝန္းေတြက မမွိတ္မသုဥ္ ေငးေမာေနမိတယ္ ။ျပီးေတာ႔..ျမင္လုိက္တိုင္း သူ႔ႏွလုံးသားအေပၚ နင္းျဖတ္ ေနၾကသလိုရင္မွာ နင္႔နင္႔သီးသီး ခံစားရျပန္သည္ ။ မဟုတ္ေသးဘူး...ဒါဟာ.ငါရဲ႕ က်ဆုံးေနမူ႔ကုိ ငါကုိယ္တုိင္အရသာရွိရွိစေတးခံေနပါလား။မင္းက်ဆုံးေန တာမဟုတ္ဘူး "မင္းခန္႔ေနာင္" ။ ေဟာဒီခန္းမေဆာင္တစ္ခုလုံး ရွိသမ်ွလူအကုန္လုံးကုိ မင္းအနုိင္ယူသလို အျပဳံးမ်ဳိးနဲ႔ ျပဳံးလုိက္စမ္းပါ ။ကုိယ္႔ ႏွလုံးသားကုိ ေဟာဒီလိုလုိရက္ရက္စက္စက္ ခြဲခဲ႔သူရဲ႕ မဂ္လာပြဲမွာ မင္း မက်ဆုံးတဲ႔အေၾကာင္း ျပလုိက္စမ္းပါ ။ ရင္ထဲမွာ ခံစားမူ႔မရွိသလုိ ၊ နာက်င္မူ႔ကုိ မသိသလုိ အနည္းဆုံး ေကြး ညႊတ္ေနတဲ႔အျပဳံးေလးျဖစ္ျဖစ္ ျပဳံးျပနုိင္ေစရမယ္.။ဟုတ္တယ္...မင္းရဲ႕ ဝင္သက္ထြက္သက္ေတြရဲ႕အျမင္႔မား ဆုံး ေအာင္ျမင္မူ႔လို႔ ခံယူလုိက္စမ္း " မင္းခန္႔ေနာင္ ။ မင္းဟာ ေဟာဒီခန္းမၾကီးတစ္ခုလုံးရဲ႕ ေအာင္နုိင္သူ စစ္သူၾကီးတေယာက္လုိ မဲ႔ျပဳံးေလးတပြင္႔ေလာက္ မေထမဲ႔ျမင္ ျပဳလုိက္စမ္းပါ ။ ထိန္းခ်ဳပ္ထားနုိင္စြမ္းေတြ၊ ဖုံးကြယ္နိုင္စြမ္းေတြအျပည္႔နဲ႔ ဒါဟာ အရွူးံဆိုလည္း အိေျဒၵရွိရွိခံ ယူလုိက္စမ္း။ ျပီးေတာ႔ ..... အာဏာပါးကြက္သားအားေျပာခဲ႔ဖူးေသာ ခ်ားလ္(စ) ဘုရင္တစ္ပါးလုိ................ "ကုိယ္႔ ဘုရင္ကုိ စီရင္ရမွာမို႔လို႔ဆိုျပီး စိတ္လွုဳပ္ရွားမေနနဲ႔ ၊ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္သာလုပ္ ၊ ငါဘယ္လိုေနေပးရ မလဲ..၊။" ဆိုျပီ တုံးေပၚကုိ စာနာစြာ သူ႕ဦးေခါင္းကုိတင္ေပးလုိက္သလုိမ်ဳိး မင္းလည္း တည္ျငိမ္စြာ လည္စင္း ေပးလုိက္ မင္းခန္႔ေနာင္ ။ ခ်စ္သူကုိ စီရင္တဲ႔ မဂ္လာပြဲေတာ္မွာ လက္မရႊံစြာနဲ႔ နွလုံးသားကုိ ေသြးေအး ေအး လွီးခြဲခံေပးလုိက္စမ္းပါ ၊ဒါဟာ ဘာကုိမွ မတုန္လွဳပ္တတ္တဲ႔ မင္းရဲ႔ မြန္ျမတ္သန္႔စင္တဲ႔ ႏွလုံးသားရဲ႔ သက္ေသအျဖစ္ ေပါ႔ ၊ ဒါမွမဟုတ္ မင္းရဲ႕ ဆုံးရွူံးမူ႔ေတြကုိ မေၾကာက္မရႊံ ရင္ဆုိင္ရဲတဲ႔ ႏွလုံးသား ။ဒါေတြကုိ ေတြ႔ျမင္ရမယ္႔ ေတာ္ဝင္သတို႔သမီးတပါးရဲ႕ အံ႔ၾသမွင္သက္ ထိတ္လန္႔ေနမူ႔ အရသာရွိရွိ စားသုံးပစ္လုိက္။ မင္းခန္႔ေနာင္ မင္းဘာကုိေတြးေနတာလဲ ။ ဒါေတြဟာ ရူးသြပ္စြာ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ႔ မင္းရဲ႕ငုိေၾကြးသံေတြ လား ။ ဟုတ္တယ္..သူရူးေနတာ..ရင္တြင္းေနရာမွာ ရူးသြပ္ခါးတူးစြာ သူေအာ္ဟစ္ေနတာ။နာက်ည္းျပင္းထန္ စြာ သူေပါက္ကြဲေနတယ္ ။ ရင္ထဲမွာ ျဖစ္တည္မူ႔အေသြးအသားေတြအားလုံး ဆြဲထုတ္ခံလိုက္ရသလုိ ရင္တ ခုလုံး ဟာတာတာ ခံစားမူ႕မဲ႔ေနသည္ ။ ေၾကာက္လန္႔တၾကား က်ဆုံးေနမူ႔ကုိ သူ လတ္မခံနုိင္ဘူး ။ ခံစားခ်တ္ မဲ႔စြာ ျမင္ကြင္းမွ အရာအားလုံး သူမုန္းတီးေနတာ ။ ကုိယ္တြင္းစီးဆင္းေနတဲ႔အေသြးသားေတြဟာ အတၱေတြ အျပည္႔နဲ႔ ဆူပြတ္လည္ပတ္ေနသည္ ။ သူရဲ႕က်ဆုံးမူ႔ ေတြကုိ ဘယ္သူေတြစာနာမလဲ ။ အနားမွာ အျမဲတမ္းရွိ ပါ႔မယ္ ဆိုတဲ႔သူကေတာင္ ခါးသီးစြာ သစၥာမဲ႔ခဲ႔ျပီပဲ ။ သူ႔အတြက္ သစၥာတရားတို႕၏ လဲျပဳိက်ရာ ဒီမဂ္လာ ခန္းမၾကီးေပါ႔ ။ ေရႊေရာင္တဝင္းဝင္း ၊အေမႊးရနံ႕ဆုံးဆုံး လူေတြအကုန္လုံးဟာ သစၥာတရားတို႔၏ ေသဆုံးရာ အခမ္းအနားကုိ တညီတညႊတ္ အားေပးျပဳေနၾကတယ္ေပါ႔ေလ.။ ဟုတ္ပါတယ္ေလ..ေဟာဒီလူေတြ အားလုံး တညီတညႊတ္ သူ႔အေပၚသစၥာမဲ႕ေနၾကတာ ။ တဖတ္သက္စြပ္စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ ျမင္ျမင္သမွ်ကုိ အၾကည္႕ေတြက အဆိပ္လူးျမွားကဲ႔သုိ႔ ပစ္ခြင္းပစ္လုိက္တယ္ ။ ပေဟဠိ ဆန္တဲ႔ပင္လယ္ျပာလုိပဲ ျငိမ္သက္ျပီး အတြင္းလွဳိက္ ဝုန္းဒုိင္းဖဲ႔ေမြေနတဲ႔ မုန္တိုင္းလုိ ရင္တြင္းတစ္ခုလုံး ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ရုိက္ခတ္ေနသည္ ။ သိပ္ကုိတည္ျငိမ္ ျပီး တည္ၾကည္စြာ ရပ္တည္ေနတာ ၊ ဟန္ေဆာင္မူ႔ေကာင္းစြာ ပီျပင္ေနတာ ၊ မ်တ္ရည္တို႔မစုိပဲ ရင္တြင္းမွာငုိ ေၾကြးေနတာ ၊ ရန္သူတို႔ခ်ီတတ္ရာလမ္းမွာ တုန္လွဳပ္ျခင္းမဲ႔စြာ ရပ္ေနေသာ စစ္သူရဲလုိ တည္ျငိမ္စြာရပ္ၾကည္႔ ေနနိုင္တာ ၊ အို..ဒါေတြဟာ သူမွ ဟုတ္ရဲ႕လား ။ မင္းခန္႔ေနာင္ မင္းသိပ္ေတာ္ေနပါလား ။ အလြယ္တကူ ေပါတ္ကြဲတတ္တဲ႔သူ႕ရဲ႕အေပေတဆန္တဲ႔ အက်င္႔ေတြ ေပ်ာက္ဆုံးေနလုိက္တာ ။ တုန္႔ျပန္ လြယ္တဲ႔ သူ႕ရဲ႕စိတ္ေတြ တည္ျငိမ္ေနလုိက္တာ သူ႕ကုိသူ႕ေတာင္နားမလည္နုိင္ခဲ႔ဘူး။ ဒါဟာ တစုံတခုရဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္ငင္မူ႔လား ဒါမွမဟုတ္ အနုိ္င္မယူနုိင္ေတာ႔တဲ႔သူတေယာက္ရဲ႔လည္စင္းခံေနျခင္းလားဆုိတာလည္း ေကာင္းစြာေဝခြဲမရနုိင္ေတာ႔ဘူး ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဒီေနရာကုိ သူေရာက္ေအာင္ လာနုိင္တဲ႔ သူ႕ရဲ႕စိတ္ကုိ ေက် နပ္သည္ ။သူမလာခင္ သူငယ္ခ်င္း မင္းညဳိ ရဲ႕ " မင္းအဒီပြဲကုိ မသြားတာ အေကာင္းဆုံးပဲ မင္းခန္႔..၊ ထူးျခားမ လာနုိင္ေတာ႔တဲ႔ ေမ်ွာ္လင္႔ခ်တ္အတြက္ သြားစရာမလုိသလုိ အဲဒီ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ေရွ႕မွာ မင္းရဲ႕က်ဆုံး ေနမူ႔ကုိ ကျပအသုံးေတာ္ခံစရာမလုိဘူး မန္းခန္႕ ၊ ျပီးေတာ႔ မင္းရဲ႕ ေပါတ္ကြဲလြယ္တဲ႔စိတ္နဲ႔ မျဖစ္ဘူး.။မသြား ပါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရာေနာ္.." ဆိုတဲ႔စကားကုိ ျပန္ၾကားေယာင္ေနမိျပန္တယ္ ။ ဘာတဲ႔.".ေပါတ္ကြဲလြယ္တဲ႔မင္း.. မသြားပါနဲ႔ "ဟုတ္လား.....ဟဟဟဟ မင္းခန္႔ေနာင္ ဆိုတဲ႔ေကာင္က ေဟာဒီမဂ္လာပြဲေတာ္မွာ အသက္ဇီဝိန္ ကင္းမဲ႔ေနတဲ႔သူလုိ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတာကုိ မင္းညဳိျမင္ေစခ်င္ေသးတယ္ ။ ".. ဟယ္..ၾကည္႔ပါဦး..ဖူးေယာင္ေနတဲ႔ နူတ္ခမ္းေလးက ပြင္႔အာစ ႏွင္းဆီဖူးငုံေလးလုိ လွလုိက္တာ နူတ္ခမ္းနီေတာင္ဆိုးစရာမလုိဘူး လဲ႔ျပာညဳိေလးက " ၊ " ဟုတ္ပါရဲ႕..လဲ႔ျပာေလးရဲ႔စိတ္ကူးေလးေကာင္းလုိက္ တာ..သူ႕ကိုယ္သူ သိလို႔ထင္တယ္ မိတ္ကပ္ေတြအမ်ားၾကီးမသုံးပဲ ပကတိအတုိင္း မ်တ္ႏွာေလးက သိပ္လွပ တာပဲ ၊ " ဒီေရႊေျခက်င္းေလးနဲ႔ဆုိ သိပ္လုိက္ဖက္မွာ ၊ ဒီပုလဲ လည္စြဲေလးဆုိရင္ေရာ ၊ ဒီပိုးသားပဝါေလးနဲ႔ဆုိ ရင္ေရာ.....ဒီဆံထုိးေလးနဲ႔ဆုိရင္ေရာ...အို..ဘာေတြလည္း လဲ႔ျပာ မသိဘူး ။သူတို႔ရဲ႕ခ်ီးမြမ္းသံေတြ လဲ႔ျပာနား ထဲမၾကားသေယာင္ ပိတ္ဆို႔ေနသည္။မွန္သားျပင္ေပၚမွ ပုံရိပ္ဟာ လဲ႔ျပာညဳိ ဆိုတဲ႔ မိန္းမမွ ဟုတ္ပါရဲ႕လားလုိ႔ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ သံသယ ဝင္ေနမိတယ္ ။ သူကုိယ္တုိင္ ႏွစ္လုိလက္ရစြာ ဖန္တီးလုိက္တဲ႔ သူမ ၊ အခုေတာ႕ သူမကုိ ဖီးလိမ္းခ်ယ္သေနျခင္းဟာ ယစ္ပူေဇာ္ခံပြဲအတြက္ သားေကာင္တေကာင္ရဲ႔ လွပမူ႔ကုိ ခ်ယ္မူန္းေနသ လုိ ထင္လာတယ္ ။ သူမရဲ႕ ႏွလုံးသား ခံစားမူ႔က တစုံတခုကုိ ဆြဲငင္ထားသလို ေလးတြဲေနသည္။ ရူးမုိက္စြာ သူမရဲ႕ရူးသြပ္မူ႔ကုိလည္း သူမကုိယ္တုိင္ ရွဳတ္ခ်ေနမိတယ္ ။ ရုတ္တရက္ သူမအေတြးေတြထဲမွာ ခုိဝင္လာ တဲ႔ ရုပ္ပုံလႊာတခုဟာ ရင္ကုိ ရုိတ္ခတ္လွဳပ္ယိမ္္း ယုိင္ခါေစခဲ႔တယ္ ။ ရက္ရက္စက္စက္ပုိင္းျဖတ္လိုက္တဲ႔ သူမ ရဲ႕ေပ်ာ္စရာ ပုံရိပ္ေတြဟာ ေသဆုံးခဲ႔ျပီထင္မွ ရုတ္တရက္ ရွင္သန္ထေျမာက္လာသလုိ သူမကုိယ္တုိင္ ထိတ္ လန္႔ တုန္လွဳပ္ေနမိတယ္ ။ ျပတ္သားမာေၾကာတဲ႔ လဲ႔ျပာညဳိ ၊ အခုေတာ႔ ရွင္က်ဆုံးအရည္ေပ်ာ္က်ေနျပီလား ။ "အခ်ိန္မရွိေတာ႔ဘူး ၊ျမန္ျမန္ေလးေဟး..