-အရွိန္-
ေရးသားသူ -မိုးခါး
-အရွိန္-
ေရးသားသူ -မိုးခါး
Tuesday, June 12, 2012
>
ကိုယ့္ေရွ႕မွာ တရံႈ႕ရံႈ႕ ငိုေၾကြးေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမေလးကို ၾကည့္ျပီး က်မကိုယ္တုိင္ စိတ္ေတြေလးလံ ထိုင္းမိႈင္းေနခဲ့တယ္ .. အားေပးေျဖသိမ့္စရာ စကားလံုးတစြန္းတစမွ ရွာမရတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္ေနမိတယ္ .. တဆက္တည္းမွာပဲ မထင္မွတ္ထားတဲ့ သတင္းစကားေၾကာင့္ အံ့ၾသျခင္း မယံုႏိုင္ျခင္းေတြနဲ႕လည္း ျပည့္ေနခဲ့တယ္ .. ကိုယ္ေတာင္ ဒီေလာက္ မယံုၾကည္ႏုိင္ရင္ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ ေရွ႕က ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္းမေလးအတြက္ ေသာကေတြ ေ၀ေနမိတယ္ .. ေျပာစရာ စကား ရွာမရတဲ့ အဆံုး သူမရဲ႕ လက္ကေလးကို အသာဖ်စ္ညစ္အားေပးမိတယ္ .. ေမာ့ၾကည့္တဲ့ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႕ .. သူငယ္ခ်င္းမေလးရဲ႕ ဒီမ်က္ရည္ၾကည္ေတြအတြက္ ကိုယ္တုိင္လည္း ပေယာဂ မကင္းခဲ့သလိုလို ..
သက္ျပင္းေမာကိုသာ အခါခါခ်မိရင္း ...
----------
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ကေတာ့ အႏွင္း အိမ္ေထာင္မက်ခင္ကဆို အမြန္ရယ္ အႏွင္းရယ္ အသက္ရယ္ သံုးေယာက္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွမခြဲပဲ ဘယ္သြားသြား ဘယ္လာလာ တပူးတြဲတြဲ ရွိေနခဲ့တာ .. အမြန္က ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ေကာင္းတဲ့ မိသားစုက ဆင္းသက္လာသူပီပီ အိမ္ရဲ႕စီးပြားေရးက အစ ဦးေဆာင္ေနႏုိင္သူ .. အသက္ဆိုတဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ ခပ္ထက္ထက္ ခပ္မာမာနဲ႕ ကိုယ့္တပိုင္တႏုိင္စီးပြားေရးေလးကို လည္ပတ္ေနႏုိင္သူ .. အႏွင္းဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမေလးကသာ လူပံုက ႏြဲ႕ႏြဲ႕ အရာရာကိုလည္း အေၾကာက္အရြံ႕ပိုသူမို႕ ကိုယ္နဲ႕ အမြန္က စိတ္မခ် ျဖစ္ေနခဲ့ရတာ ..
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္တခုမွာ မန္ေနဂ်ာရာထူးလဲ ရထားတဲ့ လစာ၀င္ေငြအသင့္အတင့္ရွိတဲ့ ကိုမင္းထက္ဆိုသူတဦး အႏွင္းကို စ စိတ္၀င္စားရာက စ .. အႏွင္းအေပၚကို အျမဲတမ္း ဂရုတစိုက္နဲ႕ အရာရာဦးေဆာင္မႈေပးႏုိင္မယ့္ ထိုအမ်ိဳးသားကို ကိုယ္နဲ႕အမြန္ကလည္း မ်က္စိက်ရာက စျပီး ကိုယ္ေတြကလည္း တြန္းတြန္းတုိက္တိုက္ လုပ္ေပးလုိက္ေတာ့ အစတည္းက အားကိုးရာလိုေနတဲ့ အႏွင္းဟာလည္း အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတဲ့ တြင္းနက္ထဲ က်သြားခဲ့ရေတာ့တယ္ ..
ကိုမင္းထက္ဟာ ဆိုရင္လည္းပဲ စေတြ႕တည္းက ေအးလြန္း ရိုးလြန္းလို႕ ကိုယ္ေတြပဲ အႏွင္းနဲ႕ ဇာတ္လမ္းထြင္ေပးခဲ့ရေသးတာ .. ေအးေအးေဆးေဆးေနတတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထား မဆိုးတဲ့ အရည္အခ်င္း အထိုက္အသင့္ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသားတဦးနဲ႕ ကိုယ္ေတြရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမေလးကို စိတ္ခ်ရျပီလို႕ ေတြးထင္ထားခဲ့ေသးတာ .. အိမ္ေထာင္က်ျပီးလို႕ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ကိုယ္စီေမြးေန႕ေတြမွာ ဆံုၾက ေတြ႕ၾက .. ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြေျပာၾကနဲ႕ အရာရာဟာ မေျပာင္းမလဲ ပံုမွန္လည္ပတ္ေနခဲ့တာ အႏွင္းရဲ႕ သားေလးေတာင္ မူလတန္းေက်ာင္းသားၾကီး ျဖစ္လို႕ ..
