-အသည္းကြဲ Candy-
**မိုးညခ်မ္း**
-အသည္းကြဲ Candy-
**မိုးညခ်မ္း**
Saturday, June 2, 2012
>
သာယာတဲ့ေန႕ေလးပဲ … ကၽြန္မအရမ္းကိုတက္ၾကြေနမိေနပါတယ္ … ကၽြန္မဒီေန႕တကၠသိုလ္စတက္ရၿပီေလ … ကၽြန္မေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ ေဆးတကၠသိုလ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး … တကၠသိုလ္၀င္တန္းအမွတ္စာရင္းထုတ္ေတာ့ ေဆးတကၠသိုလ္မွီဖို႕ (၁၀)မွတ္ေလာက္လိုသြားတာကိုလည္း ေနာင္တရလို႕မဆံုးပါဘူး … တစ္ကယ္ဆို ကၽြန္မ ဒီထက္ပိုႀကိဳးစားခဲ့သင့္တာေပ့ါ … ေဆးအမွတ္မမွီတာနဲ႕ပဲ ကၽြန္မအေ၀းသင္တကၠသိုလ္ပဲ တက္ဖို႕ဆံုးျဖတ္ လိုက္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္မေမေမက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကို ငယ္တုန္းမွာခံစားရတာဆိုတဲ့ စကားနဲ႕ပဲ ကၽြန္မ ေမေမေရြးခ်ယ္ေပးတဲ့ IC Major ကိုပဲေရြးခ်ယ္လို႕ တက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ …
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကၽြန္မ တကၠသိုလ္စတက္ရမယ့္ေန႕ေလးကိုေတာ့ ရင္ခုန္မိေနပါတယ္ … ကၽြန္မျမန္မာဇာတ္ကား တစ္ခ်ိဳ႕ၾကည့္ဖူးပါတယ္ … အဲဒီ ဇာတ္ကားေတြထဲက ေပ်ာ္ရႊင္စရာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ေလးေတြ … ေမေမေျပာျပတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ေတြကို ကၽြန္မစိတ္ကူးေလးနဲ႕ႏွစ္သက္မိေနပါတယ္ … မနက္ေစာေစာေမေမက အိပ္ရာလာႏႈိးတာနဲ႕ေရမိုးခ်ဳိး ျပင္ဆင္စရာရွိတာျပင္နဲ႕ တကၠသိုလ္ေလးဆီ အေရာက္ ပို႕ေဆာင္ေပးမယ့္ Ferry Gate ေလးကို ကၽြန္မထြက္လာလိုက္ပါတယ္… Ferry ေပၚေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မထိုင္ဖို႕ ေနရာေလးေတာင္ မရွိေတာ့ပါဘူး … ကၽြန္မေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕ ရပ္ေနတုန္း အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႕ေနရာမွာထိုင္ဖုိ႕ ေနရာဖယ္ေပးေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ထဲကတကၠသိုလ္စတက္တဲ့ေန႕မွာပဲ အမွတ္တရအသိ တစ္ေယာက္စရၿပီေပါ့ … သူဖယ္ေပးတဲ့ေနရာေလးမွာပဲ “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”လို႕ ေျပာလိုက္ၿပီး၀င္ထိုင္လိုက္ပါတယ္ … အဲဒီအစ္ကိုႀကီးကပဲစၿပီး ကၽြန္မကိုမိတ္ဆက္စကားစေျပာလာပါတယ္ … “ညီမေလးက ဒီႏွစ္မွစတက္တာထင္တယ္ … ခုမွေတြ႕ဖူးတယ္ … အစ္ကိုက Second Year တက္ေနၿပီကြ … အစ္ကိုတုိ႕ ေက်ာင္းစတက္တုန္းကလည္း ဒီလိုပါပဲကြာ … ဘယ္သူ႕မွမသိ … ဘာမွလည္းနားမလည္နဲ႕ … အေဆာင္ေတြ မသိလို႕ေမးမိတာေတာင္ အခၽြန္နဲ႕မတာေတာင္ ခံလိုက္ရတာကြ … အကူအညီလိုလည္းေျပာေနာ္ … အစ္ကို႕နာမည္က ေအာင္ကိုပါ … Physics ကေနာ္ … ညီမေလးကေရာ …” ..
အဲဒီအစ္ကိုႀကီးေမးတာနဲ႕ ကၽြန္မလည္းကိုယ့္ကိုကိုယ္ မိတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္ … ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အေဆာင္မသိတဲ့ ကၽြန္မလိုလူသစ္အတြက္ အဲဒီအစ္ကိုနဲ႕ ကၽြန္မတို႕စာသင္ေဆာင္က ကပ္ရပ္ပဲဆိုေတာ့ အဆင္ေျပသြားပါတယ္ … ကၽြန္မစိတ္ထဲက ကိုေအာင္ကိုဆိုတဲ့ အစ္ကိုႀကီးကို ကၽြန္မရဲ႕ပထမဦးဆံုးေသာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ခင္မင္သြားမိခဲ့ပါတယ္ …. ေက်ာင္းကိုေရာက္ဖို႕ နာရီ၀က္ေလာက္ စီးလိုက္ ရတယ္ေလ … ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ အေဆာင္ထိေရာက္ေအာင္ အဲဒီအစ္ကိုကပဲ လိုက္ပို႕ေပးပါတယ္ … ဒါနဲ႕ ကၽြန္မတက္ရမယ့္စာသင္ခန္းကို ရွာၿပီးလြတ္ေနတဲ့ေနရာေလးတစ္ခုမွာ၀င္ထိုင္လို႕ ကၽြန္မရဲ႕တကၠသိုလ္စတက္ တဲ့ေန႕ေလးတစ္ေန႕ကို စတင္ျဖတ္သန္းရၿပီေပါ့ … ေန႕လည္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ သူလိုကိုယ္လို မိတ္ဆက္ရင္း အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း(၄)ေယာက္ကို ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္ …
သြားအတူ စားအတူ ေနတဲ့ၿမိဳ႕နယ္ခ်င္းကလည္း သိပ္မကြာေတာ့ ပထမႏွစ္တစ္ႏွစ္လံုး သီတာ၊ စုစု၊ ႏွင္းႏွင္း၊ ေမသင္းဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးေတြနဲ႕ပဲ ကၽြန္မရဲ႕ေပ်ာ္စရာေန႕ရက္ေလးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရဖူးပါတယ္ … မနက္ ေက်ာင္းကိုေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႕ တက္စရာရွိတဲ့အတန္းခ်ိန္ေတြတက္လို႕ ေန႕လည္ထမင္းစားခ်ိန္ ကန္တင္းမွာ ဟာသေတြေျပာရင္းနဲ႕လည္း ကၽြန္မရဲ႕လွပတဲ့ေန႕ရက္ေလးေတြကို ပိုင္ဆုိင္ခဲ့ရဖူးပါတယ္ … ညေန Ferry ၀င္းကိုသြားၿပီဆို ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း(၄)ေယာက္နဲ႕အတူ တကၠသိုလ္ပထမဦးဆံုးေန႕ရက္မွာ ခင္မင္ခဲ့ရတဲ့ အစ္ကိုေအာင္ကိုက အေဆာင္အထိ လာေခၚေပးလို႕ ရီေမာရင္းနဲ႕ ေန႕ရက္ေတြကိုျဖတ္သန္းခဲ့ရ တာလည္း ၾကည္ႏူးစရာေလးေတြပါပဲ …
ဒီလိုနဲ႕စာေမးပြဲေတြေျဖ … ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္(၂)လတာကို ျဖတ္သန္းအၿပီး စာသင္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ကုန္ဆံုးၿပီး ဒုတိယႏွစ္ေလးေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္မတုိ႕သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲကို လူတစ္ေယာက္၀င္လာ ခဲ့ပါေတာ့တယ္ … သူ႕နာမည္က “ရန္ေနာင္”တဲ့ … သူက Chemistry ကပါ … ကၽြန္မတုိ႕ထက္ေတာ့တစ္ႏွစ္ႀကီး ပါတယ္ … ကၽြန္မသူ႕ကိုစတင္သတိထားမိတာက ပထမႏွစ္ေမာင္ညီမေလးေတြအတြက္ျပဳလုပ္ေပးတဲ့ Fresher Welcome ပြဲေလးမွာပါ … သူ႕ညီမေလးက ကၽြန္မတုိ႕ေမဂ်ာက ပထမႏွစ္ေလးေပါ့ … သူ႕ကိုေတြ႕လိုက္ေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ ေဖာ္ျပလုိ႕ မရႏိုင္တဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳးနဲ႕ ကၽြန္မရင္ခုန္မိပါတယ္ … အရင္က တစ္ျခားအေဆာင္ဘက္ဆို သူငယ္ခ်င္းေတြေခၚတာေတာင္ ေယာင္လို႕ေျခဦးမလွည့္ခဲ့သူ ကၽြန္မ … ခုေတာ့ Chemistry ေဆာင္ဘက္ကို ကၽြန္မေခ်ာင္းေပါက္မတတ္သြားတတ္ေနပါၿပီ … သိစိတ္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ေစ … မသိစိတ္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ေစ ခုလိုလုပ္ေနရတာေလးေတြကို ကၽြန္မေက်နပ္ေနတတ္ပါၿပီ … ကၽြန္မမူပ်က္ေနတာကို ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြက ေမးေတာ့လည္း ကၽြန္မဘာကိုမွတိတိက်က်၀န္မခံခ်င္ခဲ့ပါဘူး …