ဟုိမွာ ပန္းက်ဲအပ်ဳိေလးေတြထြက္ျပီ ၊ ႏွစ္ဖက္ေဆြမ်ဳိးေတြလည္း ဆုံေနၾကျပီ ၊ ျမန္ျမန္လုပ္ၾက ၊ လဲ႔ျပာ အဆင္ေျပလား ..၊ ဘယ္လုိေနလဲ ၊ဘာလုိေသးလဲ......" အန္တီခင္၏ လွဳပ္ရွားေဆာ္ၾသ သံေတြ ဆူညံစြာထြက္ေပၚလာသည္ ။သူမ၏ေဘးဝန္းက်င္တခုလုံးဆူညံ လွဳပ္ရွားအသက္ ဝင္ေနျပီး သူမကေတာ႔ မီးစာကုန္စ မီးရူးတုိင္လို ေလာင္ကြ်မ္းမူ႕ဟာ တျဖည္းျဖည္း ခ်ည္႔နဲ႕ ေမာပန္းျငိမ္သက္လာတယ္။ ဖူးပြင္႔စ ပန္းတပြင္႔ဟာ ခ်တ္ျခင္း ညဳိးေရာ္ႏြမ္းလ်သြားသလုိ သူမ တကုိယ္လုံး ေလးတြဲဆြဲခုိႏြမ္းဖက္ေနတယ္ ။ေငြခ်ည္ထိုးျပီးျဖဴလြသန္႔စင္ေနတဲ႔ ခ်ိတ္ထဘီထက္မွာ ပုလဲလုံး ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ပုံးေဖာ္ထားတဲ႔ သတုိးသမီးဝတ္စုံႏွင္႕ လဲ႕ျပာညဳိဟာ က်တ္သေရရွိစြာ တင္႔တယ္လွပေနသည္ ။ ေရႊ႕လ်ားလွဳပ္ရွားတုိင္းမွာ ေငြခ်ည္ထိုးပုလဲလုံးေလးေတြရဲ႔ ေတာက္ပမူ႔ေတြက လ်ပ္လ်ပ္ ဝင္းေတာက္ေနသည္ ။အရာတုိင္းဟာ သစ္လြင္မူ႕ေတြနဲ႔ ခမ္းနားေတာက္ပေနသည္ ။ လဲ႔ျပာညဳိဟာ ကံေကာင္းတဲ႔ သတို႔သမီးေလးတပါးအျဖစ္ သက္မွတ္ၾကေပလိမ္႔မည္ ။ အားလုံးေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာေနၾကပါလားဟင္ ။ တကယ္ဆုိ လဲ႔ျပာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနရမွာေလ ။ လဲ႔ ျပာဘာေၾကာင္႔ မိမိရဲ႕ မဂၤလာပြဲမွာ မေပ်ာ္နုိင္ရတာလဲ ။ လဲ႔ျပာညဳိ နင္ေအာ္ဟစ္ခ်င္ေနတာလားဟင္ ၊ နင္သိပ္ေက်နပ္ေနရမွာေပါ႔ ၊ အခ်စ္နဲ႔လပ္ထပ္ျခင္းဟာ မတူဘူးလို႕ နင္ေျပာဖူးသလုိ ခံယူလုိက္ေလ ၊အခ်စ္နဲ႔မတူတဲ႔ ေဟာဒီ လက္ထပ္ျခင္းထဲမွာ နင္ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီးကုိ ေပ်ာ္ဝင္ေနရမွာေလ ...။အို.....က်မ ဘာေတြ ျဖစ္ေနျပီလည္းဟင္ ။ ရက္စက္ျပတ္သားတဲ႔ က်မရဲ႕ ႏွလုံးသားေတြ တစ္စစီပဲ႔ေၾကြ အရည္ေပ်ာ္ေနေစတဲ႔ အရာက ျဖည္းျဖည္းျခင္းလွဳိက္စားေနတယ္ ။ အဒါဘာလည္း....။ အုိ..က်မမသိခ်င္ဘူး..လဲ႔ျပာဆိုတဲ႔ မိန္းမဟာ ရုပ္ရည္လွပေခ်ာေမြ႔သေလာက္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ႔ ႏွလုံးသားကုိ ပုိင္ဆိုင္ထားသူအျဖစ္ သက္ေသျပခဲ႔ျပီပဲ ။ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕မာယာေတြနဲ႔ လုိခ်င္တဲ႔ အရာေတြ ၊သာယာမူ႔ေတြ ၊ျပည္႔စုံမူ႔ေတြ တခုျပီးတစ္ခု ပုိင္ဆိုင္ရျပီပဲ၊က်မေက်နပ္ေနသင္႔တာေပါ႔ေနာ္။ျပီးေတာ႔....ျပီးေတာ႔..သူ..သူဘယ္မွာလည္း...အုိး..ေတြးမေန
နဲ႔ ။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ပစ္ခြင္းသက္လိုက္တဲ႔ သားေကာင္ကုိ ဘာေၾကာင္႔ သနားေနတာလဲ ။ သူလည္း ဒီပြဲကုိ တတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေမွ်ာ္ေနမိေပမယ္႔ သူလာမွာလည္း မေတြ႔ျမင္ခ်င္ဘူး။သူရဲ႕ေပါတ္ကြဲလြယ္တဲ႔ စိတ္ကုိ က်မေၾကာက္ရႊံတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ရဲ႕မ်က္ဝန္းေသေတြကုိ က်မ..က်မျမင္ေတြ႔နုိင္စြမ္းရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။က်မသိပ္ကုိတရားလြန္ေနျပီေနာ္။အတၱေတြ တေပြ႔တပုိက္ၾကီးနဲ႔ ေလာင္ကြ်မ္းေနတဲ႔ ႏွလုံးသားမွာ ေအးျမျခင္းဆိုတဲ႔ အရသာကုိေတာ႔ က်မေတာင္းတေနတတ္ျပီ ။ "သမီး အဆင္သင္႔ျဖစ္ျပီေနာ္ ၊ ဆင္းၾကစုိ႔"။ အန္တီခင္၏ သတိေပးသံေနာက္တခါထြက္က်မွသူမ,သတိေတြထိန္းခ်ဴပ္လုိက္သည္။ၾကည္႔ပါဦး..အေပၚေလွခါးကေနသူမ
,ျမင္ ကြင္းအားလုံးကုိျမင္ေတြ႔ေနရသည္။လဲ႔ျပာရဲ႕ဘဝမွာဒီေလာက္မ်ားျပားတဲ႔သူေတြကုိမျမင္ဘူးသလို႔အံ႔ၾသေန
သည္။ ျပီးေတာ႔ အရာအားလုံးဟာ သစ္လြင္ေတာက္ပေနသည္ ။ေမႊးပ်ံ႔တဲ႔ ရနံ႔ေတြကလည္း လွဳိင္လွဳိင္ေလး သင္းေနသည္။ ကတၱီပါေကာ္ေဇာေပၚမွာပြင္႔ဖက္ေၾကြ ပန္းပြင္႔တို႕၏ လဲေလ်ာင္းေနမူ႔ေတြက သူမ,ေျခလွမ္းေတြ မတို႔ထိဝံေအာင္ လွပစြာျပန္႔က်ဲေနသည္ ။ထုိလူေတြရဲ႔ အၾကည္႔တို႔သည္ လဲ႔ျပာညဳိထံသုိ႔ တစ္စုတစည္းတည္းက်ေရာက္ေနသည္။ ခ်ီးမြမ္းသံေတြ ၊ အားက်သံေတြ ၊ဆုေတာင္းေပးသံေတြ ..အုိ..လဲ႔ျပာ ကုိ သူတို႔တညီတညႊတ္တည္း ေငးေမာေနတယ္..။အကယ္၍ လဲ႔ျပာ ဆုိတဲ႔ မိန္းမဟာ ခ်စ္သူကုိ ရက္ရက္စက္စက္ ခြဲထားရက္ခဲ႔တာ သိၾကရင္ေရာ အခုလုိပဲ ေကာင္းခ်ီးေပးသံေတြလ်ံေဝနုိင္ဦးမလား။ လဲ႔ျပာ ရဲ႔ဟန္ေဆာင္လည္႔ျဖားမူ႔ေအာက္မွာ သူတို႔အားလုံး ဦးညႊတ္ေနၾကပါလားဟင္ ။ တကယ္ေတာ႔ လဲ႔ျပာ..လဲ႔ျပာ ဟန္ေဆာင္ေနခဲ႔တာ..။ဒါဆိုသူတို႕၏ေကာင္းခ်ီၾသဘာသံေတြဟာလဲ႔ျပာရဲ႔ဟန္ေဆာင္မူ႔ေၾကာင္႔ ဒါေတြပိုင္ ဆုိင္ရယူေနရတာလား..။ျဖဴစင္ျခင္းရဲ႕ အရသာကုိ လဲ႔ ျပာစတင္ဦးညႊတ္ျပီး စားသုံးခ်င္လာတယ္။စစ္မွန္ျခင္း ရဲ႕အရသာကုိ ေတြ႔ဖူးခ်င္လာတယ္။ အနီေရာင္ေလွခါးေလးအတုိင္း တစ္ထစ္ျခင္းသူမဆင္းသက္လာတယ္ ။ျပီးေတာ႔ က်မလက္ တစ္ဖက္က သတို႔သား၏ လက္ကုိဆြဲမွီခုိလ်က္ေပါ႔ ။အေတြးစေတြက တဒဂၤလြင္႔စင္ေပ်ာက္ကြယ္ျပီး သူမစိတ္ထဲ ေနသာထုိင္သာရွိလာသည္။ ျပီးေတာ႔ အလွပဆုံးအျပဳံးကုိ သူမနူတ္ခမ္းဖ်ားက အလိုလုိ ဖန္တီးရယူလုိက္ျပန္တယ္။ တေယာက္ျပီးတေယာက္ နူတ္ဆတ္ ၊ တေယာက္ျပီးတေယာက္ခ်ီးမြမ္းလို႔ သူမ ေမာပန္းလာသလုိခံစားရျပန္သည္။ လူေတြအားလုံး တျဖည္းျဖည္းတြန္းထိုးေရႊ႕လ်ားလွဳပ္ရွားလာၾကျပန္တယ္။သူမေငးေမာစြာ တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီ လိုက္ၾကည္႔ေနမိတယ္။ နူတ္ဆတ္ျပီးသူေတြက ထုိင္ခုံရွိရာထုိင္သူကထုိင္သြားသူေတြ ကသြားနဲ႔ လူေတြၾကားထဲမွာ သူမ၏အျမင္၌ ဖ်တ္ခနဲ႔ျဖတ္သန္းလွဳပ္ခါသြားတဲ႔အရိပ္တခု..။ ရင္မွာထိတ္ခနဲ႔ လွဳပ္ခါသြားတယ္။သိမ္႔သိမ္႔ေလးဆိုေပမယ္႕သူမအတြက္ေတာ႔ တုန္လွဳပ္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။မဟုတ္ ပါဘူးေလ..ဆိုတဲ႔စိတ္နဲ႔ သူမအျမင္အာရုံကုိလႊဲလုိက္ေပမယ္႔ ေဝဝါးမျပတ္သားစြာ သူမျပန္ၾကည္႔မိလုိက္ ျပန္တယ္ ။ အုိ..ဘုရား..ဘုရား..က်မေခါင္းေတြ မူးမုိက္သြာသလိုခံစားရတယ္..။သူ..သူေလ...အတည္ျငိမ္ဆုံး အျပဳံး ၊ျပီးေတာ႔..ျပီးေတာ႔ က်မ သိပ္ျမတ္နိုးတြယ္တာမိတဲ႔ အျပဳံးေလ ။တြဲထားမိတဲ႔ လက္ကအလိုလုိ ေျပေလ်ာ႔မိသြားတယ္။ သြယ္တန္းျပည္႔ျဖဳိးတဲ႔လက္က ဆုတ္ကုိင္ထားတဲ႔ ပန္းစည္းေလးေတာင္ လြင္႔စင္က်သြားမလိုျဖစ္သြားတယ္။ အလွပဆုံး ဖူးပြင္႔ထားတဲ႔ သူမရဲ႔ နူတ္ခမ္းသားေလးက ဆတ္၍ ျပဳံးနုိင္စြမ္းမရွိေတာ႔ေပ။ပ်က္ယြင္းသြားတဲ႔အျပဳံးကုိ သူမခ်တ္ျခင္း ျပန္လည္တပ္ဆင္လုိက္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ အစကတည္းက ဟန္လုပ္ထားတဲ႔သူမရဲ႕အျပဳံးဟာ ပုိ ျပီး အသက္မဲ႔သြားေစတယ္။က်မ ေရွ႔ဆတ္လွမ္းဖို႔ ေျခလွမ္းေတြက ေလးတြဲလာတယ္ ။တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာတဲ႔ က်မရဲ႕ေျခလွမ္းေတြ ၊ တျဖည္းျဖည္းေအးခဲလာတဲ႔ က်မရဲ႕ လက္ဖ်ားေတြ ၊နူတ္ခမ္းမွ အျပဳံးတို႔သည္ တျဖည္းျဖည္းလြင္႔ပ်ယ္လာတယ္။ က်မဘယ္တုန္းကမွ မျမင္ေတြ႔ဖူးတဲ႔ပုံစံမ်ဳိးေတြ ေတြ႔ရေတာ႔ အံၾသေနမိတယ္။ရွင္းသန္႔တည္ျငိမ္ေနတဲ႔သူဟာ က်မသိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ ရွင္မွဟုတ္ရဲ႕ ။ သူနဲ႔က်မရဲ႕အကြာအေဝးဟာပိုျပီးနီးကပ္လာတုိင္းက်မရင္ေတြမသိမသာတုန္ယင္လာတယ္...................။
 ျပီးေတာ႔ေလ..က်မငုိခ်င္လာမိတယ္။က်မလိုခ်င္တာရွင္ရဲ႕ေပါတ္ကြဲ လြင္႔စင္သံေတြ။ လဲ႔ျပာဆုိတဲ႔မိန္းမဟာ သိပ္ကုိေအာက္တန္းက်တဲ႔သူလို႔ ရွင္နူတ္ကအၾကီးအက်ယ္ေအာ္ ဟစ္လိုက္သံကုိက်မခံယူခ်င္ေနတာ။ကြဲအက္ေနတဲ႔ရွင္ရဲ႕ႏွလုံးသားကက်လာတဲ႔နာက်ည္းျခင္းေတြနဲ႔ က်မကုိပစ္ေပါက္လိုက္စမ္းပါ။ ဒါေတြ..ဒါေတြက်မဘာေၾကာင္႕မ်ား ရုတ္တရက္ ဆာေလာင္လာတာလဲ။ လဲ႔ျပာဆိုတဲ႔ မိန္းမ ,က်မ စစ္မွန္ျခင္းေတြ ၊ရုိးသားျခင္းေတြကုိ အမွန္တကယ္ လုိခ်င္မိလာလို႔ပါရွင္ ။အုိ..ရွင္ခုထိျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနတုန္းပဲလားဟင္ ။က်မကရွင္႔ရဲ႕ေပါက္ကြဲလြင္႔စင္အသံေတြ အဆုံးမွာ ဒူးေထာက္ခစားက်မအမွားေတြကုိ ေတာင္းပန္ရယူခ်င္တာ။ ရွင္႔ဆီက ခြင္႔လြတ္အျပဳံးေလးကုိ ျမင္ခ်င္တယ္။ ျပီးရင္.".လဲ႔ျပာ..ကုိတုိ႔ေျပးၾကစုိ႔.".ဆုိျပီးက်မလက္ကုိဆြဲျပီး ေဟာဒီ
လူေတြ ၊အေဆာင္အေယာင္ေတြၾကားက ထြက္ေျပးမယ္မလား။က်မဘယ္တုန္းကမွ စိန္မေခၚရဲခဲ႔ဘူးတဲ႔ဘဝၾကီးကုိ စိန္ေခၚရင္ဆုိင္ဖို႔ အသင္႔ျဖစ္ေနျပီ...ေမာင္။ အုိ..က်မနူတ္က ေမာင္တဲ႔လားဟင္။ ေခၚခြင္႔ျပဳမယ္မလားေမာင္။ က်မျမတ္ျမတ္နိုးနုိးနဲ႔ ရင္ထဲႏွလုံးသားထဲက နင္႔နင္႔နဲနဲေခၚလုိက္တာပါ။...တျဖည္းျဖည္းသူ႔ေဘးနားကေနက ေနကက်မျဖတ္ေလ်ာက္ေက်ာ္လြန္လာသည္
အထိ သူကအျပဳံးတဝက္ႏွင္႔ေခါင္းငုံသြားေလသည္။ ဟင္႔အင္.. ဒါရွင္မဟုတ္ဘူး..က်မသိပ္ျမတ္နိုးတဲ႔ ေမာင္မဟုတ္ဘူး။ ေမာင္က တဇြတ္ထိုးဆန္ဆန္သတၱိရွိတဲ႔သူေလ။ ေလးတြဲစြာ သူစိမ္းတေယာက္ရဲ႕တြဲေခၚေနမူ႔ေနာက္ကုိ က်မလုိက္ေနရတယ္။ သူစိမ္းလုိ႔ပဲ သုံးခြင္႔ျပဳပါ။ထုိလူဟာ က်မႏွလုံးသားနဲ႔ နည္းနည္းမွ ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္ျခင္းမရွိတဲ႔သူစိမ္းပါ။ က်မကုိ.......... ေမာ႔ၾကည္႔ပါဦး...ေမာင္၇ယ္။အုိ..မလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္..ရွင္ေျခလွမ္းေတြလည္႔မျပန္ပါနဲ႔ဦးေနာ္ ။က်မ..က်မ........။မသြားပါနဲ႔..ေမာင္။က်မကုိထားမသြားပါနဲ႔ေနာ္...က်မႏွလုံးသားဟာရွင္မရွိလို႔မျဖစ္ဘူး
ဆိုတာက်မနားလည္ေနျပီ ေမာင္ရဲ႕။အခ်ိန္လြန္ေနာက္က်မွသိရတဲ႔ေဟာဒီက်မရဲ႕ႏွလုံးသားကေတာင္းဆုိမူ႔ကုိ
က်မ လြယ္လြယ္ကူကူ အရွူံးေပးလုိက္ပါျပီေမာင္။ ရွင္တကယ္..ထြက္သြားျပီလား..ရွင္တကယ္ထြက္သြားျပီေပါ႔...။ သူ....ေျခလွမ္းေတြေရႊ႔လ်ားသက္ဝင္ေစလုိက္တယ္။ေရာက္ရွိေနကတည္းက ဒါဟာ ပထမဆုံးေရႊ႕လ်ားျခင္းတစ္ခု။ဒီေရႊ႕လ်ားျခင္းဟာ ေက်ာခုိင္းလည္႔ထြက္ျခင္းပဲေပါ႔ေလ။ ရင္ထဲမွာ နာက်ည္းမူ႔ေတြ သိမ္းဆည္း ၊သူမေပ်ာ္ေနတာေတြ႔ရေတာ႔လည္း ရင္ထဲမွာ အစုိင္အခဲေတြက အလိုလုိ ပ်ယ္လြင္႔ေပ်ာက္ကြယ္သြားရျပန္တယ္။ဘဝမွာတန္ဖိုးဆုိတဲ႔အသိက ဘာလည္းဆုိတာနားလည္လုိက္တယ္။ ပီတိေပါ႔..။အေကာင္းဆုံး ခြင္႔လြတ္အျပဳံးရဲ႔အရသာက ပီတိေပါ႔..။ျပီးေတာ႔ ကုိယ္ကုိယ္ေရာသူမကုိပါ တျပိဳင္တည္း အနိုင္ယူလိုက္တာ။ က်ေနာ္စိတ္ေတြ အလိုလုိျငိမ္းခ်မ္းသြားတယ္။ဒီေနရာဝန္းက်င္မွာ ဆတ္ရပ္တည္ရွိေနဖို႔ သူအတြက္မလိုအပ္ေတာ႔ဘူးမလား။ ေပးဆပ္တယ္ဆုိတာ ကုိယ္႔ကုိမလုိအပ္တဲ႔သူေတြကုိ သူတုိ႕ရဲ႕လုိအင္ဆႏၵျပည္႔ဝဖို႔ ကုိယ္႔အတြက္အက်ဳိးမဲ႔ျဖည္႔ဆည္းျခင္းပဲ။ သူအေတြးေတြအရွည္ဆုံးထိေတြးလုိက္တယ္ သစၥာတရားတို႔အေၾကာင္း ၊ခြင္႔လႊတ္နားလည္ေပးမူ႔တို႔၏ ခ်ဳိျမိန္မူ႕ ၊မတည္ျမဲျခင္းတို႔၏ ျဖစ္တည္မူ႔ ၊ေဖာက္ျပန္ျခင္းတို႔၏အတိတ္..ျပီးေတာ႔..သူ႕စိတ္ကုိငွက္တေကာင္လိုလြပ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းခြင္႔ေပးလုိက္တယ္...။ သူ႕ရဲ႕လြင္႔ေမ်ာ္မူ႔ကုိ အဆုံးးသက္ေစလိုက္ေတာ႔ သူဟာ လမ္းမၾကီးေပၚထိေရာက္ေနသည္ကုိ သိလုိက္သည္။ ႏွင္႔.................................. " ေဟ႕ေကာင္......မင္းခန္႔........." ဒါသူ႕ရဲ႕အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း မင္းညဳိရဲ႕ေအာ္ဟစ္သံ..။ဟုိးအေဝးၾကီးက ေနစုိးရိမ္တၾကီးထိတ္လန္႔သံႏွင္႔ သူဆီေျပးလာေနတာေပါ႔.".ေဟေကာင္..ေဟေကာင္.......အသံကုိအဆုံးထိ ၾကားခြင္႔မရနုိင္ေတာ႔ေပ။မင္းညဳိရဲ႕ေအာ္ဟစ္သံကၾကီးမားျပင္းထန္တဲ႔တိုးဝင္တုိက္သံၾကားမွာ ေပ်ာက္ကြယ္
သြားသည္။ သူမ်က္ဝန္းေတြမွာ ေဝဝါးေနတယ္..ျပီးေတာ႔.တင္းထားသမ်ွအနာတို႔ကုိမ်တ္ရည္အျဖစ္ စီးဆင္းခြင္႔ေျဖေလ်ာ႔ခ်ေပးလုိက္တယ္..မ်က္ရည္တို႔သည္..စတင္စီးဆင္းခဲ႔ပါျပီေလ..။ျဖဴလြသန္႔စင္ေနတဲ႔သူ
႕ရဲ႕ အက်ၤ ီက နီညဳိေရာအစြန္းအထင္းေသြးခ်င္းခ်င္းနီးေနေတာ႔သည္။ အနားမွာမင္းညဳိေရာက္လာတာေတာ႔သတိထားမိတယ္..။သူ၏ေလးတြဲေပ်ာ႔ေခြေနတဲ႔ခႏၵာကုိယ္ကုိ ေပြ႔ယူခ်ီ
မလုိက္သည္ကုိလည္း ခံစားမိလုုိက္တယ္။ သူ၏တုန္ယင္ေနတဲ႔လက္ဖ်ားေတြကုိ မင္းညဳိက ဆုတ္ကုိင္ေပးရင္း.. "မင္းကြာ..မင္း..ငါ႔စကားနားမေထာင္ဘူး..ငါစိတ္မခ်လို႔ လုိက္လာတာ..ငါ..ငါထင္တာက မင္းေပါက္ကြဲေနမိမွာစုိးရိမ္တာ..မင္းက်ရူံးေနမူ႕ကုိ မျမင္ခ်င္တာ.မင္း.မင္း..ဟာ..ငါ႔သူငယ္ခ်င္းဒီလိုျဖစ္မယ္လုိ႔ေတာ႕ ငါေတြးမထားဘူးကြာ..ေဟေကာင္..မင္းခန္႕..ေဟေကာင္..သ..သတိထားသူငယ္ခ်င္း.." သူအားယူတင္းျပီးနူတ္မွ စကားလုံးတခ်ဳိ႔ကုိ ေရႊးထုတ္ေနမိတယ္..။သုိ႔ေသာ္ စူးနင္႔တတ္ျပီးထြက္က်တာက ေသြးစက္တို႕သည္သာျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ဆုံးသူ အားကုန္..ေနာက္ဆုံးသူအစြမ္းကုန္..ေနာက္ဆုံးသူ ႏွစ္လိုလက္ရအျပဳံး.ၾကဳိးစားျပဳံးလုိက္တယ္။ "မင္း..မင္းညဳိ.." "ေအး..ေျပာ..သူငယ္ခ်င္း....၊မင္းဘာမွမပူနဲ႔ေနာ္..လူေတြလည္းေရာက္ေနျပီ..အားတင္းထား..သူငယ္ခ်င္း.." သူေျဖးေလးစြာေခါင္းခါယမ္းလုိက္မိတယ္..။ " မင္းညဳိ..ငါ....ငါ..လဲ႔...လဲ႔ျပာ..လဲ႔ျပာညဳိကုိ..ခြင္႔လြတ္...........................................................။ အရာအားလုံးဟာ ခြင္႔လြတ္ျခင္း၊ေပးဆပ္ျခင္း..ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္း..သေဘာသူနားလည္တတ္ျပီေလ။ ေဟာဒီကမၻာေပၚမွာေအး
ခ်မ္းျခင္းဆိုတာအခ်စ္လည္းမဟုတ္ဘူး၊အမုန္းလည္းမဟုတ္ဘူး။ခြင္႔လြတ္ျခင္းေတြနဲ႔ေပါ႔.... တိုးတုိးတိတ္တိတ္အသံေတြကတျဖည္းျဖည္းအုတ္အုတ္က်တ္က်တ္ျဖစ္လာသည္။ ျပီးေတာ႔လဲ႔ျပာနားထဲမသဲ
