>

-စကားလံုးမ်ားထက္ နက္႐ွိဳင္းေသာ- 

 ဂစ္တာကို ရင္ခြင္ထဲမွာ ပိုက္ထားလိုက္ေပမယ့္ ဘာကိုမွ မတီးေသးဘဲ ႀကိဳးေတြကိုသာ ခပ္ဖြဖြ ေဆာ့ကစား ေနမိသည္၊ ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္ၿပီးသား ျပည္တြင္းျဖစ္ ေဟာ္လိုဂစ္တာေလးက ရင္ခြင္ထဲမွာ ေနသားတက်..၊ လက္ေခ်ာင္းတို႔က ဂစ္တာေကာ့ဒ္ေတြကို ဘာရယ္မဟုတ္ အလိုက္သင့္အလ်ားသင့္ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေျပာင္းကိုင္သြားရင္း ဦးေႏွာက္က သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို အေျပးအလႊား စဥ္းစားၾကည့္သည္၊ ႐ုတ္တရက္ ဆိုေတာ့ ေခါင္းထဲက ဘာမွ ထြက္မလာ..၊ သီခ်င္းမ်ားစြာကို တီးခဲ့၊ ဆိုခဲ့ဖူးေသာ္လည္း ယခုလို တစံုတေယာက္က 'သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ေလာက္ ဆိုျပပါ'ဟု ေတာင္းဆိုလာလွ်င္ သူ႔အေနျဖင့္ ဘာသီခ်င္း ဆိုရမွန္း ဘယ္ေတာ့မွ ခ်က္ခ်င္း မဆံုးျဖတ္ႏိုင္၊ အထူးသျဖင့္ ထိုတစံုတေယာက္က 'သူမ' ျဖစ္ေနခဲ့သည့္အခါ သိဖူးသမွ် သီခ်င္းစာသားတို႔မွာ အေဝးဆံုးကို ထြက္ေျပးေပ်ာက္ကြယ္ သြားၾကေတာ့သည္၊ အခန္းကေလးထဲမွာ ႐ွိေနၾကေသာ လူႏွစ္ဦးအၾကား ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း ထြက္ေပၚလာေသာ ဂစ္တာသံ မွ်င္းမွ်င္းေလးသာ ႐ွိေနသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူလွ်က္ တိတ္ဆိတ္ျခင္းတို႔က အေျခအေန တရပ္လံုးကို ဝါးမ်ိဳသိမ္းပိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားလွ်က္ ႐ွိသည္၊ ေ႐ွ႕တည့္တည့္ ၾကမ္းျပင္ကို သူ စိုက္ၾကည့္ ေနေသာ္လည္း မ်က္လံုးေထာင့္မွာ သူမရဲ႕ ပံုရိပ္ကို ျမင္ေနရသည္၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အျပာေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ႏွင့္ မိုးျပာေရာင္ႏုႏုမွာ အျဖဴစက္ကေလးေတြ ပါေသာ ႐ွပ္အကၤ်ီ လက္႐ွည္ကို ဝတ္ထားေသာ သူမသည္ တိမ္ကင္းစင္ေသာ ေကာင္းကင္ျပာ တစ္ခုႏွယ္ ၾကည္လင္စြာျဖင့္ ႐ွိေနသည္၊ ထိုေကာင္းကင္ေလးဆီ ေခါင္းေမာ့ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အၿပံဳးတစ္ပြင့္က လွ်ပ္ပန္းႏြယ္ တစ္စလို လက္ခနဲ ျဖာဆင္း သြားသည္၊ သူ႔ရင္ထဲမွာေတာ့ တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္း ျမည္ေနေသာ မိုးၿခိမ္းသံမ်ား..၊ သူမ,က ပခံုးေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ျဖန္႔ခ်ထားသည့္ ပိုးသားဆံႏြယ္ေတြကို ဝဲကနဲ တခ်က္ခါလိုက္သည့္ အဲဒီ စကၠန္႔ပိုင္းေလးမွာပဲ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက ဂစ္တာႀကိဳးေတြေပၚမွာ G ေကာ့ဒ္ကို ႏွိပ္မိသြားသည္၊ တဆက္တည္းမွာ သီခ်င္းအင္ထ႐ို တစ္ခုကို တီးမိလ်က္သား..၊ ညာလက္က ေတးသြားအလိုက္ စည္းခ်က္ အတိုင္း ပလပ္ကင္ကို ခပ္ဆြဆြ တီးမိေနၿပီ၊ အဲဒီေနာက္ေတာ့ အရာရာဟာ သူ႔အလိုလို ေခ်ာေမြ႔စြာနဲ႔ စီးဆင္းလာေတာ့သည္၊ ဘယ္တုန္းကမွ ႀကိဳတင္ေတြးမထားခဲ့ေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္..