> -မရူးလြင့္ရန္ေလ-

ႏွင္းဆီ နီနီရဲရဲေတြ.......သူတို ့ကို ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္သည္။ ကၽြန္မက မိန္းမသားပီပီ စံပယ္ပန္း၊ ခေရပန္း၊ ပိေတာက္ပန္း၊ ကံေကာ္ပန္း အားလံုးကို ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးတတ္သူပါ။ ငယ္ငယ္ ကေလးဘ၀ကေတာ့ ခ်ယ္ရီပန္းေတြက ကၽြန္မရဲ ့စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ေတြျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ တပင္လံုးေ၀ေနေအာင္ပြင့္တတ္တဲ ့ခ်ယ္ရီပန္းေတြကို ေန႔တိုင္း အပင္ေပၚအထိ တက္တက္ခူးျပီး ဘုရားမွာ ေ၀ေနေအာင္လွဴတတ္တာကို အမွတ္ရမိပါသည္။ ထိုကေလးဘ၀ကတည္းက ကၽြန္မက ပန္းပြင့္ေလးေတြကို ႏွစ္သက္တတ္သူ တစ္ေယာက္လို ့အသိအမွတ္ျပဳ ေျပာဆိုခံရဖူးခဲ့ပါသည္။ ေတာင္ေပၚေဒသမွာ ေဒသပန္းမ်ားျဖစ္တဲ့ ခ်ယ္ရီပန္းေတြအျပင္ ယိမ္းႏြဲ ့စြာ ႏြယ္ယူပြင့္ငင္တတ္တဲ ့ပဲပန္းေရာင္စံုေလးေတြ၊ တစ္ခင္းလံုး ပုလဲေရာင္ထျပီး ေမႊးေနေအာင္ပြင့္တတ္တဲ့ ေရေမႊးပန္းေတြ....သူတိို ့က ကၽြန္မငယ္ဘ၀ရဲ ့ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေတြျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ေနာက္ စံပယ္ပန္းေလးေတြကို ကၽြန္မခ်စ္မိျပန္သည္။ ေဖြးေနေအာင္ပြင့္တတ္တဲ ့စံပယ္ပန္းေတြကို စံပယ္ပန္းရံုကေန ခူးဆြတ္ျပီး ၾကိဳးနဲ ့သီရတာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ သိပ္လွတဲ ့ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္လိုပါ။ ပန္းေတြမွာ ရနံေလးေတြ အမ်ိဴးမ်ိဳးရွိၾကတဲ့အထဲ စံပယ္ရဲ ့ေမႊးရနံကိုေတာ့ ကၽြန္မႏွစ္သက္စြဲလမ္းမိျပီး ညတိုင္းလိုလို အိမ္ေခါင္းရင္းျပတင္းေပါက္က ပ်ံ ့လြင့္လာမယ့္ စံပယ္နံ ့နဲ ့အိပ္မက္မက္တတ္သူ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ ကၽြန္မဆံႏြယ္ေတြထက္မွာ အျမဲေနရာယူတတ္သူကေတာ့ ေႏြဦးကံ့ေကာ္ရယ္ပါ။ ခ်ယ္ရီေတြနဲ ့ေ၀းခဲ့ရလို ့၀မး္နည္းခဲ့ရတဲ ့ကၽြန္မကို သူက အစားထုိးႏွစ္သိမ့္သူရယ္ပါေလ။ ကၽြန္မရဲ ့ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ေလးေတြကို ဖဲၾကိဳးအစိမ္းေလးနဲ ့စုစည္းခ်ည္ေႏွာင္ျပီး ၀တ္ဆံ၀ါ၀ါေလးေတြနဲ ့ပြင့္ခ်ပ္ေဖြးေဖြး ကံ့ေကာ္ပြင့္ကေလး တစ္ပြင့္ကို ဆံညွပ္ကေလးနဲ ့ေမေမက ပန္ေပးခဲ့တဲ ့အဲဒီေန ့ေလးက ကၽြန္မရဲ ့ေဒသအေျပာင္းအလဲ ကို အသားက်သြားေစခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းခ်င္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ ကံ့ေကာ္ပြင့္ေလးေတြႏွင့္ ကၽြန္မရဲ ့ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းကုန္လြန္ခဲ့ရတဲ ့အခိုက္အတန္႔ေတြက ျဖဴစင္ရွင္းသန္႔စြာ ကုန္လြန္ေစခဲ့သူက ေမေမရယ္ပါ။ ေမေမက ကၽြန္မကို ကံ့ေကာ္ပြင့္ေလးေတြ ေခါင္းမွာထိုးေပးတိုင္း "သမီးေလး မိန္းမသား ဘ၀ဆိုတာ ဒီကံ့ေကာ္ပြင့္ေလးေတြလိုပဲ...သမီးရဲ ့ကိုယ္က်င့္သိကၡာက သူ ့၀တ္ဆံေလးေတြကို တန္ဖိုးရွိျပီး ႏူးညံ့လြန္းတယ္။ သူ ့ရဲ ့ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တဲ ့ရနံ ့ဆိုတာက သမီးတို ့ရဲ ့ႏုပ်ိဳမႈပဲ...