မကြဲ ၾကားရျပန္တယ္။အေသခ်ာ နားစုိက္စြင္႔လုိက္သည္မၾကား..။ေနာက္တခါ..ေနာက္တၾကိမ္..မၾကားရေသး..... ေနာက္ထပ္တဖန္.."ခန္း
မေရွ႔မွာ လူတေယာက္ကုိကားနဲ႔တုိက္မိလို႔တဲ႔" ၊ပြဲခ်င္းျပီးတဲ႔ ၊ အရွိန္ေတာ္ေတာ္ပါတယ္ေျပာတယ္..၊ " ေကာင္ေလးတေယာက္လုိ႔ေျပာတာပဲ.." ၊ ဒီပြဲကျပန္လာတာတဲ႔.."... အဆုံးသက္ၾကားရတဲ႔အသံသဲ႔သဲ႔က လဲ႔ျပာရင္ထဲက အားကုန္ရုန္းထြက္ေျပးလိုက္တယ္.........နားထဲမွာသဲ႔သဲ႔ အသံေတြေလ..ဘာတဲ႔သူတို႔ေျပာေနတာေတြ..."ခန္းမေရွ႔မွာ လူတေယာက္ကုိကားနဲ႔တုိက္မိလို႔တဲ႔" ၊ပြဲခ်င္းျပီးတဲ႔ ၊ အရွိန္ေတာ္ေတာ္ပါတယ္ေျပာတယ္..၊ " ေကာင္ေလးတေယာက္လုိ႔ေျပာတာပဲ.." ၊ ဒီပြဲကျပန္လာတာတဲ႔.."ဟင္႔အင္း...ရွင္တို႔ေတြ က်မကုိ လိမ္ေနၾကတာ..က်မလိုပဲ ရွင္တို႔ေတြ ဟန္ေဆာင္ေနၾကတာ..က်မရွင္တို႔ကုိမုန္းတယ္....ေျပးထြက္ခဲ႔တယ္..အလ်င္ျမန္ဆုံးေျပးထြက္လာတာ။
ဆင္ယင္ထုံးဖြဲ႕ထားတဲ႔ဆံႏြယ္တို႔ကုိလက္တဖက္နဲ႔ဆြဲျဖဳတ္ျဖတ္ခ်လိုက္တယ္..။ပုခုံးေပၚကပိုးသားပဝါေလး
လည္း ေလ၏အရွိန္ႏွင္႔ ျပဳတ္က်က်န္ခဲ႔ျပန္တယ္ ..ထိုပဝါေလးက ေတာ္ေတာ္ႏွင္ေျမေပၚမက် ေလေပၚဝဲလို႔ေနေသးတယ္။ သူမရဲ႔ေျပးလြားေနျခင္းကုိ ဟန္႕တားေနတဲ႔ကတၱီပါ ဖိနိပ္ကုိလည္း ေျပးရင္းပင္ လြင္႔ခြ်တ္ခဲ႔မိတယ္..။သူမကုိတားဆီးပိတ္ပင္သံေတြ၊တြန္းထိုးဆြဲခ်ဳပ္ေနတာေတြ ၊တေလာကလုံး..လဲ႔ျပာဆုိတဲ႔နာမည္ကုိ ေခၚယူသတိေပးသံေတြ..ခ်တ္ခ်င္းရုတ္တရက္ မဂၤလာပြဲၾကီးဟာ ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္၍က်န္ေနတယ္..။ ေျခလွမ္းေတြက ျမင္းရုိင္းတေကာင္ရဲ႔ဇတ္ၾကဳိးကုိေဆာင္႔ဆြဲခံလုိက္ရသ
လိုတုန္႔ခနဲ႔ရပ္သြားတယ္။က်မ..က်မေရွ႔ဆတ္မတိုးရဲဘူး..။ေမာင္..ေမာင္..က်မကုိဘာလို႔ေခၚမသြားရတာ
လည္း ဟင္ ။လူအုပ္ၾကားထဲမွာလဲက်ေနသူက ေမာင္ဟုတ္ရဲ႕လားဟင္။ ရူးသြပ္စြာေခါင္းခါယမ္းပစ္လုိက္တယ္။ သူမသတိမဲ႔သုဥ္းစြာဒူးေထာက္ေခြက်သြားေတာ႔လူေတြၾကားထဲကေနသူမရွိရာဆီကုိျပဳံးျပဳံးေလးေငးၾကည္႔ေန
တဲ႔ ေမာင္မ်က္ႏွာေလး..။ အုိး.........က်မရင္ေတြပူေလာင္လုိက္တာေမာင္ရယ္..။ေမာင္ ..ဒါဆုိ က်မသိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ေမာင္ဟာတကယ္ပဲ အျပီးတို္င္စြန္႕ခြာသြားတာေပါ႔။က်မကုိ ပစ္စလက္ခတ္ေျပာလုိက္ပါေမာင္ရယ္..။က်မကသိပ္ကုိအတၱၾကီးတဲ႔ မိန္းမတေယာက္လို႔ေျပာခဲ႔ပါဦး။ ဟ..ဟား..ဟား...ဟား...။လွပစြာရယ္ေမာျခင္းမဟုတ္ဘူး။နာက်ည္းစြာရယ္ေမာျခင္းနဲ႔ေကာင္းကင္ကုိေမာ႔ျပီ ဟားတုိက္ပစ္လုိက္တယ္..။မိလဲ႔ျပာညဳိ..နင္ဟာ နင္သိပ္ခ်စ္တဲ႔သူကုိသက္တာ...ဟုတ္တယ္...ငါသက္တာ... ငါသက္တာ.....ဟဟ..ဟား..ဟား.............။ေၾကာက္တယ္..ငါေၾကာက္တယ္..ေဟာဒီလူေတြနဲ႔အေဝးဆုံးကုိ ငါေျပးမယ္......... " ဦးမင္းညဳိ..ဒါဆုိအဲဒီအရူးမၾကိီးက ဦးမင္းညိဳရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေပါ႔...။" ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႔ေမးျမန္းျခင္းကုိ မင္းညဳိေျဖးေလးစြာေခါင္းျငိမ္႔အေျဖေပးမိလုိက္တယ္။လဲ႔ျပာရယ္... သိပ္လွပတဲ႔လဲ႔ျပာဟာ အခုေတာ႔ အရူးမၾကီးလားဟာ..။ေဟာင္းႏြမ္းျပတ္စုတ္ေနတဲ႔သတို႔သမီးဝတ္စုံနဲ႔ ငုိငုိရီရီေျပးလြားေနတာ ငါေတြ႔ဖူးခဲ႔တဲ႔ လဲ႔ျပာမွ ဟုတ္ရဲ႔လားဟာ................တကယ္ေတာ႔ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဟာတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အမုန္းကင္းစြာခ်စ္ခဲ႔တာပဲေလ..နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အမုန္းဆိုတာ မရွိပါဘူး..."မင္းညဳိတစ္ေယာက္တည္းေရရႊတ္လို႔....အေတြးေတြထဲမွာ နာက်င္စရာပုံရိပ္ေတြေျပးလြားေနရင္း..သက္ျပင္းရွုိတ္ခ်လုိက္မိပါေတာ႔တယ္.................။

 Posted by ခ်မ္းမင္းကို(ပဥာက္) 

-အမုန္းဟုမမည္ေစရ-

အံ႔ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ခုိင္ျမဲေနတဲ႔ သူ႕မ်က္ဝန္းေတြေလ ။ တစ္ေနရာကုိ မမွိတ္မသုန္ ၾကည္႔ေနတဲ႔ မ်က္ဝန္းေတြမွာ ေဝ႔ဝဲတစ္စက္ေလးေတာင္မရွိတာ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ အံ႕ၾသေနမိတာအမွန္ပဲ ။ ေရႊ႕လ်ားျခင္းမရွိတဲ႔ ေျခအစုံကလည္း ေနရာတင္ စြဲျမဲရပ္တည္လ်တ္ တုတ္ခုိင္ျမဲလွသည္ ။ အခါေတာ္ေပး သီးခ်င္းသံက နားထဲ ပ်ံလႊင္႔စြာ တိုးဝင္လာသည္ ။ ေဘးဝန္းက်င္မွ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာသံေတြနဲ႔အတူ ရယ္ေမာသံေတြဟာ ေဟာဒီ ခန္းမၾကီးထဲမွာ လွဳိင္လွဳိင္ၾကီးကုိဟိန္းထြက္ေနသည္ ။ ေရႊေျခက်င္းတို႔ရဲ႕ ထိခတ္သံ ၊ ဆြတ္ဖ်န္းထားၾကတဲ႔ ေမႊးရနံ႔ ၊ တိုးေဝွ႔ေနၾကသူေတြရဲ႕ ေရႊ႔လ်ားသံ ၊ ဇြန္းခရင္းတို႔ရဲ႕ ပြတ္တိုက္သံ ၊ေရာေထြြးမြန္းၾကပ္သိပ္သည္းလာသည္ဟု ထင္မိတယ္ ။ ျဖဴလြေနတဲ႔ စတစ္အက်ၤ ီျဖဴႏွင္႔ ရႊန္းစုိေနတဲ႔ နီညဳိေရာင္ပုဆိုး ၊ ကတၱီပါဖိနပ္နီႏွင္႔ ရွင္းသန္႔စြာဝတ္ဆင္ထားေပမယ္႔ရင္ထဲမွာမဲေမွာင္မူန္ဝါးေနတယ္ဆိုတာ သူပဲ သိသည္ ။ တကယ္ဆုိ ဒီလိုပုံစံမ်ဳိးကုိ သူဘယ္တုန္းကမွ မဝတ္ဆင္တတ္ေပ။ အျမဲတမ္း ဂ်င္းသားေဘာင္းဘီနဲ႔အတူ ရွပ္အကၤ် ီအေပၚမွ ဂ်ာကင္တထည္ထည္ေတာ႔ သူဝတ္ဆင္ျမဲ ။ မဂ္လာရွိေသာ အခ်ိန္အခါေတာ္လုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ လူ႔အသုိင္းအဝုိင္းအတြက္သာ ဝတ္ဆင္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီေန႔ေတာ႔ သူကုိယ္တုိင္လည္း ႏွစ္လုိစြာ ဝတ္ဆင္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္ ။ သူ႕ကုိသိတ္ခ်စ္ျမတ္နိုးျပီးဘယ္ေတာ႔မွထားမသြားပါနဲ႔လို႔တဖြဖြ ေရရႊတ္တတ္သူခ်စ္သူရဲ႕ လက္ထပ္မဂ္လာပြဲ ။ သူလွပစြာ နူတ္ဆတ္ဖို႔ေတာ႔လိုမယ္ေလ ။ ဧည္႔ခံဖို႔အတြက္ သတို႔သားႏွင္႔ သူခ်စ္ေသာ သတို႔သမီးတို႔ခုထိ ခန္းမေဆာင္ထဲေရာက္ရွိမလာၾကေသးေပ။ ဂုဏ္သေရရွိ လူ႔အသုိင္းအဝုိင္းမဂ္လာပြဲေတာ္မွာကုိယ္ဆီေရာင္စုံပါကင္ပိတ္လက္ဖြဲ႔ဗူးေတြအစီအရီထပ္လို႔ေနသည္။သူေရာ..ဘာကုိလက္ဖြဲ႔ဆတ္သရမွာလဲ..။ ဘာကုိ ဂုဏ္ျပဳခ်ီးျမင္႔ရမွာလည္း..။ ဒါေတြမလုိအပ္ေတာ႔ဘူးလို႔သူထင္တယ္။ေဟာဒီခန္းမထဲကစီရီစုပုံထားတဲ႔ အရာဝတၳဳေတြရဲ႕ ေပါင္းစည္းလုိက္တဲ႔တန္ဖိုးထက္ သူေပးဆတ္သလုိက္တဲ႔ ဂုဏ္ျပဳလက္ဖြဲ႔က အရာအားလုံးထက္ သာေနနိုင္မယ္ ဆုိတာ သိတယ္ ။ ဘဝ ၊ ရည္မွႏ္းခ်တ္ ၊ ရည္ရႊယ္ခ်တ္ ၊ ေမ်ွာ္လင္႔ခ်တ္ ျပီးေတာ႔ အနူးညံ႔ဆုံး ႏွလုံးသား အားလုံးနီးပါေပးလုိက္ရျပီပဲ ။ သူ႔မွာ ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔ဆိုတာ မြန္းၾကပ္ေနတဲ႔ ဝင္သက္ထြက္သက္ကလႊဲျပီး ဘာတစ္ခုမွ မက်န္ေတာ႔ဘူးေလ။ ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးကုိ ျဖစ္ညစ္ခံထားရသလုိ ရင္တခုလုံးက တင္းက်ပ္ဆို႔နင္႔ေနသည္ ။ ၾကည္႔စမ္း..ယုံၾကည္စရာမေကာင္းေလာက္ေအာင္ကုိ သူ႔စိတ္ေတြ ခုိင္ျမဲလို႔ေနတာပါလား..။ သူ႕ ရဲ႕ဘဝမွာ ဘယ္အရာကုိမွ ေခါင္းငုံခံက်ရူံးခြင္႔ေပးမွာ မဟုတ္ဘူး ။အဲဒီလို ကုိယ္႕ကိုိယ္ကုိ ခံယူထားတဲ႔သူ။ဒီေန႔ဟာရင္တြင္းအနတ္ရွုိင္းဆုံး ႏွလုံးသားဆီကလွဳိတ္လွဳိတ္လဲလဲကုိဆိုနင္႔နာက်င္ေၾက