ခုေတာ့ျဖင့္ သတင္းေတြက ဟုတ္လို႕ ေက်ာ္လာခဲ့ျပီ ..
“ေကာင္မေလးက ညဘက္ဖြင့္တဲ့ ကာရာအိုုေကဆိုင္ကတဲ့ .. ညစဥ္ညတုိင္း အဲ့ဒီဆုိင္သြားျပီး အိမ္ေတာင္ျပန္မေရာက္တာ အေတာ္ၾကာျပီတဲ့ .. ျပီးေတာ့ တိုက္ခန္းတခန္းေတာင္ ေကာင္မေလး နာမည္နဲ႕ ၀ယ္ေပးထားေသးတယ္တဲ့ ..”
အို .. အဲဒီသတင္းေတြ ၾကားတုန္းကဆို မျဖစ္ႏုိင္ဘူးခ်ည္း ထင္ေနခဲ့ေသးတာ .. အႏွင္းဆီေမးေတာ့လည္း သူ႕ဘက္က ပံုမွန္ .. သူ႕ေယာက်ၤားကိုယ္တုိင္က စတည္းကကို ခရီးအလီလီထြက္ရ အလုပ္သေဘာအရ ညဘက္ေနာက္က်တတ္တဲ့သူဆိုေတာ့ ေကာလဟာလေတြပါလို႕ အႏွင္းကိုယ္တုိင္ ရယ္ေမာေျပာခဲ့ေသးတာ .. ခုေတာ့ အႏွင္းကိုယ္တုိင္ ကိုယ္ေတြေရွ႕လာျပီး မ်က္ရည္မဆည္ႏုိင္ .. ကိုယ္ေတြကိုယ္တုိင္လည္း ဘာမွလုပ္မေပးႏုိင္ ..
အို .. ေလာကၾကီး ဘာေတြျဖစ္ေနပါလိမ့္ရယ္လို႕သာ ..
----------
အႏွင္းက ငိုလို႕ အားရသြားတဲ့ပံုနဲ႕ မ်က္ရည္စေတြသိမ္းရင္း အသံကို ထိန္းလို႕ စကားစလာတယ္ ..
“သူက ငါ့ကို ကြာမယ္တဲ့ .. ဟိုမိန္းကေလးနာမည္နဲ႕ အခန္း၀ယ္ထားတယ္ .. ျပီးေတာ့ ငါနဲ႕ကြာျပီးရင္ မဂၤလာေဆာင္ ထပ္လုပ္မယ္တဲ့ေလ .. ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ .. ငါဟာေလ ခုလိုအျဖစ္မ်ိဳး ၾကံဳရေတာ့မွ ငါ ေတာ္ေတာ္ညံ့ေနသလားလို႕ အေတြးေပါက္မိတယ္ .. ခုမွ ေတြးမိတဲ့ငါ ဘယ္ေလာက္ညံ့ေနလဲ ..”
“ေကာင္မေလးကို သြားေတြ႕ျပီး ေျပာရင္ေရာ ..”
“ဟင့္အင္း .. ငါမလုပ္ရဲဘူး .. ငါ မေျပာရဲဘူး ..”
“မကြာေပးနဲ႕ဟာ .. ဘာေျပာေျပာ နင္က မယားၾကီးပဲ .. သူ႕ဟာသူ ထပ္ယူခ်င္လို႕ ယူလဲ မယားငယ္ပဲ ျဖစ္မွာ .. နင္သာ ကြာ မေပးလုိက္နဲ႕ .. သားမ်က္ႏွာလဲ ၾကည့္ဦး ..” အမြန္က ၀င္ေျပာတယ္ ..
“ဟတ္ .. မင္တို႕ မသိလို႕ကြ .. ခုေခတ္မွာ မယားၾကီး မယားငယ္ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး .. မယားျပိဳင္ပဲ ရွိေတာ့တယ္ ..”
အဲဒီစကားေျပာတဲ့အခ်ိန္ အႏွင္းမ်က္ႏွာမွာ နာၾကင္ရိပ္ေတြ ျပည့္ေနခဲ့တယ္ ..
“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ကြယ္ .. မင္း သားေလး စိတ္ဒဏ္ရာ ရေနပါ့မယ္ .. သူ႕သားအေပၚမွာေရာ သေဘာထားက ဘယ္လိုလဲ ..”
“ေျပာရင္ယံုမလား မသိဘူး .. ခုေတာ့ သူက ငါ့ကိုေရာ သားကိုပါ ရွိတယ္ေတာင္ ထင္ေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး .. အရမ္းကို မႊန္ေနတာပဲ .. စကားေျပာ အဆင္မေျပတုိင္းလဲ သားကို စိတ္ထိခုိက္မွာ စိုးလို႕ ငါပဲ ေရွာင္ေနလုိက္တယ္ .. ဟင္း .. တခါတေလဆို ေရွာင္လို႕ေတာင္ မလြတ္ပါဘူးေလ ..”
ႏွစ္သိမ့္စရာစကား ရွာမရတဲ့အဆံုး က်မေရာ အမြန္ပါ သက္ျပင္းသာ အခါခါ ခ်မိေတာ့တယ္ ..
