၂၀-ဒီဇင္ဘာ - ၂၀၀၃ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္ ျပည္ပဆိုက္ေရာက္ခန္းမ။ ကိုထြန္းသူရ ရဲ႕မ်က္၀န္းေတြျပဴးက ်ယ္သြားသလို က ်မရဲ႕ေျခလွမ္းေတြလည္း မွားခဲ့ရပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ အတိတ္က အရိပ္လုိက ်န္ခဲ့ျပီပဲ။ သူလည္းသူ႕ အိမ္ေထာင္ႏွင့္သူ။ ၂ဦး၂ဖက္လံုး ေစာင့္ထိန္းရမည္ေလ။ ရင္ခုန္သံေတြရပ္ တန္႕လိုက္စမ္း၊ေျခလွမ္းေတြကိုထိ္န္းခ်ဳပ္လိုက္စမ္း။ အတိတ္ကအျဖစ္ေေတြ ကျပန္္ျမင္လုိက္စမ္း၊ဒီေန႕မွာ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္လာမယ္မွန္း ၾကိဳသိထားသားပဲေလ။ ဘာေၾကာင့္မ်ားေျခလွမ္းေတြပ်က္ရမွာလည္း။ ကၽြန္မကုိယ္ ကၽြန္မ ျပန္သတိေပးရင္း ေရွ႕သုိ႕ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ပါသည္။ သားငယ္ကေတာ့ မေတြ႕တာ ၃ႏွစ္ေလာက္ၾကာသြားတဲ့ သူ႕အမကုိေပြ႕ခ်ီျပီးေတာ့ ရမ္းေနတာမို႕ ျမင္ရတဲ့သူတိုင္းကုိ အေပ်ာ္ေတြကူးစက္ေစခဲ့သည္။ သူကေရာ….သူကလည္း ၁၀စုႏွစ္ေက ်ာ္ကဲြကြာခဲ့တဲ့ သားနဲ႕သမီးကုိ ၀မ္းနည္းရိပ္ေတြစပ္ယွက္ေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ သို႕ေပမယ့္ ႏွဳတ္ခမ္းမ်ားက ျပံဳးလုိ ႕ေနခဲ့သည္။ သူလွမ္းဆဲြတဲ့ ခရီးေဆာင္အိတ္ကုိ သမီးၾကီးေရာ သူမေရာ အလိုက္သင့္လွမ္းေပးလိုက္ရင္းက မျမင္ရတာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ Wheel Chair ေပၚက အန္တီေမ၏ သနပ္ခါးနံ႕သင္းေနေသာ ပါးျပင္ကုိ ခါးကုိင္းကာ နမ္းျပီး ႏွဳတ္ဆက္ခိုက္ .. ေျခလွမ္းစဖို႕ျပင္တဲ့သူ႕ေျခေထာက္ေပၚ သုိ႕ ကၽြန္မပုခံုးထက္ကပု၀ါစက ေလွ်ာကနဲ က်သြားသည္။ ပု၀ါစကုိျပိဳင္တူေကာက္ရင္းကေဖာင္းေဖာင္းအိအိ လက္သြယ္လွလွေလးဆီကုိ သူ႔မ်က္၀န္းေတြ ေငးကနဲျဖစ္သြားတာျမင္လုိက္မိသည္္။ ဟုတ္တယ္ ကိုထြန္းသူရ ကၽြန္မလက္သည္းေတြက အရင္က ရွင္ျမင္ေနက ် ေယာက ်ာံးဆန္ဆန္လက္သည္းတံုးတိတိေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ပု၀ါစကုိိ ပုခံုးေပၚအသာျပန္တင္းရင္း အန္တီေမ့တြန္းလွည္းကုိ ကူတြန္းလို႕ သားအဖ ၃ေယာက္ေရွ႕က အသာအယာေလးေက ်ာ္တက္လိုက္သည္။ ဒီတစ္ေန႕ေတာ့သားအဖတစ္ေေတြေတြ႕တုန္းရင္းႏွီးစြာေနၾကပါေစ။ကုိယ့္ အတြက္ေၾကာင့္ေတာ့ျဖင့္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစလို။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မေသခ်ာသိေနျပန္တာပဲ။ ကၽြန္မရဲ႕ ႏူးညံ့တဲ့လမ္းေလ ်ွာက္ဟန္ကုိ ရွင္အံ့ၾသေနတယ္ဆိုတာကိုေပါ့။ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ကေလးတို႕ကုိ တခ်က္ေခါင္း ငဲ့ၾကည့္ျပီး ေခါင္းညိမ့္ႏွဳတ္ဆက္ခ်ိန္မွာ အ့ံၾသပြင့္ဟေနတဲ့ ရွင့္ႏွတ္ခမ္းေတြ ကိုျမင္လုိက္မိသလို ရွင့္မ်က္၀န္းေတြက ခံစားခ်က္အရိပ္ေတြကုိလဲ ကၽြန္မ အမိအရဖတ္လိုက္မိလို႕ပဲ။ လူဆိုတာ တသမတ္ထဲေနပါ့မယ္လို႕ ဘာလို႕မ်ား မွတ္ခ်က္ေတြ ခ်ခဲ့ရသလည္း ကိုထြန္းသူရရယ္။ အဲ့ဒါ ရွင္မွားခဲ့တာေပါ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀စုႏွစ္ေက ်ာ္က တိုင္းအလွမယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အလွအပကုိ ကၽြန္မအလွထက္ မက္ေမာျပီး လိုက္သြားခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္မဟာလည္း အလွအပ အတြက္ အခ်ိန္ေပးလုိ႕ျပဳျပင္ႏိုင္ခဲ့ရင္ တိုင္းအလွမယ္ေလးနီးပါးေလာက္လွလာပါလိမ့္မယ္လုိ႕ ဘာေၾကာင့္မ်ားရွင္ ျဖည့္ မေတြးေပးမိတာလည္းဟင္။ အိမ္ေထာင္မွဳေတြထိန္းသိမ္းရင္း အိမ္၀င္ေငြရွာေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကုိယ္သင္းနံ႕ကေတာ့ေရေမႊးရန႕ံသင္းေနဖို႕ထက္ေခၽြးနံ႕ပဲရိွေနဖို႕မ်ားပါတယ္။ အဲ့ဒိေတာ့ေရေမႊးန႕ံသင္းေနတဲ့ ဇနီးငယ္ေလးကို ရွင္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ရွင္အခုခ်ိန္မွာ ေနာင္တမရသင့္ဘူးေလ ရွင္ရယ္။ ရွင္နဲ႕ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာ သမီးၾကီးရဲ႕ျပည္ပပညာေတာ္သင္ျပီးဆံုးတဲ့ကာလမွာ၊ေျမးေတြနဲ႕ ေခၽြးမကို မေတြ႕တာၾကာလွျပီျဖစ္သလို က ်န္းမာေရးလည္း မေကာင္းေတာ့တာမို႕၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ျဖင့္ ေတြ႕ခ်င္တယ္လို႕ သားေတာ္ေမာင္ကို ပူဆာလို႕ မိခင္ၾကီးကုိ ေလဆိပ္ကို လုိက္ပို႕ရင္း… သမီးၾကီးကုိ လာၾကိဳရတဲ့ ရွင္နဲ႕၊ ရွင့္ကုိ တစ္သက္မေတြ႕ခ်င္ေတာ့တဲ့ ကၽြန္မ၊ ဒီေန႕ေတာ့ျဖင့္ မျဖစ္မေန မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္ရျပန္ျပီေလ။ ကၽြန္မတို႕တစ္ေတြေက ်ာခိုင္းခဲ့ျပီးထဲက ဒီလိုေန႕မိ်ဳး၊အခ်ိန္မ်ိဳးကုိ ေနာက္တခါျပန္မၾကံဳခ်င္ေပမယ့္ ေယာကၡမေဟာင္းဆႏၵကို ကၽြန္မက ဥေပကၡာမွ မျပဳႏိုင္ပဲေလ။ ဒီေတာ့ ~~~~ ဒီေန႕…နာရီပိုင္းကေလး….ကေလး၂ေယာက္နဲ႕ရွင္ ညေနေစာင္းလုိ႕မိုးခ်ဳပ္သည္အထိေတာ့ေပ်ာ္ၾကဦးေပါ့။ ျပီးရင္ေတာ့ ကိုယ့္လမ္းကုိယ္ေလ ်ွာက္လုိ႕ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွ တစ္ခါျပန္ေတြ႕ရလိမ့္မယ္ဆိုတာကုိေတာ့ ကံၾကမၼာကပဲ ကၽြန္မတို႕ထက္ ပိုသိလိမ့္ေတာာ့မယ္ေလ။
(၂)
ေန႕လည္ကအေၾကာင္းမ်ားကုိျပန္ေတြးရင္း မ်က္လံုးမ်ားကေမွးစင္းလာသည္။ သားငယ္ေလးက ၾကာလိုက္တာ။ ဒီကေလး ဘယ္ေတြမ်ားသေ၀ထိုးေနပါလိမ့္။ ေဆာင္းေလက ေအးကေအးနဲ႕ အေႏြးထည္လည္းပါမသြား။ ခ်မ္းမ်ားခ်မ္းေနမလားလို႕ စဥ္းစားကာျခံ၀ကိုျမင္ႏိုင္မယ့္ ဆုိဖာေပၚေျပာင္းထိုင္လိုက္သည္။ သူ႕အေဖႏွင့္ခၽြတ္စြပ္တူေသာသား။ ဒီသားေလးကုိေတာ့ အနည္းငယ္ဆုိးသည္မို႕ သမီးၾကီးထက္ပိုဂရုစိုက္ရကာအခ်စ္ပုိခဲ့ရသည္။ ခုလည္းေန႕ခင္းကသူ႕အေဖကုိ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ႏွဳတ္မဆက္လို႕မ်ား ကၽြန္မကို စိတ္ညိဳျငင္ေနသလားမသိ။ ၁နာရီခဲြတာေတာင္ အိမ္ျပန္မေရာက္ေသး။ စဥ္းစားရင္းႏွင့္ ကၽြန္မမ်က္လံုးမ်ား ေနာက္တစ္ၾကိမ္စင္းက ်လာခဲ့ျပန္သည္။ အိပ္ခ်င္လုိက္တာကြယ္။
(၃)