ကြဲေနေစတယ္ ။ဟန္ေဆာင္မူ႔ေကာင္းစြာသူဟာက်ဆုံးေနမူ႕ကုိဖုံးကြယ္ထားနိုင္တယ္။တကယ္ဆုိ ေဟာဒီမဂ္လာခန္း
မေဆာင္ၾကီး ဟာသူ႕ရဲ႔ ႏွလုံးသား အသုဘစ်ာပနာ အခန္းအနား ၊ မဂ္လာခါေတာ္ေတးသံက သူ႔အတြက္ သံေဝဂေတးသံ ၊ ေဟာဒီ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာေထာပနာသံေတြ အားလုံးက သူ႕အတြက္ ငုိေၾကြးပူေလာင္သံ ဒါမွမဟုတ္ က်ဆုံံးသြားတဲ႔ အညတရတေကာင္ရဲ႕ စ်ာပနကုိ ေလွာင္ရီဟားတုိက္ေနၾကသလို ျမင္ေနမိတယ္ ။ ေငြခရုတံပိုးမွုတ္သံက သတို႔သားနဲ႔ သတို႔သမီးတို႔ ေျခခင္းၾကဳိဆိုဖို႔ အသံေပးလုိက္ျပီဆိုတာ သိလုိက္တယ္။ဆူညံသံေတြတဒဂၤတိတ္ဆိတ္လို႔အၾကည္႔ေပါင္းစုံက ေနရာတခုဆီတူညီစြာ ေငးေမာေနၾကသည္ ။ ဆင္စြယ္ေရာင္ ေလွခါးအထက္ဆီမွ ေရႊခ်ည္ထုိးကတၱီပါ ဖဲေမြ႔ရာ ေပၚ၌ အေရာင္အေသြးစုံညီ ပြင္႔ဖက္ေတြ ဖြာခနဲ႔ ေဝက်လာသည္ ။ အေျခြခံထားရတဲ ႔ပြင္႔ဖက္ေလးေတြဟာသတို႔သား သတုိ႔မီးတို႕ရဲ႔ ေျခဦးတို႔ နင္း ေခ်ျဖတ္ေလ်ာက္ၾကဖို႔ သူတို႔အသက္ေပ်ာက္ေပးေနရပါလား ။ ေၾကြတာေတာင္ နမ္းရွုိတ္ဖို႔မဟုတ္ပဲ လမ္းလို ခင္းလို႔ ပန္းတို႔ငုိေကြ်းေနျပီလား ။ဆင္ျမန္းယဥ္သာ ေကသာထက္မွာလန္းဆတ္ခြင္႔မရတဲ႔ပန္းေလးေတြရယ္ နင္တို႔သတင္းက မေမြးလုိက္ေလျခင္း ။ တကယ္ေတာ႔ သူဟာ အဲဒီကတၱီပါနီေရာင္ဖဲေမြ႔ေပၚပ်ံက်ဲလြင္႔ က်ေနတဲ႔ ေၾကြပြင္႔ဖက္ ပန္းတခတ္နဲ႔ ဘာထူးလို႔လည္း ။ ခံစားတတ္တဲ႔ပန္းတပြင္႔ကစကားေျပာခြင္႔ရမယ္ဆို မနမ္းခ်င္မနမ္းပါနဲ႔ ငါ႔ပြင္႔ဖက္ေတြေပၚေတာ႔ မနင္းေခ်ပါနဲ႔ လုိ႔ပဲဆိုေလၾကမလား ။ အခုေတာ႔.မဂ္လာခန္းမေဆာင္ဆီ သယ္ေဆာင္ခဲ႔တဲ႔ ပန္းခင္းလမ္းေလးပါလား ။ နင္းၾကပါ..ေဟာဒီ ငါ႔ရဲ႕အ ေၾကြပြင္႔ဖက္ေတြေပၚ ရက္ရက္စက္စက္ နင္းျဖတ္ၾကစမ္းပါ ။ ျပီးရင္ အေပ်ာ္အရႊင္ဆုံး နင္တို႔ေတြ ရီေမာပါ ၊ အနူးညံ႔ဆုံး နင္တုိ႔ေတြ ေပြ႔ဖက္ၾကစမ္းပါ ။ ငါဆိုတဲ႔ ပန္းက ခံစားမူ႔မတတ္တဲ႔ ပန္းတခတ္ေလ ။ ခန္းမေဆာင္ တစ္ေဆာင္လုံး ပ်ံလွဳိင္ၾကဳိင္သင္း႔ေနတဲ႔ ေမြးရနံ႕ေတြက ထုံမႊမ္းလ်က္ရွိေနသည္ ။ မႊန္းက်ပ္မူ႔နဲ႔အတူ မူးမုိက္ေနတဲ႔ ေခါင္းတခုလုံး ထုံက်င္ေနသည္ ။ တင္းထားတဲ႔ စိတ္နဲ႔ ခႏၵာကုိယ္တစ္ကုိယ္လုံး ေတာင္႔တင္းေန သည္ ။ခုခ်ိန္ထိ ေတာ္ဝင္သတို႔သားနဲ႔ ေတာ္ဝင္သတို႔သမီးတို႔၏ ေျခဖ်ားမ်ွ မျမင္ရေသးေပ ။ ပန္းအေၾကြပြင္႔ ဖက္ေလးေတြကုိ နုနုရႊရႊ လက္ဖဝါးေလးေတြနဲ႔ အဆုတ္လုိက္အဖြာလုိက္ ျဖန္႔က်ဲေနေသာ လွပ်ဳိျဖဴ မိန္းမငယ္ ေလး, ေလးေယာက္ရဲ႔ ညင္ညင္သာသာ လွမ္းလာတဲ႔ ေျခဖဝါးေလးေတြ ပဲျမင္ရေသးသည္။ နူးညံ႕ေသာ ပိုးဇာပဝါေလးေတြ ျခဳံလြႊမ္းျပီး ေျခဖဝါးနုနုမွာ ဆင္ျမန္းထားၾကေသာ ပုံေတာ္ကတၱီပါ ဖိနပ္ေလးေတြရဲ႕ေအာက္မွာ ေရာင္စုံပြင္႔ဖက္ေလးေတြေပၚ ဖိနင္းျဖတ္ေလ်ွာက္လာတဲ႔ ေျခလွမ္းေတြဆီ သူ႕မ်က္ဝန္းေတြက မမွိတ္မသုဥ္ ေငးေမာေနမိတယ္ ။ျပီးေတာ႔..ျမင္လုိက္တိုင္း သူ႔ႏွလုံးသားအေပၚ နင္းျဖတ္ ေနၾကသလိုရင္မွာ နင္႔နင္႔သီးသီး ခံစားရျပန္သည္ ။ မဟုတ္ေသးဘူး...ဒါဟာ.ငါရဲ႕ က်ဆုံးေနမူ႔ကုိ ငါကုိယ္တုိင္အရသာရွိရွိစေတးခံေနပါလား။မင္းက်ဆုံးေန တာမဟုတ္ဘူး "မင္းခန္႔ေနာင္" ။ ေဟာဒီခန္းမေဆာင္တစ္ခုလုံး ရွိသမ်ွလူအကုန္လုံးကုိ မင္းအနုိင္ယူသလို အျပဳံးမ်ဳိးနဲ႔ ျပဳံးလုိက္စမ္းပါ ။ကုိယ္႔ ႏွလုံးသားကုိ ေဟာဒီလိုလုိရက္ရက္စက္စက္ ခြဲခဲ႔သူရဲ႕ မဂ္လာပြဲမွာ မင္း မက်ဆုံးတဲ႔အေၾကာင္း ျပလုိက္စမ္းပါ ။ ရင္ထဲမွာ ခံစားမူ႔မရွိသလုိ ၊ နာက်င္မူ႔ကုိ မသိသလုိ အနည္းဆုံး ေကြး ညႊတ္ေနတဲ႔အျပဳံးေလးျဖစ္ျဖစ္ ျပဳံးျပနုိင္ေစရမယ္.။ဟုတ္တယ္...မင္းရဲ႕ ဝင္သက္ထြက္သက္ေတြရဲ႕အျမင္႔မား ဆုံး ေအာင္ျမင္မူ႔လို႔ ခံယူလုိက္စမ္း " မင္းခန္႔ေနာင္ ။ မင္းဟာ ေဟာဒီခန္းမၾကီးတစ္ခုလုံးရဲ႕ ေအာင္နုိင္သူ စစ္သူၾကီးတေယာက္လုိ မဲ႔ျပဳံးေလးတပြင္႔ေလာက္ မေထမဲ႔ျမင္ ျပဳလုိက္စမ္းပါ ။ ထိန္းခ်ဳပ္ထားနုိင္စြမ္းေတြ၊ ဖုံးကြယ္နိုင္စြမ္းေတြအျပည္႔နဲ႔ ဒါဟာ အရွူးံဆိုလည္း အိေျဒၵရွိရွိခံ ယူလုိက္စမ္း။ ျပီးေတာ႔ ..... အာဏာပါးကြက္သားအားေျပာခဲ႔ဖူးေသာ ခ်ားလ္(စ) ဘုရင္တစ္ပါးလုိ................ "ကုိယ္႔ ဘုရင္ကုိ စီရင္ရမွာမို႔လို႔ဆိုျပီး စိတ္လွုဳပ္ရွားမေနနဲ႔ ၊ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္သာလုပ္ ၊ ငါဘယ္လိုေနေပးရ မလဲ..၊။" ဆိုျပီ တုံးေပၚကုိ စာနာစြာ သူ႕ဦးေခါင္းကုိတင္ေပးလုိက္သလုိမ်ဳိး မင္းလည္း တည္ျငိမ္စြာ လည္စင္း ေပးလုိက္ မင္းခန္႔ေနာင္ ။ ခ်စ္သူကုိ စီရင္တဲ႔ မဂ္လာပြဲေတာ္မွာ လက္မရႊံစြာနဲ႔ နွလုံးသားကုိ ေသြးေအး ေအး လွီးခြဲခံေပးလုိက္စမ္းပါ ၊ဒါဟာ ဘာကုိမွ မတုန္လွဳပ္တတ္တဲ႔ မင္းရဲ႔ မြန္ျမတ္သန္႔စင္တဲ႔ ႏွလုံးသားရဲ႔ သက္ေသအျဖစ္ ေပါ႔ ၊ ဒါမွမဟုတ္ မင္းရဲ႕ ဆုံးရွူံးမူ႔ေတြကုိ မေၾကာက္မရႊံ ရင္ဆုိင္ရဲတဲ႔ ႏွလုံးသား ။ဒါေတြကုိ ေတြ႔ျမင္ရမယ္႔ ေတာ္ဝင္သတို႔သမီးတပါးရဲ႕ အံ႔ၾသမွင္သက္ ထိတ္လန္႔ေနမူ႔ အရသာရွိရွိ စားသုံးပစ္လုိက္။ မင္းခန္႔ေနာင္ မင္းဘာကုိေတြးေနတာလဲ ။ ဒါေတြဟာ ရူးသြပ္စြာ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ႔ မင္းရဲ႕ငုိေၾကြးသံေတြ လား ။ ဟုတ္တယ္..သူရူးေနတာ..ရင္တြင္းေနရာမွာ ရူးသြပ္ခါးတူးစြာ သူေအာ္ဟစ္ေနတာ။နာက်ည္းျပင္းထန္ စြာ သူေပါက္ကြဲေနတယ္ ။ ရင္ထဲမွာ ျဖစ္တည္မူ႔အေသြးအသားေတြအားလုံး ဆြဲထုတ္ခံလိုက္ရသလုိ ရင္တ ခုလုံး ဟာတာတာ ခံစားမူ႕မဲ႔ေနသည္ ။ ေၾကာက္လန္႔တၾကား က်ဆုံးေနမူ႔ကုိ သူ လတ္မခံနုိင္ဘူး ။ ခံစားခ်တ္ မဲ႔စြာ ျမင္ကြင္းမွ အရာအားလုံး သူမုန္းတီးေနတာ ။ ကုိယ္တြင္းစီးဆင္းေနတဲ႔အေသြးသားေတြဟာ အတၱေတြ အျပည္႔နဲ႔ ဆူပြတ္လည္ပတ္ေနသည္ ။ သူရဲ႕က်ဆုံးမူ႔ ေတြကုိ ဘယ္သူေတြစာနာမလဲ ။ အနားမွာ အျမဲတမ္းရွိ ပါ႔မယ္ ဆိုတဲ႔သူကေတာင္ ခါးသီးစြာ သစၥာမဲ႔ခဲ႔ျပီပဲ ။ သူ႔အတြက္ သစၥာတရားတို႕၏ လဲျပဳိက်ရာ ဒီမဂ္လာ ခန္းမၾကီးေပါ႔ ။ ေရႊေရာင္တဝင္းဝင္း ၊အေမႊးရနံ႕ဆုံးဆုံး လူေတြအကုန္လုံးဟာ သစၥာတရားတို႔၏ ေသဆုံးရာ အခမ္းအနားကုိ တညီတညႊတ္ အားေပးျပဳေနၾကတယ္ေပါ႔ေလ.။ ဟုတ္ပါတယ္ေလ..ေဟာဒီလူေတြ အားလုံး တညီတညႊတ္ သူ႔အေပၚသစၥာမဲ႕ေနၾကတာ ။ တဖတ္သက္စြပ္စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ ျမင္ျမင္သမွ်ကုိ အၾကည္႕ေတြက အဆိပ္လူးျမွားကဲ႔သုိ႔ ပစ္ခြင္းပစ္လုိက္တယ္ ။ ပေဟဠိ ဆန္တဲ႔ပင္လယ္ျပာလုိပဲ ျငိမ္သက္ျပီး အတြင္းလွဳိက္ ဝုန္းဒုိင္းဖဲ႔ေမြေနတဲ႔ မုန္တိုင္းလုိ ရင္တြင္းတစ္ခုလုံး ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ရုိက္ခတ္ေနသည္ ။ သိပ္ကုိတည္ျငိမ္ ျပီး တည္ၾကည္စြာ ရပ္တည္ေနတာ ၊ ဟန္ေဆာင္မူ႔ေကာင္းစြာ ပီျပင္ေနတာ ၊ မ်တ္ရည္တို႔မစုိပဲ ရင္တြင္းမွာငုိ ေၾကြးေနတာ ၊ ရန္သူတို႔ခ်ီတတ္ရာလမ္းမွာ တုန္လွဳပ္ျခင္းမဲ႔စြာ ရပ္ေနေသာ စစ္သူရဲလုိ တည္ျငိမ္စြာရပ္ၾကည္႔ ေနနိုင္တာ ၊ အို..