၊ Extreme အဖြဲ႔၏ "More than words"...၊ ထိုသီခ်င္းက အင္မတန္ လွေသာ္လည္း လြယ္ကူသည့္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေတာ့ျဖင့္ မဟုတ္၊ ကီးျမင့္ရသည့္အထဲ backing vocal ျဖင့္ပါ တြဲၿပီး အသံႏွစ္သံ ရက္ေဖာက္ သီဆိုရေသာ သီခ်င္း..၊ စဥ္းစား ဆင္ျခင္ဥာဏ္ သက္သက္ျဖင့္သာ ဆိုလွ်င္ သူ ဘယ္ေတာ့မွ မေ႐ြးမယ့္ သီခ်င္း၊ သို႔ေပမယ့္ တစံုတရာက ထိန္းခ်ဳပ္ေစခိုင္း သည့္အလား ဤသီခ်င္းကို သူ သီဆိုေနမိ ခဲ့ၿပီ၊ အဖိုးမတန္လွသည့္ ျပည္တြင္းျဖစ္ ေဟာ္လိုဂစ္တာ ကေလးက ေလထုထဲကို သံစဥ္ေတြ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ ပစ္တင္၊ ႀကဲပက္လိုက္သည္၊ မ်က္စိကို အသာအယာ မွိတ္လိုက္သည့္အခါ ဂစ္တာေစာင့္ နတ္သမီး၏ ကေဝအတတ္ ႏွင့္အတူ သံစဥ္လႈိင္းေတြအေပၚ သူ ယစ္မူးေမ်ာပါ သြားေတာ့သည္၊ ♫♫♫ More than words.. ♪♪ is all you have to do to make it real..♫♫ စကားလံုး သက္သက္ဆိုတဲ့ အျဖစ္ထက္ အမ်ားႀကီး ပိုၿပီးေလးနက္၊ ပိုၿပီး ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ သတဲ့လား၊ သူ႔ ရင္ထဲမွာလည္း ပိုးပုဝါတစ္စျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားသလို ႏူးႏူးညံ့ညံ့၊ တင္းတင္းရစ္ရစ္..၊ သီခ်င္းက ကီးျမင့္သည့္အတြက္ အလြန္အမင္း မေအာ္ရေစရန္ သူထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး အသံထြက္သည္ ဆို႐ံုကေလး ဆိုေနမိသည္၊ ဂစ္တာသံႏွင့္ သူ႔အသံ ႏွစ္ခုတည္းသာ ေလးဖက္ေလးတန္ နံရံေတြကို အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ထိကန္လွ်က္ အခန္းကေလးထဲမွာ လူးလာေခါက္တံု႔...၊ ♫♫ Then you wouldn’t have to say.. ♪♪ that you love me... ’cause I’d already know..♫♫♫

စကားလံုးေတြရဲ႕ နယ္နိမိတ္ အလြန္မွာေတာ့ ခံစားသိျဖင့္သာ သိႏိုင္ေသာ နယ္ပယ္ေတြ ႐ွိလိမ့္မည္၊ စကားလံုး ေတြျဖင့္ ဖြဲ႔သီေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ဆိုေနရင္းမွ စကားလံုးမ်ား မလိုအပ္ေတာ့ေသာ အပိုင္းအျခား ဇုန္ထဲသို႔ သူ လြင့္ဝဲက်ေရာက္ သြားသည္၊ မ်က္စိကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေခါင္းေလးကို ေစာင့္ငဲ့ရင္း သူ႔ကို ေငးၾကည့္ေနေသာ သူမ,ကို ေတြ႔ရသည္၊ မ်က္ဝန္းေတြက ဆြတ္ဆြတ္ပ်ံ႕ပ်ံ႕ ေဝသီလို႔..၊ ႏႈတ္ခမ္းမွာေတာ့ အၿပံဳးတစ္စ..၊ သူ အႀကိမ္ႀကိမ္ ပင့္သက္႐ွိဳက္ခဲ့ရတာ အဲဒီမ်က္ဝန္း တစံုရဲ႕ အသိမ္းအႏႈတ္၊ အဲဒီႏႈတ္ခမ္း ႏွစ္လႊာရဲ႕ အဖြင့္အပိတ္ ေတြမွာေပါ့၊ သူ ႐ုတ္ခ်ည္း အားအင္ေတြ မဲ့သြားသည္၊ ဆိုလက္စ သီခ်င္းစာသားေတြက အဲဒီမ်က္ဝန္းေတြ ေအာက္မွာ ဆက္ၿပီး မပ်ံသန္းႏိုင္ေတာ့၊ ႏႈတ္ခမ္းဝ မွာတင္ပဲ အေငြ႔ပ်ံ ေပ်ာက္ကြယ္သြား ၾကသည္၊ သီခ်င္း၏ အခ်ပိုဒ္ကို အသာေလး တီးရင္း တိုးတိုးေလး fade out လုပ္ကာ သူရပ္လိုက္သည္၊ အခန္းထဲမွာလည္း ခ်က္ခ်င္းလိုလိုပင္ ၿငိမ္က်တိတ္ဆိတ္ သြားသည္၊ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ခတ္ေနေသာ မ်က္ေတာင္တို႔၏ ႐ိုက္ခတ္သံ ကိုပင္ ၾကားရမတတ္..