ကားေသာ့ကုိအသံမျမည္ေအာင္သတိထားကိုင္ျပီး နံရံကခ်ိတ္တြင္ တိတ္တိတ္ေလး ခ်ိတ္လိုက္သည္။ ေျခသံကုိလည္း အသံမထြက္ေစဖို႕ ခပ္ဖြဖြနင္းရင္း ကၽြန္ေတာ့့ကိုေစာင့္လ်က္က အိပ္ေပ်ာ္သြားဟန္ရိွတဲ့ ေမေမ့နားတိုးကပ္သြားလုိက္သည္္။ ဧည့္ခန္းမွာထြန္းထားတဲ့ညမီးျပာလဲ့လဲ့ေအာက္က ၂ေယာက္ထုိင္ဆိုဖာေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့ေမေေမေလ…….….ေခြေခါက္ေခါက္ေလးအိပ္ေပ်ာ္လုိ႕။ ကၽြန္ေတာ္ ေမေမ့နားသုိ႕ တိုးကပ္ျပီး မ်က္ႏွာကိုတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ဂ်စ္တိုက္ခဲ့ျပီး ေမေမ့ဆႏၵကုိ တစ္စက္မွ မလိုက္ေလ်ာခဲ့ဘဲ အျမဲဆန္႔က်င္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္္ ေမေမ့မ်က္ႏွာကုိ ဒီလိုမ်ိဳးတစ္ခါမွ တစ္စိမ့္စိမ့္မၾကည့္ဖူးတာအမွန္ပါ။ အထူးသျဖင့္ေဖေဖ့ဆီကဖုန္းလာတဲ့အခါတိုင္း နားမေထာင္ခ်င္ခဲ့ဘဲ ခ်ာကနဲလွည့္ထြက္သြားတတ္တဲ့ ေမေမ့မ်က္ႏွာတည္တည္ကို ၾကည့္ပင္မၾကည့္ခ်င္ခဲ့။ ခုေတာ့အိမ္ေဟာင္းတြင္ေတြ႕ခဲ့ရသည့္ ဖိုင္တဲြေလးတစ္ခုထဲက ဒိုင္ယာရီေလးတစ္အုပ္ကပဲ ကၽြန္ေတာ့့ရဲ႕ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲေပးလုိက္သည္။ သားမိုက္ကိုခြင့္လႊတ္ပါေမေမ။ ဒီမနက္မိုးေသာက္အလင္းေရာက္ခ်ိ္န္ကစလို႕ေမေမ့အတြက္ အားကိုးရတဲ့သားျဖစ္ေစရပါေတာ့မယ္။ ဘ၀ကို တစ္ေယာက္ထဲရုန္းကန္ရင္း အရာရာကုိမေၾကာက္ဟန္ေဆာင္ေနရတဲ့ေမေမ့ကုိ ရန္ျပဳမယ့္က်ား မျဖစ္ေစရေတာ့ပါဘူူးဗ်ာ။ အရာရာအားထားရတဲ့ သားပဲျဖစ္ေစရပါေတာ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကတိေပးပါတယ္။ ကတိတစ္ခုကိုခုိင္ခိုင္မာမာခ်မွတ္ျပီးေမေမ့ကိုအိပ္ခန္းထဲေပြ႕ခ်ီဖို႕ စဥ္းစားလိုက္သည္။ အင္း...မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ။ေမေမႏိုးသြားမွာေပါ့။ အိပ္ပါေစ။ မနက္က ်ဆိုင္ထြက္ရဦးမွာ။ အိပ္ခန္းထဲကေစာင္ေလးသြားယူျပီး ေမေမ့ကိုယ္ေပၚမွာ ခပ္ဖြဖြေလး ျခံဳေပးလုိက္သည္။ ေမေမ့မ်က္ႏွာကုိေငးစိုက္ၾကည့္ေနရင္းက….က ်ေနာ္ေမေမ့ကိုအရဲြ႕တိုက္တဲ့
အခါတိုင္း အန္တီျမတ္ေျပာျပခဲ့တဲ့ သနားစရာေမေမ့အေၾကာင္းေတြက ေခါင္းထဲျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္။.. “မင္းေမေမက physic major မွာေတာ့ အလွ ဘုရင္မဘဲြ႕ကိုမရရိွခဲ့ေပမယ့္ အိေျႏၷႏွင့္တည္တံ့တဲ့သူ။ ေခ်ာေမာလွပသူအျဖစ္ လူၾကိဳက္မ်ားခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူ႕ကုိမွမခ်စ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ခ်စ္သူရည္းစားေတာင္ မထားခဲ့ဘူး။ မင္းအဘြားဖြင့္ထားတဲ့ ေရႊဆိုင္မွာပဲ အန္တီျမတ္နဲ႕ အတူ ကူညီေပးရင္း ဘဲြ႕ရတဲ့အထိ အခ်ိန္ေတြကို ေအးေအးေဆးေဆးျဖတ္သန္းခဲ့တာ။ မင္းေမေမေက်ာင္းျပီးခ်ိန္မွာ အန္တီျမတ္က အိမ္ေထာင္က ်ျပီး လွည္းတန္းေစ်းမွာ ေရႊဆိုင္ဖြင့္။ မင္းေမေမကေတာ့ အဖြားနဲ႕အတူ အရင္ေရႊဆုိင္မွာပဲ ဆက္လက္ေရာင္း၀ယ္ရင္း ဘ၀ကို ေအးေအးေဆးေဆးျဖတ္သန္းခဲ့တာ။ မင္းအေဖနဲ႕ေတြ႕ျပီးမွပဲ ခုလုိမာေက ်ာေက ်ာနဲ႕ ဘ၀ကိုက ်ားကန္ေနရတဲ့ က ်ားနာ မေလး ျဖစ္သြားတာေပါ့” မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာရိွတဲ့ ဆိုဖာေပၚလွဲအိပ္ခ်လိုက္ရင္း အိမ္ေဟာင္းမွာဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ေမေမ့ဒိုင္ယာထဲက ေမေမ့အေၾကာင္းကုိ… က ်ေနာ္ျမင္ေတြ႕ေနက ွေမေမ့ငယ္စဥ္က ဓာတ္ပံုေလးေတြနဲ႕ ယွဥ္တဲြ ျမင္ၾကည့္ေတာ့..အတိတ္ကေမေမက.............
