မသီတာ ရံုးကျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ မ်က္ေစ့မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္နဲ႕ ထိုင္ေနေသာ အေမႏွင့္ ေဒၚေလးစိန္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ သူတို႕နဲ႕အတူ အသားညိဳညိဳ၊ ပိန္ပိန္၊ မ်က္တြင္းခ်ိဴင့္ခ်ိဴင့္နဲ႕ မိန္းကေလးတေယာက္ကို က်ံဴ႕က်ံဴ႕ကေလး ထိုင္ေနတာ ျမင္ရျပန္ေတာ့ ျမင္ဖူးသလိုလို။ အသက္က အစိတ္ေက်ာ္ေက်ာ္၊ သံုးဆယ္နီးပါး ေလာက္ရိွျပီး အ၀တ္အစားကေလးမ်ားက အေရာင္လြင့္ကာ
ႏြမ္းဖတ္ေနသည္။ “ ဧည့္သည္လား ေဒၚေလးစိန္” “ေအးေလ၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ပါဦးေအ့၊ မွတ္မိရဲ့လားလို႕” သံေခ်းတက္ေနတဲ့ ဦးေႏွာက္ကို တျဖစ္ျဖစ္မည္ေအာင္ ညွစ္ျပီးစဥ္းစားလိုက္သည္။ ဟုတ္ျပီ- ဒီမ်က္လံုးက်ဥ္းက်ဥ္းေလးေတြကို မွတ္မိျပီ။ မသီတာ မိဘေတြရဲ့ ဇာတိရြာက ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဴး ေကာင္မေလး။ သူ႕ကို မေတြ႕တာ ဆယ္ႏွစ္နီးပါး ရိွခဲ့ျပီေလ။ “ဟဲ့- မေဌး မဟုတ္လား” သူမက ႏြမ္းယဲ့ယဲ့ကေလး ျပံဳးျပီး ေခါင္းျငိမ့္ျပသည္။ “ေၾသာ္- ေစာေစာထဲက ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ျပီးေရာ၊ သက္သက္ ေခါင္းစားေအာင္လုပ္တယ္၊ ေကာင္မေလး၊ ဘာလာလုပ္တာလဲ၊ ပိန္သြားလိုက္တာ၊ ဒါနဲ႕ နင္ ကေလးေတြ အမ်ားၾကီးရေနျပီဆို” ပါးစပ္က တရစပ္ ေျပာလည္းေျပာ လက္ကလည္း အလုပ္ဆြဲျခင္းထဲက ထမင္းခ်ိဴင့္ေတြ စာအုပ္ေတြကို ေနရာခ်ေနလိုက္သည္။ “ မေဌးက အခု သူ႕ေယာက်္ားဆီက ထြက္ေျပးလာတာ တဲ့” ေဒၚေလးသိန္းစကားေၾကာင့္ လုပ္လက္စအလုပ္ေတြ တန္႕ခနဲ။ မ်က္ခံုးက ပင့္ကနဲ။ “ဟင္ - ဟုတ္လား၊ ဘာလို႕ .................” ေမးခြန္းမဆံုးခင္ တခ်ိန္လံုး ျငိမ္သက္ေနတဲ့ အေမက ၀င္ေျပာသည္။ “ အရက္မူးျပီး သူ႕ကို ဒါးနဲ႕ လိုက္ခုတ္လို႕တဲ့ ေလ၊ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ မယားငယ္ ထားေသးတာ..အံ့ေရာပဲ.” မသီတာ သက္ျပင္းကို ခပ္ေလးေလး ခ်လိုက္သည္။ “ ဒါဆို ဒီကိုလာတာ သူမသိဘူးေပါ့” “ သူ သိရင္ လိုက္လာခ်င္လာမွာ၊ သမီး မွာ ဘယ္အခ်ိန္ သူလည္ပင္းထညွစ္မလဲပဲ စိတ္ပူရတာနဲ႕ ေကာင္းေကာင္းေတာင္ မအိပ္ရဘူး။ အရက္ကလည္း ေနကုန္ေသာက္ေနတာ။ သူရွာတဲ့ ပိုက္ဆံလည္း သမီး သံုးရတယ္ မရိွပါဘူး။ သမီးဟာသမီး အလုပ္လုပ္ျပီး ကေလးေတြ မငတ္ေအာင္ ေက်ြးထားရတာ။ အရိုက္အႏွက္လဲ ခဏခဏခံရတယ္။ အခု တေခါက္ေတာ့ ဒါးနဲ႕ပါလိုက္ခုတ္လို႕ ကေလးေတြနဲ႕အတူ ေယာကၡမအိမ္ ေျပးပုန္းရင္း အ၀တ္တထည္ ကိုယ္တခုနဲ႕ သမီးထြက္လာခဲ့တာ။ ကားသမားေတြကိုေတာင္ သနားေအာင္ ေတာင္းပန္ျပီးမွ ဒီအထိ စီးလာခဲ့တာ။ ေတာ္ျပီ- သမီး သူ႕ကိုလည္း ဆက္မေပါင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူ - ဟိုမိန္းမနဲ႕ အတည္ယူျပီးမွ ျပန္ပါရေစ” သူမက ေျပာရင္းနဲ႕ ရိွဳက္သံေတြပါလာသည္။ ဟင္း- ဒါေတြ စိတ္ညစ္လို႕ အပ်ိဴၾကီးလုပ္ေနတာေဟ့ လို႕ မသီတာ ရင္ထဲက အသံတိတ္ေျပာရင္ ထ လာခဲ့သည္။ မိမိတို႕ အိမ္တြင္ ပါးစပ္တေပါက္ တိုးလာျပီဆိုတာေတာ့ အလိုလို နားလည္လိုက္မိသည္။
---------------------------------------------
မေဌးက သိတတ္ ပါသည္။ ပ်င္းပ်င္းရိရိ မရိွတတ္ေခ်။ အိမ္မွဳကိစၥ အ၀၀ကို ေဒၚေလးစိန္ကို ကူညီသည္။ အေမ့ကို ဆံပင္ျဖဴႏွဳတ္၊ နင္းႏိွပ္ ေပးတတ္သည္။ သူမ လက္ရာေၾကာင့္ မသီတာရဲ့ ရံုးထမင္းခ်ိဴင့္ ကေလးပင္ ပိုလို႕ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ျဖစ္လာသည္။ အလုပ္မွျပန္လာလ်ွင္ မေဌးက သူ႕မ်က္ေစ့ ေမွးေမွးကေလးေတြ ပိတ္သြားမတတ္ ျပံဳးလို႕ ၾကိဳေနတတ္သည္။ သူမပါးေပၚမွာ သနပ္ခါး ထူထူကေလးေတြ ပါးကြက္ၾကားကေလး လိမ္းထားတတ္သည္။ သူမ ကိုယ္လံုးပိန္ပိန္ကေလးပင္ ႏွစ္လ သံုးလအတြင္း ျပည့္ျပည့္ျဖိဳးျဖိဴး ျဖစ္လာ ေတာ့သည္။ မသီတာရဲ့ အက်ီၤ၊ လံုခ်ည္ကေလးေတြနဲ႕ သပ္သပ္ယပ္ယပ္ ျဖစ္လာသည္။ သူမက အေမ ႏွင့္ မသီတာ ေပးေသာ မုန္႕ဖိုးကေလးေတြကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စုထားတတ္ျပန္သည္။ “နင့္ကေလးေတြကို