ဒီလိုနဲ႕တစ္ရက္ တစ္ရက္မွာေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕စိတ္ကူးေလးအတုိင္း တိတ္တဆိတ္စြန္႕စားမႈေလးကို စတင္လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္မိပါေတာ့တယ္ … အသည္းပံုသၾကားလံုးေလးတစ္လံုးရယ္ … စာရြက္ရဲ႕ ထိပ္ဆံုးဘက္မွာ သို႕ဆိုတဲ့ ရည္ၫႊန္းခ်က္ေလးရယ္ … ေအာက္ဆံုးနားေလးမွာ မွ ဆုိတဲ့ စကားလံုးေလးရယ္ပဲပါတဲ့ စာရြက္အလြတ္ေလးတစ္ရြက္ရယ္ကို စာအိတ္ေလးထဲ ေသသပ္စြာထည့္လို႕ ကန္တင္းကစားပြဲထိုးေလးအကူအညီနဲ႕ ကၽြန္မသူ႕လက္ထဲေရာက္ေအာင္ ပို႕ခဲ့ပါတယ္ … ကၽြန္မဟာငယ္စဥ္ ကတည္းက (၉)ဂဏန္းနဲ႕အက်ိဳးေပးတတ္သူမို႕ (၉)ရက္တိတိပို႕မယ္လို႕လည္း စိတ္ကူးေလးေတြနဲ႕ေပါ့ …. ပထမရက္ … ဒုတိယရက္ … တတိယရက္မွာေတာ့ အရမ္းလွ်င္တဲ့ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္ရိပ္မိသြားပါၿပီ … ကၽြန္မကို တရားခံစစ္သလို ေမးၾကျမန္းၾကေတာ့ ကၽြန္မလည္းရွက္ရွက္နဲ႕ပဲ ၀န္ခံလိုက္ရပါေတာ့တယ္ … တျဖည္းျဖည္းနဲ႕သူလည္း ကၽြန္မတုိ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္စုကို သတိထားမိလာပါၿပီ … ကၽြန္မတို႕(၄)ေယာက္လံုး ကလည္း ႏႈတ္လံုစြာနဲ႕ပဲ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းစြာနဲ႕ပဲ သူ႕ကိုပေဟဠိဆန္ေနတဲ့ မိန္းကေလးဟာ ဘယ္သူမွန္း မသိရေလာက္ေအာင္ ေတာ္ခဲ့ၾကတာပဲ … ေျခာက္ရက္ေျမာက္ေန႕မွာေတာ့ ကၽြန္မတုိ႕ကန္တင္းမွာ ထိုင္ေနၾကတုန္း သူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကၽြန္မတုိ႕၀ိုင္းေလးဆီသို႕ တန္းတန္းမတ္မတ္ေရာက္လာၿပီး စကားလာေျပာပါတယ္ … “မင္းတို႕ထဲက တရားခံဘယ္သူလည္းဆိုတာ ရန္ေနာင္က ခန္႕မွန္းမိေနၿပီ”တဲ့ …
ကၽြန္မအရမ္းကိုစိတ္လႈပ္ရွားသြားမိတယ္ … လက္ထဲကေရခြက္ေတာင္လြတ္က်မတတ္ပါပဲ … “အို … မျဖစ္ပါဘူး … ေနာက္ရက္ပုိ႕မယ့္သၾကားလံုးေလးကို ငါကိုယ္တုိင္ပို႕မွ ငါ့ကိုသံသယကင္းႏိုင္မွာပဲ” ဆိုတဲ့ အေတြးတစ္စက ခ်က္ခ်င္းေခါင္းထဲ၀င္လာပါတယ္ … အဲဒီေန႕ကလည္း ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကၽြန္မထိုင္တဲ့ေနရာနဲ႕ သူနဲ႕ကလည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္လိုျဖစ္ေနေတာ့ တစ္ခ်ိန္လံုးသူကၽြန္မကို စိုက္ၾကည့္ေနသလို ခံစားခဲ့ရပါတယ္ … ကၽြန္မရင္ေတြခုန္လြန္းလို႕ မ်က္လံုးခ်င္းမဆံုမိေအာင္ မနည္းသတိထားရင္း ကန္တင္းကျပန္အထြက္ ကၽြန္မေျခလွမ္းေတြကို ေတာ္ေတာ္ေလးဂရုစိုက္ေနခဲ့ရပါတယ္ …