(၄)
ေမေမ့ဒိုင္ယာရီ။။။။
တစ္ခုေသာညေနခင္းမွာေတာ့ သႏၱာ့ေမေမထံသို႕ ဖုန္းေကာလ္တစ္ခု၀င္လာခဲ့သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူေမာင္းေသာကားက ဆိုက္ကားသမားတစ္ဦးကုိ ၀င္တိုက္မိခဲ့သည့္အတြက္ ေနရာတြင္ပင္ ပဲြခ်င္းျပီးဆံုးသြား သည္တဲ့....။ ခုေတာ့စခန္းမွာ အခ်ဳပ္ခံထားရပါသည္။ လာေတြ႕လွည့္ပါတဲ့။ ပူျပင္းလွစြာေသာ ရင္အစံုနဲ႕ပဲ..သားအမိ ၃ေယာက္ ဖခင္ကို သြားေတြ ႕ခဲ့သည္။ အခ်ဳပ္ထဲက ဖခင္ကေတာ့ ေခါင္းၾကီးငိုက္စုိက္ခ်ကာေျပာျပခဲ့သည္။ မေတာ္တဆမွဳေပမယ့္ အသက္ေသဆံုးသြားသည့္တိုင္ေအာင္ျဖစ္မွဳေၾကာင့္ မလြဲမေသေထာင္က ်ပါေတာ့မည္တဲ့။ စခန္းမွာခ်ဳပ္ထားစဥ္ကာလအတြင္း ဖခင္ကိုတြယ္တာလြန္းသူသမီးပီပီ မ်က္ရည္မ်ားကုိ ထိန္းမရခဲ့...သူမ၏ ေ ခ်ာေမာေသာမ်က္ႏွာ၊ မ်က္ရည္လည္ေသာမ်က္၀န္းတို႕က ပတ္၀န္းက ်င္ကိုသတိထားလို႕ ေ၀့မၾကည့္ခဲ့မိေပမယ့္.. သူမကိုသတိထားမိေနေသာ ပတ္၀န္းက ်င္မွလူတစ္ဦးကေတာ့ ရွိေနခဲ့သည္။ သူကေတာ့ သာမန္အငယ္တန္းအရာရိွေပါက္စေလးအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ လူရည္သန္႕ေခ်ာေမာ သူတစ္ဦး။ ေယာက ်ာံးသားမရိွေတာ့ေသာ သူမတုိ႕သားအမိအတြက္ လိုအပ္ေသာအကူအညီမ်ား တတ္ႏုိင္သေလာက္ေပးရင္းျဖင့္..သူသည္ သႏၱာ့ဘ၀ထဲသို႕ တစတစ တုိး၀င္လာခဲ့သည္။ ဖခင္၏ အားကိုးေက ်းဇူးတင္မွဳ၊ မိခင္၏ အားထားမွဳ၊ သူမ၏ မ်က္ရည္မ်ားကို ေလ ်ာပါးေအာင္ အားေပးႏုိင္စြမ္းရိွမွဳတို႕ကလည္း သူႏွင့္သႏၱာတုိ႕၏ နီးစပ္ႏိုင္စြမ္းကို ပိုမိုျမန္ဆန္ေစသေယာင္။ အတိုဆံုးေျပာရလ ်ွင္ေတာ့ ၃ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာပင္ ႏွစ္ဦးနွစ္ဖက္မိဘမ်ား သိရိွသေဘာတူေသာ ခ်စ္သူရည္းစားအျဖစ္ရရိွခဲ့ျပီး၊ ၄ႏွစ္တာကာလ မွာေတာ့ အၾကင္လင္မယားျဖစ္ခဲ့သည္။ သာမန္၀န္ထမ္းေလးဘ၀မွာ အိမ္ေထာင္ေရးအတြက္ ၀င္ေငြပူပန္ရမွဳမရိွရေစဘဲ၊ ရိုးသားၾကိဳးစားေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႕ ဆက္လက္ရပ္တည္သြားႏိုင္ရန္အတြက္.သူမသာလ်င္ မိသားစုတာ၀န္ကို ယူေဆာင္ခဲ့သည္။ မေလာက္ငွေသာလစာ၀င္ေငြျဖင့္ မိသားစုတာ၀န္ထမ္းပိုးရလို႕ ဂုဏ္သိကၡာေတြ ခ်စားခံရမယ့္အျဖစ္ကိုေတာ့ သူမ လက္မခံလိုပါ။ ႏြမ္းပါးေသာ မိသားစုဘ၀မွ ေပါက္ဖြားလာသူမို႕လည္း မ်က္ႏွာငယ္ကာ အားငယ္စိတ္၀င္သြားမွာလည္း စိုးမိသည္။ သည္ေတာ့ လိုခ်င္တာမွန္သမွ် မရမရိွရေစဖို႕ သူမကသာ ပံ့ပုိးကူညီခဲ့သည္ေပါ့။ လက္ကုန္ဖုန္းေပၚခ်ိန္ဆိုလည္း ေနာက္ဆံုးေပၚဟန္းဆက္သာ ကုိင္ရေစဖုိ႕။ ေနာက္ဆံုးေပၚကား ထည္လဲစီးကာရံုးတက္ႏိုင္ေစဖို႕၊ စီးပြားကို ကုန္းရံုးရွာလို႕ သူမရဲ႕ေန႕လည္ေတြကုိ ကုန္ဆံုးေစခဲ့သည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္လည္းမနားနိုင္ေသး၊ အိမ္မွဳကိစၥလုပ္ေနသူမ်ားကုိ စီမံခန္႕ခဲြ႕ရင္း စီးတဲ့ေရ ဆည္တဲ့ကန္သင္း လုပ္ရျပန္သည္။ တခါတရံေတာ့လည္း သူ႕ကုိ တီတီတာတာစကားေတြနဲ႕ ခၽြဲႏဲြ႕ဖို႕အခ်ိန္ေတာင္မရတတ္ခဲ့။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာသည္တခုကေတာ့ အျမဲေလးစားျမတ္ႏုိးစြာျဖင့္ သူမဆက္ဆံခဲ့သည္ပင္။ မျပည့္စံုေသာ ခင္ပြန္းသည္၏ မိဘေမာင္ႏွမမ်ားကို ကိုယ့္မိသားစုအရင္းအျဖစ္ အစစဂရုစိုက္ရင္း..