သူတို ့ကို သမီးတို ့ရဲ ့ဆင္ျခင္စဥ္းစားဥာဏ္နဲ ့တူတဲ ့ ပြင့္ခ်ပ္ျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ ့ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းရမယ္ေနာ္ "တဲ့ေလ။ ကၽြန္မ ကံ့ေကာ္ပန္းေလးေတြကို ခ်စ္ခင္မိရံုမက တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးတတ္ခဲ့ပါတယ္။ ကံ့ေကာ္ရနံရျပီဆိုတာနဲ ့ကၽြန္မရဲ ့ႏုပ်ိဳမႈေတြကို အျမဲလိုလိုျပန္လည္ ေအာင့္ေမ့တမ္းတတ္ေနျပီ။ ေနာက္ သဇင္ပန္းေလးေတြကိုေတာ့ ကၽြန္မဘြဲ ့ယူတဲ့ေန ့ကမွ အမ်ားၾကီးေတြ ့ဖူးပန္ဖူးရတာပါ။ သူ ့ညွာတံေလးေပ်ာ့ေယာင္းသြယ္လ်ေနပံုကို သေဘာအက်ၾကီးက်ျပီး ရုိးတံတစ္ေလွ်ာက္ ကပ္ျပီးဖူးပြင့္ေနတဲ ့ပြင့္ခ်ပ္ပိစိေလးေတြကို တစ္ပြင့္ခ်င္းလိုက္ တို ့ထိၾကည့္ေနမိပါသည္။ ေမေမက ကၽြန္မဘ၀အတြက္ ေနာက္ထပ္ပန္းပြင့္ေလး တစ္မ်ိဳးကို ပ်ိဳးေပးျပန္ျပီေလ။ " သမီး သဇင္ပန္းေတြက ေတာ္၀င္ပန္းလို ့ေရွးျမန္မာဘုရင္ေတြလက္ထပ္က သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတာ။ သူက သဘာ၀အတိုင္းဆို ဟိုးအပင္အျမင့္ၾကီးမွာ ေပါက္တတ္လို ့ေနာက္အမ်ားၾကီးမပြင့္ပဲ ရွားပါးလို ့လူေတြက တန္ဖိုးထားၾကတယ္။ သမီးေလးလည္း ကိုယ္က မိန္းမသားဆိုေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈရွိတဲ့ အရည္အခ်င္းရွိတဲ ့မိန္းမတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဂုဏ္သိကၡာကို တန္ဖိုးထားကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို ့သမီးရဲ ့စိတ္ဓာတ္ကို ျမင့္မားတဲ့ေနရာမွာပဲ ထားရမယ္။ သူတကာ လက္လွမ္းမမွီႏိုင္တဲ့အတြက္ သူ ့ကို သိပ္ျမတ္ႏုိးတန္ဖိုးထားျပီး သူ ့ကို ႏွစ္သက္တာမွန္တဲ့သူသာ လွမ္းျခဴႏိုင္မယ္။ ပင္ျမင့္ေလ တန္ဖိုးရွိေလပါ သမီး။ သမီးေရွ ့ဆက္ရမယ့္ ဘ၀မွာ သမီးအရည္အခ်င္းနဲ ့သမီး သဇင္ပန္းေတြလို ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ သမီးဘြဲ ့ယူတဲ ့ေန ့မွာ ေမေမက သဇင္ေတြ ေ၀ေနေအာင္ပန္ေပးတာေပါ့ "။ ကၽြန္မ သဇင္ပန္းကို တန္ဖိုးထားတတ္ခဲ့ရျပန္ပါသည္ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ ကၽြန္မဘ၀ထဲကို အဲဒီပန္းနီနီေတြ ၀င္မလာခဲ့ေသးဘူး။ ကၽြန္မတို ့ငယ္ငယ္တုန္းက အိမ္ေရွ ့ေျမကြက္လပ္မွာ ေပါက္ေရာက္ေနတဲ ့ႏွင္းဆီပန္းေတြက ေဖြးေဖြးျဖဴျဖဴ၊ ပန္းဆီေတာက္ေတာက္ အပြင့္ေတြမွာ လက္သီးတစ္ဆုပ္စာ အၾကီးၾကီးေတြရယ္ပါ။ ေနာက္ တျခံဳလံုးရဲေနေအာင္ပြင့္တတ္တဲ ့ႏွင္းဆီရိုင္း အပြင့္ေသးေသးေလးေတြ။ အဲဒီပန္းေလးေတြကို အျမဲျမင္ေတြ ့ခဲ့ရဖူးေပမယ့္ ကၽြန္မသူတို ့နဲ ့မရင္းႏွီးခဲ့မိပါ။ ဘာလို ့လဲဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း ခုထိမေတြးမိတာပါ။ သူတို ့က ကၽြန္မဘ၀မွာ ကၽြန္မမသိပဲ ကၽြန္မေဘးမွာ အျမဲတေစၱရွိေနခဲ့တာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ သူတို ့ကို ကၽြန္မ သိပ္ခ်စ္မိေစဖို ့တစ္ေန ့ကၽြန္မဆီ ႏွင္းဆီ အနီရဲရဲ တစ္ပြင့္ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါသည္။ အဲဒီေန ့က ကၽြန္မအသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္တဲ့ ေန႔ပါ။ မွတ္မွတ္ရရပါပဲ။ မိသားစု နဲ ့အတူ မက်င္းပႏိုင္ခဲ့တဲ ့ပထမဆံုးေမြးေန ့မွာ အဲဒီ ႏွင္းဆီအနီရဲရဲေလးကို ကၽြန္မဆီယူေဆာင္လာေပးခဲ့သူက တစ္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္မက ခါးခါးသီးသီးမုန္းတီးရမယ့္ " ေမာင္ "ရယ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ မုန္းတီးျခင္းမတိုင္ခင္မွာ ကၽြန္မက ေမာင့္ကို နင့္နင္းသည္းသည္းခ်စ္မိခဲ့ပါသည္။ ေမာင္ က ကၽြန္မကို ဘာ့ေၾကာင့္အဲဒီႏွင္းဆီ အနီရဲရဲၾကီးတစ္ပြင့္ကို အဲဒီေန ့ကလက္ေဆာင္ေပးခဲ့တာလည္းဆိုတာ ခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္မေတြးေတာမိေနတုန္းပါ။ ရင္ခုန္တတ္တဲ့အရြယ္မို ့ရင္ခုန္ခ်င္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မက ေမေမ့ရဲ ့ပန္းပြင့္ေတြေၾကာင့္ ကၽြန္မစိတ္ေတြ လြန္ဆြဲပြဲၾကီး အၾကိမ္ၾကိမ္ႏြဲေနခဲ့ရတာေပါ့။ ေမာင့္ကို ကၽြန္မျမင္တိုင္း ရင္ခုန္ရသည္။ အသက္ရႈသံေတြ ပံုမွန္မဟုတ္ေဖာက္ျပန္ေနခဲ့တာကို ကၽြန္မကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မသိက်ိဳးကၽြန္ျပဳဖို ့ၾကိဳးစားေနရင္းနဲ ့ပဲ ေမာင့္ကို ကၽြန္မ သိပ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့မိပါသည္။ ေမာင္က ကၽြန္မကို ေနာက္ထပ္ႏွင္းဆီပန္းေတြ ဘယ္ေတာ့မွထပ္မေပးေတာ့ပါ။ ေမာင့္ထံမွာ ကၽြန္မရလိုက္တာက ေမာင့္ရဲ ့ပါးခ်ိဳင့္ေလးထဲက ႏူးညံ့လြန္းတဲ့ အျပံဳးေလးနည္းနည္း နဲ ့ေလေျပသယ္ေဆာင္လာေပးတဲ ့ေမာင့္ကိုယ္သင္းနံ ့ေလးရယ္ပါ။ တခါတရံ ေမာင္ရယ္ေမာေနျခင္းဟာ ကၽြန္မျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ကၽြန္မကို ေမာင္ျမတ္ႏိုးတယ္ဆိိုတာကို ကၽြန္မသိေနခဲ့တယ္လို ့အဲဒီအခ်ိန္က အေတြးေတြဟာ ခုထိ ကၽြန္မအတြက္ သံသယေတြျဖစ္ေနဆဲပါ။ ေမာင့္ရဲ ့အျပံဳး ေမာင့္ရဲ ့စကားလံုး ေမာင့္ရဲ ့မ်က္လံုးေတြမွာ ကၽြန္မအေျဖရွာဖို ့ပုစၧာေတြမွာ အမ်ားၾကီးရယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအေျဖကို ကၽြန္မ ဘယ္မွာသြားေအာင္စာရင္းထုတ္ရမွာတဲ့လဲေလ။

အဲဒီကတည္းက ကၽြန္မ ႏွင္းဆီနီနီေတြေတြ ့တိုင္း ရင္ခုန္လႈိက္ေမာခဲ့၇တာ..။ ကၽြန္မရဲ ့ကဗ်ာစာ
အုပ္ေလးၾကားမွာ ေမာင့္ရဲ ့ႏွင္းဆီပြင့္ေျခာက္ေလး။ ရိုးတံေလးကို မီးပူထိုးျပီး ျပားေနေအာင္လုပ္ျပီး ကၽြန္မ ေမာင့္အတြက္ေရးတဲ ့ကဗ်ာေလးေတြနဲ ့အတူ ယုယစြာ သိမ္းဆည္းထားခဲ့မိပါသည္။ ကၽြန္မရဲ ့ေခါင္းရင္းက
 ေၾကြပန္းအိုးထဲမွာ ႏွင္းဆီရဲရဲေတြ။ ကၽြန္မ ေခါင္းေပၚမွာလည္း အျမဲလိုလို ႏွင္းဆီနီနီရဲရဲ တစ္ပြင့္ သူ ့စိတ္နဲ ့သူ မင္းမူခဲ့ျပီးျပီ။ ကၽြန္မ အိမ္၀ရန္တာမွာ ႏွင္းဆီပန္းအိုးေတြ။ "ကၽြန္မကို ရဲရဲနီေနေအာင္ပြင့္တဲ ့ႏွင္းဆီမ်ိဳးေတြပဲ ပ်ိဳးေပးပါ " ပန္းဥယာဥ္က ကေလးေတြက ကၽြန္မကို အန္တီႏွင္းဆီနီ လို ့နာမည္၀ွက္ေပးေခၚၾကတယ္တဲ့ေလ။ ကၽြန္မရဲ ့စြဲလမ္းမႈဟာ ရူးမိုက္စြာ ရူးသြပ္စြာ။ ေမာင္လက္ထပ္လိုက္တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြကို ၾကားရတဲ့ေန ့က ကၽြန္မရဲ ့ႏွင္းဆီပန္းအိုးထဲက ပထမဆံုး နီေဆြးျပီး စိုအိေနတဲ ့ႏွင္းဆီပန္းပြင့္ၾကီးတစ္ပြင့္ ပြင့္ခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံျခားကေနမွာေပးထားတာပါ...အစ္မေန ့တိိုင္း ေရႊရည္ေလးေလာင္းေပးပါလို ့ပန္းစိုက္တဲ ့ကေလးမေလးက မွာလိုက္တာကို ကၽြန္မက ေနာက္တာလား သမီးရယ္..