>

-က်ေနာ္တို႔ရြာထြက္နာမည္ၾကီးမ်ား-

ေလာကတြင္ လူတစ္ေယာက္နာမည္ၾကီးလာပါက သူကဘယ္ျမိဳ႕ကေလ၊ ဘယ္ေက်ာင္းထြက္ အစရွိသည္ျဖင့္ ေျပာေလ့ရွိၾကသည္။ က်ေနာ္တို႔ ရြာေလးကား ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚရွိ မထင္မရွားရြာကေလး။ ဟိုဖက္ျမိဳ႕နယ္ထဲက ရြာလိုလို၊ ဒီဖက္ျမိဳ႕နယ္ထဲက ရြာလိုလိုျဖင့္ တကယ္တမ္းက စာရင္းေပ်ာက္ေနေသာရြာ။ သို႔ေသာ္ အထင္မေသးလိုက္ေလႏွင့္။ ကမၻာေက်ာ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားစြာ၏ ဇာတိခ်က္ျမွဳပ္ရြာပင္ျဖစ္သည္။ မွတ္မွတ္ရရႏွင့္ ရင္းႏွီးသူကိုဦးစြာေျပာရရင္ ကိုစူဇကာပင္ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္ႏွင့္အသက္သိပ္မကြာလွ။ အစားအေသာက္လြန္စြာေသာင္းၾကမ္းလွသျဖင့္ အမည္ရင္းေပ်ာက္ကာ စူဇကာဟု လူတိုင္းကေခၚတြင္ၾကသည္။ အစားၾကီးသလို ဉာဏ္လည္း ေကာင္းလွသျဖင့္ ရြာဦးေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ၾကီးကိုယ္တိုင္ ျမိဳ႕ေပၚတြင္ေက်ာင္းထားေပးရန္ ဦးနီကိုေခၚယူမွာၾကားသည္။ ဦးနီကား ရြာမွတက္ျပီး ျမိဳ႕ေပၚတြင္ၾကီးပြားခ်မ္းသာေနေသာ သူေဌးၾကီးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္ကားမ်ားကို အလံုးခ်ိန္းျပီး ဇုန္ကားလုပ္ခဲ့သူပီပီ သူ႔သား၏ပညာေရးအတြက္လည္း ဆင္ၾကံ ၾကံေတာ့သည္။ သူ႔အၾကံကား စူဇကာကို သူ႔သားကိုယ္စား ဟားဗတ္တြင္ ပညာသြားသင္ခိုင္းျပီး ဘြဲ႔ယူေစရန္ျဖစ္သည္။ သို႔မွသာသူ႔သားလည္း ဟားဗတ္ဘြဲ႔ရ ဆိုေသာဂုဏ္ပုဒ္ကို ရႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ မွတ္ပံုတင္လည္းမရွိ၊ အမည္ရင္းမွာလည္း မေခၚတာၾကာျပီျဖစ္သျဖင့္ ဦးနီကိုယ္တိုင္မမွတ္မိ။ ထို႔ျပင္ ဦးနီကိုုယ္တိုင္ကလည္း ဟားဗတ္တြင္ေက်ာင္းသြားတက္ပါက ဘိုနာမည္ေပါက္မွ ေကာင္းမည္ဟု ယူဆသျဖင့္ စူဇကာကို ဇူကာ၊ ျမိဳ႔ေပၚေရာက္စက ဘတ္စ္ကားကို ခဏခဏမွားစီးဖူးသည့္ အမွတ္ရေစရန္ ဘတ္၊ ေပါင္းေသာ္ ဇူကာဘတ္ဟု နာမည္ေပးကာ ပညာသင္ရန္ဟားဗတ္သို႔ လႊတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ကိုစူဇကာ တစ္ေယာက္ ဟားဗတ္ေရာက္ေသာ္ မိမိကၽြမ္းက်င္ရာကို ေလ့လာသင္ယူမည္ဟု ရည္မွန္းကာ ရြာတြင္သူေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ ဝက္ေမြးျမဴေရးဟု အထင္ေရာက္ျပီး Web Development ကိုေလ့လာ လိုက္စားမိေလသည္။ ထိုေတာ့မွ အထင္ႏွင့္အျမင္တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲမွန္းသိေသာ္လည္း ေပါက္သည့္နဖူး မထူးဟု ယူဆျပီး ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ေလ့လာမိေတာ့သည္။ မ်ားမၾကာမီ သူသည္ လူမႈကြန္ယက္တစ္ခုတည္ေထာင္ရန္ အၾကံရေလသည္။ ရြာမွမထြက္ခြာမီ ရြာဦးေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္မွ "ေမာင္စူဇကာ စာအုပ္နဲ႔မ်က္ႏွာမခြာတမ္း ၾကိဳးစားပါ" ဟူေသာ မွာၾကားခ်က္ကို နိမိတ္ယူကာ စာအုပ္ = book ၊ မ်က္ႏွာ = face ၊ ေပါင္းေသာ္ ဘိုလို facebook ဟူေသာနာမည္ျဖင့္ ဆိုဒ္ေထာင္ရာ လြန္စြာ ေအာင္ျမင္ေနေၾကာင္းၾကားသိရသည္။ က်ေနာ္တို႔ ရြာ၏ အိမ္ေမြးျခံေပါက္ နာမည္ၾကီးသူမ်ားကို ထပ္မံေျပာၾကားရမည္ဆိုလွ်င္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္သမၼတျဖစ္ေနသူ အိုဘားမားႏွင့္ ဟိုတေလာက ကြယ္လြန္သြားသူ အိုစမာတို႔လည္းပါဝင္ျဖစ္သည္။ အမည္ရင္းကား ေအာင္ဘုႏွင့္ ေမာင္ပု ျဖစ္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးကား သံလ်င္တြင္ ငဇင္ကာအုပ္ခ်ဳပ္စဥ္က အမႈထမ္းခဲ့သူမ်ား၏ အဆက္အႏြယ္မ်ားျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ က်ေနာ္တို႔ရြာတြင္ လာေရာက္အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့သည္မွာ မ်ိဳးဆက္ ၃ ဆက္မကပင္ျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ ျပိဳင္ဖက္မ်ားျဖစ္လာၾက္သည္။ ျဖစ္ပံုမွာ ႏွစ္ဦးစလံုးက အႏြယ္တူျဖစ္ေသာ လက္ခ်မီးဆိုသည့္ ေကာင္မေလးကို အျပိဳင္ပိုးပန္းၾကသည္။ ေငြေၾကးလည္း အနည္းငယ္ျပည့္စံု၊ မုတ္ဆိတ္ေမႊး၊ ပါးသိုင္းေမႊးမ်ားထားတတ္သူ ေမာင္ပု(အိုစမာ) ကိုစိတ္ဝင္စားကာ ျပန္ၾကိဳက္ခဲ့သည္။ ထိုအေျခအေနကို ေအာင္ဘု(အိုဘားမား) ကလက္ခံေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေမာင္ပုက ဘာသာေရးအရခြင့္ျပဳသည္ဟုဆိုကာ မိန္းမထပ္ယူေသာအခါ ေအာင္ဘုအျမင္တြင္ လက္ခ်မီးကို ဒုကၡေပးသည္ဟု ယူဆကာ ေမာင္ပုကို ေသခန္းျဖတ္ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေအာင္ဘုတစ္ေယာက္ အေမရိကားသို႔ထြက္သြားေတာ့သည္။ အေမရိကားေရာက္စတြင္ ဘိုလိုလည္းေကာင္းစြာမေျပာတတ္ေသးမီ လဝကတြင္ မွတ္ပံုတင္ရန္အေၾကာင္းဖန္လာသည္။ ထိုအခါနီးစပ္ရာ အေတြ႔အၾကံဳရွိသူမ်ား၏ အၾကံဉာဏ္ကိုယူကာ ေျဖရမည့္ စာသားမ်ားကို အလြတ္က်က္သြားေတာ့သည္။ ပထမဦးစြာ အမည္ေမးမည္။ ထိုအခါ ဂၽြန္စမစ္ ဟုေျဖရန္။ ဒုတိယအသက္ေမးမည္။ ထိုအခါ ၂၀ ႏွစ္ဟုေျဖရန္။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္ကလာလဲဟု ေမးလွ်င္ ဘားမား ဟုေျဖရန္။ ေနာက္ဆံုး ေနရတာ အဆင္ေျပလားဟုေမးလွ်င္ အိုေက ဟုေျဖရန္ အလြတ္က်က္သြားေတာ့သည္။ တကယ္တမ္း လဝက အရာရွိႏွင့္ေတြ႔ဆံုေသာအခါ ေအာင္ဘုမွာ ထိုအရာရွိ၏ အိမ္နီးခ်င္းတစ္ဦးႏွင့္ ရုပ္ခ်င္းလြန္စြာတူသျဖင့္ ေမးျမန္းရာ ဂၽြန္စမစ္ဟုေျဖလိုက္သည္။ တိုက္ဆိုင္စြာပင္ မွန္ကန္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ အသက္ကိုေမးသည္။ ထို႔ေနာက္ နာမည္ေမးေသာအခါ ဘားမားဟုေျဖလိုက္သည္။ အရာရွိက Family Name (မိသားစု မ်ိဳးရိုးအမည္) ေမးရာ ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းဟု အထင္ေရာက္ျပီး အိုေက ဟုေျပာရာ အဆိုပါအရာရွိမွ "အို" တစ္လံုးသာၾကားျပီ အိုဘားမားဟု အမည္ကို ျဖည့္စြက္လိုက္ေလသည္။ အိုဘားမားကား ရြာမွာေနစဥ္က ေငြေၾကးမျပည့္စံုခဲ့၍ လက္ခ်မီးအခ်စ္ကို မရခဲ့သည္ဟု ယူဆကာ အေမရိကားတြင္ ဘဝကိုဇာတ္ျမွဳပ္ျပီး အျပင္းအထန္ၾကိဳးစားေတာ့သည္။ ရြာတြင္က်န္ခဲ့ေသာ ေမာင္ပုတစ္ေယာက္လည္း ေဆာ္ဒီတြင္အလုပ္သြားလုပ္ျပီး ျပန္လာေသာမိတ္ေဆြတစ္ခ်ဳိ႕ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရကာ ေဆာ္ဒီသို႔အလုပ္သြားလုပ္ေတာ့သည္။ ထိုႏိုင္ငံတြင္အလုပ္ရလြယ္ေစရန္ နာမည္ကိုလည္း အိုစမာဘင္လာဒင္ဟု ေျပာင္းျပီးအလုပ္လုပ္ေနခဲ့သည္။ ေငြေၾကးအေတာ္အတန္ရွိလာျပီးေနာက္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘာသာေရးဘက္ကို ပိုေရာက္လာကာလက္နက္ကိုင္ လမ္းစဥ္ကိုလုပ္ျပီးနာမည္ၾကီးလာေတာ့သည္။ ရြာသို႔ျပန္လာေသာ ကိုရင္သာေအးကား အိုစမာႏွင့္ ေက်ာင္းေတာ္က ရန္စရွိခဲ့သူပင္ျဖစ္သည္။ အိုဘားမားကား သူသမၼတျဖစ္လာျပီးေနာက္ ကိုရင္သာေအးကို ေနဗီဆီးလ္ အထူးတပ္ဖြဲ႔ထဲတြင္ အမႈထမ္းေစသည္။ အိုစမာကို လုပ္ၾကံမည့္ စစ္ဆင္ေရးတြင္ ကိုရင္သာေအးကို ပါဝင္ေစရန္တိတ္တဆိတ္စီမံခဲ့သည္။ အိုစမာကား ကိုရင္သာေအးကို ရုတ္တရက္ေတြ႔၍အံ့အားသင့္ေနစဥ္ ကိုရင္သာေအးက လ်င္ျမန္စြာလုပ္ၾကံခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ အျငိမ္းစားယူကာ ရြာသို႔ျပန္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသည္ကား ကိုရင္သာေအးတစ္ေယာက္ ရြာေတာင္ပိုင္း ထန္းေတာထဲတြင္ မူးစဥ္က ေျပာဆိုခဲ့သည္မ်ားကို မွတ္သားခဲ့ရသည့္ ကိုေအာင္ဘု၊ ကိုေမာင္ပုႏွင့္ ကိုရင္သာေအးတို႔ အေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္တြင္သာမက အႏုပညာရပ္ဝန္းတြင္လည္း က်ေနာ္တို႔ရြာမွ လူမ်ားက ထြန္းေပါက္ၾကသည္။ ငယ္စဥ္က ရြာလယ္ကြင္းတြင္ ေကာက္စိုက္ခ်ိန္၊ ပ်ိဳးႏုတ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ သီခ်င္းအက်ယ္ၾကီးေအာ္ဆိုတတ္သူ၊ လယ္သူမပီပီ ေနေလာင္ဒဏ္ျဖင့္ အသားအေရ ညိဳလြန္းသူ၊ ရႊံ႕ေတာ ဗြက္ေတာထဲေနသျဖင့္ ေျခေထာက္ရွိ ယားနားမ်ားေၾကာင့္ ခဏခဏယားေနသျဖင့္ ဒီးနားယား၊ ဟိုနားယား ဟုနာမည္ေျပာင္ အေပးခံရသူ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံျခားထြက္သြားျပီးေနာက္ ဒီးနားယားကို ရီဟားနားဟု အမည္ေျပာင္းျပီး ဂီတေလာကတြင္ ထြန္းေပါက္လာသူမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ရြာသူပင္ျဖစ္သည္။ သူမႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ အသားအေရျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးျဖင့္ သီခ်င္းဆိုတတ္သူ က်ေနာ္တို႔ရြာသူတစ္ဦးလည္းရွိေသးသည္။ မိဘမ်ားကို စက္ခ်ဳပ္သမားမ်ားျဖစ္သည္။ ဂီတေလာကသို႔ဝင္ေရာက္ေသာအခါ မိဘမ်ိဳးရိုး စက္ခ်ုဳပ္သည္ကို အစြဲျပဳကာ ဘိုလိုဘာသာျပန္ျပီး ေတလာ၊ အသံခ်ဳိသည္ကို ဘိုလို ဆြိ၊ ဟု ေခၚတြင္ျပီး ေတလာဆြိ ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ဂီတေလာကတြင္ေက်ာ္ၾကားလာေလသည္။ အားကစားေလာကတြင္ က်ေနာ္တို႔ရြာသားမ်ားက ထြန္းေပါက္ၾကသည္။ ငယ္စဥ္က