၊ အဲဒီေနာက္... ... အဲဒီေနာက္မွာေတာ့..၊ ကမာၻဦးကတည္းက လူတကာ ေျပာလာခဲ့ေသာ စကားေလး တစ္ခြန္းကိုပဲ သူ ႐ိုး႐ိုးေလး ေျပာလိုက္ပါသည္၊ စင္စစ္ ထိုစကားေလးက စကားလံုးတို႔ မလိုအပ္ေသာ နယ္ပယ္သို႔ ဖြင့္အဝင္မွာ ျမတ္ႏိုးစြာျဖင့္ သူခ်ထားရစ္ ခဲ့ေသာ ေသာ့တံေလး တစ္ေခ်ာင္းျဖစ္သည္၊ အနိမ့္အျမင့္၊ အတိုးအက်ယ္ ရင္ခုန္သံ အစံုျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ေအာ္ခက္စထရာ တီးဝိုင္းႀကီးကို ထိန္းေက်ာင္းေမာင္းႏွင္ သြားမည့္ တီးဝိုင္းေခါင္းေဆာင္ conductor ၏ လက္ထဲမွ baton ဟုေခၚေသာ တုတ္ေခ်ာင္းေလး ျဖစ္သည္၊ မီးေပါင္အျပည့္ျဖင့္ တ႐ွိန္ထိုး ထြက္ခြာေတာ့မည့္ အခ်စ္ရထား တစ္စီးကို တာလႊတ္ေပးေသာ ဂတ္ဗိုလ္၏ အလံတစ္လက္ ျဖစ္သည္၊ တူႏွစ္ကိုယ္ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳးဖို႔ ႐ြယ္ကိုးသည့္ ေကာင္းကင္ထဲမွာ ေမတၱာတိမ္တိုက္ တို႔ကို လြင့္ေမ်ာေစသည့္ ေလညႇင္း ကေလးလည္း ျဖစ္ပါသည္၊ တကယ္တမ္းမွာလည္း ေကာင္းကင္တစ္ခုကို သူတို႔ႏွစ္ဦး ႐ိုးသားစြာျဖင့္ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္၊ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ ေန႔ရက္မ်ားကို ယံုၾကည္စြာျဖင့္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ ၾကသည္၊ ထိုေကာင္းကင္ထဲမွာ သာယာေသာ ေန႔ရက္မ်ားစြာ ျဖတ္သန္းတိုးဝင္ သြားၾကသည္၊ ၾကည္လင္ျပာလဲ့ေသာ ခ်စ္ျခင္းတရားတို႔ သန္႔စင္ ေတာက္ပေနခဲ့ ၾကသည္၊ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈေတြ အုပ္ဖြဲ႕ ပ်ံသန္းသြားခဲ့ ၾကသည္၊ ထို႔အတူ နီေစြးၾကမ္းတမ္းေသာ ေကာင္းကင္ကိုလည္း ႀကံဳခဲ့ရသည္၊ ေရာင္နီသန္းေသာ အ႐ုဏ္ဦးေတြ ႐ွိခဲ့သလို ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူျပင္းေသာ မြန္းတည့္ေနေတြလည္း ႐ွိခဲ့ဖူး ပါသည္၊ သူတို႔ႏွစ္ဦးကေတာ့ အတူတကြ တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ ေကာင္းကင္ေလးကို အခ်င္းခ်င္း ေဖးမစာနာမႈမ်ား၊ အားေပး ၾကင္နာမႈမ်ားျဖင့္ ေထာက္မ၊ က်ားကန္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကသည္၊ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ သကၠရာဇ္ေတြက အေတာ္ပင္ ရင့္ေရာ္စ ျပဳလာခဲ့ၿပီပဲ...၊ တေလာတုန္းက သူအလုပ္ စားပြဲမွာ ႐ွိေနတုန္း သူမဆီက အီးေမးလ္တိုေလး တစ္ေစာင္ ဝင္လာ ခဲ့သည္၊ 'FM ေရဒီယိုကို ျမန္ျမန္ဖြင့္ၿပီး နားေထာင္ၾကည့္စမ္းပါ၊ အခု ခ်က္ခ်င္းေနာ္' ဟု ေရးထားသည္၊ ဘာမ်ားပါလိမ့္ဟု သိခ်င္စိတ္ျဖင့္ ဖြင့္လိုက္သည့္အခါ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြ်မ္းဝင္ အလြတ္ရေနခဲ့ေသာ ေဟာ္လိုဂစ္တာသံ တစ္ခုက နားထဲသို႔ ခ်ိဳျမစြာ စီးဝင္လာခဲ့သည္၊ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု ေက်ာ္ေက်ာ္က အခန္းေလး တစ္ခန္းထဲမွာ ဤသီခ်င္းကို တိုးတိတ္စြာ သီဆိုခဲ့ဖူးသည့္ အျဖစ္က မေန႔တေန႔ကလို လတ္ဆတ္ေနဆဲ..