သတိမရဘူးလား” လို႕ စပ္စပ္စုစု ေမးၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ “အို- တခါတေလ ေတာ့ သတိရတာေပါ့ အစ္မရယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူ႕အဖိုးအဖြားေတြ တလဲ တာ၀န္ယူ ပါေစဦး” တဲ့။ တခါတေလ သူမကို ရွာတဲ့ ဖံုးေတြ ေရာက္လာတတ္သည္။ ဘာေျပာလိုက္ရမလဲ လို႕ မ်က္ရိ္ပ္မ်က္ေျချပျပီးေမးေတာ့ လက္၀ါးေလး တခါခါနဲ႕ ေတာင္းပန္တတ္ျပန္သည္။ မလာပါဘူးဟု မသီတာ မုသာ၀ါဒကံ က်ဴးလြန္ရျပန္သည္။ သူမက လာေခၚမွာ အလြန္ေၾကာက္သည္ ဆိုသကိုး။ တခါတရံ သူမရဲ့ ဘ၀ နဲ႕ ခံစားခ်က္ကေလးေတြကို စိတ္လိုလက္ရ ေျပာျပတတ္ေသးသည္။ သားကေလးေတြကဆို သူတို႕အေဖကို မၾကိဳက္ၾကဘူးတဲ့။ သားတို႕ၾကီးရင္ လုပ္ေက်ြးမယ္လို႕ ေျပာတတ္ေသးသတဲ့။ သူမမ်က္ႏွာေလးကို ေငး ၾကည့္ျပီး ေၾသာ္- ငါ့ညီမ အရင္းေလး သာဆိုရင္္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့ ဆိုျပီး နာနာက်င္က်င္ ျဖစ္သြားရျပန္သည္။ သူမကို ပြဲခင္းထဲကေန အတင္းဆြဲေျပးျပီး လက္ထပ္ခဲ့တဲ့ သူ႕ေယာက်္ား၊ ကေလး ၃ေယာက္ရေတာ့မွ ေဖာက္ျပန္တဲ့ သူ႕ေယာက်္ား၊ အရက္ကိုးေမာင္း ေသာက္ျပီး ရန္ရွာတတ္တဲ့ သူ႕ေယာက်္ားကို အမွဳန္႕ေျခပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ျဖစ္ရျပန္ေတာ့သည္။
-------------------------------------
သံုးလတင္းတင္းျပည့္တဲ့ေန႕မွာေတာ့ အိမ္ကို ဧည့္သည္ႏွစ္ဦး ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ သူမရဲ့ ေယာကၡမ နဲ႕ ခဲအို ျဖစ္သည္။ နဂိုရ္ကတည္းက သိေနသူမ်ားမို႕ လူမွဳေရးအရ အလႅာပ သလႅာပ ေျပာေနခဲ့ေပမဲ့ ထင္တဲ့အတိုင္း မေဌးကို ျပန္လာေခၚတာတဲ့။ ရံုးပိတ္ရက္မို႕ အိမ္မွာ မသီတာလည္း ရိွေနခဲ့သည္။ “ မေဌးရဲ့ သေဘာအတိုင္းပါဘဲ။ က်မတို႕ က လက္ခံေစာင့္ေရွာက္ထားရံုပဲ ရိွတာပါ” လို႕ ေျပာေတာ့ အားလံုးရဲ့ မ်က္လံုးေတြက မေဌးရဲ့ မ်က္ႏွာကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္လို႕ ။ သူမ အေျဖကို စိတ္၀င္စား စြာ နားေထာင္ ေနၾကပါတယ္။ “ဒီလို ႏိွပ္စက္ေသာင္းက်န္းေနတဲ့ အရက္မူးသမားကို က်မ ဘယ္လို ဆက္ေပါင္းမလဲ။ ျပန္မလိုက္ဖူး” “ မေသာက္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ” ခဲအိုက ေလသံ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ျဖင့္ ဆိုသည္။ “အရက္ျပတ္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ” လို႕ မသီတာက မေနႏိုင္စြာေမးေတာ့ “၁၅ရက္ေလာက္ ရိွျပီ” လို႕ ခပ္၀ါး၀ါး ေျပာျပန္သည္။ “ အစတည္းက အေဖတို႕ ကိုယ့္သားသမီးကို ႏိုင္ေအာင္ ဆံုးမပါလား၊ က်မ အိမ္ေပၚက ဆင္းေျပးရတာ အၾကိမ္ၾကိမ္၊ ႏိွပ္စက္တာ ရပ္ပါဟဲ့၊ ေတာ္ပါဟဲ့လို႕ တခြန္းမွ၀င္မေျပာဘူး၊ အခုမွ ဒါေတြ လာေျပာမေနနဲ႕ ေတာ့...ဟင့္ ဟင့္ ” မေဌးက ငိုသံတ၀က္ျဖင့္ေျပာျပီး ေနာက္ေဖး၀င္သြားသည္။ မသီတာတို႕ ဘာလုပ္လို႕ လုပ္ရမွန္းမသိ။ သူမ ျပန္လိုက္ေရး မလိုက္ေရးအတြက္ကေတာ့ မသီတာအေနနဲ႕ တားျမစ္ဖို႕ တိုက္တြန္းဖို႕ လံုး၀မလုပ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ထားျပီးသားျဖစ္သည္။ ဒါနဲ႕ပဲ နယ္က ေရာက္လာသူ ဧည့္သည္ႏွစ္ဦးကို ထမင္း ေက်ြးေမြးသည္။ ထမင္းစားျပီးေတာ့လည္း အလႅာပသလႅာပေတြ ဆက္ေျပာရင္း အခ်ိန္က လင့္လာေတာ့သည္။ ေဒၚေလးစိန္က မေနႏိုင္ ............ “ ဟဲ့ မေဌး၊ ျပတ္ျပတ္သားသား တခုခုေျပာလိုက္ေလ၊ သူတို႕ အျပန္ကားစီးဖို႕ အေ၀းေျပးဂိတ္ကိုသြားရမွာ” လို႕ ေဆာ္ၾသၾကသည္။ မေဌးက “က်မ အခု မလိုက္ႏိုင္ေသးဘူး၊ ေနာက္တပါတ္ေလာက္ေနမွ စဥ္းစားမယ္”တဲ့။ ဒီေကာင္မေလး ေယာကၡမကို အခ်ိဴသပ္ေနျပန္ျပီ လို႕ မသီတာ ေတြးသည္။ သူမ ေယာကၡမၾကီးက “ဒါဆိုလဲ ဒို႕တာ၀န္ေက်ျပီ၊ လိုက္တာ မလိုက္တာကေတာ့ နင့္သေဘာဘဲ၊ ကေလးေတြကို မညွာရင္လည္း နင့္သေဘာဘဲ၊ ငါတို႕ျပန္မယ္၊ အျပန္ကားခ ေပးေတာ့” မသီတာတို႕ ဟင္ ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ “မရိွဘူး၊ သမီးမွာ မရိွဘူး” မေဌးက ေဆာင့္ေဆာင့္ ေအာင့္ေအာင့္ ေျပာသည္။ အေမက မေနႏိုင္- “ ေမာင္စံျမရယ္... ေခ်ြးမလာေခၚတာ အသြားအျပန္စရိတ္ေတာင္ ယူမလာဘူးဆိုေတာ့ မင္းဟာက မလြန္လြန္းဘူးလား၊ လုိက္တာမလိုက္တာေတာ့ ငါတို႕မေျပာလိုဘူး၊ ဒါေပမဲ့ မင့္လုပ္ရပ္က သဘာ၀ မက်ဘူးကြယ္” ေယာကၡမလုပ္သူက ထိုင္ရာမထ ေပကပ္ေနသည္။ ကားခမရရင္ မျပန္ပါဘူး လုပ္ေနေတာ့ မသီတာက စိတ္တိုလာသည္။ “ဒီလိုဘယ္ျဖစ္မလဲ အျပန္ကားခေပးရေအာင္ ဦးေလး တို႕ကို ဘယ္သူက လာပါလို႕ ေခၚလို႕လဲ” ဦးစံျမက မေဌးကို ေမးေငါ့ျပရင္း “သူ ေခၚတာ” ဒုတိယအၾကိမ္ “ဟင္”ကနဲ ျဖစ္သြားျပန္သည္။ လံုး၀ လံုး၀ မယံုပါ။ ဒီအရြယ္ၾကီးနဲ႕ လိမ္ရတယ္လို႕။ “ဟင့္အင္း- မေခၚပါဘူး၊ သမီး မေခၚပါဘူး” ”နင္ပဲ လမ္းထိပ္ ေစ်းဆိုင္ကေန ငါ့ကို တဆင့္ေခၚခိုင္းျပီး ဖံုးဆက္တယ္ေလ၊ နင့္ကို ျပန္လာေခၚပါ လို႕၊ ငါက စရိတ္မရိွဘူးလို႕ ေျပာတာေတာင္ အျပန္ကားခ မပူနဲ႕ - ဆို” ခုမွ သမီးေယာကၡမေတြ ျငင္းၾက ခုန္ၾကျပန္သည္။ တေယာက္မွ အေလ်ာ့မေပး။ ခက္ျပီ။ အေမက ၾကား၀င္ ျဖန္ေျဖသည္။ “ကဲ၊ မင္းတို႕ ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ေယာက္ကေတာ့ လိမ္ေနတာ ေသခ်ာျပီ၊ ငါတို႕လည္း ဘယ္လို ေျဖရွင္းရမလဲ မသိေတာ့ဘူး၊ မသီတာ စိုက္ေပးလိုက္မလား” မေဌးလက္ထဲမွာ မသီတာ ေပးထားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြ ရိွပါသည္။ သူ႕ေယာကၡမကို သူေစတနာ မရိွလို႕ ေနမွာ လို႕ ေတြးမိသည္။ ပိုက္ဆံျမင္ျပီး ေလာဘတက္လာလို႕ ဇြတ္အတင္းေခၚသြားရင္လဲ ဒုကၡ။ လူႏွစ္ေယာက္စာ ကားခ ငါးေထာင္မ်ိဴး ေျခာက္ေထာင္မ်ိဴးကေတာ့ အကုန္ခံလိုက္ေတာ့မယ္လို႕ စဥ္းစားလိုက္သည္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလူၾကီးကို နည္းနည္းေတာ့ ရစ္လိုက္ခ်င္ေသးသည္။ “က်မက မေဌး ဖုန္းဆက္ေခၚတာ မွန္မွ ေပးမယ္၊ ႏို႕မို႕ရင္ေတာ့ မေပးႏိုင္ဘူး” ”သမီးက ကေလးေတြ ေနေကာင္းလားလို႕ ေမးၾကည့္တာ၊ သူ႕ကို ေခၚတာမဟုတ္ဘူး” မေဌးက ရုတ္တရက္ ၀င္ေျပာေတာ့ မသီတာ နည္းနည္းေတာ့ လန္႕သြားသည္။ “ဟင္- ဘယ္တုန္းကလဲ” ”ၾကာပါျပီ၊ တပါတ္ေလာက္ရိွျပီ” “ငါတို႕ကို ဘာလို႕မေျပာလဲ” သူမ မေျဖပါ။ မ်က္လႊာခ်ထားသည္။ သူ႕ေယာကၡမက- “နင္ အဲဒီတုန္းက အိမ္မျပန္ရဲလို႕ ျပန္လာေခၚပါဆို၊ ခုမွ ဘာေတြ ေလ်ွာက္ေျပာေနတာလဲ၊ မလိုက္ခ်င္ရင္လဲရတယ္၊ ငါတို႕ တာ၀န္ကုန္ျပီ” “ သမီး အစက ဒီတညအိပ္ျပီးမွ ဘုရားေတြဘာေတြလိုက္ပို႕ျပီး မနက္ျဖန္မနက္မွ အတူတူျပန္မလားလို႕ စိတ္ကူးထားတာပါ” တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ “ဟင္” ကနဲ ျဖစ္ရျပန္သည္။ အေျခအေနေတြအားလံုးက ေဇာက္ထိုးမိုးေမ်ွာ္ေတြ ျဖစ္ကုန္သည္။ အေမ့အသံ...... “ နင့္မွာ သားေတြသမီးေတြ က်န္ခဲ့တာကို ငါနားလည္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ျပန္ခ်င္သလားလို႕ ခဏခဏေမးေတာ့ မျပန္ခ်င္ပါဘူးဆို၊ ဒါနဲ႕ဘဲ ငါ့သမီးေလးအရင္းလို ေစာင့္ေရွာက္ ထားခဲ့တယ္၊ ျပန္ခ်င္ရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရင္ အဆင္ေျပေအာင္ တခုခု စီစဥ္ေပးမွာေပါ့။ ေျပာလို႕ ရရက္သားနဲ႕ ငါတို႕အလစ္မွာ ဖုန္းခိုးဆက္ျပီး ျပန္လာေခၚခိုင္းတာက ဘာသေဘာလဲ၊ ငါတို႕က မျပန္နဲ႕ဆိုျပီး ပိတ္ပင္တားဆီးထားလို႕လား” ေဒၚေလးအသံ ............. “ ျပီးေတာ့ မလိုက္ခ်င္ဟန္ မာယာမ်ားလိုက္ေသးတယ္၊ အံ့ပါရဲ့” မသီတာ စိတ္တိုလြန္းလို႕ ဘာမွ ေျပာခ်င္ေတာ့ပါ။ တခြန္းဘဲ။ ”ကဲ ကဲ ပစၥည္းေတြသိမ္းေတာ့၊ ျပန္ လိုက္သြားေတာ့” ဘုရား၊ ဘုရား။ လူယံုသတ္လို႕ ေသေတာ့မလို႕ပါလား။
-------------------------------------
