““ေဖာင္း..ေဖာင္း...ေဖာင္း””
““ဒိုင္း...ဒိုင္း...ဒိုင္း””
““ေဖာက္..ေဖာက္...ေဖာက္””
ေျဗာက္အိုးေဖာက္သံေတြ၊ မီးပန္းလႊတ္သံေတြ တရႊီးရႊီး၊ တ႐ွဴး႐ွဴး၊ တဒိုင္းဒိုင္း နားကြဲမတတ္ အလန္႔တၾကားရွိလွသည္။ ညတိတ္ဆိတ္ခ်ိန္ၾကားရလွ်င္ အေတာ္ဆိုးလွပါ၏။ ကေလးလည္းေဆာ့ကစား၏။ လူငယ္လူရြယ္လည္း ေဆာ့ကစား၏။ တခ်ဳိ႕မသိတတ္ေသာ လူႀကီးမ်ားကလည္း ေဆာ့တတ္ျပန္ေသးသည္။ သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ားႏွင့္ ဖ်ားနာၿပီး ႏွလုံးေရာဂါ သမားမ်ားဆို လန္႔ဖ်ပ္ၿပီး ႏွလုံးရပ္သြားႏုိင္သည္။ ႐ုတ္တရက္ေသႏုိင္ပါသည္။ ေျဗာက္အုိးေဖာက္သူကို လုိက္ရွာၾကည့္လွ်င္ မေတြ႕ႏုိင္ပါ။ ေမွာင္ရိပ္ခုိ၍ လွမ္းပစ္ေဖာက္ျခင္း၊ တုိက္ အျမင့္ေတြေပၚမွ ပစ္ေဖာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
““ေဖာင္း...ဒိုင္း...ေဖာင္း...ဒိုင္း””
““ဟဲ့ ေျဗာက္အိုးသံေတြ ဆူညံလွခ်ည္လားဟယ္၊ သီတင္းေတာင္ မကၽြတ္ေသးဘူး။ ေျဗာက္အိုးေတြဘယ္လို ေရာင္း၀ယ္ေနၾကပါလိမ့္”” ““ဟုတ္ပါရဲ႕...အေရာင္းအ၀ယ္မလုပ္ရဘူးလို႔ တားဆီးအမိန္႔ေတြထုတ္ထားတဲ့ၾကားက ခက္တယ္ေနာ္””
လမ္းမေတာ္ (၁၅)လမ္းကားဂိတ္တြင္ လူမ်ားစုံၿပီး ကားႀကီး၊ ကားငယ္လည္း အေတာ္စုံသည္။ ေစ်းသြား ေစ်းျပန္၊ ႐ုံး၀န္ထမ္းမ်ား၊ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ၊ ဆရာဆရာမမ်ားပါ ကားစီးရန္ ေစာင့္ေနၾကသည္။ ညေနေစာင္းအခ်ိန္မို႔ လူအေတာ္စုံလွသည္ေလ။ သီတင္းကၽြတ္လဆန္းၿပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ဖို႔ရာ ရက္ပိုင္းသာလိုေတာ့သည္။ သီတင္းကၽြတ္ပြဲေတာ္သည္ ျမန္မာတို႔၏ယဥ္ေက်းမႈ ဗုဒ္ၶဘာသာပြဲေတာ္တစ္ခုပါ။ ဗုဒ္ၶဘာသာ၀င္မိသားစုမ်ားက ဗုဒ္ၶျမတ္စြာဘုရားကို ရည္မွန္းကာ မိမိတို႔အိမ္ေဂဟာမ်ားေရွ႕တြင္ မီးေရာင္စုံ တုိ႔ျဖင့္ ထြန္းညိႇကာပူေဇာ္ၾကသည္။ လူႀကီး၊ လူငယ္၊ ကေလးအားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့မႈကို ေပးစြမ္းႏုိင္ေသာ ပြဲေတာ္ႀကီးတစ္ခုပါ။ ဘုိးဘြားမိဘမ်ားႏွင့္ ဆင့္ကဲ အသက္ႀကီးသူတုိ႔ကို ကန္ေတာ့ၾက၊ ကုသုိလ္ယူၾကႏွင့္ မိသားစုေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး၀ိုင္းဖြဲ႕ဆုံေတြ႕ၾကသည့္ သီတင္းကၽြတ္ကာလဟုဆိုလွ်င္လည္း မွားမည္ မထင္ပါ။
““ေဖာင္း...ေဖာင္း...ေဖာင္း””
တိုက္ေပၚကေန ေျဗာက္အိုးေတြပစ္ခ်ေနသည္။ မီးေတြတဖ်ပ္ဖ်ပ္ေတာက္ပြင့္လို႔ မီးစေတြေတာင္ ပလက္ေဖာင္းေအာက္ေျခထိက်လာသည္။ ေအာက္မွာ ကားဂိတ္ရွိေနတာ။ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကားဂိတ္မွာ လူမ်ားေနတာ မသိနားမလည္ႏုိင္သူပါလား။
““ေဖာက္..ေဖာက္..ေဖာက္””
““အား...အမေလး... အေမ့””
မထင္မွတ္ဘဲ ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ နားတစ္ဖက္ကိုလက္နဲ႔ဖုံးဖိၿပီး တအားေအာ္ေနသည္။ ကားဂိတ္မွလူအားလုံး အလန္႔တၾကားျဖစ္ကုန္သည္။ ေက်ာင္းသူေလးဆီအၾကည့္ေရာက္သြားၾကသည္။ မူးေမ့လဲမလိုျဖစ္သြားသည့္ ေက်ာင္းသူေလးကို အနားမွသူငယ္ခ်င္းေတြ ၀ိုင္းၿပီးထိန္းေပးေနၾကသည္။ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ... ““ဟယ္...နားထဲကေသြးေတြ စီးထြက္လာၿပီ”” ““ဟုတ္ပါရဲ႕”” ““ေဆး႐ုံပို႔မွျဖစ္မယ္ထင္တယ္”” ““အေပၚထပ္က...အေပၚထပ္က ဟိုအေပၚထပ္က ပစ္ခ်တာ”” ကားဂိတ္ေနာက္နားအထပ္ျမင့္ဆီ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ၀ိုင္းေအာ္ၾကသည္။ စည္းမရွိကမ္းမရွိ အ႐ုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ေအာင္ လုပ္တဲ့ ေျဗာက္အုိးေဖာက္သူကို ကုပ္ပိုးဆြဲဖမ္းပစ္လိုက္ ခ်င္သည္။ ““ေဟ့ ဘယ္ေကာင္လဲကြ တုိက္ေပၚကေျဗာက္အုိး ပစ္ခ်တဲ့သူ ဒီမွာထိကုန္ၿပီဟ-ထိကုန္ၿပီ”” ေနာက္ထပ္ ေျဗာက္အုိးေတြက်မလာေတာ့ပါ။ ဘက္အထပ္ဆီကဆိုတာ အတိအက်မသိႏုိင္သလို တရားခံရွာဖို႔ အေရးခက္ပါလိမ့္မည္။ ေက်ာင္းသူေလး၏ နားထဲမွေသြးေတြက မျပတ္ စီးက်ေနသည္။ ပခုံးစြန္းေပၚ၊ ရင္ဘတ္ေပၚ ေသြးေတြက ရဲရဲနီေနသည္။ ေက်ာင္းသူေလးမွာ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးတုန္ကာ႐ႈိက္ငိုေနသည္။ ““မေၾကာက္နဲ႔သမီး၊ မေၾကာက္နဲ႔ ဆရာမတို႔သမီးကို ေဆးခန္းပို႔ေပးမယ္”” ထင္မွတ္ေမွ်ာ္လင့္မထားသည့္ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုပင္။ အေပ်ာ္လြန္အေဆာ့လြန္သူေၾကာင့္ တစ္ဖက္သား မွာ နာက်င္ခံစားဒုက္ၡေရာက္ရၿပီ။ အေတာ္ဆုိးရြားသည့္ လုပ္ရပ္ဟု ဆိုခ်င္သည္။ ေျဗာက္အိုးေဖာက္ အေဆာ့လြန္သူတုိ႔ၾကား ေက်ာင္းသူကေလး ထိခိုက္နာက်င္ခံစားသြားရသည္ ကေတာ့အမွန္။ နားအၾကား ဆုံး႐ႈံးသြားလွ်င္ ပိုလို႔ခံစား ရရွာမည္။ သီတင္းကၽြတ္မီးထြန္းပြဲေတာ္ကုိ သာယာ ခ်မ္းေျမ့စြာ ခံစားရမည္မဟုတ္ေတာ့၊ တစ္သက္တာ မေမ့ ႏုိင္စရာျဖစ္ေတာ့မည္။ မီးပန္း၊ ေျဗာက္အိုးေဆာ့သူကိုယ္တုိင္ လက္ကို မီးေလာင္ဟပ္ျခင္း၊ ဆံပင္မီးေလာင္ျခင္း၊ ယမ္းမီးစ၀င္၍ မ်က္လုံးကန္းသြားျခင္းတို႔ကို ႀကံဳဖူး၊ ျမင္ဖူး၊ ေတြ႕ဖူးၾက မွာပါ။
အႏ္ၲရာယ္ကုိေၾကာက္ၾကပါ။ ျပဳလုပ္သူမ်ားကုိယ္တုိင္လည္း ျပဳလုပ္ေနစဥ္အတြင္း ေပါက္ကြဲမီးေလာင္ျခင္း
တုိ႔ေၾကာင့္ ေသဆုံးရသည္အထိ ျဖစ္ၾကရသည္။ အမ်ားသူငါ အႏ္ၲရာယ္မျဖစ္ဖို႔အေရး အသိေလးႏွင့္ သတိထားၾကပါ။ အသံက်ယ္ေျဗာက္အုိးမ်ား မေဖာက္မိၾက ေစရန္ ၀န္းက်င္ကိုလည္းတစ္ဆင့္သတိေပးစကားမ်ား ေျပာၾကားပါ။ ႏွလုံးေရာဂါေ၀ဒနာသည္မ်ား၊ သက္ႀကီးရြယ္ အိုမ်ား၊ ကေလးငယ္မ်ားကို ၾကင္နာပါ၊ စာနာပါ၊ သိတတ္ ေပးၾကပါ။ သီတင္းကၽြတ္လအခါ မိသားစုတုိင္း၊ မိသားစုတိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းၿပီး ေဘးအႏ္ၲရာယ္အမ်ဳိးမ်ဳိးမွ ကင္းေ၀း ၾကပါေစ။ ။
+၀ါ၀ါထင္လင္း+
““ေဖာင္း..ေဖာင္း...ေဖာင္း””
““ဒိုင္း...ဒိုင္း...ဒိုင္း””
““ေဖာက္..ေဖာက္...ေဖာက္””
ေျဗာက္အိုးေဖာက္သံေတြ၊ မီးပန္းလႊတ္သံေတြ တရႊီးရႊီး၊ တ႐ွဴး႐ွဴး၊ တဒိုင္းဒိုင္း နားကြဲမတတ္ အလန္႔တၾကားရွိလွသည္။ ညတိတ္ဆိတ္ခ်ိန္ၾကားရလွ်င္ အေတာ္ဆိုးလွပါ၏။ ကေလးလည္းေဆာ့ကစား၏။ လူငယ္လူရြယ္လည္း ေဆာ့ကစား၏။ တခ်ဳိ႕မသိတတ္ေသာ လူႀကီးမ်ားကလည္း ေဆာ့တတ္ျပန္ေသးသည္။ သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ားႏွင့္ ဖ်ားနာၿပီး ႏွလုံးေရာဂါ သမားမ်ားဆို လန္႔ဖ်ပ္ၿပီး ႏွလုံးရပ္သြားႏုိင္သည္။ ႐ုတ္တရက္ေသႏုိင္ပါသည္။ ေျဗာက္အုိးေဖာက္သူကို လုိက္ရွာၾကည့္လွ်င္ မေတြ႕ႏုိင္ပါ။ ေမွာင္ရိပ္ခုိ၍ လွမ္းပစ္ေဖာက္ျခင္း၊ တုိက္ အျမင့္ေတြေပၚမွ ပစ္ေဖာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
““ေဖာင္း...ဒိုင္း...ေဖာင္း...ဒိုင္း””
““ဟဲ့ ေျဗာက္အိုးသံေတြ ဆူညံလွခ်ည္လားဟယ္၊ သီတင္းေတာင္ မကၽြတ္ေသးဘူး။ ေျဗာက္အိုးေတြဘယ္လို ေရာင္း၀ယ္ေနၾကပါလိမ့္”” ““ဟုတ္ပါရဲ႕...အေရာင္းအ၀ယ္မလုပ္ရဘူးလို႔ တားဆီးအမိန္႔ေတြထုတ္ထားတဲ့ၾကားက ခက္တယ္ေနာ္””
လမ္းမေတာ္ (၁၅)လမ္းကားဂိတ္တြင္ လူမ်ားစုံၿပီး ကားႀကီး၊ ကားငယ္လည္း အေတာ္စုံသည္။ ေစ်းသြား ေစ်းျပန္၊ ႐ုံး၀န္ထမ္းမ်ား၊ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ၊ ဆရာဆရာမမ်ားပါ ကားစီးရန္ ေစာင့္ေနၾကသည္။ ညေနေစာင္းအခ်ိန္မို႔ လူအေတာ္စုံလွသည္ေလ။ သီတင္းကၽြတ္လဆန္းၿပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ဖို႔ရာ ရက္ပိုင္းသာလိုေတာ့သည္။ သီတင္းကၽြတ္ပြဲေတာ္သည္ ျမန္မာတို႔၏ယဥ္ေက်းမႈ ဗုဒ္ၶဘာသာပြဲေတာ္တစ္ခုပါ။ ဗုဒ္ၶဘာသာ၀င္မိသားစုမ်ားက ဗုဒ္ၶျမတ္စြာဘုရားကို ရည္မွန္းကာ မိမိတို႔အိမ္ေဂဟာမ်ားေရွ႕တြင္ မီးေရာင္စုံ တုိ႔ျဖင့္ ထြန္းညိႇကာပူေဇာ္ၾကသည္။ လူႀကီး၊ လူငယ္၊ ကေလးအားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့မႈကို ေပးစြမ္းႏုိင္ေသာ ပြဲေတာ္ႀကီးတစ္ခုပါ။ ဘုိးဘြားမိဘမ်ားႏွင့္ ဆင့္ကဲ အသက္ႀကီးသူတုိ႔ကို ကန္ေတာ့ၾက၊ ကုသုိလ္ယူၾကႏွင့္ မိသားစုေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး၀ိုင္းဖြဲ႕ဆုံေတြ႕ၾကသည့္ သီတင္းကၽြတ္ကာလဟုဆိုလွ်င္လည္း မွားမည္ မထင္ပါ။
““ေဖာင္း...ေဖာင္း...ေဖာင္း””
တိုက္ေပၚကေန ေျဗာက္အိုးေတြပစ္ခ်ေနသည္။ မီးေတြတဖ်ပ္ဖ်ပ္ေတာက္ပြင့္လို႔ မီးစေတြေတာင္ ပလက္ေဖာင္းေအာက္ေျခထိက်လာသည္။ ေအာက္မွာ ကားဂိတ္ရွိေနတာ။ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကားဂိတ္မွာ လူမ်ားေနတာ မသိနားမလည္ႏုိင္သူပါလား။
““ေဖာက္..ေဖာက္..ေဖာက္””
““အား...အမေလး... အေမ့””
မထင္မွတ္ဘဲ ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ နားတစ္ဖက္ကိုလက္နဲ႔ဖုံးဖိၿပီး တအားေအာ္ေနသည္။ ကားဂိတ္မွလူအားလုံး အလန္႔တၾကားျဖစ္ကုန္သည္။ ေက်ာင္းသူေလးဆီအၾကည့္ေရာက္သြားၾကသည္။ မူးေမ့လဲမလိုျဖစ္သြားသည့္ ေက်ာင္းသူေလးကို အနားမွသူငယ္ခ်င္းေတြ ၀ိုင္းၿပီးထိန္းေပးေနၾကသည္။ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ... ““ဟယ္...နားထဲကေသြးေတြ စီးထြက္လာၿပီ”” ““ဟုတ္ပါရဲ႕”” ““ေဆး႐ုံပို႔မွျဖစ္မယ္ထင္တယ္”” ““အေပၚထပ္က...အေပၚထပ္က ဟိုအေပၚထပ္က ပစ္ခ်တာ”” ကားဂိတ္ေနာက္နားအထပ္ျမင့္ဆီ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ၀ိုင္းေအာ္ၾကသည္။ စည္းမရွိကမ္းမရွိ အ႐ုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ေအာင္ လုပ္တဲ့ ေျဗာက္အုိးေဖာက္သူကို ကုပ္ပိုးဆြဲဖမ္းပစ္လိုက္ ခ်င္သည္။ ““ေဟ့ ဘယ္ေကာင္လဲကြ တုိက္ေပၚကေျဗာက္အုိး ပစ္ခ်တဲ့သူ ဒီမွာထိကုန္ၿပီဟ-ထိကုန္ၿပီ”” ေနာက္ထပ္ ေျဗာက္အုိးေတြက်မလာေတာ့ပါ။ ဘက္အထပ္ဆီကဆိုတာ အတိအက်မသိႏုိင္သလို တရားခံရွာဖို႔ အေရးခက္ပါလိမ့္မည္။ ေက်ာင္းသူေလး၏ နားထဲမွေသြးေတြက မျပတ္ စီးက်ေနသည္။ ပခုံးစြန္းေပၚ၊ ရင္ဘတ္ေပၚ ေသြးေတြက ရဲရဲနီေနသည္။ ေက်ာင္းသူေလးမွာ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးတုန္ကာ႐ႈိက္ငိုေနသည္။ ““မေၾကာက္နဲ႔သမီး၊ မေၾကာက္နဲ႔ ဆရာမတို႔သမီးကို ေဆးခန္းပို႔ေပးမယ္”” ထင္မွတ္ေမွ်ာ္လင့္မထားသည့္ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုပင္။ အေပ်ာ္လြန္အေဆာ့လြန္သူေၾကာင့္ တစ္ဖက္သား မွာ နာက်င္ခံစားဒုက္ၡေရာက္ရၿပီ။ အေတာ္ဆုိးရြားသည့္ လုပ္ရပ္ဟု ဆိုခ်င္သည္။ ေျဗာက္အိုးေဖာက္ အေဆာ့လြန္သူတုိ႔ၾကား ေက်ာင္းသူကေလး ထိခိုက္နာက်င္ခံစားသြားရသည္ ကေတာ့အမွန္။ နားအၾကား ဆုံး႐ႈံးသြားလွ်င္ ပိုလို႔ခံစား ရရွာမည္။ သီတင္းကၽြတ္မီးထြန္းပြဲေတာ္ကုိ သာယာ ခ်မ္းေျမ့စြာ ခံစားရမည္မဟုတ္ေတာ့၊ တစ္သက္တာ မေမ့ ႏုိင္စရာျဖစ္ေတာ့မည္။ မီးပန္း၊ ေျဗာက္အိုးေဆာ့သူကိုယ္တုိင္ လက္ကို မီးေလာင္ဟပ္ျခင္း၊ ဆံပင္မီးေလာင္ျခင္း၊ ယမ္းမီးစ၀င္၍ မ်က္လုံးကန္းသြားျခင္းတို႔ကို ႀကံဳဖူး၊ ျမင္ဖူး၊ ေတြ႕ဖူးၾက မွာပါ။
အႏ္ၲရာယ္ကုိေၾကာက္ၾကပါ။ ျပဳလုပ္သူမ်ားကုိယ္တုိင္လည္း ျပဳလုပ္ေနစဥ္အတြင္း ေပါက္ကြဲမီးေလာင္ျခင္း
တုိ႔ေၾကာင့္ ေသဆုံးရသည္အထိ ျဖစ္ၾကရသည္။ အမ်ားသူငါ အႏ္ၲရာယ္မျဖစ္ဖို႔အေရး အသိေလးႏွင့္ သတိထားၾကပါ။ အသံက်ယ္ေျဗာက္အုိးမ်ား မေဖာက္မိၾက ေစရန္ ၀န္းက်င္ကိုလည္းတစ္ဆင့္သတိေပးစကားမ်ား ေျပာၾကားပါ။ ႏွလုံးေရာဂါေ၀ဒနာသည္မ်ား၊ သက္ႀကီးရြယ္ အိုမ်ား၊ ကေလးငယ္မ်ားကို ၾကင္နာပါ၊ စာနာပါ၊ သိတတ္ ေပးၾကပါ။ သီတင္းကၽြတ္လအခါ မိသားစုတုိင္း၊ မိသားစုတိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းၿပီး ေဘးအႏ္ၲရာယ္အမ်ဳိးမ်ဳိးမွ ကင္းေ၀း ၾကပါေစ။ ။
+၀ါ၀ါထင္လင္း+
No comments:
Post a Comment