၊ လက္ေခ်ာင္းထိပ္မ်ားပင္ ဂစ္တာ၏ သံမဏိ ႀကိဳးမ်ားကို ဖိထားရသလို ခံစားလာ ရသည္၊ သူ႔ ရင္ခုန္သံေတြ ေႏြးေထြးလာသည့္အခါ လက္ထဲမွ ေဘာပင္ကို အသာခ်ထား လိုက္ၿပီး ထိုင္ခံုေနာက္မွီကို ခပ္ေလွ်ာေလွ်ာ မွီထိုင္လိုက္သည္၊ မ်က္လံုးတို႔ကို မွိတ္ထားရင္း သီခ်င္းစာသားေတြကို တခါမွ မၾကားဖူးသူ တစ္ေယာက္လို သူ နားေထာင္ေန မိေတာ့သည္၊ More than words သီခ်င္းကို ေရးစပ္ခဲ့သည့္ Nuno Bettencourt ကေတာ့ 'ခ်စ္တယ္' ဆိုတာ ႏႈတ္ဖ်ားက ထြက္လာသည့္ စကားေလး သံုးလံုးထက္ ပိုသည္ဟု ေျပာခဲ့သည္၊ 'လူေတြက ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားကို ၿပီးစလြယ္ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ ေျပာ,ေျပာလာၾကေတာ့ တခါတခါ အခ်စ္ဟာ အဓိပၸါယ္ မ႐ွိေတာ့သလို ခံစားရတယ္၊ အခ်စ္ဆိုတာ စကားလံုးေတြနဲ႔တင္ ၿပီးတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ တကယ္ကို ထိ႐ွ၊ ခံစားလာရေအာင္ အၿမဲတမ္း အားထုတ္ေနဖို႔ လိုပါတယ္' တဲ့...၊ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ သူ႔အလိုလို ေပါက္ဖြား႐ွင္သန္လာေသာ ခံစားမႈ အႏုပညာ တစ္ခုျဖစ္သလို အညြန္႔ တလူလူႏွင့္ ႀကီးထြားသန္မာ လာေအာင္ အၿမဲ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ေနရမည့္ အတတ္ပညာ တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္၊ ယခုလို အခ်ိန္မွာ သီခ်င္းကေလးကို ျပန္နားေထာင္ခြင့္ ရေအာင္ လွမ္းအေၾကာင္းၾကားေသာ သူမကို ေက်းဇူး တင္မိပါသည္၊ သူ႔ကို လွမ္းအသိ ေပးေသာ အျဖစ္၏ ေနာက္ကြယ္မွာ သူမ အေနျဖင့္လည္း ေျပာခ်င္တာေတြ မ်ားစြာ ႐ွိလိမ့္မည္၊ သုိ႔ေသာ္ သူမ မေျပာမီ ကတည္းက သူ ၾကားေနခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္၊ ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္မႈ ၾကာျမင့္လာသည့္ အခါ ခ်စ္ျခင္း၏ ၾကားခံနယ္သည္ ေလဟာနယ္ တစ္ခုအလား စကားလံုးတို႔ကို စုပ္ယူေခ်ဖ်က္ လိုက္သည္၊ သုိ႔ေသာ္ စကားလံုးမ်ားထက္ ပိုမို နက္႐ွိဳင္းေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ႏွလံုးသားႏွင့္ နားေထာင္ေသာအခါ မေျပာမီက ၾကားေနႏွင့္ ပါသည္၊ ဤသီခ်င္း ကေလးျဖင့္ စတင္ခဲ့ေသာ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ေကာင္းကင္ထဲမွာေတာ့ ယေန႔ဆိုလွ်င္ ဆယ္ခုေျမာက္ ျပကၡဒိန္ တစ္ခုပင္ တိမ္တိုက္တို႔ႏွင့္ အတူ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ တိုးေဝွ႔လြင့္ပါ ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္...။ ။

 **ညီလင္းသစ္**

-စကားလံုးမ်ားထက္ နက္႐ွိဳင္းေသာ- 

 ဂစ္တာကို ရင္ခြင္ထဲမွာ ပိုက္ထားလိုက္ေပမယ့္ ဘာကိုမွ မတီးေသးဘဲ ႀကိဳးေတြကိုသာ ခပ္ဖြဖြ ေဆာ့ကစား ေနမိသည္၊ ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္ၿပီးသား ျပည္တြင္းျဖစ္ ေဟာ္လိုဂစ္တာေလးက ရင္ခြင္ထဲမွာ ေနသားတက်..၊ လက္ေခ်ာင္းတို႔က ဂစ္တာေကာ့ဒ္ေတြကို ဘာရယ္မဟုတ္ အလိုက္သင့္အလ်ားသင့္ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေျပာင္းကိုင္သြားရင္း ဦးေႏွာက္က သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို အေျပးအလႊား စဥ္းစားၾကည့္သည္၊ ႐ုတ္တရက္ ဆိုေတာ့ ေခါင္းထဲက ဘာမွ ထြက္မလာ..၊ သီခ်င္းမ်ားစြာကို တီးခဲ့၊ ဆိုခဲ့ဖူးေသာ္လည္း ယခုလို တစံုတေယာက္က 'သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ေလာက္ ဆိုျပပါ'ဟု ေတာင္းဆိုလာလွ်င္ သူ႔အေနျဖင့္ ဘာသီခ်င္း ဆိုရမွန္း ဘယ္ေတာ့မွ ခ်က္ခ်င္း မဆံုးျဖတ္ႏိုင္၊ အထူးသျဖင့္ ထိုတစံုတေယာက္က 'သူမ' ျဖစ္ေနခဲ့သည့္အခါ သိဖူးသမွ် သီခ်င္းစာသားတို႔မွာ အေဝးဆံုးကို ထြက္ေျပးေပ်ာက္ကြယ္ သြားၾကေတာ့သည္၊ အခန္းကေလးထဲမွာ ႐ွိေနၾကေသာ လူႏွစ္ဦးအၾကား ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း ထြက္ေပၚလာေသာ ဂစ္တာသံ မွ်င္းမွ်င္းေလးသာ ႐ွိေနသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူလွ်က္ တိတ္ဆိတ္ျခင္းတို႔က အေျခအေန တရပ္လံုးကို ဝါးမ်ိဳသိမ္းပိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားလွ်က္ ႐ွိသည္၊ ေ႐ွ႕တည့္တည့္ ၾကမ္းျပင္ကို သူ စိုက္ၾကည့္ ေနေသာ္လည္း မ်က္လံုးေထာင့္မွာ သူမရဲ႕ ပံုရိပ္ကို ျမင္ေနရသည္၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အျပာေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ႏွင့္ မိုးျပာေရာင္ႏုႏုမွာ အျဖဴစက္ကေလးေတြ ပါေသာ ႐ွပ္အကၤ်ီ လက္႐ွည္ကို ဝတ္ထားေသာ သူမသည္ တိမ္ကင္းစင္ေသာ ေကာင္းကင္ျပာ တစ္ခုႏွယ္ ၾကည္လင္စြာျဖင့္ ႐ွိေနသည္၊ ထိုေကာင္းကင္ေလးဆီ ေခါင္းေမာ့ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အၿပံဳးတစ္ပြင့္က လွ်ပ္ပန္းႏြယ္ တစ္စလို လက္ခနဲ ျဖာဆင္း သြားသည္၊ သူ႔ရင္ထဲမွာေတာ့ တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္း ျမည္ေနေသာ မိုးၿခိမ္းသံမ်ား..၊ သူမ,က ပခံုးေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ျဖန္႔ခ်ထားသည့္ ပိုးသားဆံႏြယ္ေတြကို ဝဲကနဲ တခ်က္ခါလိုက္သည့္ အဲဒီ စကၠန္႔ပိုင္းေလးမွာပဲ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက ဂစ္တာႀကိဳးေတြေပၚမွာ G ေကာ့ဒ္ကို ႏွိပ္မိသြားသည္၊ တဆက္တည္းမွာ သီခ်င္းအင္ထ႐ို တစ္ခုကို တီးမိလ်က္သား..၊ ညာလက္က ေတးသြားအလိုက္ စည္းခ်က္ အတိုင္း ပလပ္ကင္ကို ခပ္ဆြဆြ တီးမိေနၿပီ၊ အဲဒီေနာက္ေတာ့ အရာရာဟာ သူ႔အလိုလို ေခ်ာေမြ႔စြာနဲ႔ စီးဆင္းလာေတာ့သည္၊ ဘယ္တုန္းကမွ ႀကိဳတင္ေတြးမထားခဲ့ေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္..၊ Extreme အဖြဲ႔၏ "More than words"...၊ ထိုသီခ်င္းက အင္မတန္ လွေသာ္လည္း လြယ္ကူသည့္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေတာ့ျဖင့္ မဟုတ္၊ ကီးျမင့္ရသည့္အထဲ backing vocal ျဖင့္ပါ တြဲၿပီး အသံႏွစ္သံ ရက္ေဖာက္ သီဆိုရေသာ သီခ်င္း..၊ စဥ္းစား ဆင္ျခင္ဥာဏ္ သက္သက္ျဖင့္သာ ဆိုလွ်င္ သူ ဘယ္ေတာ့မွ မေ႐ြးမယ့္ သီခ်င္း၊ သို႔ေပမယ့္ တစံုတရာက ထိန္းခ်ဳပ္ေစခိုင္း သည့္အလား ဤသီခ်င္းကို သူ သီဆိုေနမိ ခဲ့ၿပီ၊ အဖိုးမတန္လွသည့္ ျပည္တြင္းျဖစ္ ေဟာ္လိုဂစ္တာ ကေလးက ေလထုထဲကို သံစဥ္ေတြ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ ပစ္တင္၊ ႀကဲပက္လိုက္သည္၊ မ်က္စိကို အသာအယာ မွိတ္လိုက္သည့္အခါ ဂစ္တာေစာင့္ နတ္သမီး၏ ကေဝအတတ္ ႏွင့္အတူ သံစဥ္လႈိင္းေတြအေပၚ သူ ယစ္မူးေမ်ာပါ သြားေတာ့သည္၊ ♫♫♫ More than words.. ♪♪ is all you have to do to make it real..♫♫ စကားလံုး သက္သက္ဆိုတဲ့ အျဖစ္ထက္ အမ်ားႀကီး ပိုၿပီးေလးနက္၊ ပိုၿပီး ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ သတဲ့လား၊ သူ႔ ရင္ထဲမွာလည္း ပိုးပုဝါတစ္စျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားသလို ႏူးႏူးညံ့ညံ့၊ တင္းတင္းရစ္ရစ္..၊ သီခ်င္းက ကီးျမင့္သည့္အတြက္ အလြန္အမင္း မေအာ္ရေစရန္ သူထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး အသံထြက္သည္ ဆို႐ံုကေလး ဆိုေနမိသည္၊ ဂစ္တာသံႏွင့္ သူ႔အသံ ႏွစ္ခုတည္းသာ ေလးဖက္ေလးတန္ နံရံေတြကို အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ထိကန္လွ်က္ အခန္းကေလးထဲမွာ လူးလာေခါက္တံု႔...၊ ♫♫ Then you wouldn’t have to say.. ♪♪ that you love me... ’cause I’d already know..♫♫♫

စကားလံုးေတြရဲ႕ နယ္နိမိတ္ အလြန္မွာေတာ့ ခံစားသိျဖင့္သာ သိႏိုင္ေသာ နယ္ပယ္ေတြ ႐ွိလိမ့္မည္၊ စကားလံုး ေတြျဖင့္ ဖြဲ႔သီေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ဆိုေနရင္းမွ စကားလံုးမ်ား မလိုအပ္ေတာ့ေသာ အပိုင္းအျခား ဇုန္ထဲသို႔ သူ လြင့္ဝဲက်ေရာက္ သြားသည္၊ မ်က္စိကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေခါင္းေလးကို ေစာင့္ငဲ့ရင္း သူ႔ကို ေငးၾကည့္ေနေသာ သူမ,ကို ေတြ႔ရသည္၊ မ်က္ဝန္းေတြက ဆြတ္ဆြတ္ပ်ံ႕ပ်ံ႕ ေဝသီလို႔..၊ ႏႈတ္ခမ္းမွာေတာ့ အၿပံဳးတစ္စ..၊ သူ အႀကိမ္ႀကိမ္ ပင့္သက္႐ွိဳက္ခဲ့ရတာ အဲဒီမ်က္ဝန္း တစံုရဲ႕ အသိမ္းအႏႈတ္၊ အဲဒီႏႈတ္ခမ္း ႏွစ္လႊာရဲ႕ အဖြင့္အပိတ္ ေတြမွာေပါ့၊ သူ ႐ုတ္ခ်ည္း အားအင္ေတြ မဲ့သြားသည္၊ ဆိုလက္စ သီခ်င္းစာသားေတြက အဲဒီမ်က္ဝန္းေတြ ေအာက္မွာ ဆက္ၿပီး မပ်ံသန္းႏိုင္ေတာ့၊ ႏႈတ္ခမ္းဝ မွာတင္ပဲ အေငြ႔ပ်ံ ေပ်ာက္ကြယ္သြား ၾကသည္၊ သီခ်င္း၏ အခ်ပိုဒ္ကို အသာေလး တီးရင္း တိုးတိုးေလး fade out လုပ္ကာ သူရပ္လိုက္သည္၊ အခန္းထဲမွာလည္း ခ်က္ခ်င္းလိုလိုပင္ ၿငိမ္က်တိတ္ဆိတ္ သြားသည္၊ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ခတ္ေနေသာ မ်က္ေတာင္တို႔၏ ႐ိုက္ခတ္သံ ကိုပင္ ၾကားရမတတ္..