ဒါေတြဟာ သူမွ ဟုတ္ရဲ႕လား ။ မင္းခန္႔ေနာင္ မင္းသိပ္ေတာ္ေနပါလား ။ အလြယ္တကူ ေပါတ္ကြဲတတ္တဲ႔သူ႕ရဲ႕အေပေတဆန္တဲ႔ အက်င္႔ေတြ ေပ်ာက္ဆုံးေနလုိက္တာ ။ တုန္႔ျပန္ လြယ္တဲ႔ သူ႕ရဲ႕စိတ္ေတြ တည္ျငိမ္ေနလုိက္တာ သူ႕ကုိသူ႕ေတာင္နားမလည္နုိင္ခဲ႔ဘူး။ ဒါဟာ တစုံတခုရဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္ငင္မူ႔လား ဒါမွမဟုတ္ အနုိ္င္မယူနုိင္ေတာ႔တဲ႔သူတေယာက္ရဲ႔လည္စင္းခံေနျခင္းလားဆုိတာလည္း ေကာင္းစြာေဝခြဲမရနုိင္ေတာ႔ဘူး ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဒီေနရာကုိ သူေရာက္ေအာင္ လာနုိင္တဲ႔ သူ႕ရဲ႕စိတ္ကုိ ေက် နပ္သည္ ။သူမလာခင္ သူငယ္ခ်င္း မင္းညဳိ ရဲ႕ " မင္းအဒီပြဲကုိ မသြားတာ အေကာင္းဆုံးပဲ မင္းခန္႔..၊ ထူးျခားမ လာနုိင္ေတာ႔တဲ႔ ေမ်ွာ္လင္႔ခ်တ္အတြက္ သြားစရာမလုိသလုိ အဲဒီ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ေရွ႕မွာ မင္းရဲ႕က်ဆုံး ေနမူ႔ကုိ ကျပအသုံးေတာ္ခံစရာမလုိဘူး မန္းခန္႕ ၊ ျပီးေတာ႔ မင္းရဲ႕ ေပါတ္ကြဲလြယ္တဲ႔စိတ္နဲ႔ မျဖစ္ဘူး.။မသြား ပါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရာေနာ္.." ဆိုတဲ႔စကားကုိ ျပန္ၾကားေယာင္ေနမိျပန္တယ္ ။ ဘာတဲ႔.".ေပါတ္ကြဲလြယ္တဲ႔မင္း.. မသြားပါနဲ႔ "ဟုတ္လား.....ဟဟဟဟ မင္းခန္႔ေနာင္ ဆိုတဲ႔ေကာင္က ေဟာဒီမဂ္လာပြဲေတာ္မွာ အသက္ဇီဝိန္ ကင္းမဲ႔ေနတဲ႔သူလုိ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတာကုိ မင္းညဳိျမင္ေစခ်င္ေသးတယ္ ။ ".. ဟယ္..ၾကည္႔ပါဦး..ဖူးေယာင္ေနတဲ႔ နူတ္ခမ္းေလးက ပြင္႔အာစ ႏွင္းဆီဖူးငုံေလးလုိ လွလုိက္တာ နူတ္ခမ္းနီေတာင္ဆိုးစရာမလုိဘူး လဲ႔ျပာညဳိေလးက " ၊ " ဟုတ္ပါရဲ႕..လဲ႔ျပာေလးရဲ႔စိတ္ကူးေလးေကာင္းလုိက္ တာ..သူ႕ကိုယ္သူ သိလို႔ထင္တယ္ မိတ္ကပ္ေတြအမ်ားၾကီးမသုံးပဲ ပကတိအတုိင္း မ်တ္ႏွာေလးက သိပ္လွပ တာပဲ ၊ " ဒီေရႊေျခက်င္းေလးနဲ႔ဆုိ သိပ္လုိက္ဖက္မွာ ၊ ဒီပုလဲ လည္စြဲေလးဆုိရင္ေရာ ၊ ဒီပိုးသားပဝါေလးနဲ႔ဆုိ ရင္ေရာ.....ဒီဆံထုိးေလးနဲ႔ဆုိရင္ေရာ...အို..ဘာေတြလည္း လဲ႔ျပာ မသိဘူး ။သူတို႔ရဲ႕ခ်ီးမြမ္းသံေတြ လဲ႔ျပာနား ထဲမၾကားသေယာင္ ပိတ္ဆို႔ေနသည္။မွန္သားျပင္ေပၚမွ ပုံရိပ္ဟာ လဲ႔ျပာညဳိ ဆိုတဲ႔ မိန္းမမွ ဟုတ္ပါရဲ႕လားလုိ႔ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ သံသယ ဝင္ေနမိတယ္ ။ သူကုိယ္တုိင္ ႏွစ္လုိလက္ရစြာ ဖန္တီးလုိက္တဲ႔ သူမ ၊ အခုေတာ႕ သူမကုိ ဖီးလိမ္းခ်ယ္သေနျခင္းဟာ ယစ္ပူေဇာ္ခံပြဲအတြက္ သားေကာင္တေကာင္ရဲ႔ လွပမူ႔ကုိ ခ်ယ္မူန္းေနသ လုိ ထင္လာတယ္ ။ သူမရဲ႕ ႏွလုံးသား ခံစားမူ႔က တစုံတခုကုိ ဆြဲငင္ထားသလို ေလးတြဲေနသည္။ ရူးမုိက္စြာ သူမရဲ႕ရူးသြပ္မူ႔ကုိလည္း သူမကုိယ္တုိင္ ရွဳတ္ခ်ေနမိတယ္ ။ ရုတ္တရက္ သူမအေတြးေတြထဲမွာ ခုိဝင္လာ တဲ႔ ရုပ္ပုံလႊာတခုဟာ ရင္ကုိ ရုိတ္ခတ္လွဳပ္ယိမ္္း ယုိင္ခါေစခဲ႔တယ္ ။ ရက္ရက္စက္စက္ပုိင္းျဖတ္လိုက္တဲ႔ သူမ ရဲ႕ေပ်ာ္စရာ ပုံရိပ္ေတြဟာ ေသဆုံးခဲ႔ျပီထင္မွ ရုတ္တရက္ ရွင္သန္ထေျမာက္လာသလုိ သူမကုိယ္တုိင္ ထိတ္ လန္႔ တုန္လွဳပ္ေနမိတယ္ ။ ျပတ္သားမာေၾကာတဲ႔ လဲ႔ျပာညဳိ ၊ အခုေတာ႔ ရွင္က်ဆုံးအရည္ေပ်ာ္က်ေနျပီလား ။ "အခ်ိန္မရွိေတာ႔ဘူး ၊ျမန္ျမန္ေလးေဟး..ဟုိမွာ ပန္းက်ဲအပ်ဳိေလးေတြထြက္ျပီ ၊ ႏွစ္ဖက္ေဆြမ်ဳိးေတြလည္း ဆုံေနၾကျပီ ၊ ျမန္ျမန္လုပ္ၾက ၊ လဲ႔ျပာ အဆင္ေျပလား ..၊ ဘယ္လုိေနလဲ ၊ဘာလုိေသးလဲ......" အန္တီခင္၏ လွဳပ္ရွားေဆာ္ၾသ သံေတြ ဆူညံစြာထြက္ေပၚလာသည္ ။သူမ၏ေဘးဝန္းက်င္တခုလုံးဆူညံ လွဳပ္ရွားအသက္ ဝင္ေနျပီး သူမကေတာ႔ မီးစာကုန္စ မီးရူးတုိင္လို ေလာင္ကြ်မ္းမူ႕ဟာ တျဖည္းျဖည္း ခ်ည္႔နဲ႕ ေမာပန္းျငိမ္သက္လာတယ္။ ဖူးပြင္႔စ ပန္းတပြင္႔ဟာ ခ်တ္ျခင္း ညဳိးေရာ္ႏြမ္းလ်သြားသလုိ သူမ တကုိယ္လုံး ေလးတြဲဆြဲခုိႏြမ္းဖက္ေနတယ္ ။ေငြခ်ည္ထိုးျပီးျဖဴလြသန္႔စင္ေနတဲ႔ ခ်ိတ္ထဘီထက္မွာ ပုလဲလုံး ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ပုံးေဖာ္ထားတဲ႔ သတုိးသမီးဝတ္စုံႏွင္႕ လဲ႕ျပာညဳိဟာ က်တ္သေရရွိစြာ တင္႔တယ္လွပေနသည္ ။ ေရႊ႕လ်ားလွဳပ္ရွားတုိင္းမွာ ေငြခ်ည္ထိုးပုလဲလုံးေလးေတြရဲ႔ ေတာက္ပမူ႔ေတြက လ်ပ္လ်ပ္ ဝင္းေတာက္ေနသည္ ။အရာတုိင္းဟာ သစ္လြင္မူ႕ေတြနဲ႔ ခမ္းနားေတာက္ပေနသည္ ။ လဲ႔ျပာညဳိဟာ ကံေကာင္းတဲ႔ သတို႔သမီးေလးတပါးအျဖစ္ သက္မွတ္ၾကေပလိမ္႔မည္ ။ အားလုံးေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာေနၾကပါလားဟင္ ။ တကယ္ဆုိ လဲ႔ျပာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနရမွာေလ ။ လဲ႔ ျပာဘာေၾကာင္႔ မိမိရဲ႕ မဂၤလာပြဲမွာ မေပ်ာ္နုိင္ရတာလဲ ။ လဲ႔ျပာညဳိ နင္ေအာ္ဟစ္ခ်င္ေနတာလားဟင္ ၊ နင္သိပ္ေက်နပ္ေနရမွာေပါ႔ ၊ အခ်စ္နဲ႔လပ္ထပ္ျခင္းဟာ မတူဘူးလို႕ နင္ေျပာဖူးသလုိ ခံယူလုိက္ေလ ၊အခ်စ္နဲ႔မတူတဲ႔ ေဟာဒီ လက္ထပ္ျခင္းထဲမွာ နင္ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီးကုိ ေပ်ာ္ဝင္ေနရမွာေလ ...။အို.....က်မ ဘာေတြ ျဖစ္ေနျပီလည္းဟင္ ။ ရက္စက္ျပတ္သားတဲ႔ က်မရဲ႕ ႏွလုံးသားေတြ တစ္စစီပဲ႔ေၾကြ အရည္ေပ်ာ္ေနေစတဲ႔ အရာက ျဖည္းျဖည္းျခင္းလွဳိက္စားေနတယ္ ။ အဒါဘာလည္း....။ အုိ..က်မမသိခ်င္ဘူး..လဲ႔ျပာဆိုတဲ႔ မိန္းမဟာ ရုပ္ရည္လွပေခ်ာေမြ႔သေလာက္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ႔ ႏွလုံးသားကုိ ပုိင္ဆိုင္ထားသူအျဖစ္ သက္ေသျပခဲ႔ျပီပဲ ။ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕မာယာေတြနဲ႔ လုိခ်င္တဲ႔ အရာေတြ ၊သာယာမူ႔ေတြ ၊ျပည္႔စုံမူ႔ေတြ တခုျပီးတစ္ခု ပုိင္ဆိုင္ရျပီပဲ၊က်မေက်နပ္ေနသင္႔တာေပါ႔ေနာ္။ျပီးေတာ႔....ျပီးေတာ႔..သူ..သူဘယ္မွာလည္း...အုိး..ေတြးမေန
နဲ႔ ။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ပစ္ခြင္းသက္လိုက္တဲ႔ သားေကာင္ကုိ ဘာေၾကာင္႔ သနားေနတာလဲ ။ သူလည္း ဒီပြဲကုိ တတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေမွ်ာ္ေနမိေပမယ္႔ သူလာမွာလည္း မေတြ႔ျမင္ခ်င္ဘူး။သူရဲ႕ေပါတ္ကြဲလြယ္တဲ႔ စိတ္ကုိ က်မေၾကာက္ရႊံတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ရဲ႕မ်က္ဝန္းေသေတြကုိ က်မ..က်မျမင္ေတြ႔နုိင္စြမ္းရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။က်မသိပ္ကုိတရားလြန္ေနျပီေနာ္။အတၱေတြ တေပြ႔တပုိက္ၾကီးနဲ႔ ေလာင္ကြ်မ္းေနတဲ႔ ႏွလုံးသားမွာ ေအးျမျခင္းဆိုတဲ႔ အရသာကုိေတာ႔ က်မေတာင္းတေနတတ္ျပီ ။ "သမီး အဆင္သင္႔ျဖစ္ျပီေနာ္ ၊ ဆင္းၾကစုိ႔"။ အန္တီခင္၏ သတိေပးသံေနာက္တခါထြက္က်မွသူမ,သတိေတြထိန္းခ်ဴပ္လုိက္သည္။ၾကည္႔ပါဦး..အေပၚေလွခါးကေနသူမ