မေဌးတို႕ ထြက္သြားတဲ့အထိ မသီတာ အိပ္ခန္းထဲက မထြက္ပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဟုတ္ၾကီးထင္ေနတာ၊ ဘယ္ႏွယ္ရိွစ မိသီတာ၊ ႏံုႏံုအအလို႕ တြက္ထားတဲ့ ကေလးမေလးက တပါတ္ရိုက္သြားျပီေလ။ ဒီအေၾကာင္း ရံုးက သူငယ္ခ်င္း ႏွင္းႏွင္းတို႕ ျပန္သိရင္ ရယ္ၾကမွာဘဲ လို႕ စိတ္ထဲမွာ တအံုေႏြးေႏြးနဲ႕ေပါ့။ တေအာင့္ေနေတာ့ ေဒၚေလးက အခန္းထဲ ၀င္လာသည္။ “ မေဌးက ျပန္လိုက္ရမယ္ဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာက လန္းလို႕ ရႊင္လို႕၊ သူက တညအိပ္ဦးမယ္တဲ့၊ ငါကေတာ့ မသီတာ စိတ္ဆိုးေနလို႕ ျမန္ျမန္ ျပန္ရင္ေကာင္းမယ္လို႕ ေျပာလိုက္တယ္၊ သူက ငါတို႕ကို သံေယာဇဥ္ရိွလို႕ အိပ္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူးေအ့၊ အိမ္အျပန္ လက္ေဆာင္ေလးေတြ ၀ယ္ခ်င္လို႕ လို႕ေျ့ပာတယ္” ၾကားရတာေတြက မသီတာကို ပိုလို႕ စိတ္ဆိုးေစျပန္သည္။ “အမ္မေလး၊ သီတာကလည္း လြမ္းလြန္းလို႕ စိတ္ဆိုးတာမဟုတ္ပါဘူးေနာ္၊ ကိုယ့္ကို အခါခါ လိမ္ခဲ့တာ၊ ဒီလူၾကီးေတြေရွ႕မွာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ခဲ့ရတာေတြကို ေတြးမိတိုင္း ရွက္ ရင္း စိတ္ဆိုးတာပါ၊ ေတာ္ျပီ ေတာ္ျပီ၊ မစဥ္းစားတာေကာင္းတယ္၊ ေဒၚေလးလဲ ေနာက္ထပ္ ဒီအေၾကာင္း ေျပာမေနနဲ႕ေတာ့” ဒါေတာင္ ေဒၚေလးက စကားမရပ္ႏိုင္ေသး................ ” အင္း- ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေတာ့ သူေပ်ာ္ေနမွာပါဘဲ၊ ဒါေပမဲ့ သူ႕ေယာက်္ား ဒီေကာင္ေလးက ငယ္ငယ္ထဲက လက္ေၾကာမတင္းတဲ့အျပင္ အက်င့္ဗီဇေကာင္းမွ မေကာင္းဘဲ။ ေခြးျမီးေတာက္ က်ည္ေတာက္စြပ္ ပါ။ မၾကာခင္ သူ႕ကို ျပန္ႏွိ္ပ္စက္ဦးမွာပဲ၊ အခုလို ကိုယ္တိုင္ လာေခၚပါေျပာျပီး ျပန္တာမ်ိဴးကေတာ့ ဟိုက သာျပီး ႏိုင္လိမ့္မယ္ ”..။ ျပန္မထြက္ခင္ ေျပာျဖစ္ေအာင္ ဆက္ေျပာသြားေသးသည္။ “ဒါေၾကာင့္မို႕ (ထင္းေလွေျမာလည္း မဆယ္နဲ႕ ၊ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ နားရြက္တိုကိုလည္း မကယ္နဲ႕ )လို႕ ဆိုရိုးစကား ရိွတာ၊ မၾကားဖူးဘူးလား၊ အိမ္မွာေမြးထားတဲ့ ကေလးမက ဓါးျပေတြကို အခ်ိန္အခ်က္လုပ္ျပီး အိမ္ရွင္ကို ျပန္သတ္တာ” အင္း- ဒီအတိုင္းဆို အႏၱရာယ္ျပဳမသြားတဲ့ သူမကိုေတာင္ ေက်းဇူးတင္ရေပဦးမည္။
----------------------------------
ေသြးေအးခ်ိန္ ေစ့ေစ့ေတြးၾကည့္ေတာ့လဲ သူ႕အသိုက္ သူ႕အ၀န္းကို သူျပန္ခ်င္တာ သဘာ၀က်သည္။ သူေနစဥ္ကလည္း ကိုယ္က ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သလို သူကလည္း သူ႕လုပ္အားနဲ႕ ကိုယ့္အေပၚေကာင္းေကာင္း ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာပါဘဲ။ စျပီး လက္ခံခဲ့တုန္းက ေက်းဇူးတင္ခံရေကာင္းေစတခါမွ မေတြးခဲ့မိသလို အခုလည္း ကိုယ့္ေက်းဇူးရိွသြားျပီလို႕ ထင္မထားခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ္က အဆံုးစြန္ ယံုၾကည္ခဲ့ပါလ်က္နဲ႕ ကိုယ့္အေပၚ မရိုးေျဖာင့္ခဲ့တာကိုပဲ စိတ္နာခ်င္တာ ျဖစ္သည္။ သူမကို (ေခ်းပံုေပၚမွာ ေပ်ာ္ေသာ ေလာက္မေလး) လို႕ မသီတာတို႕ အိမ္သားေတြက ကိုယ့္အျမင္၊ ကိုယ္ ့ရွဳေဒါင့္ကေန သံုးသပ္ေနၾကတာသာ ျဖစ္သည္။ သူ႕အတြက္က ေနာက္မွာ က်န္ခဲ့တာ ေပ်ာ္စရာ သုခဘံုကေလးတခု ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ေနမွာ။ သူမရဲ့ လ်ိဴ႕၀ွက္ထားေသာ ႏွလံုးသားထဲက စာမ်က္ႏွာကို ဘယ္သူမွ မဖတ္တတ္ခဲ့ၾကေပ။ ဒဂၤါးတျပားရဲ့ ေခါင္းနဲ႕ပန္းလို႕ ၾကည့္သူဖက္ကလိုက္ျပီး အျမင္အမ်ိဴးမ်ိဴး ကြဲခ်င္ ကြဲႏိုင္သည္ေပါ့။ ကိုယ္ကသာ သည္းသည္းလွဳပ္ ခံစားေနမိေပမဲ့ ဟိုေကြ႕ မွာဟိုတက္၊ ဒီေကြ ႕ မွာ ဒီတက္နဲ႕ ေလွာ္ဖို႕ ၾကံဳသလို လိမ္ရတယ္၊ ညာရတယ္ ဆိုတာ သူ႕အတြက္ မထူးေတာ့သလို ေယာက်္ား အဆဲခံ အထုခံ အေထာင္းခံရတယ္ ဆိုတာ မဆန္းေတာ့တာမ်ိဴး ျဖစ္ေနႏိုင္သည္။ ဟုတ္ပါတယ္ေလ၊ ၾကားဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေလး တပုဒ္ထဲကလို အသက္ရိွစဥ္က ထုေထာင္းႏိွပ္စက္တဲ့ ေယာက်္ားလဲဆံုးေရာ အသုဘ လိုက္ပို႕တဲ့မိန္းမက ငိုသတဲ့။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ထန္းပင္ေပၚက ထန္းသီးက သူမ ေက်ာေပၚ ဗုန္းကနဲအက် သူမ ထ ငိုပံုက “အံမယ္ေလး၊ သြားေလသူၾကီး လက္သံနဲ႕ တူလွခ်ည္ရဲ့” တဲ့။ ေနာက္ျပီး ငယ္ငယ္ကတည္းက ၾကားေတာ့ ၾကားဖူးခဲ့ပါသည္။ “ေမာင္ႏွမ၊ သမီးရည္းစား လင္မယားၾကား” ဆိုတဲ့ “ၾကားသံုးၾကား” မ၀င္နဲ႕ ဆိုလား။ ကိုယ့္ဖက္ကေတာ့ ေစတနာသန္႕သန္႕နဲ႕ ကယ္ထားခဲ့တာပါပဲ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီအေရးမွာ ကိုယ္က “ေဘးလူ” သာ ျဖစ္သည္ေလ။
**မိုးစက္ပြင့္**
-ေဘးလူ -