သမီးၾကီး ဆြီတီ ကိုေမြးဖြားခဲ့သည္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ရဲ႕ေျမးဦး သားဦးမို႕ အစစ အလုိလိုက္ခံရေသာ ဆြီတီ့့ဘ၀ကေလး ေကာင္းခဲ့ပါသည္။ သည္အေတာအတြင္းမွာပဲ.. သူ႕ရာထူးမ်ားက တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္တိုးတက္လာသည္။ သႏၱာ့ဖခင္သည္လည္း ေထာင္မွျပန္လြတ္လာျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သႏၱာတို႕ဘ၀ေလးကေတာ့ ေပ်ာ္စရာအတိေပါ့။ “ကုိၾကီးရဲ႕လစာက တစ္ကုိယ္ရည္သံုးစဲြစရိတ္နဲ႕ ကုန္သြားတယ္ကြာ။ သႏၱာနဲ႕ကေလးအတြက္လည္း ဲမေထာက္ပံ့ႏိုင္ဘူး။ ကုိၾကီးကုိေပးလာတဲ့ အခြင့္အေရးတခ်ိဳ႕ကုိ လက္ခံလိုက္ရင္ေကာင္းမလား” “အို…မလုပ္ပါနဲ႕…သႏၱာ့ဆိုင္က၀င္ေနတဲ့၀င္ေငြက ၂မိသားစုစာေကာင္းေကာင္းေလာက္ရံုမက၊ သားသမီးေတြကုိလည္းျပည့္စံုေအာင္ ထားႏိုင္ပါတယ္ကုိၾကီးရယ္။ ကိုၾကီးရဲ႕သိကၡာနဲ႕ နာမည္ေကာင္းကိုပဲထိန္းသိမ္းျပီး အလုပ္ကိုၾကိဳးစားေနာ္။ က ်န္တဲ့ အိမ္ကိစၥ၊ စီးပြားေရး ကိစၥ ဘာမွမစဥ္းစားနဲ႕၊ သႏၱာ့တာ၀န္ပဲထား။” “လိမၼာလုိက္တာသႏၱာရယ္။ ကိုၾကီးမိန္းမရကံေကာင္းတယ္တဲ့။ ကို္ၾကီးကုိဘာအပူအပင္မွမရိွရေအာင္ သႏၱာကထားႏုိင္တယ္တဲ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေျပာၾကတယ္ကြသိလား။ သိပ္ခ်စ္တယ္သႏၱာ” ေျပာရင္္းက ေရႊပံုးေပၚတင္ထားတဲ့ သႏၱာ့လက္ကို ဆုပ္ကိုင္နမ္းရိွဳက္ဖို႕ ၾကိဳးစားလာသည္။ ပတ္၀န္းက ်င္ကိုတစ္ခ်က္ေ၀့၀ဲၾကည့္လိုက္ရင္း လက္ကုိအသာရုန္းဖယ္မိသည္။ လူေတြေရွ႕မွာမသင့္ေတာ္ဘူးေလကြယ္။ ေမေမနဲ႕စကားေျပာေနတဲ့ ေစ်း၀ယ္တခ်ိဳ႕၏ မ်က္၀န္းမ်ားကလည္း ဒီဖက္ကို ေ၀့၀ဲလာသေယာင္။ “ကုိၾကီးကလည္း လူေတြေေရွ႕မွာသႏၱာရွက္တယ္။” မ်က္လႊာခ်ကာ ရွက္ျပံဳးႏွင့္ေျပာေလေတာ့ ကိုၾကီးက ခပ္ဖြဖြရယ္ေမာသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ ဆိုင္မ်ားမွလူအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေစ်း၀ယ္အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ၾကည္ႏူးျပံဳးေလးနွင့္မသိမသာ ၾကည့္ၾကသည္။ လိုက္ဖက္ညီတဲ့ သႏၱာတို႕ေမာင္ႏွံရဲ႕ ေရွ႕ေရးကုိ ဘယ္သူကမ်ားၾကိဳသိခဲ့မွာလည္းေနာ္။
(၅)
“ကဲ…ရံုးျပန္ေျပးလိုက္ဦးမယ္သႏၱာ၊ သႏၱာ့ကားယူသြားမယ္ေနာ္။ တကၠစီနဲ႕လာခဲ့လို႕ ရံုးကားမယူခဲ့မိဘူး” ကားေသာ့ကိုလွမ္းေပးလုိက္ရင္းက “သတိထားေမာင္းေနာ္ ကားေတြကၾကပ္ပါဘိနဲ႕” ဟုတိုးတိုး ဖြဖြမွာျဖစ္ျမဲ။ ယူနီေဖာင္းသပ္ရပ္စြာနဲ႕ထြက္ခြာသြားတဲ့ ခင္ပြန္းသည္ ေက ်ာျပင္ကို ၾကည့္ကာ ၾကည္ႏူးျပံဳးႏွင့္ က ်န္ရစ္ျမဲ။ ထုိ႕ေနာက္အလုပ္ထဲအာရံုႏွစ္လုပ္ကာ ေန႕တစ္ေန႕ကုန္လြန္ေအာင္ၾကိဳးစားရျပန္သည္။ မနက္ေစာေစာအိပ္ရာထခ်ိန္မွ အစျပဳလုိ႕ ဆြီ္တီေလးအား မူၾကိဳပို႕ဖုိ႕ျပင္ဆင္။ ေမေမႏွင့္အတူဆြမ္းေတာ္ကပ္၊ေရခ်မ္းကပ္္။ မိမိကိုယ္ကို ဖီးလိမ္းျပဳျပင္လ်က္ ဆိုင္ထြက္ဖို႕အဆင္သင့္လုပ္္။ အိမ္အကူေလးမ်ားကို တစ္ေန႕တာ ညႊန္ၾကားခ်က္ေပး။ ခင္ပြန္းသည္ရံုးသြားလ ်ွင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေစရန္ အ၀တ္အစားေလးမ်ားၾကိဳတင္ထုတ္ေပး။ ဒီလိုႏွင့္မိုးစင္ စင္လင္းေတာ့ သမီးကို ေက ်ာင္း၀င္ပို႕၊ ေမေမႏွင့္အတူ ဆိုင္ကိုတန္းသြားကာ ဆိုင္ခင္းက ်င္းျပင္ဆင္ျပီးကာမွ..သူမနားနားေနေန အနားရေတာ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕ကေတာ့ေျပာသည္။ “သႏၱာရယ္ ငါသာဆို နင့္လုိ ေထာင့္ေစ့ေအာင္ လုပ္ႏုိင္မယ္မထင္ဘူး။ ပင္ပန္းလိုက္တာ။ စီးပြားေရး။ လူမွဳေရး။ ကေလးတာ၀န္ အကုန္နင္ခ်ည္းပဲ။ ေက ်ာင္းတုန္းက နင့္ကိုပိုးပန္းသူေတြထဲက တေယာက္ေယာက္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရင္ နင္ဒီလို ပင္ပန္းမွာမဟုတ္တာေတာ့ လံုး၀က ်ိန္းေသတယ္။” သူမ်ားေတြက မေက ်နပ္ပါတဲ့။ ဒါေပမယ့္ သူမကေတာ့ ေက ်နပ္ပါသည္ေလ။ ကိုၾကီးကိုခ်စ္သည္မို႕ မပင္ပန္းေစခ်င္။
(၆)
သမီးၾကီးဆြီတီ ၅ႏွစ္သမီးအထိ ကိုၾကီးေမတၱာမေျပာင္းလဲခဲ့ေသး။ သႏၱာႏွင့္ကိုၾကီးတို႕၏ အိမ္ထာင္ေရးဟာ သိပ္ကိုၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕စရာပါ။ မနက္မွာ သႏၱာတုိ႕သားအမိေျမးအဖြား ၃ ေယာက္ အတူတူထြက္။ ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္ တြင္္ေတာ့ကုိၾကီးက သမီးကုိေက်ာင္း၀င္ၾကိဳ။ သားအဖႏွစ္ေယာက္ေရမိုးခ်ိဳးျပီး သႏၱာႏွင့္ေမေမတို႕ျပန္အလာကို ျခံထဲမွာေဆာ့ကစားရင္း ေစာင့္ၾကိဳေနက ်။ ထိုအခိ်န္တြင္ သႏၱာ့ေဖေဖလည္း ရံုးမွျပန္ေရာက္ေနျပီမို႕ ျခံထဲမွာ ေျမးအဖိုးသားအဖေတြ ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ ေဆာ့ကစားေျပာဆိုေနသံမ်ားကို
ၾကားရ ျမင္ရရံုျဖင့္ သႏၱာ့ရင္မွာ အေမာေျပျမဲ။ အိမ္ေထာင္ ၂ခုစာ ဦးေဆာင္ရွာေဖြေနရလို႕ပင္ပန္းေပ မယ့္ ဒီလိုမိသားစုဘ၀ေလးကို ပိုင္ဆိုင္ရလုိ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးရသည္မွာ အမွန္ပါေလ။ သားငယ္ေလးကုိ ကုိယ္၀န္ေဆာင္လြယ္ပုိးရစဥ္မွာ သႏၱာ့တြင္ေသြးတုိးေရာဂါအႏုစားေလးကပ္ျငိလာခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ကုိၾကီးႏွင့္အရာရာဆင္တူေသာ ႏွာတံရွည္စင္းစင္း ၊ မ်က္ေတာင္စင္းေလးမ်ား၀န္းရံထားတဲ့မ်က္၀န္း နက္ေတာက္ေတာက္ေလးမ်ား။ ထင္ရွားထူထဲေသာ မ်က္ခံုး နွင့္ ႏွုတ္ခမ္း ရဲရဲေလးမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ေသား သားငယ္ေလး ဖုိးသားသည္ မၾကာခဏ မူးေ၀တတ္ေသာ သူမေရာဂါေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလ ်ာွပါး ေစပါသည္။ ယခုေတာ့သႏၱာ့ဘ၀ ျပည့္စံုျပီေပါ့ေနာ္။ သႏၱာႏွင့္ဆင္တူကာ “ေကာ္ပတ္ရုပ္္ေလးက်ေနတာပဲ”ဟု အမ်ားတကာက မၾကာခဏမွတ္ခ်က္ျပဳခံရတဲ့ သမီးၾကီးရယ္။ သူ႕အေဖႏွင့္ ဆင္တူေသာ လူရည္သန္႕သားငယ္ေလးရယ္။ အုိုး.. သႏၱာ့ဘ၀ တကယ္ကို ျပည့္စံုပါျပီေလ။ (၇) သားရယ္ သမီးရယ္လုိ႕ ျပည့္စံုလာျပန္ေတာ့ ကေလးေတြရဲ႕ပညာေရးကို ဂရုစိုက္ရျပန္သည္။ အၾကီးမေလးကေတာ့ ျငိမ္သက္စြာျဖင့္စာၾကိဳးစားသည္။ သူ႕အတြက္ေတာ့စိတ္ခ်မိပါသည္။ သားငယ္ေလးကေတာ့ အငယ္ဆံုးပီပီ တခါတေလေတာ့ ဂ်စ္တုိက္သည္။ သႏၱာေျပာဆုိဆံုးမလွ်င္ ႏြဲ႕ဆိုးစိတ္ႏွင့္ မလိုက္နာတတ္ေပမယ့္ သူ႕အေဖဆံုးမလွ်င္ေတာ့ တစ္ခြန္းႏွင့္ျပီးတတ္သည္။ ခင္ပြန္းကုိလည္းအိမ္ေထာင့္စီးပြားေရးအတြက္ တာ၀န္၀တၱရားမ်ားမပိေစဘဲ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ႏွင့္ လုပ္ငန္းခြင္တြင္သာ အာရံုစိုက္ႏုိင္ေစရန္ မိမိသာ ၾကိဳးစားရုန္းကန္ခဲ့သည္။ ရိုးသားသည္ ၾကိဳးစားသည္ ဆုိေသာဂုဏ္ပုဒ္ႏွင့္ ရာထူးေတြ တဆင့္ျပီးတဆင့္တက္ကာ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွဳအျပည့္အ၀ႏွင့္ျဖစ္လာေသာ ခင္ပြန္းသည္ကို ျမင္ရသည္မွာစိတ္ခ်မ္းသာမိသည္။ သူစိ္တ္ေပ်ာ္ လ ်ွင္ ကိုယ္ပါအလိုအေလ ်ာက္ေပ်ာ္လာမိသည္။ ဒီလုိႏွင့္ပဲေပါ့ သားငယ္ေလး ၅ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ ရာထူးအျမင့္စားႏွင့္ မႏၱေလးတိုင္းတြင္ တာ၀န္က ်သည္။ မခဲြထားခ်င္ပါ။ ခ်စ္သူကို မိသားစုႏွင့္ ေ၀းရာအရပ္တြင္ခဲြမထားလုိပါ။ “ကိုၾကီး…ရန္ကုန္မွာပဲ ဆက္ေနလုိ႕မရဘူးလားဟင္..