,ျမင္ ကြင္းအားလုံးကုိျမင္ေတြ႔ေနရသည္။လဲ႔ျပာရဲ႕ဘဝမွာဒီေလာက္မ်ားျပားတဲ႔သူေတြကုိမျမင္ဘူးသလို႔အံ႔ၾသေန
သည္။ ျပီးေတာ႔ အရာအားလုံးဟာ သစ္လြင္ေတာက္ပေနသည္ ။ေမႊးပ်ံ႔တဲ႔ ရနံ႔ေတြကလည္း လွဳိင္လွဳိင္ေလး သင္းေနသည္။ ကတၱီပါေကာ္ေဇာေပၚမွာပြင္႔ဖက္ေၾကြ ပန္းပြင္႔တို႕၏ လဲေလ်ာင္းေနမူ႔ေတြက သူမ,ေျခလွမ္းေတြ မတို႔ထိဝံေအာင္ လွပစြာျပန္႔က်ဲေနသည္ ။ထုိလူေတြရဲ႔ အၾကည္႔တို႔သည္ လဲ႔ျပာညဳိထံသုိ႔ တစ္စုတစည္းတည္းက်ေရာက္ေနသည္။ ခ်ီးမြမ္းသံေတြ ၊ အားက်သံေတြ ၊ဆုေတာင္းေပးသံေတြ ..အုိ..လဲ႔ျပာ ကုိ သူတို႔တညီတညႊတ္တည္း ေငးေမာေနတယ္..။အကယ္၍ လဲ႔ျပာ ဆုိတဲ႔ မိန္းမဟာ ခ်စ္သူကုိ ရက္ရက္စက္စက္ ခြဲထားရက္ခဲ႔တာ သိၾကရင္ေရာ အခုလုိပဲ ေကာင္းခ်ီးေပးသံေတြလ်ံေဝနုိင္ဦးမလား။ လဲ႔ျပာ ရဲ႔ဟန္ေဆာင္လည္႔ျဖားမူ႔ေအာက္မွာ သူတို႔အားလုံး ဦးညႊတ္ေနၾကပါလားဟင္ ။ တကယ္ေတာ႔ လဲ႔ျပာ..လဲ႔ျပာ ဟန္ေဆာင္ေနခဲ႔တာ..။ဒါဆိုသူတို႕၏ေကာင္းခ်ီၾသဘာသံေတြဟာလဲ႔ျပာရဲ႔ဟန္ေဆာင္မူ႔ေၾကာင္႔ ဒါေတြပိုင္ ဆုိင္ရယူေနရတာလား..။ျဖဴစင္ျခင္းရဲ႕ အရသာကုိ လဲ႔ ျပာစတင္ဦးညႊတ္ျပီး စားသုံးခ်င္လာတယ္။စစ္မွန္ျခင္း ရဲ႕အရသာကုိ ေတြ႔ဖူးခ်င္လာတယ္။ အနီေရာင္ေလွခါးေလးအတုိင္း တစ္ထစ္ျခင္းသူမဆင္းသက္လာတယ္ ။ျပီးေတာ႔ က်မလက္ တစ္ဖက္က သတို႔သား၏ လက္ကုိဆြဲမွီခုိလ်က္ေပါ႔ ။အေတြးစေတြက တဒဂၤလြင္႔စင္ေပ်ာက္ကြယ္ျပီး သူမစိတ္ထဲ ေနသာထုိင္သာရွိလာသည္။ ျပီးေတာ႔ အလွပဆုံးအျပဳံးကုိ သူမနူတ္ခမ္းဖ်ားက အလိုလုိ ဖန္တီးရယူလုိက္ျပန္တယ္။ တေယာက္ျပီးတေယာက္ နူတ္ဆတ္ ၊ တေယာက္ျပီးတေယာက္ခ်ီးမြမ္းလို႔ သူမ ေမာပန္းလာသလုိခံစားရျပန္သည္။ လူေတြအားလုံး တျဖည္းျဖည္းတြန္းထိုးေရႊ႕လ်ားလွဳပ္ရွားလာၾကျပန္တယ္။သူမေငးေမာစြာ တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီ လိုက္ၾကည္႔ေနမိတယ္။ နူတ္ဆတ္ျပီးသူေတြက ထုိင္ခုံရွိရာထုိင္သူကထုိင္သြားသူေတြ ကသြားနဲ႔ လူေတြၾကားထဲမွာ သူမ၏အျမင္၌ ဖ်တ္ခနဲ႔ျဖတ္သန္းလွဳပ္ခါသြားတဲ႔အရိပ္တခု..။ ရင္မွာထိတ္ခနဲ႔ လွဳပ္ခါသြားတယ္။သိမ္႔သိမ္႔ေလးဆိုေပမယ္႕သူမအတြက္ေတာ႔ တုန္လွဳပ္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။မဟုတ္ ပါဘူးေလ..ဆိုတဲ႔စိတ္နဲ႔ သူမအျမင္အာရုံကုိလႊဲလုိက္ေပမယ္႔ ေဝဝါးမျပတ္သားစြာ သူမျပန္ၾကည္႔မိလုိက္ ျပန္တယ္ ။ အုိ..ဘုရား..ဘုရား..က်မေခါင္းေတြ မူးမုိက္သြာသလိုခံစားရတယ္..။သူ..သူေလ...အတည္ျငိမ္ဆုံး အျပဳံး ၊ျပီးေတာ႔..ျပီးေတာ႔ က်မ သိပ္ျမတ္နိုးတြယ္တာမိတဲ႔ အျပဳံးေလ ။တြဲထားမိတဲ႔ လက္ကအလိုလုိ ေျပေလ်ာ႔မိသြားတယ္။ သြယ္တန္းျပည္႔ျဖဳိးတဲ႔လက္က ဆုတ္ကုိင္ထားတဲ႔ ပန္းစည္းေလးေတာင္ လြင္႔စင္က်သြားမလိုျဖစ္သြားတယ္။ အလွပဆုံး ဖူးပြင္႔ထားတဲ႔ သူမရဲ႔ နူတ္ခမ္းသားေလးက ဆတ္၍ ျပဳံးနုိင္စြမ္းမရွိေတာ႔ေပ။ပ်က္ယြင္းသြားတဲ႔အျပဳံးကုိ သူမခ်တ္ျခင္း ျပန္လည္တပ္ဆင္လုိက္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ အစကတည္းက ဟန္လုပ္ထားတဲ႔သူမရဲ႕အျပဳံးဟာ ပုိ ျပီး အသက္မဲ႔သြားေစတယ္။က်မ ေရွ႔ဆတ္လွမ္းဖို႔ ေျခလွမ္းေတြက ေလးတြဲလာတယ္ ။တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာတဲ႔ က်မရဲ႕ေျခလွမ္းေတြ ၊ တျဖည္းျဖည္းေအးခဲလာတဲ႔ က်မရဲ႕ လက္ဖ်ားေတြ ၊နူတ္ခမ္းမွ အျပဳံးတို႔သည္ တျဖည္းျဖည္းလြင္႔ပ်ယ္လာတယ္။ က်မဘယ္တုန္းကမွ မျမင္ေတြ႔ဖူးတဲ႔ပုံစံမ်ဳိးေတြ ေတြ႔ရေတာ႔ အံၾသေနမိတယ္။ရွင္းသန္႔တည္ျငိမ္ေနတဲ႔သူဟာ က်မသိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ ရွင္မွဟုတ္ရဲ႕ ။ သူနဲ႔က်မရဲ႕အကြာအေဝးဟာပိုျပီးနီးကပ္လာတုိင္းက်မရင္ေတြမသိမသာတုန္ယင္လာတယ္...................။
 ျပီးေတာ႔ေလ..က်မငုိခ်င္လာမိတယ္။က်မလိုခ်င္တာရွင္ရဲ႕ေပါတ္ကြဲ လြင္႔စင္သံေတြ။ လဲ႔ျပာဆုိတဲ႔မိန္းမဟာ သိပ္ကုိေအာက္တန္းက်တဲ႔သူလို႔ ရွင္နူတ္ကအၾကီးအက်ယ္ေအာ္ ဟစ္လိုက္သံကုိက်မခံယူခ်င္ေနတာ။ကြဲအက္ေနတဲ႔ရွင္ရဲ႕ႏွလုံးသားကက်လာတဲ႔နာက်ည္းျခင္းေတြနဲ႔ က်မကုိပစ္ေပါက္လိုက္စမ္းပါ။ ဒါေတြ..ဒါေတြက်မဘာေၾကာင္႕မ်ား ရုတ္တရက္ ဆာေလာင္လာတာလဲ။ လဲ႔ျပာဆိုတဲ႔ မိန္းမ ,က်မ စစ္မွန္ျခင္းေတြ ၊ရုိးသားျခင္းေတြကုိ အမွန္တကယ္ လုိခ်င္မိလာလို႔ပါရွင္ ။အုိ..ရွင္ခုထိျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနတုန္းပဲလားဟင္ ။က်မကရွင္႔ရဲ႕ေပါက္ကြဲလြင္႔စင္အသံေတြ အဆုံးမွာ ဒူးေထာက္ခစားက်မအမွားေတြကုိ ေတာင္းပန္ရယူခ်င္တာ။ ရွင္႔ဆီက ခြင္႔လြတ္အျပဳံးေလးကုိ ျမင္ခ်င္တယ္။ ျပီးရင္.".လဲ႔ျပာ..ကုိတုိ႔ေျပးၾကစုိ႔.".ဆုိျပီးက်မလက္ကုိဆြဲျပီး ေဟာဒီ
လူေတြ ၊အေဆာင္အေယာင္ေတြၾကားက ထြက္ေျပးမယ္မလား။က်မဘယ္တုန္းကမွ စိန္မေခၚရဲခဲ႔ဘူးတဲ႔ဘဝၾကီးကုိ စိန္ေခၚရင္ဆုိင္ဖို႔ အသင္႔ျဖစ္ေနျပီ...ေမာင္။ အုိ..က်မနူတ္က ေမာင္တဲ႔လားဟင္။ ေခၚခြင္႔ျပဳမယ္မလားေမာင္။ က်မျမတ္ျမတ္နိုးနုိးနဲ႔ ရင္ထဲႏွလုံးသားထဲက နင္႔နင္႔နဲနဲေခၚလုိက္တာပါ။...တျဖည္းျဖည္းသူ႔ေဘးနားကေနက ေနကက်မျဖတ္ေလ်ာက္ေက်ာ္လြန္လာသည္
အထိ သူကအျပဳံးတဝက္ႏွင္႔ေခါင္းငုံသြားေလသည္။ ဟင္႔အင္.. ဒါရွင္မဟုတ္ဘူး..က်မသိပ္ျမတ္နိုးတဲ႔ ေမာင္မဟုတ္ဘူး။ ေမာင္က တဇြတ္ထိုးဆန္ဆန္သတၱိရွိတဲ႔သူေလ။ ေလးတြဲစြာ သူစိမ္းတေယာက္ရဲ႕တြဲေခၚေနမူ႔ေနာက္ကုိ က်မလုိက္ေနရတယ္။ သူစိမ္းလုိ႔ပဲ သုံးခြင္႔ျပဳပါ။ထုိလူဟာ က်မႏွလုံးသားနဲ႔ နည္းနည္းမွ ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္ျခင္းမရွိတဲ႔သူစိမ္းပါ။ က်မကုိ.......... ေမာ႔ၾကည္႔ပါဦး...ေမာင္၇ယ္။အုိ..မလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္..ရွင္ေျခလွမ္းေတြလည္႔မျပန္ပါနဲ႔ဦးေနာ္ ။က်မ..က်မ........။မသြားပါနဲ႔..ေမာင္။က်မကုိထားမသြားပါနဲ႔ေနာ္...က်မႏွလုံးသားဟာရွင္မရွိလို႔မျဖစ္ဘူး
ဆိုတာက်မနားလည္ေနျပီ ေမာင္ရဲ႕။အခ်ိန္လြန္ေနာက္က်မွသိရတဲ႔ေဟာဒီက်မရဲ႕ႏွလုံးသားကေတာင္းဆုိမူ႔ကုိ