သူက အဲဒီလိုေတာင္ လုပ္ရတာလားလို ့ရယ္သြမ္းေသြးျပီးေျပာခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္မေန ့တိုင္း အဲဒီပန္းပင္ပ်ိဳေလးေတြကို ေရႊဆြဲၾကိဳး လက္ေကာက္ေတြ စိမ္ထားတဲ ့ေရႊရည္ေလးေတြကို ျဖန္းေလာင္းေပးခဲ့တာ။ အဲဒီပန္းပြင့္ေလးေတြနဲ ့အတူ ေမာင့္အျပံဳးေတြမ်ား ျပန္လည္ရရွိမလားဆိုတဲ ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး ကၽြန္မ မသိစိတ္မွာ ခုိ၀င္ေနခဲ့သလားဟု။ ေမာင္က ေက်ာင္းဆရာမေလး တစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္လိုက္တာျဖစ္ပါသည္။ ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘ၀တဲ့ေလ။ ေမာင္တခ်ိန္ကေျပာဖူးတယ္။ ေမာင့္ကို ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မေမးၾကည့္ခ်င္မိပါသည္။ ၁၀ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ကၽြန္မရဲ ့သံသယေတြ။ ဒီသံသယေတြကို ႏွင္းဆီနီနီေတြနဲ ့အတူ ကၽြန္မပ်ိဴးယူထားခဲ့တာျဖစ္ပါသည္။ အဲဒီညက ကၽြန္မ ေမာင့္ဆီကို ဖုန္းဆက္ဖို ့ေမာင့္ဖုန္းနံပါတ္ကို ႏွိပ္လိုက္ ျပန္ခ်လို္က္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး ေမာင့္ဘက္က ဖုန္းထူးေတာ့မွာ " congratulation ပါ .........ကၽြန္မ ရွင့္အတြက္ ၀မ္းသာပါတယ္။" "...........................................................
ဘ၀က ကိုယ့္ကိုေရြးျခယ္ထားျပီးသားပါ ..........မင္းက ဟိုးအျမင့္ၾကီးမွာ ပြင့္ေနတဲ့ သဇင္ပန္းရယ္ပါ..........." ။ ေမာင္ ဒီစကားကို ေျပာခဲ့တာလား ကၽြန္မ ၾကားေယာင္ခဲ့ျခင္းလား ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ မမွတ္မိခ်င္ေတာ့ပါ။ ေမာင့္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမွာ ကၽြန္မကို လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာေပးလွည့္ပါ။ ကၽြန္မ လြတ္ေျမာက္မႈမွာ ေမာင္ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။ အဲဒီညက ကၽြန္မ ပန္းေစ်းမွာ ႏွင္းဆီနီနီရဲရဲေတြ အမ်ားၾကီးသြား၀ယ္ျပီး တစ္ညလံုး ပန္းျခင္းေလးတစ္ခု ထိုင္ထိုးေနမိခဲ့သည္။ ေမာင္ႏွင့္ ေမာင့္ပန္းပြင့္ေလး အတြက္ ကၽြန္မႏွင္းဆီနီနီေတြပို ့လိုက္ပါတယ္။ ေဗဒင္ဆရာကေျပာတယ္။ ကၽြန္မ က ႏွင္းဆီနီနီေတြနဲ ့မတည့္ဘူးတဲ့ေလ။ ကရကဋ္ရာသီဘြား ဘီလူးနကၡတ္နဲ ့ေမြးလာတဲ့သူမို ့ႏွင္းဆီနီနီေတြကို ေရွာင္ရမယ္တဲ့ေလ။ ႏွင္းဆီနီနီေတြကို ကၽြန္မ သိပ္ၾကိဳက္တယ္ ဆရာ လို ့ေျပာမိေတာ့ သူတို ့က မင္းရဲ ့က်ိန္စာေတြပဲတဲ့။ မင္းက ႏွင္းဆီနီနီေတြကို ဘုရားပန္းအျဖစ္ေတာင္ ကပ္လွဴလို ့မရဘူး မိန္းကေလးတဲ့။ ကၽြန္မ မ်က္ရည္တစ္ေပါက္က ကၽြန္မလက္ေပၚကို ေဖာက္ခနဲ က်ဆင္းသြားတယ္။ ကၽြန္မက ႏွင္းဆီနီနီေတြကို သိပ္ခ်စ္မက္ခဲ့ျပီးျပီ။ ကၽြန္မ ကၽိန္စာသင့္ေနခဲ့ျပီးျပီေလ။ ဘ၀ဆက္တိုင္း ပန္းပြင့္ေလး တစ္ပြင့္ျဖစ္ခြင့္ရမယ္ဆို.....................................။ ႏွင္ဆီနီနီေတြ ကၽြန္မ မ်က္၀န္းထဲမွာ ေ၀၀ါးသြားတယ္.....................ေနာက္ အဲဒီႏွင္းဆီပန္းခင္းၾကီးထဲ ကၽြန္မ........................။ ေမာင္ ကၽြန္မကို တကယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မယံုတယ္။ အဲဒီ ႏွင္းဆီနီနီေတြ သိတယ္။ ကၽြန္မ ဘ၀ထဲမွာ ခ်ယ္ရီပန္းေတြ၊ စံပယ္ပန္းေတြ၊ ကံ့ေကာ္ပန္းေတြ၊ ပိေတာက္ပန္းေတြ၊ သဇင္ပန္းေလးေတြ........... ေနာက္ အဲဒီႏွင္းဆီနီနီေတြ...............။ 

**အမြန္မြန္း** 
၂၀ ၁၀ ၂၀၁၂ -- 

Posted By Blogger လူဗိုလ္

