ခုတစ္ေလာ ကၽြန္ေတာ္လမ္းထြက္တိုင္း လူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာကို မျမင္ရဘဲ မ်က္ႏွာေနရာမွာ ပန္ကာေတြခ်ည္း ျမင္ျမင္ေနရသည္။ သို႔ေသာ္ အဲဒါဟာ အမွန္တရားတစ္ခုသာျဖစ္လွ်က္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မွားယြင္းမေနပါ။ (ခ) ကၽြန္ေတာ္ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ခ်ိန္းထားတာ ဒီေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲမွာ ျဖစ္သည္။ ဒီဆိုင္ရဲ႕ အေသြးအေရာင္၊ အဆင္အျပင္မွာ နံရံေတြကို ကၽြန္ေတာ့္စိတ္သေဘာက် လိေမၼာ္ေရာင္ေသြး သုတ္လိမ္းလို႔ထားေသာ၊ အရြယ္အစား ခပ္ေသးေသးႏွင့္ လက္ရာအႏုစိတ္ အေရာင္ေျပေျပပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေလးမ်ား သူ႔ေနရာႏွင့္သူ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ၊ အဆိုမပါ အတီးခ်ည္းသက္သက္ႏွင့္ Jazzေတးသြားမ်ားကိုသာ ခပ္တိုးတိုးဖြင့္ထားတတ္ေသာ၊ စားပြဲေတြေပၚမွာ ပန္းစိုက္အိုး ရွိမေနပါဘဲ ႏွင္းဆီနီနီရနံ႔ သင္းသင္းေလးလြင့္ပ်ံ႕ေနတတ္ေသာ၊ သီးသန္႔ခန္းေလးမ်ား ရွိေသာ၊ ကားရပ္နားရန္ ျခံ၀န္းက်ယ္ႀကီးရွိေသာ ဒီဆိုင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ေရြးခ်ယ္မွႈႏွင့္ ခ်ိန္းဆိုခဲ့တာျဖစ္ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အမွႈသည္ေတြနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းတိုင္း ဒီဆိုင္ေလးကို ေရြးျဖစ္တာက အဲဒါေတြအျပင္ အဓိကအက်ဆံုး ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္မွႈေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ေသးသည္။ ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္ျခင္း၏အသံကို ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္ ပါသည္။ ခုလည္း အခါမ်ားစြာကလိုပင္ ခပ္ေစာေစာႀကိဳတင္ေရာက္ႏွင့္ေန၍ စိတ္အလုပ္ လုပ္ရန္ ခႏၶာတစ္ခုလံုးမွ အေၾကာအျခင္မ်ားကို စတင္ေျဖေလွ်ာ့လွ်က္ မ်က္ေစ့တို႔ကို ေအာက္စိုက္ခ်ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားအေပၚမွာပဲ အာရံုတင္ စူးစိုက္ထားလိုက္သည္။ ႏွလံုးသားအခန္းတို႔ သန္စြမ္း ၾကည္လင္လွ်က္ က်န္းမာစြာရွိေနကာ တစ္ဒုတ္ဒုတ္ ေသြးခုန္ေနသံကို ကၽြန္ေတာ့္ပကတိနားႏွင့္ ၾကားေနရသည္အထိပင္။ မိမိႏွလံုးသား၏ က်န္းမာေရးအေျခအေနကို အလံုးစံု စိတ္ခ်လက္ခ်ရွိၿပီးမွ ႏွာသီး၀မွာ စိတ္ကိုတင္ထားကာ အမွတ္သတိ မလြတ္ေစဘဲ ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းအမွႈကို ထံုးစံအတိုင္း စိတ္လက္ရွည္ရွည္ ျပဳရသည္။ မၾကာပါ၊ ခ်ိန္းဆိုထားသည့္ အခ်ိန္ထက္ ငါးမိနစ္ခန္႔ ေနာက္က်ၿပီး သူေရာက္လာသည္။ သမားရိုးက်မိတ္ဆက္ျခင္းအမွႈကို ျပဳၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ကဒ္ျပားေလး သူ႔လက္ထဲထည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အပိုင္းက သူ႔မ်က္ႏွာကို (မသိမသာ) အခ်ိန္ယူ ဖတ္ရွႈ႕ဖို႔ပဲ ျဖစ္ေလသည္။ နႏၵေက်ာ္ေခါင္ ႏွလံုးသားမိတၱဴ ဖုန္းနံပါတ္-က-၀၁၂-၈၇၅၉၀၃၄ ေမတၱာလမ္း၊ ျခံအမွတ္A-၁၀၇၈ e-mail : နႏၵေက်ာ္ေခါင္@ႏွလံုးသားမိတၱဴ.com သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ ဘာအေျပာင္းအလဲမွ မေတြ႔ရပါ။ အရမ္းကာေရာယံုၾကည္ဟန္မရွိသလို သေရာ္ေတာ္ေတာ္ အမူအယာမ်ိဳးလည္း ရွိမေနပါ။ အလုပ္လုပ္ရန္ အေကာင္းဆံုးအေနအထားမို႔ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်ပါသည္။ သူ႔ထံမွ အသက္ရွဴသံခပ္ေျဖးေျဖး ၾကားေနရသည္။ ခဏေနေတာ့ သူက ဆံုးျဖတ္ၿပီးဟန္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို သူ႔ညာဘက္လက္ ကမ္းေပးေလသည္။ ၿပီးမွ ခပ္ေလးေလး သို႔ေသာ္ ေလးနက္ဟန္ ညင္သာစြာ စကားစသည္။ “ကၽြန္ေတာ့္ဇနီး ေမသက္ထားရဲ႕ ႏွလံုးသားမိတၱဴကို ဖတ္ရွႈ႕ေပးပါ ဆရာ” ေခါင္းတစ္ခ်က္ ဆတ္ျပလိုက္ကာ ကမ္းေပးလာေသာသူ႔ညာလက္ဖ၀ါးေပၚကို ကၽြန္ေတာ့္ညာလက္ဖ၀ါးႏွင့္ ပူးကပ္အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးမ်ားဆီ တည့္တည့္ၾကည့္ရန္ သူ႔ကို စိတ္ထဲမွ အမိန္႔ေပးလိုက္ေလသည္။ စိတ္လွႈပ္ရွားေနေသာ သူ႔ကို ၿငိမ္သက္ေစရန္ ေရေအးေအးတစ္ခြက္ တိုက္ထားၿပီးျဖစ္တာေတာင္ သူ႔ႏွလံုးသားႀကိမ္ႏႈန္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ လူးလြန္႔ယိမ္းထိုးလွ်က္ ေျဗာင္းဆန္ေနသည္။ အေသအခ်ာ၀တ္ဆင္လာေသာ ကၽြန္ေတာ့္ရွပ္အက်ၤ ီ ၾကက္ေသြးေရာင္ကို ခပ္စိုက္စိုက္ ေျပာင္းၾကည့္ခိုင္းလိုက္ၿပီး သူ႔မ်က္ခံုးႏွစ္ခုအလယ္ နဖူးေအာက္ေျခေနရာကို လက္မျဖင့္ဖိႏွိပ္လိုက္သည္။ မၾကာပါ။ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ေသာ အေနအထားကို ေရာက္ခဲ့ၿပီ။ သူ႔လက္ဖ၀ါးသည္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ဖ၀ါးထဲမွာ ၿငိမ္သက္လ်က္၊ ေသြးေၾကာမွ်င္မ်ားမွတစ္ဆင့္ လွ်ပ္စစ္စီးသလို စီးဆင္း၀င္ လာေနၿပီး ႏွလံုးသားခ်င္း ေအာင္ျမင္စြာ ခ်ိတ္ဆက္လိုက္ႏိူင္ေတာ့သည္။ သူ႔ႏွလံုးသားအား မိတၱဴကူးအၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို Save command-ေကာ္မန္းေပးကာ အရင္ဆံုး သိမ္းဆည္းလိုက္၏။ ၿပီးမွ သူ႔ႏွလံုးသားကို Save as-အျဖစ္ႏွင့္ သိမ္းဆည္းမည္လို႔ အမိန္႔ေပးကာ ဖိုင္တစ္ဖိုင္အသစ္ဖြင့္ၿပီး သိမ္းဆည္းထားလိုက္ေတာ့သည္။