အႏွင္းကပဲ ဆက္ျပီး .. “ငါ ကြာေပးလုိက္ရင္ ေကာင္းမလားပဲ စဥ္းစားေနမိတယ္ .. ခုက ငါေရာ ငါ့သားေရာကို အိမ္မွာ မေနခ်င္ေအာင္ သူက ပညာရွိနည္းနဲ႕ ႏွိပ္စက္ေနတာ .. ငါ လံုး၀ စိတ္မခ်မ္းသာဘူး သူငယ္ခ်င္းတို႕ရယ္ .. မထင္ရေအာင္ကို သူက ရက္စက္တတ္တာပဲ .. ကြာေပးဖို႕ ေျပာတယ္ .. ငါဟာလည္း ညံ့လြန္းလုိက္တာမွ ေယာက်ၤားလုပ္စာအျပင္ တျခားအပို၀င္ေငြရေအာင္ မၾကံတတ္ မစည္တတ္ .. ငါ သူ႕ကို ကြာေပးလုိက္ျပီးရင္ ငါနဲ႕ ငါ့သားဘ၀ ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္ရမလဲ .. ငါ ေတာ္ေတာ္ အျဖစ္မရွိတဲ့ မိန္းမပဲ ..” ေျပာရင္း အႏွင္း ငိုျပန္တယ္ ..
“အို မဟုတ္တာပဲ အႏွင္းရယ္ .. အႏွင္းက ဘာလို႕ အရည္အခ်င္း မရွိရမွာလဲ .. အိမ္ေထာင္မက်ခင္ကဆို ကိုယ္ေတြလုပ္တဲ့ ကုမၸဏီမွာ မင္းက နာမည္ေကာင္း အရဆံုးပဲေလ .. ဒါေၾကာင့္လဲ ကိုမင္းထက္က မင္းကို သေဘာက်ခဲ့တာပဲ .. မင္းဟာလည္း အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ ထက္ျမက္တဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္ မိခင္တေယာက္ပါကြာ ..”
“ဟင္း .. ဟင္း .. ဒါေတြက အတိတ္မွာ ျပီးခဲ့ပါျပီကြာ .. ခုေတာ့ ငါက အိမ္ေထာင္ေရးမွာလည္း အသံုးမက် ၀င္္ေငြလည္းရေအာင္ မရွာႏုိင္တဲ့ မိန္းမတေယာက္ အျဖစ္ကို အိမ္ေထာင္ရွင္ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရက ၀ါးျမိဳသြားခဲ့တာ ၁၀စုႏွစ္ ၁ခု ရွိေရာေပါ့ .. ငါ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့တာ အမွားလို႕ မထင္ေပမယ့္ အိမ္ေထာင့္တာ၀န္ထဲမွာပဲ နစ္ျမဳပ္ေနခဲ့တာ ငါမွားသြားတယ္ .. ငါ့ကိုယ္ငါ တံုးပစ္ခဲ့တာပဲ ..”
“မင္းမွာ အခ်ိန္ရွိေသးတာပဲ အႏွင္း .. ခုမွစလည္း ေနာက္က်ေနျပီဆိုရင္ေတာင္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ခြင့္ ရွိလာမွာပါ .. မင္းစိတ္ေတြကို အရင္ ရွင္းပစ္လုိက္ .. မင္းလဲက်လို႕ မျဖစ္ဘူးေနာ္ .. မင္းမွာ သားေလးတေယာက္လံုး ရွိေသးတယ္ .. အနည္းဆံုး မင္းသားေလးအတြက္ မင္းရွင္သန္ေနရမယ္ .. တာ၀န္ေတြ က်န္ေနေသးတယ္ .. ျပီးေတာ့ မင္း အခ်ိန္တခုေတာ့ ေစာင့္လုိက္ပါ .. သူေတာင္းဆိုတုိင္း မကြာေပးလုိက္ပါနဲ႕ .. ခုခ်ိန္ သူတို႕ အရွိန္တက္ေနရင္ေတာင္ အရွိန္ကုန္ရင္ ရပ္သြားပါလိမ့္မယ္ .. မင္းရဲ႕ ေမတၱာတရားနဲ႕ ေစတနာကိုသာ ယံုၾကည္ေနပါ .. မင္းကို ယံုၾကည္အားကိုးေနတဲ့သူေတြ ရွိတယ္ .. သူတို႕ကို စိတ္မပ်က္ေစနဲ႕ကြာ .. ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထင္ၾကီးစမ္းပါ .. လူတုိင္း ေမြးတည္းက လက္ႏွစ္ဖက္ ေျခႏွစ္ဖက္နဲ႕ ပခံုးႏွစ္ဖက္ၾကား ေခါင္းေပါက္တဲ့လူၾကီးပဲ .. လူတုိင္း ကိုယ္ခင္းတဲ့ လမ္းကို ကိုယ္ေလွ်ာက္ၾကတယ္ .. ကိုယ္ေရြးတဲ့လမ္း ကိုယ္လုိက္ရတာေပါ့ .. မွားေနရင္လည္း ျပင္လုိက္ .. လိုအပ္ေနရင္ ျဖည့္လုိက္ .. ေနာက္ဆံုး ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္မလာလို႕ စြန္႕လႊတ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့ ေနာင္တ ကင္းေနပါေစ သူငယ္ခ်င္း .. ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္သလို ျဖစ္လာမယ့္ ေလာကၾကီးမွ မဟုတ္တာကြာ .. ကိုယ့္ဘက္က တတ္ႏုိင္သေလာက္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႕သာ ကိုယ့္တာ၀န္မလား ..”