-မရူးလြင့္ရန္ေလ-

ႏွင္းဆီ နီနီရဲရဲေတြ.......သူတို ့ကို ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္သည္။ ကၽြန္မက မိန္းမသားပီပီ စံပယ္ပန္း၊ ခေရပန္း၊ ပိေတာက္ပန္း၊ ကံေကာ္ပန္း အားလံုးကို ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးတတ္သူပါ။ ငယ္ငယ္ ကေလးဘ၀ကေတာ့ ခ်ယ္ရီပန္းေတြက ကၽြန္မရဲ ့စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ေတြျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ တပင္လံုးေ၀ေနေအာင္ပြင့္တတ္တဲ ့ခ်ယ္ရီပန္းေတြကို ေန႔တိုင္း အပင္ေပၚအထိ တက္တက္ခူးျပီး ဘုရားမွာ ေ၀ေနေအာင္လွဴတတ္တာကို အမွတ္ရမိပါသည္။ ထိုကေလးဘ၀ကတည္းက ကၽြန္မက ပန္းပြင့္ေလးေတြကို ႏွစ္သက္တတ္သူ တစ္ေယာက္လို ့အသိအမွတ္ျပဳ ေျပာဆိုခံရဖူးခဲ့ပါသည္။ ေတာင္ေပၚေဒသမွာ ေဒသပန္းမ်ားျဖစ္တဲ့ ခ်ယ္ရီပန္းေတြအျပင္ ယိမ္းႏြဲ ့စြာ ႏြယ္ယူပြင့္ငင္တတ္တဲ ့ပဲပန္းေရာင္စံုေလးေတြ၊ တစ္ခင္းလံုး ပုလဲေရာင္ထျပီး ေမႊးေနေအာင္ပြင့္တတ္တဲ့ ေရေမႊးပန္းေတြ....သူတိို ့က ကၽြန္မငယ္ဘ၀ရဲ ့ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေတြျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ေနာက္ စံပယ္ပန္းေလးေတြကို ကၽြန္မခ်စ္မိျပန္သည္။ ေဖြးေနေအာင္ပြင့္တတ္တဲ ့စံပယ္ပန္းေတြကို စံပယ္ပန္းရံုကေန ခူးဆြတ္ျပီး ၾကိဳးနဲ ့သီရတာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ သိပ္လွတဲ ့ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္လိုပါ။ ပန္းေတြမွာ ရနံေလးေတြ အမ်ိဴးမ်ိဳးရွိၾကတဲ့အထဲ စံပယ္ရဲ ့ေမႊးရနံကိုေတာ့ ကၽြန္မႏွစ္သက္စြဲလမ္းမိျပီး ညတိုင္းလိုလို အိမ္ေခါင္းရင္းျပတင္းေပါက္က ပ်ံ ့လြင့္လာမယ့္ စံပယ္နံ ့နဲ ့အိပ္မက္မက္တတ္သူ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ ကၽြန္မဆံႏြယ္ေတြထက္မွာ အျမဲေနရာယူတတ္သူကေတာ့ ေႏြဦးကံ့ေကာ္ရယ္ပါ။ ခ်ယ္ရီေတြနဲ ့ေ၀းခဲ့ရလို ့၀မး္နည္းခဲ့ရတဲ ့ကၽြန္မကို သူက အစားထုိးႏွစ္သိမ့္သူရယ္ပါေလ။ ကၽြန္မရဲ ့ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ေလးေတြကို ဖဲၾကိဳးအစိမ္းေလးနဲ ့စုစည္းခ်ည္ေႏွာင္ျပီး ၀တ္ဆံ၀ါ၀ါေလးေတြနဲ ့ပြင့္ခ်ပ္ေဖြးေဖြး ကံ့ေကာ္ပြင့္ကေလး တစ္ပြင့္ကို ဆံညွပ္ကေလးနဲ ့ေမေမက ပန္ေပးခဲ့တဲ ့အဲဒီေန ့ေလးက ကၽြန္မရဲ ့ေဒသအေျပာင္းအလဲ ကို အသားက်သြားေစခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းခ်င္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ ကံ့ေကာ္ပြင့္ေလးေတြႏွင့္ ကၽြန္မရဲ ့ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းကုန္လြန္ခဲ့ရတဲ ့အခိုက္အတန္႔ေတြက ျဖဴစင္ရွင္းသန္႔စြာ ကုန္လြန္ေစခဲ့သူက ေမေမရယ္ပါ။ ေမေမက ကၽြန္မကို ကံ့ေကာ္ပြင့္ေလးေတြ ေခါင္းမွာထိုးေပးတိုင္း "သမီးေလး မိန္းမသား ဘ၀ဆိုတာ ဒီကံ့ေကာ္ပြင့္ေလးေတြလိုပဲ...သမီးရဲ ့ကိုယ္က်င့္သိကၡာက သူ ့၀တ္ဆံေလးေတြကို တန္ဖိုးရွိျပီး ႏူးညံ့လြန္းတယ္။ သူ ့ရဲ ့ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တဲ ့ရနံ ့ဆိုတာက သမီးတို ့ရဲ ့ႏုပ်ိဳမႈပဲ...