သတၱမေျမာက္ေန႕ သၾကားလံုးေလးကိုေတာ့ ကၽြန္မကိုယ္တုိင္သူ႕လက္ထဲသြားပို႕ေပးခဲ့ေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာက အံ့အားသင့္တဲ့ အမူအရာေတြနဲ႕ “ေက်းဇူးပါပဲ” ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ကၽြန္မလက္ခံရရွိခဲ့ပါတယ္ … ကိုးရက္ေျမာက္ေန႕မွာေတာ့ သူ႕အတြက္ပေဟဠိဆန္တဲ့ မိန္းကေလးဟာ “ကၽြန္မပါ”လို႕ အရွက္အေၾကာက္ ကင္းမဲ့စြာ ကိုယ္တုိင္၀န္ခံၿပီး ကၽြန္မအခ်စ္ေတြကို သူသိေအာင္ထုတ္ေဖာ္ေျပာမယ္လို႕ တစ္ညလံုးအားတင္းလို႕ ရွစ္ရက္ေျမာက္ေန႕က စာေလးထဲမွာ ႀကိဳတင္ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာေလးမွာ သူနဲ႕ေတြ႕ဆံုဖို႕ ေက်ာင္းကိုေရာက္လာခဲ့တယ္ … Ferry ေပၚမွာကတည္းက ဂဏွာမၿငိမ္ျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္မကိုေတာင္ ကိုေအာင္ကိုက စလိုက္ပါေသးတယ္ … “ညီမေလးကေတာ့ ဒီေန႕ရည္းစားကိုအေျဖေပးမယ့္ေန႕ထင္တယ္ … ပံုစံက စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ပံုနဲ႕”တဲ့ … ကၽြန္မ မသိမသာေလးပဲ ၿပံဳးေနလုိက္ပါတယ္ …
Ferry ေရာက္တာနဲ႕တစ္ၿပိဳင္နက္ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း(၃)ေယာက္က ကၽြန္မကိုအေျပးအလႊားေလးလာႀကိဳလို႕ “နင္အိုေကရဲ႕လား … Ready ျဖစ္ေနၿပီေပါ့ … နင္ မအိုေကရင္ ငါတုိ႕ နင့္ကိုယ္စားသြားေျပာေပးမယ္ေနာ္ ၿငိမ္း” တဲ့ … ကၽြန္မကိုယ္တုိင္၀န္ခံခ်င္ေနတဲ့စိတ္ေတြက ျပင္းျပေနေလေတာ့ “ေနပါေစဟာ” ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုျပန္ေျပာႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ … “ဒါနဲ႕ ဒီေန႕မွထူးထူးဆန္းဆန္း ႏွင္းႏွင္း တစ္ေယာက္ေပ်ာက္ေနပါ လားေဟ့”ဆိုတဲ့ သီတာ့ဆီက စကားေလးကိုၾကားလိုက္ေတာ့ ကၽြန္မရင္ထဲစိုးရိမ္စိတ္ေတြျပင္းျပသြားပါတယ္ … ႏွင္းႏွင္းဆိုတာ ကၽြန္မတို႕သူငယ္ခ်င္း(၅)ေယာက္ထဲမွာ ခ်စ္ဖို႕အေကာင္းဆံုးေလ … စန္းအပြင့္ဆံုး ေယာက်္ားေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကားထဲမွာ ေရပန္းစားေနသူတစ္ေယာက္ေလ … “အို … မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး”လို႕ ကၽြန္မရဲ႕မဟုတ္မဟပ္အေတြးေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လိုက္ပါတယ္ … ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာေလးကို သြားၿပီး ကၽြန္မသူ႕ကိုေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္ … ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ကၽြန္မကိုကန္တင္းမွာ ေစာင့္ေနၾက မယ္တဲ့ … တစ္နာရီ … ႏွစ္နာရီ … သံုးနာရီ … ခ်ိန္းထားတဲ့နာရီထက္ အေတာ္ေလး ေနာက္က် လာပါၿပီ … ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္းအားငယ္စိတ္ေတြ၀င္လာၿပီ … ေဘးပတ္၀န္းက်င္က ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ကလည္း ကၽြန္မကို၀ိုင္းၾကည့္လာၾကၿပီ … ကၽြန္မမ်က္ရည္ေတြေ၀့၀ဲတက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း (၃)ေယာက္ ကၽြန္မနားကိုေရာက္လာပါတယ္ … “ဟဲ့ … ၿငိမ္း နင္ဆက္ေစာင့္မေနနဲ႕ေတာ့ … ငါတုိ႕လည္း နင္ မလာမလာဆိုေတာ့ အဆင္ေျပၿပီး ပါသြားတယ္ထင္လို႕ ေအးေဆးေနၾကတာ … ခုနကတင္ နင့္အေကာင္နဲ႕ ႏွင္းႏွင္းမ အတူတူ ကန္တင္းထဲေရာက္လာေတာ့မွ စကားသြားေျပာေတာ့ အက်ိဳးအေၾကာင္းသိရၿပီး နင့္ဆီငါတုိ႕လာခဲ့ၾကတာ … ႏွင္းႏွင္းဟာ သူငယ္ခ်င္း အရင္းေခါက္ေခါက္ကိုလုပ္ရက္တယ္ … ပေဟဠိဖြက္ေနတဲ့ မိန္းကေလးက သူပါဆုိၿပီး ၾကားက၀င္ခုတ္သြားတယ္ … သူမုိ႕အရွက္မရွိဟာ … ဟိုအေကာင္ကလည္း