>

- ေဒၚစု မိန္႕ခြန္း ( Oxford ေဒါက္တာ ဘြဲ႕အပ္ႏွင္းၿခင္း အခမ္းအနားမွ )-

ဒီေန႕ကေတာ႕က်မရဲ႕ ဘ၀အစိတ္အပိုင္းမ်ားစြာ ၿပန္ေပါင္းစပ္တဲ႕ေန႕ပါဘဲ............ ။ Oxford တကၠသိုလ္ၾကီးထဲက St.Hugh ေကာလိပ္ေက်ာင္းသူဘ၀ႏွစ္ေတြ....၊ Oxford ၿမိဳ႕ေလးက Park Town ရပ္ကြက္မွာ မိခင္တစ္ေယာက္၊ ဇနီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေနခဲ႕ရတဲ႕ ႏွစ္ေတြ .......၊ Oxford တကၠသိုလ္ၾကီးက က်မဘက္က မဆုိင္းမတြန္႕ ရပ္တည္ေပးခဲ႕တဲ႕အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ႏွစ္ေတြ အားလံုးပါဘဲ ။အဆိုး၀ါး အခက္ခဲဆံုး အခ်ိန္ေတြမွာ Oxford ရဲ႕ အမွတ္ရစရာေလးေတြနဲ႕ က်မ အားတင္းခဲ႕တယ္ ။ ဒီအမွတ္တရေတြဟာ စိန္ေခၚမွဳေတြကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားရာမွာ လုိအပ္တဲ႕ အေရးပါလွတဲ႕ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြပါဘဲ .........။ St.Hugh ေကာလိပ္ တကယ္ေတာ႕ ဒီအမွတ္တရေတြဟာ ရိုးရိုးစင္းစင္းေလးေတြပါဘဲ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ခ်ာ၀ယ္ Cherwell ၿမစ္ထဲ႕ ေလွစီးခဲ႕ရတာေတြ ၊ စိန္႕ဟူးေကာလိပ္ၿမက္ခင္းေပၚမွာ ထုိင္ၿပီး စာဖတ္ခဲ႕ရတာေလးေတြ ၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း တကၠသိုလ္စာၾကည္႕တုိက္မွာထုိင္ၿပီး စာအုပ္ကို မၾကည္႕မိဘဲ ၿပတင္းေပါက္က ေငးၾကည္႕မိတတ္တာေတြ .........။ ဒါေတြဟာ ရိုးစင္းေပမယ္႕ အရမ္းကိုလည္း တန္ဖုိးထားရတဲ႕ အမွတ္တရေတြပါဘဲ ။ ဘာေၾကာင္႕လဲဆိုေတာ႕ က်မေပ်ာ္ခဲ႕ရတယ္ေလ ။ ဒီလုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနခဲ႕ရတဲ႕ ဘ၀ေလးကဘဲ ၿမန္မာၿပည္က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနခ်င္ေပမယ္႕ ေပ်ာ္ရႊင္ခြင္႕မရရွာတဲ႕ လူငယ္ေတြရဲ႕ ဘ၀ကို နားလည္ေစခဲ႕တယ္။ Themes ၿမစ္ရဲ႕ ၿမစ္လက္တက္ၿဖစ္တဲ႕ Cherwell ၿမစ္ကေလး ( Oxford ၿမိဳ႕နားမွာ ) အခုၿပန္ၿပီး Oxford တကၠသိုလ္နဲ႕ Oxford ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို ၿမင္ရေတာ႕ က်မရဲ႕ အပူအပင္ကင္းတဲ႕ ေပ်ာ္စရာ ေက်ာင္းသူဘ၀ကို ၿပန္ၿမင္ေနရသလုိပါဘဲ ။ မေန႕ကဘဲ စိန္႕ဟူးေကာလိပ္ကို ေရာက္ခဲ႕လုိ႕ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို ၿမင္ခဲ႕ရေသးတယ္။ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ က်မတုိ႕ေတြဟာ ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ခ်မ္းသာခဲ႕ရပါတယ္ ။ အခုေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတာပါဘဲေလ ။ သူတုိ႕ေတြမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖုိ႕၊ စိတ္ခ်မ္းသာရဖုိ႕ အခြင္႕အေရးရွိတာကိုး.......။ Oxford University ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ခ်မ္းေၿမ႕တယ္ဆိုတာ ရိုးစင္းတဲ႕ စကားေပမယ္႕ အေရးၾကီးလွပါတယ္။ ဒီက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးေတြဟာ မ်ားေသာအားၿဖင္႕ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိၾကတယ္ ။ ( hidden agenda ဆိုတဲ႕ လ်ွိဳ႕လ်ွိဳ႕၀ွက္၀ွက္ စဥ္းစားေနရၿခင္းေတြ မပြင္႕လင္းတဲ႕ အၾကံအစည္ေတြ ၊ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕ ေတြးေနမိတာေတြ မရွိဘူး ) ။ မေန႕က ၿမင္ခဲ႕ရတဲ႕ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြဟာလည္း ပြင္႕ပြင္႕လင္းလင္းပံုစံေလးေတြပါဘဲ ။ က်မတုိ႕ေက်ာင္းသူဘ၀တုန္းက လြတ္လပ္ ပြင္႕လင္းၾကသလုိေပါ႕ ။ ဒီလုိေနႏိုင္ဖုိ႕ က်မတုိ႕မွာ အခြင္႕အေရးလည္း ရခဲ႕တာကိုး ....။ ဘာကုိမွ မေၾကာက္ခဲ႕ရဘူး ။ ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း မေၾကာက္ခဲ႕ရဘူး ။ ဒီေတာ႕ က်မတုိ႕မွာ ကမၻာၾကီးကို ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ၿမင္ဖုိ႕ အခြင္႕အေရး ရခဲ႕တာ မဆန္းပါဘူး ...........။ ေသးေသးမႊားမႊားအၿဖစ္အပ်က္ကေလးေတြကို က်မ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ မၾကာခဏ သတိရမိတတ္တာက က်မသူငယ္ခ်င္း Ann Pasternak-Slate နဲ႕ Banbury လမ္းေပၚမွာ ကားအတူစီးခဲ႕တာေတြကိုပါ ။ ( Ann Pasternak-Slate မွာ ကိုယ္တုိင္လည္း နာမည္ၾကီးစာေပပညာရွင္ႏွင္႕ဘာသာၿပန္သူၿဖစ္ၿပီး အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးကဗ်ာဆရာ Craig Raine ရဲ႕ ဇနီးလည္း ၿဖစ္သည္ ) ။ Park Town ရပ္ကြက္ကေလး ကားေပၚအတူထုိင္ရင္း Ann က က်မတုိ႕ ၂ ေယာက္ရဲ႕ ဂ်င္းဘာင္းဘီ၀တ္ ဒူးေဂါင္းေတြကို ၾကည္႕ရင္း '' ဟင္း...ဒါမတရားဘူးေနာ္...ဒူးေဂါင္းခ်င္းေတာင္ မတူၾကဘူး '' လုိ႕ ေၿပာတတ္တယ္ ။ ေၿပာလည္း ေၿပာခ်င္စရာဘဲ ။ ဘယ္လုိ မတူတာလည္း ေသခ်ာမသိေပမယ္႕ ဒူးတစ္စံုက ခၽြန္ေနၿပီး ေနာက္တစ္စံုက လံုးေနတာေတာ႕ ေတြ႕တယ္ ....( ရယ္သံမ်ား ) ။ ဒါေလးေတြဟာ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ စိတ္၀င္တစား သတိၿပဳမိစရာေလးေတြ၊ ေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္ၿပီး ေၿပာစရာေလးေတြ ၿဖစ္ေနတတ္တယ္။ ဟုတ္ပါ႕ေနာ္ ။ က်မတုိ႕ေတြ ဒူေဂါင္းေတာင္ မတူရဘူးရယ္လုိ႕ ။

Oxford ၿမိဳ႕မွ Park Town ရပ္ကြက္ကေလး ဒီလုိဘဲ ကမၻာေလာကၾကီးကလည္း အသြင္မတူတာေတြနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းထားတယ္။ ဒါေပမယ္႕ က်မတုိ႕ မေၾကာက္ခဲ႕ပါဘူး ။ ကြဲၿပားမွဳေတြရွိတယ္ဆိုတာ က်မတုိ႕ေတြ ရင္႕က်က္ခိုင္မာတယ္ဆိုတဲ႕သေဘာမဟုတ္လား ။ ဒီလုိနဲ႕ဘဲ ဘ၀မွာ ၿဖစ္လာမယ္႕ မတူညီတဲ႕ၿပသာနာေတြကို ရင္ဆိုင္ေၿဖရွင္းတတ္ဖုိ႕ က်မတုိ႕ သင္ယူေလ႕လာခဲ႕ၾကတယ္။ St.Hugh ေကာလိပ္ က်မလုိဘဲ ဒီႏွစ္မွာ ေဒါက္တာဘြဲ႕ရတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ကေတာ႕ စာေရးဆရာ John le Carré ပါဘဲ ။ သူ႕ရဲ႕ စာအုပ္ေတြကလည္း အက်ယ္ခ်ဳပ္က်စဥ္ကာလအတြင္းမွာ က်မကို အေတာ္အေထာက္အပံ႕ၿဖစ္ခဲ႕ပါတယ္ ။ စာအုပ္ေတြဟာ ထြက္ေပါက္တစ္ခုဘဲ မဟုတ္လား ။ က်မကေတာ႕ ထြက္ေပါက္ဆိုတာထက္ က်မကမၻာေလးထက္ ပိုက်ယ္၀န္းတဲ႕ ကမၻာၾကီးထဲကို သြားဖုိ႕ ခရီးရွည္ၾကီးလုိ႕သာ ဆုိခ်င္ပါေတာ႕တယ္။ တုိင္းၿပည္ ႏိုင္ငံေတြအေၾကာင္းေရးထားလုိ႕ခ်ည္း က်ယ္၀န္းတာမဟုတ္ဘဲ အေတြးအေခၚေတြ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြေပၚလည္း အေၿခခံထားတယ္ေလ ။ ဒီခရီးေတြဟာ က်မကို '' ေၾသာ္ ငါဟာ လူ႕ေလာကၾကီးနဲ႕ လံုးလံုးၾကီး အဆက္ၿပတ္ေနတာ မဟုတ္ေသးပါလား '' ဆိုတဲ႕ ခံစားမွဳကို ေပးခဲ႕တယ္ ။ က်မဘယ္ေတာ႕မွ အထီးမက်န္ခဲ႕ပါဘူး ။ က်မေနတဲ႕ ေနရာေလးကေန ေ၀းလံေခါင္သီတဲ႕ ေနရာေတြကို သြားဖုိ႕ နည္းေတြအမ်ားၾကီး ရွိေနခဲ႕ပါတယ္။ ဒါေတြ ဒါေတြ အားလံုးဟာ Oxford မွာ ေနခဲ႕ရတဲ႕ ကာလေတြေၾကာင္႕ ၊ Oxford မွာ ခင္မင္ခဲ႕ရတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင္႕ အဓိကပါဘဲ ။ Oxford ကေန သင္ေပးလိုက္တာေတြထဲမွာ က်မအတြက္ အေရးအပါဆံုးကေတာ႕ စာအုပ္ အထူၾကီးေတြဖတ္ၿပီး ေလ႕လာလို႕ ရခဲ႕ရတာေတြမဟုတ္ဘဲ '' ယဥ္ေက်းတဲ႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းၾကီးအတြက္ အေကာင္းဆံုးစံ အရည္အေသြး ေတြကို ေလးစားလာတတ္ၿခင္း '' ဆိုတာပါဘဲ ........... ။ ယဥ္ေက်းတဲ႕ လူ႕ေဘာင္အတြက္ အေကာင္းဆံုးဆိုတာေတြဟာ Oxford တစ္ခုထဲမွာဘဲ ရွိေနတာမဟုတ္ပါဘူး ။ အလားတူဘဲ ၿမန္မာၿပည္မွာခ်ည္းဘဲလည္း မရွိပါဘူး။ ယဥ္ေက်းတဲ႕ လူေဘာင္ရဲ႕ အေကာင္းဆံုးအရည္ေသြးေတြဟာ ကမၻာအရပ္ရပ္ ေနရာအနွ႕ံကလာတာပါ၊ ဒါေပမယ္႕ က်မအတြက္ေတာ႕ အဲဒီ အေကာင္းဆံုးအရည္အေသြးေတြကို Oxford ဆိုတဲ႕ ေနရာတစ္ခုမွာ ေလ႕လာခြင္႕ရခဲ႕ပါတယ္ ။ ဒီသင္ယူေလ႕လာခဲ႕တာကဘဲ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ သိပ္မေကာင္းတဲ႕ အေၿခအေနေတြကို ရင္ဆိုင္ေၿဖရွင္းဖုိ႕ရာမွာ အေထာက္အကူေပးခဲ႕တယ္ေလ ။ အေကာင္းဆံုးမဟုတ္ဘူး ဆိုတာေတြဟာ တစ္ေန႕ေတာ႕ အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ႕ အဆင္႕ကို ေရာက္လာႏိုင္ေသးတာဘဲ ။ ၿပဳၿပင္တုိးတက္လို႕ ရႏိုင္တာဘဲ မဟုတ္လား ။ ဒီအခ်က္ကဘဲ က်မကို ''လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ ေမြးရာပါ ဥာဏ္ပညာ '' အေပၚမွာ ယံုၾကည္မွဳကို ေပးစြမ္းခဲ႕တယ္။ ဒီဥာဏ္ပညာဟာ လူတုိင္းမွာေတာ႕ မပါဘူးေပါ႕ေလ ။ ဒါေပမယ္႕ တကမၻာလံုးနဲ႕ ခြဲေ၀သံုးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၊ တၿခားလူမ်ားအတြက္ပါ မ်ွေ၀သံုးလုိ႕ရေအာင္ေတာ႕ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ပါ ပါတယ္။ ၿမန္မာၿပည္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး မၾကာခဏ ေတြးမိတဲ႕ စိတ္မေကာင္းစရာအေကာင္းဆံုးတစ္ခုကေတာ႕ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြမွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း၀င္းထဲက Campus Life ကို မရတာ ဆယ္စုႏွစ္ေတြေက်ာ္ခဲ႕ၿပီဆိုတာပါဘဲ ။ တကၠသိုလ္ရဲ႕ Campus Life ဆိုတာ ကိုယ္႕ဘ၀ကိုကိုယ္ စိတ္ၾကိဳက္ တည္ေဆာက္ႏိုင္တဲ႕ ဘ၀ ၊ ဒါမွ မဟုတ္ရင္လည္း ကမၻာၾကီးကို ခါးေစာင္းတင္ႏိုင္တဲ႕ဘ၀ကို ဆိုလုိတာပါ ။ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားဘ၀ဆိုတာ ဒီလုိ လုပ္ဖုိ႕ လြတ္လပ္မွဳ Freedom ဆိုတာလည္း ရွိတယ္ ၊ လုပ္ႏိုင္တဲ႕အခြင္႕အေရးေပးတဲ႕ Facilities ဆိုတာေတြလည္း ရွိတယ္ မဟုတ္လား ။ ၿမန္မာၿပည္က လူငယ္ေတြကေတာ႕ ဒီလုိလုပ္ဖုိ႕ လြတ္လပ္ၿခင္းမရွိတာ ဆယ္စုႏွစ္ေတြေတာင္ သံုးေလးခုနီးပါးေလာက္ရွိၿပီ ။ ေက်ာင္းသားေတြကို မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည္႕ထားဖုိ႕လုိတယ္ဆိုတာၾကီးေၾကာင္႕ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားဘ၀ဆိုတာ တစစီ ပ်က္စီးေၾကမြခဲ႕ရတယ္ ။ တကယ္ေတာ႕ ဒါမ်ိဳးလုပ္တာက မၿဖစ္ႏိုင္ မထိေရာက္ပါဘူး ...ေက်ာင္းသားေတြကို ထိန္းထားဖုိ႕ဆိုတာ မၿဖစ္ႏိုင္တဲ႕ ကိစၥၾကီးမွန္း လူတုိင္းသိေနတာဘဲေလ ။ ဒါေၾကာင္႕ ဒီသဲထဲေရသြန္ၿဖစ္မယ္႕၊ မလုိလားအပ္တဲ႕ လုပ္ရပ္ၾကီးအတြက္ က်မတုိ႕ေတြ အခ်ိန္ေတြ မကုန္သင္႕ေတာ႕ပါဘူး ။ က်မအေနနဲ႕ ၿမန္မာၿပည္က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားဘ၀ အဆင္႕မွီမွီ ပီပီၿပင္ၿပင္ ၿပန္လည္ထြန္းကားလာတာကို ၿမင္ခ်င္ပါတယ္။ က်မရဲ႕ Oxford ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးက ဒီလုိ ၿပန္ၿဖစ္လာေအာင္ ကူညီေပးမယ္ဆိုရင္ က်မအရမ္းကို ေက်းဇူးတင္မိမွာပါ ။ '' ငါဟာ ကမၻာေလာကၾကီးအတြက္ အေကာင္းဆံုး အတတ္ႏိုင္ဆံုး လုပ္ေပးႏိုင္တယ္ '' ဆိုတဲ႕ မိမိကုိယ္ကို ယံုၾကည္မွဳ ၊ '' ေလာကၾကီးကလည္း မိမိဆီက အေကာင္းဆံုးကို ေမ်ွာ္လင္႕တယ္ '' ဆိုတဲ႕ ယံုၾကည္မွဳ အၿပည္႕အ၀နဲ႕လူငယ္ဘ၀ကို အစၿပဳႏိုင္ဖုိ႕ရာ '' ကမၻာၾကီးဟာ ကိုယ္နဲ႕ အၿပန္အလွန္ ဆိုင္တယ္ '' ဆိုတဲ႕ ခံစားခ်က္ကေလးကို ၿမန္မာႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြကိုလည္း ခံစားေစခ်င္ပါတယ္ ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ၾကီးကို တန္ဖုိးထားတတ္ေအာင္ Oxford က က်မကို သင္ေပးခဲ႕ပါတယ္။ Oxford မွာတက္စဥ္ ပထမ ( ၂ ) ႏွစ္ေလာက္အတြင္း က်မက တစ္ဦးတည္းေသာ ၿမန္မာေက်ာင္းသူေလ ။ က်မသူငယ္ခ်င္းေတြဟားလံုးက အဂၤလိပ္ေတြ ခ်ည္းမဟုတ္ဘဲ ဂါနာ၊ အိႏၵိယ ၊ ထုိင္း ၊ သီရိလကၤာ နဲ႕ တၿခားႏိုင္ငံေတြကလည္း ပါၾကတယ္။ သူတုိ႕နဲ႕ ကြဲၿပားတယ္လုိ႕ဘဲ တခါမွ မခံစားမိခဲ႕ပါဘူး ။ အားလံုးအတူတူဘဲ ..အားလံုး တကၠသိုလ္တစ္ခုတည္းက ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြဘဲ ။ ဒီအခ်က္ေၾကာင္႕ဘဲ ဘယ္အရာကမွ က်မတုိ႕ကို ခြဲၿခားလုိ႕မရသလုိ ခံစားရေစတယ္။ ဘာသာ၊ လူမ်ိဳး ၊ ႏိုင္ငံသား ၊ ကုန္ကုန္ေၿပာရရင္ ေက်ာင္းပညာဘယ္ေလာက္ေတာ္သလဲ ဆိုတာကေတာင္ က်မတုိ႕ကို ကြဲၿပားတယ္လုိ႕ မခံစားရေစဘူး။ Oxford ဟာ တကယ္႕ကို စိတ္ဓါတ္ပြင္႕လင္းမွဳရွိတဲ႕ ေနရာတစ္ခုပါဘဲ ။ ဘယ္သူကဘယ္သူ႕ကိုမွ နင္နဲ႕ ငါက မတူူဘူး ဆိုၿပီး ခြဲၿခားဆက္ဆံတယ္ရယ္လုိ႕ မရွိဘူး ။ သူမ်ားေလာက္မေတာ္လုိ႕ ခြဲၿခားဆက္ဆံခံရတယ္လုိ႕လည္း မရွိဘူး ။ လူတုိင္းလူတုိင္းမွာ သူ႕ရဲ႕ တန္ဖုိးနဲ႕ သိကၡာ ရွိတယ္လုိ႕ သတ္မွတ္ထားတဲ႕ေနရာ တစ္ခုပါ ။ ဒါေၾကာင္႕ဘဲ ၿမန္မာၿပည္မွာ လူအခြင္႕အေရးအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနစဥ္အတြင္းမွာ '' ေၾသာ္..ငါ႕တကၠသိုလ္ၾကီးက သေဘာက်မယ္႕ဟာတစ္ခုကို ငါလုပ္ေနတာပါလား'' ရယ္လုိ႕ ေက်နပ္ခံစားမိတယ္။ က်မေနာက္မွာ ႏွစ္ၿခိဳက္အားေပးမွဳ တစ္ခုရွိေနတယ္ဆိုတာ သိရတာ အင္မတန္ အားတက္ရပါတယ္။ ၿမန္မာၿပည္ဟာ အခုမွ ခရီးလမ္းတစ္ခုကို စတင္ေလ်ာက္လွမ္းရမွာပါ ။ အဲဒီလမ္းက အဂၤလန္က လမ္းေတြလုိေတာ႕ ဘယ္ဟုတ္ပါ႕မလဲ ။ မေခ်ာေမြ႕ဘူး ။ ေကာင္းေကာင္းၿပဳၿပင္ထိန္းသိမ္းထားတဲ႕ လမ္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေလာက္ေကာင္းတဲ႕ လမ္းအဆင္႕မ်ိဳး မေရာက္ေသးပါဘူး ။ အခုမွ က်မတုိ႕ဖာသာ က်မတုိ႕ စေဖာက္ရမယ္႕လမ္း၊ ေရွ႕ကို ဆက္သြားရင္းနဲ႕ နည္းနည္းခ်င္း ေဖာက္သြားရမယ္႕ လမ္းမ်ိဳး ဆိုပါေတာ႕ ။ ခုခ်ိန္မွာ မ်ားစြာေသာလူေတြက ၿမန္မာၿပည္ကို အဆမတန္ ေမ်ွာ္လင္႕ေနၾကတယ္ ။ သူတုိ႕ေတြထင္တာက ၿမန္မာၿပည္က က်မတုိ႕ရဲ႕ လမ္းဟာ က်မသြားခဲ႕ဖူးတဲ႕ London နဲ႕ Oxford ဆက္ထားတဲ႕ ဟိုင္းေ၀းလမ္းမၾကီးတစ္ခုေလာက္ ေခ်ာေမြ႕ေနတယ္လုိ႕ ထင္ေနပံုပါဘဲ ။ က်မၿဖင္႕ ေခ်ာလြန္း ေၿဖာင္႕လြန္းလုိ႕ အဲဒီ ဟိုင္းေ၀းလမ္းေတြမွာ ကားေတာင္ မူးမိပါရဲ႕ ။ ဒီေလာက္ ေခ်ာေမြ႕ေၿဖာင္႕တန္းလြန္းတာကို က်မမွ က်င္႕သားမရတာကိုး ....။( ရယ္သံမ်ား ) ၿမန္မာၿပည္က က်မတုိ႕ရဲ႕လမ္းကေတာ႕ ခုမွ ကိုယ္႕ဟာကို ေဖာက္ရမွာပါ ။ ခက္ခက္ခဲခဲ ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းေပါ႕ ။ က်မတုိ႕ေတြက ဒီလုိ လမ္းေဖာက္ေနတုန္း လူၾကီးမင္းတုိ႕ကလည္း က်မတုိ႕နဲ႕ အတူ အားေပးရပ္တည္ေပးလိမ္႕မယ္လုိ႕ က်မေမ်ွာ္လင္႕ပါတယ္ ။ အၿပင္မွာ လက္ေတြ႕မရွိေသးေပမယ္႕ က်မတုိ႕ ႏွလံုးသားနဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဒီလမ္းဟာ ရွိၿပီးသားဆိုတာ နားလည္ေပးလိမ္႕မယ္လုိ႕ ေမ်ွာ္လင္႕ပါတယ္ ။ သြားခ်င္တဲ႕ ေနရာကို ေရာက္ဖုိ႕ လူၾကီးမင္းတို႕ အကူအညီလည္း လုိဦးမွာပါ ။ ဒါၿဖင္႕ က်မအေနနဲ႕ ၿမန္မာၿပည္ကို ဘယ္လမ္းမ်ိဳး သြားေစခ်င္သလဲ ဆိုတာ ေမးစရာရွိလာပါတယ္ ။ ၂၄ ႏွစ္အတြင္း က်မရဲ႕ ပထမဆံုး ႏိုင္ငံၿခားခရီးစဥ္က ဒီဥေရာပခရီးမဟုတ္ဘဲ ထိုင္းကို သြားခဲ႕တာပါ ။ ထုိင္းမွာ ရွန္ဂရီလာဆိုတဲ႕ ဟုိတယ္မွာ တည္းခဲ႕ေတာ႕ '' ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ႕ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္း '' ဆိုတဲ႕ စာအုပ္ကို သတိရမိပါရဲ႕ ။ အဲဒီထဲမွာ ရွန္ဂရီလာကို Oxford ေသးေသးေလးနဲ႕ တူတယ္လုိ႕ ခိုင္းႏွိဳင္းထားတာ သိၾကမွာပါ ။ ( ရယ္သံမ်ား ) က်မလည္း ၿမန္မာၿပည္ကို ေအာက္စဖုိ႕ ရွန္ဂရီလာေလးတစ္ခုလုိ ၿဖစ္ေစခ်င္မိပါတယ္...........။ ( ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ႕ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္း Lost Horizon ဆိုတဲ႕ ၀တၱဳမွာ.......... စစ္ေတြၿဖစ္လြန္းလုိ႕ ဒုကၡေတြ ေ၀ေနတဲ႕ ကမၻာၾကီးကို စိတ္ကုန္ေနတဲ႕ ဇာတ္လိုက္ဟာ တကယ္႕ေမတၱာစစ္၊ ေမတၱာမွန္နဲ႕ စိတ္၏ခ်မ္းသာၿခင္းကို ရွန္ဂရီလာ ဆိုတဲ႕ အရပ္မွာ ရွာေတြ႕သြားပါသတဲ႕ ။ အဲဒီအရပ္ဟာ ဒုကၡမရွိ၊ လူမေသတဲ႕ စိတ္ခ်မ္းသာဖြယ္ ခိုလွဳံရာအရပ္ တစ္ခု ( တနည္းအားၿဖင္႕ ေလာကနိဗာန္တစ္ခု ) ၿဖစ္ပါသတဲ႕ ။ အဲဒီ ေလာကနိဗာန္ဟာ တရုပ္ၿပည္ တိဘက္ေဒသမွ Kunlun ေတာင္တန္းမ်ားၾကားမွာ ရွိတယ္လုိ႕ ယူဆၾကၿပီး တိဘက္လုိ Shangri-La လုိ႕ ေခၚတယ္လုိ႕ သိရပါတယ္ ။ ၀တၱဳထဲမွာ စာေရးဆရာက ရွန္ဂရီလာကို Oxford ၿမိဳ႕ေသးေသးေလးနဲ႕ တူတယ္လုိ႕ ခုိင္းႏွဳိင္းထားတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္ ။ အဂၤလိပ္စာေရးဆရာ James Hilton ရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္လမ္း ၀တၱဳ ပါ ) က်မလုပ္ခ်င္တာကေတာ႕ ၾကိဳးစားမွဳ ၊ ဗဟုသုတနဲ႕ ေခတ္မွီသုေတသနေတြကို အေၿခခံၿပီး လက္ေတြ႕က်တာမ်ိဳး လုပ္ခ်င္ပါတယ္ ။ ဒီလုိ လုပ္ဖုိ႕ရာမွာ မ,တည္ဖုိ႕ ေငြ ဆိုတာကိုလည္း ေမ႕ထားလုိ႕ မရပါဘူး ။ ဒီေခတ္မွာ ေအာင္ၿမင္တဲ႕ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ဖုိ႕ဆိုရင္ ေငြဆိုတာ လုိစၿမဲမဟုတ္လား ။ ဒီလုိေၿပာရတာကေတာ႕ ၿမန္မာၿပည္မွာ လာၿပီး ရင္းႏွီးၿမွဳပ္ႏွံေစခ်င္လုိ႕ပါ ။ ဒီလုိ ရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံတဲ႕ေနရာမွာလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ တာ၀န္ယူရဲတဲ႕စိတ္နဲ႕ လုပ္ဖုိ႕လုိပါတယ္ ။ လာၿပီး ရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံသူေတြသာမက ၿမန္မာၿပည္သူေတြပါ ဒီရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမွဳေတြကေန အက်ိဳးရွိရမယ္ဆိုတာ မေမ႕သင္႕ပါဘူး ။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ၊ လူသားအက်ိဳးၿပဳ လုပ္ငန္းေတြအားလံုးဟာ ရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမွဳေတြေတြပါဘဲ ။ ဒီလိုရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံရာမွာ ဒီမိုကေရစီနဲ႕ လူအခြင္႕အေရးကုိ ဦးစားေပးတဲ႕ ၿမဳပ္ႏွံမွဳမ်ိဳး ( democracy-friendly , human-rights-friendly ) ၿဖစ္ေအာင္ ကူညီေပးၾကပါ ။ လူၾကီးမင္းတုိ႕တန္ဖုိးထားရပ္တည္ရတဲ႕ စံေတြ တန္ဖုိးေတြ၊ လူၾကီးမင္းတုိ႕က က်မကို Oxford မွာ သင္ေပးလုိက္တဲ႕ စံေတြ တန္ဖုိးေတြ ၿမန္မာၿပည္မွာ ရွိလာေအာင္ ဒီရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမွဳေတြက အကူအညီေပးမွာပါ ။ ဒီေန႕ကေတာ႕ က်မအတြက္ အရမ္းကို စိတ္လုွပ္ရွားၾကည္ႏူူးရတဲ႕ေန႕ပါဘဲ ။ ဘာေၾကာင္႕လည္း ဆိုေတာ႕ အၿမဲတမ္း ရွိေနတဲ႕ ၊ ဘယ္ေတာ႕မွ ေပ်ာက္မသြားတဲ႕ အတိတ္ကို ၿပန္ေတြ႕ခဲ႕ရတယ္ ။ အနာဂတ္ကို သြားဖုိ႕ အဲဒီ ေပ်ာက္မသြားတဲ႕ အတိတ္ကေန အေကာင္းဆံုးစံ၊ အရည္အေသြးေတြကို ေရြးခ်ယ္အသံုးခ်လုိ႕ ရပါတယ္ ။ စိန္ဟူးေကာလိပ္မွာ ေနတုန္းက ကာလေတြအားလံုးကို တခုမက်န္ သတိရမိတယ္ ။ အေဆာက္အဦးသစ္ေတြ ေပၚလာေပမယ္႕ အသစ္ေတြဟာ အေဟာင္းေတြနဲ႕ သဟဇာတၿဖစ္ၿဖစ္ ေရာယွက္ေပါင္းစပ္ေနတယ္ဆိုတာလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ဒီလုိ အဆင္ေၿပေၿပ သဟဇာတၿဖစ္ၿဖစ္ ရပ္တည္ေနႏိုင္မွဳဟာ အနာဂတ္အတြက္ အင္မတန္ေကာင္းတဲ႕ ၿမင္ကြင္းပါဘဲ ။ Oxford University Museum က်မတက္ခဲ႕တဲ႕ ေကာလိပ္ကို ၿပန္လာရတာ သိပ္ဂုဏ္ယူမိပါတယ္ ။ က်မတုိ႕ အဖြဲ႕ကို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး၊ သူ႕မိသားစုနဲ႕ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြက ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၾကိဳဆိုလုိ႕လည္း ပီတီၿဖစ္မိပါတယ္ ။ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေႏြးေထြးမွဳဟာ တကယ္ဘဲ ၀မ္းသာၾကည္ႏဴးစရာပါ ။ က်မ ဟိုးအရင္ေက်ာင္းသူဘ၀ကို ၿပန္ေရာက္သြားတယ္လုိ႕ ခံစားရတယ္ ။ သူတုိ႕နဲ႕ ကြဲၿပားတယ္လုိကို တစက္မွ မခံစားရပါဘူး ။ တနည္းအားၿဖင္႕ အခု က်မဟာ ဟိုးအရင္က Oxford ေက်ာင္းသူ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပါဘဲ ။ ဒါေပမယ္႕ က်မရင္ဆိုင္ခဲ႕ရတဲ႕ ဘ၀အေတြ႕အၾကံဳအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႕ တနည္းအားၿဖင္႕လည္း အရင္က က်မနဲ႕ အခုက်မဟာ ကြဲၿပားေနၿပန္ပါတယ္..........။ ဒီအေတြ႕အၾကံဳေဟာင္းေတြကို ေအာက္စဖုိ႕ဒ္ မွာ အခု က်မၿပန္လည္ ခံစားမိပါတယ္။ အေတြ႕အၾကံဳသစ္ေတြကို ေပးစြမ္းဖုိ႕၊ သိုမွီးဖုိ႕ ရာလည္း ေအာက္စဖုိ႕ဒ္ဟာ က်ယ္ၿပန္႕ၾကီးးမားပါေပတယ္ ။ ေၿပာခဲ႕သလုိဘဲ က်မတုိ႕ေလ်ွာက္လွမ္းရမယ္႕ ခရီးလမ္းဟာ လြယ္ကူမွာေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဒါေပမယ္႕ေအာက္စဖုိ႕ဒ္က အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကူညီေပးလိမ္႕မယ္ဆိုတာ က်မသိပါတယ္။ က်မကို ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာတေယာက္လုိ သေဘာထားခဲ႕တဲ႕ Oxford ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင္႕ ေရွ႕မွာ ရင္ဆိုင္ရမယ္႕ အခက္အခဲေတြကို အစြမ္းကုန္ေၿဖရွင္းဖုိ႕ အားအင္ေတြ ရခဲ႕ပါတယ္ ဆိုတာ ေၿပာရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္ .........။


 Posted By Blogger လူဗိုလ္

- ေဒၚစု မိန္႕ခြန္း ( Oxford ေဒါက္တာ ဘြဲ႕အပ္ႏွင္းၿခင္း အခမ္းအနားမွ )-

ဒီေန႕ကေတာ႕က်မရဲ႕ ဘ၀အစိတ္အပိုင္းမ်ားစြာ ၿပန္ေပါင္းစပ္တဲ႕ေန႕ပါဘဲ............ ။ Oxford တကၠသိုလ္ၾကီးထဲက St.Hugh ေကာလိပ္ေက်ာင္းသူဘ၀ႏွစ္ေတြ....၊ Oxford ၿမိဳ႕ေလးက Park Town ရပ္ကြက္မွာ မိခင္တစ္ေယာက္၊ ဇနီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေနခဲ႕ရတဲ႕ ႏွစ္ေတြ .......၊ Oxford တကၠသိုလ္ၾကီးက က်မဘက္က မဆုိင္းမတြန္႕ ရပ္တည္ေပးခဲ႕တဲ႕အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ႏွစ္ေတြ အားလံုးပါဘဲ ။အဆိုး၀ါး အခက္ခဲဆံုး အခ်ိန္ေတြမွာ Oxford ရဲ႕ အမွတ္ရစရာေလးေတြနဲ႕ က်မ အားတင္းခဲ႕တယ္ ။ ဒီအမွတ္တရေတြဟာ စိန္ေခၚမွဳေတြကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားရာမွာ လုိအပ္တဲ႕ အေရးပါလွတဲ႕ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြပါဘဲ .........။ St.Hugh ေကာလိပ္ တကယ္ေတာ႕ ဒီအမွတ္တရေတြဟာ ရိုးရိုးစင္းစင္းေလးေတြပါဘဲ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ခ်ာ၀ယ္ Cherwell ၿမစ္ထဲ႕ ေလွစီးခဲ႕ရတာေတြ ၊ စိန္႕ဟူးေကာလိပ္ၿမက္ခင္းေပၚမွာ ထုိင္ၿပီး စာဖတ္ခဲ႕ရတာေလးေတြ ၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း တကၠသိုလ္စာၾကည္႕တုိက္မွာထုိင္ၿပီး စာအုပ္ကို မၾကည္႕မိဘဲ ၿပတင္းေပါက္က ေငးၾကည္႕မိတတ္တာေတြ .........။ ဒါေတြဟာ ရိုးစင္းေပမယ္႕ အရမ္းကိုလည္း တန္ဖုိးထားရတဲ႕ အမွတ္တရေတြပါဘဲ ။ ဘာေၾကာင္႕လဲဆိုေတာ႕ က်မေပ်ာ္ခဲ႕ရတယ္ေလ ။ ဒီလုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနခဲ႕ရတဲ႕ ဘ၀ေလးကဘဲ ၿမန္မာၿပည္က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနခ်င္ေပမယ္႕ ေပ်ာ္ရႊင္ခြင္႕မရရွာတဲ႕ လူငယ္ေတြရဲ႕ ဘ၀ကို နားလည္ေစခဲ႕တယ္။ Themes ၿမစ္ရဲ႕ ၿမစ္လက္တက္ၿဖစ္တဲ႕ Cherwell ၿမစ္ကေလး ( Oxford ၿမိဳ႕နားမွာ ) အခုၿပန္ၿပီး Oxford တကၠသိုလ္နဲ႕ Oxford ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို ၿမင္ရေတာ႕ က်မရဲ႕ အပူအပင္ကင္းတဲ႕ ေပ်ာ္စရာ ေက်ာင္းသူဘ၀ကို ၿပန္ၿမင္ေနရသလုိပါဘဲ ။ မေန႕ကဘဲ စိန္႕ဟူးေကာလိပ္ကို ေရာက္ခဲ႕လုိ႕ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို ၿမင္ခဲ႕ရေသးတယ္။ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ က်မတုိ႕ေတြဟာ ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ခ်မ္းသာခဲ႕ရပါတယ္ ။ အခုေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတာပါဘဲေလ ။ သူတုိ႕ေတြမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖုိ႕၊ စိတ္ခ်မ္းသာရဖုိ႕ အခြင္႕အေရးရွိတာကိုး.......။ Oxford University ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ခ်မ္းေၿမ႕တယ္ဆိုတာ ရိုးစင္းတဲ႕ စကားေပမယ္႕ အေရးၾကီးလွပါတယ္။ ဒီက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးေတြဟာ မ်ားေသာအားၿဖင္႕ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိၾကတယ္ ။ ( hidden agenda ဆိုတဲ႕ လ်ွိဳ႕လ်ွိဳ႕၀ွက္၀ွက္ စဥ္းစားေနရၿခင္းေတြ မပြင္႕လင္းတဲ႕ အၾကံအစည္ေတြ ၊ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕ ေတြးေနမိတာေတြ မရွိဘူး ) ။ မေန႕က ၿမင္ခဲ႕ရတဲ႕ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြဟာလည္း ပြင္႕ပြင္႕လင္းလင္းပံုစံေလးေတြပါဘဲ ။ က်မတုိ႕ေက်ာင္းသူဘ၀တုန္းက လြတ္လပ္ ပြင္႕လင္းၾကသလုိေပါ႕ ။ ဒီလုိေနႏိုင္ဖုိ႕ က်မတုိ႕မွာ အခြင္႕အေရးလည္း ရခဲ႕တာကိုး ....။ ဘာကုိမွ မေၾကာက္ခဲ႕ရဘူး ။ ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း မေၾကာက္ခဲ႕ရဘူး ။ ဒီေတာ႕ က်မတုိ႕မွာ ကမၻာၾကီးကို ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ၿမင္ဖုိ႕ အခြင္႕အေရး ရခဲ႕တာ မဆန္းပါဘူး ...........။ ေသးေသးမႊားမႊားအၿဖစ္အပ်က္ကေလးေတြကို က်မ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ မၾကာခဏ သတိရမိတတ္တာက က်မသူငယ္ခ်င္း Ann Pasternak-Slate နဲ႕ Banbury လမ္းေပၚမွာ ကားအတူစီးခဲ႕တာေတြကိုပါ ။ ( Ann Pasternak-Slate မွာ ကိုယ္တုိင္လည္း နာမည္ၾကီးစာေပပညာရွင္ႏွင္႕ဘာသာၿပန္သူၿဖစ္ၿပီး အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးကဗ်ာဆရာ Craig Raine ရဲ႕ ဇနီးလည္း ၿဖစ္သည္ ) ။ Park Town ရပ္ကြက္ကေလး ကားေပၚအတူထုိင္ရင္း Ann က က်မတုိ႕ ၂ ေယာက္ရဲ႕ ဂ်င္းဘာင္းဘီ၀တ္ ဒူးေဂါင္းေတြကို ၾကည္႕ရင္း '' ဟင္း...ဒါမတရားဘူးေနာ္...ဒူးေဂါင္းခ်င္းေတာင္ မတူၾကဘူး '' လုိ႕ ေၿပာတတ္တယ္ ။ ေၿပာလည္း ေၿပာခ်င္စရာဘဲ ။ ဘယ္လုိ မတူတာလည္း ေသခ်ာမသိေပမယ္႕ ဒူးတစ္စံုက ခၽြန္ေနၿပီး ေနာက္တစ္စံုက လံုးေနတာေတာ႕ ေတြ႕တယ္ ....( ရယ္သံမ်ား ) ။ ဒါေလးေတြဟာ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ စိတ္၀င္တစား သတိၿပဳမိစရာေလးေတြ၊ ေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္ၿပီး ေၿပာစရာေလးေတြ ၿဖစ္ေနတတ္တယ္။ ဟုတ္ပါ႕ေနာ္ ။ က်မတုိ႕ေတြ ဒူေဂါင္းေတာင္ မတူရဘူးရယ္လုိ႕ ။

Oxford ၿမိဳ႕မွ Park Town ရပ္ကြက္ကေလး ဒီလုိဘဲ ကမၻာေလာကၾကီးကလည္း အသြင္မတူတာေတြနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းထားတယ္။ ဒါေပမယ္႕ က်မတုိ႕ မေၾကာက္ခဲ႕ပါဘူး ။ ကြဲၿပားမွဳေတြရွိတယ္ဆိုတာ က်မတုိ႕ေတြ ရင္႕က်က္ခိုင္မာတယ္ဆိုတဲ႕သေဘာမဟုတ္လား ။ ဒီလုိနဲ႕ဘဲ ဘ၀မွာ ၿဖစ္လာမယ္႕ မတူညီတဲ႕ၿပသာနာေတြကို ရင္ဆိုင္ေၿဖရွင္းတတ္ဖုိ႕ က်မတုိ႕ သင္ယူေလ႕လာခဲ႕ၾကတယ္။ St.Hugh ေကာလိပ္ က်မလုိဘဲ ဒီႏွစ္မွာ ေဒါက္တာဘြဲ႕ရတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ကေတာ႕ စာေရးဆရာ John le Carré ပါဘဲ ။ သူ႕ရဲ႕ စာအုပ္ေတြကလည္း အက်ယ္ခ်ဳပ္က်စဥ္ကာလအတြင္းမွာ က်မကို အေတာ္အေထာက္အပံ႕ၿဖစ္ခဲ႕ပါတယ္ ။ စာအုပ္ေတြဟာ ထြက္ေပါက္တစ္ခုဘဲ မဟုတ္လား ။ က်မကေတာ႕ ထြက္ေပါက္ဆိုတာထက္ က်မကမၻာေလးထက္ ပိုက်ယ္၀န္းတဲ႕ ကမၻာၾကီးထဲကို သြားဖုိ႕ ခရီးရွည္ၾကီးလုိ႕သာ ဆုိခ်င္ပါေတာ႕တယ္။ တုိင္းၿပည္ ႏိုင္ငံေတြအေၾကာင္းေရးထားလုိ႕ခ်ည္း က်ယ္၀န္းတာမဟုတ္ဘဲ အေတြးအေခၚေတြ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြေပၚလည္း အေၿခခံထားတယ္ေလ ။ ဒီခရီးေတြဟာ က်မကို '' ေၾသာ္ ငါဟာ လူ႕ေလာကၾကီးနဲ႕ လံုးလံုးၾကီး အဆက္ၿပတ္ေနတာ မဟုတ္ေသးပါလား '' ဆိုတဲ႕ ခံစားမွဳကို ေပးခဲ႕တယ္ ။ က်မဘယ္ေတာ႕မွ အထီးမက်န္ခဲ႕ပါဘူး ။ က်မေနတဲ႕ ေနရာေလးကေန ေ၀းလံေခါင္သီတဲ႕ ေနရာေတြကို သြားဖုိ႕ နည္းေတြအမ်ားၾကီး ရွိေနခဲ႕ပါတယ္။ ဒါေတြ ဒါေတြ အားလံုးဟာ Oxford မွာ ေနခဲ႕ရတဲ႕ ကာလေတြေၾကာင္႕ ၊ Oxford မွာ ခင္မင္ခဲ႕ရတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင္႕ အဓိကပါဘဲ ။ Oxford ကေန သင္ေပးလိုက္တာေတြထဲမွာ က်မအတြက္ အေရးအပါဆံုးကေတာ႕ စာအုပ္ အထူၾကီးေတြဖတ္ၿပီး ေလ႕လာလို႕ ရခဲ႕ရတာေတြမဟုတ္ဘဲ '' ယဥ္ေက်းတဲ႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းၾကီးအတြက္ အေကာင္းဆံုးစံ အရည္အေသြး ေတြကို ေလးစားလာတတ္ၿခင္း '' ဆိုတာပါဘဲ ........... ။ ယဥ္ေက်းတဲ႕ လူ႕ေဘာင္အတြက္ အေကာင္းဆံုးဆိုတာေတြဟာ Oxford တစ္ခုထဲမွာဘဲ ရွိေနတာမဟုတ္ပါဘူး ။ အလားတူဘဲ ၿမန္မာၿပည္မွာခ်ည္းဘဲလည္း မရွိပါဘူး။ ယဥ္ေက်းတဲ႕ လူေဘာင္ရဲ႕ အေကာင္းဆံုးအရည္ေသြးေတြဟာ ကမၻာအရပ္ရပ္ ေနရာအနွ႕ံကလာတာပါ၊ ဒါေပမယ္႕ က်မအတြက္ေတာ႕ အဲဒီ အေကာင္းဆံုးအရည္အေသြးေတြကို Oxford ဆိုတဲ႕ ေနရာတစ္ခုမွာ ေလ႕လာခြင္႕ရခဲ႕ပါတယ္ ။ ဒီသင္ယူေလ႕လာခဲ႕တာကဘဲ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ သိပ္မေကာင္းတဲ႕ အေၿခအေနေတြကို ရင္ဆိုင္ေၿဖရွင္းဖုိ႕ရာမွာ အေထာက္အကူေပးခဲ႕တယ္ေလ ။ အေကာင္းဆံုးမဟုတ္ဘူး ဆိုတာေတြဟာ တစ္ေန႕ေတာ႕ အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ႕ အဆင္႕ကို ေရာက္လာႏိုင္ေသးတာဘဲ ။ ၿပဳၿပင္တုိးတက္လို႕ ရႏိုင္တာဘဲ မဟုတ္လား ။ ဒီအခ်က္ကဘဲ က်မကို ''လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ ေမြးရာပါ ဥာဏ္ပညာ '' အေပၚမွာ ယံုၾကည္မွဳကို ေပးစြမ္းခဲ႕တယ္။ ဒီဥာဏ္ပညာဟာ လူတုိင္းမွာေတာ႕ မပါဘူးေပါ႕ေလ ။ ဒါေပမယ္႕ တကမၻာလံုးနဲ႕ ခြဲေ၀သံုးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၊ တၿခားလူမ်ားအတြက္ပါ မ်ွေ၀သံုးလုိ႕ရေအာင္ေတာ႕ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ပါ ပါတယ္။ ၿမန္မာၿပည္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး မၾကာခဏ ေတြးမိတဲ႕ စိတ္မေကာင္းစရာအေကာင္းဆံုးတစ္ခုကေတာ႕ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြမွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း၀င္းထဲက Campus Life ကို မရတာ ဆယ္စုႏွစ္ေတြေက်ာ္ခဲ႕ၿပီဆိုတာပါဘဲ ။ တကၠသိုလ္ရဲ႕ Campus Life ဆိုတာ ကိုယ္႕ဘ၀ကိုကိုယ္ စိတ္ၾကိဳက္ တည္ေဆာက္ႏိုင္တဲ႕ ဘ၀ ၊ ဒါမွ မဟုတ္ရင္လည္း ကမၻာၾကီးကို ခါးေစာင္းတင္ႏိုင္တဲ႕ဘ၀ကို ဆိုလုိတာပါ ။ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားဘ၀ဆိုတာ ဒီလုိ လုပ္ဖုိ႕ လြတ္လပ္မွဳ Freedom ဆိုတာလည္း ရွိတယ္ ၊ လုပ္ႏိုင္တဲ႕အခြင္႕အေရးေပးတဲ႕ Facilities ဆိုတာေတြလည္း ရွိတယ္ မဟုတ္လား ။ ၿမန္မာၿပည္က လူငယ္ေတြကေတာ႕ ဒီလုိလုပ္ဖုိ႕ လြတ္လပ္ၿခင္းမရွိတာ ဆယ္စုႏွစ္ေတြေတာင္ သံုးေလးခုနီးပါးေလာက္ရွိၿပီ ။ ေက်ာင္းသားေတြကို မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည္႕ထားဖုိ႕လုိတယ္ဆိုတာၾကီးေၾကာင္႕ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားဘ၀ဆိုတာ တစစီ ပ်က္စီးေၾကမြခဲ႕ရတယ္ ။ တကယ္ေတာ႕ ဒါမ်ိဳးလုပ္တာက မၿဖစ္ႏိုင္ မထိေရာက္ပါဘူး ...ေက်ာင္းသားေတြကို ထိန္းထားဖုိ႕ဆိုတာ မၿဖစ္ႏိုင္တဲ႕ ကိစၥၾကီးမွန္း လူတုိင္းသိေနတာဘဲေလ ။ ဒါေၾကာင္႕ ဒီသဲထဲေရသြန္ၿဖစ္မယ္႕၊ မလုိလားအပ္တဲ႕ လုပ္ရပ္ၾကီးအတြက္ က်မတုိ႕ေတြ အခ်ိန္ေတြ မကုန္သင္႕ေတာ႕ပါဘူး ။ က်မအေနနဲ႕ ၿမန္မာၿပည္က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားဘ၀ အဆင္႕မွီမွီ ပီပီၿပင္ၿပင္ ၿပန္လည္ထြန္းကားလာတာကို ၿမင္ခ်င္ပါတယ္။ က်မရဲ႕ Oxford ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးက ဒီလုိ ၿပန္ၿဖစ္လာေအာင္ ကူညီေပးမယ္ဆိုရင္ က်မအရမ္းကို ေက်းဇူးတင္မိမွာပါ ။ '' ငါဟာ ကမၻာေလာကၾကီးအတြက္ အေကာင္းဆံုး အတတ္ႏိုင္ဆံုး လုပ္ေပးႏိုင္တယ္ '' ဆိုတဲ႕ မိမိကုိယ္ကို ယံုၾကည္မွဳ ၊ '' ေလာကၾကီးကလည္း မိမိဆီက အေကာင္းဆံုးကို ေမ်ွာ္လင္႕တယ္ '' ဆိုတဲ႕ ယံုၾကည္မွဳ အၿပည္႕အ၀နဲ႕လူငယ္ဘ၀ကို အစၿပဳႏိုင္ဖုိ႕ရာ '' ကမၻာၾကီးဟာ ကိုယ္နဲ႕ အၿပန္အလွန္ ဆိုင္တယ္ '' ဆိုတဲ႕ ခံစားခ်က္ကေလးကို ၿမန္မာႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြကိုလည္း ခံစားေစခ်င္ပါတယ္ ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ၾကီးကို တန္ဖုိးထားတတ္ေအာင္ Oxford က က်မကို သင္ေပးခဲ႕ပါတယ္။ Oxford မွာတက္စဥ္ ပထမ ( ၂ ) ႏွစ္ေလာက္အတြင္း က်မက တစ္ဦးတည္းေသာ ၿမန္မာေက်ာင္းသူေလ ။ က်မသူငယ္ခ်င္းေတြဟားလံုးက အဂၤလိပ္ေတြ ခ်ည္းမဟုတ္ဘဲ ဂါနာ၊ အိႏၵိယ ၊ ထုိင္း ၊ သီရိလကၤာ နဲ႕ တၿခားႏိုင္ငံေတြကလည္း ပါၾကတယ္။ သူတုိ႕နဲ႕ ကြဲၿပားတယ္လုိ႕ဘဲ တခါမွ မခံစားမိခဲ႕ပါဘူး ။ အားလံုးအတူတူဘဲ ..အားလံုး တကၠသိုလ္တစ္ခုတည္းက ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြဘဲ ။ ဒီအခ်က္ေၾကာင္႕ဘဲ ဘယ္အရာကမွ က်မတုိ႕ကို ခြဲၿခားလုိ႕မရသလုိ ခံစားရေစတယ္။ ဘာသာ၊ လူမ်ိဳး ၊ ႏိုင္ငံသား ၊ ကုန္ကုန္ေၿပာရရင္ ေက်ာင္းပညာဘယ္ေလာက္ေတာ္သလဲ ဆိုတာကေတာင္ က်မတုိ႕ကို ကြဲၿပားတယ္လုိ႕ မခံစားရေစဘူး။ Oxford ဟာ တကယ္႕ကို စိတ္ဓါတ္ပြင္႕လင္းမွဳရွိတဲ႕ ေနရာတစ္ခုပါဘဲ ။ ဘယ္သူကဘယ္သူ႕ကိုမွ နင္နဲ႕ ငါက မတူူဘူး ဆိုၿပီး ခြဲၿခားဆက္ဆံတယ္ရယ္လုိ႕ မရွိဘူး ။ သူမ်ားေလာက္မေတာ္လုိ႕ ခြဲၿခားဆက္ဆံခံရတယ္လုိ႕လည္း မရွိဘူး ။ လူတုိင္းလူတုိင္းမွာ သူ႕ရဲ႕ တန္ဖုိးနဲ႕ သိကၡာ ရွိတယ္လုိ႕ သတ္မွတ္ထားတဲ႕ေနရာ တစ္ခုပါ ။ ဒါေၾကာင္႕ဘဲ ၿမန္မာၿပည္မွာ လူအခြင္႕အေရးအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနစဥ္အတြင္းမွာ '' ေၾသာ္..ငါ႕တကၠသိုလ္ၾကီးက သေဘာက်မယ္႕ဟာတစ္ခုကို ငါလုပ္ေနတာပါလား'' ရယ္လုိ႕ ေက်နပ္ခံစားမိတယ္။ က်မေနာက္မွာ ႏွစ္ၿခိဳက္အားေပးမွဳ တစ္ခုရွိေနတယ္ဆိုတာ သိရတာ အင္မတန္ အားတက္ရပါတယ္။ ၿမန္မာၿပည္ဟာ အခုမွ ခရီးလမ္းတစ္ခုကို စတင္ေလ်ာက္လွမ္းရမွာပါ ။ အဲဒီလမ္းက အဂၤလန္က လမ္းေတြလုိေတာ႕ ဘယ္ဟုတ္ပါ႕မလဲ ။ မေခ်ာေမြ႕ဘူး ။ ေကာင္းေကာင္းၿပဳၿပင္ထိန္းသိမ္းထားတဲ႕ လမ္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေလာက္ေကာင္းတဲ႕ လမ္းအဆင္႕မ်ိဳး မေရာက္ေသးပါဘူး ။ အခုမွ က်မတုိ႕ဖာသာ က်မတုိ႕ စေဖာက္ရမယ္႕လမ္း၊ ေရွ႕ကို ဆက္သြားရင္းနဲ႕ နည္းနည္းခ်င္း ေဖာက္သြားရမယ္႕ လမ္းမ်ိဳး ဆိုပါေတာ႕ ။ ခုခ်ိန္မွာ မ်ားစြာေသာလူေတြက ၿမန္မာၿပည္ကို အဆမတန္ ေမ်ွာ္လင္႕ေနၾကတယ္ ။ သူတုိ႕ေတြထင္တာက ၿမန္မာၿပည္က က်မတုိ႕ရဲ႕ လမ္းဟာ က်မသြားခဲ႕ဖူးတဲ႕ London နဲ႕ Oxford ဆက္ထားတဲ႕ ဟိုင္းေ၀းလမ္းမၾကီးတစ္ခုေလာက္ ေခ်ာေမြ႕ေနတယ္လုိ႕ ထင္ေနပံုပါဘဲ ။ က်မၿဖင္႕ ေခ်ာလြန္း ေၿဖာင္႕လြန္းလုိ႕ အဲဒီ ဟိုင္းေ၀းလမ္းေတြမွာ ကားေတာင္ မူးမိပါရဲ႕ ။ ဒီေလာက္ ေခ်ာေမြ႕ေၿဖာင္႕တန္းလြန္းတာကို က်မမွ က်င္႕သားမရတာကိုး ....။( ရယ္သံမ်ား ) ၿမန္မာၿပည္က က်မတုိ႕ရဲ႕လမ္းကေတာ႕ ခုမွ ကိုယ္႕ဟာကို ေဖာက္ရမွာပါ ။ ခက္ခက္ခဲခဲ ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းေပါ႕ ။ က်မတုိ႕ေတြက ဒီလုိ လမ္းေဖာက္ေနတုန္း လူၾကီးမင္းတုိ႕ကလည္း က်မတုိ႕နဲ႕ အတူ အားေပးရပ္တည္ေပးလိမ္႕မယ္လုိ႕ က်မေမ်ွာ္လင္႕ပါတယ္ ။ အၿပင္မွာ လက္ေတြ႕မရွိေသးေပမယ္႕ က်မတုိ႕ ႏွလံုးသားနဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဒီလမ္းဟာ ရွိၿပီးသားဆိုတာ နားလည္ေပးလိမ္႕မယ္လုိ႕ ေမ်ွာ္လင္႕ပါတယ္ ။ သြားခ်င္တဲ႕ ေနရာကို ေရာက္ဖုိ႕ လူၾကီးမင္းတို႕ အကူအညီလည္း လုိဦးမွာပါ ။ ဒါၿဖင္႕ က်မအေနနဲ႕ ၿမန္မာၿပည္ကို ဘယ္လမ္းမ်ိဳး သြားေစခ်င္သလဲ ဆိုတာ ေမးစရာရွိလာပါတယ္ ။ ၂၄ ႏွစ္အတြင္း က်မရဲ႕ ပထမဆံုး ႏိုင္ငံၿခားခရီးစဥ္က ဒီဥေရာပခရီးမဟုတ္ဘဲ ထိုင္းကို သြားခဲ႕တာပါ ။ ထုိင္းမွာ ရွန္ဂရီလာဆိုတဲ႕ ဟုိတယ္မွာ တည္းခဲ႕ေတာ႕ '' ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ႕ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္း '' ဆိုတဲ႕ စာအုပ္ကို သတိရမိပါရဲ႕ ။ အဲဒီထဲမွာ ရွန္ဂရီလာကို Oxford ေသးေသးေလးနဲ႕ တူတယ္လုိ႕ ခိုင္းႏွိဳင္းထားတာ သိၾကမွာပါ ။ ( ရယ္သံမ်ား ) က်မလည္း ၿမန္မာၿပည္ကို ေအာက္စဖုိ႕ ရွန္ဂရီလာေလးတစ္ခုလုိ ၿဖစ္ေစခ်င္မိပါတယ္...........။ ( ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ႕ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္း Lost Horizon ဆိုတဲ႕ ၀တၱဳမွာ.......... စစ္ေတြၿဖစ္လြန္းလုိ႕ ဒုကၡေတြ ေ၀ေနတဲ႕ ကမၻာၾကီးကို စိတ္ကုန္ေနတဲ႕ ဇာတ္လိုက္ဟာ တကယ္႕ေမတၱာစစ္၊ ေမတၱာမွန္နဲ႕ စိတ္၏ခ်မ္းသာၿခင္းကို ရွန္ဂရီလာ ဆိုတဲ႕ အရပ္မွာ ရွာေတြ႕သြားပါသတဲ႕ ။ အဲဒီအရပ္ဟာ ဒုကၡမရွိ၊ လူမေသတဲ႕ စိတ္ခ်မ္းသာဖြယ္ ခိုလွဳံရာအရပ္ တစ္ခု ( တနည္းအားၿဖင္႕ ေလာကနိဗာန္တစ္ခု ) ၿဖစ္ပါသတဲ႕ ။ အဲဒီ ေလာကနိဗာန္ဟာ တရုပ္ၿပည္ တိဘက္ေဒသမွ Kunlun ေတာင္တန္းမ်ားၾကားမွာ ရွိတယ္လုိ႕ ယူဆၾကၿပီး တိဘက္လုိ Shangri-La လုိ႕ ေခၚတယ္လုိ႕ သိရပါတယ္ ။ ၀တၱဳထဲမွာ စာေရးဆရာက ရွန္ဂရီလာကို Oxford ၿမိဳ႕ေသးေသးေလးနဲ႕ တူတယ္လုိ႕ ခုိင္းႏွဳိင္းထားတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္ ။ အဂၤလိပ္စာေရးဆရာ James Hilton ရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္လမ္း ၀တၱဳ ပါ ) က်မလုပ္ခ်င္တာကေတာ႕ ၾကိဳးစားမွဳ ၊ ဗဟုသုတနဲ႕ ေခတ္မွီသုေတသနေတြကို အေၿခခံၿပီး လက္ေတြ႕က်တာမ်ိဳး လုပ္ခ်င္ပါတယ္ ။ ဒီလုိ လုပ္ဖုိ႕ရာမွာ မ,တည္ဖုိ႕ ေငြ ဆိုတာကိုလည္း ေမ႕ထားလုိ႕ မရပါဘူး ။ ဒီေခတ္မွာ ေအာင္ၿမင္တဲ႕ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ဖုိ႕ဆိုရင္ ေငြဆိုတာ လုိစၿမဲမဟုတ္လား ။ ဒီလုိေၿပာရတာကေတာ႕ ၿမန္မာၿပည္မွာ လာၿပီး ရင္းႏွီးၿမွဳပ္ႏွံေစခ်င္လုိ႕ပါ ။ ဒီလုိ ရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံတဲ႕ေနရာမွာလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ တာ၀န္ယူရဲတဲ႕စိတ္နဲ႕ လုပ္ဖုိ႕လုိပါတယ္ ။ လာၿပီး ရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံသူေတြသာမက ၿမန္မာၿပည္သူေတြပါ ဒီရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမွဳေတြကေန အက်ိဳးရွိရမယ္ဆိုတာ မေမ႕သင္႕ပါဘူး ။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ၊ လူသားအက်ိဳးၿပဳ လုပ္ငန္းေတြအားလံုးဟာ ရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမွဳေတြေတြပါဘဲ ။ ဒီလိုရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံရာမွာ ဒီမိုကေရစီနဲ႕ လူအခြင္႕အေရးကုိ ဦးစားေပးတဲ႕ ၿမဳပ္ႏွံမွဳမ်ိဳး ( democracy-friendly , human-rights-friendly ) ၿဖစ္ေအာင္ ကူညီေပးၾကပါ ။ လူၾကီးမင္းတုိ႕တန္ဖုိးထားရပ္တည္ရတဲ႕ စံေတြ တန္ဖုိးေတြ၊ လူၾကီးမင္းတုိ႕က က်မကို Oxford မွာ သင္ေပးလုိက္တဲ႕ စံေတြ တန္ဖုိးေတြ ၿမန္မာၿပည္မွာ ရွိလာေအာင္ ဒီရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမွဳေတြက အကူအညီေပးမွာပါ ။ ဒီေန႕ကေတာ႕ က်မအတြက္ အရမ္းကို စိတ္လုွပ္ရွားၾကည္ႏူူးရတဲ႕ေန႕ပါဘဲ ။ ဘာေၾကာင္႕လည္း ဆိုေတာ႕ အၿမဲတမ္း ရွိေနတဲ႕ ၊ ဘယ္ေတာ႕မွ ေပ်ာက္မသြားတဲ႕ အတိတ္ကို ၿပန္ေတြ႕ခဲ႕ရတယ္ ။ အနာဂတ္ကို သြားဖုိ႕ အဲဒီ ေပ်ာက္မသြားတဲ႕ အတိတ္ကေန အေကာင္းဆံုးစံ၊ အရည္အေသြးေတြကို ေရြးခ်ယ္အသံုးခ်လုိ႕ ရပါတယ္ ။ စိန္ဟူးေကာလိပ္မွာ ေနတုန္းက ကာလေတြအားလံုးကို တခုမက်န္ သတိရမိတယ္ ။ အေဆာက္အဦးသစ္ေတြ ေပၚလာေပမယ္႕ အသစ္ေတြဟာ အေဟာင္းေတြနဲ႕ သဟဇာတၿဖစ္ၿဖစ္ ေရာယွက္ေပါင္းစပ္ေနတယ္ဆိုတာလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ဒီလုိ အဆင္ေၿပေၿပ သဟဇာတၿဖစ္ၿဖစ္ ရပ္တည္ေနႏိုင္မွဳဟာ အနာဂတ္အတြက္ အင္မတန္ေကာင္းတဲ႕ ၿမင္ကြင္းပါဘဲ ။ Oxford University Museum က်မတက္ခဲ႕တဲ႕ ေကာလိပ္ကို ၿပန္လာရတာ သိပ္ဂုဏ္ယူမိပါတယ္ ။ က်မတုိ႕ အဖြဲ႕ကို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး၊ သူ႕မိသားစုနဲ႕ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြက ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၾကိဳဆိုလုိ႕လည္း ပီတီၿဖစ္မိပါတယ္ ။ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေႏြးေထြးမွဳဟာ တကယ္ဘဲ ၀မ္းသာၾကည္ႏဴးစရာပါ ။ က်မ ဟိုးအရင္ေက်ာင္းသူဘ၀ကို ၿပန္ေရာက္သြားတယ္လုိ႕ ခံစားရတယ္ ။ သူတုိ႕နဲ႕ ကြဲၿပားတယ္လုိကို တစက္မွ မခံစားရပါဘူး ။ တနည္းအားၿဖင္႕ အခု က်မဟာ ဟိုးအရင္က Oxford ေက်ာင္းသူ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပါဘဲ ။ ဒါေပမယ္႕ က်မရင္ဆိုင္ခဲ႕ရတဲ႕ ဘ၀အေတြ႕အၾကံဳအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႕ တနည္းအားၿဖင္႕လည္း အရင္က က်မနဲ႕ အခုက်မဟာ ကြဲၿပားေနၿပန္ပါတယ္..........။ ဒီအေတြ႕အၾကံဳေဟာင္းေတြကို ေအာက္စဖုိ႕ဒ္ မွာ အခု က်မၿပန္လည္ ခံစားမိပါတယ္။ အေတြ႕အၾကံဳသစ္ေတြကို ေပးစြမ္းဖုိ႕၊ သိုမွီးဖုိ႕ ရာလည္း ေအာက္စဖုိ႕ဒ္ဟာ က်ယ္ၿပန္႕ၾကီးးမားပါေပတယ္ ။ ေၿပာခဲ႕သလုိဘဲ က်မတုိ႕ေလ်ွာက္လွမ္းရမယ္႕ ခရီးလမ္းဟာ လြယ္ကူမွာေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဒါေပမယ္႕ေအာက္စဖုိ႕ဒ္က အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကူညီေပးလိမ္႕မယ္ဆိုတာ က်မသိပါတယ္။ က်မကို ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာတေယာက္လုိ သေဘာထားခဲ႕တဲ႕ Oxford ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင္႕ ေရွ႕မွာ ရင္ဆိုင္ရမယ္႕ အခက္အခဲေတြကို အစြမ္းကုန္ေၿဖရွင္းဖုိ႕ အားအင္ေတြ ရခဲ႕ပါတယ္ ဆိုတာ ေၿပာရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္ .........။


 Posted By Blogger လူဗိုလ္