အႏွင္းက ေက်းဇူးတင္သလို အၾကည့္နဲ႕ က်မနဲ႕ အမြန္ကို လက္ကမ္းေပးတယ္ .. က်မတို႕ သံုးေယာက္သား ဖက္လုိက္ၾကတယ္ .. ျပီးေတာ့ အႏွင္းက
“ေက်းဇူးပဲ သူငယ္ခ်င္းတို႕ .. ငါဟာ အနည္းဆံုးေတာ့ အသံုးမက်တ့ဲလူမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အသိ ရလုိက္တယ္ .. ျပီးေတာ့ ငါ့ကိုခ်စ္တဲ့သူေတြရွိေသးတယ္ ငါ့ကို လိုအပ္ေနသူေတြ ရွိေသးမွန္းလဲ သိလုိက္တယ္ .. ငါ ရပ္တည္ေနထုိင္သြားပါ့မယ္ .. ငါ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္ .. ကိုယ့္ကိုကိုယ္နဲ႕ သူတို႕ကိုပါ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ဖို႕ ၾကိဳးစားမယ္ .. ငါျပန္ေတာ့မယ္ကြယ္ .. သားေလး ေမွ်ာ္ေနေတာ့မယ္ ..”
----------
(၃လခန္႕ ၾကာေသာ္)
ကလင္ ကလင္ ကလင္
“ဟဲလို”
“အသက္လား .. ကိုယ္ပါ အႏွင္း”
“အႏွင္း .. ေျပာ .. ဘာထူးျခားေသးလဲ ..”
“ထူးျခားတယ္ အသက္ေရ .. ကိုယ့္လူၾကီး လြန္ခဲ့တဲ့ ၁လ ေလာက္က အိမ္ကဆင္းသြားခဲ့တယ္ .. ကိုယ္လဲ မတားႏိုင္အားေတာ့ဘူး .. လႊတ္ေပးထားလုိက္တယ္ .. လုိက္ရွာ လုိက္ေခၚလဲ မလုပ္ေတာ့ဘူး .. စိတ္ထဲကေနပဲ သူစိတ္ခ်မ္းသာပါေစေတာ့လို႕ ေမတၱာပို႕ေပးေနလုိက္ေတာ့တယ္ကြယ္ .. လင္မယားပဲဟာေနာ္ .. ရန္သူမွ မဟုတ္ပဲ .. က်န္ခဲ့တဲ့ ၃ ၄ ရက္က အိမ္ကို ျပန္လာတယ္ .. ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့ တာ၀န္ေက်ေအာင္ ဆက္ဆံပါတယ္ .. မေန႕က ညကေတာ့ ကိုယ့္ကို ေတာင္းပန္တယ္ .. သူမွားပါတယ္တဲ့ .. ခြင့္လႊတ္ပါတဲ့ .. ကိုယ္က ခြင့္လႊတ္ထားျပီးသားပါ .. ေကာင္မေလးကလည္း ခု ေယာက်ၤားယူသြားျပီတဲ့ေလ .. အင္း .. ကိုယ္ အံ့ၾသမိပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္လည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္ေလလို႕ပဲ ေတြးလုိက္ေတာ့တယ္ .. သူလည္း ေနာင္ၾကဥ္သြားေလာက္ျပီထင္ပါတယ္ .. ကိုယ့္ဘက္ကလည္း ထိန္းတန္တာ ထိန္း ၾကည့္တန္တာ ၾကည့္ေနရတာေပါ့ကြယ္ ..”
“ေၾသာ္ ..”