သားေလးက ေနာက္ႏွစ္ဆို ေက်ာင္းစေနရေတာ့မယ္။ ကေလးက ကိုၾကီးကိုပိုခင္တြယ္ေတာ့ ေက်ာင္းစတက္စမွာ ဖေအအနားမွာရိွေနရင္ ပိုေကာင္းမယ္လုိ႕ထင္တယ္။ ေနာက္ျပီး သႏၱာတို႕သားအမိေတြကလည္း ဆိုုင္ကတစ္ဖက္.. သမီးၾကီးေက ်ာင္းက တစ္ဖက္နဲ႕ လုိက္မေနႏိုင္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မသြားေစခ်င္ဘူး” “ဒါဆုိရင္ ကိုယ္ရာထူးတိုးတာကို ျငင္းပယ္လုိက္မယ္ေလ။ ကိုၾကီး ဒီမွာေနခ်င္ရင္ ရာထူးကိုစြန္႕ရမယ္။ ရာထူးကိုလိုခ်င္ရင္ေတာ့ ကိုၾကီးသြားကိုသြားရလိမ့္မယ္။ တစ္ခုလိုခ်င္ရင္ တစ္ခုေတာ့စြန္႕လႊတ္ရမွာပဲသႏၱာရယ္” မ်က္ႏွာေလးငယ္စြာျဖင့္ ေျပာလာတဲ့သူ႕ကိုၾကည့္ရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ အဲလိုေတာ့လည္းမျဖစ္ျပန္။ သာမန္၀န္ထမ္းဘ၀တုန္းက ဘယ္လိုခံစားခ်က္မ်ိဳးရိွေနခဲ့သည္ကို သူမသာလ ်ွင္နားအလည္ဆံုး။ ကိုၾကီးဆႏၵကို ျပည့္၀ေစလိုသည္။ “အင္း…သြားပါေလကိုၾကီးရယ္။ ဖိုးသားေလးက ငယ္ေသးလို႕သာပါ။ ေနာက္က ်သမီးၾကီးလို လိမၼာလာမွာပါ။ ဒါဆိုလည္းစိိတ္ခ်လက္ခ်သြားေနာ္။ သႏၱာတို႕လိုက္မေနေပးႏိုင္ေပမယ့္။ အေမ(ကုိကုိ႕ေမေမ)ေတာ့ လုိက္ေနေပးမယ္ေျပာတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာစားေရးေသာက္ေရး။ က ်န္းမာေရးအတြက္ အေမရိွေတာ့ စိတ္ခ်ရေသးတာေပါ့။ အေမ့ကိုေက ်းဇူးတင္လိုက္တာ”
(၇)
မႏၱေလးတြင္တာ၀န္က ်သည့္ သူ႕ထံသို႕ ဆိုင္ပိတ္ရက္တုိင္း၊ သားႏွင့္ သမီးေ႕က ်ာင္းပိတ္ရက္။ က ်ူရွင္အားရက္ေတြညိွခါ..မၾကာခဏဆုိသလိုပင္ သြားခဲ့သည္။ သားသမီးတို႕အားဖခင္ျဖစ္သူႏွင့္ မစိမ္းေစလို။ ကိုယ္မသြားျဖစ္သည့္အခါတိုင္းလည္း သူကေရာက္လာျပန္သည္။ ထို႕အတူ ညစဥ္နီးပါး ဖုန္းဆက္ဖုိ႕လည္း မပ်က္ကြက္ခဲ့။ သားသမီးတို႕ အသံကုိၾကားေလတိုင္း အေမာေျပသည္ဟု သူ႕ဖက္က အေျပာမပ်က္ခဲ့။ သူ႕ဆီကဖုန္းလာျပီးတိုင္း သူမႏွဳတ္ခမ္းတြင္လည္း ၾကည္ႏူးျပံဳးတို႕ မပ်က္ခဲ့။ ေၾသာ္..ေ၀းေနရျပန္ေတာ့ လည္း အလြမ္းဓာတ္က ရင္မွာခိုျပန္ျပီေပါ့။ သားငယ္ေလး ပထမတန္း စတက္ခ်ိန္မွာပဲ.မႏၱေလးသို႕ အတူလုိက္သြားသည့္ အေမျပန္ေရာက္လာသည္။ “အေမ..ျပန္လာျပီ။ ဘာျဖစ္လုိ႕လည္းဟင္။ အလည္လာတာလား။ အျပီးျပန္လာတာလား” ဆုိင္သို႔ေရာက္လာသည့္ အေမ့ကို အေမာတေကာေမးမိေတာ့ အေမက ခပ္ျပံဳးျပံဳးပဲ ျပန္ေျဖသည္။ “သားက သူတစ္ေယာက္ထဲေနလည္း အဆင္ေျပပါတယ္တဲ့ ..အေမပင္ပန္းတယ္တဲ့…သူရံုးသြားရင္ အထိီးက ်န္ဆန္တာေပါ့…တဲ့ သူ႕အမေတြနဲ႕ပဲ ျပန္ေနပါဆိုတာနဲ႕။ အေမလည္း ျပန္လာ ခဲ့တယ္. ေျမးေတြကိုလြမ္းတယ္ေလ” “ ဟင္…ဒါဆို အေမ့သားေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ စားေရးေသာက္ေရးက အစ ခက္ခဲေတာ့မွာပဲ။ ဒုကၡပါပဲ သမီးစိတ္ပူလုိက္တာ။” “အမေလး..မပူပါနဲ႕ေအ..သူ႕လက္ေအာက္က သူငယ္ေလးကလဲ လူပိ်ဳလူလြတ္..နယ္ကလာတာဆိုေတာ့ အိမ္မွာပဲ..အတူလာေနဖုိ႕ ေခၚထားလိုက္တယ္ေလ။ ခ်က္တတ္ျပဳတ္တတ္..ရည္ရည္မြန္ မြန္ေလးမို႕ စိတ္ခ်ရတာနဲ႕ျပန္ခဲ့တာပါ” စိတ္ပူတတ္ေသာ သႏၱာက အေမ့အေျပာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္ေအးလက္ေအးျဖစ္သြားသည္။ ကေလးေတြေက ်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ သူ႕ဆီေရာက္ေတာ့ အေမေျပာတဲ့အတုိင္းပဲျဖစ္တာမို႕ စိတ္သက္သာရာ ရမိသည္။