နည္းနည္းပါးပါး မစံုစမ္းဘူး … စြတ္ၿပီးေတာ့ယံုတာပဲ … လာဟာ … သြားမယ္ … ညစ္မေနနဲ႕ … ငါတုိ႕ဒီေန႕တစ္ေနကုန္ေလွ်ာက္လည္ပစ္မယ္ … ”ဆိုတဲ့ မေက်နပ္သံေတြနဲ႕အတူ ကၽြန္မ စကားလံုးတစ္ခ်ိဳ႕ကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ ကၽြန္မ ခံႏိုင္ရည္မရွိခဲ့ပါဘူး … “ငါ … ငါ .. နင္တို႕နဲ႕ မလုိက္ပါ ရေစနဲ႕ဟာ … ငါ့ကို အိမ္ျပန္နားခြင့္ေပးပါေနာ္”ဆိုတဲ့ ခြင့္ေတာင္းျခင္းေတြနဲ႕ ကၽြန္မ ကၽြန္မေျခလွမ္းေတြကို သတိထားလွမ္းရင္း … မ်က္ရည္မ်ားၾကားထဲက …
သာယာတဲ့ေန႕ေလးပဲ … ကၽြန္မအရမ္းကိုတက္ၾကြေနမိေနပါတယ္ … ကၽြန္မဒီေန႕တကၠသိုလ္စတက္ရၿပီေလ … ကၽြန္မေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ ေဆးတကၠသိုလ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး … တကၠသိုလ္၀င္တန္းအမွတ္စာရင္းထုတ္ေတာ့ ေဆးတကၠသိုလ္မွီဖို႕ (၁၀)မွတ္ေလာက္လိုသြားတာကိုလည္း ေနာင္တရလို႕မဆံုးပါဘူး … တစ္ကယ္ဆို ကၽြန္မ ဒီထက္ပိုႀကိဳးစားခဲ့သင့္တာေပ့ါ … ေဆးအမွတ္မမွီတာနဲ႕ပဲ ကၽြန္မအေ၀းသင္တကၠသိုလ္ပဲ တက္ဖို႕ဆံုးျဖတ္ လိုက္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္မေမေမက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကို ငယ္တုန္းမွာခံစားရတာဆိုတဲ့ စကားနဲ႕ပဲ ကၽြန္မ ေမေမေရြးခ်ယ္ေပးတဲ့ IC Major ကိုပဲေရြးခ်ယ္လို႕ တက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ …
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကၽြန္မ တကၠသိုလ္စတက္ရမယ့္ေန႕ေလးကိုေတာ့ ရင္ခုန္မိေနပါတယ္ … ကၽြန္မျမန္မာဇာတ္ကား တစ္ခ်ိဳ႕ၾကည့္ဖူးပါတယ္ … အဲဒီ ဇာတ္ကားေတြထဲက ေပ်ာ္ရႊင္စရာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ေလးေတြ … ေမေမေျပာျပတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ေတြကို ကၽြန္မစိတ္ကူးေလးနဲ႕ႏွစ္သက္မိေနပါတယ္ … မနက္ေစာေစာေမေမက အိပ္ရာလာႏႈိးတာနဲ႕ေရမိုးခ်ဳိး ျပင္ဆင္စရာရွိတာျပင္နဲ႕ တကၠသိုလ္ေလးဆီ အေရာက္ ပို႕ေဆာင္ေပးမယ့္ Ferry Gate ေလးကို ကၽြန္မထြက္လာလိုက္ပါတယ္… Ferry ေပၚေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မထိုင္ဖို႕ ေနရာေလးေတာင္ မရွိေတာ့ပါဘူး … ကၽြန္မေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕ ရပ္ေနတုန္း အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႕ေနရာမွာထိုင္ဖုိ႕ ေနရာဖယ္ေပးေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ထဲကတကၠသိုလ္စတက္တဲ့ေန႕မွာပဲ အမွတ္တရအသိ တစ္ေယာက္စရၿပီေပါ့ … သူဖယ္ေပးတဲ့ေနရာေလးမွာပဲ “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”လို႕ ေျပာလိုက္ၿပီး၀င္ထိုင္လိုက္ပါတယ္ … အဲဒီအစ္ကိုႀကီးကပဲစၿပီး ကၽြန္မကိုမိတ္ဆက္စကားစေျပာလာပါတယ္ … “ညီမေလးက ဒီႏွစ္မွစတက္တာထင္တယ္ … ခုမွေတြ႕ဖူးတယ္ … အစ္ကိုက Second Year တက္ေနၿပီကြ … အစ္ကိုတုိ႕ ေက်ာင္းစတက္တုန္းကလည္း ဒီလိုပါပဲကြာ … ဘယ္သူ႕မွမသိ … ဘာမွလည္းနားမလည္နဲ႕ … အေဆာင္ေတြ မသိလို႕ေမးမိတာေတာင္ အခၽြန္နဲ႕မတာေတာင္ ခံလိုက္ရတာကြ … အကူအညီလိုလည္းေျပာေနာ္ … အစ္ကို႕နာမည္က ေအာင္ကိုပါ … Physics ကေနာ္ … ညီမေလးကေရာ …” ..