က်မလည္း ရႈပ္ေထြးလွတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးၾကီးကို နားေထာင္ျပီး ေၾသာ္ တလံုးသာ ထြက္ႏုိင္ေတာ့တယ္ .. တေယာက္လိုအပ္မႈကို တေယာက္ျဖည့္ေနတဲ့ သံေယာဇဥ္ ေမတၱာမပါတဲ့ အေပၚယံ သာယာမႈမ်ိဳးဆိုတာ အရွိန္ကုန္ေတာ့လည္း ရပ္သြားရတာပါပဲလား .. ျပီးဆံုးသြားေတာ့လည္းပဲ အရာရာဟာ အခိုးအေငြ႕မပါ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရတာပါပဲေလ .. အစစ္အမွန္မဟုတ္တဲ့ သာယာမႈ သက္သက္နဲ႕ အတုအေယာင္ေတြၾကား ကိုယ္ေတြကသာ အသက္ရႈၾကပ္လို႕ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ တိုး၀င္လုိက္ နစ္ျမဳပ္လုိက္ ျပီးဆံုးသြားလုိက္ .. တိုး၀င္လုိက္ နစ္ျမဳပ္လုိက္ ျပီးဆံုးသြားလုိက္ ..။
ေရးသားသူ -မိုးခါး
ကိုယ့္ေရွ႕မွာ တရံႈ႕ရံႈ႕ ငိုေၾကြးေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမေလးကို ၾကည့္ျပီး က်မကိုယ္တုိင္ စိတ္ေတြေလးလံ ထိုင္းမိႈင္းေနခဲ့တယ္ .. အားေပးေျဖသိမ့္စရာ စကားလံုးတစြန္းတစမွ ရွာမရတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္ေနမိတယ္ .. တဆက္တည္းမွာပဲ မထင္မွတ္ထားတဲ့ သတင္းစကားေၾကာင့္ အံ့ၾသျခင္း မယံုႏိုင္ျခင္းေတြနဲ႕လည္း ျပည့္ေနခဲ့တယ္ .. ကိုယ္ေတာင္ ဒီေလာက္ မယံုၾကည္ႏုိင္ရင္ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ ေရွ႕က ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္းမေလးအတြက္ ေသာကေတြ ေ၀ေနမိတယ္ .. ေျပာစရာ စကား ရွာမရတဲ့ အဆံုး သူမရဲ႕ လက္ကေလးကို အသာဖ်စ္ညစ္အားေပးမိတယ္ .. ေမာ့ၾကည့္တဲ့ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႕ .. သူငယ္ခ်င္းမေလးရဲ႕ ဒီမ်က္ရည္ၾကည္ေတြအတြက္ ကိုယ္တုိင္လည္း ပေယာဂ မကင္းခဲ့သလိုလို ..
သက္ျပင္းေမာကိုသာ အခါခါခ်မိရင္း ...
----------
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ကေတာ့ အႏွင္း အိမ္ေထာင္မက်ခင္ကဆို အမြန္ရယ္ အႏွင္းရယ္ အသက္ရယ္ သံုးေယာက္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွမခြဲပဲ ဘယ္သြားသြား ဘယ္လာလာ တပူးတြဲတြဲ ရွိေနခဲ့တာ .. အမြန္က ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ေကာင္းတဲ့ မိသားစုက ဆင္းသက္လာသူပီပီ အိမ္ရဲ႕စီးပြားေရးက အစ ဦးေဆာင္ေနႏုိင္သူ .. အသက္ဆိုတဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ ခပ္ထက္ထက္ ခပ္မာမာနဲ႕ ကိုယ့္တပိုင္တႏုိင္စီးပြားေရးေလးကို လည္ပတ္ေနႏုိင္သူ .. အႏွင္းဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမေလးကသာ လူပံုက ႏြဲ႕ႏြဲ႕ အရာရာကိုလည္း အေၾကာက္အရြံ႕ပိုသူမို႕ ကိုယ္နဲ႕ အမြန္က စိတ္မခ် ျဖစ္ေနခဲ့ရတာ ..
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္တခုမွာ မန္ေနဂ်ာရာထူးလဲ ရထားတဲ့ လစာ၀င္ေငြအသင့္အတင့္ရွိတဲ့ ကိုမင္းထက္ဆိုသူတဦး အႏွင္းကို စ စိတ္၀င္စားရာက စ .. အႏွင္းအေပၚကို အျမဲတမ္း ဂရုတစိုက္နဲ႕ အရာရာဦးေဆာင္မႈေပးႏုိင္မယ့္ ထိုအမ်ိဳးသားကို ကိုယ္နဲ႕အမြန္ကလည္း မ်က္စိက်ရာက စျပီး ကိုယ္ေတြကလည္း တြန္းတြန္းတုိက္တိုက္ လုပ္ေပးလုိက္ေတာ့ အစတည္းက အားကိုးရာလိုေနတဲ့ အႏွင္းဟာလည္း အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတဲ့ တြင္းနက္ထဲ က်သြားခဲ့ရေတာ့တယ္ ..
ကိုမင္းထက္ဟာ ဆိုရင္လည္းပဲ စေတြ႕တည္းက ေအးလြန္း ရိုးလြန္းလို႕ ကိုယ္ေတြပဲ အႏွင္းနဲ႕ ဇာတ္လမ္းထြင္ေပးခဲ့ရေသးတာ .. ေအးေအးေဆးေဆးေနတတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထား မဆိုးတဲ့ အရည္အခ်င္း အထိုက္အသင့္ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသားတဦးနဲ႕ ကိုယ္ေတြရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမေလးကို စိတ္ခ်ရျပီလို႕ ေတြးထင္ထားခဲ့ေသးတာ .. အိမ္ေထာင္က်ျပီးလို႕ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ကိုယ္စီေမြးေန႕ေတြမွာ ဆံုၾက ေတြ႕ၾက .. ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြေျပာၾကနဲ႕ အရာရာဟာ မေျပာင္းမလဲ ပံုမွန္လည္ပတ္ေနခဲ့တာ အႏွင္းရဲ႕ သားေလးေတာင္ မူလတန္းေက်ာင္းသားၾကီး ျဖစ္လို႕ ..
ခုေတာ့ျဖင့္ သတင္းေတြက ဟုတ္လို႕ ေက်ာ္လာခဲ့ျပီ ..