ခ်ဴခ်ာလြန္းသျဖင့္ ရြာဦးေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္က အေဆာင္အျဖစ္ တစ္မတ္ေစ့ကို အေပါက္ေဖာက္ျပီး လည္ပင္းတြင္ဆြဲထားေပးသျဖင့္ မတ္ေစ့ဟု နာမည္ေျပာင္ အေပးခံရသူ။ အေျပးသန္ျပီး ေဘာလံုးကန္ေကာင္းသျဖင့္ ေနာက္ပိုင္းကမာၻ႔အားကစားေလာကဝယ္ မက္ဆီ ဟု အမည္တြင္ျပီး နာမည္ၾကီးလာသူမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ရြာထြက္ပင္ျဖစ္သည္။ ဟိုတေလာကပင္ ရြာသို႔အလည္လာျပီး ရြာအေနာက္ပိုင္းရွိ ေဘာလံုးကြင္းကို အသစ္ေဆာက္ေပးျပီး မတ္ေစ့ကြင္းဟု အမည္ေပးသြားေသးသည္။ ရြာတြင္ငယ္စဥ္က တိုရွည္ကို လြန္စြာၾကိဳက္သျဖင့္ တိုရွည္ ဟုနာမည္ေျပာင္အေပးခံရသူ မွာလည္း ယခုအခါ တိုေရး ဟူေသာအမည္ျဖင့္ လြန္စြာထြန္းေပါက္ေနျပီျဖစ္သည္။ဤသည္ကား က်ေနာ္သိသေလာက္အနည္းအက်ဥ္းမွ်ပင္ျဖစ္သည္။ ရြာတြင္ ရြာသူၾကီးလုပ္သြားဖူးေသာ ေဒၚၾကီးအနန္း၏ သားၾကီး ေကာ္ဖီၾကိဳက္သည့္ ကိုဖီအနန္း ျပဳစုသြားသည့္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားသည့္ ေရွးေခတ္ရြာသားမ်ားလည္းရွိေသးသည္။ ထိုသူမ်ားကို က်ေနာ္လည္း မမီလိုက္သည္ျဖစ္သျဖင့္ အနည္းအက်ဥ္းမွ် ေဖာ္ျပသြားမည္ျဖစ္သည္။

က်ေနာ္တို႔ရြာကေလး အဂၤလိပ္လက္ေအာက္က်ခဲ့စဥ္က အရင္းရွင္စနစ္ကို လက္မခံႏိုင္ဟုဆိုကာ သာတူညီမွ် ေကာင္းမြန္သည့္ ေလာကၾကီးတည္ေဆာက္ကာ ေငြတစ္မတ္ရွိရံုမွ်ျဖင့္ ကားတစ္စီး ဝယ္စီးႏိုင္ေစရမည္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့သည္ကို အစြဲျပဳ၍ ကားလ္မတ္ ဟု အမည္ေခၚတြင္ခဲ့သည့္ ေတြးေခၚပညာရွင္သည္ လည္းေကာင္း၊ တရုတ္ျပည္သို႔ ကြန္ဖူးပညာသြားေရာက္သင္ယူရင္း တရုတ္ျပည္တြင္ အေတြးအေခၚမ်ားကို သင္ၾကားေပးခဲ့သည့္ ကြန္ျဖဴးရွပ္သည္လည္းေကာင္း၊ က်ေနာ္တို႔ရြာထြက္ေလာက္စာလံုးမ်ားကို တရုတ္ျပည္သို႔ ေဂၚလီလံုးအျဖစ္ သြားေရာက္ေရာင္းခ်ရာမွ ေဂၚလီလံုးအစား ေမာ္စီတုန္းဟု အမည္တြင္လာသည့္ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးသည္ လည္းေကာင္း၊ ငယ္စဥ္က စာသင္ရာတြင္ အလီဆိုရာ ထမင္းနင္သလို ထစ္အထစ္အျဖစ္တတ္သည့္ လီနင္ ဆိုသည့္ ရုရွေတာ္လွန္ေရးကို ဦးေဆာင္ခဲ့သူသည္လည္းေကာင္း၊ ျမိဳ႕တက္ျပီး မအူပင္ဘက္ တြင္ေစ်းေရာင္းေလ့ရွိသျဖင့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဂူတင္ဘတ္ ဟုအမည္ေျပာင္းလိုက္သည့္ ပံုႏွိပ္စက္တီထြင္သူသည္လည္းေကာင္း စသည္ျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ရြာထြက္ ထင္ရွားသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရွိသည္။ ဤသည္ကားအနည္းအက်ဥ္းမွ်ပင္ရွိေသးသည္။ ေဖာ္ျပက်န္ေသာသူ မ်ားစြာရွိေသးသည္။ ေနာင္အခြင့္အခါသင့္လွ်င္ ထပ္မံေဖာ္ျပမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေရးသားရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ရပါသည္။ 

**Myanmar Jokes **

 Posted By Blogger လူဗိုလ္