သူတို ့ကို သမီးတို ့ရဲ ့ဆင္ျခင္စဥ္းစားဥာဏ္နဲ ့တူတဲ ့ ပြင့္ခ်ပ္ျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ ့ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းရမယ္ေနာ္ "တဲ့ေလ။ ကၽြန္မ ကံ့ေကာ္ပန္းေလးေတြကို ခ်စ္ခင္မိရံုမက တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးတတ္ခဲ့ပါတယ္။ ကံ့ေကာ္ရနံရျပီဆိုတာနဲ ့ကၽြန္မရဲ ့ႏုပ်ိဳမႈေတြကို အျမဲလိုလိုျပန္လည္ ေအာင့္ေမ့တမ္းတတ္ေနျပီ။ ေနာက္ သဇင္ပန္းေလးေတြကိုေတာ့ ကၽြန္မဘြဲ ့ယူတဲ့ေန ့ကမွ အမ်ားၾကီးေတြ ့ဖူးပန္ဖူးရတာပါ။ သူ ့ညွာတံေလးေပ်ာ့ေယာင္းသြယ္လ်ေနပံုကို သေဘာအက်ၾကီးက်ျပီး ရုိးတံတစ္ေလွ်ာက္ ကပ္ျပီးဖူးပြင့္ေနတဲ ့ပြင့္ခ်ပ္ပိစိေလးေတြကို တစ္ပြင့္ခ်င္းလိုက္ တို ့ထိၾကည့္ေနမိပါသည္။ ေမေမက ကၽြန္မဘ၀အတြက္ ေနာက္ထပ္ပန္းပြင့္ေလး တစ္မ်ိဳးကို ပ်ိဳးေပးျပန္ျပီေလ။ " သမီး သဇင္ပန္းေတြက ေတာ္၀င္ပန္းလို ့ေရွးျမန္မာဘုရင္ေတြလက္ထပ္က သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတာ။ သူက သဘာ၀အတိုင္းဆို ဟိုးအပင္အျမင့္ၾကီးမွာ ေပါက္တတ္လို ့ေနာက္အမ်ားၾကီးမပြင့္ပဲ ရွားပါးလို ့လူေတြက တန္ဖိုးထားၾကတယ္။ သမီးေလးလည္း ကိုယ္က မိန္းမသားဆိုေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈရွိတဲ့ အရည္အခ်င္းရွိတဲ ့မိန္းမတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဂုဏ္သိကၡာကို တန္ဖိုးထားကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို ့သမီးရဲ ့စိတ္ဓာတ္ကို ျမင့္မားတဲ့ေနရာမွာပဲ ထားရမယ္။ သူတကာ လက္လွမ္းမမွီႏိုင္တဲ့အတြက္ သူ ့ကို သိပ္ျမတ္ႏုိးတန္ဖိုးထားျပီး သူ ့ကို ႏွစ္သက္တာမွန္တဲ့သူသာ လွမ္းျခဴႏိုင္မယ္။ ပင္ျမင့္ေလ တန္ဖိုးရွိေလပါ သမီး။ သမီးေရွ ့ဆက္ရမယ့္ ဘ၀မွာ သမီးအရည္အခ်င္းနဲ ့သမီး သဇင္ပန္းေတြလို ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ သမီးဘြဲ ့ယူတဲ ့ေန ့မွာ ေမေမက သဇင္ေတြ ေ၀ေနေအာင္ပန္ေပးတာေပါ့ "။ ကၽြန္မ သဇင္ပန္းကို တန္ဖိုးထားတတ္ခဲ့ရျပန္ပါသည္ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ ကၽြန္မဘ၀ထဲကို အဲဒီပန္းနီနီေတြ ၀င္မလာခဲ့ေသးဘူး။ ကၽြန္မတို ့ငယ္ငယ္တုန္းက အိမ္ေရွ ့ေျမကြက္လပ္မွာ ေပါက္ေရာက္ေနတဲ ့ႏွင္းဆီပန္းေတြက ေဖြးေဖြးျဖဴျဖဴ၊ ပန္းဆီေတာက္ေတာက္ အပြင့္ေတြမွာ လက္သီးတစ္ဆုပ္စာ အၾကီးၾကီးေတြရယ္ပါ။ ေနာက္ တျခံဳလံုးရဲေနေအာင္ပြင့္တတ္တဲ ့ႏွင္းဆီရိုင္း အပြင့္ေသးေသးေလးေတြ။ အဲဒီပန္းေလးေတြကို အျမဲျမင္ေတြ ့ခဲ့ရဖူးေပမယ့္ ကၽြန္မသူတို ့နဲ ့မရင္းႏွီးခဲ့မိပါ။ ဘာလို ့လဲဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း ခုထိမေတြးမိတာပါ။ သူတို ့က ကၽြန္မဘ၀မွာ ကၽြန္မမသိပဲ ကၽြန္မေဘးမွာ အျမဲတေစၱရွိေနခဲ့တာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ သူတို ့ကို ကၽြန္မ သိပ္ခ်စ္မိေစဖို ့တစ္ေန ့ကၽြန္မဆီ ႏွင္းဆီ အနီရဲရဲ တစ္ပြင့္ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါသည္။ အဲဒီေန ့က ကၽြန္မအသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္တဲ့ ေန႔ပါ။ မွတ္မွတ္ရရပါပဲ။ မိသားစု နဲ ့အတူ မက်င္းပႏိုင္ခဲ့တဲ ့ပထမဆံုးေမြးေန ့မွာ အဲဒီ ႏွင္းဆီအနီရဲရဲေလးကို ကၽြန္မဆီယူေဆာင္လာေပးခဲ့သူက တစ္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္မက ခါးခါးသီးသီးမုန္းတီးရမယ့္ " ေမာင္ "ရယ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ မုန္းတီးျခင္းမတိုင္ခင္မွာ ကၽြန္မက ေမာင့္ကို နင့္နင္းသည္းသည္းခ်စ္မိခဲ့ပါသည္။ ေမာင္ က ကၽြန္မကို ဘာ့ေၾကာင့္အဲဒီႏွင္းဆီ အနီရဲရဲၾကီးတစ္ပြင့္ကို အဲဒီေန ့ကလက္ေဆာင္ေပးခဲ့တာလည္းဆိုတာ ခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္မေတြးေတာမိေနတုန္းပါ။ ရင္ခုန္တတ္တဲ့အရြယ္မို ့ရင္ခုန္ခ်င္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မက ေမေမ့ရဲ ့ပန္းပြင့္ေတြေၾကာင့္ ကၽြန္မစိတ္ေတြ လြန္ဆြဲပြဲၾကီး အၾကိမ္ၾကိမ္ႏြဲေနခဲ့ရတာေပါ့။ ေမာင့္ကို ကၽြန္မျမင္တိုင္း ရင္ခုန္ရသည္။ အသက္ရႈသံေတြ ပံုမွန္မဟုတ္ေဖာက္ျပန္ေနခဲ့တာကို ကၽြန္မကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မသိက်ိဳးကၽြန္ျပဳဖို ့ၾကိဳးစားေနရင္းနဲ ့ပဲ ေမာင့္ကို ကၽြန္မ သိပ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့မိပါသည္။ ေမာင္က ကၽြန္မကို ေနာက္ထပ္ႏွင္းဆီပန္းေတြ ဘယ္ေတာ့မွထပ္မေပးေတာ့ပါ။ ေမာင့္ထံမွာ ကၽြန္မရလိုက္တာက ေမာင့္ရဲ ့ပါးခ်ိဳင့္ေလးထဲက ႏူးညံ့လြန္းတဲ့ အျပံဳးေလးနည္းနည္း နဲ ့ေလေျပသယ္ေဆာင္လာေပးတဲ ့ေမာင့္ကိုယ္သင္းနံ ့ေလးရယ္ပါ။ တခါတရံ ေမာင္ရယ္ေမာေနျခင္းဟာ ကၽြန္မျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ကၽြန္မကို ေမာင္ျမတ္ႏိုးတယ္ဆိိုတာကို ကၽြန္မသိေနခဲ့တယ္လို ့အဲဒီအခ်ိန္က အေတြးေတြဟာ ခုထိ ကၽြန္မအတြက္ သံသယေတြျဖစ္ေနဆဲပါ။ ေမာင့္ရဲ ့အျပံဳး ေမာင့္ရဲ ့စကားလံုး ေမာင့္ရဲ ့မ်က္လံုးေတြမွာ ကၽြန္မအေျဖရွာဖို ့ပုစၧာေတြမွာ အမ်ားၾကီးရယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအေျဖကို ကၽြန္မ ဘယ္မွာသြားေအာင္စာရင္းထုတ္ရမွာတဲ့လဲေလ။

အဲဒီကတည္းက ကၽြန္မ ႏွင္းဆီနီနီေတြေတြ ့တိုင္း ရင္ခုန္လႈိက္ေမာခဲ့၇တာ..။ ကၽြန္မရဲ ့ကဗ်ာစာ
အုပ္ေလးၾကားမွာ ေမာင့္ရဲ ့ႏွင္းဆီပြင့္ေျခာက္ေလး။ ရိုးတံေလးကို မီးပူထိုးျပီး ျပားေနေအာင္လုပ္ျပီး ကၽြန္မ ေမာင့္အတြက္ေရးတဲ ့ကဗ်ာေလးေတြနဲ ့အတူ ယုယစြာ သိမ္းဆည္းထားခဲ့မိပါသည္။ ကၽြန္မရဲ ့ေခါင္းရင္းက
 ေၾကြပန္းအိုးထဲမွာ ႏွင္းဆီရဲရဲေတြ။ ကၽြန္မ ေခါင္းေပၚမွာလည္း အျမဲလိုလို ႏွင္းဆီနီနီရဲရဲ တစ္ပြင့္ သူ ့စိတ္နဲ ့သူ မင္းမူခဲ့ျပီးျပီ။ ကၽြန္မ အိမ္၀ရန္တာမွာ ႏွင္းဆီပန္းအိုးေတြ။ "ကၽြန္မကို ရဲရဲနီေနေအာင္ပြင့္တဲ ့ႏွင္းဆီမ်ိဳးေတြပဲ ပ်ိဳးေပးပါ " ပန္းဥယာဥ္က ကေလးေတြက ကၽြန္မကို အန္တီႏွင္းဆီနီ လို ့နာမည္၀ွက္ေပးေခၚၾကတယ္တဲ့ေလ။ ကၽြန္မရဲ ့စြဲလမ္းမႈဟာ ရူးမိုက္စြာ ရူးသြပ္စြာ။ ေမာင္လက္ထပ္လိုက္တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြကို ၾကားရတဲ့ေန ့က ကၽြန္မရဲ ့ႏွင္းဆီပန္းအိုးထဲက ပထမဆံုး နီေဆြးျပီး စိုအိေနတဲ ့ႏွင္းဆီပန္းပြင့္ၾကီးတစ္ပြင့္ ပြင့္ခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံျခားကေနမွာေပးထားတာပါ...အစ္မေန ့တိိုင္း ေရႊရည္ေလးေလာင္းေပးပါလို ့ပန္းစိုက္တဲ ့ကေလးမေလးက မွာလိုက္တာကို ကၽြန္မက ေနာက္တာလား သမီးရယ္..သူက အဲဒီလိုေတာင္ လုပ္ရတာလားလို ့ရယ္သြမ္းေသြးျပီးေျပာခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္မေန ့တိုင္း အဲဒီပန္းပင္ပ်ိဳေလးေတြကို ေရႊဆြဲၾကိဳး လက္ေကာက္ေတြ စိမ္ထားတဲ ့ေရႊရည္ေလးေတြကို ျဖန္းေလာင္းေပးခဲ့တာ။ အဲဒီပန္းပြင့္ေလးေတြနဲ ့အတူ ေမာင့္အျပံဳးေတြမ်ား ျပန္လည္ရရွိမလားဆိုတဲ ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး ကၽြန္မ မသိစိတ္မွာ ခုိ၀င္ေနခဲ့သလားဟု။ ေမာင္က ေက်ာင္းဆရာမေလး တစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္လိုက္တာျဖစ္ပါသည္။ ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘ၀တဲ့ေလ။ ေမာင္တခ်ိန္ကေျပာဖူးတယ္။ ေမာင့္ကို ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မေမးၾကည့္ခ်င္မိပါသည္။ ၁၀ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ကၽြန္မရဲ ့သံသယေတြ။ ဒီသံသယေတြကို ႏွင္းဆီနီနီေတြနဲ ့အတူ ကၽြန္မပ်ိဴးယူထားခဲ့တာျဖစ္ပါသည္။ အဲဒီညက ကၽြန္မ ေမာင့္ဆီကို ဖုန္းဆက္ဖို ့ေမာင့္ဖုန္းနံပါတ္ကို ႏွိပ္လိုက္ ျပန္ခ်လို္က္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး ေမာင့္ဘက္က ဖုန္းထူးေတာ့မွာ " congratulation ပါ .........ကၽြန္မ ရွင့္အတြက္ ၀မ္းသာပါတယ္။" "...........................................................
ဘ၀က ကိုယ့္ကိုေရြးျခယ္ထားျပီးသားပါ ..........မင္းက ဟိုးအျမင့္ၾကီးမွာ ပြင့္ေနတဲ့ သဇင္ပန္းရယ္ပါ..........." ။ ေမာင္ ဒီစကားကို ေျပာခဲ့တာလား ကၽြန္မ ၾကားေယာင္ခဲ့ျခင္းလား ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ မမွတ္မိခ်င္ေတာ့ပါ။ ေမာင့္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမွာ ကၽြန္မကို လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာေပးလွည့္ပါ။ ကၽြန္မ လြတ္ေျမာက္မႈမွာ ေမာင္ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။ အဲဒီညက ကၽြန္မ ပန္းေစ်းမွာ ႏွင္းဆီနီနီရဲရဲေတြ အမ်ားၾကီးသြား၀ယ္ျပီး တစ္ညလံုး ပန္းျခင္းေလးတစ္ခု ထိုင္ထိုးေနမိခဲ့သည္။ ေမာင္ႏွင့္ ေမာင့္ပန္းပြင့္ေလး အတြက္ ကၽြန္မႏွင္းဆီနီနီေတြပို ့လိုက္ပါတယ္။ ေဗဒင္ဆရာကေျပာတယ္။ ကၽြန္မ က ႏွင္းဆီနီနီေတြနဲ ့မတည့္ဘူးတဲ့ေလ။ ကရကဋ္ရာသီဘြား ဘီလူးနကၡတ္နဲ ့ေမြးလာတဲ့သူမို ့ႏွင္းဆီနီနီေတြကို ေရွာင္ရမယ္တဲ့ေလ။ ႏွင္းဆီနီနီေတြကို ကၽြန္မ သိပ္ၾကိဳက္တယ္ ဆရာ လို ့ေျပာမိေတာ့ သူတို ့က မင္းရဲ ့က်ိန္စာေတြပဲတဲ့။ မင္းက ႏွင္းဆီနီနီေတြကို ဘုရားပန္းအျဖစ္ေတာင္ ကပ္လွဴလို ့မရဘူး မိန္းကေလးတဲ့။ ကၽြန္မ မ်က္ရည္တစ္ေပါက္က ကၽြန္မလက္ေပၚကို ေဖာက္ခနဲ က်ဆင္းသြားတယ္။ ကၽြန္မက ႏွင္းဆီနီနီေတြကို သိပ္ခ်စ္မက္ခဲ့ျပီးျပီ။ ကၽြန္မ ကၽိန္စာသင့္ေနခဲ့ျပီးျပီေလ။ ဘ၀ဆက္တိုင္း ပန္းပြင့္ေလး တစ္ပြင့္ျဖစ္ခြင့္ရမယ္ဆို.....................................။ ႏွင္ဆီနီနီေတြ ကၽြန္မ မ်က္၀န္းထဲမွာ ေ၀၀ါးသြားတယ္.....................ေနာက္ အဲဒီႏွင္းဆီပန္းခင္းၾကီးထဲ ကၽြန္မ........................။ ေမာင္ ကၽြန္မကို တကယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မယံုတယ္။ အဲဒီ ႏွင္းဆီနီနီေတြ သိတယ္။ ကၽြန္မ ဘ၀ထဲမွာ ခ်ယ္ရီပန္းေတြ၊ စံပယ္ပန္းေတြ၊ ကံ့ေကာ္ပန္းေတြ၊ ပိေတာက္ပန္းေတြ၊ သဇင္ပန္းေလးေတြ........... ေနာက္ အဲဒီႏွင္းဆီနီနီေတြ...............။ 

**အမြန္မြန္း** 
၂၀ ၁၀ ၂၀၁၂ -- 

Posted By Blogger လူဗိုလ္