အဲဒီအစ္ကိုႀကီးေမးတာနဲ႕ ကၽြန္မလည္းကိုယ့္ကိုကိုယ္ မိတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္ … ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အေဆာင္မသိတဲ့ ကၽြန္မလိုလူသစ္အတြက္ အဲဒီအစ္ကိုနဲ႕ ကၽြန္မတို႕စာသင္ေဆာင္က ကပ္ရပ္ပဲဆိုေတာ့ အဆင္ေျပသြားပါတယ္ … ကၽြန္မစိတ္ထဲက ကိုေအာင္ကိုဆိုတဲ့ အစ္ကိုႀကီးကို ကၽြန္မရဲ႕ပထမဦးဆံုးေသာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ခင္မင္သြားမိခဲ့ပါတယ္ …. ေက်ာင္းကိုေရာက္ဖို႕ နာရီ၀က္ေလာက္ စီးလိုက္ ရတယ္ေလ … ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ အေဆာင္ထိေရာက္ေအာင္ အဲဒီအစ္ကိုကပဲ လိုက္ပို႕ေပးပါတယ္ … ဒါနဲ႕ ကၽြန္မတက္ရမယ့္စာသင္ခန္းကို ရွာၿပီးလြတ္ေနတဲ့ေနရာေလးတစ္ခုမွာ၀င္ထိုင္လို႕ ကၽြန္မရဲ႕တကၠသိုလ္စတက္ တဲ့ေန႕ေလးတစ္ေန႕ကို စတင္ျဖတ္သန္းရၿပီေပါ့ … ေန႕လည္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ သူလိုကိုယ္လို မိတ္ဆက္ရင္း အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း(၄)ေယာက္ကို ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္ …
သြားအတူ စားအတူ ေနတဲ့ၿမိဳ႕နယ္ခ်င္းကလည္း သိပ္မကြာေတာ့ ပထမႏွစ္တစ္ႏွစ္လံုး သီတာ၊ စုစု၊ ႏွင္းႏွင္း၊ ေမသင္းဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးေတြနဲ႕ပဲ ကၽြန္မရဲ႕ေပ်ာ္စရာေန႕ရက္ေလးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရဖူးပါတယ္ … မနက္ ေက်ာင္းကိုေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႕ တက္စရာရွိတဲ့အတန္းခ်ိန္ေတြတက္လို႕ ေန႕လည္ထမင္းစားခ်ိန္ ကန္တင္းမွာ ဟာသေတြေျပာရင္းနဲ႕လည္း ကၽြန္မရဲ႕လွပတဲ့ေန႕ရက္ေလးေတြကို ပိုင္ဆုိင္ခဲ့ရဖူးပါတယ္ … ညေန Ferry ၀င္းကိုသြားၿပီဆို ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း(၄)ေယာက္နဲ႕အတူ တကၠသိုလ္ပထမဦးဆံုးေန႕ရက္မွာ ခင္မင္ခဲ့ရတဲ့ အစ္ကိုေအာင္ကိုက အေဆာင္အထိ လာေခၚေပးလို႕ ရီေမာရင္းနဲ႕ ေန႕ရက္ေတြကိုျဖတ္သန္းခဲ့ရ တာလည္း ၾကည္ႏူးစရာေလးေတြပါပဲ …
ဒီလိုနဲ႕စာေမးပြဲေတြေျဖ … ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္(၂)လတာကို ျဖတ္သန္းအၿပီး စာသင္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ကုန္ဆံုးၿပီး ဒုတိယႏွစ္ေလးေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္မတုိ႕သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲကို လူတစ္ေယာက္၀င္လာ ခဲ့ပါေတာ့တယ္ … သူ႕နာမည္က “ရန္ေနာင္”တဲ့ … သူက Chemistry ကပါ … ကၽြန္မတုိ႕ထက္ေတာ့တစ္ႏွစ္ႀကီး ပါတယ္ … ကၽြန္မသူ႕ကိုစတင္သတိထားမိတာက ပထမႏွစ္ေမာင္ညီမေလးေတြအတြက္ျပဳလုပ္ေပးတဲ့ Fresher Welcome ပြဲေလးမွာပါ … သူ႕ညီမေလးက ကၽြန္မတုိ႕ေမဂ်ာက ပထမႏွစ္ေလးေပါ့ … သူ႕ကိုေတြ႕လိုက္ေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ ေဖာ္ျပလုိ႕ မရႏိုင္တဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳးနဲ႕ ကၽြန္မရင္ခုန္မိပါတယ္ … အရင္က တစ္ျခားအေဆာင္ဘက္ဆို သူငယ္ခ်င္းေတြေခၚတာေတာင္ ေယာင္လို႕ေျခဦးမလွည့္ခဲ့သူ ကၽြန္မ … ခုေတာ့ Chemistry ေဆာင္ဘက္ကို ကၽြန္မေခ်ာင္းေပါက္မတတ္သြားတတ္ေနပါၿပီ … သိစိတ္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ေစ … မသိစိတ္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ေစ ခုလိုလုပ္ေနရတာေလးေတြကို ကၽြန္မေက်နပ္ေနတတ္ပါၿပီ … ကၽြန္မမူပ်က္ေနတာကို ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြက ေမးေတာ့လည္း ကၽြန္မဘာကိုမွတိတိက်က်၀န္မခံခ်င္ခဲ့ပါဘူး …