(ဂ)
သိမ္းဆည္းထားေသာ ႏွလံုးသားအခ်က္အလက္မ်ားမွ တစ္ဆင့္ ေမသက္ထား၏ႏွလံုးသားကို ေခၚယူၾကည့္ရန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ၀န္မေလးေတာ့ပါ။ ခင္ပြန္းသည္၏ ႏွလံုးသားမွတစ္ဆင့္ ဇနီး၏ႏွလံုးသားအေျခအေနကို တိုက္ရိုက္ထိုးထြင္းျမင္ေနရတာမို႔ပဲ ျဖစ္သည္။ အေျခအေနက မေကာင္းလွပါ။ သို႔ေသာ္ ဒါမ်ိဳးေတြက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ရိုးေနလြန္းလွၿပီ။ သူ႔ဇနီးသည္ ေမသက္ထားသည္ တစ္ပါးေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးႏွင့္ ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္လွ်က္ရွိေနသည္။ ေမသက္ထား၏ ႏွလံုးသားသည္ ခင္ပြန္းသည္ထံမွာ ရွိမေနေတာ့။ ေနာက္တစ္ေခါက္ရက္ခ်ိန္း၌ သူႏွင့္ေတြ႔လွ်င္ အျဖစ္မွန္ကို လက္ခံႏိူင္ေသာ စိတ္ခြန္အားရွိပါေစလို႔သာ ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းမိပါသည္။ တစ္ခါက ေဖာက္ျပန္ေနေသာခင္ပြန္းသည္၏အျဖစ္မွန္ကို သိသြားသည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး တိုက္ေပၚမွ ခုန္ခ်ကာ ေသေၾကာင္းၾကံစည္ခဲ့ဖူးသည္။ “ကၽြန္မ စိတ္ခိုင္ခိုင္ထားပါမယ္၊ အမွန္အတိုင္းသာ ေျပာျပပါ ဆရာ” လို႔ ဆိုလာေသာ အမ်ိဳးသမီးမွာ တင္းမာျပတ္သားပံုရသည့္မ်က္ႏွာႏွင့္မို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလိုက္မိျခင္းပါ။ အႀကိမ္ႀကိမ္ေဖာက္ျပန္ေနေသာ ဇနီးသည္၏အေၾကာင္း သိသြားေသာ ကၽြန္ေတာ့္အမွႈသည္ လူငယ္ တစ္ေယာက္မွာမူ ေဒါသအေလွ်ာက္ ဇနီးသည္ကို လည္ပင္းညွစ္သတ္ပစ္ခဲ့ဖူးေသးသည္။ ေသခ်ာတာက ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္အေပၚမွာ ျမင္သမွ် ေတြ႔သမွ်ေတြကို အမွႈသည္မ်ားအား ေျဖာင့္ဖ်ေျပာဆိုႏိူင္ေသာ္လည္း လိမ္ညာေျပာဆိုလို႔ မရသည္ပင္။ ေနာင္တြင္ အမွႈအပ္သူ၏ စိတ္ဓါတ္ခိုင္က်ည္မွႈကို သိဖို႔ႀကိဳးစားၿပီးမွ အေျခအေနမွန္ကို သင့္ေတာ္သလို အသိေပးရန္ နားလည္လာရေလ၏။ ခက္တာက ကၽြန္ေတာ့္အမွႈသည္မ်ားအားလံုးသည္ သူတို႔၏ ဇနီးခင္ပြန္းမ်ားအေပၚတြင္ စိတ္မကုန္ေသးျခင္းပင္။ စိတ္ကုန္မွျဖင့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ အေရးတယူလာေမးေနဖို႔ရန္ လိုအပ္လိမ့္မည္လည္း မထင္ေခ်။
(ဃ)
ကၽြန္ေတာ့္အမွႈသည္ မိန္းကေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားသည္ထက္ ၾကည္လင္ ေသြးေအးသူကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္တာမို႔ ခင္ပြန္းသည္ႏွင့္ ေနာက္အမ်ိဳးသမီးတို႔၏အေၾကာင္း ေျပာသမွ်ကို အျပံဳးမပ်က္ နားေထာင္ႏိူင္စြမ္းေလသည္။ သည္အေျခအေနမ်ိဳးသည္လည္း ဟန္သည္ဟု မဆိုသာျပန္ပါ။ အခ်စ္ႏွင့္ ၀န္တိုမွႈသည္ တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးက်သည္ဟု ခံယူထားေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မိန္းကေလး၏အခ်စ္ကို သံသယ၀င္ေစသည္။ မိန္းကေလးဟာ သူ႔ခင္ပြန္းသည္အေပၚ တကယ္ေရာ ခ်စ္မွ ခ်စ္ပါရဲ႕လား၊ မဆီမဆိုင္ေတြးမိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားတို႔ ပူေလာင္လာသည္ဟု ခံစားသိ လိုက္ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အပူ မဟုတ္ေသာ္လည္း ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ လူသားပီသစြာပင္ ကၽြန္ေတာ္ ပူေလာင္ပါသည္။ “ခင္ဗ်ားအမ်ိဳးသားမွာ ေနာက္အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ရတဲ့ သားသမီးရွိေနၿပီ” “အင္း ကၽြန္မ တစ္ရက္ေတာ့ သူတို႔ကို သြားေတြ႔လိုက္ပါဦးမယ္” “ခင္ဗ်ား စိတ္ထိန္းႏိူင္ရင္ေပါ့ေလ” “ကၽြန္မကမွ သူ႔အတြက္ မ်ိဳးဆက္ေသြးကေလး ေမြးမေပးႏိူင္ဘဲကိုးရွင္” “ဒီလိုလည္း မဟုတ္ေသးဘူးေလဗ်ာ၊ လက္ထပ္ၾကၿပီဆိုကတည္းက အို နာ ေသတဲ့အထိ၊ က်ိဳးက်ိဳး ကန္းကန္း ႏူႏူ၀ဲ၀ဲလို႔ ဆိုတယ္ မဟုတ္လားဗ်။ ခင္ဗ်ားက အဲလို ႏူတာ ၀ဲတာမ်ိဳးေတာင္ မဟုတ္ေသးဘူးေလ၊ သားသမီး မရႏိူင္တာေလးပဲ…” “ထားပါေတာ့ရွင္၊ ကၽြန္မ ေက်နပ္ပါတယ္ သူေပ်ာ္ေနတယ္ဆိုရင္ေလ” “ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုလည္း သားသမီးမရဘူး၊ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ဆိုတာလည္း စစ္မေနေတာ့ဘူး၊ ဒီေနရာမွာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ဆိုတာက အဓိက မက်ေတာ့ဘူး။ ဒီဘ၀ေလးထဲမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနေပ်ာ္ေအာင္ ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သူ ရွိေနရင္၊ သူ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ရွိေနရင္…။ အဲဒီစိတ္နဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားေနၾကတယ္” ကၽြန္ေတာ့္စကားအဆံုးမွာ မိန္းကေလးက ျပံဳးသည္။ မိန္းကေလးရဲ႕ အေပၚကိုညႊတ္ေကြးသြားေသာ ႏွႈတ္ခမ္းေထာင့္ကေလး အထဲမွာ ခႏိူးခနဲ႔ခ်င္ဟန္လိုလို၊ တစ္စံုတစ္ခုကို ခါးသက္ခံစားေနရသလိုလို ရိပ္ကနဲ ေတြ႔လိုက္မိေသးသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္၏။ ကၽြန္ေတာ္စကား ဆက္လိုက္သည္။ “လူရယ္လို႔ျဖစ္လာၿပီးရင္ အိမ္ေထာင္ရက္သားျပဳၾက၊ မ်ိဳးဆက္ထားရစ္ၾက၊ လူ႔ေဘာင္အက်ိဳးျပဳၾကေပါ့ဗ်ာ…။ ဒါေတြက လမ္းရိုးႀကီးေတြပါ။ ေနာက္ကလူေတြ ဒီအတိုင္းပဲ လိုက္ေလွ်ာက္ရမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ သေဘာမတူခ်င္ဘူး။ အိမ္ေထာင္ ျပဳခ်င္မွ ျပဳမယ္ဗ်ာ၊ သားသမီး ယူခ်င္မွ ယူမယ္ဗ်ာ၊ ယူတိုင္းလည္း ရခ်င္မွ ရတာမဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးမရၾကတဲ့အျဖစ္ကို အိမ္ေထာင္ၿပိဳကြဲဖို႔အေၾကာင္းလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ မျမင္ဘူး” မိန္းကေလးက ကၽြန္ေတာ္ေျပာသမွ် ျပံဳးလို႔သာ နားေထာင္ေနေတာ့သည္။ "ဟုတ္ပါၿပီဆရာ။ တကယ္လို႔မ်ား ကၽြန္မဘက္က ခြင့္လႊတ္ၾကည္ျဖဴတယ္ဆိုရင္ သူ ကၽြန္မဆီ ျပန္လာႏိူင္ပါဦးမလား" "ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ ျပန္ၾကည့္ေပးပါ့မယ္ ခင္ဗ်ာ" ထိုစဥ္မွာ တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ အခန္း၀ကို ၾကည့္မိေတာ့ ေရသန္႔တစ္ဘူး ထပ္မွာထားတာကို လာပို႔ေသာ စားပြဲထိုးကေလးကို မွန္တံခါး၀မွတစ္ဆင့္ ျမင္ရသည္။ ၀င္ခဲ့ဖို႔ ေခါင္းဆတ္ျပလိုက္ၿပီး စားပြဲထိုးေလးထြက္သြားမွ မိန္းကေလး၏ဆႏၵအတိုင္း မိန္းကေလးရဲ႕ ညာဘက္လက္ဖ၀ါးကို ကၽြန္ေတာ့္လက္ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ကာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ႏွလံုးသားမိတၱဴ ကူးေပး ရန္ ျပင္ဆင္ရသည္။ မိန္းကေလးက သူ႔မ်က္လံုးအစံုကို မွိတ္ထားၿပီး တစ္ခ်က္ခ်င္း ပံုမွန္အသက္ရွႈသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္ၿပီး စိတ္တံခါးတို႔ကို စတင္ဖြင့္လွစ္သည္။ စိတ္တို႔ကို စုစည္းကာ ႏွလံုးသားဗဟိုတြင္ တင္သည္။ မိန္းကေလး၏ ႏွလံုးသားက ၿငိမ္သက္ေနေသာကန္ေရျပင္လို ပကတိ စိတ္လက္ေအးခ်မ္းစြာ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာသာ…။ ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး အပူဟပ္ခံလိုက္ရသလိုလို.... တစ္စံုတစ္ခုေသာ အာရံုက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးတို႔ကို အတင္းတြန္းဖြင့္ေနသလိုလို၊ ေဘာင္ဘင္ခတ္လြန္းလွသည္။ ရွိသမွ် အသိစိတ္တို႔ကို စုစည္းရင္း ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္လည္ဖမ္းယူဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ျပန္သည္။ မရပါ။ တကယ္တမ္း အားနည္းေန သည္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးအိမ္သည္ အျပင္သို႔ ေပါက္ထြက္က်လာေတာ့မတတ္ ေဘာင္ဘင္ ခတ္လွ်က္ ရွိေနေလသည္။ ထူးဆန္းစြာပင္ တစ္ခါမွ မျဖစ္ဖူးေသာ ႏွလံုးအိမ္၏ ပုန္ကန္မႈကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မယံုႏိူင္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ ခဏကေလးပါ။ ခဏအၾကာမွာ မိန္းကေလးႏွင့္ ႏွလံုးသားခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္အမိမွာ ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိူင္ၿပီးႏွင့္ေသာ စိတ္အာရံုတို႔က သူမႏွလံုးသားကို မိတၱဴတစ္စံု ကူးခ်လိုက္သည္။ မိတၱဴကူးျခင္းအလုပ္ၿပီး၍ မသိမ္းဆည္းရေသးခင္မွာပင္ အာရံု၏ညႊန္ျပရာေနာက္သို႔ မ်က္လံုးမ်ားက ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ၾကည့္မိေလသည္။ အာရံုမ်ားမွာ မွန္ျပဴတင္းတံခါးေပါက္သို႔ ျပေနေလသည္။ မွန္ျပဴတင္းတံခါး…။ တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္ထိုးေဖာက္ ျမင္ရေအာင္ ၾကည္လင္ေနေသာ မွန္ျပဴတင္းတံခါးေပါက္။ ဘာမွ မထူးဆန္းလွေသာ မွန္ျပဴတင္းတံခါးပင္။ ထိုျပဴတင္း၏ ေနာက္ဘက္သို႔ ေက်ာ္၍ၾကည့္မိေသာအခါတြင္မူ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားတို႔ ရင္ဘတ္ထဲမွ ရုတ္တရက္ ခုန္ေပါက္ထြက္ေတာ့မလို၊ ကၽြန္ေတာ့္ပကတိမ်က္လံုးမ်ားမွာလည္း ေစ့ပိတ္ထားရာမွ ျဗဳန္းကနဲ ပြင့္လာၾကေလသည္။ ဆြဲေဆာင္မွႈရွိရွိ လွေသာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္။ ေဘးမွ အမ်ိဳးသား၏လက္ေမာင္းကိုမွီတြဲကာ ခပ္ႏြဲ႔ႏဲြ႔ေလး ဆိုင္ထဲ လွမ္း၀င္လာေနသည္ကို မွန္ျပတင္းၾကည္ၾကည္မ်ားမွတစ္ဆင့္ ျမင္လိုက္ရေလသည္။ စံုတြဲတစ္တြဲ၊ ခ်စ္ၾကည္ႏူး ကၽြမ္း၀င္ေနၾကေသာ ေမာင္ႏွံဆိုသည္မွာ ေျပာဖို႔မလိုေအာင္ သိသာေနေသာ အေနအထားႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဘယ္လိုပတ္သက္ပါလိမ့္၊ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဘာမ်ား ထူးဆန္းပါလိမ့္ဟု မေတြးႏိူင္ေသး၊ မ်က္လံုးမ်ားကို ျပန္လည္မွိတ္ခ်လိုက္ကာ အမွႈသည္မိန္းကေလး၏ ႏွလံုးသားကို မိတၱဴကူးျခင္း၌ ျပန္လည္၀င္စားလိုက္ေလ၏။ ေမးေနၿပီ။ မိတၱဴကူးအၿပီး သိမ္းဆည္းကာနီးတိုင္းမွာ ေမးေလ့ရွိေသာ ဘယ္လိုသိမ္းမွာလဲဆိုသည့္ ေမးခြန္းပင္။ စိတ္ႏွင့္ အျမန္ေျဖရင္း သိမ္းေနက်အတိုင္း ႏွလံုးသားႏွစ္စံုကို ေသသပ္စြာ သိမ္းဆည္းလိုက္ႏိူင္ပါသည္။ ေမာပန္းေနေသာႏွလံုးသားကို ၿငိမ္ေအာင္ျပန္ထိန္းရင္း အဆံုးမွာ အျမင္တို႔ၾကည္လင္လာေသာ္ မွန္ျပဴတင္းေပါက္မွ တစ္ဆင့္ ျမင္လိုက္ရေသာ.... အမ်ိဳးသားလက္ေမာင္းအား ႏဲြ႔လ်စြာမီွတြယ္ထားေသာ.....ထိုလွေသာမိန္းမသည္ တစ္ျခားသူ မဟုတ္....၊ ကၽြန္ေတာ့္ ဇနီးျဖစ္သည္ဟု အာရံုတံခါးမွာ တိက်ရွင္းလင္းျမင္ရကာ ေသခ်ာသိလိုက္ရေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ခုနကႏွင့္ ဆန္႔က်င္စြာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ႏွလံုးအစံုတို႔ ေယာက္ယက္ခတ္မေန။ ထူးျခားလွေပ၏။
(င)
ထူးဆန္းစြာပင္ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္၏ ေဖာက္ျပန္မွႈ၌ ခါးသည္းေလာင္ကၽြမ္းစြာ ခံစားမေနရပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားတို႔၏ ပကတိၿငိမ္၀ပ္ေနမွႈကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အ့ံၾသေနရခ်ိန္။ မိန္းကေလး၏ႏွလံုးသားမိတၱဴကို စစ္ေဆးဖတ္ရွႈ႕ခ်ိန္က်မွ ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကုိယ္လံုး ေအးစက္ေတာင့္တင္းသြားခဲ့သည္။ သြားၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မမွားခဲ့ဖူးေသာ အမွားအျဖစ္ မိန္းကေလး၏ႏွလံုးသားကို Save as-အျဖစ္ႏွင့္ သိမ္းဆည္းမည္ဟု ဖိုင္အသစ္ႏွင့္ မသိမ္းဆည္းမိဘဲ save ဟု ေကာ္မန္းေပးကာ ကၽြန္ေတာ့္နွလံုးသားအစစ္ေပၚတြင္ overwrite-အစားထိုး သိမ္းဆည္းခဲ့မိေလၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္နွလံုးသားႏွင့္မဟုတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္၏ ေဖာက္ျပန္မႈအေပၚ ခံစားမွႈမဲ့ေနသည္မွာ သဘာ၀ က်ပါသည္။ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ပိုေတာင္ေကာင္းေသးသည္ မဟုတ္လားဟု ေတြးမိသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုႏွလံုးသားသည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ျဖင့္ ငံ့လင့္ေနသေယာင္ရွိေသးသည္။ ထိုတစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ ကၽြန္ေတာ္မသိေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္၍ေနေလသည္။ ထိုအမ်ိဳးသားသည္ ကၽြန္ေတာ့္အမွႈသည္မိန္းကေလး၏ အမ်ိဳးသားေပ။
(စ)
ခုတစ္ေလာ မွန္ထဲၾကည့္လိုက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာမွာ ပန္ကာတစ္လံုးကို ေတြ႔ေနရသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ သက္ရွိလူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ပန္ကာသည္ သက္ရွိရုပ္၀တၳဳတစ္လံုးျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သက္ရွိပန္ကာတစ္လံုးလည္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္သိေသာ ပန္ကာသည္ ႏွလံုးသားမရွိပါ။ ကိုယ့္အပိုင္ႏွလံုးသား မရွိေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ႏွလံုးသားမဲ့သည့္ပန္ကာႏွင့္ ဘာမ်ား ပိုထူးဦးမည္နည္း။ အေျခအေနအေတာ္ဆိုးေသာ၊ ျပန္ေပါင္းထုပ္ရန္ မျဖစ္ႏိူင္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္အမွႈသည္မ်ားကို အမွန္အတိုင္းအသိေပးဖို႔ လိုအပ္လာတိုင္း ျဖစ္ေနက် စိတ္အခက္အခဲထက္ ပိုမိုဆိုး၀ါးေသာ ခံစားမွႈမ်ိဳးပင္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ထိုခံစားမႈမ်ိဳး တိတိက်က်ခံစားေနရသည္။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားအစစ္ကို Restore-ျပန္လည္ထည့္သြင္းရန္ ေကာ္မန္း မေပးရေသးပါ။ ေပးရန္လည္း တြန္းအားမရွိပါ။ တြန္းအားရွိလွ်င္ေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္ မ၀့ံပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္၏ ေဖာက္ျပန္မႈသည္ အမွန္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ေစ့ႏွင့္တပ္အပ္ျမင္လိုက္ရေသာ အမွန္တရားပင္။ ထိုအမွန္တရားဆိုသည္ကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အင္အားမရွိေသးတာ ကၽြန္ေတာ္ အေသအခ်ာ က်ိန္ဆိုရဲပါသည္။
Author: ခ်စ္ၾကည္ေအး
