> -ေတြးမိေတြးရာ.... စံုစီနဖာ- 

**ကားတစ္စီးႏွင့္ ခရီးသည္မ်ား** 

'အေမစု' ဟုခ်စ္စနိုးေခၚေသာ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ အအိုေဖာ္ဝင္စ အဘြားအို ငယ္ငယ္နွင့္ 'အဘေျပာင္' ဟုခ်စ္ စႏုိးေခၚၾကေသာ အဘိုးအိုငယ္တို႔ လက္တြဲေမာင္းနွင္ေသာ ဒီမိုကေရစီ ကားအိုသည္ တေရြ႕ေရြ႕ခရီးႏွင္လ်က္ရွိသည္။ ဖြတ္ခ်က္ ဖြတ္ခ်က္ႏွင့္ ေမာင္းနွင္ရင္း 'ရခိုင္' မွာ တစ္ခါပ်က္သည္။ 'ကခ်င္'အေရာက္တြင္ တစ္ခါပ်က္၍ ဟိုကလိဒီကလိ ကလိလိုက္ရသည္။ လက္ပံေတာင္းေတာင္တြင္ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ႏွင့္ တက္ရသည္။ တက္ရင္းနဲ႔လည္း ပ်က္လိုက္ေသးသည္။ အဆင္းဘက္ကို တြန္းခ်ဖို႔ လုပ္မည့္သူမ်ားရွိသလို ဂ်မ္းတံုးခုေပးသူလည္းမ်ားလွ၍ ခရီးဆက္နိုင္ခဲ႔သည္။ ယခု မိတၳီလာ အေရာက္ တြင္ ႏွာစီးေခ်ာင္းဆိုးျဖစ္၍ ရပ္ေနျပန္သည္။ ညီညီညာညာဝိုင္းတြန္းမွ စက္ႏုိးေပလိမ္႔မည္။ လာရာလမ္းကိုျပန္၍ ဝပ္ေရွာ့ကို ျပန္ထိုးမည္ မထိုးမည္ထက္ ကားကေတာ့ ခဏခဏပ်က္ေလသည္။ ကားအိုမလို႔ ခဏခဏပ်က္သည္ဆိုတာထက္ ပ်က္၍ရပ္ေနရျခင္းေၾကာင့္ ခရီးဖင့္ေနတာက လတ္တေလာအေသအခ်ာ ျဖစ္သည္။ ေရွ႕ခရီး အေဝးႀကီးေတာ့ က်န္ေသးသည္...။ (ေဖ့ဘုတ္ စာမ်က္ႏွာမွ) ဒီစာေလးကုိဖတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ေအာက္တြင္ ကြန္မန္႔ေရးျဖစ္သည္ `` ထုိကားႀကီးေပၚတြင္ ဓါတ္ဆီထုတ္ေရာင္း လုိသူမ်ားလည္း ငိုက္ျမည္း၍ လုိက္ပါလာသကဲ့သုိ႔ မွတ္တုိင္တြင္ ကားမရပ္မီ ႀကိဳတင္ ဆင္းေျပး၍ ေနရာဦးထားလုိသူမ်ားလည္း လုိက္ပါလာသည္။ အခ်ဳိ႔လည္း အိမ္တြင္ အိပ္ေရးပ်က္သမွ် ကားေပၚတြင္ ဇိမ္က်က် အိပ္၍လုိက္ပါလာၾကသည္....။ တစ္ေရးႏုိးေသာ္ Aircon Bus ကဲ့သုိ႔ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္ေၾကာင္းႏွင့္ ေခတ္မမီေၾကာင္း ေျပာဆုိျပန္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ကားပုိင္ရွင္ႏွင့္ ေမာင္းသူတုိ႔အား ညွာတာေသာအားျဖင့္ ကားလက္မွတ္၀ယ္စီးသူကား လြန္စြာနည္းပါးေလသည္...။ ထုိ႔အတူ မ်က္စိစံုမွိတ္၍ ဤေခတ္ေဟာင္း ကားႀကီးအား ေရာင္းလုိက္ရေသာ္ မည္မွ်တန္မည္ကုိ စိတ္ျဖင့္ ကက္ကူေလးရွင္းျပဳလုပ္လာသူမ်ားလည္း လုိက္ပါလာၾကေလသည္....။ ဤ ကားအုိႀကီး၏ ထူးျခားခ်က္ကား ယံုၾကည္မွဳဟူေသာ တာယာမ်ားကုိ ဘရစ္စတုန္းအမ်ဳိးအစား တာယာ အသစ္မ်ား လဲထားျခင္းသာျဖစ္ပါေတာ့သည္.... ကားဘီးေတာ့ မေပါက္ပါေစနဲ႔....... အသစ္လဲဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္လုိ႔ပါ.....´´ ဟု......။


 **ပုလဲဆိပ္ကမ္းတုိက္ခုိက္မွဳ၏ အရင္းအျမစ္** 

စဥ္းစားစရာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါလာသည္..... ကၽြန္ေတာ္ကုိ မိခင္ႀကီးမွ ေမြးဖြားေပးျခင္းမရွိေသးေသာ (မိခင္ႀကီးပင္ မေမြးေသးေသာ) ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလသုိ႔ ျပန္ေရာက္သြားသည္... ၾကားဖူးျမင္ဘူး ဖတ္ဘူးထားသမွ်ႏွင့္ျဖစ္ပါသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ ေခတ္ဦးကာလတြင္ အေမရိကန္သည္ ပါ၀င္တုိက္ခုိက္ျခင္း မျပဳခဲ့.... စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ားကုိသာ ထုတ္လုပ္၍ ၄င္းႏွင့္ ရင္းႏွီေးသာ ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ တရား၀င္၊ မရင္းႏွီးေသာ ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ တရားမ၀င္ ေရာင္းခ်ခဲ့သည္...။ သုိ႔ရာတြင္ စစ္အတြင္းပါ၀င္လွ်က္ရွိေသာ ၿဗိတိသၽွတို႔သည္ အေမရိကန္မွ ထုတ္လုပ္ေသာ စစ္ပစၥည္းမ်ားကုိ ဝယ္ယူ လွ်က္ရွိရာ... ၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္ အကုန္ေလာက္တြင္ ေငြေၾကးျပတ္ေတာက္သြားေလသည္။ (ဂ်ာမန္ယူဘုတ္)ဟု ေခၚ သည့္ ေရငုပ္ သေဘၤာ မ်ားကလည္း မဟာမိတ္ ကုန္သေဘၤာမ်ားကို စဥ္ဆက္မျပတ္ အစားထိုး မရႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ႏွစ္ျမွဳပ္လ်က္ရွိ သည္။ မိမိႏုိင္ငံ၏ မိတ္ ဘက္ ၿဗိတိသွ် တုိ႔၏ အခက္အခဲမ်ားကုိ ကူညီေျဖရွင္းႏုိင္ရန္ အေမရိကန္ သမၼတ ႐ူးစဗဲ့က နည္းလမ္းသစ္တစ္မ်ဳိး တီထြင္လိုက္ေလ သည္။ ထိုနည္းလမ္းမ်ားမွာ ``အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွ စစ္ပစၥည္းမ်ားကို ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံသို႔ ေခတၱငွားထားၿပီးလၽွင္ စစ္ၿပီးေသာအခါတြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသို႔ ျပန္ေပးအပ္ရန္´´ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအစီအစဥ္အား ၁၉၄၁ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္လႊတ္ေတာ္မွ `` အငွားခ် အေႂကြးေပး ဥပေဒၾကမ္း´´အျဖစ္ အတည္ျပဳလိုက္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အေမရိကန္ စစ္ပစၥည္းမ်ားကို သယ္ယူပို႔ေဆာင္ရာ၌ ဂ်ာမန္ ယူဘုတ္(ေရငုပ္သေဘၤာ) မ်ား၏ အႏၲရာယ္ကို ေရွာင္ရွားႏုိင္ရန္အတြက္သေဘၤာမ်ားကို အေမရိကန္ေရတပ္က ဥေရာပတိုက္ႏွင့္ အိုက္စလန္ကၽြန္းအထိသာ အေစာင့္ေရွာက္ျဖင့္ လုိက္ပါေပးခဲ့ပါသည္။ အေမရိကန္၏ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မွဳအား ေက်နပ္ျခင္းမရွိေသာ ထုိအခ်ိန္က ေနမင္း၏ အင္ပါယာ ဂ်ပန္တုိ႔သည္ ေရေၾကာင္း ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး စီနာဂူမုိသည္ ေလယာဥ္တင္သေဘၤာ အကာဂီႏွင့္အတူ ဖ်က္သေဘၤာ ကိုးစင္း၊ အၾကီးစား ခရူဇာ သေဘၤာၾကီးႏွစ္စင္းႏွင့္ တုိက္သေဘၤာႏွစ္စင္းတုိ႔ ၿခံရံထားသည့္ ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာ ေၿခာက္စင္း ပါရိွသည္။ ပထမအသုတ္တြင္ ဗံုးၾကဲေလယာဥ္ ၉၀ ႏွင့္ ထုိးစုိက္ဗံုးၾကဲေလယာဥ္ ၅၀ ပါ၀င္ၿပီး ဇီးရိုးတုိက္ေလယာဥ္ ၅၀ က လိုက္ပါေစာင့္ေရွာက္သည္။ ဗံုးၾကဲေလယာဥ္ ၉၀ အနက္မွ ေလယာဥ္ ၄၀ တြင္ ေအာက္စီဂ်င္ဓာတ္ေငြ႔ၿဖင့္ ေမာင္းႏွင္ေသာ အထူးေတာ္ပီတုိမ်ား တပ္ဆင္ထားသည္။ က်န္ေလယာဥ္ ၅၀ တြင္ ေပါင္ ၁၀၀၀ ဗံုးမ်ား တပ္ဆင္ထားသည္။ အဓိက ရည္မွန္းခ်က္မွာ အေမရိကန္ ေရတပ္အုပ္စုၾကီးကို တုိက္ခုိက္ႏွစ္ၿမွဳပ္ ပစ္ရန္ ၿဖစ္သည္။ ဒုတိယအသုတ္တြင္ ဗံုးၾကဲေလယာဥ္ ၅၀၊ ထုိးစိုက္ ဗံုးၾကဲေလယာဥ္ ၈၀ ႏွင့္ ဇီးရိုးတုိက္ေလယာဥ္ ၅၀ ပါ၀င္သည္။ အဓိကရည္မွန္းခ်က္မွာ ကြ်န္းေပၚရိွ ေလယာဥ္ကြင္းမ်ားကို ဖ်က္ဆီးရန္ ၿဖစ္သည္။ ဂ်ပန္တုိ႔သည္အေမရိကန္၏ အႀကီးမားဆံုး ေရတပ္ဌာနခ်ဳပ္အား ၀င္ေရာက္တုိက္ခုိက္ရန္ ေရဒီယုိႏွင့္ သတင္းလွည့္စား မွဳမ်ား ျပဳလုပ္၍ အေရွ႔ေတာင္အာရွႏွင့္ အိႏၵိယသမုဒၵရာဘက္သုိ႔ ဦးတည္လမ္းေၾကာင္းျပ လွည့္စားကာ ၁၉၄၁ခုႏွစ္၊ဒီဇင္ဘာလ(၇)ရက္ေန႔ နံနက္ (၇း၅၆)နာရီခန္႔တြင္ ဟာ၀ုိင္အီကၽြန္းရွိ အေမရိကန္ ေရတပ္၀ိဥာဥ္ ပုလဲဆိပ္ကမ္း Pearl Harbor အား ၀င္ေရာက္ တုိက္ခုိက္ခဲ့ သည္။ ထုိတုိက္ခုိက္မွဳေၾကာင့္ ပုလဲဆိပ္ကမ္းရိွ စစ္သေဘၤာၾကီး ရွစ္စင္းအနက္ ငါးစင္း နစ္ျမဳပ္ခဲ့ၿပီး သံုးစင္း ပ်က္စီး သြားသည္။ ကနီတုိး ေရတပ္ဆုိင္ရာ ေလတပ္စခန္းတြင္ ကက္တလီနာ ေလယာဥ္ပ်ံၾကီး ၃၆ စင္းအနက္ ၂၇ စင္း ပ်က္စီးဆံုးရံွဳးခဲ့သည္။ အီ၀ါေရ တပ္ဆုိင္ရာ ေလတပ္စခန္းတြင္ တုိက္ေလယာဥ္ ၉ စင္း၊ ကင္းေထာက္ေလယာဥ္ ၁၈ စင္းႏွင့္ DC 3 သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရး ေလယာဥ္ ၆ စင္း တုိ႔ ဖ်က္ဆီးၿခင္းခံလိုက္ရသည္။ ဂ်ပန္ဇီးရိုးတုိက္ေလယာဥ္ ၁၅ စင္းက စက္ေသနတ္ၿဖင့္ လာေရာက္ ပစ္ခတ္သြားၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ပစ္ခတ္ခ်ိန္မွာ ေလးမိနစ္သာ ၾကာသည္။ ၾကည္းတပ္ဆုိင္ရာ ေလတပ္ဖြဲ႔တြင္ ( ထုိစဥ္က အေမရိကန္တြင္ ေလတပ္ဟူ၍ သီးၿခားတပ္ဖြဲ႔ မရိွေသးပါ ) ေလယာဥ္ စုစုေပါင္း ၂၂၁ စင္းရပ္နားထားခဲ့သည္။ တိုက္ခုိက္မွဳ၏ သံုးနာရီအၾကာတြင္ ဗံုးၾကဲေလယာဥ္မ်ားၿဖစ္သည့္ ဘီ ၁၇ ေလယာဥ္ ၈ စင္း၊ ဘီ ၁၈ ေလယာဥ္ ၂၂ စင္းႏွင့္ ေအ ၂၀ ေလယာဥ္ ခုနစ္စင္းတုိ႔ ဆံုးရံွဳးခဲ့ၿပီး တုိက္ေလယာဥ္မွန္သမွ် အားလံုးနီးပါး ပ်က္စီး ဆံုးရံွဳးခဲ့ရသည္။ အေမရိကန္စစ္သည္ (၂၄၀၀)ေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ရသည္။ အေမရိကန္သည္ ပစိဖိတ္ သမုဒၵရာရိွ ေရတပ္ႏွင့္ၾကည္း တပ္ဆုိင္ရာ ေလတပ္ဖြဲရိွ စုစုေပါင္းအင္အား ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ဆံုးရွဳံးခဲ့ရသည္။ ဂ်ပန္တုိ႔သည္ တုိက္ခုိက္မွဳ၏ ပထမအသုတ္တြင္ ေလယာဥ္ကိုးစင္း ဆံုးရံွဳးခဲ့ၿပီး ဒုတိယအသုတ္တြင္ ၂၁ စင္း ဆံုးရွံဳး ခဲ့သည္။ စုစုေပါင္း ေလယာဥ္ အစင္း ၃၀ ျဖစ္ပါသည္။ (ကံျမင့္- ေရဒါ၏ ေဆာင္းပါးမွ အခ်က္အလက္အခ်ဳိ႕ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္) 

**စီအုိင္ေအ၏ သေႏၶတည္မွဳ** 

ထုိသုိ႔ ပုလဲဆိပ္ကမ္း တုိက္ခုိက္မွဳၿပီးေနာက္ အေမရိကန္ဘက္မွ စစ္ေရးသတင္းအပါအ၀င္ သတင္း ေထာက္လွမ္းမွဳ အားနည္းျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု သံုးသပ္ရရွိခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ အေမရိကန္သည္ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း ၀င္ေရာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ၁၉၄၅ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၆)ရက္ေန႔တြင္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ၊ ဟီရုိရွီးမားႏွင့္ နာဂါ ဆာကီ ၿမိဳ႕ မ်ားသုိ႔ အႏုျမဴဗံုးမ်ားျဖင့္ တုိက္ခုိက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ထုိတုိက္ခိုက္မွဳေၾကာင့္ လူေပါင္း ၁၁၈၆၆၀ ေသဆံုးခဲ့ၿပီး ၁၉၀၀၀ေက်ာ္ အျပင္းအထန္ဒဏ္ရာရရွိကာ လူေပါင္း ၁၃၀၈၅ ဦး ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့သည့္အျပင္ လူေနအိမ္ေျခ ၆၀၀၀၀ေက်ာ္ ျပာက်ခဲ့ရပါသည္။ မ်ဳိးဆက္ ႏွစ္ဆက္ခန္႔အထိလည္း ေရာင္ျခည္သင့္ျခင္း အႏၱရာယ္ကုိ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရပါသည္။ ထုိသုိ႔ တုိက္ခုိက္မွဳမ်ား ျဖစ္ပြါးၿပီးေနာက္ အေမရိကန္သည္ အမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရး ကိစၥရပ္မ်ားအတြက္ ကမၻာအရပ္ရပ္တြင္ စစ္ေရးသတင္းမ်ားအား အထူးျပဳ စံုစမ္းေထာက္လွမ္းရန္ Central Intelligence Agency (CIA) အဖဲြ႔ႀကီးအား ၁၉၄၇ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ(၁၈)ရက္ေန႔တြင္ သမၼတ ထရူးမင္းလက္ထက္ National Security Act of 1947 အရ ဖဲြ႔စည္းထားရွိခဲ့ၿပီး ဘတ္ဂ်က္ ျမင့္မားစြာ ေထာက္ပံ့၍ ဖဲြ႔စည္းထားခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ ယေန႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ စီအုိင္ေအ၏ အေရးပါအရာေရာက္မွဳသည္ ကမၻာအရပ္ရပ္တြင္ စစ္မက္ျဖစ္ ပြါးေစျခင္း၊ ႏုိင္ငံေရး အသြင္ေျပာင္းေစျခင္း၊ စီးပြါးေရး ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ ခ်ိန္ညွိျခင္း၊ ျပည္တြင္း ဆူပူမွဳမ်ား ျဖစ္ေပၚေစျခင္း မ်ားစသည့္ ဆုိးရြားေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ားကုိ ျဖစ္ေပၚလွ်က္ရွိသလုိ စစ္အင္အားထိန္းညွိျခင္းျဖင့္လည္း ကမၻာကုိ အက်ိဳးျပဳထားေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရပါသည္။ ဟုိသည္ စဥ္းစားရင္း ကၽြန္ေတာ္ ဒုတိယကမၻာစစ္မွသည္ အေမရိကန္ CIA ဖဲြ႔စည္းမွဳအထိ ခရီးေရာက္ၿပီး တစ္ေခါက္ ျပန္လည္ သတိ၀င္လာခဲ့ပါၿပီ......။ 

**ကုိယ္ေတြ႔ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ အျမင္** 

လတ္တေလာ အေျခအေနအားျဖင့္ မိမိ အသက္ႏွင့္ ယွဥ္၍ သိခဲ့ရသည္မ်ားကုိလည္း စဥ္းစားျဖစ္ခဲ့သည္။ သက္တမ္း တစ္ခုလံုး မဆလ အစုိးရလက္ထက္တြင္ ေမြးဖြားျဖစ္ခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ အသက္(၂၀)အရြယ္တြင္ စက္မွဳတကၠသုိလ္ေက်ာင္း လၻက္ရည္ ဆုိင္တြင္ ခ်စ္ေကာင္းႏွင့္ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ သီခ်င္း ဖြင့္ခုိင္းရာမွ ေက်ာင္းသားခ်င္း စကားမ်ားၾကသည္...၊ ထုိမွ တဆင့္ လံုထိန္းမ်ား ပါ၀င္ လာသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေက်ာင္းသား ျပႆနာသည္ ထိန္းသိမ္းႏုိင္မွဳ နည္းလမ္းမက်ျခင္း၊ အင္အားႀကီးမား၍ ထုိးေဖာက္မွဳျမင့္မားေသာ ကြန္ျမဴနစ္ ေျမေအာက္ တုိက္ခုိက္မွဳမ်ား ပီျပင္ျခင္းေၾကာင့္ (၈)ေလးလံုးဟူေသာ ႏုိင္ငံေရး ေျပာင္းလဲမွဳႀကီးတစ္ရပ္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ အလြန္ပင္ ေၾကာက္လန္႔စရာေကာင္းခဲ့ပါသည္။ စက္ရံု၊ အလုပ္ရံုႏွင့္ အစုိးရအေဆာက္အဦမ်ား မီးရွဳိ႕ ဖ်က္ဆီးျခင္းသာမက မဟုတ္ မတရား စြပ္စဲြ၍ လမ္းလည္ေခါင္ လူၾကားထဲတြင္ အရွင္လတ္လတ္ လည္လွီးၾကသည္။ မည္သူမဆုိလုိက္ပါရသည္။ မလုိက္ပါလွ်င္ သစၥာေဖာက္၊ ေထာက္လွမ္းေရး၊ အဆိပ္ခပ္သူဟု အမည္တပ္ကာ သတ္ပစ္ၾက မီးရွဳိ႕ ၾကပါသည္။ သည္မတုိင္မီ အစုိးရႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ေျပာစရာအမ်ားအျပားရွိခဲ့ပါသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ``ဆုိရွယ္လစ္ ဒီမုိကေရစီ စနစ္´´ ကုိ စိတ္ကူးပံုေဖာ္ခဲ့သည္။ ( စုေပါင္းလုပ္ကုိင္ျခင္း၊ စုေပါင္းစားေသာက္ျခင္းႏွင့္ ျပည္သူမွ ေရြးေသာ အစုိးရမွ ျပည္သူမ်ားကုိယ္စား အုပ္ခ်ဳပ္ စီမံျခင္းဟု အၾကမ္းဖ်င္း နားလည္ပါသည္) တကယ္တမ္း က်င့္သံုးေသာအခါ ``ဆုိရွယ္လစ္စနစ္´´ကုိ က်င့္သံုးခဲ့သည္ ( စုေပါင္းလုပ္ကုိင္ျခင္း၊ စုေပါင္းစားေသာက္ျခင္း) ဟု ေခါင္းစဥ္ တပ္ခဲ့ပါသည္။ တစ္ႏုိင္ငံလံုးသုိ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳ စြမ္းအား ျဖန္႔က်က္ႏုိင္မွဳလည္း မ်ားစြာ အားနည္းခဲ့ပါသည္။ ရန္ကုန္ အစုိးရ ဟုပင္ ေခၚဆုိ ရေလာက္ေအာင္ ရန္ကုန္တြင္သာ အေျခစုိက္ေနထုိင္ခဲ့ပါသည္။ အစုိးရႏွင့္ ျပည္သူ တုိက္ရုိက္ ထိေတြ႔မွဳ အားနည္းေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္အရ ၾကားခံ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား၏ အက်င့္ပ်က္ တာ၀န္မေက်မွဳမ်ားသည္ အက်ဳိးဆက္ကုိ ခံစားရေသာ ျပည္သူမ်ား၏ ရင္တြင္းသုိ႔ ဖဲြမီးသဖြယ္ တေငြ႔ေငြ႔ ေလာင္ကၽြမ္းေနခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ျပင္ပေလစိမ္းမ်ား အမွဳိက္သရုိက္မ်ား ၀င္ေရာက္ျခင္းမရွိေစရန္ တံခါးမ်ား ပိတ္ထားခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံတြင္ ေငြတုမ်ား ေဖာေဖာသီသီ ၀င္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္က အစုိးရ၏ ႏုိင္ငံတကာ မ်က္ႏွာစာသုိ႔ တုိးထြက္ႏုိင္မွဳ စြမ္းအားယုတ္ေလ်ာ့ခဲ့ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ေငြတု ေျဖရွင္းေရးျပႆနာမွာ အခက္အခဲမ်ားစြာ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လက္ရွိသံုးစဲြလွ်က္ရွိေသာ ေငြမ်ားအား တရားမ၀င္ (၃)ႀကိမ္ ေၾကျငာခဲ့သည္။ ထုိသည္ပင္ ႏုိင္ငံေရး ေျပာင္း လဲမွဳ၏ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ တပ္မွ အာဏာသိမ္းသည္။ တပ္မွ အာဏာသိမ္းျခင္းသည္ လက္ရွိ အစုိးရအား တာ၀န္လႊဲေျပာင္း စာရြက္တြင္ လက္မွတ္ထုိး၍ လက္ခံခဲ့ျခင္းမဟုတ္၊ အဖ်က္လုပ္ငန္း(၆၀) ရာႏွဳန္းေက်ာ္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ လည္လွီးေနေသာ၊ မီးရွဳိ႔ေနမွဳမ်ားအား ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္၍ ၀င္ေရာက္ထိန္းသိမ္း အာဏာရယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထုိသုိ႔ ပစ္ခတ္ခံရၿပီး ေသဆံုးသူမ်ားကား လူမမယ္ ေက်ာင္းသား/သူေလးမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးလွည့္ကြက္ကုိ ေသခ်ာ ဃန နားမလည္ခဲ့ေသာ သာမန္ ျပည္သူ မ်ားသာ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ (ထုိအခ်ိန္ကတည္းက ယခု အခ်ိန္အထိ ထင္ေပၚေၾကာ္ၾကားခဲ့ေသာ အစုိးရဆန္႔က်င္ေရးသမားမ်ား ယခုအခ်ိန္အထိ အသက္ ရွင္ ခ်မ္းသာေနၾကပါသည္) ၈၈ ႏုိင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲကုိ အစျပဳခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံေရးေဆာင္ရြက္သူ (ထုိစဥ္က) လူငယ္အမ်ားစုသည္ လက္နက္ကုိင္ အဖဲြ႔မ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြား သကဲ့သုိ႔ ျပည္တြင္းတြင္ ေနထုိင္၍ ေျမေအာက္ ေတာ္လွန္ေရး ေဆာင္ရြက္သူမ်ား အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါသည္ ။ ထုိ႔ေနာက္ ဆက္လက္၍ စစ္အစုိးရမွ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပေပးခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ပင္`` ႏုရင္ဘတ္ စစ္ခံုရံုး´´ ဟူေသာ စကားတစ္လံုးေပၚလာပါသည္။ နာဇီမ်ားအား ခံုရံုးတင္ ေသဒဏ္ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္ျဖစ္ပါသည္။ ပစ္ခတ္၍ အာဏာရယူခဲ့ေသာ စစ္အစုိးရအတြက္ အျပင္းထန္ဆံုးေသာထုိးႏွက္မွဳ စကားရပ္ျဖစ္သည့္အတြက္ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ အႏုိင္ရခဲ့ သူမ်ားအား အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးရန္ တြန္႔ဆုတ္ခဲ့ၿပီး ထုိစကားထြက္ေပၚလာရာ အရင္းအျမစ္အား ၿဖိဳလဲွရာမွ ႏွစ္ေပါင္း(၂၀)ေက်ာ္သည့္ တုိင္ အေျခခံဥပေဒေရးဆဲြျခင္း၊ အႏၱရာယ္ရွိသည္ဟု သံုးသပ္ရသူမ်ားအား ရွင္းလင္း ထိန္းခ်ဳပ္ရျခင္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရၿပီး ၂၀၀၈ခုႏွစ္တြင္ ေရးဆဲြထားေသာ အေျခခံဥပေဒအား အတည္ျပဳျခင္းႏွင့္ ၂၀၁၁ခုႏွစ္တြင္ ႀကိဳတင္ ေရးဆဲြထားခဲ့ေသာ လမ္းစဥ္(၇)ရပ္ အတုိင္း ေရြးေကာက္ပဲြမ်ား က်င္းပကာ `` အရပ္သား အစုိးရ´´ အား တာ၀န္လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ပါသည္။ ထုိသုိ႔ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးၿပီးေနာက္ ရခုိင္ျပႆနာ၊ ကခ်င္ျပႆနာမ်ား၊ ထုိ႔ေနာက္ ေၾကးနီေတာင္ ျပႆနာမ်ား၊ ယခု မိတၳီလာ ျပႆနာမ်ားသည္ ဆက္တုိက္ပင္ ျဖစ္ေပၚလာပါသည္။ ျဖစ္ေပၚလာသမွ်ကုိ ေျခရာခံၾကည့္ပါကလည္း ၈၈ အေရး အခင္းတြင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ားႏွင့္ ထပ္တူပင္ျဖစ္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရပါသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ႏွင့္ ပုလဲဆိပ္ကမ္း၊ အႏုျမဴဗံုးရက္စက္မွဳ၊ စီအုိင္ေအ အရွဳပ္ေတာ္ပံုမ်ားအားလံုးႏွင့္ ျမန္မာျပည္တြင္း ဆူပူအၾကမ္းဖက္မွဳ ျပႆနာမ်ား အားလံုး၏ အရင္းအျမစ္သည္ ၾကမ္းတမ္းရက္စက္ေသာ စိတ္ကူးစိတ္သန္း၊ စိတ္ယုတ္မာမ်ားမွ အသြင္ ေျပာင္း ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရပါသည္။ ယခုအခ်ိန္အထိပင္ အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ား၏ မူလ အရင္းအျမစ္မ်ားသည္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားအား ဆုပ္ကုိင္လွ်က္ ျမစ္ပြါးနာသဖြယ္ ဟုိဟုိသည္သည္ ကူးစက္ ေနသကဲ့သုိ႔ ေပၚေပၚထင္ထင္ စည္းရံုးေဆာင္ရြက္လာမွဳမ်ားလည္း ေတြ႔ရွိေန ရပါသည္။ ဤသုိ႔ဆုိလွ်င္.... ဆူပူ အၾကမ္းဖက္မွဳတုိင္း၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ မ်ဳိးရုိးဗီဇ တစ္ခုတည္း တည္ရွိေနေၾကာင္း သတိျပဳရန္ လုိအပ္လာၿပီး.... မည္သည့္ အၾကမ္းဖက္မွဳျဖစ္ျဖစ္ တကယ္တမ္း နစ္နာရသည္မွာ ေက်ာင္းသား/သူမ်ား၊ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူမ်ား သာျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပရင္း.... ကုိယ္ပုိင္အေတြး အသိဥာဏ္၊ သမုိင္း၊ ႏုိင္ငံတကာ မ်က္၀န္းမ်ား၊ ယဥ္ေက်းေသာ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းမ်ား၏ အေျခခံစည္းမ်ဥ္းမ်ားကုိ လုိက္နာေစာင့္ထိန္း ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္းခင္ဗ်ား....။ 

**ကြန္ဆူးမား**

 (၂၄-၃-၂၀၁၃) -- 

Posted By Blogger လူဗိုလ္

-ေတြးမိေတြးရာ.... စံုစီနဖာ- 

**ကားတစ္စီးႏွင့္ ခရီးသည္မ်ား** 

'အေမစု' ဟုခ်စ္စနိုးေခၚေသာ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ အအိုေဖာ္ဝင္စ အဘြားအို ငယ္ငယ္နွင့္ 'အဘေျပာင္' ဟုခ်စ္ စႏုိးေခၚၾကေသာ အဘိုးအိုငယ္တို႔ လက္တြဲေမာင္းနွင္ေသာ ဒီမိုကေရစီ ကားအိုသည္ တေရြ႕ေရြ႕ခရီးႏွင္လ်က္ရွိသည္။ ဖြတ္ခ်က္ ဖြတ္ခ်က္ႏွင့္ ေမာင္းနွင္ရင္း 'ရခိုင္' မွာ တစ္ခါပ်က္သည္။ 'ကခ်င္'အေရာက္တြင္ တစ္ခါပ်က္၍ ဟိုကလိဒီကလိ ကလိလိုက္ရသည္။ လက္ပံေတာင္းေတာင္တြင္ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ႏွင့္ တက္ရသည္။ တက္ရင္းနဲ႔လည္း ပ်က္လိုက္ေသးသည္။ အဆင္းဘက္ကို တြန္းခ်ဖို႔ လုပ္မည့္သူမ်ားရွိသလို ဂ်မ္းတံုးခုေပးသူလည္းမ်ားလွ၍ ခရီးဆက္နိုင္ခဲ႔သည္။ ယခု မိတၳီလာ အေရာက္ တြင္ ႏွာစီးေခ်ာင္းဆိုးျဖစ္၍ ရပ္ေနျပန္သည္။ ညီညီညာညာဝိုင္းတြန္းမွ စက္ႏုိးေပလိမ္႔မည္။ လာရာလမ္းကိုျပန္၍ ဝပ္ေရွာ့ကို ျပန္ထိုးမည္ မထိုးမည္ထက္ ကားကေတာ့ ခဏခဏပ်က္ေလသည္။ ကားအိုမလို႔ ခဏခဏပ်က္သည္ဆိုတာထက္ ပ်က္၍ရပ္ေနရျခင္းေၾကာင့္ ခရီးဖင့္ေနတာက လတ္တေလာအေသအခ်ာ ျဖစ္သည္။ ေရွ႕ခရီး အေဝးႀကီးေတာ့ က်န္ေသးသည္...။ (ေဖ့ဘုတ္ စာမ်က္ႏွာမွ) ဒီစာေလးကုိဖတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ေအာက္တြင္ ကြန္မန္႔ေရးျဖစ္သည္ `` ထုိကားႀကီးေပၚတြင္ ဓါတ္ဆီထုတ္ေရာင္း လုိသူမ်ားလည္း ငိုက္ျမည္း၍ လုိက္ပါလာသကဲ့သုိ႔ မွတ္တုိင္တြင္ ကားမရပ္မီ ႀကိဳတင္ ဆင္းေျပး၍ ေနရာဦးထားလုိသူမ်ားလည္း လုိက္ပါလာသည္။ အခ်ဳိ႔လည္း အိမ္တြင္ အိပ္ေရးပ်က္သမွ် ကားေပၚတြင္ ဇိမ္က်က် အိပ္၍လုိက္ပါလာၾကသည္....။ တစ္ေရးႏုိးေသာ္ Aircon Bus ကဲ့သုိ႔ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္ေၾကာင္းႏွင့္ ေခတ္မမီေၾကာင္း ေျပာဆုိျပန္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ကားပုိင္ရွင္ႏွင့္ ေမာင္းသူတုိ႔အား ညွာတာေသာအားျဖင့္ ကားလက္မွတ္၀ယ္စီးသူကား လြန္စြာနည္းပါးေလသည္...။ ထုိ႔အတူ မ်က္စိစံုမွိတ္၍ ဤေခတ္ေဟာင္း ကားႀကီးအား ေရာင္းလုိက္ရေသာ္ မည္မွ်တန္မည္ကုိ စိတ္ျဖင့္ ကက္ကူေလးရွင္းျပဳလုပ္လာသူမ်ားလည္း လုိက္ပါလာၾကေလသည္....။ ဤ ကားအုိႀကီး၏ ထူးျခားခ်က္ကား ယံုၾကည္မွဳဟူေသာ တာယာမ်ားကုိ ဘရစ္စတုန္းအမ်ဳိးအစား တာယာ အသစ္မ်ား လဲထားျခင္းသာျဖစ္ပါေတာ့သည္.... ကားဘီးေတာ့ မေပါက္ပါေစနဲ႔....... အသစ္လဲဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္လုိ႔ပါ.....´´ ဟု......။


 **ပုလဲဆိပ္ကမ္းတုိက္ခုိက္မွဳ၏ အရင္းအျမစ္** 

စဥ္းစားစရာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါလာသည္..... ကၽြန္ေတာ္ကုိ မိခင္ႀကီးမွ ေမြးဖြားေပးျခင္းမရွိေသးေသာ (မိခင္ႀကီးပင္ မေမြးေသးေသာ) ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလသုိ႔ ျပန္ေရာက္သြားသည္... ၾကားဖူးျမင္ဘူး ဖတ္ဘူးထားသမွ်ႏွင့္ျဖစ္ပါသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ ေခတ္ဦးကာလတြင္ အေမရိကန္သည္ ပါ၀င္တုိက္ခုိက္ျခင္း မျပဳခဲ့.... စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ားကုိသာ ထုတ္လုပ္၍ ၄င္းႏွင့္ ရင္းႏွီေးသာ ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ တရား၀င္၊ မရင္းႏွီးေသာ ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ တရားမ၀င္ ေရာင္းခ်ခဲ့သည္...။ သုိ႔ရာတြင္ စစ္အတြင္းပါ၀င္လွ်က္ရွိေသာ ၿဗိတိသၽွတို႔သည္ အေမရိကန္မွ ထုတ္လုပ္ေသာ စစ္ပစၥည္းမ်ားကုိ ဝယ္ယူ လွ်က္ရွိရာ... ၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္ အကုန္ေလာက္တြင္ ေငြေၾကးျပတ္ေတာက္သြားေလသည္။ (ဂ်ာမန္ယူဘုတ္)ဟု ေခၚ သည့္ ေရငုပ္ သေဘၤာ မ်ားကလည္း မဟာမိတ္ ကုန္သေဘၤာမ်ားကို စဥ္ဆက္မျပတ္ အစားထိုး မရႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ႏွစ္ျမွဳပ္လ်က္ရွိ သည္။ မိမိႏုိင္ငံ၏ မိတ္ ဘက္ ၿဗိတိသွ် တုိ႔၏ အခက္အခဲမ်ားကုိ ကူညီေျဖရွင္းႏုိင္ရန္ အေမရိကန္ သမၼတ ႐ူးစဗဲ့က နည္းလမ္းသစ္တစ္မ်ဳိး တီထြင္လိုက္ေလ သည္။ ထိုနည္းလမ္းမ်ားမွာ ``အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွ စစ္ပစၥည္းမ်ားကို ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံသို႔ ေခတၱငွားထားၿပီးလၽွင္ စစ္ၿပီးေသာအခါတြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသို႔ ျပန္ေပးအပ္ရန္´´ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအစီအစဥ္အား ၁၉၄၁ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္လႊတ္ေတာ္မွ `` အငွားခ် အေႂကြးေပး ဥပေဒၾကမ္း´´အျဖစ္ အတည္ျပဳလိုက္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အေမရိကန္ စစ္ပစၥည္းမ်ားကို သယ္ယူပို႔ေဆာင္ရာ၌ ဂ်ာမန္ ယူဘုတ္(ေရငုပ္သေဘၤာ) မ်ား၏ အႏၲရာယ္ကို ေရွာင္ရွားႏုိင္ရန္အတြက္သေဘၤာမ်ားကို အေမရိကန္ေရတပ္က ဥေရာပတိုက္ႏွင့္ အိုက္စလန္ကၽြန္းအထိသာ အေစာင့္ေရွာက္ျဖင့္ လုိက္ပါေပးခဲ့ပါသည္။ အေမရိကန္၏ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မွဳအား ေက်နပ္ျခင္းမရွိေသာ ထုိအခ်ိန္က ေနမင္း၏ အင္ပါယာ ဂ်ပန္တုိ႔သည္ ေရေၾကာင္း ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး စီနာဂူမုိသည္ ေလယာဥ္တင္သေဘၤာ အကာဂီႏွင့္အတူ ဖ်က္သေဘၤာ ကိုးစင္း၊ အၾကီးစား ခရူဇာ သေဘၤာၾကီးႏွစ္စင္းႏွင့္ တုိက္သေဘၤာႏွစ္စင္းတုိ႔ ၿခံရံထားသည့္ ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာ ေၿခာက္စင္း ပါရိွသည္။ ပထမအသုတ္တြင္ ဗံုးၾကဲေလယာဥ္ ၉၀ ႏွင့္ ထုိးစုိက္ဗံုးၾကဲေလယာဥ္ ၅၀ ပါ၀င္ၿပီး ဇီးရိုးတုိက္ေလယာဥ္ ၅၀ က လိုက္ပါေစာင့္ေရွာက္သည္။ ဗံုးၾကဲေလယာဥ္ ၉၀ အနက္မွ ေလယာဥ္ ၄၀ တြင္ ေအာက္စီဂ်င္ဓာတ္ေငြ႔ၿဖင့္ ေမာင္းႏွင္ေသာ အထူးေတာ္ပီတုိမ်ား တပ္ဆင္ထားသည္။ က်န္ေလယာဥ္ ၅၀ တြင္ ေပါင္ ၁၀၀၀ ဗံုးမ်ား တပ္ဆင္ထားသည္။ အဓိက ရည္မွန္းခ်က္မွာ အေမရိကန္ ေရတပ္အုပ္စုၾကီးကို တုိက္ခုိက္ႏွစ္ၿမွဳပ္ ပစ္ရန္ ၿဖစ္သည္။ ဒုတိယအသုတ္တြင္ ဗံုးၾကဲေလယာဥ္ ၅၀၊ ထုိးစိုက္ ဗံုးၾကဲေလယာဥ္ ၈၀ ႏွင့္ ဇီးရိုးတုိက္ေလယာဥ္ ၅၀ ပါ၀င္သည္။ အဓိကရည္မွန္းခ်က္မွာ ကြ်န္းေပၚရိွ ေလယာဥ္ကြင္းမ်ားကို ဖ်က္ဆီးရန္ ၿဖစ္သည္။ ဂ်ပန္တုိ႔သည္အေမရိကန္၏ အႀကီးမားဆံုး ေရတပ္ဌာနခ်ဳပ္အား ၀င္ေရာက္တုိက္ခုိက္ရန္ ေရဒီယုိႏွင့္ သတင္းလွည့္စား မွဳမ်ား ျပဳလုပ္၍ အေရွ႔ေတာင္အာရွႏွင့္ အိႏၵိယသမုဒၵရာဘက္သုိ႔ ဦးတည္လမ္းေၾကာင္းျပ လွည့္စားကာ ၁၉၄၁ခုႏွစ္၊ဒီဇင္ဘာလ(၇)ရက္ေန႔ နံနက္ (၇း၅၆)နာရီခန္႔တြင္ ဟာ၀ုိင္အီကၽြန္းရွိ အေမရိကန္ ေရတပ္၀ိဥာဥ္ ပုလဲဆိပ္ကမ္း Pearl Harbor အား ၀င္ေရာက္ တုိက္ခုိက္ခဲ့ သည္။ ထုိတုိက္ခုိက္မွဳေၾကာင့္ ပုလဲဆိပ္ကမ္းရိွ စစ္သေဘၤာၾကီး ရွစ္စင္းအနက္ ငါးစင္း နစ္ျမဳပ္ခဲ့ၿပီး သံုးစင္း ပ်က္စီး သြားသည္။ ကနီတုိး ေရတပ္ဆုိင္ရာ ေလတပ္စခန္းတြင္ ကက္တလီနာ ေလယာဥ္ပ်ံၾကီး ၃၆ စင္းအနက္ ၂၇ စင္း ပ်က္စီးဆံုးရံွဳးခဲ့သည္။ အီ၀ါေရ တပ္ဆုိင္ရာ ေလတပ္စခန္းတြင္ တုိက္ေလယာဥ္ ၉ စင္း၊ ကင္းေထာက္ေလယာဥ္ ၁၈ စင္းႏွင့္ DC 3 သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရး ေလယာဥ္ ၆ စင္း တုိ႔ ဖ်က္ဆီးၿခင္းခံလိုက္ရသည္။ ဂ်ပန္ဇီးရိုးတုိက္ေလယာဥ္ ၁၅ စင္းက စက္ေသနတ္ၿဖင့္ လာေရာက္ ပစ္ခတ္သြားၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ပစ္ခတ္ခ်ိန္မွာ ေလးမိနစ္သာ ၾကာသည္။ ၾကည္းတပ္ဆုိင္ရာ ေလတပ္ဖြဲ႔တြင္ ( ထုိစဥ္က အေမရိကန္တြင္ ေလတပ္ဟူ၍ သီးၿခားတပ္ဖြဲ႔ မရိွေသးပါ ) ေလယာဥ္ စုစုေပါင္း ၂၂၁ စင္းရပ္နားထားခဲ့သည္။ တိုက္ခုိက္မွဳ၏ သံုးနာရီအၾကာတြင္ ဗံုးၾကဲေလယာဥ္မ်ားၿဖစ္သည့္ ဘီ ၁၇ ေလယာဥ္ ၈ စင္း၊ ဘီ ၁၈ ေလယာဥ္ ၂၂ စင္းႏွင့္ ေအ ၂၀ ေလယာဥ္ ခုနစ္စင္းတုိ႔ ဆံုးရံွဳးခဲ့ၿပီး တုိက္ေလယာဥ္မွန္သမွ် အားလံုးနီးပါး ပ်က္စီး ဆံုးရံွဳးခဲ့ရသည္။ အေမရိကန္စစ္သည္ (၂၄၀၀)ေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ရသည္။ အေမရိကန္သည္ ပစိဖိတ္ သမုဒၵရာရိွ ေရတပ္ႏွင့္ၾကည္း တပ္ဆုိင္ရာ ေလတပ္ဖြဲရိွ စုစုေပါင္းအင္အား ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ဆံုးရွဳံးခဲ့ရသည္။ ဂ်ပန္တုိ႔သည္ တုိက္ခုိက္မွဳ၏ ပထမအသုတ္တြင္ ေလယာဥ္ကိုးစင္း ဆံုးရံွဳးခဲ့ၿပီး ဒုတိယအသုတ္တြင္ ၂၁ စင္း ဆံုးရွံဳး ခဲ့သည္။ စုစုေပါင္း ေလယာဥ္ အစင္း ၃၀ ျဖစ္ပါသည္။ (ကံျမင့္- ေရဒါ၏ ေဆာင္းပါးမွ အခ်က္အလက္အခ်ဳိ႕ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္) 

**စီအုိင္ေအ၏ သေႏၶတည္မွဳ** 

ထုိသုိ႔ ပုလဲဆိပ္ကမ္း တုိက္ခုိက္မွဳၿပီးေနာက္ အေမရိကန္ဘက္မွ စစ္ေရးသတင္းအပါအ၀င္ သတင္း ေထာက္လွမ္းမွဳ အားနည္းျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု သံုးသပ္ရရွိခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ အေမရိကန္သည္ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း ၀င္ေရာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ၁၉၄၅ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၆)ရက္ေန႔တြင္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ၊ ဟီရုိရွီးမားႏွင့္ နာဂါ ဆာကီ ၿမိဳ႕ မ်ားသုိ႔ အႏုျမဴဗံုးမ်ားျဖင့္ တုိက္ခုိက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ထုိတုိက္ခိုက္မွဳေၾကာင့္ လူေပါင္း ၁၁၈၆၆၀ ေသဆံုးခဲ့ၿပီး ၁၉၀၀၀ေက်ာ္ အျပင္းအထန္ဒဏ္ရာရရွိကာ လူေပါင္း ၁၃၀၈၅ ဦး ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့သည့္အျပင္ လူေနအိမ္ေျခ ၆၀၀၀၀ေက်ာ္ ျပာက်ခဲ့ရပါသည္။ မ်ဳိးဆက္ ႏွစ္ဆက္ခန္႔အထိလည္း ေရာင္ျခည္သင့္ျခင္း အႏၱရာယ္ကုိ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရပါသည္။ ထုိသုိ႔ တုိက္ခုိက္မွဳမ်ား ျဖစ္ပြါးၿပီးေနာက္ အေမရိကန္သည္ အမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရး ကိစၥရပ္မ်ားအတြက္ ကမၻာအရပ္ရပ္တြင္ စစ္ေရးသတင္းမ်ားအား အထူးျပဳ စံုစမ္းေထာက္လွမ္းရန္ Central Intelligence Agency (CIA) အဖဲြ႔ႀကီးအား ၁၉၄၇ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ(၁၈)ရက္ေန႔တြင္ သမၼတ ထရူးမင္းလက္ထက္ National Security Act of 1947 အရ ဖဲြ႔စည္းထားရွိခဲ့ၿပီး ဘတ္ဂ်က္ ျမင့္မားစြာ ေထာက္ပံ့၍ ဖဲြ႔စည္းထားခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ ယေန႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ စီအုိင္ေအ၏ အေရးပါအရာေရာက္မွဳသည္ ကမၻာအရပ္ရပ္တြင္ စစ္မက္ျဖစ္ ပြါးေစျခင္း၊ ႏုိင္ငံေရး အသြင္ေျပာင္းေစျခင္း၊ စီးပြါးေရး ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ ခ်ိန္ညွိျခင္း၊ ျပည္တြင္း ဆူပူမွဳမ်ား ျဖစ္ေပၚေစျခင္း မ်ားစသည့္ ဆုိးရြားေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ားကုိ ျဖစ္ေပၚလွ်က္ရွိသလုိ စစ္အင္အားထိန္းညွိျခင္းျဖင့္လည္း ကမၻာကုိ အက်ိဳးျပဳထားေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရပါသည္။ ဟုိသည္ စဥ္းစားရင္း ကၽြန္ေတာ္ ဒုတိယကမၻာစစ္မွသည္ အေမရိကန္ CIA ဖဲြ႔စည္းမွဳအထိ ခရီးေရာက္ၿပီး တစ္ေခါက္ ျပန္လည္ သတိ၀င္လာခဲ့ပါၿပီ......။ 

**ကုိယ္ေတြ႔ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ အျမင္** 

လတ္တေလာ အေျခအေနအားျဖင့္ မိမိ အသက္ႏွင့္ ယွဥ္၍ သိခဲ့ရသည္မ်ားကုိလည္း စဥ္းစားျဖစ္ခဲ့သည္။ သက္တမ္း တစ္ခုလံုး မဆလ အစုိးရလက္ထက္တြင္ ေမြးဖြားျဖစ္ခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ အသက္(၂၀)အရြယ္တြင္ စက္မွဳတကၠသုိလ္ေက်ာင္း လၻက္ရည္ ဆုိင္တြင္ ခ်စ္ေကာင္းႏွင့္ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ သီခ်င္း ဖြင့္ခုိင္းရာမွ ေက်ာင္းသားခ်င္း စကားမ်ားၾကသည္...၊ ထုိမွ တဆင့္ လံုထိန္းမ်ား ပါ၀င္ လာသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေက်ာင္းသား ျပႆနာသည္ ထိန္းသိမ္းႏုိင္မွဳ နည္းလမ္းမက်ျခင္း၊ အင္အားႀကီးမား၍ ထုိးေဖာက္မွဳျမင့္မားေသာ ကြန္ျမဴနစ္ ေျမေအာက္ တုိက္ခုိက္မွဳမ်ား ပီျပင္ျခင္းေၾကာင့္ (၈)ေလးလံုးဟူေသာ ႏုိင္ငံေရး ေျပာင္းလဲမွဳႀကီးတစ္ရပ္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ အလြန္ပင္ ေၾကာက္လန္႔စရာေကာင္းခဲ့ပါသည္။ စက္ရံု၊ အလုပ္ရံုႏွင့္ အစုိးရအေဆာက္အဦမ်ား မီးရွဳိ႕ ဖ်က္ဆီးျခင္းသာမက မဟုတ္ မတရား စြပ္စဲြ၍ လမ္းလည္ေခါင္ လူၾကားထဲတြင္ အရွင္လတ္လတ္ လည္လွီးၾကသည္။ မည္သူမဆုိလုိက္ပါရသည္။ မလုိက္ပါလွ်င္ သစၥာေဖာက္၊ ေထာက္လွမ္းေရး၊ အဆိပ္ခပ္သူဟု အမည္တပ္ကာ သတ္ပစ္ၾက မီးရွဳိ႕ ၾကပါသည္။ သည္မတုိင္မီ အစုိးရႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ေျပာစရာအမ်ားအျပားရွိခဲ့ပါသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ``ဆုိရွယ္လစ္ ဒီမုိကေရစီ စနစ္´´ ကုိ စိတ္ကူးပံုေဖာ္ခဲ့သည္။ ( စုေပါင္းလုပ္ကုိင္ျခင္း၊ စုေပါင္းစားေသာက္ျခင္းႏွင့္ ျပည္သူမွ ေရြးေသာ အစုိးရမွ ျပည္သူမ်ားကုိယ္စား အုပ္ခ်ဳပ္ စီမံျခင္းဟု အၾကမ္းဖ်င္း နားလည္ပါသည္) တကယ္တမ္း က်င့္သံုးေသာအခါ ``ဆုိရွယ္လစ္စနစ္´´ကုိ က်င့္သံုးခဲ့သည္ ( စုေပါင္းလုပ္ကုိင္ျခင္း၊ စုေပါင္းစားေသာက္ျခင္း) ဟု ေခါင္းစဥ္ တပ္ခဲ့ပါသည္။ တစ္ႏုိင္ငံလံုးသုိ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳ စြမ္းအား ျဖန္႔က်က္ႏုိင္မွဳလည္း မ်ားစြာ အားနည္းခဲ့ပါသည္။ ရန္ကုန္ အစုိးရ ဟုပင္ ေခၚဆုိ ရေလာက္ေအာင္ ရန္ကုန္တြင္သာ အေျခစုိက္ေနထုိင္ခဲ့ပါသည္။ အစုိးရႏွင့္ ျပည္သူ တုိက္ရုိက္ ထိေတြ႔မွဳ အားနည္းေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္အရ ၾကားခံ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား၏ အက်င့္ပ်က္ တာ၀န္မေက်မွဳမ်ားသည္ အက်ဳိးဆက္ကုိ ခံစားရေသာ ျပည္သူမ်ား၏ ရင္တြင္းသုိ႔ ဖဲြမီးသဖြယ္ တေငြ႔ေငြ႔ ေလာင္ကၽြမ္းေနခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ျပင္ပေလစိမ္းမ်ား အမွဳိက္သရုိက္မ်ား ၀င္ေရာက္ျခင္းမရွိေစရန္ တံခါးမ်ား ပိတ္ထားခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံတြင္ ေငြတုမ်ား ေဖာေဖာသီသီ ၀င္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္က အစုိးရ၏ ႏုိင္ငံတကာ မ်က္ႏွာစာသုိ႔ တုိးထြက္ႏုိင္မွဳ စြမ္းအားယုတ္ေလ်ာ့ခဲ့ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ေငြတု ေျဖရွင္းေရးျပႆနာမွာ အခက္အခဲမ်ားစြာ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လက္ရွိသံုးစဲြလွ်က္ရွိေသာ ေငြမ်ားအား တရားမ၀င္ (၃)ႀကိမ္ ေၾကျငာခဲ့သည္။ ထုိသည္ပင္ ႏုိင္ငံေရး ေျပာင္း လဲမွဳ၏ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ တပ္မွ အာဏာသိမ္းသည္။ တပ္မွ အာဏာသိမ္းျခင္းသည္ လက္ရွိ အစုိးရအား တာ၀န္လႊဲေျပာင္း စာရြက္တြင္ လက္မွတ္ထုိး၍ လက္ခံခဲ့ျခင္းမဟုတ္၊ အဖ်က္လုပ္ငန္း(၆၀) ရာႏွဳန္းေက်ာ္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ လည္လွီးေနေသာ၊ မီးရွဳိ႔ေနမွဳမ်ားအား ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္၍ ၀င္ေရာက္ထိန္းသိမ္း အာဏာရယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထုိသုိ႔ ပစ္ခတ္ခံရၿပီး ေသဆံုးသူမ်ားကား လူမမယ္ ေက်ာင္းသား/သူေလးမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးလွည့္ကြက္ကုိ ေသခ်ာ ဃန နားမလည္ခဲ့ေသာ သာမန္ ျပည္သူ မ်ားသာ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ (ထုိအခ်ိန္ကတည္းက ယခု အခ်ိန္အထိ ထင္ေပၚေၾကာ္ၾကားခဲ့ေသာ အစုိးရဆန္႔က်င္ေရးသမားမ်ား ယခုအခ်ိန္အထိ အသက္ ရွင္ ခ်မ္းသာေနၾကပါသည္) ၈၈ ႏုိင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲကုိ အစျပဳခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံေရးေဆာင္ရြက္သူ (ထုိစဥ္က) လူငယ္အမ်ားစုသည္ လက္နက္ကုိင္ အဖဲြ႔မ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြား သကဲ့သုိ႔ ျပည္တြင္းတြင္ ေနထုိင္၍ ေျမေအာက္ ေတာ္လွန္ေရး ေဆာင္ရြက္သူမ်ား အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါသည္ ။ ထုိ႔ေနာက္ ဆက္လက္၍ စစ္အစုိးရမွ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပေပးခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ပင္`` ႏုရင္ဘတ္ စစ္ခံုရံုး´´ ဟူေသာ စကားတစ္လံုးေပၚလာပါသည္။ နာဇီမ်ားအား ခံုရံုးတင္ ေသဒဏ္ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္ျဖစ္ပါသည္။ ပစ္ခတ္၍ အာဏာရယူခဲ့ေသာ စစ္အစုိးရအတြက္ အျပင္းထန္ဆံုးေသာထုိးႏွက္မွဳ စကားရပ္ျဖစ္သည့္အတြက္ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ အႏုိင္ရခဲ့ သူမ်ားအား အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးရန္ တြန္႔ဆုတ္ခဲ့ၿပီး ထုိစကားထြက္ေပၚလာရာ အရင္းအျမစ္အား ၿဖိဳလဲွရာမွ ႏွစ္ေပါင္း(၂၀)ေက်ာ္သည့္ တုိင္ အေျခခံဥပေဒေရးဆဲြျခင္း၊ အႏၱရာယ္ရွိသည္ဟု သံုးသပ္ရသူမ်ားအား ရွင္းလင္း ထိန္းခ်ဳပ္ရျခင္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရၿပီး ၂၀၀၈ခုႏွစ္တြင္ ေရးဆဲြထားေသာ အေျခခံဥပေဒအား အတည္ျပဳျခင္းႏွင့္ ၂၀၁၁ခုႏွစ္တြင္ ႀကိဳတင္ ေရးဆဲြထားခဲ့ေသာ လမ္းစဥ္(၇)ရပ္ အတုိင္း ေရြးေကာက္ပဲြမ်ား က်င္းပကာ `` အရပ္သား အစုိးရ´´ အား တာ၀န္လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ပါသည္။ ထုိသုိ႔ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးၿပီးေနာက္ ရခုိင္ျပႆနာ၊ ကခ်င္ျပႆနာမ်ား၊ ထုိ႔ေနာက္ ေၾကးနီေတာင္ ျပႆနာမ်ား၊ ယခု မိတၳီလာ ျပႆနာမ်ားသည္ ဆက္တုိက္ပင္ ျဖစ္ေပၚလာပါသည္။ ျဖစ္ေပၚလာသမွ်ကုိ ေျခရာခံၾကည့္ပါကလည္း ၈၈ အေရး အခင္းတြင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ားႏွင့္ ထပ္တူပင္ျဖစ္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရပါသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ႏွင့္ ပုလဲဆိပ္ကမ္း၊ အႏုျမဴဗံုးရက္စက္မွဳ၊ စီအုိင္ေအ အရွဳပ္ေတာ္ပံုမ်ားအားလံုးႏွင့္ ျမန္မာျပည္တြင္း ဆူပူအၾကမ္းဖက္မွဳ ျပႆနာမ်ား အားလံုး၏ အရင္းအျမစ္သည္ ၾကမ္းတမ္းရက္စက္ေသာ စိတ္ကူးစိတ္သန္း၊ စိတ္ယုတ္မာမ်ားမွ အသြင္ ေျပာင္း ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရပါသည္။ ယခုအခ်ိန္အထိပင္ အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ား၏ မူလ အရင္းအျမစ္မ်ားသည္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားအား ဆုပ္ကုိင္လွ်က္ ျမစ္ပြါးနာသဖြယ္ ဟုိဟုိသည္သည္ ကူးစက္ ေနသကဲ့သုိ႔ ေပၚေပၚထင္ထင္ စည္းရံုးေဆာင္ရြက္လာမွဳမ်ားလည္း ေတြ႔ရွိေန ရပါသည္။ ဤသုိ႔ဆုိလွ်င္.... ဆူပူ အၾကမ္းဖက္မွဳတုိင္း၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ မ်ဳိးရုိးဗီဇ တစ္ခုတည္း တည္ရွိေနေၾကာင္း သတိျပဳရန္ လုိအပ္လာၿပီး.... မည္သည့္ အၾကမ္းဖက္မွဳျဖစ္ျဖစ္ တကယ္တမ္း နစ္နာရသည္မွာ ေက်ာင္းသား/သူမ်ား၊ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူမ်ား သာျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပရင္း.... ကုိယ္ပုိင္အေတြး အသိဥာဏ္၊ သမုိင္း၊ ႏုိင္ငံတကာ မ်က္၀န္းမ်ား၊ ယဥ္ေက်းေသာ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းမ်ား၏ အေျခခံစည္းမ်ဥ္းမ်ားကုိ လုိက္နာေစာင့္ထိန္း ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္းခင္ဗ်ား....။ 

**ကြန္ဆူးမား**

 (၂၄-၃-၂၀၁၃) -- 

Posted By Blogger လူဗိုလ္