>

-ပံုျပင္-

သူငယ္ခ်င္းတို႔ ေရ ခုတေလာ ေမွာ္ဆရာ ပိုစ့္ေတြမွာ သုတမ်ားၿပီး ရသပိုနည္းေနသလိုပဲ။ ေနာက္ၿပီး ရန္ေတြလဲ တယ္ျဖစ္ၾကသကိုး။ ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ျမင္တာေလးေျပာၾကည့္ တာပါ။ ထားပါေတာ့။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ဓညင္းသီး ပိုစ္ေလးဖတ္မိၿပီး ၾကားဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္သြားသတိရလို႔ ေျပာျပခ်င္လို႔။ နားမေထာင္ခ်င္လဲ ေျပာၿပီေဟ့။ ဟိုးေရွးေရွးတံုးက ရြာတစ္ရြာမွာ သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရွိသတဲ့။ လူမွူေရး စီးပြားေရး ေတြမွာလည္း ႏွစ္ေယာက္လံုးတက္ညီလက္ညီရွိၾကလို႔ သာယာတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးျဖစ္ၾကသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ေယာက်ၤားက ဘာသာေရး ရိုေသကုိင္းရွုိင္းၿပီး မိန္းမကေတာ့ ဘာသိဘာသာပဲတဲ့။ အဲလိုနဲ႔ေနလာလိုက္တာ တေန႔ေတာ့ေယာက်ၤား က မက်န္းမမာျဖစ္ၿပီး ေသသြားပါေရာတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ မိန္းမက ပူေဆြးဝမ္းနဲက်န္ေနခဲ့ၿပီး ေယာက်ၤားကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ေကာင္းမွူကံေၾကာင့္ နတ္ျပည္မွာ နတ္သားသြားျဖစ္ေနသတဲ့။ နတ္သားေလးဟာ သူ႔ကံေၾကာင့္ နတ္သမီးေလးေတြ တဖက္ကိုငါးရာေလာက္ ေပၚလာတာကို စိတ္မဝင္စားပဲ လူ႔ျပည္က သူ႔မယားေဟာင္းေလးကိုပဲ လြမ္းေနပါသတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ နတ္သမီးေတြလဲတင္းၿပီး သိၾကားမင္းႀကီး သြားတုိင္ေတာ့ သိၾကားမင္းႀကီးက နတ္သားကိုေခၚေမးတာေပါ့၊ မင္းဘာျဖစ္ေနလဲဆိုၿပီး။ အဲဒါနဲ႔ နတ္သားေလးက သူ႔မယားေလးကိုပဲ သတိရေနေၾကာင္း ျဖစ္နိုင္ရင္ နတ္ျပည္ကို ခဏေလာက္ေခၚ ေတြ႔လိုေၾကာင္း ခြင့္ေတာင္းသတဲ့။ သိၾကားမင္းႀကီးလဲ ဒီေကာင္ဖာလူဒါေတြ ရွိရက္နဲ႔ ငပိလြမ္းတဲ့ေကာင္၊ ငပိနဲ႔ ဘယ္ႏွစ္ရက္ေနနိုင္မလဲ ၾကည့္ေသးတာေပါ့ ဆုိၿပီး ခြင့္ျပဳလိုက္ပါသတဲ့။ နတ္သားလဲ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ တခါတည္း လူ႔ျပည္ဆင္း၊ သူ႔မိန္းမေလးသြားေခၚလာၿပီး နတ္သမီးေတြေဘးခ်ိတ္လို႔ လူမိန္းမနဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေပါင္းေနပါသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ မၾကာပါဘူး လူ နဲ႔ နတ္တို႔ သက္တမ္းျခင္း မတူတာေၾကာင့္ လူမိန္းမေလးဟာ အိုမင္းစျပဳလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နတ္သားေလးက သူ႔မိန္းမကို၊ အင္း ဒီတုိင္းဆိုရင္မျဖစ္ဘူး၊ မင္းလူ႔ျပည္ ခဏျပန္အံုး၊ ငါေရႊေတြ ေပးလိုက္မယ္၊ မင္းကုသိုလ္ေကာင္းမူလုပ္ ၿပီး ငါနဲ႔ေပါင္းရပါေစလို႔ ဆုေတာင္း လို႔ေျပာသတဲ့။ အဲဒီမွာ သူ႔မိန္းမက နတ္ျပည္မွာ သီးတဲ့ အသီးတမ်ိဳးကို အလြန္ၾကိဳက္ေနသတဲ့။ အဲဒီအသီးဟာ အလြန္ေမႊးၿပီး စိမ့္တယ္ဆိုပဲ။ ဒါနဲ႔သူ႔ေယာက်ၤားကို အဲဒီအသီးကို ယူသြားခြင့္ျပဳဖို႔ ေတာင္းတာေပါ့။ ေယာကၤ်ားနတ္သားကလဲ ဒါကနတ္ျပည္က အသီးဆိုေတာ့ ယူခြင့္မရွိဘူး လို႔ေျပာလိုက္သတဲ့။ မိန္းမက ဒါဆိုလဲၿပီးတာပဲေလ ဆိုၿပီး တခ်က္ၿပံဳးလိုက္သတဲ့။ အဲလိုနဲ႔ပဲ တိုတိုနဲ႔ လိုရင္းကို ေျပာရရင္ေတာ့။ မိန္းမလဲလူ႔ျပည္ကို ျပန္ေရာက္လာၿပီး ေကာင္းမွူေတြလုပ္၊ လုပ္တုိင္းလဲ သူ႔ေယာကၤ်ားနဲ႔ျပန္ေပါင္းရပါေစလို႔ ဆုေတြေတာင္းသတဲ့။ ေနာက္ဆံုးေသသြား ပါေရာတဲ့။ သူ႔ေယာကၤ်ားဆီ ျပန္ေရာက္လား မေရာက္လားေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူေသသြားေတာ့ သူ႔ၿခံထဲမွာ ဘယ္သူမွ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးၾကတဲ့ အပင္တစ္ပင္က်န္ခဲ့တယ္တဲ့။ အဲဒီ အပင္က အသီးက ျပဳတ္စားရင္ အင္မတန္ စိမ့္သတဲ့။ ဒါေပမယ့္ နံေတာ့ အေတာ္ နံတယ္ဆိုပဲ။ နတ္ျပည္က အသီးကို လူ႔ျပည္မွာျပန္စိုက္လို႔လား ဒါမွမဟုတ္ ဘာလို႔လားေတာ့ မသိၾကပါဘူးတဲ့။ သူကေသသြားၿပီဆိုေတာ့ ေမးလို႔လဲမရေတာ့ဘူးကိုး။ အဲ ပံုျပင္ကေတာ့ ဒါပါဘဲ။ မင္းဟာက ဘာႀကီးလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို မေမးၾကနဲ႔ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲၾကားဖူးတာေလး ျပန္ေျပာျပတာ။ _____

_ **ကြန္းေဇာ္**

-ပံုျပင္-

သူငယ္ခ်င္းတို႔ ေရ ခုတေလာ ေမွာ္ဆရာ ပိုစ့္ေတြမွာ သုတမ်ားၿပီး ရသပိုနည္းေနသလိုပဲ။ ေနာက္ၿပီး ရန္ေတြလဲ တယ္ျဖစ္ၾကသကိုး။ ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ျမင္တာေလးေျပာၾကည့္ တာပါ။ ထားပါေတာ့။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ဓညင္းသီး ပိုစ္ေလးဖတ္မိၿပီး ၾကားဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္သြားသတိရလို႔ ေျပာျပခ်င္လို႔။ နားမေထာင္ခ်င္လဲ ေျပာၿပီေဟ့။ ဟိုးေရွးေရွးတံုးက ရြာတစ္ရြာမွာ သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရွိသတဲ့။ လူမွူေရး စီးပြားေရး ေတြမွာလည္း ႏွစ္ေယာက္လံုးတက္ညီလက္ညီရွိၾကလို႔ သာယာတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးျဖစ္ၾကသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ေယာက်ၤားက ဘာသာေရး ရိုေသကုိင္းရွုိင္းၿပီး မိန္းမကေတာ့ ဘာသိဘာသာပဲတဲ့။ အဲလိုနဲ႔ေနလာလိုက္တာ တေန႔ေတာ့ေယာက်ၤား က မက်န္းမမာျဖစ္ၿပီး ေသသြားပါေရာတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ မိန္းမက ပူေဆြးဝမ္းနဲက်န္ေနခဲ့ၿပီး ေယာက်ၤားကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ေကာင္းမွူကံေၾကာင့္ နတ္ျပည္မွာ နတ္သားသြားျဖစ္ေနသတဲ့။ နတ္သားေလးဟာ သူ႔ကံေၾကာင့္ နတ္သမီးေလးေတြ တဖက္ကိုငါးရာေလာက္ ေပၚလာတာကို စိတ္မဝင္စားပဲ လူ႔ျပည္က သူ႔မယားေဟာင္းေလးကိုပဲ လြမ္းေနပါသတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ နတ္သမီးေတြလဲတင္းၿပီး သိၾကားမင္းႀကီး သြားတုိင္ေတာ့ သိၾကားမင္းႀကီးက နတ္သားကိုေခၚေမးတာေပါ့၊ မင္းဘာျဖစ္ေနလဲဆိုၿပီး။ အဲဒါနဲ႔ နတ္သားေလးက သူ႔မယားေလးကိုပဲ သတိရေနေၾကာင္း ျဖစ္နိုင္ရင္ နတ္ျပည္ကို ခဏေလာက္ေခၚ ေတြ႔လိုေၾကာင္း ခြင့္ေတာင္းသတဲ့။ သိၾကားမင္းႀကီးလဲ ဒီေကာင္ဖာလူဒါေတြ ရွိရက္နဲ႔ ငပိလြမ္းတဲ့ေကာင္၊ ငပိနဲ႔ ဘယ္ႏွစ္ရက္ေနနိုင္မလဲ ၾကည့္ေသးတာေပါ့ ဆုိၿပီး ခြင့္ျပဳလိုက္ပါသတဲ့။ နတ္သားလဲ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ တခါတည္း လူ႔ျပည္ဆင္း၊ သူ႔မိန္းမေလးသြားေခၚလာၿပီး နတ္သမီးေတြေဘးခ်ိတ္လို႔ လူမိန္းမနဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေပါင္းေနပါသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ မၾကာပါဘူး လူ နဲ႔ နတ္တို႔ သက္တမ္းျခင္း မတူတာေၾကာင့္ လူမိန္းမေလးဟာ အိုမင္းစျပဳလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နတ္သားေလးက သူ႔မိန္းမကို၊ အင္း ဒီတုိင္းဆိုရင္မျဖစ္ဘူး၊ မင္းလူ႔ျပည္ ခဏျပန္အံုး၊ ငါေရႊေတြ ေပးလိုက္မယ္၊ မင္းကုသိုလ္ေကာင္းမူလုပ္ ၿပီး ငါနဲ႔ေပါင္းရပါေစလို႔ ဆုေတာင္း လို႔ေျပာသတဲ့။ အဲဒီမွာ သူ႔မိန္းမက နတ္ျပည္မွာ သီးတဲ့ အသီးတမ်ိဳးကို အလြန္ၾကိဳက္ေနသတဲ့။ အဲဒီအသီးဟာ အလြန္ေမႊးၿပီး စိမ့္တယ္ဆိုပဲ။ ဒါနဲ႔သူ႔ေယာက်ၤားကို အဲဒီအသီးကို ယူသြားခြင့္ျပဳဖို႔ ေတာင္းတာေပါ့။ ေယာကၤ်ားနတ္သားကလဲ ဒါကနတ္ျပည္က အသီးဆိုေတာ့ ယူခြင့္မရွိဘူး လို႔ေျပာလိုက္သတဲ့။ မိန္းမက ဒါဆိုလဲၿပီးတာပဲေလ ဆိုၿပီး တခ်က္ၿပံဳးလိုက္သတဲ့။ အဲလိုနဲ႔ပဲ တိုတိုနဲ႔ လိုရင္းကို ေျပာရရင္ေတာ့။ မိန္းမလဲလူ႔ျပည္ကို ျပန္ေရာက္လာၿပီး ေကာင္းမွူေတြလုပ္၊ လုပ္တုိင္းလဲ သူ႔ေယာကၤ်ားနဲ႔ျပန္ေပါင္းရပါေစလို႔ ဆုေတြေတာင္းသတဲ့။ ေနာက္ဆံုးေသသြား ပါေရာတဲ့။ သူ႔ေယာကၤ်ားဆီ ျပန္ေရာက္လား မေရာက္လားေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူေသသြားေတာ့ သူ႔ၿခံထဲမွာ ဘယ္သူမွ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးၾကတဲ့ အပင္တစ္ပင္က်န္ခဲ့တယ္တဲ့။ အဲဒီ အပင္က အသီးက ျပဳတ္စားရင္ အင္မတန္ စိမ့္သတဲ့။ ဒါေပမယ့္ နံေတာ့ အေတာ္ နံတယ္ဆိုပဲ။ နတ္ျပည္က အသီးကို လူ႔ျပည္မွာျပန္စိုက္လို႔လား ဒါမွမဟုတ္ ဘာလို႔လားေတာ့ မသိၾကပါဘူးတဲ့။ သူကေသသြားၿပီဆိုေတာ့ ေမးလို႔လဲမရေတာ့ဘူးကိုး။ အဲ ပံုျပင္ကေတာ့ ဒါပါဘဲ။ မင္းဟာက ဘာႀကီးလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို မေမးၾကနဲ႔ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲၾကားဖူးတာေလး ျပန္ေျပာျပတာ။ _____

_ **ကြန္းေဇာ္**