မသီတာ ရံုးကျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ မ်က္ေစ့မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္နဲ႕ ထိုင္ေနေသာ အေမႏွင့္ ေဒၚေလးစိန္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ သူတို႕နဲ႕အတူ အသားညိဳညိဳ၊ ပိန္ပိန္၊ မ်က္တြင္းခ်ိဴင့္ခ်ိဴင့္နဲ႕ မိန္းကေလးတေယာက္ကို က်ံဴ႕က်ံဴ႕ကေလး ထိုင္ေနတာ ျမင္ရျပန္ေတာ့ ျမင္ဖူးသလိုလို။ အသက္က အစိတ္ေက်ာ္ေက်ာ္၊ သံုးဆယ္နီးပါး ေလာက္ရိွျပီး အ၀တ္အစားကေလးမ်ားက အေရာင္လြင့္ကာ
ႏြမ္းဖတ္ေနသည္။ “ ဧည့္သည္လား ေဒၚေလးစိန္” “ေအးေလ၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ပါဦးေအ့၊ မွတ္မိရဲ့လားလို႕” သံေခ်းတက္ေနတဲ့ ဦးေႏွာက္ကို တျဖစ္ျဖစ္မည္ေအာင္ ညွစ္ျပီးစဥ္းစားလိုက္သည္။ ဟုတ္ျပီ- ဒီမ်က္လံုးက်ဥ္းက်ဥ္းေလးေတြကို မွတ္မိျပီ။ မသီတာ မိဘေတြရဲ့ ဇာတိရြာက ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဴး ေကာင္မေလး။ သူ႕ကို မေတြ႕တာ ဆယ္ႏွစ္နီးပါး ရိွခဲ့ျပီေလ။ “ဟဲ့- မေဌး မဟုတ္လား” သူမက ႏြမ္းယဲ့ယဲ့ကေလး ျပံဳးျပီး ေခါင္းျငိမ့္ျပသည္။ “ေၾသာ္- ေစာေစာထဲက ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ျပီးေရာ၊ သက္သက္ ေခါင္းစားေအာင္လုပ္တယ္၊ ေကာင္မေလး၊ ဘာလာလုပ္တာလဲ၊ ပိန္သြားလိုက္တာ၊ ဒါနဲ႕ နင္ ကေလးေတြ အမ်ားၾကီးရေနျပီဆို” ပါးစပ္က တရစပ္ ေျပာလည္းေျပာ လက္ကလည္း အလုပ္ဆြဲျခင္းထဲက ထမင္းခ်ိဴင့္ေတြ စာအုပ္ေတြကို ေနရာခ်ေနလိုက္သည္။ “ မေဌးက အခု သူ႕ေယာက်္ားဆီက ထြက္ေျပးလာတာ တဲ့” ေဒၚေလးသိန္းစကားေၾကာင့္ လုပ္လက္စအလုပ္ေတြ တန္႕ခနဲ။ မ်က္ခံုးက ပင့္ကနဲ။ “ဟင္ - ဟုတ္လား၊ ဘာလို႕ .................” ေမးခြန္းမဆံုးခင္ တခ်ိန္လံုး ျငိမ္သက္ေနတဲ့ အေမက ၀င္ေျပာသည္။ “ အရက္မူးျပီး သူ႕ကို ဒါးနဲ႕ လိုက္ခုတ္လို႕တဲ့ ေလ၊ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ မယားငယ္ ထားေသးတာ..အံ့ေရာပဲ.” မသီတာ သက္ျပင္းကို ခပ္ေလးေလး ခ်လိုက္သည္။ “ ဒါဆို ဒီကိုလာတာ သူမသိဘူးေပါ့” “ သူ သိရင္ လိုက္လာခ်င္လာမွာ၊ သမီး မွာ ဘယ္အခ်ိန္ သူလည္ပင္းထညွစ္မလဲပဲ စိတ္ပူရတာနဲ႕ ေကာင္းေကာင္းေတာင္ မအိပ္ရဘူး။ အရက္ကလည္း ေနကုန္ေသာက္ေနတာ။ သူရွာတဲ့ ပိုက္ဆံလည္း သမီး သံုးရတယ္ မရိွပါဘူး။ သမီးဟာသမီး အလုပ္လုပ္ျပီး ကေလးေတြ မငတ္ေအာင္ ေက်ြးထားရတာ။ အရိုက္အႏွက္လဲ ခဏခဏခံရတယ္။ အခု တေခါက္ေတာ့ ဒါးနဲ႕ပါလိုက္ခုတ္လို႕ ကေလးေတြနဲ႕အတူ ေယာကၡမအိမ္ ေျပးပုန္းရင္း အ၀တ္တထည္ ကိုယ္တခုနဲ႕ သမီးထြက္လာခဲ့တာ။ ကားသမားေတြကိုေတာင္ သနားေအာင္ ေတာင္းပန္ျပီးမွ ဒီအထိ စီးလာခဲ့တာ။ ေတာ္ျပီ- သမီး သူ႕ကိုလည္း ဆက္မေပါင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူ - ဟိုမိန္းမနဲ႕ အတည္ယူျပီးမွ ျပန္ပါရေစ” သူမက ေျပာရင္းနဲ႕ ရိွဳက္သံေတြပါလာသည္။ ဟင္း- ဒါေတြ စိတ္ညစ္လို႕ အပ်ိဴၾကီးလုပ္ေနတာေဟ့ လို႕ မသီတာ ရင္ထဲက အသံတိတ္ေျပာရင္ ထ လာခဲ့သည္။ မိမိတို႕ အိမ္တြင္ ပါးစပ္တေပါက္ တိုးလာျပီဆိုတာေတာ့ အလိုလို နားလည္လိုက္မိသည္။
---------------------------------------------
မေဌးက သိတတ္ ပါသည္။ ပ်င္းပ်င္းရိရိ မရိွတတ္ေခ်။ အိမ္မွဳကိစၥ အ၀၀ကို ေဒၚေလးစိန္ကို ကူညီသည္။ အေမ့ကို ဆံပင္ျဖဴႏွဳတ္၊ နင္းႏိွပ္ ေပးတတ္သည္။ သူမ လက္ရာေၾကာင့္ မသီတာရဲ့ ရံုးထမင္းခ်ိဴင့္ ကေလးပင္ ပိုလို႕ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ျဖစ္လာသည္။ အလုပ္မွျပန္လာလ်ွင္ မေဌးက သူ႕မ်က္ေစ့ ေမွးေမွးကေလးေတြ ပိတ္သြားမတတ္ ျပံဳးလို႕ ၾကိဳေနတတ္သည္။ သူမပါးေပၚမွာ သနပ္ခါး ထူထူကေလးေတြ ပါးကြက္ၾကားကေလး လိမ္းထားတတ္သည္။ သူမ ကိုယ္လံုးပိန္ပိန္ကေလးပင္ ႏွစ္လ သံုးလအတြင္း ျပည့္ျပည့္ျဖိဳးျဖိဴး ျဖစ္လာ ေတာ့သည္။ မသီတာရဲ့ အက်ီၤ၊ လံုခ်ည္ကေလးေတြနဲ႕ သပ္သပ္ယပ္ယပ္ ျဖစ္လာသည္။ သူမက အေမ ႏွင့္ မသီတာ ေပးေသာ မုန္႕ဖိုးကေလးေတြကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စုထားတတ္ျပန္သည္။ “နင့္ကေလးေတြကို သတိမရဘူးလား” လို႕ စပ္စပ္စုစု ေမးၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ “အို- တခါတေလ ေတာ့ သတိရတာေပါ့ အစ္မရယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူ႕အဖိုးအဖြားေတြ တလဲ တာ၀န္ယူ ပါေစဦး” တဲ့။ တခါတေလ သူမကို ရွာတဲ့ ဖံုးေတြ ေရာက္လာတတ္သည္။ ဘာေျပာလိုက္ရမလဲ လို႕ မ်က္ရိ္ပ္မ်က္ေျချပျပီးေမးေတာ့ လက္၀ါးေလး တခါခါနဲ႕ ေတာင္းပန္တတ္ျပန္သည္။ မလာပါဘူးဟု မသီတာ မုသာ၀ါဒကံ က်ဴးလြန္ရျပန္သည္။ သူမက လာေခၚမွာ အလြန္ေၾကာက္သည္ ဆိုသကိုး။ တခါတရံ သူမရဲ့ ဘ၀ နဲ႕ ခံစားခ်က္ကေလးေတြကို စိတ္လိုလက္ရ ေျပာျပတတ္ေသးသည္။ သားကေလးေတြကဆို သူတို႕အေဖကို မၾကိဳက္ၾကဘူးတဲ့။ သားတို႕ၾကီးရင္ လုပ္ေက်ြးမယ္လို႕ ေျပာတတ္ေသးသတဲ့။ သူမမ်က္ႏွာေလးကို ေငး ၾကည့္ျပီး ေၾသာ္- ငါ့ညီမ အရင္းေလး သာဆိုရင္္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့ ဆိုျပီး နာနာက်င္က်င္ ျဖစ္သြားရျပန္သည္။ သူမကို ပြဲခင္းထဲကေန အတင္းဆြဲေျပးျပီး လက္ထပ္ခဲ့တဲ့ သူ႕ေယာက်္ား၊ ကေလး ၃ေယာက္ရေတာ့မွ ေဖာက္ျပန္တဲ့ သူ႕ေယာက်္ား၊ အရက္ကိုးေမာင္း ေသာက္ျပီး ရန္ရွာတတ္တဲ့ သူ႕ေယာက်္ားကို အမွဳန္႕ေျခပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ျဖစ္ရျပန္ေတာ့သည္။
-------------------------------------
သံုးလတင္းတင္းျပည့္တဲ့ေန႕မွာေတာ့ အိမ္ကို ဧည့္သည္ႏွစ္ဦး ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ သူမရဲ့ ေယာကၡမ နဲ႕ ခဲအို ျဖစ္သည္။ နဂိုရ္ကတည္းက သိေနသူမ်ားမို႕ လူမွဳေရးအရ အလႅာပ သလႅာပ ေျပာေနခဲ့ေပမဲ့ ထင္တဲ့အတိုင္း မေဌးကို ျပန္လာေခၚတာတဲ့။ ရံုးပိတ္ရက္မို႕ အိမ္မွာ မသီတာလည္း ရိွေနခဲ့သည္။ “ မေဌးရဲ့ သေဘာအတိုင္းပါဘဲ။ က်မတို႕ က လက္ခံေစာင့္ေရွာက္ထားရံုပဲ ရိွတာပါ” လို႕ ေျပာေတာ့ အားလံုးရဲ့ မ်က္လံုးေတြက မေဌးရဲ့ မ်က္ႏွာကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္လို႕ ။ သူမ အေျဖကို စိတ္၀င္စား စြာ နားေထာင္ ေနၾကပါတယ္။ “ဒီလို ႏိွပ္စက္ေသာင္းက်န္းေနတဲ့ အရက္မူးသမားကို က်မ ဘယ္လို ဆက္ေပါင္းမလဲ။ ျပန္မလိုက္ဖူး” “ မေသာက္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ” ခဲအိုက ေလသံ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ျဖင့္ ဆိုသည္။ “အရက္ျပတ္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ” လို႕ မသီတာက မေနႏိုင္စြာေမးေတာ့ “၁၅ရက္ေလာက္ ရိွျပီ” လို႕ ခပ္၀ါး၀ါး ေျပာျပန္သည္။ “ အစတည္းက အေဖတို႕ ကိုယ့္သားသမီးကို ႏိုင္ေအာင္ ဆံုးမပါလား၊ က်မ အိမ္ေပၚက ဆင္းေျပးရတာ အၾကိမ္ၾကိမ္၊ ႏိွပ္စက္တာ ရပ္ပါဟဲ့၊ ေတာ္ပါဟဲ့လို႕ တခြန္းမွ၀င္မေျပာဘူး၊ အခုမွ ဒါေတြ လာေျပာမေနနဲ႕ ေတာ့...ဟင့္ ဟင့္ ” မေဌးက ငိုသံတ၀က္ျဖင့္ေျပာျပီး ေနာက္ေဖး၀င္သြားသည္။ မသီတာတို႕ ဘာလုပ္လို႕ လုပ္ရမွန္းမသိ။ သူမ ျပန္လိုက္ေရး မလိုက္ေရးအတြက္ကေတာ့ မသီတာအေနနဲ႕ တားျမစ္ဖို႕ တိုက္တြန္းဖို႕ လံုး၀မလုပ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ထားျပီးသားျဖစ္သည္။ ဒါနဲ႕ပဲ နယ္က ေရာက္လာသူ ဧည့္သည္ႏွစ္ဦးကို ထမင္း ေက်ြးေမြးသည္။ ထမင္းစားျပီးေတာ့လည္း အလႅာပသလႅာပေတြ ဆက္ေျပာရင္း အခ်ိန္က လင့္လာေတာ့သည္။ ေဒၚေလးစိန္က မေနႏိုင္ ............ “ ဟဲ့ မေဌး၊ ျပတ္ျပတ္သားသား တခုခုေျပာလိုက္ေလ၊ သူတို႕ အျပန္ကားစီးဖို႕ အေ၀းေျပးဂိတ္ကိုသြားရမွာ” လို႕ ေဆာ္ၾသၾကသည္။ မေဌးက “က်မ အခု မလိုက္ႏိုင္ေသးဘူး၊ ေနာက္တပါတ္ေလာက္ေနမွ စဥ္းစားမယ္”တဲ့။ ဒီေကာင္မေလး ေယာကၡမကို အခ်ိဴသပ္ေနျပန္ျပီ လို႕ မသီတာ ေတြးသည္။ သူမ ေယာကၡမၾကီးက “ဒါဆိုလဲ ဒို႕တာ၀န္ေက်ျပီ၊ လိုက္တာ မလိုက္တာကေတာ့ နင့္သေဘာဘဲ၊ ကေလးေတြကို မညွာရင္လည္း နင့္သေဘာဘဲ၊ ငါတို႕ျပန္မယ္၊ အျပန္ကားခ ေပးေတာ့” မသီတာတို႕ ဟင္ ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ “မရိွဘူး၊ သမီးမွာ မရိွဘူး” မေဌးက ေဆာင့္ေဆာင့္ ေအာင့္ေအာင့္ ေျပာသည္။ အေမက မေနႏိုင္- “ ေမာင္စံျမရယ္... ေခ်ြးမလာေခၚတာ အသြားအျပန္စရိတ္ေတာင္ ယူမလာဘူးဆိုေတာ့ မင္းဟာက မလြန္လြန္းဘူးလား၊ လုိက္တာမလိုက္တာေတာ့ ငါတို႕မေျပာလိုဘူး၊ ဒါေပမဲ့ မင့္လုပ္ရပ္က သဘာ၀ မက်ဘူးကြယ္” ေယာကၡမလုပ္သူက ထိုင္ရာမထ ေပကပ္ေနသည္။ ကားခမရရင္ မျပန္ပါဘူး လုပ္ေနေတာ့ မသီတာက စိတ္တိုလာသည္။ “ဒီလိုဘယ္ျဖစ္မလဲ အျပန္ကားခေပးရေအာင္ ဦးေလး တို႕ကို ဘယ္သူက လာပါလို႕ ေခၚလို႕လဲ” ဦးစံျမက မေဌးကို ေမးေငါ့ျပရင္း “သူ ေခၚတာ” ဒုတိယအၾကိမ္ “ဟင္”ကနဲ ျဖစ္သြားျပန္သည္။ လံုး၀ လံုး၀ မယံုပါ။ ဒီအရြယ္ၾကီးနဲ႕ လိမ္ရတယ္လို႕။ “ဟင့္အင္း- မေခၚပါဘူး၊ သမီး မေခၚပါဘူး” ”နင္ပဲ လမ္းထိပ္ ေစ်းဆိုင္ကေန ငါ့ကို တဆင့္ေခၚခိုင္းျပီး ဖံုးဆက္တယ္ေလ၊ နင့္ကို ျပန္လာေခၚပါ လို႕၊ ငါက စရိတ္မရိွဘူးလို႕ ေျပာတာေတာင္ အျပန္ကားခ မပူနဲ႕ - ဆို” ခုမွ သမီးေယာကၡမေတြ ျငင္းၾက ခုန္ၾကျပန္သည္။ တေယာက္မွ အေလ်ာ့မေပး။ ခက္ျပီ။ အေမက ၾကား၀င္ ျဖန္ေျဖသည္။ “ကဲ၊ မင္းတို႕ ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ေယာက္ကေတာ့ လိမ္ေနတာ ေသခ်ာျပီ၊ ငါတို႕လည္း ဘယ္လို ေျဖရွင္းရမလဲ မသိေတာ့ဘူး၊ မသီတာ စိုက္ေပးလိုက္မလား” မေဌးလက္ထဲမွာ မသီတာ ေပးထားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြ ရိွပါသည္။ သူ႕ေယာကၡမကို သူေစတနာ မရိွလို႕ ေနမွာ လို႕ ေတြးမိသည္။ ပိုက္ဆံျမင္ျပီး ေလာဘတက္လာလို႕ ဇြတ္အတင္းေခၚသြားရင္လဲ ဒုကၡ။ လူႏွစ္ေယာက္စာ ကားခ ငါးေထာင္မ်ိဴး ေျခာက္ေထာင္မ်ိဴးကေတာ့ အကုန္ခံလိုက္ေတာ့မယ္လို႕ စဥ္းစားလိုက္သည္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလူၾကီးကို နည္းနည္းေတာ့ ရစ္လိုက္ခ်င္ေသးသည္။ “က်မက မေဌး ဖုန္းဆက္ေခၚတာ မွန္မွ ေပးမယ္၊ ႏို႕မို႕ရင္ေတာ့ မေပးႏိုင္ဘူး” ”သမီးက ကေလးေတြ ေနေကာင္းလားလို႕ ေမးၾကည့္တာ၊ သူ႕ကို ေခၚတာမဟုတ္ဘူး” မေဌးက ရုတ္တရက္ ၀င္ေျပာေတာ့ မသီတာ နည္းနည္းေတာ့ လန္႕သြားသည္။ “ဟင္- ဘယ္တုန္းကလဲ” ”ၾကာပါျပီ၊ တပါတ္ေလာက္ရိွျပီ” “ငါတို႕ကို ဘာလို႕မေျပာလဲ” သူမ မေျဖပါ။ မ်က္လႊာခ်ထားသည္။ သူ႕ေယာကၡမက- “နင္ အဲဒီတုန္းက အိမ္မျပန္ရဲလို႕ ျပန္လာေခၚပါဆို၊ ခုမွ ဘာေတြ ေလ်ွာက္ေျပာေနတာလဲ၊ မလိုက္ခ်င္ရင္လဲရတယ္၊ ငါတို႕ တာ၀န္ကုန္ျပီ” “ သမီး အစက ဒီတညအိပ္ျပီးမွ ဘုရားေတြဘာေတြလိုက္ပို႕ျပီး မနက္ျဖန္မနက္မွ အတူတူျပန္မလားလို႕ စိတ္ကူးထားတာပါ” တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ “ဟင္” ကနဲ ျဖစ္ရျပန္သည္။ အေျခအေနေတြအားလံုးက ေဇာက္ထိုးမိုးေမ်ွာ္ေတြ ျဖစ္ကုန္သည္။ အေမ့အသံ...... “ နင့္မွာ သားေတြသမီးေတြ က်န္ခဲ့တာကို ငါနားလည္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ျပန္ခ်င္သလားလို႕ ခဏခဏေမးေတာ့ မျပန္ခ်င္ပါဘူးဆို၊ ဒါနဲ႕ဘဲ ငါ့သမီးေလးအရင္းလို ေစာင့္ေရွာက္ ထားခဲ့တယ္၊ ျပန္ခ်င္ရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရင္ အဆင္ေျပေအာင္ တခုခု စီစဥ္ေပးမွာေပါ့။ ေျပာလို႕ ရရက္သားနဲ႕ ငါတို႕အလစ္မွာ ဖုန္းခိုးဆက္ျပီး ျပန္လာေခၚခိုင္းတာက ဘာသေဘာလဲ၊ ငါတို႕က မျပန္နဲ႕ဆိုျပီး ပိတ္ပင္တားဆီးထားလို႕လား” ေဒၚေလးအသံ ............. “ ျပီးေတာ့ မလိုက္ခ်င္ဟန္ မာယာမ်ားလိုက္ေသးတယ္၊ အံ့ပါရဲ့” မသီတာ စိတ္တိုလြန္းလို႕ ဘာမွ ေျပာခ်င္ေတာ့ပါ။ တခြန္းဘဲ။ ”ကဲ ကဲ ပစၥည္းေတြသိမ္းေတာ့၊ ျပန္ လိုက္သြားေတာ့” ဘုရား၊ ဘုရား။ လူယံုသတ္လို႕ ေသေတာ့မလို႕ပါလား။
-------------------------------------