၊ အဲဒီေနာက္... ... အဲဒီေနာက္မွာေတာ့..၊ ကမာၻဦးကတည္းက လူတကာ ေျပာလာခဲ့ေသာ စကားေလး တစ္ခြန္းကိုပဲ သူ ႐ိုး႐ိုးေလး ေျပာလိုက္ပါသည္၊ စင္စစ္ ထိုစကားေလးက စကားလံုးတို႔ မလိုအပ္ေသာ နယ္ပယ္သို႔ ဖြင့္အဝင္မွာ ျမတ္ႏိုးစြာျဖင့္ သူခ်ထားရစ္ ခဲ့ေသာ ေသာ့တံေလး တစ္ေခ်ာင္းျဖစ္သည္၊ အနိမ့္အျမင့္၊ အတိုးအက်ယ္ ရင္ခုန္သံ အစံုျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ေအာ္ခက္စထရာ တီးဝိုင္းႀကီးကို ထိန္းေက်ာင္းေမာင္းႏွင္ သြားမည့္ တီးဝိုင္းေခါင္းေဆာင္ conductor ၏ လက္ထဲမွ baton ဟုေခၚေသာ တုတ္ေခ်ာင္းေလး ျဖစ္သည္၊ မီးေပါင္အျပည့္ျဖင့္ တ႐ွိန္ထိုး ထြက္ခြာေတာ့မည့္ အခ်စ္ရထား တစ္စီးကို တာလႊတ္ေပးေသာ ဂတ္ဗိုလ္၏ အလံတစ္လက္ ျဖစ္သည္၊ တူႏွစ္ကိုယ္ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳးဖို႔ ႐ြယ္ကိုးသည့္ ေကာင္းကင္ထဲမွာ ေမတၱာတိမ္တိုက္ တို႔ကို လြင့္ေမ်ာေစသည့္ ေလညႇင္း ကေလးလည္း ျဖစ္ပါသည္၊ တကယ္တမ္းမွာလည္း ေကာင္းကင္တစ္ခုကို သူတို႔ႏွစ္ဦး ႐ိုးသားစြာျဖင့္ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္၊ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ ေန႔ရက္မ်ားကို ယံုၾကည္စြာျဖင့္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ ၾကသည္၊ ထိုေကာင္းကင္ထဲမွာ သာယာေသာ ေန႔ရက္မ်ားစြာ ျဖတ္သန္းတိုးဝင္ သြားၾကသည္၊ ၾကည္လင္ျပာလဲ့ေသာ ခ်စ္ျခင္းတရားတို႔ သန္႔စင္ ေတာက္ပေနခဲ့ ၾကသည္၊ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈေတြ အုပ္ဖြဲ႕ ပ်ံသန္းသြားခဲ့ ၾကသည္၊ ထို႔အတူ နီေစြးၾကမ္းတမ္းေသာ ေကာင္းကင္ကိုလည္း ႀကံဳခဲ့ရသည္၊ ေရာင္နီသန္းေသာ အ႐ုဏ္ဦးေတြ ႐ွိခဲ့သလို ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူျပင္းေသာ မြန္းတည့္ေနေတြလည္း ႐ွိခဲ့ဖူး ပါသည္၊ သူတို႔ႏွစ္ဦးကေတာ့ အတူတကြ တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ ေကာင္းကင္ေလးကို အခ်င္းခ်င္း ေဖးမစာနာမႈမ်ား၊ အားေပး ၾကင္နာမႈမ်ားျဖင့္ ေထာက္မ၊ က်ားကန္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကသည္၊ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ သကၠရာဇ္ေတြက အေတာ္ပင္ ရင့္ေရာ္စ ျပဳလာခဲ့ၿပီပဲ...၊ တေလာတုန္းက သူအလုပ္ စားပြဲမွာ ႐ွိေနတုန္း သူမဆီက အီးေမးလ္တိုေလး တစ္ေစာင္ ဝင္လာ ခဲ့သည္၊ 'FM ေရဒီယိုကို ျမန္ျမန္ဖြင့္ၿပီး နားေထာင္ၾကည့္စမ္းပါ၊ အခု ခ်က္ခ်င္းေနာ္' ဟု ေရးထားသည္၊ ဘာမ်ားပါလိမ့္ဟု သိခ်င္စိတ္ျဖင့္ ဖြင့္လိုက္သည့္အခါ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြ်မ္းဝင္ အလြတ္ရေနခဲ့ေသာ ေဟာ္လိုဂစ္တာသံ တစ္ခုက နားထဲသို႔ ခ်ိဳျမစြာ စီးဝင္လာခဲ့သည္၊ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု ေက်ာ္ေက်ာ္က အခန္းေလး တစ္ခန္းထဲမွာ ဤသီခ်င္းကို တိုးတိတ္စြာ သီဆိုခဲ့ဖူးသည့္ အျဖစ္က မေန႔တေန႔ကလို လတ္ဆတ္ေနဆဲ..