ခုတစ္ေလာ ကၽြန္ေတာ္လမ္းထြက္တိုင္း လူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာကို မျမင္ရဘဲ မ်က္ႏွာေနရာမွာ ပန္ကာေတြခ်ည္း ျမင္ျမင္ေနရသည္။ သို႔ေသာ္ အဲဒါဟာ အမွန္တရားတစ္ခုသာျဖစ္လွ်က္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မွားယြင္းမေနပါ။ (ခ) ကၽြန္ေတာ္ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ခ်ိန္းထားတာ ဒီေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲမွာ ျဖစ္သည္။ ဒီဆိုင္ရဲ႕ အေသြးအေရာင္၊ အဆင္အျပင္မွာ နံရံေတြကို ကၽြန္ေတာ့္စိတ္သေဘာက် လိေမၼာ္ေရာင္ေသြး သုတ္လိမ္းလို႔ထားေသာ၊ အရြယ္အစား ခပ္ေသးေသးႏွင့္ လက္ရာအႏုစိတ္ အေရာင္ေျပေျပပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေလးမ်ား သူ႔ေနရာႏွင့္သူ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ၊ အဆိုမပါ အတီးခ်ည္းသက္သက္ႏွင့္ Jazzေတးသြားမ်ားကိုသာ ခပ္တိုးတိုးဖြင့္ထားတတ္ေသာ၊ စားပြဲေတြေပၚမွာ ပန္းစိုက္အိုး ရွိမေနပါဘဲ ႏွင္းဆီနီနီရနံ႔ သင္းသင္းေလးလြင့္ပ်ံ႕ေနတတ္ေသာ၊ သီးသန္႔ခန္းေလးမ်ား ရွိေသာ၊ ကားရပ္နားရန္ ျခံ၀န္းက်ယ္ႀကီးရွိေသာ ဒီဆိုင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ေရြးခ်ယ္မွႈႏွင့္ ခ်ိန္းဆိုခဲ့တာျဖစ္ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အမွႈသည္ေတြနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းတိုင္း ဒီဆိုင္ေလးကို ေရြးျဖစ္တာက အဲဒါေတြအျပင္ အဓိကအက်ဆံုး ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္မွႈေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ေသးသည္။ ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္ျခင္း၏အသံကို ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္ ပါသည္။ ခုလည္း အခါမ်ားစြာကလိုပင္ ခပ္ေစာေစာႀကိဳတင္ေရာက္ႏွင့္ေန၍ စိတ္အလုပ္ လုပ္ရန္ ခႏၶာတစ္ခုလံုးမွ အေၾကာအျခင္မ်ားကို စတင္ေျဖေလွ်ာ့လွ်က္ မ်က္ေစ့တို႔ကို ေအာက္စိုက္ခ်ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားအေပၚမွာပဲ အာရံုတင္ စူးစိုက္ထားလိုက္သည္။ ႏွလံုးသားအခန္းတို႔ သန္စြမ္း ၾကည္လင္လွ်က္ က်န္းမာစြာရွိေနကာ တစ္ဒုတ္ဒုတ္ ေသြးခုန္ေနသံကို ကၽြန္ေတာ့္ပကတိနားႏွင့္ ၾကားေနရသည္အထိပင္။ မိမိႏွလံုးသား၏ က်န္းမာေရးအေျခအေနကို အလံုးစံု စိတ္ခ်လက္ခ်ရွိၿပီးမွ ႏွာသီး၀မွာ စိတ္ကိုတင္ထားကာ အမွတ္သတိ မလြတ္ေစဘဲ ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းအမွႈကို ထံုးစံအတိုင္း စိတ္လက္ရွည္ရွည္ ျပဳရသည္။ မၾကာပါ၊ ခ်ိန္းဆိုထားသည့္ အခ်ိန္ထက္ ငါးမိနစ္ခန္႔ ေနာက္က်ၿပီး သူေရာက္လာသည္။ သမားရိုးက်မိတ္ဆက္ျခင္းအမွႈကို ျပဳၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ကဒ္ျပားေလး သူ႔လက္ထဲထည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အပိုင္းက သူ႔မ်က္ႏွာကို (မသိမသာ) အခ်ိန္ယူ ဖတ္ရွႈ႕ဖို႔ပဲ ျဖစ္ေလသည္။ နႏၵေက်ာ္ေခါင္ ႏွလံုးသားမိတၱဴ ဖုန္းနံပါတ္-က-၀၁၂-၈၇၅၉၀၃၄ ေမတၱာလမ္း၊ ျခံအမွတ္A-၁၀၇၈ e-mail : နႏၵေက်ာ္ေခါင္@ႏွလံုးသားမိတၱဴ.com သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ ဘာအေျပာင္းအလဲမွ မေတြ႔ရပါ။ အရမ္းကာေရာယံုၾကည္ဟန္မရွိသလို သေရာ္ေတာ္ေတာ္ အမူအယာမ်ိဳးလည္း ရွိမေနပါ။ အလုပ္လုပ္ရန္ အေကာင္းဆံုးအေနအထားမို႔ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်ပါသည္။ သူ႔ထံမွ အသက္ရွဴသံခပ္ေျဖးေျဖး ၾကားေနရသည္။ ခဏေနေတာ့ သူက ဆံုးျဖတ္ၿပီးဟန္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို သူ႔ညာဘက္လက္ ကမ္းေပးေလသည္။ ၿပီးမွ ခပ္ေလးေလး သို႔ေသာ္ ေလးနက္ဟန္ ညင္သာစြာ စကားစသည္။ “ကၽြန္ေတာ့္ဇနီး ေမသက္ထားရဲ႕ ႏွလံုးသားမိတၱဴကို ဖတ္ရွႈ႕ေပးပါ ဆရာ” ေခါင္းတစ္ခ်က္ ဆတ္ျပလိုက္ကာ ကမ္းေပးလာေသာသူ႔ညာလက္ဖ၀ါးေပၚကို ကၽြန္ေတာ့္ညာလက္ဖ၀ါးႏွင့္ ပူးကပ္အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးမ်ားဆီ တည့္တည့္ၾကည့္ရန္ သူ႔ကို စိတ္ထဲမွ အမိန္႔ေပးလိုက္ေလသည္။ စိတ္လွႈပ္ရွားေနေသာ သူ႔ကို ၿငိမ္သက္ေစရန္ ေရေအးေအးတစ္ခြက္ တိုက္ထားၿပီးျဖစ္တာေတာင္ သူ႔ႏွလံုးသားႀကိမ္ႏႈန္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ လူးလြန္႔ယိမ္းထိုးလွ်က္ ေျဗာင္းဆန္ေနသည္။ အေသအခ်ာ၀တ္ဆင္လာေသာ ကၽြန္ေတာ့္ရွပ္အက်ၤ ီ ၾကက္ေသြးေရာင္ကို ခပ္စိုက္စိုက္ ေျပာင္းၾကည့္ခိုင္းလိုက္ၿပီး သူ႔မ်က္ခံုးႏွစ္ခုအလယ္ နဖူးေအာက္ေျခေနရာကို လက္မျဖင့္ဖိႏွိပ္လိုက္သည္။ မၾကာပါ။ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ေသာ အေနအထားကို ေရာက္ခဲ့ၿပီ။ သူ႔လက္ဖ၀ါးသည္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ဖ၀ါးထဲမွာ ၿငိမ္သက္လ်က္၊ ေသြးေၾကာမွ်င္မ်ားမွတစ္ဆင့္ လွ်ပ္စစ္စီးသလို စီးဆင္း၀င္ လာေနၿပီး ႏွလံုးသားခ်င္း ေအာင္ျမင္စြာ ခ်ိတ္ဆက္လိုက္ႏိူင္ေတာ့သည္။ သူ႔ႏွလံုးသားအား မိတၱဴကူးအၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို Save command-ေကာ္မန္းေပးကာ အရင္ဆံုး သိမ္းဆည္းလိုက္၏။ ၿပီးမွ သူ႔ႏွလံုးသားကို Save as-အျဖစ္ႏွင့္ သိမ္းဆည္းမည္လို႔ အမိန္႔ေပးကာ ဖိုင္တစ္ဖိုင္အသစ္ဖြင့္ၿပီး သိမ္းဆည္းထားလိုက္ေတာ့သည္။