“ေကာင္မေလးက ညဘက္ဖြင့္တဲ့ ကာရာအိုုေကဆိုင္ကတဲ့ .. ညစဥ္ညတုိင္း အဲ့ဒီဆုိင္သြားျပီး အိမ္ေတာင္ျပန္မေရာက္တာ အေတာ္ၾကာျပီတဲ့ .. ျပီးေတာ့ တိုက္ခန္းတခန္းေတာင္ ေကာင္မေလး နာမည္နဲ႕ ၀ယ္ေပးထားေသးတယ္တဲ့ ..”
အို .. အဲဒီသတင္းေတြ ၾကားတုန္းကဆို မျဖစ္ႏုိင္ဘူးခ်ည္း ထင္ေနခဲ့ေသးတာ .. အႏွင္းဆီေမးေတာ့လည္း သူ႕ဘက္က ပံုမွန္ .. သူ႕ေယာက်ၤားကိုယ္တုိင္က စတည္းကကို ခရီးအလီလီထြက္ရ အလုပ္သေဘာအရ ညဘက္ေနာက္က်တတ္တဲ့သူဆိုေတာ့ ေကာလဟာလေတြပါလို႕ အႏွင္းကိုယ္တုိင္ ရယ္ေမာေျပာခဲ့ေသးတာ .. ခုေတာ့ အႏွင္းကိုယ္တုိင္ ကိုယ္ေတြေရွ႕လာျပီး မ်က္ရည္မဆည္ႏုိင္ .. ကိုယ္ေတြကိုယ္တုိင္လည္း ဘာမွလုပ္မေပးႏုိင္ ..
အို .. ေလာကၾကီး ဘာေတြျဖစ္ေနပါလိမ့္ရယ္လို႕သာ ..
----------
အႏွင္းက ငိုလို႕ အားရသြားတဲ့ပံုနဲ႕ မ်က္ရည္စေတြသိမ္းရင္း အသံကို ထိန္းလို႕ စကားစလာတယ္ ..
“သူက ငါ့ကို ကြာမယ္တဲ့ .. ဟိုမိန္းကေလးနာမည္နဲ႕ အခန္း၀ယ္ထားတယ္ .. ျပီးေတာ့ ငါနဲ႕ကြာျပီးရင္ မဂၤလာေဆာင္ ထပ္လုပ္မယ္တဲ့ေလ .. ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ .. ငါဟာေလ ခုလိုအျဖစ္မ်ိဳး ၾကံဳရေတာ့မွ ငါ ေတာ္ေတာ္ညံ့ေနသလားလို႕ အေတြးေပါက္မိတယ္ .. ခုမွ ေတြးမိတဲ့ငါ ဘယ္ေလာက္ညံ့ေနလဲ ..”
“ေကာင္မေလးကို သြားေတြ႕ျပီး ေျပာရင္ေရာ ..”
“ဟင့္အင္း .. ငါမလုပ္ရဲဘူး .. ငါ မေျပာရဲဘူး ..”
“မကြာေပးနဲ႕ဟာ .. ဘာေျပာေျပာ နင္က မယားၾကီးပဲ .. သူ႕ဟာသူ ထပ္ယူခ်င္လို႕ ယူလဲ မယားငယ္ပဲ ျဖစ္မွာ .. နင္သာ ကြာ မေပးလုိက္နဲ႕ .. သားမ်က္ႏွာလဲ ၾကည့္ဦး ..” အမြန္က ၀င္ေျပာတယ္ ..
“ဟတ္ .. မင္တို႕ မသိလို႕ကြ .. ခုေခတ္မွာ မယားၾကီး မယားငယ္ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး .. မယားျပိဳင္ပဲ ရွိေတာ့တယ္ ..”
အဲဒီစကားေျပာတဲ့အခ်ိန္ အႏွင္းမ်က္ႏွာမွာ နာၾကင္ရိပ္ေတြ ျပည့္ေနခဲ့တယ္ ..
“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ကြယ္ .. မင္း သားေလး စိတ္ဒဏ္ရာ ရေနပါ့မယ္ .. သူ႕သားအေပၚမွာေရာ သေဘာထားက ဘယ္လိုလဲ ..”
“ေျပာရင္ယံုမလား မသိဘူး .. ခုေတာ့ သူက ငါ့ကိုေရာ သားကိုပါ ရွိတယ္ေတာင္ ထင္ေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး .. အရမ္းကို မႊန္ေနတာပဲ .. စကားေျပာ အဆင္မေျပတုိင္းလဲ သားကို စိတ္ထိခုိက္မွာ စိုးလို႕ ငါပဲ ေရွာင္ေနလုိက္တယ္ .. ဟင္း .. တခါတေလဆို ေရွာင္လို႕ေတာင္ မလြတ္ပါဘူးေလ ..”
ႏွစ္သိမ့္စရာစကား ရွာမရတဲ့အဆံုး က်မေရာ အမြန္ပါ သက္ျပင္းသာ အခါခါ ခ်မိေတာ့တယ္ ..