၊ လက္ေခ်ာင္းထိပ္မ်ားပင္ ဂစ္တာ၏ သံမဏိ ႀကိဳးမ်ားကို ဖိထားရသလို ခံစားလာ ရသည္၊ သူ႔ ရင္ခုန္သံေတြ ေႏြးေထြးလာသည့္အခါ လက္ထဲမွ ေဘာပင္ကို အသာခ်ထား လိုက္ၿပီး ထိုင္ခံုေနာက္မွီကို ခပ္ေလွ်ာေလွ်ာ မွီထိုင္လိုက္သည္၊ မ်က္လံုးတို႔ကို မွိတ္ထားရင္း သီခ်င္းစာသားေတြကို တခါမွ မၾကားဖူးသူ တစ္ေယာက္လို သူ နားေထာင္ေန မိေတာ့သည္၊ More than words သီခ်င္းကို ေရးစပ္ခဲ့သည့္ Nuno Bettencourt ကေတာ့ 'ခ်စ္တယ္' ဆိုတာ ႏႈတ္ဖ်ားက ထြက္လာသည့္ စကားေလး သံုးလံုးထက္ ပိုသည္ဟု ေျပာခဲ့သည္၊ 'လူေတြက ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားကို ၿပီးစလြယ္ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ ေျပာ,ေျပာလာၾကေတာ့ တခါတခါ အခ်စ္ဟာ အဓိပၸါယ္ မ႐ွိေတာ့သလို ခံစားရတယ္၊ အခ်စ္ဆိုတာ စကားလံုးေတြနဲ႔တင္ ၿပီးတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ တကယ္ကို ထိ႐ွ၊ ခံစားလာရေအာင္ အၿမဲတမ္း အားထုတ္ေနဖို႔ လိုပါတယ္' တဲ့...၊ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ သူ႔အလိုလို ေပါက္ဖြား႐ွင္သန္လာေသာ ခံစားမႈ အႏုပညာ တစ္ခုျဖစ္သလို အညြန္႔ တလူလူႏွင့္ ႀကီးထြားသန္မာ လာေအာင္ အၿမဲ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ေနရမည့္ အတတ္ပညာ တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္၊ ယခုလို အခ်ိန္မွာ သီခ်င္းကေလးကို ျပန္နားေထာင္ခြင့္ ရေအာင္ လွမ္းအေၾကာင္းၾကားေသာ သူမကို ေက်းဇူး တင္မိပါသည္၊ သူ႔ကို လွမ္းအသိ ေပးေသာ အျဖစ္၏ ေနာက္ကြယ္မွာ သူမ အေနျဖင့္လည္း ေျပာခ်င္တာေတြ မ်ားစြာ ႐ွိလိမ့္မည္၊ သုိ႔ေသာ္ သူမ မေျပာမီ ကတည္းက သူ ၾကားေနခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္၊ ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္မႈ ၾကာျမင့္လာသည့္ အခါ ခ်စ္ျခင္း၏ ၾကားခံနယ္သည္ ေလဟာနယ္ တစ္ခုအလား စကားလံုးတို႔ကို စုပ္ယူေခ်ဖ်က္ လိုက္သည္၊ သုိ႔ေသာ္ စကားလံုးမ်ားထက္ ပိုမို နက္႐ွိဳင္းေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ႏွလံုးသားႏွင့္ နားေထာင္ေသာအခါ မေျပာမီက ၾကားေနႏွင့္ ပါသည္၊ ဤသီခ်င္း ကေလးျဖင့္ စတင္ခဲ့ေသာ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ေကာင္းကင္ထဲမွာေတာ့ ယေန႔ဆိုလွ်င္ ဆယ္ခုေျမာက္ ျပကၡဒိန္ တစ္ခုပင္ တိမ္တိုက္တို႔ႏွင့္ အတူ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ တိုးေဝွ႔လြင့္ပါ ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္...။ ။

 **ညီလင္းသစ္**