-က်ေနာ္တို႔ရြာထြက္နာမည္ၾကီးမ်ား-

ေလာကတြင္ လူတစ္ေယာက္နာမည္ၾကီးလာပါက သူကဘယ္ျမိဳ႕ကေလ၊ ဘယ္ေက်ာင္းထြက္ အစရွိသည္ျဖင့္ ေျပာေလ့ရွိၾကသည္။ က်ေနာ္တို႔ ရြာေလးကား ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚရွိ မထင္မရွားရြာကေလး။ ဟိုဖက္ျမိဳ႕နယ္ထဲက ရြာလိုလို၊ ဒီဖက္ျမိဳ႕နယ္ထဲက ရြာလိုလိုျဖင့္ တကယ္တမ္းက စာရင္းေပ်ာက္ေနေသာရြာ။ သို႔ေသာ္ အထင္မေသးလိုက္ေလႏွင့္။ ကမၻာေက်ာ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားစြာ၏ ဇာတိခ်က္ျမွဳပ္ရြာပင္ျဖစ္သည္။ မွတ္မွတ္ရရႏွင့္ ရင္းႏွီးသူကိုဦးစြာေျပာရရင္ ကိုစူဇကာပင္ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္ႏွင့္အသက္သိပ္မကြာလွ။ အစားအေသာက္လြန္စြာေသာင္းၾကမ္းလွသျဖင့္ အမည္ရင္းေပ်ာက္ကာ စူဇကာဟု လူတိုင္းကေခၚတြင္ၾကသည္။ အစားၾကီးသလို ဉာဏ္လည္း ေကာင္းလွသျဖင့္ ရြာဦးေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ၾကီးကိုယ္တိုင္ ျမိဳ႕ေပၚတြင္ေက်ာင္းထားေပးရန္ ဦးနီကိုေခၚယူမွာၾကားသည္။ ဦးနီကား ရြာမွတက္ျပီး ျမိဳ႕ေပၚတြင္ၾကီးပြားခ်မ္းသာေနေသာ သူေဌးၾကီးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္ကားမ်ားကို အလံုးခ်ိန္းျပီး ဇုန္ကားလုပ္ခဲ့သူပီပီ သူ႔သား၏ပညာေရးအတြက္လည္း ဆင္ၾကံ ၾကံေတာ့သည္။ သူ႔အၾကံကား စူဇကာကို သူ႔သားကိုယ္စား ဟားဗတ္တြင္ ပညာသြားသင္ခိုင္းျပီး ဘြဲ႔ယူေစရန္ျဖစ္သည္။ သို႔မွသာသူ႔သားလည္း ဟားဗတ္ဘြဲ႔ရ ဆိုေသာဂုဏ္ပုဒ္ကို ရႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ မွတ္ပံုတင္လည္းမရွိ၊ အမည္ရင္းမွာလည္း မေခၚတာၾကာျပီျဖစ္သျဖင့္ ဦးနီကိုယ္တိုင္မမွတ္မိ။ ထို႔ျပင္ ဦးနီကိုုယ္တိုင္ကလည္း ဟားဗတ္တြင္ေက်ာင္းသြားတက္ပါက ဘိုနာမည္ေပါက္မွ ေကာင္းမည္ဟု ယူဆသျဖင့္ စူဇကာကို ဇူကာ၊ ျမိဳ႔ေပၚေရာက္စက ဘတ္စ္ကားကို ခဏခဏမွားစီးဖူးသည့္ အမွတ္ရေစရန္ ဘတ္၊ ေပါင္းေသာ္ ဇူကာဘတ္ဟု နာမည္ေပးကာ ပညာသင္ရန္ဟားဗတ္သို႔ လႊတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ကိုစူဇကာ တစ္ေယာက္ ဟားဗတ္ေရာက္ေသာ္ မိမိကၽြမ္းက်င္ရာကို ေလ့လာသင္ယူမည္ဟု ရည္မွန္းကာ ရြာတြင္သူေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ ဝက္ေမြးျမဴေရးဟု အထင္ေရာက္ျပီး Web Development ကိုေလ့လာ လိုက္စားမိေလသည္။ ထိုေတာ့မွ အထင္ႏွင့္အျမင္တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲမွန္းသိေသာ္လည္း ေပါက္သည့္နဖူး မထူးဟု ယူဆျပီး ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ေလ့လာမိေတာ့သည္။ မ်ားမၾကာမီ သူသည္ လူမႈကြန္ယက္တစ္ခုတည္ေထာင္ရန္ အၾကံရေလသည္။ ရြာမွမထြက္ခြာမီ ရြာဦးေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္မွ "ေမာင္စူဇကာ စာအုပ္နဲ႔မ်က္ႏွာမခြာတမ္း ၾကိဳးစားပါ" ဟူေသာ မွာၾကားခ်က္ကို နိမိတ္ယူကာ စာအုပ္ = book ၊ မ်က္ႏွာ = face ၊ ေပါင္းေသာ္ ဘိုလို facebook ဟူေသာနာမည္ျဖင့္ ဆိုဒ္ေထာင္ရာ လြန္စြာ ေအာင္ျမင္ေနေၾကာင္းၾကားသိရသည္။ က်ေနာ္တို႔ ရြာ၏ အိမ္ေမြးျခံေပါက္ နာမည္ၾကီးသူမ်ားကို ထပ္မံေျပာၾကားရမည္ဆိုလွ်င္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္သမၼတျဖစ္ေနသူ အိုဘားမားႏွင့္ ဟိုတေလာက ကြယ္လြန္သြားသူ အိုစမာတို႔လည္းပါဝင္ျဖစ္သည္။ အမည္ရင္းကား ေအာင္ဘုႏွင့္ ေမာင္ပု ျဖစ္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးကား သံလ်င္တြင္ ငဇင္ကာအုပ္ခ်ဳပ္စဥ္က အမႈထမ္းခဲ့သူမ်ား၏ အဆက္အႏြယ္မ်ားျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ က်ေနာ္တို႔ရြာတြင္ လာေရာက္အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့သည္မွာ မ်ိဳးဆက္ ၃ ဆက္မကပင္ျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ ျပိဳင္ဖက္မ်ားျဖစ္လာၾက္သည္။ ျဖစ္ပံုမွာ ႏွစ္ဦးစလံုးက အႏြယ္တူျဖစ္ေသာ လက္ခ်မီးဆိုသည့္ ေကာင္မေလးကို အျပိဳင္ပိုးပန္းၾကသည္။ ေငြေၾကးလည္း အနည္းငယ္ျပည့္စံု၊ မုတ္ဆိတ္ေမႊး၊ ပါးသိုင္းေမႊးမ်ားထားတတ္သူ ေမာင္ပု(အိုစမာ) ကိုစိတ္ဝင္စားကာ ျပန္ၾကိဳက္ခဲ့သည္။ ထိုအေျခအေနကို ေအာင္ဘု(အိုဘားမား) ကလက္ခံေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေမာင္ပုက ဘာသာေရးအရခြင့္ျပဳသည္ဟုဆိုကာ မိန္းမထပ္ယူေသာအခါ ေအာင္ဘုအျမင္တြင္ လက္ခ်မီးကို ဒုကၡေပးသည္ဟု ယူဆကာ ေမာင္ပုကို ေသခန္းျဖတ္ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေအာင္ဘုတစ္ေယာက္ အေမရိကားသို႔ထြက္သြားေတာ့သည္။ အေမရိကားေရာက္စတြင္ ဘိုလိုလည္းေကာင္းစြာမေျပာတတ္ေသးမီ လဝကတြင္ မွတ္ပံုတင္ရန္အေၾကာင္းဖန္လာသည္။ ထိုအခါနီးစပ္ရာ အေတြ႔အၾကံဳရွိသူမ်ား၏ အၾကံဉာဏ္ကိုယူကာ ေျဖရမည့္ စာသားမ်ားကို အလြတ္က်က္သြားေတာ့သည္။ ပထမဦးစြာ အမည္ေမးမည္။ ထိုအခါ ဂၽြန္စမစ္ ဟုေျဖရန္။ ဒုတိယအသက္ေမးမည္။ ထိုအခါ ၂၀ ႏွစ္ဟုေျဖရန္။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္ကလာလဲဟု ေမးလွ်င္ ဘားမား ဟုေျဖရန္။ ေနာက္ဆံုး ေနရတာ အဆင္ေျပလားဟုေမးလွ်င္ အိုေက ဟုေျဖရန္ အလြတ္က်က္သြားေတာ့သည္။ တကယ္တမ္း လဝက အရာရွိႏွင့္ေတြ႔ဆံုေသာအခါ ေအာင္ဘုမွာ ထိုအရာရွိ၏ အိမ္နီးခ်င္းတစ္ဦးႏွင့္ ရုပ္ခ်င္းလြန္စြာတူသျဖင့္ ေမးျမန္းရာ ဂၽြန္စမစ္ဟုေျဖလိုက္သည္။ တိုက္ဆိုင္စြာပင္ မွန္ကန္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ အသက္ကိုေမးသည္။ ထို႔ေနာက္ နာမည္ေမးေသာအခါ ဘားမားဟုေျဖလိုက္သည္။ အရာရွိက Family Name (မိသားစု မ်ိဳးရိုးအမည္) ေမးရာ ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းဟု အထင္ေရာက္ျပီး အိုေက ဟုေျပာရာ အဆိုပါအရာရွိမွ "အို" တစ္လံုးသာၾကားျပီ အိုဘားမားဟု အမည္ကို ျဖည့္စြက္လိုက္ေလသည္။ အိုဘားမားကား ရြာမွာေနစဥ္က ေငြေၾကးမျပည့္စံုခဲ့၍ လက္ခ်မီးအခ်စ္ကို မရခဲ့သည္ဟု ယူဆကာ အေမရိကားတြင္ ဘဝကိုဇာတ္ျမွဳပ္ျပီး အျပင္းအထန္ၾကိဳးစားေတာ့သည္။ ရြာတြင္က်န္ခဲ့ေသာ ေမာင္ပုတစ္ေယာက္လည္း ေဆာ္ဒီတြင္အလုပ္သြားလုပ္ျပီး ျပန္လာေသာမိတ္ေဆြတစ္ခ်ဳိ႕ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရကာ ေဆာ္ဒီသို႔အလုပ္သြားလုပ္ေတာ့သည္။ ထိုႏိုင္ငံတြင္အလုပ္ရလြယ္ေစရန္ နာမည္ကိုလည္း အိုစမာဘင္လာဒင္ဟု ေျပာင္းျပီးအလုပ္လုပ္ေနခဲ့သည္။ ေငြေၾကးအေတာ္အတန္ရွိလာျပီးေနာက္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘာသာေရးဘက္ကို ပိုေရာက္လာကာလက္နက္ကိုင္ လမ္းစဥ္ကိုလုပ္ျပီးနာမည္ၾကီးလာေတာ့သည္။ ရြာသို႔ျပန္လာေသာ ကိုရင္သာေအးကား အိုစမာႏွင့္ ေက်ာင္းေတာ္က ရန္စရွိခဲ့သူပင္ျဖစ္သည္။ အိုဘားမားကား သူသမၼတျဖစ္လာျပီးေနာက္ ကိုရင္သာေအးကို ေနဗီဆီးလ္ အထူးတပ္ဖြဲ႔ထဲတြင္ အမႈထမ္းေစသည္။ အိုစမာကို လုပ္ၾကံမည့္ စစ္ဆင္ေရးတြင္ ကိုရင္သာေအးကို ပါဝင္ေစရန္တိတ္တဆိတ္စီမံခဲ့သည္။ အိုစမာကား ကိုရင္သာေအးကို ရုတ္တရက္ေတြ႔၍အံ့အားသင့္ေနစဥ္ ကိုရင္သာေအးက လ်င္ျမန္စြာလုပ္ၾကံခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ အျငိမ္းစားယူကာ ရြာသို႔ျပန္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသည္ကား ကိုရင္သာေအးတစ္ေယာက္ ရြာေတာင္ပိုင္း ထန္းေတာထဲတြင္ မူးစဥ္က ေျပာဆိုခဲ့သည္မ်ားကို မွတ္သားခဲ့ရသည့္ ကိုေအာင္ဘု၊ ကိုေမာင္ပုႏွင့္ ကိုရင္သာေအးတို႔ အေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္တြင္သာမက အႏုပညာရပ္ဝန္းတြင္လည္း က်ေနာ္တို႔ရြာမွ လူမ်ားက ထြန္းေပါက္ၾကသည္။ ငယ္စဥ္က ရြာလယ္ကြင္းတြင္ ေကာက္စိုက္ခ်ိန္၊ ပ်ိဳးႏုတ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ သီခ်င္းအက်ယ္ၾကီးေအာ္ဆိုတတ္သူ၊ လယ္သူမပီပီ ေနေလာင္ဒဏ္ျဖင့္ အသားအေရ ညိဳလြန္းသူ၊ ရႊံ႕ေတာ ဗြက္ေတာထဲေနသျဖင့္ ေျခေထာက္ရွိ ယားနားမ်ားေၾကာင့္ ခဏခဏယားေနသျဖင့္ ဒီးနားယား၊ ဟိုနားယား ဟုနာမည္ေျပာင္ အေပးခံရသူ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံျခားထြက္သြားျပီးေနာက္ ဒီးနားယားကို ရီဟားနားဟု အမည္ေျပာင္းျပီး ဂီတေလာကတြင္ ထြန္းေပါက္လာသူမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ရြာသူပင္ျဖစ္သည္။ သူမႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ အသားအေရျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးျဖင့္ သီခ်င္းဆိုတတ္သူ က်ေနာ္တို႔ရြာသူတစ္ဦးလည္းရွိေသးသည္။ မိဘမ်ားကို စက္ခ်ဳပ္သမားမ်ားျဖစ္သည္။ ဂီတေလာကသို႔ဝင္ေရာက္ေသာအခါ မိဘမ်ိဳးရိုး စက္ခ်ုဳပ္သည္ကို အစြဲျပဳကာ ဘိုလိုဘာသာျပန္ျပီး ေတလာ၊ အသံခ်ဳိသည္ကို ဘိုလို ဆြိ၊ ဟု ေခၚတြင္ျပီး ေတလာဆြိ ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ဂီတေလာကတြင္ေက်ာ္ၾကားလာေလသည္။ အားကစားေလာကတြင္ က်ေနာ္တို႔ရြာသားမ်ားက ထြန္းေပါက္ၾကသည္။ ငယ္စဥ္က