အႏွင္းကပဲ ဆက္ျပီး .. “ငါ ကြာေပးလုိက္ရင္ ေကာင္းမလားပဲ စဥ္းစားေနမိတယ္ .. ခုက ငါေရာ ငါ့သားေရာကို အိမ္မွာ မေနခ်င္ေအာင္ သူက ပညာရွိနည္းနဲ႕ ႏွိပ္စက္ေနတာ .. ငါ လံုး၀ စိတ္မခ်မ္းသာဘူး သူငယ္ခ်င္းတို႕ရယ္ .. မထင္ရေအာင္ကို သူက ရက္စက္တတ္တာပဲ .. ကြာေပးဖို႕ ေျပာတယ္ .. ငါဟာလည္း ညံ့လြန္းလုိက္တာမွ ေယာက်ၤားလုပ္စာအျပင္ တျခားအပို၀င္ေငြရေအာင္ မၾကံတတ္ မစည္တတ္ .. ငါ သူ႕ကို ကြာေပးလုိက္ျပီးရင္ ငါနဲ႕ ငါ့သားဘ၀ ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္ရမလဲ .. ငါ ေတာ္ေတာ္ အျဖစ္မရွိတဲ့ မိန္းမပဲ ..” ေျပာရင္း အႏွင္း ငိုျပန္တယ္ ..
“အို မဟုတ္တာပဲ အႏွင္းရယ္ .. အႏွင္းက ဘာလို႕ အရည္အခ်င္း မရွိရမွာလဲ .. အိမ္ေထာင္မက်ခင္ကဆို ကိုယ္ေတြလုပ္တဲ့ ကုမၸဏီမွာ မင္းက နာမည္ေကာင္း အရဆံုးပဲေလ .. ဒါေၾကာင့္လဲ ကိုမင္းထက္က မင္းကို သေဘာက်ခဲ့တာပဲ .. မင္းဟာလည္း အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ ထက္ျမက္တဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္ မိခင္တေယာက္ပါကြာ ..”
“ဟင္း .. ဟင္း .. ဒါေတြက အတိတ္မွာ ျပီးခဲ့ပါျပီကြာ .. ခုေတာ့ ငါက အိမ္ေထာင္ေရးမွာလည္း အသံုးမက် ၀င္္ေငြလည္းရေအာင္ မရွာႏုိင္တဲ့ မိန္းမတေယာက္ အျဖစ္ကို အိမ္ေထာင္ရွင္ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရက ၀ါးျမိဳသြားခဲ့တာ ၁၀စုႏွစ္ ၁ခု ရွိေရာေပါ့ .. ငါ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့တာ အမွားလို႕ မထင္ေပမယ့္ အိမ္ေထာင့္တာ၀န္ထဲမွာပဲ နစ္ျမဳပ္ေနခဲ့တာ ငါမွားသြားတယ္ .. ငါ့ကိုယ္ငါ တံုးပစ္ခဲ့တာပဲ ..”
“မင္းမွာ အခ်ိန္ရွိေသးတာပဲ အႏွင္း .. ခုမွစလည္း ေနာက္က်ေနျပီဆိုရင္ေတာင္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ခြင့္ ရွိလာမွာပါ .. မင္းစိတ္ေတြကို အရင္ ရွင္းပစ္လုိက္ .. မင္းလဲက်လို႕ မျဖစ္ဘူးေနာ္ .. မင္းမွာ သားေလးတေယာက္လံုး ရွိေသးတယ္ .. အနည္းဆံုး မင္းသားေလးအတြက္ မင္းရွင္သန္ေနရမယ္ .. တာ၀န္ေတြ က်န္ေနေသးတယ္ .. ျပီးေတာ့ မင္း အခ်ိန္တခုေတာ့ ေစာင့္လုိက္ပါ .. သူေတာင္းဆိုတုိင္း မကြာေပးလုိက္ပါနဲ႕ .. ခုခ်ိန္ သူတို႕ အရွိန္တက္ေနရင္ေတာင္ အရွိန္ကုန္ရင္ ရပ္သြားပါလိမ့္မယ္ .. မင္းရဲ႕ ေမတၱာတရားနဲ႕ ေစတနာကိုသာ ယံုၾကည္ေနပါ .. မင္းကို ယံုၾကည္အားကိုးေနတဲ့သူေတြ ရွိတယ္ .. သူတို႕ကို စိတ္မပ်က္ေစနဲ႕ကြာ .. ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထင္ၾကီးစမ္းပါ .. လူတုိင္း ေမြးတည္းက လက္ႏွစ္ဖက္ ေျခႏွစ္ဖက္နဲ႕ ပခံုးႏွစ္ဖက္ၾကား ေခါင္းေပါက္တဲ့လူၾကီးပဲ .. လူတုိင္း ကိုယ္ခင္းတဲ့ လမ္းကို ကိုယ္ေလွ်ာက္ၾကတယ္ .. ကိုယ္ေရြးတဲ့လမ္း ကိုယ္လုိက္ရတာေပါ့ .. မွားေနရင္လည္း ျပင္လုိက္ .. လိုအပ္ေနရင္ ျဖည့္လုိက္ .. ေနာက္ဆံုး ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္မလာလို႕ စြန္႕လႊတ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့ ေနာင္တ ကင္းေနပါေစ သူငယ္ခ်င္း .. ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္သလို ျဖစ္လာမယ့္ ေလာကၾကီးမွ မဟုတ္တာကြာ .. ကိုယ့္ဘက္က တတ္ႏုိင္သေလာက္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႕သာ ကိုယ့္တာ၀န္မလား ..”