က်မ လြယ္လြယ္ကူကူ အရွူံးေပးလုိက္ပါျပီေမာင္။ ရွင္တကယ္..ထြက္သြားျပီလား..ရွင္တကယ္ထြက္သြားျပီေပါ႔...။ သူ....ေျခလွမ္းေတြေရႊ႔လ်ားသက္ဝင္ေစလုိက္တယ္။ေရာက္ရွိေနကတည္းက ဒါဟာ ပထမဆုံးေရႊ႕လ်ားျခင္းတစ္ခု။ဒီေရႊ႕လ်ားျခင္းဟာ ေက်ာခုိင္းလည္႔ထြက္ျခင္းပဲေပါ႔ေလ။ ရင္ထဲမွာ နာက်ည္းမူ႔ေတြ သိမ္းဆည္း ၊သူမေပ်ာ္ေနတာေတြ႔ရေတာ႔လည္း ရင္ထဲမွာ အစုိင္အခဲေတြက အလိုလုိ ပ်ယ္လြင္႔ေပ်ာက္ကြယ္သြားရျပန္တယ္။ဘဝမွာတန္ဖိုးဆုိတဲ႔အသိက ဘာလည္းဆုိတာနားလည္လုိက္တယ္။ ပီတိေပါ႔..။အေကာင္းဆုံး ခြင္႔လြတ္အျပဳံးရဲ႔အရသာက ပီတိေပါ႔..။ျပီးေတာ႔ ကုိယ္ကုိယ္ေရာသူမကုိပါ တျပိဳင္တည္း အနိုင္ယူလိုက္တာ။ က်ေနာ္စိတ္ေတြ အလိုလုိျငိမ္းခ်မ္းသြားတယ္။ဒီေနရာဝန္းက်င္မွာ ဆတ္ရပ္တည္ရွိေနဖို႔ သူအတြက္မလိုအပ္ေတာ႔ဘူးမလား။ ေပးဆပ္တယ္ဆုိတာ ကုိယ္႔ကုိမလုိအပ္တဲ႔သူေတြကုိ သူတုိ႕ရဲ႕လုိအင္ဆႏၵျပည္႔ဝဖို႔ ကုိယ္႔အတြက္အက်ဳိးမဲ႔ျဖည္႔ဆည္းျခင္းပဲ။ သူအေတြးေတြအရွည္ဆုံးထိေတြးလုိက္တယ္ သစၥာတရားတို႔အေၾကာင္း ၊ခြင္႔လႊတ္နားလည္ေပးမူ႔တို႔၏ ခ်ဳိျမိန္မူ႕ ၊မတည္ျမဲျခင္းတို႔၏ ျဖစ္တည္မူ႔ ၊ေဖာက္ျပန္ျခင္းတို႔၏အတိတ္..ျပီးေတာ႔..သူ႕စိတ္ကုိငွက္တေကာင္လိုလြပ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းခြင္႔ေပးလုိက္တယ္...။ သူ႕ရဲ႕လြင္႔ေမ်ာ္မူ႔ကုိ အဆုံးးသက္ေစလိုက္ေတာ႔ သူဟာ လမ္းမၾကီးေပၚထိေရာက္ေနသည္ကုိ သိလုိက္သည္။ ႏွင္႔.................................. " ေဟ႕ေကာင္......မင္းခန္႔........." ဒါသူ႕ရဲ႕အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း မင္းညဳိရဲ႕ေအာ္ဟစ္သံ..။ဟုိးအေဝးၾကီးက ေနစုိးရိမ္တၾကီးထိတ္လန္႔သံႏွင္႔ သူဆီေျပးလာေနတာေပါ႔.".ေဟေကာင္..ေဟေကာင္.......အသံကုိအဆုံးထိ ၾကားခြင္႔မရနုိင္ေတာ႔ေပ။မင္းညဳိရဲ႕ေအာ္ဟစ္သံကၾကီးမားျပင္းထန္တဲ႔တိုးဝင္တုိက္သံၾကားမွာ ေပ်ာက္ကြယ္
သြားသည္။ သူမ်က္ဝန္းေတြမွာ ေဝဝါးေနတယ္..ျပီးေတာ႔.တင္းထားသမ်ွအနာတို႔ကုိမ်တ္ရည္အျဖစ္ စီးဆင္းခြင္႔ေျဖေလ်ာ႔ခ်ေပးလုိက္တယ္..မ်က္ရည္တို႔သည္..စတင္စီးဆင္းခဲ႔ပါျပီေလ..။ျဖဴလြသန္႔စင္ေနတဲ႔သူ
႕ရဲ႕ အက်ၤ ီက နီညဳိေရာအစြန္းအထင္းေသြးခ်င္းခ်င္းနီးေနေတာ႔သည္။ အနားမွာမင္းညဳိေရာက္လာတာေတာ႔သတိထားမိတယ္..။သူ၏ေလးတြဲေပ်ာ႔ေခြေနတဲ႔ခႏၵာကုိယ္ကုိ ေပြ႔ယူခ်ီ
မလုိက္သည္ကုိလည္း ခံစားမိလုုိက္တယ္။ သူ၏တုန္ယင္ေနတဲ႔လက္ဖ်ားေတြကုိ မင္းညဳိက ဆုတ္ကုိင္ေပးရင္း.. "မင္းကြာ..မင္း..ငါ႔စကားနားမေထာင္ဘူး..ငါစိတ္မခ်လို႔ လုိက္လာတာ..ငါ..ငါထင္တာက မင္းေပါက္ကြဲေနမိမွာစုိးရိမ္တာ..မင္းက်ရူံးေနမူ႕ကုိ မျမင္ခ်င္တာ.မင္း.မင္း..ဟာ..ငါ႔သူငယ္ခ်င္းဒီလိုျဖစ္မယ္လုိ႔ေတာ႕ ငါေတြးမထားဘူးကြာ..ေဟေကာင္..မင္းခန္႕..ေဟေကာင္..သ..သတိထားသူငယ္ခ်င္း.." သူအားယူတင္းျပီးနူတ္မွ စကားလုံးတခ်ဳိ႔ကုိ ေရႊးထုတ္ေနမိတယ္..။သုိ႔ေသာ္ စူးနင္႔တတ္ျပီးထြက္က်တာက ေသြးစက္တို႕သည္သာျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ဆုံးသူ အားကုန္..ေနာက္ဆုံးသူအစြမ္းကုန္..ေနာက္ဆုံးသူ ႏွစ္လိုလက္ရအျပဳံး.ၾကဳိးစားျပဳံးလုိက္တယ္။ "မင္း..မင္းညဳိ.." "ေအး..ေျပာ..သူငယ္ခ်င္း....၊မင္းဘာမွမပူနဲ႔ေနာ္..လူေတြလည္းေရာက္ေနျပီ..အားတင္းထား..သူငယ္ခ်င္း.." သူေျဖးေလးစြာေခါင္းခါယမ္းလုိက္မိတယ္..။ " မင္းညဳိ..ငါ....ငါ..လဲ႔...လဲ႔ျပာ..လဲ႔ျပာညဳိကုိ..ခြင္႔လြတ္...........................................................။ အရာအားလုံးဟာ ခြင္႔လြတ္ျခင္း၊ေပးဆပ္ျခင္း..ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္း..သေဘာသူနားလည္တတ္ျပီေလ။ ေဟာဒီကမၻာေပၚမွာေအး
ခ်မ္းျခင္းဆိုတာအခ်စ္လည္းမဟုတ္ဘူး၊အမုန္းလည္းမဟုတ္ဘူး။ခြင္႔လြတ္ျခင္းေတြနဲ႔ေပါ႔.... တိုးတုိးတိတ္တိတ္အသံေတြကတျဖည္းျဖည္းအုတ္အုတ္က်တ္က်တ္ျဖစ္လာသည္။ ျပီးေတာ႔လဲ႔ျပာနားထဲမသဲ
မကြဲ ၾကားရျပန္တယ္။အေသခ်ာ နားစုိက္စြင္႔လုိက္သည္မၾကား..။ေနာက္တခါ..ေနာက္တၾကိမ္..မၾကားရေသး..... ေနာက္ထပ္တဖန္.."ခန္း
မေရွ႔မွာ လူတေယာက္ကုိကားနဲ႔တုိက္မိလို႔တဲ႔" ၊ပြဲခ်င္းျပီးတဲ႔ ၊ အရွိန္ေတာ္ေတာ္ပါတယ္ေျပာတယ္..၊ " ေကာင္ေလးတေယာက္လုိ႔ေျပာတာပဲ.." ၊ ဒီပြဲကျပန္လာတာတဲ႔.."... အဆုံးသက္ၾကားရတဲ႔အသံသဲ႔သဲ႔က လဲ႔ျပာရင္ထဲက အားကုန္ရုန္းထြက္ေျပးလိုက္တယ္.........နားထဲမွာသဲ႔သဲ႔ အသံေတြေလ..ဘာတဲ႔သူတို႔ေျပာေနတာေတြ..."ခန္းမေရွ႔မွာ လူတေယာက္ကုိကားနဲ႔တုိက္မိလို႔တဲ႔" ၊ပြဲခ်င္းျပီးတဲ႔ ၊ အရွိန္ေတာ္ေတာ္ပါတယ္ေျပာတယ္..၊ " ေကာင္ေလးတေယာက္လုိ႔ေျပာတာပဲ.." ၊ ဒီပြဲကျပန္လာတာတဲ႔.."ဟင္႔အင္း...ရွင္တို႔ေတြ က်မကုိ လိမ္ေနၾကတာ..က်မလိုပဲ ရွင္တို႔ေတြ ဟန္ေဆာင္ေနၾကတာ..က်မရွင္တို႔ကုိမုန္းတယ္....ေျပးထြက္ခဲ႔တယ္..အလ်င္ျမန္ဆုံးေျပးထြက္လာတာ။
ဆင္ယင္ထုံးဖြဲ႕ထားတဲ႔ဆံႏြယ္တို႔ကုိလက္တဖက္နဲ႔ဆြဲျဖဳတ္ျဖတ္ခ်လိုက္တယ္..။ပုခုံးေပၚကပိုးသားပဝါေလး
လည္း ေလ၏အရွိန္ႏွင္႔ ျပဳတ္က်က်န္ခဲ႔ျပန္တယ္ ..ထိုပဝါေလးက ေတာ္ေတာ္ႏွင္ေျမေပၚမက် ေလေပၚဝဲလို႔ေနေသးတယ္။ သူမရဲ႔ေျပးလြားေနျခင္းကုိ ဟန္႕တားေနတဲ႔ကတၱီပါ ဖိနိပ္ကုိလည္း ေျပးရင္းပင္ လြင္႔ခြ်တ္ခဲ႔မိတယ္..။သူမကုိတားဆီးပိတ္ပင္သံေတြ၊တြန္းထိုးဆြဲခ်ဳပ္ေနတာေတြ ၊တေလာကလုံး..လဲ႔ျပာဆုိတဲ႔နာမည္ကုိ ေခၚယူသတိေပးသံေတြ..ခ်တ္ခ်င္းရုတ္တရက္ မဂၤလာပြဲၾကီးဟာ ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္၍က်န္ေနတယ္..။ ေျခလွမ္းေတြက ျမင္းရုိင္းတေကာင္ရဲ႔ဇတ္ၾကဳိးကုိေဆာင္႔ဆြဲခံလုိက္ရသ
လိုတုန္႔ခနဲ႔ရပ္သြားတယ္။က်မ..က်မေရွ႔ဆတ္မတိုးရဲဘူး..။ေမာင္..ေမာင္..က်မကုိဘာလို႔ေခၚမသြားရတာ
လည္း ဟင္ ။လူအုပ္ၾကားထဲမွာလဲက်ေနသူက ေမာင္ဟုတ္ရဲ႕လားဟင္။ ရူးသြပ္စြာေခါင္းခါယမ္းပစ္လုိက္တယ္။ သူမသတိမဲ႔သုဥ္းစြာဒူးေထာက္ေခြက်သြားေတာ႔လူေတြၾကားထဲကေနသူမရွိရာဆီကုိျပဳံးျပဳံးေလးေငးၾကည္႔ေန
တဲ႔ ေမာင္မ်က္ႏွာေလး..။ အုိး.........က်မရင္ေတြပူေလာင္လုိက္တာေမာင္ရယ္..။ေမာင္ ..ဒါဆုိ က်မသိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ေမာင္ဟာတကယ္ပဲ အျပီးတို္င္စြန္႕ခြာသြားတာေပါ႔။က်မကုိ ပစ္စလက္ခတ္ေျပာလုိက္ပါေမာင္ရယ္..။က်မကသိပ္ကုိအတၱၾကီးတဲ႔ မိန္းမတေယာက္လို႔ေျပာခဲ႔ပါဦး။ ဟ..ဟား..ဟား...ဟား...။လွပစြာရယ္ေမာျခင္းမဟုတ္ဘူး။နာက်ည္းစြာရယ္ေမာျခင္းနဲ႔ေကာင္းကင္ကုိေမာ႔ျပီ ဟားတုိက္ပစ္လုိက္တယ္..။မိလဲ႔ျပာညဳိ..နင္ဟာ နင္သိပ္ခ်စ္တဲ႔သူကုိသက္တာ...ဟုတ္တယ္...ငါသက္တာ... ငါသက္တာ.....ဟဟ..ဟား..ဟား.............။ေၾကာက္တယ္..ငါေၾကာက္တယ္..ေဟာဒီလူေတြနဲ႔အေဝးဆုံးကုိ ငါေျပးမယ္......... " ဦးမင္းညဳိ..ဒါဆုိအဲဒီအရူးမၾကိီးက ဦးမင္းညိဳရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေပါ႔...။" ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႔ေမးျမန္းျခင္းကုိ မင္းညဳိေျဖးေလးစြာေခါင္းျငိမ္႔အေျဖေပးမိလုိက္တယ္။လဲ႔ျပာရယ္... သိပ္လွပတဲ႔လဲ႔ျပာဟာ အခုေတာ႔ အရူးမၾကီးလားဟာ..။ေဟာင္းႏြမ္းျပတ္စုတ္ေနတဲ႔သတို႔သမီးဝတ္စုံနဲ႔ ငုိငုိရီရီေျပးလြားေနတာ ငါေတြ႔ဖူးခဲ႔တဲ႔ လဲ႔ျပာမွ ဟုတ္ရဲ႔လားဟာ................တကယ္ေတာ႔ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဟာတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အမုန္းကင္းစြာခ်စ္ခဲ႔တာပဲေလ..နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အမုန္းဆိုတာ မရွိပါဘူး..."မင္းညဳိတစ္ေယာက္တည္းေရရႊတ္လို႔....အေတြးေတြထဲမွာ နာက်င္စရာပုံရိပ္ေတြေျပးလြားေနရင္း..သက္ျပင္းရွုိတ္ခ်လုိက္မိပါေတာ႔တယ္.................။

 Posted by ခ်မ္းမင္းကို(ပဥာက္)