ဒီလိုနဲ႕တစ္ရက္ တစ္ရက္မွာေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕စိတ္ကူးေလးအတုိင္း တိတ္တဆိတ္စြန္႕စားမႈေလးကို စတင္လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္မိပါေတာ့တယ္ … အသည္းပံုသၾကားလံုးေလးတစ္လံုးရယ္ … စာရြက္ရဲ႕ ထိပ္ဆံုးဘက္မွာ သို႕ဆိုတဲ့ ရည္ၫႊန္းခ်က္ေလးရယ္ … ေအာက္ဆံုးနားေလးမွာ မွ ဆုိတဲ့ စကားလံုးေလးရယ္ပဲပါတဲ့ စာရြက္အလြတ္ေလးတစ္ရြက္ရယ္ကို စာအိတ္ေလးထဲ ေသသပ္စြာထည့္လို႕ ကန္တင္းကစားပြဲထိုးေလးအကူအညီနဲ႕ ကၽြန္မသူ႕လက္ထဲေရာက္ေအာင္ ပို႕ခဲ့ပါတယ္ … ကၽြန္မဟာငယ္စဥ္ ကတည္းက (၉)ဂဏန္းနဲ႕အက်ိဳးေပးတတ္သူမို႕ (၉)ရက္တိတိပို႕မယ္လို႕လည္း စိတ္ကူးေလးေတြနဲ႕ေပါ့ …. ပထမရက္ … ဒုတိယရက္ … တတိယရက္မွာေတာ့ အရမ္းလွ်င္တဲ့ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္ရိပ္မိသြားပါၿပီ … ကၽြန္မကို တရားခံစစ္သလို ေမးၾကျမန္းၾကေတာ့ ကၽြန္မလည္းရွက္ရွက္နဲ႕ပဲ ၀န္ခံလိုက္ရပါေတာ့တယ္ … တျဖည္းျဖည္းနဲ႕သူလည္း ကၽြန္မတုိ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္စုကို သတိထားမိလာပါၿပီ … ကၽြန္မတို႕(၄)ေယာက္လံုး ကလည္း ႏႈတ္လံုစြာနဲ႕ပဲ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းစြာနဲ႕ပဲ သူ႕ကိုပေဟဠိဆန္ေနတဲ့ မိန္းကေလးဟာ ဘယ္သူမွန္း မသိရေလာက္ေအာင္ ေတာ္ခဲ့ၾကတာပဲ … ေျခာက္ရက္ေျမာက္ေန႕မွာေတာ့ ကၽြန္မတုိ႕ကန္တင္းမွာ ထိုင္ေနၾကတုန္း သူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကၽြန္မတုိ႕၀ိုင္းေလးဆီသို႕ တန္းတန္းမတ္မတ္ေရာက္လာၿပီး စကားလာေျပာပါတယ္ … “မင္းတို႕ထဲက တရားခံဘယ္သူလည္းဆိုတာ ရန္ေနာင္က ခန္႕မွန္းမိေနၿပီ”တဲ့ …
ကၽြန္မအရမ္းကိုစိတ္လႈပ္ရွားသြားမိတယ္ … လက္ထဲကေရခြက္ေတာင္လြတ္က်မတတ္ပါပဲ … “အို … မျဖစ္ပါဘူး … ေနာက္ရက္ပုိ႕မယ့္သၾကားလံုးေလးကို ငါကိုယ္တုိင္ပို႕မွ ငါ့ကိုသံသယကင္းႏိုင္မွာပဲ” ဆိုတဲ့ အေတြးတစ္စက ခ်က္ခ်င္းေခါင္းထဲ၀င္လာပါတယ္ … အဲဒီေန႕ကလည္း ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကၽြန္မထိုင္တဲ့ေနရာနဲ႕ သူနဲ႕ကလည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္လိုျဖစ္ေနေတာ့ တစ္ခ်ိန္လံုးသူကၽြန္မကို စိုက္ၾကည့္ေနသလို ခံစားခဲ့ရပါတယ္ … ကၽြန္မရင္ေတြခုန္လြန္းလို႕ မ်က္လံုးခ်င္းမဆံုမိေအာင္ မနည္းသတိထားရင္း ကန္တင္းကျပန္အထြက္ ကၽြန္မေျခလွမ္းေတြကို ေတာ္ေတာ္ေလးဂရုစိုက္ေနခဲ့ရပါတယ္ …
သတၱမေျမာက္ေန႕ သၾကားလံုးေလးကိုေတာ့ ကၽြန္မကိုယ္တုိင္သူ႕လက္ထဲသြားပို႕ေပးခဲ့ေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာက အံ့အားသင့္တဲ့ အမူအရာေတြနဲ႕ “ေက်းဇူးပါပဲ” ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ကၽြန္မလက္ခံရရွိခဲ့ပါတယ္ … ကိုးရက္ေျမာက္ေန႕မွာေတာ့ သူ႕အတြက္ပေဟဠိဆန္တဲ့ မိန္းကေလးဟာ “ကၽြန္မပါ”လို႕ အရွက္အေၾကာက္ ကင္းမဲ့စြာ ကိုယ္တုိင္၀န္ခံၿပီး ကၽြန္မအခ်စ္ေတြကို သူသိေအာင္ထုတ္ေဖာ္ေျပာမယ္လို႕ တစ္ညလံုးအားတင္းလို႕ ရွစ္ရက္ေျမာက္ေန႕က စာေလးထဲမွာ ႀကိဳတင္ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာေလးမွာ သူနဲ႕ေတြ႕ဆံုဖို႕ ေက်ာင္းကိုေရာက္လာခဲ့တယ္ … Ferry ေပၚမွာကတည္းက ဂဏွာမၿငိမ္ျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္မကိုေတာင္ ကိုေအာင္ကိုက စလိုက္ပါေသးတယ္ … “ညီမေလးကေတာ့ ဒီေန႕ရည္းစားကိုအေျဖေပးမယ့္ေန႕ထင္တယ္ … ပံုစံက စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ပံုနဲ႕”တဲ့ … ကၽြန္မ မသိမသာေလးပဲ ၿပံဳးေနလုိက္ပါတယ္ …
Ferry ေရာက္တာနဲ႕တစ္ၿပိဳင္နက္ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း(၃)ေယာက္က ကၽြန္မကိုအေျပးအလႊားေလးလာႀကိဳလို႕ “နင္အိုေကရဲ႕လား … Ready ျဖစ္ေနၿပီေပါ့ … နင္ မအိုေကရင္ ငါတုိ႕ နင့္ကိုယ္စားသြားေျပာေပးမယ္ေနာ္ ၿငိမ္း” တဲ့ … ကၽြန္မကိုယ္တုိင္၀န္ခံခ်င္ေနတဲ့စိတ္ေတြက ျပင္းျပေနေလေတာ့ “ေနပါေစဟာ” ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုျပန္ေျပာႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ … “ဒါနဲ႕ ဒီေန႕မွထူးထူးဆန္းဆန္း ႏွင္းႏွင္း တစ္ေယာက္ေပ်ာက္ေနပါ လားေဟ့”ဆိုတဲ့ သီတာ့ဆီက စကားေလးကိုၾကားလိုက္ေတာ့ ကၽြန္မရင္ထဲစိုးရိမ္စိတ္ေတြျပင္းျပသြားပါတယ္ … ႏွင္းႏွင္းဆိုတာ ကၽြန္မတို႕သူငယ္ခ်င္း(၅)ေယာက္ထဲမွာ ခ်စ္ဖို႕အေကာင္းဆံုးေလ … စန္းအပြင့္ဆံုး ေယာက်္ားေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကားထဲမွာ ေရပန္းစားေနသူတစ္ေယာက္ေလ … “အို … မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး”လို႕ ကၽြန္မရဲ႕မဟုတ္မဟပ္အေတြးေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လိုက္ပါတယ္ … ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာေလးကို သြားၿပီး ကၽြန္မသူ႕ကိုေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္ … ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ကၽြန္မကိုကန္တင္းမွာ ေစာင့္ေနၾက မယ္တဲ့ … တစ္နာရီ … ႏွစ္နာရီ … သံုးနာရီ … ခ်ိန္းထားတဲ့နာရီထက္ အေတာ္ေလး ေနာက္က် လာပါၿပီ … ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္းအားငယ္စိတ္ေတြ၀င္လာၿပီ … ေဘးပတ္၀န္းက်င္က ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ကလည္း ကၽြန္မကို၀ိုင္းၾကည့္လာၾကၿပီ … ကၽြန္မမ်က္ရည္ေတြေ၀့၀ဲတက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း (၃)ေယာက္ ကၽြန္မနားကိုေရာက္လာပါတယ္ … “ဟဲ့ … ၿငိမ္း နင္ဆက္ေစာင့္မေနနဲ႕ေတာ့ … ငါတုိ႕လည္း နင္ မလာမလာဆိုေတာ့ အဆင္ေျပၿပီး ပါသြားတယ္ထင္လို႕ ေအးေဆးေနၾကတာ … ခုနကတင္ နင့္အေကာင္နဲ႕ ႏွင္းႏွင္းမ အတူတူ ကန္တင္းထဲေရာက္လာေတာ့မွ စကားသြားေျပာေတာ့ အက်ိဳးအေၾကာင္းသိရၿပီး နင့္ဆီငါတုိ႕လာခဲ့ၾကတာ … ႏွင္းႏွင္းဟာ သူငယ္ခ်င္း အရင္းေခါက္ေခါက္ကိုလုပ္ရက္တယ္ … ပေဟဠိဖြက္ေနတဲ့ မိန္းကေလးက သူပါဆုိၿပီး ၾကားက၀င္ခုတ္သြားတယ္ … သူမုိ႕အရွက္မရွိဟာ … ဟိုအေကာင္ကလည္း နည္းနည္းပါးပါး မစံုစမ္းဘူး … စြတ္ၿပီးေတာ့ယံုတာပဲ … လာဟာ … သြားမယ္ … ညစ္မေနနဲ႕ … ငါတုိ႕ဒီေန႕တစ္ေနကုန္ေလွ်ာက္လည္ပစ္မယ္ … ”ဆိုတဲ့ မေက်နပ္သံေတြနဲ႕အတူ ကၽြန္မ စကားလံုးတစ္ခ်ိဳ႕ကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ ကၽြန္မ ခံႏိုင္ရည္မရွိခဲ့ပါဘူး … “ငါ … ငါ .. နင္တို႕နဲ႕ မလုိက္ပါ ရေစနဲ႕ဟာ … ငါ့ကို အိမ္ျပန္နားခြင့္ေပးပါေနာ္”ဆိုတဲ့ ခြင့္ေတာင္းျခင္းေတြနဲ႕ ကၽြန္မ ကၽြန္မေျခလွမ္းေတြကို သတိထားလွမ္းရင္း … မ်က္ရည္မ်ားၾကားထဲက …
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment