စက္ဘီးဆိုတာ ေရွ့ဘီးက ဆဲြေခၚရာေနာက္ကို ေနာက္ဘီးကလိုက္ရတာပါ
-Example -
ေရွ့ဘီး = စစ္ျငိမ္းေနာင္ - ေနာက္ဘီး = ေလးခင္ခင္
Theory (2)
ေရွ့ဘီးရဲ့ Way ကိုတစ္ခါတေလ ေရွ့ဘီးကမပိုင္သလို၊ ေရွ့ဘီးဆဲြေခၚတိုင္းလည္း၊ ေနာက္ဘီးက အျမဲတေစ လိုက္ေနတာမဟုတ္ဘူး။
Theory (3)
ေရွ့ဘီးကေနာက္ဘီးကိုဆဲြေခၚနိုင္ဖို့၊ ေနာက္ဘီးကေရွ့ဘီးကိုတြန္းအားေပးရတာပါ!
Example -
တာဝန္တစ္ခုကိုထမ္းေဆာင္ရတာ - စစ္ျငိမ္းေနာင္ - သူ့အတြက္တြန္းအားေပးတာက - ေလးခင္ခင္ (အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ စက္ဘီးတစ္စီးနဲ့တူပါတယ္ စက္ဘီးအေၾကာင္းမသိဘဲ စက္ဘီးဝယ္မစီးမိပါေစနဲ့ေနာ္ ---) အခုအခိ်န္မွာ ငါခံျပင္းေနတယ္၊ ငါရင္တစ္ခုလံုးလည္း နင္ေထာင္းခဲ့တဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ ေၾကမြေနျပီ၊ ငါ့နွလံုးသားထဲက စကားလံုးေတြအန္ထုတ္ဖို့ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတယ္၊ ဒါေပမယ္ဟာ အျဖစ္အပ်က္အားလံုးကို ျပန္ေမာ့ၾကည့္ျပီး စဥ္းစားလိုက္တယ္! ေသခ်ာတာကေတာ့ နွစ္ေတြၾကာလို့၊ အရာရာဟာေျပာင္းလဲသြားလည္းရင္ခုန္သံေတြ ရွင္သန္ေနဆဲပဲဆိုတာ။
**********
အခန္း(၁)
ညေနေလးနာရီခဲြျပီးခိ်န္ အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ား၏ ေက်ာင္းဆင္းခိ်န္မွာ က်ဴရွင္ ကို ပ်ာယီးပ်ာယာနဲ့ လွမ္းလာခဲ့ပါသည္။ က်ဴရွင္ခိ်န္က သံုးနာရီခဲြျဖစ္ျပီး တစ္နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေနာက္က်ေနသည့္အတြက္ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္း ဂရုမစိုက္အားပါဘူး။ ဟာ အေရးထဲ ခလုတ္တိုက္လိုက္ေသးတယ္! အား လား လား ေျခသည္းက်ိဳးပါျပီ... လွခ်င္လြန္း၍ေျခသည္းရွည္ထားမိေသာ ကြ်န္မ၏ေျခမက ေကာင္းေကာင္းႀကီီး ဒုကၡေပးေလ၏။ ဒါေပမယ့္ ဒါကိုအာရံုထားလို့မရေသးဘူး၊ ဒီအခိ်န္ဆိုရင္ အခိ်န္တိက်ေသာ English ဆရာကေရာက္နွင့္ေနျပီ ဆိုတာ ေသခ်ာပါသည္။ ''ပညာေရႊစင္'' ပညာေရးဝန္ေဆာင္မႈခန္းမ ေဟာ က်ဴရွင္ေရွ့သို့ေရာက္လာပါျပီ။ ေလွခါးေပၚသို့ေရးၾကီးသုတ္ပ်ာေျပးတတ္လိုက္ျပီး ဒုတိယတန္းရိွ ကြ်န္မ၏ထိုင္ခံုတြင္ ဝင္ထိုက္လိုက္ခိ်န္တြင္ေတာ့ ENGLISH ဆရာ၏ စာသင္ခိ်န္မွာ ျပီးဆံုးသြားေလသည္။ အမေလး! ငါ့နွယ္ျဖစ္ရမယ္၊ ရွက္လိုက္တာေနာ္၊ ဒီေန့က်မွပဲ ေက်ာင္းကားစုတ္ၾကီးက ဘီးေပါက္သြားလို့ လမ္းတစ္ဝက္မွာ တစ္ေန့တာေလ ဟင္းခနဲသက္ျပင္းခ်လိုက္ျပီးတစ္ေယာက္တည္း ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ျဖစ္ေနေသာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကိ်တ္ျပီးၿပံဳးေနမိသည္။ ''အိတံု၊ ျပီးရင္ဘာအခိ်န္လဲ'' ENGLISH ဆရာ၏ သင္တန္းခိ်န္ျပီးသြား၍စာအုပ္မ်ား သိမ္းေနေသာ နံေဘးရိွသူငယ္ခ်င္းမေလးအား လက္တို့ကာေမးလိုက္ေလသည္။ ''CHEMISTRYေလ ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ ဦးတင္လိႈင္ဝင္းပဲလာမွာပဲ'' ''ဦးတင္လိႈင္ဝင္းက ဘာလို့လာမွာလဲ၊ ဒီအပတ္က လက္ေထာက္ဆရာအလွည့္ မဟုတ္ဘူးလား၊'' ကြ်န္မအေမးေၾကာင့္ 'အ' ရန္ေကာဟူေသာ မ်က္နွာေပးျဖင့္ အိတံုက ''ေလးခင္၊ နင္Time-Tableမရေသးဘူးလား၊ ဆရာနွစ္ေယာက္ကတစ္လွည့္စီ၊ တစ္ပတ္ျပီးလာမွာေလ'' ကြ်န္မသည္ ဤသင္တန္းသို့ေျပာင္းလာသည္မွာ မၾကာေသးမီကာလကပင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သင္တန္း၏Scheduleအားအလြတ္မမွတ္မိေသးပါ။ ထို့ေၾကာင့္ ''ေၾသာ္္ ေအး---ေအး'' ဟူ၍ပင္ အူေၾကာင္ ေၾကာင္နွင့္ေခါင္းညိမ့္လိုက္ေလသည္။ ထိုစဥ္ 'ဆရာလာျပီ' ဟု အေနာက္ဖက္တန္းမွ ေအာ္သံၾကားလိုက္သျဖင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား အားလံုးမတ္တပ္ရပ္ကာ နႈတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။ ''မဂၤလာပါဆရာ'' ဆရာကေခါင္းညိမ့္ကာ ၿပံဳးရင္း၊ လက္ဟန္ျဖင့္ အားလံုးထိုင္ ၾကဖို့ျပေလသည္။ ''ကဲ ေရွ့တစ္ပတ္က IONIZATION ENERGY က်က္ခိုင္းလိုက္တယ္။ အစြန္ဆံုးခံုက သမီးဆိုျပပါ'' ဟု ဆရာက STAGE ေပၚမွ လက္ညိွုးထိုးကာ ကြ်န္မအားစာေမးေလသည္။ ဟိုက္ အဲဒါမွကိြဳင္ပဲ! ကြ်န္မမွာ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိျဖစ္ကာ မဝံ့မရဲနွင့္ပင္.... ''ဟိုဟို ဆရာ သမီးကေက်ာင္းသူအသစ္ပါ၊ အဲဒါ ဆရာသင္တဲ့အပတ္က သမီးမမီွလိုက္လို့စာမက်က္ ရေသးပါဘူး'' ''ဟား ဟား ဟား ရွက္လည္းမရွက္ဘူးေဟ့၊ ကေရာ္ ကေရာ္ စာမရဘဲနဲ့မ်ား လူၾကည့္ေတာ့ မ်က္မွန္နဲ့ တကယ့္စာၾကမ္းပိုးရုပ္'' ေယာက်ာ္းေလးမ်ားထိုင္ေသာ အေနာက္ ဖက္ထိုင္ခံုတန္းဆီမွ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ ေလာင္ဟားတိုက္ရယ္သံၾကီးထြက္လာေလသည္။ ကြ်န္မစိတ္တိုတိုနွင့္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရႊအိုေရာင္ဆံပင္ အလယ္ခဲြနွင့္ လိုက္ဖက္လွေသာ အသားျဖဴျဖဴေကာင္ေလးတစ္ေယာက္.... ''ေဟ့ ေက်ာင္းသား မင္းကသူမ်ားကို ဟားရေအာင္မင္းေကာစာရလို့လား'' ''ေအးေဆးပါဆရာ'' CONFIDENCE အျပည့္အဝရိွေသာေလသံျဖင့္ေျပာေလသည္။ ''ေကာင္းျပီ၊ အားေပး လိုက္ပါဦး'' ဆရာ၏ အမိန့္သံေၾကာင့္ ထိုေကာင္ေလးသည္ ထိုင္ရာမွ လက္ပိုက္ကာမတ္တပ္ထရပ္လိုက္ျပီး--- “THE AMOUNT OF ENERGY REQUIRED TO REMOVE A ELECTRON FROM A GASEOUS ATOM TO FORM A GASEOUS POSITIVE ION IS CALLED IONIZATION ENERGY” အသံထြက္မွန္မွန္နွင့္ျမန္ဆန္စြာ ဆိုျပသြားေသာသူအား စပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္နွင့္လွမ္းၾကည့္လိုက္ ----------။ အံမယ္ ဒင္းက ငါ့ကို မ်က္စိမိွတ္ျပေနပါလား၊ ဟြန္း ရုပ္ကိုကေျပာင္စပ္စပ္နဲ့ ၾကည့္လို့ကိုမရဘူး။ ထိုစဥ္မွာပင္ အိတံုဆီမွ တီးတိုးစကားသံထြက္ေပၚလာသည္။ ''ေနာင္ေနာင္၊ တို့ကေတာ့ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ'' ကြ်န္မလည္းသိခ်င္ေဇာျဖင့္ ''ဒင္းနာမည္က ေနာင္ေနာင္တဲ့လား၊ ဆီးသီးသည္၊ ေမာင္းသံၾကီး ေနာင္--ေနာင္--ေနာင္ အဟီး'' ပါးစပ္ျဖင့္ေမာင္းထုကာေလွာင္ေနေသာ ကြ်န္မအား သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ၿပံဳးစိစိနွင့္ျဖီးေနၾကသည္။ ထိုအျခင္းအရာကို မခံခ်င္ေသာ ေဒၚအိတံုက ''သူ့နာမည္အျပည့္အစံုက 'စစ္ျငိမ္းေနာင္' ဒီက်ဴရွင္မွာေတာ့ သူက KING ပဲ၊ စာလည္းေတာ္တယ္၊ ေစာ္လည္းၾကည္တယ္၊ စြာလည္းစြာတယ္ ေနာက္ျပီး---'' အမယ္ေလးေနာ္ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကလည္း မ်ားလိုက္တာလြန္ေရာ ''ေတာ္ပါေတာ့အိတံုရယ္''ဟု စစ္ျငိမ္းေနာင္၏ပဲြစားေဒၚအိတံုအား BREAKအုပ္လိုက္ရသည္။ CHEMISTRYအခိ်န္ျပီး၍Half-time ေပးေသာေၾကာင့္ က်ဴရွင္ေအာက္ထပ္ရိွ မုန့္တီဆိုင္သို့ အိတံုနွင့္အတူ ဆင္းလာခဲ့သည္။ ''မုန့္တီအရည္နဲ့ နွစ္ပဲြ၊ ငါးဖယ္ေၾကာ္ထည့္ အစပ္မ်ားမ်ား'' ထိုအခိ်န္တြင္ ေနာက္ေက်ာဖက္ဆီမွ ကြ်န္မကိုေက်ာ္တက္ျပီး ေရွ့မွပိတ္ရပ္လိုက္ေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ''ဟိတ္ေကာင္မေလး၊ အစပ္ေတြမ်ားလို့အာျပဲေနဦးမယ္၊ စာက်ေတာ့မရဘူး၊အစားက်ေတာ့ မတရားစားတယ္၊ ဟို စကားပံုထဲကလိုေပါ့ကြာ -- ''အစားအေသာက္၊ မီးလိုေတာက္၊ အလုပ္အကိုင္ေခြးလိုမိႈင္'' တဲ့။ ဆရာၾကီးေလသံျဖင့္ ကြ်န္မအား အသားလြတ္ဖဲ့ေနေသာ ထိုပုဂၢိဳလ္အား ေဒါသထြက္ကာ ဝုန္းခနဲထရပ္ လိုက္ေတာ့ အိတံုကထိတ္လန့္တၾကားျဖင့္ ''ဟဲ့ ဟဲ့ မလုပ္ပါနဲ့ေလးခင္ရယ္၊ ေနာင္ေနာင္၊ နင္ကလည္းဟာမစပါနဲ့၊ ေက်ာင္းသူအသစ္ေတာင္ခ်မ္းသာမေပးဘူး၊ တစ္ကယ္ပဲ'' ''အဟဲ အဟီး ငါကသူ့မ်က္နွာေဖာင္းေဖာင္းေလးကိုျမင္ကတည္းကခင္ခ်င္ေနတာ၊နာမည္ကေလးခင္တဲ့လား၊ ငါ့ကိုမိတ္ဆက္ေပး အိတံု'' ဟုမ်က္နွာေျပာင္စပ္စပ္နွင့္ လက္ေခါက္ခို်းကာ အျငိမ္မေနဘဲေျပာေလသည္။ အမယ္ အျငိမ္မေန ဂ႑ာစိန္ကမ်ား၊ ဒင္းလိုမ်က္နွာရူးနဲ့မ်ားမခင္ခ်င္ေပါင္၊ ပံုစံကိုက ေထာင့္(ေဒါင့္)မက်ိဳးးဘူး။ ဒီၾကားထဲအခမဲ့အက်ိဳးးေဆာင္၊ ပဲြစားေဒၚအိတံုက တစ္စခန္းထလိုက္ေသးသည္။ ''နင္ေတာ့ထီေပါက္တာပဲ ေလးခင္ရယ္၊ ေနာင္ေနာင္ကေတာင္ခင္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့အဟိ'' လဲေသလိုက္ ကြ်န္မက ခါးေထာက္ကာ၊ မ်က္ေစာင္းထိုးရနေတြ႔လိုက္ေတာ့ သူ့အသံခပ္ၾသၾသကို ၾကားလိုက္ရသည္။ ''ဟိုးထား၊ မေခ်ာေလး၊ ဟိုးထား၊ ရန္မေတြ့ခင္ကြ်န္ေတာ္ေၾကာ္ျငာခဏဝင္ပါမယ္၊ ညက်ရင္ မေခ်ာေလးတို့ အိမ္ေရွ့မွာ သီခ်င္းလာဆိုမယ္၊ နားေသာတဆင္ဖို့ ျပင္ဆင္ထားပါခင္ဗ်ာ၊ အထူးအစီအစဥ္အေနနဲ့ နွစ္သက္တဲ့ သီခ်င္းမ်ားရိွရင္လည္း REQUEST SONG အေနနဲ့ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္ပါ့မယ္၊ ေက်းဇူးတင္ ပါတယ္'' ဟု City F.M မွ ကိုဆန္းထြဋ္အိုက္တင္ဖမ္းကာ ေဆာင့္ႁကြားႁကြားးနွင့္ထြက္သြားေလသည္။ ''နားဒုကၡေပးေသာည'' ဟိုဖက္အိမ္က ညတိုင္းညတိုင္း စာအက်ယ္ၾကီးက်က္တတ္ေသာ (၁ဝ)တန္းေက်ာင္းသူကို ကြ်န္ေတာ္တို့အဖဲြ့က ခ်စ္စနိုးေလးနဲ့ ေရဒီယိုကမာရြတ္လို့ မွည့္ထားတယ္ ေရဒီယိုကမာရြတ္ ေရ ႀကိဳးစားလိုက္စမ္းကြယ္ D ေတြနဲ့ေအာင္ဖို့ ဆုေတာင္းေပးမယ့္သူေတြရိွတယ္.... မိုးလင္းတိုင္း၊ မင္းေလးအနားကိုေရာက္ေရာက္လို့လာတာ၊ ကိုယ့္စိတ္ကတားဆီးမရနိုင္ပါ၊ ေက်ာင္းသြားတိုင္း၊ မင္းရဲ့ေနာက္ကို တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ေနတာ မင္းေလး ကတကယ္စိတ္ဆိုးမွာလား ဂီတာသံမညီမညာတြင္ အသံေပါင္းစံုနွင့္ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေလွ်ာက္ေအာ္ေနေသာ သီခ်င္းသံမ်ားေၾကာင့္ စာက်က္ေနရင္းမွ ဝရန္တာေရွ့သို့ ထြက္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဟာ မ်က္စိေရွ့သို့ စူးခနဲေရာက္လာေသာ မီးနီေရာင္တန္းေၾကာင့္ လက္ဝါးျဖင့္ မ်က္နွာသို့ အျမန္ကာ လိုက္ရသည္။ ရာရာစစ ဒင္းကငါ့ကိုမ်ားLaser Pointer နဲ့အခ်က္ျပေနေသးတယ္၊ လက္ကိုအသာဖယ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ''စစ္ျငိမ္းေနာင္'' သူမ်ားတစ္ကာေတြ (၁ဝ)တန္းဆို ဖင္တုန္ ေအာင္ စာက်က္ေနၾကတဲ့အခိ်န္မွာ ဒင္းက လမ္းေဘးမွာ တီးဝိုင္းေထာင္နိုင္ေသးတယ္။ မွတ္သားေလာက္ပါတယ္ ဟင္း။ ''ဒုန္း'' ဝရန္တာတံခါးကို ေဆာင့္ပိတ္ကာ အိမ္ထဲသို့ဝင္လာခဲ့သည္။
*********
အခန္း(၂)
''မေန့ညကကြာ၊ ငါတို့Stage Show ေလးလုပ္တာေအာင္ျမင္တယ္ကြ၊ ငါ့ေစာ္ေလးကိုယ္ တိုင္လာျပီး အားေပးတယ္'' က်ဴရွင္ေပၚသို့ အတက္ေလွခါးတစ္ဝက္မွာပင္ ၾကားလိုက္ရေသာ အသံေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပါးစပ္ အရသာခံကာ ျမိန္ရည္ ရွက္ရည္ ေျပာေနေသာ သူ့အားေတြ့လိုက္ရသျဖင့္ ေဒါသအလြန္ထြက္သြားေလသည္။ ''ဒီမွာ စစ္ျငိမ္းေနာင္ နင့္မွာ ညီမေတြ၊ အစ္မေတြမရိွဘူးလား၊ နင့္ ညီမေနရာမွာ ငါသာဆိုရင္ နင္ဒီလိုေပါက္ကရေျပာပါ့မလား၊ စာက်က္ေနရင္း အာရံုေနာက္စရာ အသံေသး၊ အသံေညာင္ေတြေၾကာင့္ ငါ ထြက္ၾကည့္မိတာ'' ကြ်န္မစကားေၾကာင့္ မ်က္စိ၊ မ်က္နွာပ်က္သြားေပမယ့္ အနိုင္လိုခ်င္ေသာသူက ''ေတြ႕ၾကလား၊ ၾကားၾကလား ေဘာ္ေဘာ္တို့ မင္းတို့ငါ့စကားကိုလက္ခံျပီမဟုတ္လား၊ ကာယကံရွင္ကိုယ္တိုင္ ဝန္ခံေနတာေနာ္၊ စာက်က္ရတာေခါင္းရႈပ္လို့ ငါ့သီခ်င္းသံေလးေၾကာင့္ ေခါင္းေအးသြားတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့ကြာ'' ''စစ္ျငိမ္းေနာင္'' မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနေသာ မ်က္လံုးျဖင့္ ေဒါသတၾကီးေအာ္လိုက္ေသာ ကြ်န္မအသံေၾကာင့္ အုပ္ခု်ပ္မႈဆရာ ဦးကံခြ်န္သည္အနားသို့ေရာက္လာေတာ့သည္။ ''စာသင္ခိ်န္မွာ ဆူညံ၊ ဆူညံနဲ့ ဆရာက်ဴရွင္မွာရန္ျဖစ္တာလက္မခံဘူးလို့ေျပာထားရက္သားနဲ့၊ ဘာျပႆနာ ျဖစ္ေနၾကတာလဲ၊'' ေက်ာင္းသားမ်ား ဝိုင္းအံုၾကည့္လာသျဖင့္ အားကိုးရသြားေသာ ကြ်န္မက ''ဆရာ၊ 'စစ္ျငိမ္းေနာင္' က သမီးကို ေစာ္ကားေနတယ္၊ နွမခ်င္းမစာနာ'' ''ဗ်ာဆရာ ကြ်န္ေတာ္သူ့ကို ေစာ္ကားရေအာင္ လက္ဖ်ားနဲ့ေတာင္ မထိရပါဘူးခင္ဗ်ာ၊ လံၾကဳတ္ဇာတ္လမ္းေတြ ကို မယံုပါနဲ့ဆရာ'' သူမဟုတ္သလို မ်က္နွာေပးနွင့္ေအာက္က်ိဳး့ကာေျပာေနေသာ စစ္ျငိမ္းေနာင္အား လက္သဲျဖင့္ ကုတ္ဖဲ့လိုက္ခ်င္ သည့္စိတ္မ်ား တစ္ဖြားဖြားေပၚလာသည္။ ဆရာက မ်က္မွန္ေပၚမွ ေက်ာ္ၾကည့္ျပီး လက္ညိွးထိုးကာၾကိမ္း လိုက္ေလသည္။ ''စစ္ျငိမ္းေနာင္၊ ထစ္ခနဲဆိုက်ဴရွင္မွာမင္းပဲ၊ မင္းကိုဥာဏ္ေကာင္းျပီး စာႀကိဳးစားတာ တစ္ခ်က္တည္းနဲ့ ခြင့္လႊတ္ထားတာ မင္းေရာင့္မတက္နဲ့၊ ဒါေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစ၊ ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ေတာ့ မင္းဒီက်ဴရွင္ကေနထြက္ ဒါပဲ'' ဆရာ၏ ရာဇသံအဆံုးတြင္ ေက်ာင္းသားအားလံုးလူစုခဲြကာ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ထိုင္ၾကေလသည္။ သူကေတာ့ မ်က္နွာငယ္ေလးနွင့္ဆရာ့ေရွ့မွ ေခါင္းငံု့ကာ ရိုရိုေသေသထြက္သြားေလသည္။ တတ္လည္းတတ္နိုင္တဲ့ ေကာင္စုတ္၊ အိုက္တင္မို်းစံုတတ္တယ္၊ မင္းသားမ်ားလုပ္ဦးမလို့လားမသိဘူး။ မေက်မနပ္နွင့္ တစ္ေယာက္တည္း ျမည္တြန္ေတာက္တီးကာ ေနရာတြင္ဝင္ထိုက္လိုက္ေတာ့သည္။ ျပႆနာျဖစ္ျပီးေနာက္ပိုင္း စစ္ျငိမ္းေနာင္တစ္ေယာက္ ေျချငိမ္ေနသည္။ ''ေလးခင္အေနာက္မွာ ေနာင္ေနာင္နင့္ကို ွ့သတ ေနတယ္'' ကြ်န္မ မသိမသာလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္နွာကို လက္ေထာက္ကာ စူးစူးရဲရဲၾကည့္ေနေသာ သူ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ကြ်န္မေၾကာင္သြားသည္။ ထို့ေနာက္ အသိတစ္ခ်က္ ခ်က္ခ်င္းဝင္လာကာ သူ၏အၾကည့္ စူးစူးအား မခံနိုင္ေသာေၾကာင့္ တစ္ဖက္သို့အလ်င္အျမန္မ်က္နွာလဲႊလိုက္ရ၏။ ကြ်န္မတို့နွစ္ေယာက္အား အေရာက္ပို့ခ်င္ေနေသာ အိတံုက ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို ခ်က္ခ်င္းရိပ္မိသြားေလသည္။ ''ေနာင္ေနာင္က စိတ္ရင္းေကာင္းတယ္ဟ သူ့အေဖနဲ့အေမကကဲြေနေတာ့ ဆိုဆံုးမမယ့္ မိဘမရိွဘူးေလ၊ သူ့အေမက သူငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သူနဲ့သူ့ညီမေလးကိုပစ္သြားတာ၊ အဖြားတစ္ေယာက္တည္းရဲ့ အုပ္ထိန္းမႈ ေအာက္မွာ ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္ေနရေတာ့ ''အကြပ္မရိွတဲ့ၾကမ္း၊ ဗရမ္းဗတာ'' ဆိုသလိုေပါ့ဟာ'' တတြတ္တြတ္ေျပာေနေသာ အိတံု၏စကားေၾကာင့္ ကြ်န္မ၏နားထဲတြင္ အထပ္ထပ္ၾကားေယာင္ေနသည္က ‘BROKEN FAMILY’ ေၾကာင့္ ေလလြင့္ေနေသာ သားသမီးမ်ားအေၾကာင္းကို ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ရင္နာဖြယ္ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ၾကားသိခဲ့ရဖူးသည္။ ေၾသာ္္ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း သူ့ဘဝက သနားစရာပါလားဟုစဥ္းစားရင္း....
********
အခန္း (၃)
''ဟိတ္ေကာင္ မေျပးနဲ့ ေဟ့ လိုက္ လိုက္'' ''မိလို့ကေတာ့ မညွာနဲ့ အပီေကြ်းပစ္လိုက္'' ''ဟိုမွာ ဟိုဖက္လမ္းၾကားထဲဝင္ေျပးသြားျပီကြ'' စာသင္ေနရင္းမွ က်ဴရွင္ေအာက္ထပ္ရိွ လမ္းမဆီမွ ဆူဆူညံညံအသံမ်ားေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားအားလံုး ျပတင္းေပါက္မွ ေခါင္းျပဴကာထြက္ၾကည့္ၾကေလသည္။ ေယာက်ာ္း(၆)ေယာက္ေလာက္သည္ လက္ထဲတြင္ တုတ္မ်ား၊ အုတ္ခဲမ်ားထိုင္ကာ ေရွ့ဆံုးမွထြက္ေျပးသြား ေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္၏ေနာက္သို့အေျပးအလႊားလိုက္ေနၾကသည္။ အမယ္ေလး မိလိုက္လို့ကေတာ့ အရိုးတစ္ျခား၊ အသားတစ္ျခားပဲ၊ ဘာျဖစ္တာလဲမသိဘူး၊ ဧကနၲ သူခိုးလား၊၊ ခါးပိုက္နိႈက္လား၊၊ ဘာအတြက္ေၾကာင့္မ်ားျဖစ္နိုင္မလဲဆိုသည္ကို စိတ္ရႈပ္စြာ စဥ္းစားရင္းအေနာက္တန္းရိွ ထိုင္ခံုဆီသို့ ေဝ့ကာ မဝံ့မရဲၾကည့္လိုက္မိသည္။ သူ ေက်ာင္းမလာပါလား၊ ေနမ်ားမေကာင္းလို့လား အင္းေလ အခုမွ ဒုတိယအခိ်န္ပဲရိွေသးတာပဲ ျမန္မာစာအခိ်န္က်ရင္ေတာ့ သူမလာဘဲမေနနိုင္ပါဘူး။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ ျမန္မာစာဆရာ ဂုဏ္ထူး ဦးသိန္းနိုင္သည္ စာအသင္အျပအလြန္ေကာင္းကာ ဟာသဥာဏ္ရႊင္ေသာေၾကာင့္ ဆရာ့အခိ်န္တြင္ ေက်ာင္းလစ္ တတ္ေသာအက်င့္ရိွသူမ်ားပင္ တကူးတကျပန္လာသင္ၾကသည္။ အျမဲလိုလိုၿပံဳးေနတတ္ေသာ ဆရာ့မ်က္နွာခ်ိဳခ်ိဳေလးကို ေက်ာင္းသားမ်ားအလြန္သေဘာက်ၾကေလသည္။ လူကေရွ့မွာေနျပီးစာသာသင္ေနရသည္၊ စိတ္ကေနာက္တန္းရိွ သူ့ထိုင္ခံုေလးဆီသို့သာအာရံုေရာက္ေနေလ သည္။ ေနာက္ဆံုးအခိ်န္ေတာင္ေရာက္ေနျပီ ကိုယ္ေတာ္ကေပၚမလာေသး။ စာအုပ္ေပါင္းစံုဖြင့္ကာ EQUATION ညိွလိုက္၊ Bio ပံုဆဲြလိုက္၊ သခၤ်ာတြက္လိုက္နွင့္စာအုပ္မ်ားအား အျပစ္ဖို့ကာ စိတ္ေျဖေနရေသာ္လည္း စိတ္ထဲမွာေတာ့ တစ္မို်းၾကီးျဖစ္ေနပါတယ္။ အို သူနဲ့ငါက ဘာဆိုင္တာမွတ္လို့ ငါ့စိတ္ေတြ ေယာက္ယက္ခတ္ေနရတာလဲ၊ ''ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္၊ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ဘဝကလြတ္ခ်င္ျပီ (သူမကယ္ရင္)၂ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ဘဝက ကြ်တ္ဖို့လမ္းမျမင္ဘူး'' ဟု ခင္ေမာင္ထူး(ဦး)သီခ်င္းနွင့္ကြ်န္မအား ေစာင္း၍ဆိုကာ ကီ်စယ္ေနၾကေသာ အိတံုတို့အုပ္စုကတစ္မိ်ဳး... ''အံမယ္ ဘယ္သူကေမွ်ာ္ေနလို့လဲ၊ ဒီမွာအိမ္စာေတြတစ္ပံုၾကီးေတာင္ မနည္းေက်ေအာင္ ရွင္းေနရတဲ့ဥစၥာကို'' အိုးမလံု၊ အံုပြင့္ေျပာလိုက္ေသာ ကြ်န္မစကားေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက... ''ေဟာေတာ့ ဘယ္သူက ဘာေျပာလို့ မလံုမလဲျဖစ္ေနရတာလဲ၊ တို့ဘာသာသီခ်င္းရိွလို့ဆိုေနတဲ့ဟာကို'' ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္၊ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္၊ ေနာင္ေနာင္ေရ အျမန္လာပါ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ ဘဝကကြ်တ္ခ်င္လွပါျပီ.... သီခ်င္းအား VERSION ေျပာင္းကာ ဖ်က္ဆီးျပီးစပ္ဆိုေနၾကေသာ အိတံုတို့အုပ္စုအား စာအုပ္နွင့္တစ္ခ်က္စီ အရွက္ေျပရိုက္လိုက္ရေလသည္။ ဟြန္း မိန္းမေတြရြကိုရြတယ္။ ဒီေလာက္အျမင္ကတ္စရာေကာင္းတဲ့သူကို ဘာလို့ေမွ်ာ္ရမွာလဲ? ''အယ္ ေျပာရင္းဆိုရင္း အသက္ရွည္ဦးမယ္၊ ဟိုမွာ မင္းသားလာပါျပီေတာ္ အာျဗဲစိန္မ သိမ့္သိမ့္ထက္၏ အသံေၾကာင့္ ေခါင္းကိုခ်ာခနဲေနေအာင္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းတစ္ခုလံုး ပတ္တီးအေဖြးသားျဖင့္ စစ္ျငိမ္းေနာင္... ေက်ာင္းသားအခိ်ဳ႕ကအေျပးအလႊားျဖင့္ သူ့ဆီသြားၾကေလသည္။ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေမးသံမ်ားၾကားတြင္ ေခါင္းမေဖာ္နိုင္ေသာသူ့ဆီကို စကားသြားေျပာခ်င္ေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္ကာ ပဲမ်ားေနရေလသည္။ ''ဟိတ္ေကာင္ ေနာင္ေနာင္မင္းကိုဘယ္သူေကြ်းလိုက္တာလဲ၊'' ''မင္းကလည္းကြာ ခံလာရသလား၊ ျပန္မကစ္ဘူးလား၊'' ''ဟဲ့ ေသြးေတြထြက္ေနတုန္းပဲေတာ့'' ''လက္မွာပါထိလာတာပဲ၊ နင္ဘာျဖစ္လာတာလဲ၊'' သူကေတာ့ မီးေလာင္ရာေလပင့္သူမ်ား၊ စိုးရိမ္ပူပန္သူမ်ား၊ စပ္စုခ်င္သူမ်ား၏ ေမးခြန္းမ်ားကို အေရးမလုပ္ဘဲ ကြ်န္မရိွရာဆီသို့သာ မ်က္လံုးလည္တည္လည္တည္လုပ္ကာ ရွာေနေလသည္။ ကြ်န္မမွာ သူ့ပံုစံကို မၾကည့္ရက္ သျဖင့္ မ်က္နွာလဲႊကာ ေက်ာခိုင္းေနလိုက္ရသည္။ ငါ သူ့အတြက္ စိုးရိမ္တတ္ေနပါလား....
**********
အခန္း (၄)
တကၠသိုလ္ဝင္တန္းစာေမးပဲြၾကီးနီးလာျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာက်က္ခိ်န္အားယခင္ရက္မ်ားထက္ပင္Scheduleဆဲြ၍ တိုးခဲ့်ထားရေလသည္။ ''ေရသည္ ျပဇာတ္''၏ ဆဲြေဆာင္အားကေကာင္းလြန္းသျဖင့္ ည (၁၁)နာရီ ေက်ာ္သြားသည္အထိ ကြ်န္မ၏စာက်က္သံက အရိွန္မေသနိုင္ေသးေပ။ စာက်က္လွ်င္ အသံထြက္ကာ အားရပါးရေအာ္က်က္တတ္ေသာ ကြ်န္မသည္ ယခုလည္းကိုယ့္အရိွန္နွင့္ကိုယ္ဖုန္းျမည္သံကိုမၾကားေပ။ ကလင္ ကလင္ ကလင္! အခန္းထဲမွ ေမေမ့၏ေအာ္သံေၾကာင့္.... ''ေလးခင္၊ သမီး PHONEလာေနတာမၾကားဘူးလား၊ ကိုင္လိုက္ေလ'' ''ဟုတ္ကဲ့ေမေမ'' ဖတ္လက္စစာအုပ္ကို လက္မွခ်ျပီး ဖုန္းစင္ရိွရာသို့ ေလွ်ာက္လာကာ ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။ ''ဟုတ္ကဲ့ အမိန့္ရိွပါရွင္'' ''ံHELLOေလးခင္ခင္ ကိုယ္ပါ စစ္ျငိမ္းေနာင္'' အလဲ့ ဒင္းပါလား! ကြ်န္မသည္ စခ်င္စိတ္ျဖင့္ ဖုန္းခြက္ကိုလက္ျဖင့္အသာအုပ္ကာအသံဖ်က္လိုက္ေလသည္။ ''ေလးခင္မဟုတ္ပါဘူးကြယ္၊ သူ့အေမပါ၊ ဘာကိစၥရိွပါသလဲ'' ဟုရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမနည္းၿမိဳခ်ကာ ေျပာေနရသည္။ ''ဟား ဟား ဟား ေလးခင္က ဒါမိ်ဳးလည္းတတ္တယ္လား၊ အိမ္ေရွ့ကိုလည္းလွမ္းၾကည့္လိုက္ပါဦးကြာ'' အမယ္ သူကလည္း မေခပါလားဟုေတြးရင္း PHONE စင္ေဘးမွ ျပတင္းေပါက္ကိုအသာဟၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပတ္တီးအေဖြးသားနွင့္ပင္Hand Phoneကိုင္ကာ ေျပာင္စပ္စပ္နွင့္လက္ျပေနေသာသူ့ကိုျမင္လိုက္ရသည္။ ကြ်န္မတို့အိမ္မွာနွစ္ထပ္ တိုက္ခံအိမ္ျဖစ္ျပီး အေပၚထပ္ဝရန္တာ၏ေထာင့္စြန္းအတြင္း၌ ဖုန္းစင္ကိုထားေသာေၾကာင့္ လမ္းမမွလွမ္းၾကည့္လွ်င္ လူရိပ္ကိုအလြယ္တကူေတြ့ျမင္နိုင္သည္။ သူ့ပံုစံေၾကာင့္ ကြ်န္မမွာ စိတ္ဆိုးရမွာ လည္းခက္ေနသည္။ သို့ေသာ္ ေလသံကို ခပ္မာမာတင္လိုက္ျပီး ပဲမ်ားရျပန္သည္။ ''သူမ်ားအိမ္ေရွ့မွာ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္၊ ဘာလာလုပ္တာလဲ၊ စာက်က္ေနတာ မေနွာင့္ယွက္ပါနဲ့၊ ေဖေဖနဲ့ တိုင္ေျပာလိုက္မွာေနာ္'' ကြ်န္မဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ သူကေတာ့ သူ့ဝသီကိုတစ္ျပားသားမွ မေလ်ာ့ဘဲ ခပ္ေငါ့ေငါ့ေလသံျဖင့္ ''ဟာ ဒါဆိုမျဖစ္ဘူးထင္တယ္၊ ေတာ္ၾကာ ''ထူးအယ္လင္း''သီခ်င္းထဲကလို ဖုန္းဆက္လိုက္ရမလား ဆိုျပီးအဖိုးၾကီးကထြက္ဆိုျပေနမွ ကိုယ္တို့တီးဝိုင္းအရွက္ကဲြေနပါဦးမယ္'' တဲ့ေလ။ မိန္းကေလးပီပီစပ္စုခ်င္တတ္ေသာ ကြ်န္မက သူ့ဒဏ္ရာအေၾကာင္းကို အစေဖာ္ၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ''ေနာင္ေနာင္၊ ညေနတုန္းကဘာျဖစ္တာလဲ၊'' ''စိုးရိမ္တယ္ေပါ့'' ''ဟုတ္မယ္အားၾကီးၾကီး၊ ေတာ္ၾကာေဆးဖိုးမရိွရင္ ပိုက္ဆံေခ်းေနမွာစိုးလို့ စိုးရိမ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးေမးေနတာ ကဲ၊ သိျပီလား'' ဟုအခ်ဥ္ေပါက္ေပါက္နွင့္ဟုေျပာလိုက္ေလ သည္။ စကားေကာင္းကိုေျပာလို့မရဘူး... ''ဟိုဖက္ရပ္ကြက္ကေကာင္ေတြ ေကြ်းလိုက္တာေလ ဟိုတစ္ေခါက္က ကိုယ္က သူတို့အဖဲြ့ထဲက တစ္ေကာင္ ကိုေကြ်းထားတာ၊ ဘဲစားဘဲေက်၊ ေက်သြားျပီ'' ''ရွင္က ဘာျဖစ္လို့ရန္လိုေနရတာလဲ၊'' ''ကိုယ့္ညီမေလးကို ဒီေကာင္ေတြထဲက တစ္ေဗြက လိုက္အီေနတာေလ၊ ကိုယ္ကလည္းဘယ္ခံမလဲ၊ သူ့ညီမတစ္ေယာက္ကို ေႁကြအာင္လုပ္ျပီး ျဖတ္ခ်ထားခဲ့တာ၊ ဟိုေစာ္က မ်က္ရည္စက္လက္နဲ့သြားခြ်န္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုဝိုင္းသမၾကတာေပါ့'' တစ္စက္ကေလးမွ အေၾကာမခံခ်င္တဲ့သူ့ကို ေတာ္ေတာ္ေလးခ်ဥ္သြားျပီး ကလိခ်င္သည့္အတြက္ --- ''ရွင္ကFighter ပဲေနာ္'' ''ဗ်ာ ကိုယ့္ကိုေခၚလိုက္တာလား'' ''ရွင္နဲ့ေျပာေနတာ၊ ရွင့္ကို မေခၚလို့ဘယ္ဘဲကိုေခၚရမွာလဲ'' ''ဒါဆိုအစ္မၾကီးလူမွားေနျပီဗ်၊ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္စစ္ျငိမ္းေနာင္ပါ၊Fighter မဟုတ္ပါဘူး'' အတည္ေပါက္နွင့္ဘုေျပာေနေသာ သူ့ေလသံေၾကာင့္ ဖုန္းကို ဂြပ္ခနဲ့ျမည္ေအာင္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ''ဂြပ္'' ျပီးေတာ့စိတ္လြတ္၊ ကိုယ္လြတ္ေအာ္ရယ္ပစ္လိုက္၏။ သိပ္မၾကာခင္တစ္ေန့မွာပဲ ကြ်န္မတို့အိမ္နားရိွ မိတၱဴဆိုင္တြင္ သူနဲ့ကြ်န္မထိပ္တိုက္ဆံုၾကေသးတယ္။ ''ေလးခင္၊ ကိုယ့္ကိုျမန္မာစာ၊ စာစီစာကံုးခဏငွားပါလား၊ ဟိုတစ္ေန့က က်ဴရွင္လာတာေနာက္က်လို့ မွတ္ေပးတာေတြ မမီလိုက္ဘူး'' ''တစ္ရက္ပဲငွားမယ္၊ ေက်နပ္ရင္ယူ၊ မေက်နပ္ရင္မယူနဲ့'' ဇာတ္လမ္းေတြကရိုးေနျပီ။ မသိတာမွတ္လို့ ''အေမေလးဗ်ာ ေၾကာက္ေနရပါလား ကိုယ့္ကိုအဲဒီေလသံမို်းနဲ့ဘယ္သူမွမေျပာဘူးဖူး၊ ေျပာလို့လည္း မရဘူး''တဲ့ေလ။ ''ရွင့္အေမကေတာ့ေျပာဖူးမွာပဲ၊ လာရီႊးမေနနဲ့'' လႊတ္ခနဲထြက္သြားမိျပီးမွ ပါးစပ္အား အလ်င္အျမန္လက္နွစ္ဖက္ျဖင့္ BREAKအုပ္လိုက္ရေလသည္။ ''ကိုယ့္ကိုခင္တယ္ဆိုရင္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကိုယ္မိဘေတြအေၾကာင္းေနာက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ကယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေတာ့မွမေျပာပါနဲ့'' ကြ်န္မမ်က္လံုးအား စူးစူးရဲရဲစိုက္ၾကည့္ကာ မ်က္နွာထားတင္းတင္းၾကီးနွင့္ေျပာေလသည္။ ထို့ေနာက္ ခ်ာခနဲလွည့္ထြက္သြားေသာ သူ့ေက်ာျပင္အားေငးၾကည့္ရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရေလသည္။ သူ့အသိဥာဏ္ထဲမွာ Broken Family ဆိုတဲ့ အရိပ္မည္းၾကီးက တစ္ယူသန္စဲြဝင္ေနပါလား၊
*******
အခန္း(၅)
ကြ်န္မနဲ့သူဟာ ခ်စ္သူေတြမဟုတ္ၾကေသးေပမယ့္ စာနာျခင္းဆိုတဲ့ နားလည္မႈ ကေတာ့ ကြ်န္မရင္ထဲမွာ ဝင္ပုန္းေနတာၾကာပါျပီ။ ကြ်န္မသူ့ကို တမင္တကာ စကားမေျပာဘဲေနတာ ဒီေန့ဆို တစ္ပတ္ျပည့္သြားျပီ။ ဒီထက္ပိုျပီးမေနနိုင္ေတာ့တဲ့ ကြ်န္မကပဲစျပီး မ်က္နွာခိ်ဳေသြးကာ ေလေျပထိုး လိုက္ရေလသည္။ ''ၤFIGHTERစာေမးပဲြနီးေနျပီ၊ စာေတြပိုင္ျပီလား၊'' ''ဟာကြာ ကိုယ့္ကိုဒီနာမည္ၾကီးနဲ့နိွပ္စက္ေနပါလား၊ နားဝင္ခို်စရာေကာင္းတဲ့နာမည္တစ္မို်းေလာက္ ေျပာင္းေခၚပါလား''လုပ္ျပီ။ နည္းနည္းမွကို မ်က္နွာသာေပးလို့မရဘူး။ ေထာင့္မက်ိဳးးတဲ့သူေတြမ်ား ဘယ္လို ခို်းခို်းမက်ိဳးးဘူးဆိုတာဟုတ္မွာ။ ''မေခၚနိုင္ေပါင္၊ အားအားရိွ စီခနဲဆိုသူပဲ၊ ပဲြတိုင္းေက်ာ္ၾကီး Ko Fighter သူ့ဂုဏ္ပုဒ္ကို ေက်နပ္ ေနတယ္လို့ထင္ရတဲ့Fighter က ''ကိုယ္ကကိုယ့္ကိုစျပီး မထိရင္၊ ေအးေဆးေနတဲ့ ေႃမြေဟာက္လိုေကာင္ကြ ေအး ထိျပီေဟ့ဆိုရင္လည္း ေဆးမမီွဘူးသာမွတ္'' အမယ္ေလးဟဲ့ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ''ဟုတ္ပါျပီရွင္ ကြ်န္မေမးမိ အျပစ္ရိွပါ'' နႈတ္ခမ္းမဲ့ကာ ေဒၚခင္ေအးဟန္ၾကီး၏ အိုက္တင္ျဖင့္ေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ သူက ကေလးတစ္ေယာက္လို အျပစ္ကင္းစင္စြာ ခြက္ထိုးလန္ေအာင္ ရယ္ေမာေနေလေတာ့သည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူနဲ့ကြ်န္မၾကားက ခင္မင္မႈအျဖူထည္ႀကိဳးက အေရာင္စြန္းခ်င္သေယာင္ေယာင္ ''ကိုယ္တို့ေက်ာင္းမွာ ပညာေရးစံုညီပဲြေတာ္ရိွတယ္၊ လာခဲ့ပါလား'' ''ဇန္နဝါရီလ (၃)ရက္ေန့ေနာ္၊ ဒါနဲ့ဘယ္ေက်ာင္းလဲ'' ဒီေလာက္ကေလးေတာင္မသိရေကာင္းလားဆိုတဲ့ မ်က္လံုးမ်ိဳးျဖင့္... ''စိန္ဂြ်န္းေလကြာ၊ အ.ထ.က (၁) လမ္းမေတာ္'' ''Fighter က လမ္းမေတာ္(၁)ကလား၊ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ေဘာ္ဒါေတြရိွတယ္။ မလာရဲပါဘူးကြာ၊Fighter ၾကီးတက္တဲ့ေက်ာင္းဆိုေတာ့Fighter ေလးေတြလည္းရိွခ်င္ရိွေနမွာ ေၾကာက္တယ္'' ရႊတ္ေနာက္ေနာက္နွင့္ေျပာလိုက္ေသာ ကြ်န္မစကားက သူ့ေဒါသကို ဆြေပးလိုက္သလိုျဖစ္သြားေလသည္။ ''မင္းကကိုယ္ကိုတစ္ခိ်န္လံုးFighter Fighter နဲ့ အသားလြတ္ဖဲ့ေနပါလား ေလးလံုးရဲ့'' သူကြ်န္မကို အမွန္တကယ္တင္းေနပါျပီ။ ''ဘာ ဘာေလးလံုးလဲ မေခၚနဲ့မၾကိဳက္ဘူး'' ''ေၾသာ္္ သူ့အလွည့္က်ေတာ့ျဖစ္ေနလိုက္တာ ကိုယ့္ပံုလည္းကိုယ္ျပန္ၾကည့္လိုဦး၊ စာပဲတစ္ကယ္ႀကိဳးစားလို့လား၊ အားအားရိွ T.V Game ပဲကျမင္းသလားမသိပါဘူး၊ မ်က္မွန္က ပုလင္းဖင္ျဖစ္ေနျပီ၊ ရုပ္ကမလွရတဲ့အထဲ၊ ပံုဆိုးပန္းဆိုးနဲ့ေလးလံုးမ'' အတည္ေပါက္ေျပာေနေသာ သူ့စကားေၾကာင့္ ေယာင္ယမ္းကာ ကြ်န္မမ်က္နွာကို စမ္းၾကည့္မိပါေတာ့သည္။ ငါတစ္ကယ္ပဲ သူေျပာသလို ရုပ္ဆိုးမၾကီးျဖစ္ေနျပီလား? အာ ငါဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေတြးရင္းမွပင္ ကြ်န္မအလိုလိုဝမ္းနည္းသိ၊ စိတ္ဒီေရတက္လာပါေတာ့သည္။ အတန္ငယ္ၾကာေအာင္ ျပန္ထိန္းလိုက္ျပီး.... ငါမလွေတာ့ေရာ ဘာအေရးလဲ၊ ဘာကို ဂရုစိုက္ရမွာလဲ? ငါစိတ္ေတြမရိုးမရြျဖစ္ေနစရာအေၾကာင္းကိုမရိွဘူး မယံုနိုင္စရာပါလား? ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ့ေဝဖန္မႈဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာခံနိုင္ရည္မရိွတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္အျဖစ္ ရပ္တည္ေနျပီလား၊ FIGHTERရယ္ ငါမစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူးဟယ္....
*******
အခန္း (၆)
ယေန့သည္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းစာေမးပဲြၾကီးေျဖဆိုျပီးၾကေသာ ေႏြ ေန့လည္ခင္း အခိ်န္ျဖစ္သည္။ ေကာင္းကင္ တစ္ခြင္လံုးလည္း ေနမင္း ၾကီး၏အေရာင္နွင့္ေတာက္ပေနသည္။ သစ္ရြက္ေျခာက္ကေလးမ်ား ေလနွင့္အတူ ေပါ့ပါးစြာလြင့္ပံ်ေနသလိုပင္။ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ တစ္နွစ္ပတ္လံုး ပင္ပနးၾကီးစြာျဖင့္ ထမ္းထား ရေသာအထုပ္ၾကီးကို ဖုတ္ခနဲေနေအာင္ပစ္ခ်လိုက္သကဲ့သို့ သြက္လက္စြာဝဲပံ်ေနၾက၏။ အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ တစ္ေလွ်ာက္တြင္လည္း အျဖူ၊ အစိမ္းဝတ္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ဝရုန္းသုန္းကား ဆူညံသံမ်ားေၾကာင့္ ျငိမ္သက္ေနေသာ အင္းလ်ားေရျပင္ၾကီးပင္ သံေယာင္လိုက္ကာ သက္ဝင္ လႈပ္ရွားေနသေယာင္ေယာင္... ''ေဟး ဝဋ္ကြ်တ္ျပီကြ'' ေက်ာင္းစိမ္းပုဆိုးကို ခပ္တိုတိုဝတ္လိုက္ျပီး၊ လက္တစ္ဖက္မွလည္း လြယ္အိတ္ကို ေျမွာက္တင္ကာ အျပစ္ကင္းစင္ေသာ ကေလးတစ္ေယာက္၏ မ်က္နွာေပးနွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေအာ္ဟစ္ေနေသာ စစ္ျငိမ္းေနာင္ အိတံုတို့အုပ္စုမွာလည္း ကိုယ္ပိုင္အတဲြကိုယ္စီျဖင့္ ကန္ေဘာင္ေပၚရိွ အေၾကာ္ဆိုင္အတြင္း၌ တစ္ေန့တာ ကဲၾကမည့္ PLAN မ်ားကို ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ကာ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ တြတ္ထိုးေနၾကသည္။ ထိုအခိ်န္၌ အေပ်ာ္အပါးအစီအစဥ္မ်ားတြင္ လြန္စြာမွာအားကိုးရေသာ စစ္ျငိမ္းေနာင္ကပင္။ ''ကဲ ဘာမွ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာမေနၾကနဲ့ အီစကိုယ္ဆီမွာHappy World u Gift Card ေတြရိွတယ္။ သရဲရထားစီးမယ္၊ တိုက္ကားေမာင္းမယ္၊ ျပီးရင္ကန္ေတာ္မဂၤလာ ပန္းျခံထဲမွာ အတဲြေခ်ာင္းမယ္ ဘယ္လိုလဲ၊ ဟဲ ဟဲ'' ေနာင္ေနာင္၏ဆနၵကိုအျပည့္အဝမဲေပးလိုက္သူက သိမ့္သိမ့္သူ ''ဟဲ့၊ နွာဘူးေကာင္ နင့္ဘာသာနင္အတဲြေခ်ာင္းခ်င္တာနဲ့ငါတို့ကိုဆဲြမထည့္နဲ့သြားခ်င္ရင္ နင္တို့ေယာက်ာ္းေလး ေတြတစ္ဖဲြ့သြား ငါတို့ကေတာ့ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္မယ္ေနာ္ ေလးခင္'' သိမ့္သိမ့္ထက္က သူ့ဆနၵကိုေဖာ္ထုတ္ရင္း ကြ်န္မဘက္သို့ပါ မဲဆြယ္လိုက္ေလသည္။ ကြ်န္မက ေခါင္းညိမ့္ကာ ေထာက္ခံလိုက္ေတာ့ ''ဟာကြာ ေလးလံုးကလည္း ကိုယ့္မွာေတာ့မင္းနဲ့အတူတူတိုက္ကားေမာင္းခ်င္လြန္းလို့ ညီမေလးရဲ့ CARDကိုပါ တြမ္လာတာကြ ကြ်တ္ အခုေတာ့'' စုတ္တစ္ခ်က္သပ္ရင္း ေျပာေနေသာ သူ့ပံုစံကရယ္စရာေကာင္းလြန္းသျဖင့္ လႊတ္ခနဲ 'အဟိ'ဟု အသံ ထြက္သြားေလသည္။ ထို့ေနာက္ အိေျနၵတစ္ခဲြသားျဖင့္ ဟန္ေဆာင္လိုက္ရျပန္သည္။ ''ခိုးရာပါစၥည္းနဲ့ေတာ့ မေကာင္းစားခ်င္ေပါင္၊ ကိုယ့္ဘာသာပဲထမင္းၾကမ္းယပ္ခတ္စားပါေတာ့မယ္Fighter ရယ္'' ''တစ္ကယ္စားနိုင္တယ္ေနာ္'' ရုတ္တရက္ေျပာလိုက္ေသာစကားက မသဲကဲြေသာေၾကာင့္ ျပန္ထပ္ေမးၾကည့္ေတာ့ သူက ''ေလးလံုးက တစ္ကယ္ပဲ ထမင္းၾကမ္းကို ယပ္ခတ္ျပီးစားနိုင္လို့လားလို့ေမးတာပါ'' သူ့အေျပာေတြက ကြ်န္မမ်က္လံုးကို ေသေသခ်ာခ်ာစိုက္ၾကည့္ျပီး တစ္ဘဝစာအတြက္ ေျပာေနသလိုဟု ထင္ရေလသည္။ ကြ်န္မတို့နွစ္ေယာက္ရဲ့ ေထ့ေငါ့မႈေတြက တို့နွစ္ဦးရဲ့ဘဝကို နီးစပ္ဖို့အားယူေနတယ္ဆိုတာကိုသာၾကိုသိခဲ့ရင္ ထိုအခိ်န္မွာပဲ ဆိုင္အတြင္းရိွ ကက္ဆက္မွၾကားလိုက္ရေသာ စည္သူလြင္၏သီခ်င္းသံေၾကာင့္ နွစ္ဦးသားအလိုလို ကိုယ္စီအေတြးမ်ားနွင့္ နႈတ္ဆိတ္သြားၾကေလ၏။ ကိုယေတြ႔ေနပါတယ္ မင္းမ်က္ဝန္းရဲ့အလွနဲ့ စူးရွေတာက္ပမႈက ဘယ္လိုေမ့လိုရမွာလဲ ေရွာင္လဲႊမယ္ ၾကံလည္း အိပ္မက္မက္လိုက္တိုင္း အခါခါရင္ခုန္ေန ဒါဟာအခ်စ္ေၾကာင့္ပဲထင္တယ္... ထိုေန့က မိန္းကေလးအုပ္စု၏ဆနၵမဲမ်ားက အေလးသားေသာေၾကာင့္ ေရွ့ေဆာင္ရံုတြင္ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ျခင္း အစီအစဥ္ကိုသာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျဖစ္သြားေလ၏။ ''Shall we dance '' မင္းသားၾကီး Richard Gere နွင့္ အဆိုေတာ္လံုးၾကီးေပါက္လွမင္းသမီး JENNKIFER LOPEZ တို့ အထူးသရုပ္ေဆာင္ထားေသာ သင္တန္းတစ္ခု၏ အေၾကာင္းကိုအေျခခံ ဇာတ္အိမ္ဖဲြ့ထားေသာကားျဖစ္သည္။ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္၊ အျငိမ္မေနတတ္ေသာFighter က မင္းသမီး JENNKIFER LOPEZ က ေနေသာ အခန္းသို့အေရာက္တြင္.... ''ငါမိန္းမယူရင္ေတာ J-LO လို ေရေဆးငါးေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ၾကီးကိုပဲေရြးယူမယ္။ ရွယ္ပဲ ဟဲ ဟဲ အိတံုမလို အရိုးပေဒသာမို်းကိုေတာ့ ေဝဒါမနၲိေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏'' ဟု ပါးစပ္ေဆာ့ကာ ေျပာေတာ့ အိတံု၏ လက္ဝါးကFighter ေက်ာျပင္တြင္ ေဗ်ာတင္သြားေလေတာ့သည္။ 'အုန္း'
********
အခန္း(၇)
''ဥၾသ ဥၾသ ဥၾသ'' ေႏြဥၾသေလးမ်ား၏ ဝင္းဝါတင့္တယ္ေနေသာ ငုပန္းကေလးမ်ား၏ အလွက သၾကၤန္ေရာက္ခါနီးျပီဟု ေႁကြးေၾကာ္ေဆာ္ၾသေနပါသည္။ သၾကၤန္မတိုင္မီကတည္းကပင္ ပံ့်လြင့္ေနေသာ သၾကၤန္တူးပို့သီခ်င္းသံမ်ားကလည္း နွစ္သစ္ကူးခိ်န္ခါသမယကို အလုအယက္ၾကိဳဆိုေနၾကေလ၏။ သၾကၤန္ခါေတာ္ေလ၊ ရက္ျမတ္မွာေလ လွပိ်ဳေဖာ္တသင္းနဲ့ ေတးသံလြင္လြင္ သီက်ဴးေနတာသၾကၤန္ နွစ္ကူးေရာက္ျပီေဟ့ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ငါတို့စိတ္ေတြေရထဲေမ်ာလိုက္ပါ.... ေၾသာ္္ သၾကၤန္ေတာင္ ေရာက္ေတာ့မွာပါလား၊ လူငယ္သဘာဝမို့သၾကၤန္ကို ၾကိဳေတြးကာရင္ခုန္ေနမိသည္။ မွတ္မွတ္ရရ April (၁) ရက္ေန့ရဲ့ ညေနခင္းေလးမွာေပါ့.... ကြ်န္မညေနတိုင္းသြားေနၾကျဖစ္ေသာ Videoအေခြငွားဆိုင္ေလးသို့ စစ္ျငိမ္းေနာင္တစ္ေယာက္ ဆိုက္ဆိုက္ျမိုက္ျမိုက္ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။ ''ကိုယ္ ေလးခင္နဲ့စကားေျပာခ်င္တယ္'' ဟုဆိုျပီး ကြ်န္မလက္ဖ်ားေလးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္မမွာ ရင္တုန္ပန္းတုန္ရွက္ရံြ့သြားေလသည္။ April Fool မို့အရူးလုပ္ေနတာလားFighter ရယ္။ ''စကားေျပာတာမ်ားထူးဆန္းလို့ဟယ္၊ ဘာလဲနင္ကအခုမွ စကားေျပာတတ္လာတဲ့ ေတမိမင္းသားမို့လို့လား'' ေျပာသာေျပာလိုက္ရတာ၊ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မစိတ္ေတြစုလို့မရေအာင္ လြင့္ပံ်ေနပါတယ္။ စကားပလႅင္ ဒီေလာက္ခံေနျပီဆိုကတည္းက အင္း ကြ်န္မအနားက သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ကြ်န္မတို့နွစ္ေယာက္ကို ျပဴးဝိုင္းသည့္ စပ္စုမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ''ကိုယ္ ဟို၊ ကြ်န္ေတာ္ ေလးခင္ကို ဟို၊ ဟို'' တဟိုဟိုနွင့္ လက္ညိွးေလးထိုးကာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ လုပ္ေနေသာ သူသည္ စစ္ျငိမ္းေနာင္မွဟုတ္ပါေလစဟူ၍ပင္ သံသယဝင္ေနမိသည္။ ကြ်န္မအေတြးမဆံုးေသး ခင္မွာပင္ '' ကိုယ္ မင္းကိုအရမ္းခ်စ္တယ္'' ဟူေသာ စကားသံအား ပီျပင္ၾကည္လင္စြာ ၾကားလိုက္ရ၏။ ထိုခဏမွာပင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆီမွ ဝါးခနဲရယ္သံထြက္ေပၚလာေလသည္။ ''ဟား ဟား ဟား ျဖစ္မွျဖစ္ရေလေနာင္ေနာင္ရယ္ ဒီစကားေလးေျပာဖို့ကိုမ်ားFighter ဆိုတဲ့ နင့္ရဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္နဲ့ေတာင္ မညီလိုက္တာဟယ္ ဟား ဟား ဟား'' သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ဟားသံမ်ားေၾကာင့္ ကြ်န္မမ်က္နွာ မထားတတ္ေအာင္ထူပူသြားေလသည္။ ''နင့္မွာ ငါ့အတြက္ အခ်စ္ဆိုတာ က်န္ေသးလို့လား၊ ရည္းစားေပါင္းစံုထားျပီး ျပႆနာတတ္လို့ ဒဏ္ရာ ရေပါင္းလည္း မနည္းဘူး၊ နင့္ေလာက္ရႈပ္တဲ့ဘဲကို ငါဘယ္လိုတဲြရ မွာလဲ၊ နင္ေျပာေတာ့ငါက ရုပ္ဆိုးတယ္ဆို ရုပ္ဆိုးမၾကီးကို ဘာလို့ခ်စ္တယ္လို့လာေျပာေနရတာလဲ၊ သြား'' ရွက္ရမ္းရမ္းျပီး ေအာ္လိုက္ေသာ ကြ်န္မအသံၾကားမွပင္ သူ့အသံက တည္ၾကည္စြာ ေဖာက္ထြင္းလာပါသည္။ တစ္ခိ်န္ကသူေျပာခဲ့သဖူးေသာစကားကို ေတးထားေသာ ကြ်န္မကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ အံ့ၾသေနမိပါသည္။ ''ကိုယ့္ဘဝမွာ အေမ့ရဲ့ေမတၲာဆိုတာ မခံစားခဲ့ရဖူးဘူး။ မင္းရဲ့မ်က္ဝန္းေတြကို စေတြ့တဲ့အခိ်န္မွာပဲ မင္းဟာ ကိုယ့္ဘဝမွာ တစ္ခါမွ မပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရတဲ့ ''မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ရင္ခြင္'' ဆိုတာကို နူးညံ့သိမ္ေမြ့စြာ ကိုယ္စား ေပးဆပ္နိုင္မယ့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ဆိုတာ အလိုလိုသိလိုက္ရတယ္၊ ဒီလိုအၾကင္နာ မ်က္ဝန္းတစ္စံုကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္မွာ ရုပ္ဆိုးတဲ့အခိ်န္ဆိုတာရိွနိုင္ပါဦးမလား'' သူ့စကားသံမ်ားက ကြ်န္မရင္ထဲမွာ ပီတိျဖစ္ခ်င္သလို ေက်နပ္ေနသလိုလို--- ကြ်န္မစိတ္ထဲမွာ ဘာေတြ ခံစားေနရတာလဲ၊ သူေျပာခဲ့ဖူးတဲ့စကားတစ္ခြန္းကို အျငိဳးထားျပီး ေပါက္ကဲြေနရတာကေရာ့ အယူအဆမွားေတြကို ကိုင္စဲြတတ္ေနျပီလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို အျပစ္ကင္းစြာ စိတ္ဝင္စားမိေနတဲ့ အံု့ပုန္းစိတ္ေၾကာင့္လား ေသေသခ်ာခ်ာ ေက်နပ္သြားမိတာကေတာ့ ''မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ရင္ခြင္'' ဆိုတဲ့ အသံုးအနႈန္းပဲ--- ကြ်န္ေတာ္အဲဒီေန့က က်ဴရွင္ကိုေရာက္သြားေတာ့ တင္ပါးေက်ာ္ထိရွည္လ်ားေျဖာင့္စင္းတဲ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္--- ကြ်န္ေတာ္ေရွ့ကေန ေလွခါးေပၚကို ဖ်တ္ခနဲတက္သြားတာျမင္လိုက္ရတယ္။ ဟင္ ငါတို့က်ဴရွင္မွာ ဒီေလာက္ဆံပင္ရွည္တဲ့ ေကာင္မေလးမရိွပါဘူး ဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္? ကြ်န္ေတာ္က်ဴရွင္ေပၚကို အျမန္ေျပးတတ္ျပီး စိတ္ဝင္တစားလိုက္ၾကည့္ေတာ့ ေကာင္မေလးက အိတံုေဘးမွာ လြယ္အိတ္ေလးခ်ျပီး ဝင္ထိုက္လိုက္သည္။ ဒါဆို သူမက ေက်ာင္းသူအသစ္ေလးေပါ့.... ကြ်န္ေတာ္အေနာက္ဖက္ကေန သူ့မ်က္နွာေလးကို ျမင္ခ်င္ေဇာနဲ့လွမ္းၾကည့္ေနတာ နဖူးေပၚဝဲက်ေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္ၾကီးေတြရယ္၊ ေဘးတိုက္ျမင္ေနရတဲ့ မ်က္မွန္ကိုင္းေလးက သူ့မ်က္နွာေလးကို coverလုပ္ထားသလို ျဖစ္ေနေတာ့ ဘယ္လိုမွၾကည့္လို့မရဘူးဗ်ာ... ေဟာ ဆရာလာျပီ ဆရာကေရာက္ေရာက္ခ်င္းစာေမးေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလးနဲ့ထရပ္လိုက္တဲ့ ေကာင္မ ေလးရဲ့မ်က္နွာကို ျမင္နိုင္ခြင့္အေတြး ရုတ္တရက္ေပၚလာတယ္ေလ။ ဒါနဲ့ပဲ ေကာင္မေလးစိတ္ဆိုးေအာင္ လွမ္းစလိုက္ေတာ့ ေတြ့လိုက္ရပါျပီ သူ့မ်က္နွာေလး သူ့မ်က္ဝန္းေလးေတြကဗ်ာ ေဒါသေရာင္သန္းေနေပမယ့္လည္း စိုျပီးေတာက္ေနတာ ကြ်န္ေတာ္ေႁကြသြားတယ္ဗ်ာ....
********
အခန္း(၈)
ဒီလိုနဲ့ပဲFighter နဲ့ ကြ်န္မတို့နွစ္ေယာက္ရဲ့ အၾကိမ္ (၇ဝ)ထက္မကတဲ့ မေတာ္တဆအၾကည့္ခ်င္းဆံုေတြ့မႈ ေတြရဲ့ေအာက္မွာပဲ ခ်စ္ခရီးလမ္း ေလးရွည္လ်ားေစခဲ့မိတယ္ေလ ေက်ာင္းတုန္းကလို ပံုမွန္မဟုတ္ေသာ နွစ္လိုျခင္းမ်ား စြာကိုလည္း နွစ္ဦးသားပိုင္ဆိုင္လာၾကသည္ တစ္ေန့ထက္တစ္ေန့ ခ်စ္စိတ္မ်ားစြာ အထပ္ထပ္ပြားလာျပီး သၾကၤန္ရက္မ်ားအတြင္း ေန့စဥ္အတူတကြ ေရကစားေပ်ာ္ပါးလာၾကသည္မွာ အတတ္ေန့သို့ေရာက္လာခဲ့သည္။ ''ေလးခင္၊ ဒယ္ဒီက ကိုယ့္ကို စကၤာပူ ကို လိုက္ခဲ့ဖို့ေခၚေနျပီ'' ေရပက္ေနရင္းမွ သူေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္တစ္ေယာက္တည္း တီးတိုးညည္းတြားေနမိသည္။ ဟြန္း ခ်စ္သူျဖစ္တာမွ မၾကာေသးဘူး ခဲြဖို့စကားကစလာျပီ။ ''ေလးခင္၊ ဘာေတြပြစိပြစိျဖစ္ေနတာလဲ၊ ခ်မ္းေနလို့လား'' ဟုဆိုကာ ကြ်န္မပခံုးေလးအား ၾကင္နာစြာေထြး ဖက္ထားေလသည္။ ရဲႊရဲႊစိုေနေသာအဝတ္အစားမ်ားေၾကာင့္ အခ်မ္းပိုေနေသာ ကြ်န္မရင္ထဲ ေနြးခနဲခံစားမိလိုက္ေသာ သူ၏ယုယမႈအပူလိႈင္းအတြက္ ေက်နပ္မိေနေပသည္။ သို့ေသာ္ သူမ်ားတကာေတြ သၾကၤန္ေနာက္ဆံုးေန့ျဖစ္သည္မို့ အျပတ္ကဲေနၾကေသာ အခိ်န္တြင္ ကြ်န္မ၏ေပ်ာ္ရႊင္မႈပီတိမ်ားကၾကာၾကာမခံပါ။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ အလြမ္း ဆိုေသာ မီးေတာက္အပူဒဏ္ကို ကြ်န္မမခံစားနိုင္ေသာေၾကာင့္ပင္။ မ်က္နွာပ်က္ေနေသာ ကြ်န္မ၏အမူအရာကို ရိပ္မိသြားေသာFighter က ''ကိုယ္လည္း ေလးခင္နဲ့မခဲြခ်င္ပါဘူးကြာ၊ တစ္ကယ္ဆို ေလးခင္အနားမွာ အျမဲထာဝရ၊ ေျမက်တဲ့အထိ ခစားခ်င္တဲ့ေကာင္ပါကြ'' ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ရဲ့စိတ္ကစားမႈ၊ ရင္ခုန္တတ္စအရြယ္ရဲ့စြန့္စားလိုမႈမ်ားျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ျပတ္သားစြာခ်လိုက္သူကFighter! ''ေလးခင္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးကိုယ္နဲ့အတူ စြန့္စားဖို့သတိၲရိွရဲ့လား'' ဒီလိုဆိုျပန္ေတာ့လည္း စဥ္းစာရ က်ပ္ေနျပီ။ ကြ်န္မေခါင္းထဲတြင္ အေတြးမ်ားစြာ ခ်ာခ်ာလည္ကာ ငူငူၾကီးရပ္၍စဥ္းစားေနမိသည္။ ''ေလးခင္ ဘဝရဲ့အေကာင္းအဆိုး၊ အက်ိဳးးအျပစ္ဆိုတာေတြဟာ ကံတရားေၾကာင့္ၾကီးလည္းျဖစ္လာတာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ျပုလုပ္တဲ့ကိုယ္ရဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ့လည္းဆိုင္တယ္၊ ကိုယ္ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုတယ္၊ ေလးခင္နဲ့မေဝးခ်င္တဲ့အတြက္ ကိုယ့္ရဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ျပင္ဖို့အေၾကာင္းေတာ့လံုးဝမရိွဘူး ကဲ ညေနေစာင္းျပီ ျပန္ၾကရေအာင္၊ အစကေတာ့ အတက္ေနမွာ မိုးခု်ပ္တဲ့အထိ ေနဦးမလို့ပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ၾကာလာရင္ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္သိေနတဲ့အတြက္ ျပန္မယ္ကြာလာ” ေျပာရင္းမွပင္ ကြ်န္မလက္ကိုဆဲြကာ မ႑ာပ္ေအာက္သို့နႈတ္ဆိတ္စြာဆင္းလာၾက၏။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ကြ်န္မအာရံုထဲတြင္ အျပိုင္အဆိုင္ေနရာယူလာသည္က ကြ်န္မ သိပ္ခ်စ္ရေသာ ေဖေဖနဲ့ေမေမ တစ္ဖက္မွာလည္း အခ်စ္ရဆံုး ခ်စ္ဦးသူစစ္ျငိမ္းေနာင္။ ၤFIGHTERက ကားကိုကိုယ္တိုင္ေမာင္းကာ လမ္းထိပ္တြင္ရပ္လိုက္ေသာအခါ ကြ်န္မကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္ေလသည္။ ျပီးေတာ့ အိမ္ဘက္သို့ ဦးတည္ကာ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္သည္။ စဥ္းစားစရာမလိုဘဲ အလိုလိုသိသည္က သူကြ်န္မကို ခ်က္ခ်င္းၾကီး ျပန္လိုက္ပို့သည္မွာ ကြ်န္မ၏မျပတ္သားေသာ ဆနၵတစ္စံုကို အနိုင္မယူခ်င္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပမည္။ သူ့ဘက္က ခ်စ္လွ်က္နွင့္ဒီေလာက္ငဲ့ကြက္ေနတာေတာင္ ငါက သူ့အခ်စ္ကို ဥပကၡာျပုထားလိုက္လွ်င္ တရားပါ့မလား ။. . .
. *********
အခန္း(၉)
ရုတ္တရက္ကြ်န္မေျခအစံုကိုရပ္ကာ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္မ၏ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ဝဲေနေသာ သူ့ကို နင့္နင့္နဲနဲသနားသြားမိေလသည္။ ထိုစဥ္ မွာပင္ ကြ်န္မ၏ ဝိုးတဝါး အာရံုက ျဗဳန္း ခနဲပြင့္ထြက္သြားကာ ကားရပ္ထားေသာ ေနရာသို့အေျပးျပန္သြားျပီး သူ့ရင္ခြင္ထဲတြင္ ရိႈက္ၾကီးတငင္ အားရေအာင္ ငိုေႁကြးလိုက္ေတာ့သည္။ အရာအားလံုးဟာ အျမဲတေစ ေျပာင္းလဲေရြ့လ်ားေနတတ္သလို ကြ်န္မတို့နွစ္ဦး၏ဘဝသည္ နွစ္ဖက္မိဘမ်ား၏ အကူအညီကို တစ္ျပားတစ္က်ပ္မွမယူဘဲ နွစ္ဦးသားဘဝကို တည္ေဆာက္ရသျဖင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈဒဏ္ကို အလူးအလဲခံၾကရသည္။ (၁ဝ)တန္းေက်ာင္းသားဟူေသာ ပညာအရည္အခ်င္းေၾကာင့္၄င္း (၁၆)နွစ္အရြယ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဟူေသာ အသိကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္Fighter သည္ အိမ္ေထာင္ရွင္ဘဝသို့ ေရာက္လာခဲ့သည့္ တိုင္ေအာင္ ယခင္လူပို်ဘဝ၏ လြတ္လပ္မႈမ်ားကို ယခုတိုင္ ထိန္းသိမ္းထားေနဆဲပင္။ ''ၤFIGHTERနင္အေပ်ာ္အပါးေတြေလ်ာ့ဦး ငါတို့နွစ္ေယာက္ဒီအတိုင္းဆက္ျပီးစခန္းသြားေနလို့ ၾကာလာရင္ ငါသစ္ရြက္အုပ္ေနရေတာ့မယ္'' ကြ်န္မစကားေၾကာင့္ ကုလားထိုင္တြင္ အခန့္သားေဆးလိပ္ေသာက္ေနေသာသူက ''ဟား ဟား ဟား မင္းေျပာေတာ့ ထမင္းၾကမ္းေတာင္ယပ္ခတ္စားနိုင္တယ္ဆို၊ အခုက်ေတာ့ အေျပာနဲ့လကေတြ႔မညီပါလား ေလးခင္'' ''ဟဲ့ အေျပာနဲ့လကေတြ႔ကတစ္ျခားစီဆိုတာ ငါလည္းအခုမွသိရတာေလ၊ 'တူနွစ္ကိုယ္ တဲအိုပ်က္မွာေနရေနရ' ဆိုတဲ့ သီခ်င္းက ပါးစပ္ဖ်ားမွာတင္ျပီးသြားတာ၊ လကေတြ႔ဘဝမွာ ေသလုေမ်ာပါးခံေနရတာ မလြယ္ဘူးဟ'' ကြ်န္မသည္ မျပည့္စံုေသာ အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝ၏ေသာကမ်ားကို သူမသိေအာင္ဖံုးဖိရင္း စိတ္အိုက္ ေနသည္မွာ ေန့စဥ္နွင့္အမွ်ျဖစ္ေပသည္။ ''ေအးပါကြာ၊ မိန္းမရာ ငါလည္းၾကံုရာအလုပ္ကို ႀကိဳးစားျပီးလုပေနတာပဲ၊ (၁ဝ)တန္းမေအာင္ေသးေတာ့ ဘယ္ကုမၸဏီကမွလက္မခံဘူး။ သာမန္လက္လုပ္လက္စားက်ေတာ့လည္း မလုပ္တတ္ဘူး၊ ဟိုတစ္ေလာကေတာင္ ရဲရဲတို့ ေဖာင္းေဖာင္းတို့နဲ့ေတြ့ေသးတယ္၊ သူတို့ညီအစ္ကိုေျပာတဲ့အလုပ္ကေတာ့ မဆိုးဘူး၊ ကိုယ္နည္းနည္း စိတ္ဝင္စားတယ္'' ကြ်န္မသည္ သူ့စကားလံုးမ်ားကို တစ္လံုးခ်င္းနားေထာင္ရင္းရဲရဲနွင့္ေဖာင္းေဖာင္းဆိုေသာ နာမည္မ်ားေၾကာင့္ စိုးရိမ္သြားေလသည္။ ခေရပင္လမ္းထဲက ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္ပဲ ဒီဘဲေတြကဂ်စ္ပစီ၊ သူတို့နွစ္ေယာက္နွင့္ အလုပ္ေကာင္းတဲြ လုပ္ဖို့က ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္ေပ။ ကြ်န္မ၏စိုးရိမ္မႈမွာ ၾကာရွည္မခံခဲ့ပါ။ မၾကာခင္မွာပင္ လူဆိုးညီေနာင္နွစ္ေဖာ္နွင့္ တတဲြျဖစ္ေနေတာ့သည္။ မနက္ကတည္းက အလုပ္သြားမည္ဟုဆိုကာ အိမ္မွထြက္သြားျပီး ညေနေစာင္းမွပင္ ျပန္ေရာက္လာတတ္သည္။ အလုပ္မွျပန္လာတိုင္းလည္း ေခါက္ဆဲြေၾကာ္၊ ၾကာဇံေၾကာ္မ်ားအျပင္ ရံဖန္ရံခါတြင္ ကြ်န္မနွစ္သက္ေသာ ဘဲကင္ကိုပင္ဂရုတစိုက္ျဖင့္ ဝယ္လာတတ္သည္။ ''ၤFIGHTERနင္အခုတေလာ ေငြရႊင္ေနပါလား၊ နင့္အလုပ္ဆိုတာကေရာဘာလဲ၊ အလုပ္ေနရာေျပာပါဆိုလည္း on the way ပဲေျပာေျပာေနတယ္၊ ဘာေတြလဲဟာ နင့္မိန္းမတစ္ေယာက္အေနနဲ့ ငါနားလည္ေအာင္ရွင္းျပ'' သူကစိတ္ရႈပ္စြာေခါင္းကုတ္လိုက္ျပီး မခိုင္လံုေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ''မိန္းမရာ၊ အခိ်န္တန္အိမ္မွာေျပလည္ရင္ျပီးျပီေပါ့၊ ဘာအတြက္ ေခါင္းရႈပ္ခံစဥ္းစာေနတာလဲ၊ ကိုယ့္အလုပ္က အေရာင္းကိုယ္စားလွယ္၊ ေနရာအတည္တက်မရိွလို့ on the way လို့ေျပာတာကြာ'' အင္း တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲ၊ အေရာင္းကိုယ္စားလွယ္တစ္ေယာက္က ေထာင္တန္အုပ္လိုက္ဆဲြကာ လက္ဖ်ားေငြသီးေနသည္မွာ ကြ်န္မအတြက္ သံသယဝင္စရာပင္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက ရံဖန္ရံခါ ဖြာတတ္ေသာေဆးလိပ္မွာအေၾကာင္းသိပ္မဟုတ္လွေသာ္လည္း အရက္ကေလးတျမျမနွင့္ လူရာဝင္ခ်င္ လာသည္ကိုေတာ့ မနွစ္ၿမိဳနိုင္ပါ။ ၤFIGHTERရယ္ နင့္ကိုယံုၾကည္လြန္းလို့ စြန့္စားခဲ့ရတဲ့ငါ့ကို နင္ဂရုစိုက္တယ္ဆိုတာ ငါလက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဟာ ငါတို့နွစ္ေယာက္ရဲ့ဘဝလမ္းကိုေတာ့ အျပည့္စံုဆံုးမဟုတ္ေတာင္မွ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေလးနဲ့ျဖတ္သန္းခ်င္သူပါ။ အခုနင့္ရဲ့ေျပာင္းလဲမႈေတြက ျမန္လြန္းတယ္လို့ငါထင္တယ္။ ကြ်န္မ၏အေတြးမ်ားက ၾကာၾကာသိပ္မခံခဲ့ပါ။ ထင္ထားသည့္အတိုင္း ''ေလးခင္ ကိုယ္ဒီေန့ပဲ အေရးေပၚခရီးသြားရမယ္၊ အနည္းဆံုးတစ္လေလာက္ေတာ့ ၾကာမယ္။ အိမ္စရိတ္ကို အလံုအေလာက္ေပးခဲ့မယ္။ ေလးခင္လည္း အဝတ္အစားအသစ္ေတြဝယ္ဦးေလကြာ၊ ကိုယ္ရွာတာ ကိုယ့္မိန္းမ အတြက္ပဲ'' သူ့စကားသံမ်ားက ကြ်န္မအသိဥာဏ္ကို တားဆီးဖို့ေစေဆာ္ေနပါတယ္။ ''လုပ္ျပီFighter ရာ၊ နင္ကလည္း ဒီမွာ အတူတူရိွေနတာေတာင္ မနက္တစ္ခါ၊ ညတစ္ခါပဲ နင့္မ်က္နွာကို ေတြ့ခြင့္ရတာ၊ အခုခရီးပါသြားဦးမယ္ဆိုေတာ့'' ေျပာရင္းမွ မ်က္ရည္ေတြ လိႈက္ခနဲဝဲလာပါေတာ့သည္။ သူကကြ်န္မေခါင္းေလးကို အသာပုတ္လိုက္ျပီး ရင္ခြင္ထဲဆဲြသြင္းကာ ေပြ့ဖက္ထားလိုက္သည္။ ''မငိုပါနဲ့ မိန္းမရယ္၊ ကိုယ္ကအေပ်ာ္သြားတာမွမဟုတ္ဘဲ၊ ကိုယ္တို့ေရွ့ေရးက ရိွေသးတယ္ေလ'' ေရွ့ေရးတဲ့လားFighter ရယ္ လက္ရိွအေရးေတာင္ငါဒီေလာက္ခံစားေနရတာ။ ေရွ့ေရးဆိုရင္ အို ငါ ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး၊ သူထြက္သြားေတာ့မွ ထမင္းဝိုင္းေဘးတြင္ ပံုခနဲထိုင္ခ်ကာ အားရေအာင္ငိုေျြကးလိုက္ေလ ေတာ့၏။ ေလးလၾကာေသာအခါ.... သူထြက္သြားသည့္အခိ်န္မွစ၍ ျပန္လာမည့္အခိ်န္ကို ေန့စဥ္လက္ခိ်ဳးေရကာေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့သည္မွာ ယေန့ဆိုလွ်င္ ေလးလတင္းတင္းပင္ျပည့္ခဲ့ေလျပီ။ ထိုေလးလအတြင္းမွာပင္ ကြ်န္မသည္ အရိုးေပၚ၊ အေရတင္ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ခနၶာကိုယ္ကို စိတ္ဖိစီးမႈဒဏ္မ်ားေၾကာင္ ပို္င္ဆိုင္ခြင့္ရခဲေလသည္။ အိပ္ရာဝင္ခိ်န္တြင္ မ်က္စိကိုဇြတ္မိွတ္ထားေသာ္ လည္း သူ့မ်က္နွာခ်ိဳခ်ိဳေလးကိုသာျမင္ေယာင္ေနမိ၏။ ျပန္လာခိ်န္တန္ေသာ္လည္း သူျပန္မလာေသးသည့္အတြက္ ကြ်န္မမွာ နီးစပ္ရာ ဟိုဟိုဒီဒီသတင္းေလွ်ာက္ေမးေသာအလုပ္ကို ေန့စဥ္ ျပဳလုပ္လွ်က္ရိွ၏။ ထိုေန့ရက္မ်ားတြင္ stress မ်ားလြန္းသည္ေၾကာင့္ မစားနိုင္၊ မအိပ္နိုင္ တမိႈင္မိႈင္နွင့္ပင္ သူအလုပ္ကိစၥမျပတ္ေသးတာျဖစ္မွာပါဟူ၍သာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းျဖင့္ ေျဖသိမ့္ေနခဲ့ရေလသည္။ ဒီေန့ဟာ ကြ်န္မဘဝမွာ အၾကီးက်ယ္ဆံုး၊ ကံၾကမၼာဆိုးဝင္ေရာက္တဲ့ေန့ပါ၊ သူေပးထားခဲ့တဲ့ ေသာကေတြအားလံုး တနင့္တပိုးနဲ့ထမ္းလိုက္ရတဲ့ေန့ဆိုလည္း မမွားပါဘူး။ ''ေလးခင္၊ နင့္ေယာက်ာ္းသတင္းၾကားျပီးျပီလား'' ဟု အိမ္ေပၚသို့အေမာတေကာေျပးတက္လာေသာ အိတံု၏စကားက ကြ်န္မရင္ကိုထိတ္လန္သြားေစသည္။ ''ေနာင္ေနာင္၊ ေနာင္ေနာင္ဘာျဖစ္လို့လဲ အိတံု'' စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ အိတံုပခံုးကို ကိုင္လႈပ္ကာ အတင္း ေမးေနမိသည္။ စိတ္ပူပန္စြာ၊ ပ်ာယာခတ္ေနေသာ ကြ်န္မ၏ေခါင္း ထဲတြင္ ကြ်န္မေယာက်ာ္းစစ္ျငိမ္းေနာင္၏ ပံုရိပ္မ်ားသာၾကီးစိုးေန၏။ ''ဟို ဟိုေနာင္ေနာင္၊ ေဆးမႈနဲ့ေထာင္ထဲေရာက္ေနျပီတဲ့'' ''ဘာ'' ၾကားလိုက္ရေသာသတင္းဆိုးၾကီးေၾကာင့္ ကြ်န္မေခါင္းထဲတြင္ တရိပ္ရိပ္မူးလာကာေနရာမွာပင္ ေခြက် သြားေလသည္။ ''ဟဲ့ အမေလး လုပ္ၾကပါဦးေလးခင္ ေလးခင္ခင္'' အိတံု၏ ထိတ္လန့္တၾကားေခၚသံအား ၾကားတစ္ခ်က္၊ မၾကားတစ္ခ်က္နွင့္ပင္။ ေလးလတာခဲြခြာေနရေသာ လင္မယားနွစ္ေယာက္၏ ျပန္လညေတြ႔ဆံုမႈကို သံတိုင္မ်ားက မညွာမတာ တားဆီးထားေလသည္။ ကြ်န္မသူ့မ်က္နွာေလးကို မ်က္ရည္မ်ားၾကား မွပင္ ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနမိသည္။ တစ္ခိ်န္က ျဖဴဝင္းကာ အျပစ္ကင္းလွေသာ သူ့မ်က္နွာေလးမွာ ေလာကဒဏ္ေၾကာင့္ ညိုမဲညစ္ေထးေန၏။ ကြ်န္မရင္ တစ္ခုလံုးလည္း စို့နစ္ေလးလံကာ အံု့မိႈင္းေနသည္။ ကြ်န္မကို ၿပံဳးၿပံဳးေလးၾကည့္ေနေသာ သူ၏တစ္ခိ်န္က ေတာက္ပၾကည္လင္တဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စံုဟာ အခု ေတာ့လည္း မယံုနိုင္စရာေကာင္းေအာင္ ေမွးမိွန္ျပီး မ်က္ခံြေတြေတာင္ တဲြက်ေနသည္။ သံတိုင္မ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လက္နွစ္ဖက္တြင္လည္း ေဆးထိုးအပ္ရာမ်ားက အျပည့္နွင့္ျမင္မေကာင္း၊ ရႈမေကာင္းျဖစ္ ေနေတာ့သည္။ ''ပိန္သြားလိုက္တာေလးခင္ရယ္'' ဟုအသံကတုန္ကယင္ျဖင့္ ေျပာရွာသည္။ ''ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲFighter ရယ္၊ မိုက္လွခ်ည္လား၊ ငါထင္ေတာင္မထင္ထားဘူး၊ ရွက္လိုက္တာဟယ္၊ ငါအတန္တန္တားေနတဲ့ၾကားထဲ့က နင္ဒုကၡေရာက္ရျပီ၊ အဟင့္ အဟင့္ ေျပာလည္းေျပာ၊ ငိုလည္းငိုရင္းမွ အသက္ရႈက်ပ္ကာ ေမာလာသည္။ ''ေလးခင္၊ နင့္ကိုၾကည့္ရတာတစ္မို်းပဲ၊ ျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္နဲ့ က်န္းမာေရးမေကာင္းဘူးလား'' တဲ့ေလ။ ေမးမွေမးတတ္ပါေပ့Fighter ရယ္..... ကြ်န္မမ်က္နွာလဲႊလိုက္ျပီးကာမွ ေနာက္တစ္ၾကိမ္သူ့မ်က္လံုးကို စိုက္ၾကည့္ကာေျပာလိုက္သည္။ ''ဟုတ္တယ္Fighter ငါ့မွာနင့္ရဲ့ကိုယ္ပြားေလးရိွေနျပီ'' ၾကားလိုက္ရေသာ စကားေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ေခြ်းေစးမ်ား ျပန္လာအံ့ၾသတုန္လႈပ္စြာအက်ယ္ၾကီးေအာ္ဟစ္လိုက္ ေတာ့သည္။ ********
အခန္း(၁ဝ)
၁၉၉၃ခုနွစ္၊ မူးယစ္ေဆးဝါးနွင့္စိတ္ကို ေျပာင္းလဲေစေသာ ေဆးဝါးမ်ားဆိုင္ရာ ဥပေဒ ပုဒ္မ-၁၅ အရ၊ ေထာင္ဒဏ္(၅)နွစ္။ ၁၉၉၃ခုနွစ္၊ မူးယစ္ေဆးဝါးနွင့္စိတ္ကို ေျပာင္းလဲေစေသာ ေဆးဝါးမ်ား ဆိုင္ရာ ဥပေဒ ပုဒ္မ-၁၆(ဂ)အရ၊ ေထာင္ဒဏ္(၇)နွစ္။ လက္ဝယ္ေတြ႔ရိွမႈနွင့္ကိုယ္တိုင္သံုးစဲြမႈျပစ္မႈနွစ္ခုေပါင္း၏ အျပစ္ဒဏ္က ေထာင္ဒဏ္(၁၂)နွစ္၊ တစ္ေပါင္း တစ္စည္းတည္းက်ခံေစတဲ့။ ဘုရား ဘုရား ကံၾကမၼာ၏ ကီ်စယ္မႈက ျပင္းထန္လွခ်ည္လား စစ္ျငိမ္းေနာင္! ကြ်န္ေတာ္အတြက္ေၾကာင့္ပင္ အရြယ္နွင့္မလိုက္ေအာင္ ဗိုက္တစ္လံုးနွင့္ေသာကေဝဒနာခံစားေနရရွာေသာ ခ်စ္လွစြာေသာ ဇနီးသည္မေလး၏အျဖစ္ကို မည္သို့မွမၾကည့္ရက္နိုင္ပါ။ တစ္ခိ်န္က ေက်ာင္းသားဘဝကိုလည္း ျပန္လည္သတိရကာ စိတ္အစဥ္မွာကေယာင္ေခ်ာက္ျခားျဖစ္ခ်င္လာရသည္။ အေရးထဲ ေခ်ာင္းေတြကလည္း ဆိုးလိုက္တာဗ်ာ အဆက္မျပတ္ပဲ လည္ေခ်ာင္းေတြေတာင္ကဲြထြက္သြားမလားေအာက္ေမ့ရတယ္ တစ္ေန့တစ္ေန့ ဝမ္းသြားရတဲ့ ဒုကၡကလည္းမေသးဘူးဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ ေလးခင္ကိုအရမ္းခ်စ္တာပါ။ အဲဒီခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ပဲ သူလူတန္းေစ့ေနနိုင္ဖို့ ကြ်န္ေတာ္စီးပြားေရးကို ႀကိဳးစားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အရာမထင္ပါဘူးဗ်ာ။ အသက္က လည္းငယ္ေသးေတာ့ အေတြ့အၾကံုကစကားေျပာ တာေပါ့။ တစ္ေန့ကြ်န္ေတာ္အိမ္ျပန္လာေတာ့ အိမ္ေရွ့မွာ ေလးခင္ကို မေတြ့ဘူး ဒါနဲ့ပဲ ေနာက္ခ်င္တဲ့ဥာဏ္ေၾကာင့္ ေနာက္ ေဖးမွာရိွေနမွာပဲဆိုျပီး တိတ္တိတ္ေလးလွမ္းလာခဲ့တယ္။ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကရင္နင့္လိုက္တာ.... ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမက ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္စာ ထမင္းကိုဖယ္ျပီး သရက္သီးဆားေရစိမ္ကိုကိုက္လိုက္၊ ေရေသာက္ လိုက္လုပ္ေနတာဗ်ာ.... ဆို့တက္လာတဲ့အပူလိႈင္းက တဝုန္းဝုန္းနဲ့ရင္ထဲမွာရိုက္ခတ္ေနတာ ဒီလိုအငတ္ခံျပီးေနရတဲ့ ေန့ရက္မ်ိဳး သူ့ခမ်ာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားေနလဲမသိဘူး... ကြ်န္ေတာ့္အေတြးတစ္ခ်က္ဖ်တ္ခနဲ လက္သြားတဲ့အေပၚမွာ အသံုးခ်လိုက္တာက လူငယ္ပီပီျဖတ္လမ္းနည္းနဲ့ အခိ်န္တိုအတြင္းမွာ အမီွလိုက္မွရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးခဲ့သူက ရဲရဲနွင့္ေဖာင္ေဖာင္း။ ဒီေကာင္ေတြရဲ့ ဆက္သြယ္ေပးမႈေၾကာင့္ပဲ Carrier ဘဝကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေဆးျပား၊ ေဆးမႈန့္၊ ေဆးရည္အစံုပဲဗ်ာ၊ လုပ္ရတာအတားအဆီးေလးေတြရိွေပမယ့္ ေငြရဖို့သိပ္လြယ္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမရဲ့ ပီတိအၿပံဳးေလးေတြကို ဝဝလင္လင္စားသံုး၊ အနၲရာယ္ဆိုတဲ့ေခ်ာက္ရဲ့အတိမ္အနက္ကိုလည္း တြက္မေနေတာ့ ပါဘူးဗ်ာ။ အခုေတာ့ဗ်ာ အတြက္အခ်က္မွားတဲ့ သူတို့ရဲ့ လမ္းစဥ္အတိုင္းပဲေလွ်ာက္ရေတာ့မွာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ရင္ေသြးဆိုတဲ့အသိကတစ္ဖက္ HIVဆိုတဲ့ေရာဂါဆိုးၾကီးတစ္မို်း ေထာင္ဒဏ္ (၁၂)နွစ္ဆိုတဲ့ အနာဂတ္ ပံုရိပ္၏နာက်င္မႈကတစ္ဖံုနဲ့ ေဆာက္တည္ရာမဲ့ေနျပီျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ထိုက္နဲ့ကြ်န္ေတာ္ကံသာရိွပါေစေတာ့။ ေလးခင္ကိုေတာ့ အပူေတြတစ္ပူေပၚနွစ္ပူဆင့္ မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့လို့ ေက်းဇူးျပဳပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ေရာဂါဆိုးၾကီး အေၾကာင္းကို မေျပာလိုက္ၾကပါနဲ့ဗ်ာ၊မေျပာလိုက္ၾကပါနဲ႕...... ေလးခင္ခင္! ''လင္ဆိုးမယား၊ တဖားဖား'' ဆိုသည့္အတိုင္း ကြ်န္မမွာတစ္ပတ္တစ္ခါ ဗိုက္ၾကီးတကားကားျဖင့္ ေထာင္ဝင္စာသြားေတြ့ေနရသည္။ ယခုဆိုလွ်င္ ကိုယ္ဝန္မွာ (၇)လေက်ာ္၍ (၈)လနီးပါးသို့ပင္ေရာက္လာခဲ့ေလျပီ။ မၾကာမီလူ့ေလာကၾကီးထဲသို့ အေျခခ်လာေတာ့မယ့္ ကေလးေလး၏ ေရွ့ေရးအနာဂတ္အတြက္ ရင္ဆိုင္နိုင္ဖို့စြမ္း အားမ်ားေမြးေပဦးမည္။ ပညာသင္ခိ်န္တြင္ အခ်စ္ကိုကိုးကြယ္မိခဲ့ေသာ ကြ်န္မ၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္က တစ္သက္စာ ျပင္မရတဲ့အမွားျဖစ္လာလိမ့္မယ္ဆိုတာ ၾကိဳသိခဲ့မိလွ်င္---- အျပစ္ကင္းစင္ျပီး မသိနားမလည္ေသးေသာ လူ့ေလာကသို့ ေရာက္မလာေသးသည့္ရင္ေသြးေလးက ကြ်န္မကို ''အေမ့ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္အနာဂတ္မလွေတာ့ဘူး'' ဟု အျပစ္တင္သံကိုသာ အထပ္ထပ္ၾကားေယာင္ရင္း အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္မိခဲ့ေသာ လူငယ္တို့၏ အနာဂတ္လမ္းသည္ ထာဝစဥ္မေျဖာင့္ျဖဴးနိုင္ေၾကာင္း ကေလးေလး ၾကီးျပင္းလာေသာအခါ နားဝင္ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပရေပဦးမည္။
+ဆုကဗ်ာ +
*ကြ်န္မလက္ခံထားေသာ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ စက္ဘီးတစ္စီးနွင့္တူသည္။ စက္ဘီးအေၾကာင္း မသိဘဲ ဝယ္မစီးမိၾကဖို့ အထူးလိုအပ္လွသည္*
စက္ဘီးဆိုတာ ေရွ့ဘီးက ဆဲြေခၚရာေနာက္ကို ေနာက္ဘီးကလိုက္ရတာပါ
-Example -
ေရွ့ဘီး = စစ္ျငိမ္းေနာင္ - ေနာက္ဘီး = ေလးခင္ခင္
Theory (2)
ေရွ့ဘီးရဲ့ Way ကိုတစ္ခါတေလ ေရွ့ဘီးကမပိုင္သလို၊ ေရွ့ဘီးဆဲြေခၚတိုင္းလည္း၊ ေနာက္ဘီးက အျမဲတေစ လိုက္ေနတာမဟုတ္ဘူး။
Theory (3)
ေရွ့ဘီးကေနာက္ဘီးကိုဆဲြေခၚနိုင္ဖို့၊ ေနာက္ဘီးကေရွ့ဘီးကိုတြန္းအားေပးရတာပါ!
Example -
တာဝန္တစ္ခုကိုထမ္းေဆာင္ရတာ - စစ္ျငိမ္းေနာင္ - သူ့အတြက္တြန္းအားေပးတာက - ေလးခင္ခင္ (အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ စက္ဘီးတစ္စီးနဲ့တူပါတယ္ စက္ဘီးအေၾကာင္းမသိဘဲ စက္ဘီးဝယ္မစီးမိပါေစနဲ့ေနာ္ ---) အခုအခိ်န္မွာ ငါခံျပင္းေနတယ္၊ ငါရင္တစ္ခုလံုးလည္း နင္ေထာင္းခဲ့တဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ ေၾကမြေနျပီ၊ ငါ့နွလံုးသားထဲက စကားလံုးေတြအန္ထုတ္ဖို့ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတယ္၊ ဒါေပမယ္ဟာ အျဖစ္အပ်က္အားလံုးကို ျပန္ေမာ့ၾကည့္ျပီး စဥ္းစားလိုက္တယ္! ေသခ်ာတာကေတာ့ နွစ္ေတြၾကာလို့၊ အရာရာဟာေျပာင္းလဲသြားလည္းရင္ခုန္သံေတြ ရွင္သန္ေနဆဲပဲဆိုတာ။
**********
အခန္း(၁)
ညေနေလးနာရီခဲြျပီးခိ်န္ အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ား၏ ေက်ာင္းဆင္းခိ်န္မွာ က်ဴရွင္ ကို ပ်ာယီးပ်ာယာနဲ့ လွမ္းလာခဲ့ပါသည္။ က်ဴရွင္ခိ်န္က သံုးနာရီခဲြျဖစ္ျပီး တစ္နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေနာက္က်ေနသည့္အတြက္ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္း ဂရုမစိုက္အားပါဘူး။ ဟာ အေရးထဲ ခလုတ္တိုက္လိုက္ေသးတယ္! အား လား လား ေျခသည္းက်ိဳးပါျပီ... လွခ်င္လြန္း၍ေျခသည္းရွည္ထားမိေသာ ကြ်န္မ၏ေျခမက ေကာင္းေကာင္းႀကီီး ဒုကၡေပးေလ၏။ ဒါေပမယ့္ ဒါကိုအာရံုထားလို့မရေသးဘူး၊ ဒီအခိ်န္ဆိုရင္ အခိ်န္တိက်ေသာ English ဆရာကေရာက္နွင့္ေနျပီ ဆိုတာ ေသခ်ာပါသည္။ ''ပညာေရႊစင္'' ပညာေရးဝန္ေဆာင္မႈခန္းမ ေဟာ က်ဴရွင္ေရွ့သို့ေရာက္လာပါျပီ။ ေလွခါးေပၚသို့ေရးၾကီးသုတ္ပ်ာေျပးတတ္လိုက္ျပီး ဒုတိယတန္းရိွ ကြ်န္မ၏ထိုင္ခံုတြင္ ဝင္ထိုက္လိုက္ခိ်န္တြင္ေတာ့ ENGLISH ဆရာ၏ စာသင္ခိ်န္မွာ ျပီးဆံုးသြားေလသည္။ အမေလး! ငါ့နွယ္ျဖစ္ရမယ္၊ ရွက္လိုက္တာေနာ္၊ ဒီေန့က်မွပဲ ေက်ာင္းကားစုတ္ၾကီးက ဘီးေပါက္သြားလို့ လမ္းတစ္ဝက္မွာ တစ္ေန့တာေလ ဟင္းခနဲသက္ျပင္းခ်လိုက္ျပီးတစ္ေယာက္တည္း ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ျဖစ္ေနေသာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကိ်တ္ျပီးၿပံဳးေနမိသည္။ ''အိတံု၊ ျပီးရင္ဘာအခိ်န္လဲ'' ENGLISH ဆရာ၏ သင္တန္းခိ်န္ျပီးသြား၍စာအုပ္မ်ား သိမ္းေနေသာ နံေဘးရိွသူငယ္ခ်င္းမေလးအား လက္တို့ကာေမးလိုက္ေလသည္။ ''CHEMISTRYေလ ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ ဦးတင္လိႈင္ဝင္းပဲလာမွာပဲ'' ''ဦးတင္လိႈင္ဝင္းက ဘာလို့လာမွာလဲ၊ ဒီအပတ္က လက္ေထာက္ဆရာအလွည့္ မဟုတ္ဘူးလား၊'' ကြ်န္မအေမးေၾကာင့္ 'အ' ရန္ေကာဟူေသာ မ်က္နွာေပးျဖင့္ အိတံုက ''ေလးခင္၊ နင္Time-Tableမရေသးဘူးလား၊ ဆရာနွစ္ေယာက္ကတစ္လွည့္စီ၊ တစ္ပတ္ျပီးလာမွာေလ'' ကြ်န္မသည္ ဤသင္တန္းသို့ေျပာင္းလာသည္မွာ မၾကာေသးမီကာလကပင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သင္တန္း၏Scheduleအားအလြတ္မမွတ္မိေသးပါ။ ထို့ေၾကာင့္ ''ေၾသာ္္ ေအး---ေအး'' ဟူ၍ပင္ အူေၾကာင္ ေၾကာင္နွင့္ေခါင္းညိမ့္လိုက္ေလသည္။ ထိုစဥ္ 'ဆရာလာျပီ' ဟု အေနာက္ဖက္တန္းမွ ေအာ္သံၾကားလိုက္သျဖင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား အားလံုးမတ္တပ္ရပ္ကာ နႈတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။ ''မဂၤလာပါဆရာ'' ဆရာကေခါင္းညိမ့္ကာ ၿပံဳးရင္း၊ လက္ဟန္ျဖင့္ အားလံုးထိုင္ ၾကဖို့ျပေလသည္။ ''ကဲ ေရွ့တစ္ပတ္က IONIZATION ENERGY က်က္ခိုင္းလိုက္တယ္။ အစြန္ဆံုးခံုက သမီးဆိုျပပါ'' ဟု ဆရာက STAGE ေပၚမွ လက္ညိွုးထိုးကာ ကြ်န္မအားစာေမးေလသည္။ ဟိုက္ အဲဒါမွကိြဳင္ပဲ! ကြ်န္မမွာ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိျဖစ္ကာ မဝံ့မရဲနွင့္ပင္.... ''ဟိုဟို ဆရာ သမီးကေက်ာင္းသူအသစ္ပါ၊ အဲဒါ ဆရာသင္တဲ့အပတ္က သမီးမမီွလိုက္လို့စာမက်က္ ရေသးပါဘူး'' ''ဟား ဟား ဟား ရွက္လည္းမရွက္ဘူးေဟ့၊ ကေရာ္ ကေရာ္ စာမရဘဲနဲ့မ်ား လူၾကည့္ေတာ့ မ်က္မွန္နဲ့ တကယ့္စာၾကမ္းပိုးရုပ္'' ေယာက်ာ္းေလးမ်ားထိုင္ေသာ အေနာက္ ဖက္ထိုင္ခံုတန္းဆီမွ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ ေလာင္ဟားတိုက္ရယ္သံၾကီးထြက္လာေလသည္။ ကြ်န္မစိတ္တိုတိုနွင့္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရႊအိုေရာင္ဆံပင္ အလယ္ခဲြနွင့္ လိုက္ဖက္လွေသာ အသားျဖဴျဖဴေကာင္ေလးတစ္ေယာက္.... ''ေဟ့ ေက်ာင္းသား မင္းကသူမ်ားကို ဟားရေအာင္မင္းေကာစာရလို့လား'' ''ေအးေဆးပါဆရာ'' CONFIDENCE အျပည့္အဝရိွေသာေလသံျဖင့္ေျပာေလသည္။ ''ေကာင္းျပီ၊ အားေပး လိုက္ပါဦး'' ဆရာ၏ အမိန့္သံေၾကာင့္ ထိုေကာင္ေလးသည္ ထိုင္ရာမွ လက္ပိုက္ကာမတ္တပ္ထရပ္လိုက္ျပီး--- “THE AMOUNT OF ENERGY REQUIRED TO REMOVE A ELECTRON FROM A GASEOUS ATOM TO FORM A GASEOUS POSITIVE ION IS CALLED IONIZATION ENERGY” အသံထြက္မွန္မွန္နွင့္ျမန္ဆန္စြာ ဆိုျပသြားေသာသူအား စပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္နွင့္လွမ္းၾကည့္လိုက္ ----------။ အံမယ္ ဒင္းက ငါ့ကို မ်က္စိမိွတ္ျပေနပါလား၊ ဟြန္း ရုပ္ကိုကေျပာင္စပ္စပ္နဲ့ ၾကည့္လို့ကိုမရဘူး။ ထိုစဥ္မွာပင္ အိတံုဆီမွ တီးတိုးစကားသံထြက္ေပၚလာသည္။ ''ေနာင္ေနာင္၊ တို့ကေတာ့ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ'' ကြ်န္မလည္းသိခ်င္ေဇာျဖင့္ ''ဒင္းနာမည္က ေနာင္ေနာင္တဲ့လား၊ ဆီးသီးသည္၊ ေမာင္းသံၾကီး ေနာင္--ေနာင္--ေနာင္ အဟီး'' ပါးစပ္ျဖင့္ေမာင္းထုကာေလွာင္ေနေသာ ကြ်န္မအား သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ၿပံဳးစိစိနွင့္ျဖီးေနၾကသည္။ ထိုအျခင္းအရာကို မခံခ်င္ေသာ ေဒၚအိတံုက ''သူ့နာမည္အျပည့္အစံုက 'စစ္ျငိမ္းေနာင္' ဒီက်ဴရွင္မွာေတာ့ သူက KING ပဲ၊ စာလည္းေတာ္တယ္၊ ေစာ္လည္းၾကည္တယ္၊ စြာလည္းစြာတယ္ ေနာက္ျပီး---'' အမယ္ေလးေနာ္ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကလည္း မ်ားလိုက္တာလြန္ေရာ ''ေတာ္ပါေတာ့အိတံုရယ္''ဟု စစ္ျငိမ္းေနာင္၏ပဲြစားေဒၚအိတံုအား BREAKအုပ္လိုက္ရသည္။ CHEMISTRYအခိ်န္ျပီး၍Half-time ေပးေသာေၾကာင့္ က်ဴရွင္ေအာက္ထပ္ရိွ မုန့္တီဆိုင္သို့ အိတံုနွင့္အတူ ဆင္းလာခဲ့သည္။ ''မုန့္တီအရည္နဲ့ နွစ္ပဲြ၊ ငါးဖယ္ေၾကာ္ထည့္ အစပ္မ်ားမ်ား'' ထိုအခိ်န္တြင္ ေနာက္ေက်ာဖက္ဆီမွ ကြ်န္မကိုေက်ာ္တက္ျပီး ေရွ့မွပိတ္ရပ္လိုက္ေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ''ဟိတ္ေကာင္မေလး၊ အစပ္ေတြမ်ားလို့အာျပဲေနဦးမယ္၊ စာက်ေတာ့မရဘူး၊အစားက်ေတာ့ မတရားစားတယ္၊ ဟို စကားပံုထဲကလိုေပါ့ကြာ -- ''အစားအေသာက္၊ မီးလိုေတာက္၊ အလုပ္အကိုင္ေခြးလိုမိႈင္'' တဲ့။ ဆရာၾကီးေလသံျဖင့္ ကြ်န္မအား အသားလြတ္ဖဲ့ေနေသာ ထိုပုဂၢိဳလ္အား ေဒါသထြက္ကာ ဝုန္းခနဲထရပ္ လိုက္ေတာ့ အိတံုကထိတ္လန့္တၾကားျဖင့္ ''ဟဲ့ ဟဲ့ မလုပ္ပါနဲ့ေလးခင္ရယ္၊ ေနာင္ေနာင္၊ နင္ကလည္းဟာမစပါနဲ့၊ ေက်ာင္းသူအသစ္ေတာင္ခ်မ္းသာမေပးဘူး၊ တစ္ကယ္ပဲ'' ''အဟဲ အဟီး ငါကသူ့မ်က္နွာေဖာင္းေဖာင္းေလးကိုျမင္ကတည္းကခင္ခ်င္ေနတာ၊နာမည္ကေလးခင္တဲ့လား၊ ငါ့ကိုမိတ္ဆက္ေပး အိတံု'' ဟုမ်က္နွာေျပာင္စပ္စပ္နွင့္ လက္ေခါက္ခို်းကာ အျငိမ္မေနဘဲေျပာေလသည္။ အမယ္ အျငိမ္မေန ဂ႑ာစိန္ကမ်ား၊ ဒင္းလိုမ်က္နွာရူးနဲ့မ်ားမခင္ခ်င္ေပါင္၊ ပံုစံကိုက ေထာင့္(ေဒါင့္)မက်ိဳးးဘူး။ ဒီၾကားထဲအခမဲ့အက်ိဳးးေဆာင္၊ ပဲြစားေဒၚအိတံုက တစ္စခန္းထလိုက္ေသးသည္။ ''နင္ေတာ့ထီေပါက္တာပဲ ေလးခင္ရယ္၊ ေနာင္ေနာင္ကေတာင္ခင္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့အဟိ'' လဲေသလိုက္ ကြ်န္မက ခါးေထာက္ကာ၊ မ်က္ေစာင္းထိုးရနေတြ႔လိုက္ေတာ့ သူ့အသံခပ္ၾသၾသကို ၾကားလိုက္ရသည္။ ''ဟိုးထား၊ မေခ်ာေလး၊ ဟိုးထား၊ ရန္မေတြ့ခင္ကြ်န္ေတာ္ေၾကာ္ျငာခဏဝင္ပါမယ္၊ ညက်ရင္ မေခ်ာေလးတို့ အိမ္ေရွ့မွာ သီခ်င္းလာဆိုမယ္၊ နားေသာတဆင္ဖို့ ျပင္ဆင္ထားပါခင္ဗ်ာ၊ အထူးအစီအစဥ္အေနနဲ့ နွစ္သက္တဲ့ သီခ်င္းမ်ားရိွရင္လည္း REQUEST SONG အေနနဲ့ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္ပါ့မယ္၊ ေက်းဇူးတင္ ပါတယ္'' ဟု City F.M မွ ကိုဆန္းထြဋ္အိုက္တင္ဖမ္းကာ ေဆာင့္ႁကြားႁကြားးနွင့္ထြက္သြားေလသည္။ ''နားဒုကၡေပးေသာည'' ဟိုဖက္အိမ္က ညတိုင္းညတိုင္း စာအက်ယ္ၾကီးက်က္တတ္ေသာ (၁ဝ)တန္းေက်ာင္းသူကို ကြ်န္ေတာ္တို့အဖဲြ့က ခ်စ္စနိုးေလးနဲ့ ေရဒီယိုကမာရြတ္လို့ မွည့္ထားတယ္ ေရဒီယိုကမာရြတ္ ေရ ႀကိဳးစားလိုက္စမ္းကြယ္ D ေတြနဲ့ေအာင္ဖို့ ဆုေတာင္းေပးမယ့္သူေတြရိွတယ္.... မိုးလင္းတိုင္း၊ မင္းေလးအနားကိုေရာက္ေရာက္လို့လာတာ၊ ကိုယ့္စိတ္ကတားဆီးမရနိုင္ပါ၊ ေက်ာင္းသြားတိုင္း၊ မင္းရဲ့ေနာက္ကို တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ေနတာ မင္းေလး ကတကယ္စိတ္ဆိုးမွာလား ဂီတာသံမညီမညာတြင္ အသံေပါင္းစံုနွင့္ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေလွ်ာက္ေအာ္ေနေသာ သီခ်င္းသံမ်ားေၾကာင့္ စာက်က္ေနရင္းမွ ဝရန္တာေရွ့သို့ ထြက္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဟာ မ်က္စိေရွ့သို့ စူးခနဲေရာက္လာေသာ မီးနီေရာင္တန္းေၾကာင့္ လက္ဝါးျဖင့္ မ်က္နွာသို့ အျမန္ကာ လိုက္ရသည္။ ရာရာစစ ဒင္းကငါ့ကိုမ်ားLaser Pointer နဲ့အခ်က္ျပေနေသးတယ္၊ လက္ကိုအသာဖယ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ''စစ္ျငိမ္းေနာင္'' သူမ်ားတစ္ကာေတြ (၁ဝ)တန္းဆို ဖင္တုန္ ေအာင္ စာက်က္ေနၾကတဲ့အခိ်န္မွာ ဒင္းက လမ္းေဘးမွာ တီးဝိုင္းေထာင္နိုင္ေသးတယ္။ မွတ္သားေလာက္ပါတယ္ ဟင္း။ ''ဒုန္း'' ဝရန္တာတံခါးကို ေဆာင့္ပိတ္ကာ အိမ္ထဲသို့ဝင္လာခဲ့သည္။
*********
အခန္း(၂)
''မေန့ညကကြာ၊ ငါတို့Stage Show ေလးလုပ္တာေအာင္ျမင္တယ္ကြ၊ ငါ့ေစာ္ေလးကိုယ္ တိုင္လာျပီး အားေပးတယ္'' က်ဴရွင္ေပၚသို့ အတက္ေလွခါးတစ္ဝက္မွာပင္ ၾကားလိုက္ရေသာ အသံေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပါးစပ္ အရသာခံကာ ျမိန္ရည္ ရွက္ရည္ ေျပာေနေသာ သူ့အားေတြ့လိုက္ရသျဖင့္ ေဒါသအလြန္ထြက္သြားေလသည္။ ''ဒီမွာ စစ္ျငိမ္းေနာင္ နင့္မွာ ညီမေတြ၊ အစ္မေတြမရိွဘူးလား၊ နင့္ ညီမေနရာမွာ ငါသာဆိုရင္ နင္ဒီလိုေပါက္ကရေျပာပါ့မလား၊ စာက်က္ေနရင္း အာရံုေနာက္စရာ အသံေသး၊ အသံေညာင္ေတြေၾကာင့္ ငါ ထြက္ၾကည့္မိတာ'' ကြ်န္မစကားေၾကာင့္ မ်က္စိ၊ မ်က္နွာပ်က္သြားေပမယ့္ အနိုင္လိုခ်င္ေသာသူက ''ေတြ႕ၾကလား၊ ၾကားၾကလား ေဘာ္ေဘာ္တို့ မင္းတို့ငါ့စကားကိုလက္ခံျပီမဟုတ္လား၊ ကာယကံရွင္ကိုယ္တိုင္ ဝန္ခံေနတာေနာ္၊ စာက်က္ရတာေခါင္းရႈပ္လို့ ငါ့သီခ်င္းသံေလးေၾကာင့္ ေခါင္းေအးသြားတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့ကြာ'' ''စစ္ျငိမ္းေနာင္'' မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနေသာ မ်က္လံုးျဖင့္ ေဒါသတၾကီးေအာ္လိုက္ေသာ ကြ်န္မအသံေၾကာင့္ အုပ္ခု်ပ္မႈဆရာ ဦးကံခြ်န္သည္အနားသို့ေရာက္လာေတာ့သည္။ ''စာသင္ခိ်န္မွာ ဆူညံ၊ ဆူညံနဲ့ ဆရာက်ဴရွင္မွာရန္ျဖစ္တာလက္မခံဘူးလို့ေျပာထားရက္သားနဲ့၊ ဘာျပႆနာ ျဖစ္ေနၾကတာလဲ၊'' ေက်ာင္းသားမ်ား ဝိုင္းအံုၾကည့္လာသျဖင့္ အားကိုးရသြားေသာ ကြ်န္မက ''ဆရာ၊ 'စစ္ျငိမ္းေနာင္' က သမီးကို ေစာ္ကားေနတယ္၊ နွမခ်င္းမစာနာ'' ''ဗ်ာဆရာ ကြ်န္ေတာ္သူ့ကို ေစာ္ကားရေအာင္ လက္ဖ်ားနဲ့ေတာင္ မထိရပါဘူးခင္ဗ်ာ၊ လံၾကဳတ္ဇာတ္လမ္းေတြ ကို မယံုပါနဲ့ဆရာ'' သူမဟုတ္သလို မ်က္နွာေပးနွင့္ေအာက္က်ိဳး့ကာေျပာေနေသာ စစ္ျငိမ္းေနာင္အား လက္သဲျဖင့္ ကုတ္ဖဲ့လိုက္ခ်င္ သည့္စိတ္မ်ား တစ္ဖြားဖြားေပၚလာသည္။ ဆရာက မ်က္မွန္ေပၚမွ ေက်ာ္ၾကည့္ျပီး လက္ညိွးထိုးကာၾကိမ္း လိုက္ေလသည္။ ''စစ္ျငိမ္းေနာင္၊ ထစ္ခနဲဆိုက်ဴရွင္မွာမင္းပဲ၊ မင္းကိုဥာဏ္ေကာင္းျပီး စာႀကိဳးစားတာ တစ္ခ်က္တည္းနဲ့ ခြင့္လႊတ္ထားတာ မင္းေရာင့္မတက္နဲ့၊ ဒါေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစ၊ ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ေတာ့ မင္းဒီက်ဴရွင္ကေနထြက္ ဒါပဲ'' ဆရာ၏ ရာဇသံအဆံုးတြင္ ေက်ာင္းသားအားလံုးလူစုခဲြကာ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ထိုင္ၾကေလသည္။ သူကေတာ့ မ်က္နွာငယ္ေလးနွင့္ဆရာ့ေရွ့မွ ေခါင္းငံု့ကာ ရိုရိုေသေသထြက္သြားေလသည္။ တတ္လည္းတတ္နိုင္တဲ့ ေကာင္စုတ္၊ အိုက္တင္မို်းစံုတတ္တယ္၊ မင္းသားမ်ားလုပ္ဦးမလို့လားမသိဘူး။ မေက်မနပ္နွင့္ တစ္ေယာက္တည္း ျမည္တြန္ေတာက္တီးကာ ေနရာတြင္ဝင္ထိုက္လိုက္ေတာ့သည္။ ျပႆနာျဖစ္ျပီးေနာက္ပိုင္း စစ္ျငိမ္းေနာင္တစ္ေယာက္ ေျချငိမ္ေနသည္။ ''ေလးခင္အေနာက္မွာ ေနာင္ေနာင္နင့္ကို ွ့သတ ေနတယ္'' ကြ်န္မ မသိမသာလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္နွာကို လက္ေထာက္ကာ စူးစူးရဲရဲၾကည့္ေနေသာ သူ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ကြ်န္မေၾကာင္သြားသည္။ ထို့ေနာက္ အသိတစ္ခ်က္ ခ်က္ခ်င္းဝင္လာကာ သူ၏အၾကည့္ စူးစူးအား မခံနိုင္ေသာေၾကာင့္ တစ္ဖက္သို့အလ်င္အျမန္မ်က္နွာလဲႊလိုက္ရ၏။ ကြ်န္မတို့နွစ္ေယာက္အား အေရာက္ပို့ခ်င္ေနေသာ အိတံုက ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို ခ်က္ခ်င္းရိပ္မိသြားေလသည္။ ''ေနာင္ေနာင္က စိတ္ရင္းေကာင္းတယ္ဟ သူ့အေဖနဲ့အေမကကဲြေနေတာ့ ဆိုဆံုးမမယ့္ မိဘမရိွဘူးေလ၊ သူ့အေမက သူငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သူနဲ့သူ့ညီမေလးကိုပစ္သြားတာ၊ အဖြားတစ္ေယာက္တည္းရဲ့ အုပ္ထိန္းမႈ ေအာက္မွာ ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္ေနရေတာ့ ''အကြပ္မရိွတဲ့ၾကမ္း၊ ဗရမ္းဗတာ'' ဆိုသလိုေပါ့ဟာ'' တတြတ္တြတ္ေျပာေနေသာ အိတံု၏စကားေၾကာင့္ ကြ်န္မ၏နားထဲတြင္ အထပ္ထပ္ၾကားေယာင္ေနသည္က ‘BROKEN FAMILY’ ေၾကာင့္ ေလလြင့္ေနေသာ သားသမီးမ်ားအေၾကာင္းကို ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ရင္နာဖြယ္ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ၾကားသိခဲ့ရဖူးသည္။ ေၾသာ္္ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း သူ့ဘဝက သနားစရာပါလားဟုစဥ္းစားရင္း....
********
အခန္း (၃)
''ဟိတ္ေကာင္ မေျပးနဲ့ ေဟ့ လိုက္ လိုက္'' ''မိလို့ကေတာ့ မညွာနဲ့ အပီေကြ်းပစ္လိုက္'' ''ဟိုမွာ ဟိုဖက္လမ္းၾကားထဲဝင္ေျပးသြားျပီကြ'' စာသင္ေနရင္းမွ က်ဴရွင္ေအာက္ထပ္ရိွ လမ္းမဆီမွ ဆူဆူညံညံအသံမ်ားေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားအားလံုး ျပတင္းေပါက္မွ ေခါင္းျပဴကာထြက္ၾကည့္ၾကေလသည္။ ေယာက်ာ္း(၆)ေယာက္ေလာက္သည္ လက္ထဲတြင္ တုတ္မ်ား၊ အုတ္ခဲမ်ားထိုင္ကာ ေရွ့ဆံုးမွထြက္ေျပးသြား ေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္၏ေနာက္သို့အေျပးအလႊားလိုက္ေနၾကသည္။ အမယ္ေလး မိလိုက္လို့ကေတာ့ အရိုးတစ္ျခား၊ အသားတစ္ျခားပဲ၊ ဘာျဖစ္တာလဲမသိဘူး၊ ဧကနၲ သူခိုးလား၊၊ ခါးပိုက္နိႈက္လား၊၊ ဘာအတြက္ေၾကာင့္မ်ားျဖစ္နိုင္မလဲဆိုသည္ကို စိတ္ရႈပ္စြာ စဥ္းစားရင္းအေနာက္တန္းရိွ ထိုင္ခံုဆီသို့ ေဝ့ကာ မဝံ့မရဲၾကည့္လိုက္မိသည္။ သူ ေက်ာင္းမလာပါလား၊ ေနမ်ားမေကာင္းလို့လား အင္းေလ အခုမွ ဒုတိယအခိ်န္ပဲရိွေသးတာပဲ ျမန္မာစာအခိ်န္က်ရင္ေတာ့ သူမလာဘဲမေနနိုင္ပါဘူး။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ ျမန္မာစာဆရာ ဂုဏ္ထူး ဦးသိန္းနိုင္သည္ စာအသင္အျပအလြန္ေကာင္းကာ ဟာသဥာဏ္ရႊင္ေသာေၾကာင့္ ဆရာ့အခိ်န္တြင္ ေက်ာင္းလစ္ တတ္ေသာအက်င့္ရိွသူမ်ားပင္ တကူးတကျပန္လာသင္ၾကသည္။ အျမဲလိုလိုၿပံဳးေနတတ္ေသာ ဆရာ့မ်က္နွာခ်ိဳခ်ိဳေလးကို ေက်ာင္းသားမ်ားအလြန္သေဘာက်ၾကေလသည္။ လူကေရွ့မွာေနျပီးစာသာသင္ေနရသည္၊ စိတ္ကေနာက္တန္းရိွ သူ့ထိုင္ခံုေလးဆီသို့သာအာရံုေရာက္ေနေလ သည္။ ေနာက္ဆံုးအခိ်န္ေတာင္ေရာက္ေနျပီ ကိုယ္ေတာ္ကေပၚမလာေသး။ စာအုပ္ေပါင္းစံုဖြင့္ကာ EQUATION ညိွလိုက္၊ Bio ပံုဆဲြလိုက္၊ သခၤ်ာတြက္လိုက္နွင့္စာအုပ္မ်ားအား အျပစ္ဖို့ကာ စိတ္ေျဖေနရေသာ္လည္း စိတ္ထဲမွာေတာ့ တစ္မို်းၾကီးျဖစ္ေနပါတယ္။ အို သူနဲ့ငါက ဘာဆိုင္တာမွတ္လို့ ငါ့စိတ္ေတြ ေယာက္ယက္ခတ္ေနရတာလဲ၊ ''ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္၊ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ဘဝကလြတ္ခ်င္ျပီ (သူမကယ္ရင္)၂ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ဘဝက ကြ်တ္ဖို့လမ္းမျမင္ဘူး'' ဟု ခင္ေမာင္ထူး(ဦး)သီခ်င္းနွင့္ကြ်န္မအား ေစာင္း၍ဆိုကာ ကီ်စယ္ေနၾကေသာ အိတံုတို့အုပ္စုကတစ္မိ်ဳး... ''အံမယ္ ဘယ္သူကေမွ်ာ္ေနလို့လဲ၊ ဒီမွာအိမ္စာေတြတစ္ပံုၾကီးေတာင္ မနည္းေက်ေအာင္ ရွင္းေနရတဲ့ဥစၥာကို'' အိုးမလံု၊ အံုပြင့္ေျပာလိုက္ေသာ ကြ်န္မစကားေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက... ''ေဟာေတာ့ ဘယ္သူက ဘာေျပာလို့ မလံုမလဲျဖစ္ေနရတာလဲ၊ တို့ဘာသာသီခ်င္းရိွလို့ဆိုေနတဲ့ဟာကို'' ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္၊ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္၊ ေနာင္ေနာင္ေရ အျမန္လာပါ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ ဘဝကကြ်တ္ခ်င္လွပါျပီ.... သီခ်င္းအား VERSION ေျပာင္းကာ ဖ်က္ဆီးျပီးစပ္ဆိုေနၾကေသာ အိတံုတို့အုပ္စုအား စာအုပ္နွင့္တစ္ခ်က္စီ အရွက္ေျပရိုက္လိုက္ရေလသည္။ ဟြန္း မိန္းမေတြရြကိုရြတယ္။ ဒီေလာက္အျမင္ကတ္စရာေကာင္းတဲ့သူကို ဘာလို့ေမွ်ာ္ရမွာလဲ? ''အယ္ ေျပာရင္းဆိုရင္း အသက္ရွည္ဦးမယ္၊ ဟိုမွာ မင္းသားလာပါျပီေတာ္ အာျဗဲစိန္မ သိမ့္သိမ့္ထက္၏ အသံေၾကာင့္ ေခါင္းကိုခ်ာခနဲေနေအာင္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းတစ္ခုလံုး ပတ္တီးအေဖြးသားျဖင့္ စစ္ျငိမ္းေနာင္... ေက်ာင္းသားအခိ်ဳ႕ကအေျပးအလႊားျဖင့္ သူ့ဆီသြားၾကေလသည္။ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေမးသံမ်ားၾကားတြင္ ေခါင္းမေဖာ္နိုင္ေသာသူ့ဆီကို စကားသြားေျပာခ်င္ေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္ကာ ပဲမ်ားေနရေလသည္။ ''ဟိတ္ေကာင္ ေနာင္ေနာင္မင္းကိုဘယ္သူေကြ်းလိုက္တာလဲ၊'' ''မင္းကလည္းကြာ ခံလာရသလား၊ ျပန္မကစ္ဘူးလား၊'' ''ဟဲ့ ေသြးေတြထြက္ေနတုန္းပဲေတာ့'' ''လက္မွာပါထိလာတာပဲ၊ နင္ဘာျဖစ္လာတာလဲ၊'' သူကေတာ့ မီးေလာင္ရာေလပင့္သူမ်ား၊ စိုးရိမ္ပူပန္သူမ်ား၊ စပ္စုခ်င္သူမ်ား၏ ေမးခြန္းမ်ားကို အေရးမလုပ္ဘဲ ကြ်န္မရိွရာဆီသို့သာ မ်က္လံုးလည္တည္လည္တည္လုပ္ကာ ရွာေနေလသည္။ ကြ်န္မမွာ သူ့ပံုစံကို မၾကည့္ရက္ သျဖင့္ မ်က္နွာလဲႊကာ ေက်ာခိုင္းေနလိုက္ရသည္။ ငါ သူ့အတြက္ စိုးရိမ္တတ္ေနပါလား....
**********
အခန္း (၄)
တကၠသိုလ္ဝင္တန္းစာေမးပဲြၾကီးနီးလာျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာက်က္ခိ်န္အားယခင္ရက္မ်ားထက္ပင္Scheduleဆဲြ၍ တိုးခဲ့်ထားရေလသည္။ ''ေရသည္ ျပဇာတ္''၏ ဆဲြေဆာင္အားကေကာင္းလြန္းသျဖင့္ ည (၁၁)နာရီ ေက်ာ္သြားသည္အထိ ကြ်န္မ၏စာက်က္သံက အရိွန္မေသနိုင္ေသးေပ။ စာက်က္လွ်င္ အသံထြက္ကာ အားရပါးရေအာ္က်က္တတ္ေသာ ကြ်န္မသည္ ယခုလည္းကိုယ့္အရိွန္နွင့္ကိုယ္ဖုန္းျမည္သံကိုမၾကားေပ။ ကလင္ ကလင္ ကလင္! အခန္းထဲမွ ေမေမ့၏ေအာ္သံေၾကာင့္.... ''ေလးခင္၊ သမီး PHONEလာေနတာမၾကားဘူးလား၊ ကိုင္လိုက္ေလ'' ''ဟုတ္ကဲ့ေမေမ'' ဖတ္လက္စစာအုပ္ကို လက္မွခ်ျပီး ဖုန္းစင္ရိွရာသို့ ေလွ်ာက္လာကာ ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။ ''ဟုတ္ကဲ့ အမိန့္ရိွပါရွင္'' ''ံHELLOေလးခင္ခင္ ကိုယ္ပါ စစ္ျငိမ္းေနာင္'' အလဲ့ ဒင္းပါလား! ကြ်န္မသည္ စခ်င္စိတ္ျဖင့္ ဖုန္းခြက္ကိုလက္ျဖင့္အသာအုပ္ကာအသံဖ်က္လိုက္ေလသည္။ ''ေလးခင္မဟုတ္ပါဘူးကြယ္၊ သူ့အေမပါ၊ ဘာကိစၥရိွပါသလဲ'' ဟုရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမနည္းၿမိဳခ်ကာ ေျပာေနရသည္။ ''ဟား ဟား ဟား ေလးခင္က ဒါမိ်ဳးလည္းတတ္တယ္လား၊ အိမ္ေရွ့ကိုလည္းလွမ္းၾကည့္လိုက္ပါဦးကြာ'' အမယ္ သူကလည္း မေခပါလားဟုေတြးရင္း PHONE စင္ေဘးမွ ျပတင္းေပါက္ကိုအသာဟၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပတ္တီးအေဖြးသားနွင့္ပင္Hand Phoneကိုင္ကာ ေျပာင္စပ္စပ္နွင့္လက္ျပေနေသာသူ့ကိုျမင္လိုက္ရသည္။ ကြ်န္မတို့အိမ္မွာနွစ္ထပ္ တိုက္ခံအိမ္ျဖစ္ျပီး အေပၚထပ္ဝရန္တာ၏ေထာင့္စြန္းအတြင္း၌ ဖုန္းစင္ကိုထားေသာေၾကာင့္ လမ္းမမွလွမ္းၾကည့္လွ်င္ လူရိပ္ကိုအလြယ္တကူေတြ့ျမင္နိုင္သည္။ သူ့ပံုစံေၾကာင့္ ကြ်န္မမွာ စိတ္ဆိုးရမွာ လည္းခက္ေနသည္။ သို့ေသာ္ ေလသံကို ခပ္မာမာတင္လိုက္ျပီး ပဲမ်ားရျပန္သည္။ ''သူမ်ားအိမ္ေရွ့မွာ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္၊ ဘာလာလုပ္တာလဲ၊ စာက်က္ေနတာ မေနွာင့္ယွက္ပါနဲ့၊ ေဖေဖနဲ့ တိုင္ေျပာလိုက္မွာေနာ္'' ကြ်န္မဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ သူကေတာ့ သူ့ဝသီကိုတစ္ျပားသားမွ မေလ်ာ့ဘဲ ခပ္ေငါ့ေငါ့ေလသံျဖင့္ ''ဟာ ဒါဆိုမျဖစ္ဘူးထင္တယ္၊ ေတာ္ၾကာ ''ထူးအယ္လင္း''သီခ်င္းထဲကလို ဖုန္းဆက္လိုက္ရမလား ဆိုျပီးအဖိုးၾကီးကထြက္ဆိုျပေနမွ ကိုယ္တို့တီးဝိုင္းအရွက္ကဲြေနပါဦးမယ္'' တဲ့ေလ။ မိန္းကေလးပီပီစပ္စုခ်င္တတ္ေသာ ကြ်န္မက သူ့ဒဏ္ရာအေၾကာင္းကို အစေဖာ္ၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ''ေနာင္ေနာင္၊ ညေနတုန္းကဘာျဖစ္တာလဲ၊'' ''စိုးရိမ္တယ္ေပါ့'' ''ဟုတ္မယ္အားၾကီးၾကီး၊ ေတာ္ၾကာေဆးဖိုးမရိွရင္ ပိုက္ဆံေခ်းေနမွာစိုးလို့ စိုးရိမ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးေမးေနတာ ကဲ၊ သိျပီလား'' ဟုအခ်ဥ္ေပါက္ေပါက္နွင့္ဟုေျပာလိုက္ေလ သည္။ စကားေကာင္းကိုေျပာလို့မရဘူး... ''ဟိုဖက္ရပ္ကြက္ကေကာင္ေတြ ေကြ်းလိုက္တာေလ ဟိုတစ္ေခါက္က ကိုယ္က သူတို့အဖဲြ့ထဲက တစ္ေကာင္ ကိုေကြ်းထားတာ၊ ဘဲစားဘဲေက်၊ ေက်သြားျပီ'' ''ရွင္က ဘာျဖစ္လို့ရန္လိုေနရတာလဲ၊'' ''ကိုယ့္ညီမေလးကို ဒီေကာင္ေတြထဲက တစ္ေဗြက လိုက္အီေနတာေလ၊ ကိုယ္ကလည္းဘယ္ခံမလဲ၊ သူ့ညီမတစ္ေယာက္ကို ေႁကြအာင္လုပ္ျပီး ျဖတ္ခ်ထားခဲ့တာ၊ ဟိုေစာ္က မ်က္ရည္စက္လက္နဲ့သြားခြ်န္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုဝိုင္းသမၾကတာေပါ့'' တစ္စက္ကေလးမွ အေၾကာမခံခ်င္တဲ့သူ့ကို ေတာ္ေတာ္ေလးခ်ဥ္သြားျပီး ကလိခ်င္သည့္အတြက္ --- ''ရွင္ကFighter ပဲေနာ္'' ''ဗ်ာ ကိုယ့္ကိုေခၚလိုက္တာလား'' ''ရွင္နဲ့ေျပာေနတာ၊ ရွင့္ကို မေခၚလို့ဘယ္ဘဲကိုေခၚရမွာလဲ'' ''ဒါဆိုအစ္မၾကီးလူမွားေနျပီဗ်၊ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္စစ္ျငိမ္းေနာင္ပါ၊Fighter မဟုတ္ပါဘူး'' အတည္ေပါက္နွင့္ဘုေျပာေနေသာ သူ့ေလသံေၾကာင့္ ဖုန္းကို ဂြပ္ခနဲ့ျမည္ေအာင္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ''ဂြပ္'' ျပီးေတာ့စိတ္လြတ္၊ ကိုယ္လြတ္ေအာ္ရယ္ပစ္လိုက္၏။ သိပ္မၾကာခင္တစ္ေန့မွာပဲ ကြ်န္မတို့အိမ္နားရိွ မိတၱဴဆိုင္တြင္ သူနဲ့ကြ်န္မထိပ္တိုက္ဆံုၾကေသးတယ္။ ''ေလးခင္၊ ကိုယ့္ကိုျမန္မာစာ၊ စာစီစာကံုးခဏငွားပါလား၊ ဟိုတစ္ေန့က က်ဴရွင္လာတာေနာက္က်လို့ မွတ္ေပးတာေတြ မမီလိုက္ဘူး'' ''တစ္ရက္ပဲငွားမယ္၊ ေက်နပ္ရင္ယူ၊ မေက်နပ္ရင္မယူနဲ့'' ဇာတ္လမ္းေတြကရိုးေနျပီ။ မသိတာမွတ္လို့ ''အေမေလးဗ်ာ ေၾကာက္ေနရပါလား ကိုယ့္ကိုအဲဒီေလသံမို်းနဲ့ဘယ္သူမွမေျပာဘူးဖူး၊ ေျပာလို့လည္း မရဘူး''တဲ့ေလ။ ''ရွင့္အေမကေတာ့ေျပာဖူးမွာပဲ၊ လာရီႊးမေနနဲ့'' လႊတ္ခနဲထြက္သြားမိျပီးမွ ပါးစပ္အား အလ်င္အျမန္လက္နွစ္ဖက္ျဖင့္ BREAKအုပ္လိုက္ရေလသည္။ ''ကိုယ့္ကိုခင္တယ္ဆိုရင္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကိုယ္မိဘေတြအေၾကာင္းေနာက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ကယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေတာ့မွမေျပာပါနဲ့'' ကြ်န္မမ်က္လံုးအား စူးစူးရဲရဲစိုက္ၾကည့္ကာ မ်က္နွာထားတင္းတင္းၾကီးနွင့္ေျပာေလသည္။ ထို့ေနာက္ ခ်ာခနဲလွည့္ထြက္သြားေသာ သူ့ေက်ာျပင္အားေငးၾကည့္ရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရေလသည္။ သူ့အသိဥာဏ္ထဲမွာ Broken Family ဆိုတဲ့ အရိပ္မည္းၾကီးက တစ္ယူသန္စဲြဝင္ေနပါလား၊
*******
အခန္း(၅)
ကြ်န္မနဲ့သူဟာ ခ်စ္သူေတြမဟုတ္ၾကေသးေပမယ့္ စာနာျခင္းဆိုတဲ့ နားလည္မႈ ကေတာ့ ကြ်န္မရင္ထဲမွာ ဝင္ပုန္းေနတာၾကာပါျပီ။ ကြ်န္မသူ့ကို တမင္တကာ စကားမေျပာဘဲေနတာ ဒီေန့ဆို တစ္ပတ္ျပည့္သြားျပီ။ ဒီထက္ပိုျပီးမေနနိုင္ေတာ့တဲ့ ကြ်န္မကပဲစျပီး မ်က္နွာခိ်ဳေသြးကာ ေလေျပထိုး လိုက္ရေလသည္။ ''ၤFIGHTERစာေမးပဲြနီးေနျပီ၊ စာေတြပိုင္ျပီလား၊'' ''ဟာကြာ ကိုယ့္ကိုဒီနာမည္ၾကီးနဲ့နိွပ္စက္ေနပါလား၊ နားဝင္ခို်စရာေကာင္းတဲ့နာမည္တစ္မို်းေလာက္ ေျပာင္းေခၚပါလား''လုပ္ျပီ။ နည္းနည္းမွကို မ်က္နွာသာေပးလို့မရဘူး။ ေထာင့္မက်ိဳးးတဲ့သူေတြမ်ား ဘယ္လို ခို်းခို်းမက်ိဳးးဘူးဆိုတာဟုတ္မွာ။ ''မေခၚနိုင္ေပါင္၊ အားအားရိွ စီခနဲဆိုသူပဲ၊ ပဲြတိုင္းေက်ာ္ၾကီး Ko Fighter သူ့ဂုဏ္ပုဒ္ကို ေက်နပ္ ေနတယ္လို့ထင္ရတဲ့Fighter က ''ကိုယ္ကကိုယ့္ကိုစျပီး မထိရင္၊ ေအးေဆးေနတဲ့ ေႃမြေဟာက္လိုေကာင္ကြ ေအး ထိျပီေဟ့ဆိုရင္လည္း ေဆးမမီွဘူးသာမွတ္'' အမယ္ေလးဟဲ့ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ''ဟုတ္ပါျပီရွင္ ကြ်န္မေမးမိ အျပစ္ရိွပါ'' နႈတ္ခမ္းမဲ့ကာ ေဒၚခင္ေအးဟန္ၾကီး၏ အိုက္တင္ျဖင့္ေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ သူက ကေလးတစ္ေယာက္လို အျပစ္ကင္းစင္စြာ ခြက္ထိုးလန္ေအာင္ ရယ္ေမာေနေလေတာ့သည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူနဲ့ကြ်န္မၾကားက ခင္မင္မႈအျဖူထည္ႀကိဳးက အေရာင္စြန္းခ်င္သေယာင္ေယာင္ ''ကိုယ္တို့ေက်ာင္းမွာ ပညာေရးစံုညီပဲြေတာ္ရိွတယ္၊ လာခဲ့ပါလား'' ''ဇန္နဝါရီလ (၃)ရက္ေန့ေနာ္၊ ဒါနဲ့ဘယ္ေက်ာင္းလဲ'' ဒီေလာက္ကေလးေတာင္မသိရေကာင္းလားဆိုတဲ့ မ်က္လံုးမ်ိဳးျဖင့္... ''စိန္ဂြ်န္းေလကြာ၊ အ.ထ.က (၁) လမ္းမေတာ္'' ''Fighter က လမ္းမေတာ္(၁)ကလား၊ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ေဘာ္ဒါေတြရိွတယ္။ မလာရဲပါဘူးကြာ၊Fighter ၾကီးတက္တဲ့ေက်ာင္းဆိုေတာ့Fighter ေလးေတြလည္းရိွခ်င္ရိွေနမွာ ေၾကာက္တယ္'' ရႊတ္ေနာက္ေနာက္နွင့္ေျပာလိုက္ေသာ ကြ်န္မစကားက သူ့ေဒါသကို ဆြေပးလိုက္သလိုျဖစ္သြားေလသည္။ ''မင္းကကိုယ္ကိုတစ္ခိ်န္လံုးFighter Fighter နဲ့ အသားလြတ္ဖဲ့ေနပါလား ေလးလံုးရဲ့'' သူကြ်န္မကို အမွန္တကယ္တင္းေနပါျပီ။ ''ဘာ ဘာေလးလံုးလဲ မေခၚနဲ့မၾကိဳက္ဘူး'' ''ေၾသာ္္ သူ့အလွည့္က်ေတာ့ျဖစ္ေနလိုက္တာ ကိုယ့္ပံုလည္းကိုယ္ျပန္ၾကည့္လိုဦး၊ စာပဲတစ္ကယ္ႀကိဳးစားလို့လား၊ အားအားရိွ T.V Game ပဲကျမင္းသလားမသိပါဘူး၊ မ်က္မွန္က ပုလင္းဖင္ျဖစ္ေနျပီ၊ ရုပ္ကမလွရတဲ့အထဲ၊ ပံုဆိုးပန္းဆိုးနဲ့ေလးလံုးမ'' အတည္ေပါက္ေျပာေနေသာ သူ့စကားေၾကာင့္ ေယာင္ယမ္းကာ ကြ်န္မမ်က္နွာကို စမ္းၾကည့္မိပါေတာ့သည္။ ငါတစ္ကယ္ပဲ သူေျပာသလို ရုပ္ဆိုးမၾကီးျဖစ္ေနျပီလား? အာ ငါဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေတြးရင္းမွပင္ ကြ်န္မအလိုလိုဝမ္းနည္းသိ၊ စိတ္ဒီေရတက္လာပါေတာ့သည္။ အတန္ငယ္ၾကာေအာင္ ျပန္ထိန္းလိုက္ျပီး.... ငါမလွေတာ့ေရာ ဘာအေရးလဲ၊ ဘာကို ဂရုစိုက္ရမွာလဲ? ငါစိတ္ေတြမရိုးမရြျဖစ္ေနစရာအေၾကာင္းကိုမရိွဘူး မယံုနိုင္စရာပါလား? ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ့ေဝဖန္မႈဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာခံနိုင္ရည္မရိွတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္အျဖစ္ ရပ္တည္ေနျပီလား၊ FIGHTERရယ္ ငါမစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူးဟယ္....
*******
အခန္း (၆)
ယေန့သည္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းစာေမးပဲြၾကီးေျဖဆိုျပီးၾကေသာ ေႏြ ေန့လည္ခင္း အခိ်န္ျဖစ္သည္။ ေကာင္းကင္ တစ္ခြင္လံုးလည္း ေနမင္း ၾကီး၏အေရာင္နွင့္ေတာက္ပေနသည္။ သစ္ရြက္ေျခာက္ကေလးမ်ား ေလနွင့္အတူ ေပါ့ပါးစြာလြင့္ပံ်ေနသလိုပင္။ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ တစ္နွစ္ပတ္လံုး ပင္ပနးၾကီးစြာျဖင့္ ထမ္းထား ရေသာအထုပ္ၾကီးကို ဖုတ္ခနဲေနေအာင္ပစ္ခ်လိုက္သကဲ့သို့ သြက္လက္စြာဝဲပံ်ေနၾက၏။ အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ တစ္ေလွ်ာက္တြင္လည္း အျဖူ၊ အစိမ္းဝတ္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ဝရုန္းသုန္းကား ဆူညံသံမ်ားေၾကာင့္ ျငိမ္သက္ေနေသာ အင္းလ်ားေရျပင္ၾကီးပင္ သံေယာင္လိုက္ကာ သက္ဝင္ လႈပ္ရွားေနသေယာင္ေယာင္... ''ေဟး ဝဋ္ကြ်တ္ျပီကြ'' ေက်ာင္းစိမ္းပုဆိုးကို ခပ္တိုတိုဝတ္လိုက္ျပီး၊ လက္တစ္ဖက္မွလည္း လြယ္အိတ္ကို ေျမွာက္တင္ကာ အျပစ္ကင္းစင္ေသာ ကေလးတစ္ေယာက္၏ မ်က္နွာေပးနွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေအာ္ဟစ္ေနေသာ စစ္ျငိမ္းေနာင္ အိတံုတို့အုပ္စုမွာလည္း ကိုယ္ပိုင္အတဲြကိုယ္စီျဖင့္ ကန္ေဘာင္ေပၚရိွ အေၾကာ္ဆိုင္အတြင္း၌ တစ္ေန့တာ ကဲၾကမည့္ PLAN မ်ားကို ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ကာ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ တြတ္ထိုးေနၾကသည္။ ထိုအခိ်န္၌ အေပ်ာ္အပါးအစီအစဥ္မ်ားတြင္ လြန္စြာမွာအားကိုးရေသာ စစ္ျငိမ္းေနာင္ကပင္။ ''ကဲ ဘာမွ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာမေနၾကနဲ့ အီစကိုယ္ဆီမွာHappy World u Gift Card ေတြရိွတယ္။ သရဲရထားစီးမယ္၊ တိုက္ကားေမာင္းမယ္၊ ျပီးရင္ကန္ေတာ္မဂၤလာ ပန္းျခံထဲမွာ အတဲြေခ်ာင္းမယ္ ဘယ္လိုလဲ၊ ဟဲ ဟဲ'' ေနာင္ေနာင္၏ဆနၵကိုအျပည့္အဝမဲေပးလိုက္သူက သိမ့္သိမ့္သူ ''ဟဲ့၊ နွာဘူးေကာင္ နင့္ဘာသာနင္အတဲြေခ်ာင္းခ်င္တာနဲ့ငါတို့ကိုဆဲြမထည့္နဲ့သြားခ်င္ရင္ နင္တို့ေယာက်ာ္းေလး ေတြတစ္ဖဲြ့သြား ငါတို့ကေတာ့ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္မယ္ေနာ္ ေလးခင္'' သိမ့္သိမ့္ထက္က သူ့ဆနၵကိုေဖာ္ထုတ္ရင္း ကြ်န္မဘက္သို့ပါ မဲဆြယ္လိုက္ေလသည္။ ကြ်န္မက ေခါင္းညိမ့္ကာ ေထာက္ခံလိုက္ေတာ့ ''ဟာကြာ ေလးလံုးကလည္း ကိုယ့္မွာေတာ့မင္းနဲ့အတူတူတိုက္ကားေမာင္းခ်င္လြန္းလို့ ညီမေလးရဲ့ CARDကိုပါ တြမ္လာတာကြ ကြ်တ္ အခုေတာ့'' စုတ္တစ္ခ်က္သပ္ရင္း ေျပာေနေသာ သူ့ပံုစံကရယ္စရာေကာင္းလြန္းသျဖင့္ လႊတ္ခနဲ 'အဟိ'ဟု အသံ ထြက္သြားေလသည္။ ထို့ေနာက္ အိေျနၵတစ္ခဲြသားျဖင့္ ဟန္ေဆာင္လိုက္ရျပန္သည္။ ''ခိုးရာပါစၥည္းနဲ့ေတာ့ မေကာင္းစားခ်င္ေပါင္၊ ကိုယ့္ဘာသာပဲထမင္းၾကမ္းယပ္ခတ္စားပါေတာ့မယ္Fighter ရယ္'' ''တစ္ကယ္စားနိုင္တယ္ေနာ္'' ရုတ္တရက္ေျပာလိုက္ေသာစကားက မသဲကဲြေသာေၾကာင့္ ျပန္ထပ္ေမးၾကည့္ေတာ့ သူက ''ေလးလံုးက တစ္ကယ္ပဲ ထမင္းၾကမ္းကို ယပ္ခတ္ျပီးစားနိုင္လို့လားလို့ေမးတာပါ'' သူ့အေျပာေတြက ကြ်န္မမ်က္လံုးကို ေသေသခ်ာခ်ာစိုက္ၾကည့္ျပီး တစ္ဘဝစာအတြက္ ေျပာေနသလိုဟု ထင္ရေလသည္။ ကြ်န္မတို့နွစ္ေယာက္ရဲ့ ေထ့ေငါ့မႈေတြက တို့နွစ္ဦးရဲ့ဘဝကို နီးစပ္ဖို့အားယူေနတယ္ဆိုတာကိုသာၾကိုသိခဲ့ရင္ ထိုအခိ်န္မွာပဲ ဆိုင္အတြင္းရိွ ကက္ဆက္မွၾကားလိုက္ရေသာ စည္သူလြင္၏သီခ်င္းသံေၾကာင့္ နွစ္ဦးသားအလိုလို ကိုယ္စီအေတြးမ်ားနွင့္ နႈတ္ဆိတ္သြားၾကေလ၏။ ကိုယေတြ႔ေနပါတယ္ မင္းမ်က္ဝန္းရဲ့အလွနဲ့ စူးရွေတာက္ပမႈက ဘယ္လိုေမ့လိုရမွာလဲ ေရွာင္လဲႊမယ္ ၾကံလည္း အိပ္မက္မက္လိုက္တိုင္း အခါခါရင္ခုန္ေန ဒါဟာအခ်စ္ေၾကာင့္ပဲထင္တယ္... ထိုေန့က မိန္းကေလးအုပ္စု၏ဆနၵမဲမ်ားက အေလးသားေသာေၾကာင့္ ေရွ့ေဆာင္ရံုတြင္ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ျခင္း အစီအစဥ္ကိုသာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျဖစ္သြားေလ၏။ ''Shall we dance '' မင္းသားၾကီး Richard Gere နွင့္ အဆိုေတာ္လံုးၾကီးေပါက္လွမင္းသမီး JENNKIFER LOPEZ တို့ အထူးသရုပ္ေဆာင္ထားေသာ သင္တန္းတစ္ခု၏ အေၾကာင္းကိုအေျခခံ ဇာတ္အိမ္ဖဲြ့ထားေသာကားျဖစ္သည္။ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္၊ အျငိမ္မေနတတ္ေသာFighter က မင္းသမီး JENNKIFER LOPEZ က ေနေသာ အခန္းသို့အေရာက္တြင္.... ''ငါမိန္းမယူရင္ေတာ J-LO လို ေရေဆးငါးေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ၾကီးကိုပဲေရြးယူမယ္။ ရွယ္ပဲ ဟဲ ဟဲ အိတံုမလို အရိုးပေဒသာမို်းကိုေတာ့ ေဝဒါမနၲိေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏'' ဟု ပါးစပ္ေဆာ့ကာ ေျပာေတာ့ အိတံု၏ လက္ဝါးကFighter ေက်ာျပင္တြင္ ေဗ်ာတင္သြားေလေတာ့သည္။ 'အုန္း'
********
အခန္း(၇)
''ဥၾသ ဥၾသ ဥၾသ'' ေႏြဥၾသေလးမ်ား၏ ဝင္းဝါတင့္တယ္ေနေသာ ငုပန္းကေလးမ်ား၏ အလွက သၾကၤန္ေရာက္ခါနီးျပီဟု ေႁကြးေၾကာ္ေဆာ္ၾသေနပါသည္။ သၾကၤန္မတိုင္မီကတည္းကပင္ ပံ့်လြင့္ေနေသာ သၾကၤန္တူးပို့သီခ်င္းသံမ်ားကလည္း နွစ္သစ္ကူးခိ်န္ခါသမယကို အလုအယက္ၾကိဳဆိုေနၾကေလ၏။ သၾကၤန္ခါေတာ္ေလ၊ ရက္ျမတ္မွာေလ လွပိ်ဳေဖာ္တသင္းနဲ့ ေတးသံလြင္လြင္ သီက်ဴးေနတာသၾကၤန္ နွစ္ကူးေရာက္ျပီေဟ့ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ငါတို့စိတ္ေတြေရထဲေမ်ာလိုက္ပါ.... ေၾသာ္္ သၾကၤန္ေတာင္ ေရာက္ေတာ့မွာပါလား၊ လူငယ္သဘာဝမို့သၾကၤန္ကို ၾကိဳေတြးကာရင္ခုန္ေနမိသည္။ မွတ္မွတ္ရရ April (၁) ရက္ေန့ရဲ့ ညေနခင္းေလးမွာေပါ့.... ကြ်န္မညေနတိုင္းသြားေနၾကျဖစ္ေသာ Videoအေခြငွားဆိုင္ေလးသို့ စစ္ျငိမ္းေနာင္တစ္ေယာက္ ဆိုက္ဆိုက္ျမိုက္ျမိုက္ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။ ''ကိုယ္ ေလးခင္နဲ့စကားေျပာခ်င္တယ္'' ဟုဆိုျပီး ကြ်န္မလက္ဖ်ားေလးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္မမွာ ရင္တုန္ပန္းတုန္ရွက္ရံြ့သြားေလသည္။ April Fool မို့အရူးလုပ္ေနတာလားFighter ရယ္။ ''စကားေျပာတာမ်ားထူးဆန္းလို့ဟယ္၊ ဘာလဲနင္ကအခုမွ စကားေျပာတတ္လာတဲ့ ေတမိမင္းသားမို့လို့လား'' ေျပာသာေျပာလိုက္ရတာ၊ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မစိတ္ေတြစုလို့မရေအာင္ လြင့္ပံ်ေနပါတယ္။ စကားပလႅင္ ဒီေလာက္ခံေနျပီဆိုကတည္းက အင္း ကြ်န္မအနားက သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ကြ်န္မတို့နွစ္ေယာက္ကို ျပဴးဝိုင္းသည့္ စပ္စုမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ''ကိုယ္ ဟို၊ ကြ်န္ေတာ္ ေလးခင္ကို ဟို၊ ဟို'' တဟိုဟိုနွင့္ လက္ညိွးေလးထိုးကာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ လုပ္ေနေသာ သူသည္ စစ္ျငိမ္းေနာင္မွဟုတ္ပါေလစဟူ၍ပင္ သံသယဝင္ေနမိသည္။ ကြ်န္မအေတြးမဆံုးေသး ခင္မွာပင္ '' ကိုယ္ မင္းကိုအရမ္းခ်စ္တယ္'' ဟူေသာ စကားသံအား ပီျပင္ၾကည္လင္စြာ ၾကားလိုက္ရ၏။ ထိုခဏမွာပင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆီမွ ဝါးခနဲရယ္သံထြက္ေပၚလာေလသည္။ ''ဟား ဟား ဟား ျဖစ္မွျဖစ္ရေလေနာင္ေနာင္ရယ္ ဒီစကားေလးေျပာဖို့ကိုမ်ားFighter ဆိုတဲ့ နင့္ရဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္နဲ့ေတာင္ မညီလိုက္တာဟယ္ ဟား ဟား ဟား'' သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ဟားသံမ်ားေၾကာင့္ ကြ်န္မမ်က္နွာ မထားတတ္ေအာင္ထူပူသြားေလသည္။ ''နင့္မွာ ငါ့အတြက္ အခ်စ္ဆိုတာ က်န္ေသးလို့လား၊ ရည္းစားေပါင္းစံုထားျပီး ျပႆနာတတ္လို့ ဒဏ္ရာ ရေပါင္းလည္း မနည္းဘူး၊ နင့္ေလာက္ရႈပ္တဲ့ဘဲကို ငါဘယ္လိုတဲြရ မွာလဲ၊ နင္ေျပာေတာ့ငါက ရုပ္ဆိုးတယ္ဆို ရုပ္ဆိုးမၾကီးကို ဘာလို့ခ်စ္တယ္လို့လာေျပာေနရတာလဲ၊ သြား'' ရွက္ရမ္းရမ္းျပီး ေအာ္လိုက္ေသာ ကြ်န္မအသံၾကားမွပင္ သူ့အသံက တည္ၾကည္စြာ ေဖာက္ထြင္းလာပါသည္။ တစ္ခိ်န္ကသူေျပာခဲ့သဖူးေသာစကားကို ေတးထားေသာ ကြ်န္မကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ အံ့ၾသေနမိပါသည္။ ''ကိုယ့္ဘဝမွာ အေမ့ရဲ့ေမတၲာဆိုတာ မခံစားခဲ့ရဖူးဘူး။ မင္းရဲ့မ်က္ဝန္းေတြကို စေတြ့တဲ့အခိ်န္မွာပဲ မင္းဟာ ကိုယ့္ဘဝမွာ တစ္ခါမွ မပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရတဲ့ ''မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ရင္ခြင္'' ဆိုတာကို နူးညံ့သိမ္ေမြ့စြာ ကိုယ္စား ေပးဆပ္နိုင္မယ့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ဆိုတာ အလိုလိုသိလိုက္ရတယ္၊ ဒီလိုအၾကင္နာ မ်က္ဝန္းတစ္စံုကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္မွာ ရုပ္ဆိုးတဲ့အခိ်န္ဆိုတာရိွနိုင္ပါဦးမလား'' သူ့စကားသံမ်ားက ကြ်န္မရင္ထဲမွာ ပီတိျဖစ္ခ်င္သလို ေက်နပ္ေနသလိုလို--- ကြ်န္မစိတ္ထဲမွာ ဘာေတြ ခံစားေနရတာလဲ၊ သူေျပာခဲ့ဖူးတဲ့စကားတစ္ခြန္းကို အျငိဳးထားျပီး ေပါက္ကဲြေနရတာကေရာ့ အယူအဆမွားေတြကို ကိုင္စဲြတတ္ေနျပီလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို အျပစ္ကင္းစြာ စိတ္ဝင္စားမိေနတဲ့ အံု့ပုန္းစိတ္ေၾကာင့္လား ေသေသခ်ာခ်ာ ေက်နပ္သြားမိတာကေတာ့ ''မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ရင္ခြင္'' ဆိုတဲ့ အသံုးအနႈန္းပဲ--- ကြ်န္ေတာ္အဲဒီေန့က က်ဴရွင္ကိုေရာက္သြားေတာ့ တင္ပါးေက်ာ္ထိရွည္လ်ားေျဖာင့္စင္းတဲ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္--- ကြ်န္ေတာ္ေရွ့ကေန ေလွခါးေပၚကို ဖ်တ္ခနဲတက္သြားတာျမင္လိုက္ရတယ္။ ဟင္ ငါတို့က်ဴရွင္မွာ ဒီေလာက္ဆံပင္ရွည္တဲ့ ေကာင္မေလးမရိွပါဘူး ဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္? ကြ်န္ေတာ္က်ဴရွင္ေပၚကို အျမန္ေျပးတတ္ျပီး စိတ္ဝင္တစားလိုက္ၾကည့္ေတာ့ ေကာင္မေလးက အိတံုေဘးမွာ လြယ္အိတ္ေလးခ်ျပီး ဝင္ထိုက္လိုက္သည္။ ဒါဆို သူမက ေက်ာင္းသူအသစ္ေလးေပါ့.... ကြ်န္ေတာ္အေနာက္ဖက္ကေန သူ့မ်က္နွာေလးကို ျမင္ခ်င္ေဇာနဲ့လွမ္းၾကည့္ေနတာ နဖူးေပၚဝဲက်ေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္ၾကီးေတြရယ္၊ ေဘးတိုက္ျမင္ေနရတဲ့ မ်က္မွန္ကိုင္းေလးက သူ့မ်က္နွာေလးကို coverလုပ္ထားသလို ျဖစ္ေနေတာ့ ဘယ္လိုမွၾကည့္လို့မရဘူးဗ်ာ... ေဟာ ဆရာလာျပီ ဆရာကေရာက္ေရာက္ခ်င္းစာေမးေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလးနဲ့ထရပ္လိုက္တဲ့ ေကာင္မ ေလးရဲ့မ်က္နွာကို ျမင္နိုင္ခြင့္အေတြး ရုတ္တရက္ေပၚလာတယ္ေလ။ ဒါနဲ့ပဲ ေကာင္မေလးစိတ္ဆိုးေအာင္ လွမ္းစလိုက္ေတာ့ ေတြ့လိုက္ရပါျပီ သူ့မ်က္နွာေလး သူ့မ်က္ဝန္းေလးေတြကဗ်ာ ေဒါသေရာင္သန္းေနေပမယ့္လည္း စိုျပီးေတာက္ေနတာ ကြ်န္ေတာ္ေႁကြသြားတယ္ဗ်ာ....
********
အခန္း(၈)
ဒီလိုနဲ့ပဲFighter နဲ့ ကြ်န္မတို့နွစ္ေယာက္ရဲ့ အၾကိမ္ (၇ဝ)ထက္မကတဲ့ မေတာ္တဆအၾကည့္ခ်င္းဆံုေတြ့မႈ ေတြရဲ့ေအာက္မွာပဲ ခ်စ္ခရီးလမ္း ေလးရွည္လ်ားေစခဲ့မိတယ္ေလ ေက်ာင္းတုန္းကလို ပံုမွန္မဟုတ္ေသာ နွစ္လိုျခင္းမ်ား စြာကိုလည္း နွစ္ဦးသားပိုင္ဆိုင္လာၾကသည္ တစ္ေန့ထက္တစ္ေန့ ခ်စ္စိတ္မ်ားစြာ အထပ္ထပ္ပြားလာျပီး သၾကၤန္ရက္မ်ားအတြင္း ေန့စဥ္အတူတကြ ေရကစားေပ်ာ္ပါးလာၾကသည္မွာ အတတ္ေန့သို့ေရာက္လာခဲ့သည္။ ''ေလးခင္၊ ဒယ္ဒီက ကိုယ့္ကို စကၤာပူ ကို လိုက္ခဲ့ဖို့ေခၚေနျပီ'' ေရပက္ေနရင္းမွ သူေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္တစ္ေယာက္တည္း တီးတိုးညည္းတြားေနမိသည္။ ဟြန္း ခ်စ္သူျဖစ္တာမွ မၾကာေသးဘူး ခဲြဖို့စကားကစလာျပီ။ ''ေလးခင္၊ ဘာေတြပြစိပြစိျဖစ္ေနတာလဲ၊ ခ်မ္းေနလို့လား'' ဟုဆိုကာ ကြ်န္မပခံုးေလးအား ၾကင္နာစြာေထြး ဖက္ထားေလသည္။ ရဲႊရဲႊစိုေနေသာအဝတ္အစားမ်ားေၾကာင့္ အခ်မ္းပိုေနေသာ ကြ်န္မရင္ထဲ ေနြးခနဲခံစားမိလိုက္ေသာ သူ၏ယုယမႈအပူလိႈင္းအတြက္ ေက်နပ္မိေနေပသည္။ သို့ေသာ္ သူမ်ားတကာေတြ သၾကၤန္ေနာက္ဆံုးေန့ျဖစ္သည္မို့ အျပတ္ကဲေနၾကေသာ အခိ်န္တြင္ ကြ်န္မ၏ေပ်ာ္ရႊင္မႈပီတိမ်ားကၾကာၾကာမခံပါ။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ အလြမ္း ဆိုေသာ မီးေတာက္အပူဒဏ္ကို ကြ်န္မမခံစားနိုင္ေသာေၾကာင့္ပင္။ မ်က္နွာပ်က္ေနေသာ ကြ်န္မ၏အမူအရာကို ရိပ္မိသြားေသာFighter က ''ကိုယ္လည္း ေလးခင္နဲ့မခဲြခ်င္ပါဘူးကြာ၊ တစ္ကယ္ဆို ေလးခင္အနားမွာ အျမဲထာဝရ၊ ေျမက်တဲ့အထိ ခစားခ်င္တဲ့ေကာင္ပါကြ'' ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ရဲ့စိတ္ကစားမႈ၊ ရင္ခုန္တတ္စအရြယ္ရဲ့စြန့္စားလိုမႈမ်ားျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ျပတ္သားစြာခ်လိုက္သူကFighter! ''ေလးခင္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးကိုယ္နဲ့အတူ စြန့္စားဖို့သတိၲရိွရဲ့လား'' ဒီလိုဆိုျပန္ေတာ့လည္း စဥ္းစာရ က်ပ္ေနျပီ။ ကြ်န္မေခါင္းထဲတြင္ အေတြးမ်ားစြာ ခ်ာခ်ာလည္ကာ ငူငူၾကီးရပ္၍စဥ္းစားေနမိသည္။ ''ေလးခင္ ဘဝရဲ့အေကာင္းအဆိုး၊ အက်ိဳးးအျပစ္ဆိုတာေတြဟာ ကံတရားေၾကာင့္ၾကီးလည္းျဖစ္လာတာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ျပုလုပ္တဲ့ကိုယ္ရဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ့လည္းဆိုင္တယ္၊ ကိုယ္ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုတယ္၊ ေလးခင္နဲ့မေဝးခ်င္တဲ့အတြက္ ကိုယ့္ရဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ျပင္ဖို့အေၾကာင္းေတာ့လံုးဝမရိွဘူး ကဲ ညေနေစာင္းျပီ ျပန္ၾကရေအာင္၊ အစကေတာ့ အတက္ေနမွာ မိုးခု်ပ္တဲ့အထိ ေနဦးမလို့ပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ၾကာလာရင္ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္သိေနတဲ့အတြက္ ျပန္မယ္ကြာလာ” ေျပာရင္းမွပင္ ကြ်န္မလက္ကိုဆဲြကာ မ႑ာပ္ေအာက္သို့နႈတ္ဆိတ္စြာဆင္းလာၾက၏။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ကြ်န္မအာရံုထဲတြင္ အျပိုင္အဆိုင္ေနရာယူလာသည္က ကြ်န္မ သိပ္ခ်စ္ရေသာ ေဖေဖနဲ့ေမေမ တစ္ဖက္မွာလည္း အခ်စ္ရဆံုး ခ်စ္ဦးသူစစ္ျငိမ္းေနာင္။ ၤFIGHTERက ကားကိုကိုယ္တိုင္ေမာင္းကာ လမ္းထိပ္တြင္ရပ္လိုက္ေသာအခါ ကြ်န္မကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္ေလသည္။ ျပီးေတာ့ အိမ္ဘက္သို့ ဦးတည္ကာ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္သည္။ စဥ္းစားစရာမလိုဘဲ အလိုလိုသိသည္က သူကြ်န္မကို ခ်က္ခ်င္းၾကီး ျပန္လိုက္ပို့သည္မွာ ကြ်န္မ၏မျပတ္သားေသာ ဆနၵတစ္စံုကို အနိုင္မယူခ်င္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပမည္။ သူ့ဘက္က ခ်စ္လွ်က္နွင့္ဒီေလာက္ငဲ့ကြက္ေနတာေတာင္ ငါက သူ့အခ်စ္ကို ဥပကၡာျပုထားလိုက္လွ်င္ တရားပါ့မလား ။. . .
. *********
အခန္း(၉)
ရုတ္တရက္ကြ်န္မေျခအစံုကိုရပ္ကာ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္မ၏ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ဝဲေနေသာ သူ့ကို နင့္နင့္နဲနဲသနားသြားမိေလသည္။ ထိုစဥ္ မွာပင္ ကြ်န္မ၏ ဝိုးတဝါး အာရံုက ျဗဳန္း ခနဲပြင့္ထြက္သြားကာ ကားရပ္ထားေသာ ေနရာသို့အေျပးျပန္သြားျပီး သူ့ရင္ခြင္ထဲတြင္ ရိႈက္ၾကီးတငင္ အားရေအာင္ ငိုေႁကြးလိုက္ေတာ့သည္။ အရာအားလံုးဟာ အျမဲတေစ ေျပာင္းလဲေရြ့လ်ားေနတတ္သလို ကြ်န္မတို့နွစ္ဦး၏ဘဝသည္ နွစ္ဖက္မိဘမ်ား၏ အကူအညီကို တစ္ျပားတစ္က်ပ္မွမယူဘဲ နွစ္ဦးသားဘဝကို တည္ေဆာက္ရသျဖင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈဒဏ္ကို အလူးအလဲခံၾကရသည္။ (၁ဝ)တန္းေက်ာင္းသားဟူေသာ ပညာအရည္အခ်င္းေၾကာင့္၄င္း (၁၆)နွစ္အရြယ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဟူေသာ အသိကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္Fighter သည္ အိမ္ေထာင္ရွင္ဘဝသို့ ေရာက္လာခဲ့သည့္ တိုင္ေအာင္ ယခင္လူပို်ဘဝ၏ လြတ္လပ္မႈမ်ားကို ယခုတိုင္ ထိန္းသိမ္းထားေနဆဲပင္။ ''ၤFIGHTERနင္အေပ်ာ္အပါးေတြေလ်ာ့ဦး ငါတို့နွစ္ေယာက္ဒီအတိုင္းဆက္ျပီးစခန္းသြားေနလို့ ၾကာလာရင္ ငါသစ္ရြက္အုပ္ေနရေတာ့မယ္'' ကြ်န္မစကားေၾကာင့္ ကုလားထိုင္တြင္ အခန့္သားေဆးလိပ္ေသာက္ေနေသာသူက ''ဟား ဟား ဟား မင္းေျပာေတာ့ ထမင္းၾကမ္းေတာင္ယပ္ခတ္စားနိုင္တယ္ဆို၊ အခုက်ေတာ့ အေျပာနဲ့လကေတြ႔မညီပါလား ေလးခင္'' ''ဟဲ့ အေျပာနဲ့လကေတြ႔ကတစ္ျခားစီဆိုတာ ငါလည္းအခုမွသိရတာေလ၊ 'တူနွစ္ကိုယ္ တဲအိုပ်က္မွာေနရေနရ' ဆိုတဲ့ သီခ်င္းက ပါးစပ္ဖ်ားမွာတင္ျပီးသြားတာ၊ လကေတြ႔ဘဝမွာ ေသလုေမ်ာပါးခံေနရတာ မလြယ္ဘူးဟ'' ကြ်န္မသည္ မျပည့္စံုေသာ အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝ၏ေသာကမ်ားကို သူမသိေအာင္ဖံုးဖိရင္း စိတ္အိုက္ ေနသည္မွာ ေန့စဥ္နွင့္အမွ်ျဖစ္ေပသည္။ ''ေအးပါကြာ၊ မိန္းမရာ ငါလည္းၾကံုရာအလုပ္ကို ႀကိဳးစားျပီးလုပေနတာပဲ၊ (၁ဝ)တန္းမေအာင္ေသးေတာ့ ဘယ္ကုမၸဏီကမွလက္မခံဘူး။ သာမန္လက္လုပ္လက္စားက်ေတာ့လည္း မလုပ္တတ္ဘူး၊ ဟိုတစ္ေလာကေတာင္ ရဲရဲတို့ ေဖာင္းေဖာင္းတို့နဲ့ေတြ့ေသးတယ္၊ သူတို့ညီအစ္ကိုေျပာတဲ့အလုပ္ကေတာ့ မဆိုးဘူး၊ ကိုယ္နည္းနည္း စိတ္ဝင္စားတယ္'' ကြ်န္မသည္ သူ့စကားလံုးမ်ားကို တစ္လံုးခ်င္းနားေထာင္ရင္းရဲရဲနွင့္ေဖာင္းေဖာင္းဆိုေသာ နာမည္မ်ားေၾကာင့္ စိုးရိမ္သြားေလသည္။ ခေရပင္လမ္းထဲက ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္ပဲ ဒီဘဲေတြကဂ်စ္ပစီ၊ သူတို့နွစ္ေယာက္နွင့္ အလုပ္ေကာင္းတဲြ လုပ္ဖို့က ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္ေပ။ ကြ်န္မ၏စိုးရိမ္မႈမွာ ၾကာရွည္မခံခဲ့ပါ။ မၾကာခင္မွာပင္ လူဆိုးညီေနာင္နွစ္ေဖာ္နွင့္ တတဲြျဖစ္ေနေတာ့သည္။ မနက္ကတည္းက အလုပ္သြားမည္ဟုဆိုကာ အိမ္မွထြက္သြားျပီး ညေနေစာင္းမွပင္ ျပန္ေရာက္လာတတ္သည္။ အလုပ္မွျပန္လာတိုင္းလည္း ေခါက္ဆဲြေၾကာ္၊ ၾကာဇံေၾကာ္မ်ားအျပင္ ရံဖန္ရံခါတြင္ ကြ်န္မနွစ္သက္ေသာ ဘဲကင္ကိုပင္ဂရုတစိုက္ျဖင့္ ဝယ္လာတတ္သည္။ ''ၤFIGHTERနင္အခုတေလာ ေငြရႊင္ေနပါလား၊ နင့္အလုပ္ဆိုတာကေရာဘာလဲ၊ အလုပ္ေနရာေျပာပါဆိုလည္း on the way ပဲေျပာေျပာေနတယ္၊ ဘာေတြလဲဟာ နင့္မိန္းမတစ္ေယာက္အေနနဲ့ ငါနားလည္ေအာင္ရွင္းျပ'' သူကစိတ္ရႈပ္စြာေခါင္းကုတ္လိုက္ျပီး မခိုင္လံုေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ''မိန္းမရာ၊ အခိ်န္တန္အိမ္မွာေျပလည္ရင္ျပီးျပီေပါ့၊ ဘာအတြက္ ေခါင္းရႈပ္ခံစဥ္းစာေနတာလဲ၊ ကိုယ့္အလုပ္က အေရာင္းကိုယ္စားလွယ္၊ ေနရာအတည္တက်မရိွလို့ on the way လို့ေျပာတာကြာ'' အင္း တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲ၊ အေရာင္းကိုယ္စားလွယ္တစ္ေယာက္က ေထာင္တန္အုပ္လိုက္ဆဲြကာ လက္ဖ်ားေငြသီးေနသည္မွာ ကြ်န္မအတြက္ သံသယဝင္စရာပင္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက ရံဖန္ရံခါ ဖြာတတ္ေသာေဆးလိပ္မွာအေၾကာင္းသိပ္မဟုတ္လွေသာ္လည္း အရက္ကေလးတျမျမနွင့္ လူရာဝင္ခ်င္ လာသည္ကိုေတာ့ မနွစ္ၿမိဳနိုင္ပါ။ ၤFIGHTERရယ္ နင့္ကိုယံုၾကည္လြန္းလို့ စြန့္စားခဲ့ရတဲ့ငါ့ကို နင္ဂရုစိုက္တယ္ဆိုတာ ငါလက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဟာ ငါတို့နွစ္ေယာက္ရဲ့ဘဝလမ္းကိုေတာ့ အျပည့္စံုဆံုးမဟုတ္ေတာင္မွ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေလးနဲ့ျဖတ္သန္းခ်င္သူပါ။ အခုနင့္ရဲ့ေျပာင္းလဲမႈေတြက ျမန္လြန္းတယ္လို့ငါထင္တယ္။ ကြ်န္မ၏အေတြးမ်ားက ၾကာၾကာသိပ္မခံခဲ့ပါ။ ထင္ထားသည့္အတိုင္း ''ေလးခင္ ကိုယ္ဒီေန့ပဲ အေရးေပၚခရီးသြားရမယ္၊ အနည္းဆံုးတစ္လေလာက္ေတာ့ ၾကာမယ္။ အိမ္စရိတ္ကို အလံုအေလာက္ေပးခဲ့မယ္။ ေလးခင္လည္း အဝတ္အစားအသစ္ေတြဝယ္ဦးေလကြာ၊ ကိုယ္ရွာတာ ကိုယ့္မိန္းမ အတြက္ပဲ'' သူ့စကားသံမ်ားက ကြ်န္မအသိဥာဏ္ကို တားဆီးဖို့ေစေဆာ္ေနပါတယ္။ ''လုပ္ျပီFighter ရာ၊ နင္ကလည္း ဒီမွာ အတူတူရိွေနတာေတာင္ မနက္တစ္ခါ၊ ညတစ္ခါပဲ နင့္မ်က္နွာကို ေတြ့ခြင့္ရတာ၊ အခုခရီးပါသြားဦးမယ္ဆိုေတာ့'' ေျပာရင္းမွ မ်က္ရည္ေတြ လိႈက္ခနဲဝဲလာပါေတာ့သည္။ သူကကြ်န္မေခါင္းေလးကို အသာပုတ္လိုက္ျပီး ရင္ခြင္ထဲဆဲြသြင္းကာ ေပြ့ဖက္ထားလိုက္သည္။ ''မငိုပါနဲ့ မိန္းမရယ္၊ ကိုယ္ကအေပ်ာ္သြားတာမွမဟုတ္ဘဲ၊ ကိုယ္တို့ေရွ့ေရးက ရိွေသးတယ္ေလ'' ေရွ့ေရးတဲ့လားFighter ရယ္ လက္ရိွအေရးေတာင္ငါဒီေလာက္ခံစားေနရတာ။ ေရွ့ေရးဆိုရင္ အို ငါ ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး၊ သူထြက္သြားေတာ့မွ ထမင္းဝိုင္းေဘးတြင္ ပံုခနဲထိုင္ခ်ကာ အားရေအာင္ငိုေျြကးလိုက္ေလ ေတာ့၏။ ေလးလၾကာေသာအခါ.... သူထြက္သြားသည့္အခိ်န္မွစ၍ ျပန္လာမည့္အခိ်န္ကို ေန့စဥ္လက္ခိ်ဳးေရကာေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့သည္မွာ ယေန့ဆိုလွ်င္ ေလးလတင္းတင္းပင္ျပည့္ခဲ့ေလျပီ။ ထိုေလးလအတြင္းမွာပင္ ကြ်န္မသည္ အရိုးေပၚ၊ အေရတင္ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ခနၶာကိုယ္ကို စိတ္ဖိစီးမႈဒဏ္မ်ားေၾကာင္ ပို္င္ဆိုင္ခြင့္ရခဲေလသည္။ အိပ္ရာဝင္ခိ်န္တြင္ မ်က္စိကိုဇြတ္မိွတ္ထားေသာ္ လည္း သူ့မ်က္နွာခ်ိဳခ်ိဳေလးကိုသာျမင္ေယာင္ေနမိ၏။ ျပန္လာခိ်န္တန္ေသာ္လည္း သူျပန္မလာေသးသည့္အတြက္ ကြ်န္မမွာ နီးစပ္ရာ ဟိုဟိုဒီဒီသတင္းေလွ်ာက္ေမးေသာအလုပ္ကို ေန့စဥ္ ျပဳလုပ္လွ်က္ရိွ၏။ ထိုေန့ရက္မ်ားတြင္ stress မ်ားလြန္းသည္ေၾကာင့္ မစားနိုင္၊ မအိပ္နိုင္ တမိႈင္မိႈင္နွင့္ပင္ သူအလုပ္ကိစၥမျပတ္ေသးတာျဖစ္မွာပါဟူ၍သာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းျဖင့္ ေျဖသိမ့္ေနခဲ့ရေလသည္။ ဒီေန့ဟာ ကြ်န္မဘဝမွာ အၾကီးက်ယ္ဆံုး၊ ကံၾကမၼာဆိုးဝင္ေရာက္တဲ့ေန့ပါ၊ သူေပးထားခဲ့တဲ့ ေသာကေတြအားလံုး တနင့္တပိုးနဲ့ထမ္းလိုက္ရတဲ့ေန့ဆိုလည္း မမွားပါဘူး။ ''ေလးခင္၊ နင့္ေယာက်ာ္းသတင္းၾကားျပီးျပီလား'' ဟု အိမ္ေပၚသို့အေမာတေကာေျပးတက္လာေသာ အိတံု၏စကားက ကြ်န္မရင္ကိုထိတ္လန္သြားေစသည္။ ''ေနာင္ေနာင္၊ ေနာင္ေနာင္ဘာျဖစ္လို့လဲ အိတံု'' စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ အိတံုပခံုးကို ကိုင္လႈပ္ကာ အတင္း ေမးေနမိသည္။ စိတ္ပူပန္စြာ၊ ပ်ာယာခတ္ေနေသာ ကြ်န္မ၏ေခါင္း ထဲတြင္ ကြ်န္မေယာက်ာ္းစစ္ျငိမ္းေနာင္၏ ပံုရိပ္မ်ားသာၾကီးစိုးေန၏။ ''ဟို ဟိုေနာင္ေနာင္၊ ေဆးမႈနဲ့ေထာင္ထဲေရာက္ေနျပီတဲ့'' ''ဘာ'' ၾကားလိုက္ရေသာသတင္းဆိုးၾကီးေၾကာင့္ ကြ်န္မေခါင္းထဲတြင္ တရိပ္ရိပ္မူးလာကာေနရာမွာပင္ ေခြက် သြားေလသည္။ ''ဟဲ့ အမေလး လုပ္ၾကပါဦးေလးခင္ ေလးခင္ခင္'' အိတံု၏ ထိတ္လန့္တၾကားေခၚသံအား ၾကားတစ္ခ်က္၊ မၾကားတစ္ခ်က္နွင့္ပင္။ ေလးလတာခဲြခြာေနရေသာ လင္မယားနွစ္ေယာက္၏ ျပန္လညေတြ႔ဆံုမႈကို သံတိုင္မ်ားက မညွာမတာ တားဆီးထားေလသည္။ ကြ်န္မသူ့မ်က္နွာေလးကို မ်က္ရည္မ်ားၾကား မွပင္ ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနမိသည္။ တစ္ခိ်န္က ျဖဴဝင္းကာ အျပစ္ကင္းလွေသာ သူ့မ်က္နွာေလးမွာ ေလာကဒဏ္ေၾကာင့္ ညိုမဲညစ္ေထးေန၏။ ကြ်န္မရင္ တစ္ခုလံုးလည္း စို့နစ္ေလးလံကာ အံု့မိႈင္းေနသည္။ ကြ်န္မကို ၿပံဳးၿပံဳးေလးၾကည့္ေနေသာ သူ၏တစ္ခိ်န္က ေတာက္ပၾကည္လင္တဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စံုဟာ အခု ေတာ့လည္း မယံုနိုင္စရာေကာင္းေအာင္ ေမွးမိွန္ျပီး မ်က္ခံြေတြေတာင္ တဲြက်ေနသည္။ သံတိုင္မ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လက္နွစ္ဖက္တြင္လည္း ေဆးထိုးအပ္ရာမ်ားက အျပည့္နွင့္ျမင္မေကာင္း၊ ရႈမေကာင္းျဖစ္ ေနေတာ့သည္။ ''ပိန္သြားလိုက္တာေလးခင္ရယ္'' ဟုအသံကတုန္ကယင္ျဖင့္ ေျပာရွာသည္။ ''ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲFighter ရယ္၊ မိုက္လွခ်ည္လား၊ ငါထင္ေတာင္မထင္ထားဘူး၊ ရွက္လိုက္တာဟယ္၊ ငါအတန္တန္တားေနတဲ့ၾကားထဲ့က နင္ဒုကၡေရာက္ရျပီ၊ အဟင့္ အဟင့္ ေျပာလည္းေျပာ၊ ငိုလည္းငိုရင္းမွ အသက္ရႈက်ပ္ကာ ေမာလာသည္။ ''ေလးခင္၊ နင့္ကိုၾကည့္ရတာတစ္မို်းပဲ၊ ျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္နဲ့ က်န္းမာေရးမေကာင္းဘူးလား'' တဲ့ေလ။ ေမးမွေမးတတ္ပါေပ့Fighter ရယ္..... ကြ်န္မမ်က္နွာလဲႊလိုက္ျပီးကာမွ ေနာက္တစ္ၾကိမ္သူ့မ်က္လံုးကို စိုက္ၾကည့္ကာေျပာလိုက္သည္။ ''ဟုတ္တယ္Fighter ငါ့မွာနင့္ရဲ့ကိုယ္ပြားေလးရိွေနျပီ'' ၾကားလိုက္ရေသာ စကားေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ေခြ်းေစးမ်ား ျပန္လာအံ့ၾသတုန္လႈပ္စြာအက်ယ္ၾကီးေအာ္ဟစ္လိုက္ ေတာ့သည္။ ********
အခန္း(၁ဝ)
၁၉၉၃ခုနွစ္၊ မူးယစ္ေဆးဝါးနွင့္စိတ္ကို ေျပာင္းလဲေစေသာ ေဆးဝါးမ်ားဆိုင္ရာ ဥပေဒ ပုဒ္မ-၁၅ အရ၊ ေထာင္ဒဏ္(၅)နွစ္။ ၁၉၉၃ခုနွစ္၊ မူးယစ္ေဆးဝါးနွင့္စိတ္ကို ေျပာင္းလဲေစေသာ ေဆးဝါးမ်ား ဆိုင္ရာ ဥပေဒ ပုဒ္မ-၁၆(ဂ)အရ၊ ေထာင္ဒဏ္(၇)နွစ္။ လက္ဝယ္ေတြ႔ရိွမႈနွင့္ကိုယ္တိုင္သံုးစဲြမႈျပစ္မႈနွစ္ခုေပါင္း၏ အျပစ္ဒဏ္က ေထာင္ဒဏ္(၁၂)နွစ္၊ တစ္ေပါင္း တစ္စည္းတည္းက်ခံေစတဲ့။ ဘုရား ဘုရား ကံၾကမၼာ၏ ကီ်စယ္မႈက ျပင္းထန္လွခ်ည္လား စစ္ျငိမ္းေနာင္! ကြ်န္ေတာ္အတြက္ေၾကာင့္ပင္ အရြယ္နွင့္မလိုက္ေအာင္ ဗိုက္တစ္လံုးနွင့္ေသာကေဝဒနာခံစားေနရရွာေသာ ခ်စ္လွစြာေသာ ဇနီးသည္မေလး၏အျဖစ္ကို မည္သို့မွမၾကည့္ရက္နိုင္ပါ။ တစ္ခိ်န္က ေက်ာင္းသားဘဝကိုလည္း ျပန္လည္သတိရကာ စိတ္အစဥ္မွာကေယာင္ေခ်ာက္ျခားျဖစ္ခ်င္လာရသည္။ အေရးထဲ ေခ်ာင္းေတြကလည္း ဆိုးလိုက္တာဗ်ာ အဆက္မျပတ္ပဲ လည္ေခ်ာင္းေတြေတာင္ကဲြထြက္သြားမလားေအာက္ေမ့ရတယ္ တစ္ေန့တစ္ေန့ ဝမ္းသြားရတဲ့ ဒုကၡကလည္းမေသးဘူးဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ ေလးခင္ကိုအရမ္းခ်စ္တာပါ။ အဲဒီခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ပဲ သူလူတန္းေစ့ေနနိုင္ဖို့ ကြ်န္ေတာ္စီးပြားေရးကို ႀကိဳးစားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အရာမထင္ပါဘူးဗ်ာ။ အသက္က လည္းငယ္ေသးေတာ့ အေတြ့အၾကံုကစကားေျပာ တာေပါ့။ တစ္ေန့ကြ်န္ေတာ္အိမ္ျပန္လာေတာ့ အိမ္ေရွ့မွာ ေလးခင္ကို မေတြ့ဘူး ဒါနဲ့ပဲ ေနာက္ခ်င္တဲ့ဥာဏ္ေၾကာင့္ ေနာက္ ေဖးမွာရိွေနမွာပဲဆိုျပီး တိတ္တိတ္ေလးလွမ္းလာခဲ့တယ္။ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကရင္နင့္လိုက္တာ.... ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမက ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္စာ ထမင္းကိုဖယ္ျပီး သရက္သီးဆားေရစိမ္ကိုကိုက္လိုက္၊ ေရေသာက္ လိုက္လုပ္ေနတာဗ်ာ.... ဆို့တက္လာတဲ့အပူလိႈင္းက တဝုန္းဝုန္းနဲ့ရင္ထဲမွာရိုက္ခတ္ေနတာ ဒီလိုအငတ္ခံျပီးေနရတဲ့ ေန့ရက္မ်ိဳး သူ့ခမ်ာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားေနလဲမသိဘူး... ကြ်န္ေတာ့္အေတြးတစ္ခ်က္ဖ်တ္ခနဲ လက္သြားတဲ့အေပၚမွာ အသံုးခ်လိုက္တာက လူငယ္ပီပီျဖတ္လမ္းနည္းနဲ့ အခိ်န္တိုအတြင္းမွာ အမီွလိုက္မွရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးခဲ့သူက ရဲရဲနွင့္ေဖာင္ေဖာင္း။ ဒီေကာင္ေတြရဲ့ ဆက္သြယ္ေပးမႈေၾကာင့္ပဲ Carrier ဘဝကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေဆးျပား၊ ေဆးမႈန့္၊ ေဆးရည္အစံုပဲဗ်ာ၊ လုပ္ရတာအတားအဆီးေလးေတြရိွေပမယ့္ ေငြရဖို့သိပ္လြယ္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမရဲ့ ပီတိအၿပံဳးေလးေတြကို ဝဝလင္လင္စားသံုး၊ အနၲရာယ္ဆိုတဲ့ေခ်ာက္ရဲ့အတိမ္အနက္ကိုလည္း တြက္မေနေတာ့ ပါဘူးဗ်ာ။ အခုေတာ့ဗ်ာ အတြက္အခ်က္မွားတဲ့ သူတို့ရဲ့ လမ္းစဥ္အတိုင္းပဲေလွ်ာက္ရေတာ့မွာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ရင္ေသြးဆိုတဲ့အသိကတစ္ဖက္ HIVဆိုတဲ့ေရာဂါဆိုးၾကီးတစ္မို်း ေထာင္ဒဏ္ (၁၂)နွစ္ဆိုတဲ့ အနာဂတ္ ပံုရိပ္၏နာက်င္မႈကတစ္ဖံုနဲ့ ေဆာက္တည္ရာမဲ့ေနျပီျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ထိုက္နဲ့ကြ်န္ေတာ္ကံသာရိွပါေစေတာ့။ ေလးခင္ကိုေတာ့ အပူေတြတစ္ပူေပၚနွစ္ပူဆင့္ မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့လို့ ေက်းဇူးျပဳပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ေရာဂါဆိုးၾကီး အေၾကာင္းကို မေျပာလိုက္ၾကပါနဲ့ဗ်ာ၊မေျပာလိုက္ၾကပါနဲ႕...... ေလးခင္ခင္! ''လင္ဆိုးမယား၊ တဖားဖား'' ဆိုသည့္အတိုင္း ကြ်န္မမွာတစ္ပတ္တစ္ခါ ဗိုက္ၾကီးတကားကားျဖင့္ ေထာင္ဝင္စာသြားေတြ့ေနရသည္။ ယခုဆိုလွ်င္ ကိုယ္ဝန္မွာ (၇)လေက်ာ္၍ (၈)လနီးပါးသို့ပင္ေရာက္လာခဲ့ေလျပီ။ မၾကာမီလူ့ေလာကၾကီးထဲသို့ အေျခခ်လာေတာ့မယ့္ ကေလးေလး၏ ေရွ့ေရးအနာဂတ္အတြက္ ရင္ဆိုင္နိုင္ဖို့စြမ္း အားမ်ားေမြးေပဦးမည္။ ပညာသင္ခိ်န္တြင္ အခ်စ္ကိုကိုးကြယ္မိခဲ့ေသာ ကြ်န္မ၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္က တစ္သက္စာ ျပင္မရတဲ့အမွားျဖစ္လာလိမ့္မယ္ဆိုတာ ၾကိဳသိခဲ့မိလွ်င္---- အျပစ္ကင္းစင္ျပီး မသိနားမလည္ေသးေသာ လူ့ေလာကသို့ ေရာက္မလာေသးသည့္ရင္ေသြးေလးက ကြ်န္မကို ''အေမ့ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္အနာဂတ္မလွေတာ့ဘူး'' ဟု အျပစ္တင္သံကိုသာ အထပ္ထပ္ၾကားေယာင္ရင္း အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္မိခဲ့ေသာ လူငယ္တို့၏ အနာဂတ္လမ္းသည္ ထာဝစဥ္မေျဖာင့္ျဖဴးနိုင္ေၾကာင္း ကေလးေလး ၾကီးျပင္းလာေသာအခါ နားဝင္ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပရေပဦးမည္။
+ဆုကဗ်ာ +
*ကြ်န္မလက္ခံထားေသာ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ စက္ဘီးတစ္စီးနွင့္တူသည္။ စက္ဘီးအေၾကာင္း မသိဘဲ ဝယ္မစီးမိၾကဖို့ အထူးလိုအပ္လွသည္*
No comments:
Post a Comment