ခ်ဴခ်ာလြန္းသျဖင့္ ရြာဦးေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္က အေဆာင္အျဖစ္ တစ္မတ္ေစ့ကို အေပါက္ေဖာက္ျပီး လည္ပင္းတြင္ဆြဲထားေပးသျဖင့္ မတ္ေစ့ဟု နာမည္ေျပာင္ အေပးခံရသူ။ အေျပးသန္ျပီး ေဘာလံုးကန္ေကာင္းသျဖင့္ ေနာက္ပိုင္းကမာၻ႔အားကစားေလာကဝယ္ မက္ဆီ ဟု အမည္တြင္ျပီး နာမည္ၾကီးလာသူမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ရြာထြက္ပင္ျဖစ္သည္။ ဟိုတေလာကပင္ ရြာသို႔အလည္လာျပီး ရြာအေနာက္ပိုင္းရွိ ေဘာလံုးကြင္းကို အသစ္ေဆာက္ေပးျပီး မတ္ေစ့ကြင္းဟု အမည္ေပးသြားေသးသည္။ ရြာတြင္ငယ္စဥ္က တိုရွည္ကို လြန္စြာၾကိဳက္သျဖင့္ တိုရွည္ ဟုနာမည္ေျပာင္အေပးခံရသူ မွာလည္း ယခုအခါ တိုေရး ဟူေသာအမည္ျဖင့္ လြန္စြာထြန္းေပါက္ေနျပီျဖစ္သည္။ဤသည္ကား က်ေနာ္သိသေလာက္အနည္းအက်ဥ္းမွ်ပင္ျဖစ္သည္။ ရြာတြင္ ရြာသူၾကီးလုပ္သြားဖူးေသာ ေဒၚၾကီးအနန္း၏ သားၾကီး ေကာ္ဖီၾကိဳက္သည့္ ကိုဖီအနန္း ျပဳစုသြားသည့္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားသည့္ ေရွးေခတ္ရြာသားမ်ားလည္းရွိေသးသည္။ ထိုသူမ်ားကို က်ေနာ္လည္း မမီလိုက္သည္ျဖစ္သျဖင့္ အနည္းအက်ဥ္းမွ် ေဖာ္ျပသြားမည္ျဖစ္သည္။

က်ေနာ္တို႔ရြာကေလး အဂၤလိပ္လက္ေအာက္က်ခဲ့စဥ္က အရင္းရွင္စနစ္ကို လက္မခံႏိုင္ဟုဆိုကာ သာတူညီမွ် ေကာင္းမြန္သည့္ ေလာကၾကီးတည္ေဆာက္ကာ ေငြတစ္မတ္ရွိရံုမွ်ျဖင့္ ကားတစ္စီး ဝယ္စီးႏိုင္ေစရမည္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့သည္ကို အစြဲျပဳ၍ ကားလ္မတ္ ဟု အမည္ေခၚတြင္ခဲ့သည့္ ေတြးေခၚပညာရွင္သည္ လည္းေကာင္း၊ တရုတ္ျပည္သို႔ ကြန္ဖူးပညာသြားေရာက္သင္ယူရင္း တရုတ္ျပည္တြင္ အေတြးအေခၚမ်ားကို သင္ၾကားေပးခဲ့သည့္ ကြန္ျဖဴးရွပ္သည္လည္းေကာင္း၊ က်ေနာ္တို႔ရြာထြက္ေလာက္စာလံုးမ်ားကို တရုတ္ျပည္သို႔ ေဂၚလီလံုးအျဖစ္ သြားေရာက္ေရာင္းခ်ရာမွ ေဂၚလီလံုးအစား ေမာ္စီတုန္းဟု အမည္တြင္လာသည့္ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးသည္ လည္းေကာင္း၊ ငယ္စဥ္က စာသင္ရာတြင္ အလီဆိုရာ ထမင္းနင္သလို ထစ္အထစ္အျဖစ္တတ္သည့္ လီနင္ ဆိုသည့္ ရုရွေတာ္လွန္ေရးကို ဦးေဆာင္ခဲ့သူသည္လည္းေကာင္း၊ ျမိဳ႕တက္ျပီး မအူပင္ဘက္ တြင္ေစ်းေရာင္းေလ့ရွိသျဖင့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဂူတင္ဘတ္ ဟုအမည္ေျပာင္းလိုက္သည့္ ပံုႏွိပ္စက္တီထြင္သူသည္လည္းေကာင္း စသည္ျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ရြာထြက္ ထင္ရွားသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရွိသည္။ ဤသည္ကားအနည္းအက်ဥ္းမွ်ပင္ရွိေသးသည္။ ေဖာ္ျပက်န္ေသာသူ မ်ားစြာရွိေသးသည္။ ေနာင္အခြင့္အခါသင့္လွ်င္ ထပ္မံေဖာ္ျပမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေရးသားရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ရပါသည္။ 

**Myanmar Jokes **

 Posted By Blogger လူဗိုလ္