အႏွင္းက ေက်းဇူးတင္သလို အၾကည့္နဲ႕ က်မနဲ႕ အမြန္ကို လက္ကမ္းေပးတယ္ .. က်မတို႕ သံုးေယာက္သား ဖက္လုိက္ၾကတယ္ .. ျပီးေတာ့ အႏွင္းက
“ေက်းဇူးပဲ သူငယ္ခ်င္းတို႕ .. ငါဟာ အနည္းဆံုးေတာ့ အသံုးမက်တ့ဲလူမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အသိ ရလုိက္တယ္ .. ျပီးေတာ့ ငါ့ကိုခ်စ္တဲ့သူေတြရွိေသးတယ္ ငါ့ကို လိုအပ္ေနသူေတြ ရွိေသးမွန္းလဲ သိလုိက္တယ္ .. ငါ ရပ္တည္ေနထုိင္သြားပါ့မယ္ .. ငါ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္ .. ကိုယ့္ကိုကိုယ္နဲ႕ သူတို႕ကိုပါ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ဖို႕ ၾကိဳးစားမယ္ .. ငါျပန္ေတာ့မယ္ကြယ္ .. သားေလး ေမွ်ာ္ေနေတာ့မယ္ ..”
----------
(၃လခန္႕ ၾကာေသာ္)
ကလင္ ကလင္ ကလင္
“ဟဲလို”
“အသက္လား .. ကိုယ္ပါ အႏွင္း”
“အႏွင္း .. ေျပာ .. ဘာထူးျခားေသးလဲ ..”
“ထူးျခားတယ္ အသက္ေရ .. ကိုယ့္လူၾကီး လြန္ခဲ့တဲ့ ၁လ ေလာက္က အိမ္ကဆင္းသြားခဲ့တယ္ .. ကိုယ္လဲ မတားႏိုင္အားေတာ့ဘူး .. လႊတ္ေပးထားလုိက္တယ္ .. လုိက္ရွာ လုိက္ေခၚလဲ မလုပ္ေတာ့ဘူး .. စိတ္ထဲကေနပဲ သူစိတ္ခ်မ္းသာပါေစေတာ့လို႕ ေမတၱာပို႕ေပးေနလုိက္ေတာ့တယ္ကြယ္ .. လင္မယားပဲဟာေနာ္ .. ရန္သူမွ မဟုတ္ပဲ .. က်န္ခဲ့တဲ့ ၃ ၄ ရက္က အိမ္ကို ျပန္လာတယ္ .. ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့ တာ၀န္ေက်ေအာင္ ဆက္ဆံပါတယ္ .. မေန႕က ညကေတာ့ ကိုယ့္ကို ေတာင္းပန္တယ္ .. သူမွားပါတယ္တဲ့ .. ခြင့္လႊတ္ပါတဲ့ .. ကိုယ္က ခြင့္လႊတ္ထားျပီးသားပါ .. ေကာင္မေလးကလည္း ခု ေယာက်ၤားယူသြားျပီတဲ့ေလ .. အင္း .. ကိုယ္ အံ့ၾသမိပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္လည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္ေလလို႕ပဲ ေတြးလုိက္ေတာ့တယ္ .. သူလည္း ေနာင္ၾကဥ္သြားေလာက္ျပီထင္ပါတယ္ .. ကိုယ့္ဘက္ကလည္း ထိန္းတန္တာ ထိန္း ၾကည့္တန္တာ ၾကည့္ေနရတာေပါ့ကြယ္ ..”
“ေၾသာ္ ..”
က်မလည္း ရႈပ္ေထြးလွတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးၾကီးကို နားေထာင္ျပီး ေၾသာ္ တလံုးသာ ထြက္ႏုိင္ေတာ့တယ္ .. တေယာက္လိုအပ္မႈကို တေယာက္ျဖည့္ေနတဲ့ သံေယာဇဥ္ ေမတၱာမပါတဲ့ အေပၚယံ သာယာမႈမ်ိဳးဆိုတာ အရွိန္ကုန္ေတာ့လည္း ရပ္သြားရတာပါပဲလား .. ျပီးဆံုးသြားေတာ့လည္းပဲ အရာရာဟာ အခိုးအေငြ႕မပါ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရတာပါပဲေလ .. အစစ္အမွန္မဟုတ္တဲ့ သာယာမႈ သက္သက္နဲ႕ အတုအေယာင္ေတြၾကား ကိုယ္ေတြကသာ အသက္ရႈၾကပ္လို႕ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ တိုး၀င္လုိက္ နစ္ျမဳပ္လုိက္ ျပီးဆံုးသြားလုိက္ .. တိုး၀င္လုိက္ နစ္ျမဳပ္လုိက္ ျပီးဆံုးသြားလုိက္ ..။
ေရးသားသူ -မိုးခါး
ေရးသားသူ -မိုးခါး
ေရးသားသူ -မိုးခါး
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment