> -မရည္႐ြယ္ေသာ္လည္း-

 ႐ုပ္သံအစီအစဥ္မ်ားတြင္
လာတတ္ေသာ ေၾကာ္ျငာမ်ားကို တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ပါလက္ပါျဖင့္ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္မိတတ္သည္။ 
 ႏိုင္ငံျခားဇာတ္လမ္းတြဲမ်ားကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ကာ ၾကည့္တတ္ေလေသာ အိမ္႐ွိက်န္လူမ်ား ကေတာ့ (အထူးသျဖင့္ကၽြန္ေတာ့္အေမႏွင့္အစ္မျဖစ္သူတို႔ကေတာ့)  ေၾကာ္ျငာမ်ားလာလွ်င္ စိတ္ပ်က္လက္ ပ်က္ ညည္းညဴတတ္၏။ “ကမာၻ႔ရာသီဥတုေျပာင္းလဲလာတာနဲ႔အမွ် ျခင္ေတြဟာပိုမိုေပါက္ဖြားလာၾကပါတယ္...၊ ျခင္အႏၱရာယ္ကိုကာ ကြယ္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ ဂ်မ္ဘို ျခင္ေဆးေခြကအေကာင္းဆံုးပါပဲ” အထက္ပါအတိုင္း(အတိအက်ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္ပါလိမ့္မည္)ေျပာကာေၾကျငာသြားေသာ ဆရာ၀န္အဆိုေတာ္ မေလး ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း၏ ျခင္ေဆးေခြေၾကျငာကို အမွတ္တမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္မိသြားသည္။ ၾကည့္ၿပီးခဲ့ ေတာ့ အေတြးက၀င္လာ၏။ ဟုတ္သည္။ ကမာၻ႔ရာသီဥတုေဖာက္ျပန္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အခုပဲၾကည့္...၊ ရာသီဥတုက မိုးတြင္းမွာ ပင္ မိုး႐ြာလိုက္ ေနပူလိုက္ႏွင့္...။ ၿပီးေတာ့ ျခင္ေတြ...။ ေနရာတိုင္းလိုလိုမွာ ေပါေနသည္။ ဒီႏွစ္ေႏြရာသီတြင္ သံုးဆယ္၊ သာယာ၀တီ စသည့္ၿမိဳ႕မ်ားဘက္သို႔ ကၽြန္ေတာ္ သြားလည္စဥ္ကလည္း အဲ့ဒီေနရာေတြမွာ ေတာ္ေတာ္ေပါေန၏။ ညပိုင္းအိမ္အျပင္ဘက္ထြက္ ကာ ေလညင္းခံတာေတာင္ ျခင္ေဆးေခြႏွင့္မွ..။ ႏို႔မဟုတ္လွ်င္ေတာ့ ေျခတလႈပ္လႈပ္၊ လက္တစ္ခါခါႏွင့္မို႔ ညေလညင္း၏တိုးေ၀ွ႔မႈ ေအးျမျမအရသာကို အျပည့္အ၀ ခံစားႏိုင္မည္မဟုတ္..။ ဒါေတာင္မွ ေရႏႈတ္ေျမာင္း မ်ား၊ ၿခံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ား ေတာထမေနသည့္ ကားလမ္းမ ေဘးလိုေနရာမ်ားပင္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္ေနရာ မွာျဖစ္ျဖစ္ ျခင္မ်ားက မင္းမူေနၾကတာကေတာ့ အမွန္။ ရန္ကုန္တြင္ေတာ့ ထို႔ထက္ပိုဆိုးေတာ့သည္။ ညေနေစာင္းလွ်င္... လူသားတို႔အား အႏၱရာယ္ေပးႏိုင္သည့္ ပိုးမႊား မ်ားကို သယ္ေဆာင္လာႏိုင္သည့္ ေမာင္ေမာင္ျခင္၊ မမျခင္တို႔သည္ လူတို႔၏အနားတြင္.. ရစ္သီ ရစ္သီ... တ၀ီ၀ီျဖင့္..စတင္ လႈပ္႐ွား သက္၀င္လာခဲ့ၾကၿပီ။ တစ္ခါတရံ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္မွာပင္ လာ တတ္ၾကေသး၏။ ကိုက္တတ္ၾကေသး၏။ ~~~~~@@@~~~~~ တစ္ညတြင္ အိပ္ယာေပၚ၀မ္းလွ်ားေမွာက္ကာ ဗလာစာအုပ္ထဲမွာ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္... ေတာင္ေ တာင္အီအီ စာအတိုအစမ်ား ေလွ်ာက္ေရးေနမိသည္။ ထိုခဏတြင္ ျခင္မ်ားက ကၽြန္ေတာ့္အနားမွာ ရစ္သီ၊ ရစ္သီျဖင့္။ တခ်ိဳ႕က အ ျမင္ကတ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ နား႐ြက္အနားသို႔လာၿပီး တအီအီ လုပ္လာၾက၏။ အဲ့ဒါမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္သိပ္မုန္းသည္။ ကိုက္စရာ႐ွိကိုက္၊ ၿပီးလွ်င္ ထျပန္သြားမည္ဆို ေတာ္ေသး၏။ ထိုကဲ့သို႔ တ၀ီ၀ီ၊ တအီအီလုပ္ျခင္းက လူတို႔အားပိုၿပီး စိတ္တိုေစႏိုင္သည္ ထင္ရ၏။ ညလည္း နက္လာခဲ့ၿပီမို႔ ျခင္ေထာင္ကိုခ်ကာ အထဲမွာပင္ ဆက္ေရးဖို႔ျပင္မိ၏။ (ျခင္လံုဇကာမတပ္ႏိုင္တာ မို႔ ျခင္ေထာင္ႏွင့္အိပ္ရပါသည္။)ျခင္ေထာင္ခ်ၿပီး ခဏအၾကာမွာပင္ ကၽြန္ေတာ့္နားထဲမွာ တအီအီျမည္သံကို ထပ္ၾကားရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာေရးျခင္းမွအသာၿငိမ္ကာ နားစြင့္ေနလိုက္၏။ ဧက႑ ကၽြန္ေတာ့္ျခင္ေထာင္ထဲ ျခင္တစ္ေကာင္ေတာ့ ၀င္ေနခဲ့ေခ်ၿပီ...။ ကၽြန္ေတာ္ၿငိမ္ေနလိုက္ေတာ့ ျခင္၏တ၀ီ၀ီျမည္သံကေပ်ာက္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာဆက္ေရးဖို႔ျပင္ေတာ့ တစ္ခါ ျပန္ၿပီး တစ္အီအီလုပ္ျပန္၏။ ျပန္ၿငိမ္ကာ ကၽြန္ေတာ္နားစြင့္ ေနလိုက္သည္။ ျခင္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၿငိမ္သြားတာကို သတိမျပဳမိသည့္အလား ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕နားအနားတြင္ တ၀ီ၀ီလုပ္ေနဆဲ....။ အသက္ေအာင့္ၿပီး စိတ္ထဲမွခ်ိန္သားကိုက္ကာ နား႐ြက္နားတြင္ ၀ဲေနေသာျခင္ကို လက္ႏွင့္႐ိုက္ပစ္လိုက္၏။ ထို အခါတြင္ အခ်ိန္အဆမ်ားသြားတာမို႔ ကိုယ့္နားထင္ကိုကိုယ္ျပန္ကာ နားပန္က်င္းမိသလိုျဖစ္သြားရသည္။ နားလည္း နည္းနည္းအူသြား၏။ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းႀကီးစြာျဖင့္ ျခင္အေသေကာင္အား လက္ဖ၀ါးေပၚတြင္ ႐ွာ ၾကည့္ေသာအခါ မေတြ႕ရ....။ ျခင္သည္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ခ်က္မွ ေအာင္ျမင္စြာ႐ုန္းထြက္ႏိုင္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္သာပဲ.. ကိုယ့္နားပန္ကို ကိုယ္ျပန္က်င္းသူ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္တိုစြာ ကၽြန္ေတာ္ငုတ္တုတ္ထ,ထိုင္လိုက္၏။ ေနာက္ တ၀ီ၀ီျမည္ေနေသာျခင္ကို ေစာင့္၏။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ျခင္သည္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းနားတြင္ ရစ္သီ၊ ရစ္သီလုပ္ေနတာကို ထြန္းထားေသာ မီး အလင္းေရာင္ျဖင့္ ထင္႐ွားစြာ ေတြ႔ေနရ၏။ ေသခ်ာေအာင္ ခ်ိန္သားကိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ္လွမ္း႐ိုက္လိုက္ သည္။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းသားႏွင့္ လက္ဖ၀ါးတို႔ အခ်င္းခ်င္းထိခတ္ကာ ဖ်န္းခ,နဲအသံက ကၽြန္ေတာ့္ ျခင္ေထာင္ထဲမွာ ခပ္အုပ္အုပ္ ျမည္ဟည္းသြား၏။ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕လက္ဖ၀ါးထဲတြင္ ျခင္၏ခႏၶာကိုယ္သည္ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ မႈန္႔မႈန္႔ညက္ ညက္ ေၾက ေတာ့မည့္အေနအထားျဖင့္ ဘ၀တပါးသို႔ေျပာင္းသြားခဲ့ရေလၿပီ...။ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္စြာၿပံဳး လိုက္မိသည္။ ၿပီးမွ ကၽြန္ေတာ္သတိရလာ၏။ ျခင္သည္ သက္႐ွိသတၱ၀ါတစ္ေကာင္ျဖစ္၏။ ထို႔အတြက္ သူ႔၀မ္းစာ သူ႐ွာစား ရ၏။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေႏွာက္ယွက္ရာေရာက္မေရာက္ ေတြးခ်င္မွလည္း ေတြးမိေပမည္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေတြ႔ေတာ့ ကၽြန္တာ္က ေႏွာက္ယွက္ခံရသည္ဟု ထင္မိ၏။ (တကယ္လည္း ေႏွာက္ယွက္ရာေရာက္ပါသည္။) ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ အကြက္က်က်ေစာင့္ကာ ေျခမႈန္းျခင္းကို သူ႔ချမာခံစားသြားရ၏။ တကယ္လို႔မ်ား လူမႈစီးပြားေရးနယ္ပယ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကိုယ္တိုင္မရည္႐ြယ္ပဲ အျခားလူတစ္ဦး တစ္ေယာက္အား ေနွာက္ယွက္မိခိုက္ ထိုျခင္ကဲ့သို႔ အကြက္က်က်ေစာင့္ကာ ခ်က္ေကာင္းကိုဖမ္းၿပီး ေျခ မႈန္းခံရသည္ဆိုပါစို႔...။ ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးေနႏိုင္ပါ့မလားရယ္ဟု.... ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္ေတြးမိေနပါေတာ့သည္။ 

~~~~~@@@~~~~~ 
 ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္....

 ~ဏီလင္းညိဳ~

-မရည္႐ြယ္ေသာ္လည္း-

 ႐ုပ္သံအစီအစဥ္မ်ားတြင္
လာတတ္ေသာ ေၾကာ္ျငာမ်ားကို တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ပါလက္ပါျဖင့္ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္မိတတ္သည္။ 
 ႏိုင္ငံျခားဇာတ္လမ္းတြဲမ်ားကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ကာ ၾကည့္တတ္ေလေသာ အိမ္႐ွိက်န္လူမ်ား ကေတာ့ (အထူးသျဖင့္ကၽြန္ေတာ့္အေမႏွင့္အစ္မျဖစ္သူတို႔ကေတာ့)  ေၾကာ္ျငာမ်ားလာလွ်င္ စိတ္ပ်က္လက္ ပ်က္ ညည္းညဴတတ္၏။ “ကမာၻ႔ရာသီဥတုေျပာင္းလဲလာတာနဲ႔အမွ် ျခင္ေတြဟာပိုမိုေပါက္ဖြားလာၾကပါတယ္...၊ ျခင္အႏၱရာယ္ကိုကာ ကြယ္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ ဂ်မ္ဘို ျခင္ေဆးေခြကအေကာင္းဆံုးပါပဲ” အထက္ပါအတိုင္း(အတိအက်ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္ပါလိမ့္မည္)ေျပာကာေၾကျငာသြားေသာ ဆရာ၀န္အဆိုေတာ္ မေလး ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း၏ ျခင္ေဆးေခြေၾကျငာကို အမွတ္တမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္မိသြားသည္။ ၾကည့္ၿပီးခဲ့ ေတာ့ အေတြးက၀င္လာ၏။ ဟုတ္သည္။ ကမာၻ႔ရာသီဥတုေဖာက္ျပန္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အခုပဲၾကည့္...၊ ရာသီဥတုက မိုးတြင္းမွာ ပင္ မိုး႐ြာလိုက္ ေနပူလိုက္ႏွင့္...။ ၿပီးေတာ့ ျခင္ေတြ...။ ေနရာတိုင္းလိုလိုမွာ ေပါေနသည္။ ဒီႏွစ္ေႏြရာသီတြင္ သံုးဆယ္၊ သာယာ၀တီ စသည့္ၿမိဳ႕မ်ားဘက္သို႔ ကၽြန္ေတာ္ သြားလည္စဥ္ကလည္း အဲ့ဒီေနရာေတြမွာ ေတာ္ေတာ္ေပါေန၏။ ညပိုင္းအိမ္အျပင္ဘက္ထြက္ ကာ ေလညင္းခံတာေတာင္ ျခင္ေဆးေခြႏွင့္မွ..။ ႏို႔မဟုတ္လွ်င္ေတာ့ ေျခတလႈပ္လႈပ္၊ လက္တစ္ခါခါႏွင့္မို႔ ညေလညင္း၏တိုးေ၀ွ႔မႈ ေအးျမျမအရသာကို အျပည့္အ၀ ခံစားႏိုင္မည္မဟုတ္..။ ဒါေတာင္မွ ေရႏႈတ္ေျမာင္း မ်ား၊ ၿခံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ား ေတာထမေနသည့္ ကားလမ္းမ ေဘးလိုေနရာမ်ားပင္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္ေနရာ မွာျဖစ္ျဖစ္ ျခင္မ်ားက မင္းမူေနၾကတာကေတာ့ အမွန္။ ရန္ကုန္တြင္ေတာ့ ထို႔ထက္ပိုဆိုးေတာ့သည္။ ညေနေစာင္းလွ်င္... လူသားတို႔အား အႏၱရာယ္ေပးႏိုင္သည့္ ပိုးမႊား မ်ားကို သယ္ေဆာင္လာႏိုင္သည့္ ေမာင္ေမာင္ျခင္၊ မမျခင္တို႔သည္ လူတို႔၏အနားတြင္.. ရစ္သီ ရစ္သီ... တ၀ီ၀ီျဖင့္..စတင္ လႈပ္႐ွား သက္၀င္လာခဲ့ၾကၿပီ။ တစ္ခါတရံ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္မွာပင္ လာ တတ္ၾကေသး၏။ ကိုက္တတ္ၾကေသး၏။ ~~~~~@@@~~~~~ တစ္ညတြင္ အိပ္ယာေပၚ၀မ္းလွ်ားေမွာက္ကာ ဗလာစာအုပ္ထဲမွာ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္... ေတာင္ေ တာင္အီအီ စာအတိုအစမ်ား ေလွ်ာက္ေရးေနမိသည္။ ထိုခဏတြင္ ျခင္မ်ားက ကၽြန္ေတာ့္အနားမွာ ရစ္သီ၊ ရစ္သီျဖင့္။ တခ်ိဳ႕က အ ျမင္ကတ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ နား႐ြက္အနားသို႔လာၿပီး တအီအီ လုပ္လာၾက၏။ အဲ့ဒါမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္သိပ္မုန္းသည္။ ကိုက္စရာ႐ွိကိုက္၊ ၿပီးလွ်င္ ထျပန္သြားမည္ဆို ေတာ္ေသး၏။ ထိုကဲ့သို႔ တ၀ီ၀ီ၊ တအီအီလုပ္ျခင္းက လူတို႔အားပိုၿပီး စိတ္တိုေစႏိုင္သည္ ထင္ရ၏။ ညလည္း နက္လာခဲ့ၿပီမို႔ ျခင္ေထာင္ကိုခ်ကာ အထဲမွာပင္ ဆက္ေရးဖို႔ျပင္မိ၏။ (ျခင္လံုဇကာမတပ္ႏိုင္တာ မို႔ ျခင္ေထာင္ႏွင့္အိပ္ရပါသည္။)ျခင္ေထာင္ခ်ၿပီး ခဏအၾကာမွာပင္ ကၽြန္ေတာ့္နားထဲမွာ တအီအီျမည္သံကို ထပ္ၾကားရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာေရးျခင္းမွအသာၿငိမ္ကာ နားစြင့္ေနလိုက္၏။ ဧက႑ ကၽြန္ေတာ့္ျခင္ေထာင္ထဲ ျခင္တစ္ေကာင္ေတာ့ ၀င္ေနခဲ့ေခ်ၿပီ...။ ကၽြန္ေတာ္ၿငိမ္ေနလိုက္ေတာ့ ျခင္၏တ၀ီ၀ီျမည္သံကေပ်ာက္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာဆက္ေရးဖို႔ျပင္ေတာ့ တစ္ခါ ျပန္ၿပီး တစ္အီအီလုပ္ျပန္၏။ ျပန္ၿငိမ္ကာ ကၽြန္ေတာ္နားစြင့္ ေနလိုက္သည္။ ျခင္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၿငိမ္သြားတာကို သတိမျပဳမိသည့္အလား ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕နားအနားတြင္ တ၀ီ၀ီလုပ္ေနဆဲ....။ အသက္ေအာင့္ၿပီး စိတ္ထဲမွခ်ိန္သားကိုက္ကာ နား႐ြက္နားတြင္ ၀ဲေနေသာျခင္ကို လက္ႏွင့္႐ိုက္ပစ္လိုက္၏။ ထို အခါတြင္ အခ်ိန္အဆမ်ားသြားတာမို႔ ကိုယ့္နားထင္ကိုကိုယ္ျပန္ကာ နားပန္က်င္းမိသလိုျဖစ္သြားရသည္။ နားလည္း နည္းနည္းအူသြား၏။ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းႀကီးစြာျဖင့္ ျခင္အေသေကာင္အား လက္ဖ၀ါးေပၚတြင္ ႐ွာ ၾကည့္ေသာအခါ မေတြ႕ရ....။ ျခင္သည္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ခ်က္မွ ေအာင္ျမင္စြာ႐ုန္းထြက္ႏိုင္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္သာပဲ.. ကိုယ့္နားပန္ကို ကိုယ္ျပန္က်င္းသူ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္တိုစြာ ကၽြန္ေတာ္ငုတ္တုတ္ထ,ထိုင္လိုက္၏။ ေနာက္ တ၀ီ၀ီျမည္ေနေသာျခင္ကို ေစာင့္၏။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ျခင္သည္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းနားတြင္ ရစ္သီ၊ ရစ္သီလုပ္ေနတာကို ထြန္းထားေသာ မီး အလင္းေရာင္ျဖင့္ ထင္႐ွားစြာ ေတြ႔ေနရ၏။ ေသခ်ာေအာင္ ခ်ိန္သားကိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ္လွမ္း႐ိုက္လိုက္ သည္။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းသားႏွင့္ လက္ဖ၀ါးတို႔ အခ်င္းခ်င္းထိခတ္ကာ ဖ်န္းခ,နဲအသံက ကၽြန္ေတာ့္ ျခင္ေထာင္ထဲမွာ ခပ္အုပ္အုပ္ ျမည္ဟည္းသြား၏။ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕လက္ဖ၀ါးထဲတြင္ ျခင္၏ခႏၶာကိုယ္သည္ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ မႈန္႔မႈန္႔ညက္ ညက္ ေၾက ေတာ့မည့္အေနအထားျဖင့္ ဘ၀တပါးသို႔ေျပာင္းသြားခဲ့ရေလၿပီ...။ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္စြာၿပံဳး လိုက္မိသည္။ ၿပီးမွ ကၽြန္ေတာ္သတိရလာ၏။ ျခင္သည္ သက္႐ွိသတၱ၀ါတစ္ေကာင္ျဖစ္၏။ ထို႔အတြက္ သူ႔၀မ္းစာ သူ႐ွာစား ရ၏။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေႏွာက္ယွက္ရာေရာက္မေရာက္ ေတြးခ်င္မွလည္း ေတြးမိေပမည္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေတြ႔ေတာ့ ကၽြန္တာ္က ေႏွာက္ယွက္ခံရသည္ဟု ထင္မိ၏။ (တကယ္လည္း ေႏွာက္ယွက္ရာေရာက္ပါသည္။) ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ အကြက္က်က်ေစာင့္ကာ ေျခမႈန္းျခင္းကို သူ႔ချမာခံစားသြားရ၏။ တကယ္လို႔မ်ား လူမႈစီးပြားေရးနယ္ပယ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကိုယ္တိုင္မရည္႐ြယ္ပဲ အျခားလူတစ္ဦး တစ္ေယာက္အား ေနွာက္ယွက္မိခိုက္ ထိုျခင္ကဲ့သို႔ အကြက္က်က်ေစာင့္ကာ ခ်က္ေကာင္းကိုဖမ္းၿပီး ေျခ မႈန္းခံရသည္ဆိုပါစို႔...။ ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးေနႏိုင္ပါ့မလားရယ္ဟု.... ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္ေတြးမိေနပါေတာ့သည္။ 

~~~~~@@@~~~~~ 
 ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္....

 ~ဏီလင္းညိဳ~