(ဂ)
သိမ္းဆည္းထားေသာ ႏွလံုးသားအခ်က္အလက္မ်ားမွ တစ္ဆင့္ ေမသက္ထား၏ႏွလံုးသားကို ေခၚယူၾကည့္ရန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ၀န္မေလးေတာ့ပါ။ ခင္ပြန္းသည္၏ ႏွလံုးသားမွတစ္ဆင့္ ဇနီး၏ႏွလံုးသားအေျခအေနကို တိုက္ရိုက္ထိုးထြင္းျမင္ေနရတာမို႔ပဲ ျဖစ္သည္။ အေျခအေနက မေကာင္းလွပါ။ သို႔ေသာ္ ဒါမ်ိဳးေတြက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ရိုးေနလြန္းလွၿပီ။ သူ႔ဇနီးသည္ ေမသက္ထားသည္ တစ္ပါးေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးႏွင့္ ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္လွ်က္ရွိေနသည္။ ေမသက္ထား၏ ႏွလံုးသားသည္ ခင္ပြန္းသည္ထံမွာ ရွိမေနေတာ့။ ေနာက္တစ္ေခါက္ရက္ခ်ိန္း၌ သူႏွင့္ေတြ႔လွ်င္ အျဖစ္မွန္ကို လက္ခံႏိူင္ေသာ စိတ္ခြန္အားရွိပါေစလို႔သာ ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းမိပါသည္။ တစ္ခါက ေဖာက္ျပန္ေနေသာခင္ပြန္းသည္၏အျဖစ္မွန္ကို သိသြားသည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး တိုက္ေပၚမွ ခုန္ခ်ကာ ေသေၾကာင္းၾကံစည္ခဲ့ဖူးသည္။ “ကၽြန္မ စိတ္ခိုင္ခိုင္ထားပါမယ္၊ အမွန္အတိုင္းသာ ေျပာျပပါ ဆရာ” လို႔ ဆိုလာေသာ အမ်ိဳးသမီးမွာ တင္းမာျပတ္သားပံုရသည့္မ်က္ႏွာႏွင့္မို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလိုက္မိျခင္းပါ။ အႀကိမ္ႀကိမ္ေဖာက္ျပန္ေနေသာ ဇနီးသည္၏အေၾကာင္း သိသြားေသာ ကၽြန္ေတာ့္အမွႈသည္ လူငယ္ တစ္ေယာက္မွာမူ ေဒါသအေလွ်ာက္ ဇနီးသည္ကို လည္ပင္းညွစ္သတ္ပစ္ခဲ့ဖူးေသးသည္။ ေသခ်ာတာက ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္အေပၚမွာ ျမင္သမွ် ေတြ႔သမွ်ေတြကို အမွႈသည္မ်ားအား ေျဖာင့္ဖ်ေျပာဆိုႏိူင္ေသာ္လည္း လိမ္ညာေျပာဆိုလို႔ မရသည္ပင္။ ေနာင္တြင္ အမွႈအပ္သူ၏ စိတ္ဓါတ္ခိုင္က်ည္မွႈကို သိဖို႔ႀကိဳးစားၿပီးမွ အေျခအေနမွန္ကို သင့္ေတာ္သလို အသိေပးရန္ နားလည္လာရေလ၏။ ခက္တာက ကၽြန္ေတာ့္အမွႈသည္မ်ားအားလံုးသည္ သူတို႔၏ ဇနီးခင္ပြန္းမ်ားအေပၚတြင္ စိတ္မကုန္ေသးျခင္းပင္။ စိတ္ကုန္မွျဖင့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ အေရးတယူလာေမးေနဖို႔ရန္ လိုအပ္လိမ့္မည္လည္း မထင္ေခ်။
(ဃ)
ကၽြန္ေတာ့္အမွႈသည္ မိန္းကေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားသည္ထက္ ၾကည္လင္ ေသြးေအးသူကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္တာမို႔ ခင္ပြန္းသည္ႏွင့္ ေနာက္အမ်ိဳးသမီးတို႔၏အေၾကာင္း ေျပာသမွ်ကို အျပံဳးမပ်က္ နားေထာင္ႏိူင္စြမ္းေလသည္။ သည္အေျခအေနမ်ိဳးသည္လည္း ဟန္သည္ဟု မဆိုသာျပန္ပါ။ အခ်စ္ႏွင့္ ၀န္တိုမွႈသည္ တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးက်သည္ဟု ခံယူထားေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မိန္းကေလး၏အခ်စ္ကို သံသယ၀င္ေစသည္။ မိန္းကေလးဟာ သူ႔ခင္ပြန္းသည္အေပၚ တကယ္ေရာ ခ်စ္မွ ခ်စ္ပါရဲ႕လား၊ မဆီမဆိုင္ေတြးမိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားတို႔ ပူေလာင္လာသည္ဟု ခံစားသိ လိုက္ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အပူ မဟုတ္ေသာ္လည္း ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ လူသားပီသစြာပင္ ကၽြန္ေတာ္ ပူေလာင္ပါသည္။ “ခင္ဗ်ားအမ်ိဳးသားမွာ ေနာက္အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ရတဲ့ သားသမီးရွိေနၿပီ” “အင္း ကၽြန္မ တစ္ရက္ေတာ့ သူတို႔ကို သြားေတြ႔လိုက္ပါဦးမယ္” “ခင္ဗ်ား စိတ္ထိန္းႏိူင္ရင္ေပါ့ေလ” “ကၽြန္မကမွ သူ႔အတြက္ မ်ိဳးဆက္ေသြးကေလး ေမြးမေပးႏိူင္ဘဲကိုးရွင္” “ဒီလိုလည္း မဟုတ္ေသးဘူးေလဗ်ာ၊ လက္ထပ္ၾကၿပီဆိုကတည္းက အို နာ ေသတဲ့အထိ၊ က်ိဳးက်ိဳး ကန္းကန္း ႏူႏူ၀ဲ၀ဲလို႔ ဆိုတယ္ မဟုတ္လားဗ်။ ခင္ဗ်ားက အဲလို ႏူတာ ၀ဲတာမ်ိဳးေတာင္ မဟုတ္ေသးဘူးေလ၊ သားသမီး မရႏိူင္တာေလးပဲ…” “ထားပါေတာ့ရွင္၊ ကၽြန္မ ေက်နပ္ပါတယ္ သူေပ်ာ္ေနတယ္ဆိုရင္ေလ” “ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုလည္း သားသမီးမရဘူး၊ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ဆိုတာလည္း စစ္မေနေတာ့ဘူး၊ ဒီေနရာမွာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ဆိုတာက အဓိက မက်ေတာ့ဘူး။ ဒီဘ၀ေလးထဲမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနေပ်ာ္ေအာင္ ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သူ ရွိေနရင္၊ သူ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ရွိေနရင္…။ အဲဒီစိတ္နဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားေနၾကတယ္” ကၽြန္ေတာ့္စကားအဆံုးမွာ မိန္းကေလးက ျပံဳးသည္။ မိန္းကေလးရဲ႕ အေပၚကိုညႊတ္ေကြးသြားေသာ ႏွႈတ္ခမ္းေထာင့္ကေလး အထဲမွာ ခႏိူးခနဲ႔ခ်င္ဟန္လိုလို၊ တစ္စံုတစ္ခုကို ခါးသက္ခံစားေနရသလိုလို ရိပ္ကနဲ ေတြ႔လိုက္မိေသးသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္၏။ ကၽြန္ေတာ္စကား ဆက္လိုက္သည္။ “လူရယ္လို႔ျဖစ္လာၿပီးရင္ အိမ္ေထာင္ရက္သားျပဳၾက၊ မ်ိဳးဆက္ထားရစ္ၾက၊ လူ႔ေဘာင္အက်ိဳးျပဳၾကေပါ့ဗ်ာ…။ ဒါေတြက လမ္းရိုးႀကီးေတြပါ။ ေနာက္ကလူေတြ ဒီအတိုင္းပဲ လိုက္ေလွ်ာက္ရမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ သေဘာမတူခ်င္ဘူး။ အိမ္ေထာင္ ျပဳခ်င္မွ ျပဳမယ္ဗ်ာ၊ သားသမီး ယူခ်င္မွ ယူမယ္ဗ်ာ၊ ယူတိုင္းလည္း ရခ်င္မွ ရတာမဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးမရၾကတဲ့အျဖစ္ကို အိမ္ေထာင္ၿပိဳကြဲဖို႔အေၾကာင္းလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ မျမင္ဘူး” မိန္းကေလးက ကၽြန္ေတာ္ေျပာသမွ် ျပံဳးလို႔သာ နားေထာင္ေနေတာ့သည္။ "ဟုတ္ပါၿပီဆရာ။ တကယ္လို႔မ်ား ကၽြန္မဘက္က ခြင့္လႊတ္ၾကည္ျဖဴတယ္ဆိုရင္ သူ ကၽြန္မဆီ ျပန္လာႏိူင္ပါဦးမလား" "ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ ျပန္ၾကည့္ေပးပါ့မယ္ ခင္ဗ်ာ" ထိုစဥ္မွာ တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ အခန္း၀ကို ၾကည့္မိေတာ့ ေရသန္႔တစ္ဘူး ထပ္မွာထားတာကို လာပို႔ေသာ စားပြဲထိုးကေလးကို မွန္တံခါး၀မွတစ္ဆင့္ ျမင္ရသည္။ ၀င္ခဲ့ဖို႔ ေခါင္းဆတ္ျပလိုက္ၿပီး စားပြဲထိုးေလးထြက္သြားမွ မိန္းကေလး၏ဆႏၵအတိုင္း မိန္းကေလးရဲ႕ ညာဘက္လက္ဖ၀ါးကို ကၽြန္ေတာ့္လက္ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ကာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ႏွလံုးသားမိတၱဴ ကူးေပး ရန္ ျပင္ဆင္ရသည္။ မိန္းကေလးက သူ႔မ်က္လံုးအစံုကို မွိတ္ထားၿပီး တစ္ခ်က္ခ်င္း ပံုမွန္အသက္ရွႈသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္ၿပီး စိတ္တံခါးတို႔ကို စတင္ဖြင့္လွစ္သည္။ စိတ္တို႔ကို စုစည္းကာ ႏွလံုးသားဗဟိုတြင္ တင္သည္။ မိန္းကေလး၏ ႏွလံုးသားက ၿငိမ္သက္ေနေသာကန္ေရျပင္လို ပကတိ စိတ္လက္ေအးခ်မ္းစြာ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာသာ…။ ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး အပူဟပ္ခံလိုက္ရသလိုလို.... တစ္စံုတစ္ခုေသာ အာရံုက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးတို႔ကို အတင္းတြန္းဖြင့္ေနသလိုလို၊ ေဘာင္ဘင္ခတ္လြန္းလွသည္။ ရွိသမွ် အသိစိတ္တို႔ကို စုစည္းရင္း ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္လည္ဖမ္းယူဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ျပန္သည္။ မရပါ။ တကယ္တမ္း အားနည္းေန သည္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးအိမ္သည္ အျပင္သို႔ ေပါက္ထြက္က်လာေတာ့မတတ္ ေဘာင္ဘင္ ခတ္လွ်က္ ရွိေနေလသည္။ ထူးဆန္းစြာပင္ တစ္ခါမွ မျဖစ္ဖူးေသာ ႏွလံုးအိမ္၏ ပုန္ကန္မႈကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မယံုႏိူင္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ ခဏကေလးပါ။ ခဏအၾကာမွာ မိန္းကေလးႏွင့္ ႏွလံုးသားခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္အမိမွာ ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိူင္ၿပီးႏွင့္ေသာ စိတ္အာရံုတို႔က သူမႏွလံုးသားကို မိတၱဴတစ္စံု ကူးခ်လိုက္သည္။ မိတၱဴကူးျခင္းအလုပ္ၿပီး၍ မသိမ္းဆည္းရေသးခင္မွာပင္ အာရံု၏ညႊန္ျပရာေနာက္သို႔ မ်က္လံုးမ်ားက ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ၾကည့္မိေလသည္။ အာရံုမ်ားမွာ မွန္ျပဴတင္းတံခါးေပါက္သို႔ ျပေနေလသည္။ မွန္ျပဴတင္းတံခါး…။ တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္ထိုးေဖာက္ ျမင္ရေအာင္ ၾကည္လင္ေနေသာ မွန္ျပဴတင္းတံခါးေပါက္။ ဘာမွ မထူးဆန္းလွေသာ မွန္ျပဴတင္းတံခါးပင္။ ထိုျပဴတင္း၏ ေနာက္ဘက္သို႔ ေက်ာ္၍ၾကည့္မိေသာအခါတြင္မူ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားတို႔ ရင္ဘတ္ထဲမွ ရုတ္တရက္ ခုန္ေပါက္ထြက္ေတာ့မလို၊ ကၽြန္ေတာ့္ပကတိမ်က္လံုးမ်ားမွာလည္း ေစ့ပိတ္ထားရာမွ ျဗဳန္းကနဲ ပြင့္လာၾကေလသည္။ ဆြဲေဆာင္မွႈရွိရွိ လွေသာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္။ ေဘးမွ အမ်ိဳးသား၏လက္ေမာင္းကိုမွီတြဲကာ ခပ္ႏြဲ႔ႏဲြ႔ေလး ဆိုင္ထဲ လွမ္း၀င္လာေနသည္ကို မွန္ျပတင္းၾကည္ၾကည္မ်ားမွတစ္ဆင့္ ျမင္လိုက္ရေလသည္။ စံုတြဲတစ္တြဲ၊ ခ်စ္ၾကည္ႏူး ကၽြမ္း၀င္ေနၾကေသာ ေမာင္ႏွံဆိုသည္မွာ ေျပာဖို႔မလိုေအာင္ သိသာေနေသာ အေနအထားႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဘယ္လိုပတ္သက္ပါလိမ့္၊ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဘာမ်ား ထူးဆန္းပါလိမ့္ဟု မေတြးႏိူင္ေသး၊ မ်က္လံုးမ်ားကို ျပန္လည္မွိတ္ခ်လိုက္ကာ အမွႈသည္မိန္းကေလး၏ ႏွလံုးသားကို မိတၱဴကူးျခင္း၌ ျပန္လည္၀င္စားလိုက္ေလ၏။ ေမးေနၿပီ။ မိတၱဴကူးအၿပီး သိမ္းဆည္းကာနီးတိုင္းမွာ ေမးေလ့ရွိေသာ ဘယ္လိုသိမ္းမွာလဲဆိုသည့္ ေမးခြန္းပင္။ စိတ္ႏွင့္ အျမန္ေျဖရင္း သိမ္းေနက်အတိုင္း ႏွလံုးသားႏွစ္စံုကို ေသသပ္စြာ သိမ္းဆည္းလိုက္ႏိူင္ပါသည္။ ေမာပန္းေနေသာႏွလံုးသားကို ၿငိမ္ေအာင္ျပန္ထိန္းရင္း အဆံုးမွာ အျမင္တို႔ၾကည္လင္လာေသာ္ မွန္ျပဴတင္းေပါက္မွ တစ္ဆင့္ ျမင္လိုက္ရေသာ.... အမ်ိဳးသားလက္ေမာင္းအား ႏဲြ႔လ်စြာမီွတြယ္ထားေသာ.....ထိုလွေသာမိန္းမသည္ တစ္ျခားသူ မဟုတ္....၊ ကၽြန္ေတာ့္ ဇနီးျဖစ္သည္ဟု အာရံုတံခါးမွာ တိက်ရွင္းလင္းျမင္ရကာ ေသခ်ာသိလိုက္ရေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ခုနကႏွင့္ ဆန္႔က်င္စြာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ႏွလံုးအစံုတို႔ ေယာက္ယက္ခတ္မေန။ ထူးျခားလွေပ၏။
(င)
ထူးဆန္းစြာပင္ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္၏ ေဖာက္ျပန္မွႈ၌ ခါးသည္းေလာင္ကၽြမ္းစြာ ခံစားမေနရပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားတို႔၏ ပကတိၿငိမ္၀ပ္ေနမွႈကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အ့ံၾသေနရခ်ိန္။ မိန္းကေလး၏ႏွလံုးသားမိတၱဴကို စစ္ေဆးဖတ္ရွႈ႕ခ်ိန္က်မွ ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကုိယ္လံုး ေအးစက္ေတာင့္တင္းသြားခဲ့သည္။ သြားၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မမွားခဲ့ဖူးေသာ အမွားအျဖစ္ မိန္းကေလး၏ႏွလံုးသားကို Save as-အျဖစ္ႏွင့္ သိမ္းဆည္းမည္ဟု ဖိုင္အသစ္ႏွင့္ မသိမ္းဆည္းမိဘဲ save ဟု ေကာ္မန္းေပးကာ ကၽြန္ေတာ့္နွလံုးသားအစစ္ေပၚတြင္ overwrite-အစားထိုး သိမ္းဆည္းခဲ့မိေလၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္နွလံုးသားႏွင့္မဟုတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္၏ ေဖာက္ျပန္မႈအေပၚ ခံစားမွႈမဲ့ေနသည္မွာ သဘာ၀ က်ပါသည္။ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ပိုေတာင္ေကာင္းေသးသည္ မဟုတ္လားဟု ေတြးမိသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုႏွလံုးသားသည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ျဖင့္ ငံ့လင့္ေနသေယာင္ရွိေသးသည္။ ထိုတစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ ကၽြန္ေတာ္မသိေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္၍ေနေလသည္။ ထိုအမ်ိဳးသားသည္ ကၽြန္ေတာ့္အမွႈသည္မိန္းကေလး၏ အမ်ိဳးသားေပ။
(စ)
ခုတစ္ေလာ မွန္ထဲၾကည့္လိုက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာမွာ ပန္ကာတစ္လံုးကို ေတြ႔ေနရသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ သက္ရွိလူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ပန္ကာသည္ သက္ရွိရုပ္၀တၳဳတစ္လံုးျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သက္ရွိပန္ကာတစ္လံုးလည္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္သိေသာ ပန္ကာသည္ ႏွလံုးသားမရွိပါ။ ကိုယ့္အပိုင္ႏွလံုးသား မရွိေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ႏွလံုးသားမဲ့သည့္ပန္ကာႏွင့္ ဘာမ်ား ပိုထူးဦးမည္နည္း။ အေျခအေနအေတာ္ဆိုးေသာ၊ ျပန္ေပါင္းထုပ္ရန္ မျဖစ္ႏိူင္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္အမွႈသည္မ်ားကို အမွန္အတိုင္းအသိေပးဖို႔ လိုအပ္လာတိုင္း ျဖစ္ေနက် စိတ္အခက္အခဲထက္ ပိုမိုဆိုး၀ါးေသာ ခံစားမွႈမ်ိဳးပင္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ထိုခံစားမႈမ်ိဳး တိတိက်က်ခံစားေနရသည္။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားအစစ္ကို Restore-ျပန္လည္ထည့္သြင္းရန္ ေကာ္မန္း မေပးရေသးပါ။ ေပးရန္လည္း တြန္းအားမရွိပါ။ တြန္းအားရွိလွ်င္ေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္ မ၀့ံပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္၏ ေဖာက္ျပန္မႈသည္ အမွန္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ေစ့ႏွင့္တပ္အပ္ျမင္လိုက္ရေသာ အမွန္တရားပင္။ ထိုအမွန္တရားဆိုသည္ကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အင္အားမရွိေသးတာ ကၽြန္ေတာ္ အေသအခ်ာ က်ိန္ဆိုရဲပါသည္။
Author: ခ်စ္ၾကည္ေအး
No comments:
Post a Comment