မေဌးတို႕ ထြက္သြားတဲ့အထိ မသီတာ အိပ္ခန္းထဲက မထြက္ပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဟုတ္ၾကီးထင္ေနတာ၊ ဘယ္ႏွယ္ရိွစ မိသီတာ၊ ႏံုႏံုအအလို႕ တြက္ထားတဲ့ ကေလးမေလးက တပါတ္ရိုက္သြားျပီေလ။ ဒီအေၾကာင္း ရံုးက သူငယ္ခ်င္း ႏွင္းႏွင္းတို႕ ျပန္သိရင္ ရယ္ၾကမွာဘဲ လို႕ စိတ္ထဲမွာ တအံုေႏြးေႏြးနဲ႕ေပါ့။ တေအာင့္ေနေတာ့ ေဒၚေလးက အခန္းထဲ ၀င္လာသည္။ “ မေဌးက ျပန္လိုက္ရမယ္ဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာက လန္းလို႕ ရႊင္လို႕၊ သူက တညအိပ္ဦးမယ္တဲ့၊ ငါကေတာ့ မသီတာ စိတ္ဆိုးေနလို႕ ျမန္ျမန္ ျပန္ရင္ေကာင္းမယ္လို႕ ေျပာလိုက္တယ္၊ သူက ငါတို႕ကို သံေယာဇဥ္ရိွလို႕ အိပ္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူးေအ့၊ အိမ္အျပန္ လက္ေဆာင္ေလးေတြ ၀ယ္ခ်င္လို႕ လို႕ေျ့ပာတယ္” ၾကားရတာေတြက မသီတာကို ပိုလို႕ စိတ္ဆိုးေစျပန္သည္။ “အမ္မေလး၊ သီတာကလည္း လြမ္းလြန္းလို႕ စိတ္ဆိုးတာမဟုတ္ပါဘူးေနာ္၊ ကိုယ့္ကို အခါခါ လိမ္ခဲ့တာ၊ ဒီလူၾကီးေတြေရွ႕မွာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ခဲ့ရတာေတြကို ေတြးမိတိုင္း ရွက္ ရင္း စိတ္ဆိုးတာပါ၊ ေတာ္ျပီ ေတာ္ျပီ၊ မစဥ္းစားတာေကာင္းတယ္၊ ေဒၚေလးလဲ ေနာက္ထပ္ ဒီအေၾကာင္း ေျပာမေနနဲ႕ေတာ့” ဒါေတာင္ ေဒၚေလးက စကားမရပ္ႏိုင္ေသး................ ” အင္း- ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေတာ့ သူေပ်ာ္ေနမွာပါဘဲ၊ ဒါေပမဲ့ သူ႕ေယာက်္ား ဒီေကာင္ေလးက ငယ္ငယ္ထဲက လက္ေၾကာမတင္းတဲ့အျပင္ အက်င့္ဗီဇေကာင္းမွ မေကာင္းဘဲ။ ေခြးျမီးေတာက္ က်ည္ေတာက္စြပ္ ပါ။ မၾကာခင္ သူ႕ကို ျပန္ႏွိ္ပ္စက္ဦးမွာပဲ၊ အခုလို ကိုယ္တိုင္ လာေခၚပါေျပာျပီး ျပန္တာမ်ိဴးကေတာ့ ဟိုက သာျပီး ႏိုင္လိမ့္မယ္ ”..။ ျပန္မထြက္ခင္ ေျပာျဖစ္ေအာင္ ဆက္ေျပာသြားေသးသည္။ “ဒါေၾကာင့္မို႕ (ထင္းေလွေျမာလည္း မဆယ္နဲ႕ ၊ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ နားရြက္တိုကိုလည္း မကယ္နဲ႕ )လို႕ ဆိုရိုးစကား ရိွတာ၊ မၾကားဖူးဘူးလား၊ အိမ္မွာေမြးထားတဲ့ ကေလးမက ဓါးျပေတြကို အခ်ိန္အခ်က္လုပ္ျပီး အိမ္ရွင္ကို ျပန္သတ္တာ” အင္း- ဒီအတိုင္းဆို အႏၱရာယ္ျပဳမသြားတဲ့ သူမကိုေတာင္ ေက်းဇူးတင္ရေပဦးမည္။
----------------------------------
ေသြးေအးခ်ိန္ ေစ့ေစ့ေတြးၾကည့္ေတာ့လဲ သူ႕အသိုက္ သူ႕အ၀န္းကို သူျပန္ခ်င္တာ သဘာ၀က်သည္။ သူေနစဥ္ကလည္း ကိုယ္က ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သလို သူကလည္း သူ႕လုပ္အားနဲ႕ ကိုယ့္အေပၚေကာင္းေကာင္း ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာပါဘဲ။ စျပီး လက္ခံခဲ့တုန္းက ေက်းဇူးတင္ခံရေကာင္းေစတခါမွ မေတြးခဲ့မိသလို အခုလည္း ကိုယ့္ေက်းဇူးရိွသြားျပီလို႕ ထင္မထားခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ္က အဆံုးစြန္ ယံုၾကည္ခဲ့ပါလ်က္နဲ႕ ကိုယ့္အေပၚ မရိုးေျဖာင့္ခဲ့တာကိုပဲ စိတ္နာခ်င္တာ ျဖစ္သည္။ သူမကို (ေခ်းပံုေပၚမွာ ေပ်ာ္ေသာ ေလာက္မေလး) လို႕ မသီတာတို႕ အိမ္သားေတြက ကိုယ့္အျမင္၊ ကိုယ္ ့ရွဳေဒါင့္ကေန သံုးသပ္ေနၾကတာသာ ျဖစ္သည္။ သူ႕အတြက္က ေနာက္မွာ က်န္ခဲ့တာ ေပ်ာ္စရာ သုခဘံုကေလးတခု ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ေနမွာ။ သူမရဲ့ လ်ိဴ႕၀ွက္ထားေသာ ႏွလံုးသားထဲက စာမ်က္ႏွာကို ဘယ္သူမွ မဖတ္တတ္ခဲ့ၾကေပ။ ဒဂၤါးတျပားရဲ့ ေခါင္းနဲ႕ပန္းလို႕ ၾကည့္သူဖက္ကလိုက္ျပီး အျမင္အမ်ိဴးမ်ိဴး ကြဲခ်င္ ကြဲႏိုင္သည္ေပါ့။ ကိုယ္ကသာ သည္းသည္းလွဳပ္ ခံစားေနမိေပမဲ့ ဟိုေကြ႕ မွာဟိုတက္၊ ဒီေကြ ႕ မွာ ဒီတက္နဲ႕ ေလွာ္ဖို႕ ၾကံဳသလို လိမ္ရတယ္၊ ညာရတယ္ ဆိုတာ သူ႕အတြက္ မထူးေတာ့သလို ေယာက်္ား အဆဲခံ အထုခံ အေထာင္းခံရတယ္ ဆိုတာ မဆန္းေတာ့တာမ်ိဴး ျဖစ္ေနႏိုင္သည္။ ဟုတ္ပါတယ္ေလ၊ ၾကားဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေလး တပုဒ္ထဲကလို အသက္ရိွစဥ္က ထုေထာင္းႏိွပ္စက္တဲ့ ေယာက်္ားလဲဆံုးေရာ အသုဘ လိုက္ပို႕တဲ့မိန္းမက ငိုသတဲ့။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ထန္းပင္ေပၚက ထန္းသီးက သူမ ေက်ာေပၚ ဗုန္းကနဲအက် သူမ ထ ငိုပံုက “အံမယ္ေလး၊ သြားေလသူၾကီး လက္သံနဲ႕ တူလွခ်ည္ရဲ့” တဲ့။ ေနာက္ျပီး ငယ္ငယ္ကတည္းက ၾကားေတာ့ ၾကားဖူးခဲ့ပါသည္။ “ေမာင္ႏွမ၊ သမီးရည္းစား လင္မယားၾကား” ဆိုတဲ့ “ၾကားသံုးၾကား” မ၀င္နဲ႕ ဆိုလား။ ကိုယ့္ဖက္ကေတာ့ ေစတနာသန္႕သန္႕နဲ႕ ကယ္ထားခဲ့တာပါပဲ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီအေရးမွာ ကိုယ္က “ေဘးလူ” သာ ျဖစ္သည္ေလ။
**မိုးစက္ပြင့္**
No comments:
Post a Comment