-ဘ၀အေမာေျပ-
**ဘံု(၇)ဆင့္**
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက သူေ႒းၾကီးတစ္ေယာက္မွာ အင္မတန္မွ ေခ်ာေမာလွပတဲ့ သမီးေလးတစ္ေယာက္ ရွိသတဲ့။ သူေ႒းၾကီးကလည္း သူ႔သမီးေလးကို တစ္အားခ်စ္ဆိုပဲ။ ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္သလဲဆို ရဲတိုက္ၾကီး တစ္ခုမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထားတာတဲ့။ ဘယ္သူနဲ႔မွ မေပးစားႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ရဲတိုက္ႀကီးရဲ့ မနီးမေ၀းမွာ ပန္းဥယ်ဥ္ၾကီးတစ္ခု ရွိသတဲ့။
အဲဒီပန္းဥယ်ဥ္ၾကီးဟာ သာယာလွပလြန္းလို႔ ၿမင္သူတိုင္း ေငးရတယ္ဆိုပဲ။ အဲဒီ ပန္းဥယ်ဥ္ရဲ႕ ဥယ်ာဥ္မႈးေလးကလည္း ငယ္ငယ္ ေခ်ာေခ်ာေလးတဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ ရဲတိုက္မွာ အေဖာ္ (အေပါင္းအသင္း) မရွိပဲ ေနရတဲ့ မင္းသမီးေလးဟာ ၿပတင္းေပါက္ ကေန ေန႔တုိင္းပဲ ပန္းဥယ်ဥ္ႀကီးကို ေငးေငး ၾကည့္ေနမိသတဲ့။ ပ်င္းတာကိုးေနာ္။ ဥယ်ဥ္မႈးေလးကလည္း ပန္းဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ပန္းစိုက္ရင္း သူ႔ပန္းဥယ်ာဥ္ကို ေငးေနတဲ့ မင္းသမီးေလးကို ေတြ႔ပါေလေရာ။ ၿမင္ၿမင္ခ်င္းကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အဲဒီက စတာပဲတဲ့။ ဥယ်ာဥ္မႈးေလးကလည္း ပန္းေတြစိုက္ရင္း မင္းသမီးေလးကို ပဲေပးတာေပါ့ကြာ။ မင္းသမီးေလးကလည္း ၿပတင္းေပါက္ကေန အထာၿပန္ေပးနဲ႔ေပါ့။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သံေယာဇဥ္ေတြ ပိုလာ ၾကပါေရာတဲ့။
သိပ္မၾကာပါဘူး သူေ႒းၾကီးက အဲဒီအေၾကာင္းကို သိသြားပါေလေရာ။ သိ သိ ခ်င္းပဲ သူသမီးေလးကို ရဲတိုက္ရဲ႕ ဟိုး အၿမင့္ဆံုးၿဖစ္တဲ့ ဘံု ခုနစ္ဆင့္ ၿမင့္တဲ့အထပ္ကို ပို႔လိုက္ပါေရာ။ အဲဒီအခ်ိန္က စ ၿပီး မင္းသမီးေလး နဲ႔ ဥယ်ာဥ္မႈးေလးဟာ တစ္ေန႔မွ မေတြ႔ၾကရေတာ့ဘူးတဲ့။ မင္းသမီးေလးကလဲ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ငိုခ်ည္းေနေတာ့တာတဲ့။ ဥယ်ာဥ္မႈးေလးကလည္း မင္းသမီးေလးရွိတဲ့ ဘံုခုနစ္ဆင္ကို ေရာက္ဖို႔အၾကံထုတ္ရေတာ့တာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ဥယ်ဥ္မႈးေလးဟာ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ကို ယူၿပီး မင္းသမီးေလးေနတဲ့ ရဲတိုက္နားမွာ စိုက္သတဲ့။ ၿပီးေတာ့ သူ႔အခ်စ္ေတြသာ စစ္မွန္တယ္ဆိုရင္ ဒီသစ္ပင္ေလးဟာ ေနခ်င္းညခ်င္း ၾကီးလာပါေစဆိုၿပီး ဆုေတာင္းသတဲ့။ သူ႔သစၥာက မွန္ေတာ့ အပင္ေလးဟာ ႀကီးလာလိုက္တာ သံုးရက္ၾကာတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ဘံု (၅)ဆင့္ကို ေရာက္သတဲ့။ ဥယ်ဥ္မႈးေလးဟာ သစ္ပင္ေပၚတက္ ၿပီးေတာ့ ထပ္ဆုေတာင္းတယ္။ ဒီေတာ့ သစ္ပင္ေလးဟာ ထပ္ၾကီးလာၿပီး ဘံု (၆)ဆင့္ကို ေရာက္ၿပန္သတဲ့။ မင္းသမီးေလးကလဲ သူ႔ ခ်စ္သူလာၿပီ ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုး တစ္ဆင့္ကို တက္မယ္ဆိုၿပီး ဆုထပ္ေတာင္းဖို႔ အလုပ္မွာပဲ…
စည္ပင္က ဓာတ္ၾကိဳးနဲ႔ မလြတ္လို႔ ဆိုၿပီး လာခုတ္ သြားပါေလေရာတဲ့ကြယ္
--အားလံုးေပ်ာ္ရြင္ပါေစ
**မာမာ**
-ဘ၀အေမာေျပ-
**ဘံု(၇)ဆင့္**
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက သူေ႒းၾကီးတစ္ေယာက္မွာ အင္မတန္မွ ေခ်ာေမာလွပတဲ့ သမီးေလးတစ္ေယာက္ ရွိသတဲ့။ သူေ႒းၾကီးကလည္း သူ႔သမီးေလးကို တစ္အားခ်စ္ဆိုပဲ။ ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္သလဲဆို ရဲတိုက္ၾကီး တစ္ခုမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထားတာတဲ့။ ဘယ္သူနဲ႔မွ မေပးစားႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ရဲတိုက္ႀကီးရဲ့ မနီးမေ၀းမွာ ပန္းဥယ်ဥ္ၾကီးတစ္ခု ရွိသတဲ့။
အဲဒီပန္းဥယ်ဥ္ၾကီးဟာ သာယာလွပလြန္းလို႔ ၿမင္သူတိုင္း ေငးရတယ္ဆိုပဲ။ အဲဒီ ပန္းဥယ်ဥ္ရဲ႕ ဥယ်ာဥ္မႈးေလးကလည္း ငယ္ငယ္ ေခ်ာေခ်ာေလးတဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ ရဲတိုက္မွာ အေဖာ္ (အေပါင္းအသင္း) မရွိပဲ ေနရတဲ့ မင္းသမီးေလးဟာ ၿပတင္းေပါက္ ကေန ေန႔တုိင္းပဲ ပန္းဥယ်ဥ္ႀကီးကို ေငးေငး ၾကည့္ေနမိသတဲ့။ ပ်င္းတာကိုးေနာ္။ ဥယ်ဥ္မႈးေလးကလည္း ပန္းဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ပန္းစိုက္ရင္း သူ႔ပန္းဥယ်ာဥ္ကို ေငးေနတဲ့ မင္းသမီးေလးကို ေတြ႔ပါေလေရာ။ ၿမင္ၿမင္ခ်င္းကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အဲဒီက စတာပဲတဲ့။ ဥယ်ာဥ္မႈးေလးကလည္း ပန္းေတြစိုက္ရင္း မင္းသမီးေလးကို ပဲေပးတာေပါ့ကြာ။ မင္းသမီးေလးကလည္း ၿပတင္းေပါက္ကေန အထာၿပန္ေပးနဲ႔ေပါ့။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သံေယာဇဥ္ေတြ ပိုလာ ၾကပါေရာတဲ့။
သိပ္မၾကာပါဘူး သူေ႒းၾကီးက အဲဒီအေၾကာင္းကို သိသြားပါေလေရာ။ သိ သိ ခ်င္းပဲ သူသမီးေလးကို ရဲတိုက္ရဲ႕ ဟိုး အၿမင့္ဆံုးၿဖစ္တဲ့ ဘံု ခုနစ္ဆင့္ ၿမင့္တဲ့အထပ္ကို ပို႔လိုက္ပါေရာ။ အဲဒီအခ်ိန္က စ ၿပီး မင္းသမီးေလး နဲ႔ ဥယ်ာဥ္မႈးေလးဟာ တစ္ေန႔မွ မေတြ႔ၾကရေတာ့ဘူးတဲ့။ မင္းသမီးေလးကလဲ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ငိုခ်ည္းေနေတာ့တာတဲ့။ ဥယ်ာဥ္မႈးေလးကလည္း မင္းသမီးေလးရွိတဲ့ ဘံုခုနစ္ဆင္ကို ေရာက္ဖို႔အၾကံထုတ္ရေတာ့တာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ဥယ်ဥ္မႈးေလးဟာ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ကို ယူၿပီး မင္းသမီးေလးေနတဲ့ ရဲတိုက္နားမွာ စိုက္သတဲ့။ ၿပီးေတာ့ သူ႔အခ်စ္ေတြသာ စစ္မွန္တယ္ဆိုရင္ ဒီသစ္ပင္ေလးဟာ ေနခ်င္းညခ်င္း ၾကီးလာပါေစဆိုၿပီး ဆုေတာင္းသတဲ့။ သူ႔သစၥာက မွန္ေတာ့ အပင္ေလးဟာ ႀကီးလာလိုက္တာ သံုးရက္ၾကာတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ဘံု (၅)ဆင့္ကို ေရာက္သတဲ့။ ဥယ်ဥ္မႈးေလးဟာ သစ္ပင္ေပၚတက္ ၿပီးေတာ့ ထပ္ဆုေတာင္းတယ္။ ဒီေတာ့ သစ္ပင္ေလးဟာ ထပ္ၾကီးလာၿပီး ဘံု (၆)ဆင့္ကို ေရာက္ၿပန္သတဲ့။ မင္းသမီးေလးကလဲ သူ႔ ခ်စ္သူလာၿပီ ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုး တစ္ဆင့္ကို တက္မယ္ဆိုၿပီး ဆုထပ္ေတာင္းဖို႔ အလုပ္မွာပဲ…
စည္ပင္က ဓာတ္ၾကိဳးနဲ႔ မလြတ္လို႔ ဆိုၿပီး လာခုတ္ သြားပါေလေရာတဲ့ကြယ္
--အားလံုးေပ်ာ္ရြင္ပါေစ
**မာမာ**
No comments:
Post a Comment