(၈)
ရာသီတလီေျပာင္းခဲ့ေလျပီ။ သမီးၾကီးနဲ႕သားငယ္ေလးရဲ႕အတန္းတင္စာေမးပဲြအတြက္ စာကူက ်က္ေပးရလုိ႕ မအားလပ္မွဳေတြ၊ က ်န္းမာေရးမေကာင္းေတာ့တဲ့ ဖခင္ျဖစ္သူအတြက္ပူပန္ရမွဳေတြ၊ ေရာင္းအားတက္လာတဲ့ဆိုင္မွာ မ်က္နွာလႊဲလို႕ရေလာက္တဲ့လူမရိွေသးလို႕ ကိုယ္တုိင္လုပ္ရင္းပင္ပန္းရမွဳေတြနဲ႕ ကိိုၾကီးဆီသို႕ အေရာက္က ်ဲသြားခဲ့သည္။ တိုက္ဆိုင္စြာပင္ကိုၾကီးဆီက ဖုန္းဆက္ သြယ္လာမွဳ ႏွင့္ မိမိတို႕သားအမိ တေတြ မသြားႏိုင္ခဲ့လ ်ွင္ သူ႕ဖက္မွမပ်က္မကြက္ေရာက္လာမွဳတုိ႕လည္း က ်ဲပါးသြားခဲ့ျပန္သည္။ သားသမီးေတြစာေမးပဲြျပီးလို႕ စိတ္ပူရမွဳတစ္ခုေလ်ာ့ျပန္ေတာ့ အၾကီးမားဆံုးပူပန္မွဳတခုျဖစ္လာခဲ့သည္။ တေရွာင္ေရွာင္ျဖစ္ေနတဲ့ ဖခင္ျဖစ္သူ ေလာကၾကီးထဲမွ ထာ၀ရထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။ သူမအတြက္ေတာ့ အၾကီးမားဆံုးေသာ ဆံုးရွဳံးမွဳပါပဲ။ ဖခင္ျဖစ္သူ စ်ာပနမွာ အလုပ္မွရက္ရွည္ခြင့္ယူျပီးျပန္လာတဲ့ ခ်စ္ခင္ပြန္းရဲ႕ႏွစ္သိမ့္အားေပး မွဳေတြေၾကာင့္သာ သူမေျဖသာခဲ့သည္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကိုၾကီးမ်က္၀န္းေတြက အရင္ကလုိ မျပတ္သားေတာ့သလုိပဲ။ လူကသာသႏၱာ့ကို ႏွစ္သိမ့္အားေပးဖုိ ႕ေရာက္လာေပမယ့္ စိတ္ကေတာ့ တာ၀န္ရိွရာ မႏၱေလးသို႕သာျပန္ခ်င္ေနပံု။ ဒီလိုႏွင့္ ခြင့္ရက္ေစ့ျပန္ေတာ့ ပဲခူးျမိဳ႕သို႕သူျပန္သြားျပန္သည္။ အခ်ိန္တန္လုိ႕ အိမ္ျပန္သူအတြက္ လြမ္းရင္းနဲ႕သာ သႏၱာတို႕မိသားစု က ်န္ရစ္ခဲ့ရျပန္ျပီေပါ့။
(၉)
“သႏၱာေရ..ငါ့ညီမ တစ္မ်ိဳးေတာ့မထင္နဲ႕ေနာ္။ အမမိုးမေန႕ကပဲ မႏၱေလးက ျပန္လာတာ။ ညီမအမ်ိဳးသားကိုေလ.. မယ္ ဆုရဖူးတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ေရႊဆိုင္မွာေရႊ၀ယ္ေနတာေတြ႕ခဲ့တယ္”
ဆိုင္ကိုေရႊအျမဲလာလုပ္တဲ့ ၾကိဳ႕ကုန္းမွအမမိုးက ဆုိင္ေပၚတက္လာရင္းေျပာေတာ့ ေသြးတိုးအခံရိွတဲ့ သႏၱာ့ဦးေခါင္း မိုက္ကနဲေနေအာင္မူးမိတာမုိ႕ ေရႊပံုးကို လက္၂ဖက္ႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္အားျပဳထားရသည္။ ဟင့္အင္း……..ငါအမမုိးေရွ႕မွာလဲက ်သြားလုိ႕မျဖစ္ဘူး။ သူ႕စကားေတြဆံုးေအာင္ နားေထာင္ရမယ္။ အေတြးနွင့္ အားျပဳထကာ ေရခဲေသတၱာထဲမွ သံပုရာရည္ႏွင့္ ကုခ္တစ္ဗူးယူျပီး အမကိုဧည့္ခံရင္း မိမိကိုယ္တိုင္လည္း သံပုရာရည္ေသာက္ရင္း အမူးေျဖေဖ်ာက္ရသည္။ မူးလိုက္တာ။ “အမွန္ေျပာရရင္ အမ သူတို႕ ၂ေယာက္တဲြေနတယ္ဆိုတဲ့ ဒီသတင္းၾကားတာၾကာခဲ့ျပီ။ မဟုတ္ဘဲ မေသခ်ာဘဲညီမကိုျပန္ေျပာျပခဲ့ရရင္ သူတို႕ ၂ေယာက္ရဲ႕သိကၡာအတြက္လည္း ငဲ့လုိ႕။ ညီမစိတ္အရမ္းပူတတ္တာလည္းသိလုိ႕။ အမကိုယ္တိုင္လည္း မေတြ႕ခဲ့ရလုိ႕ မေျပာဘဲထားခဲ့တာ။ ဒီတခါေတာ့ ညီမေလးဆီအလည္သြားရင္းနဲ႕..ေစ်းခ်ိဳထဲမွာ ေစ်း၀င္၀ယ္ရင္းေတြ႕ခဲ့တာ။ အမကိုတစ္မ်ိဳးမထင္နဲ႕ေနာ္။ သႏၱာ့မွာလဲ ကေလးေတြနဲ႕ဆိုေတာ့ အခ်ိန္မွီထိန္းသင့္ထိန္းရေအာင္ ေစတနာနဲ႕လာေျပာတာပါ။ အမလည္း အိမ္ေထာင္သည္မို႕ ကိုယ္ခ်င္းစာလို႕ပါ။ျပီးေတာ့ ဒီေလာက္ေခ်ာလွျပီး သူ႕အေပၚေကာင္းလြန္းတဲ့ သႏၱာ့အေပၚ သစၥာေဖာက္ရက္ေလျခင္းလို႕ မခံႏိုင္ျဖစ္လြန္းလို႕။ ေကာင္မေလးက ငယ္တယ္ ေခ်ာတယ္. အရမ္းခၽြဲတတ္ တယ္တဲ့ ဒါ..အမၾကားခဲ့တဲ့သတင္း” သတင္းလာေပးေသာ အမမိုး၏ မ်က္ႏွာသည္ ၀ါးသြားလုိက္ ျပန္ၾကည္လာလိုက္ႏွင့္…အမမိုးျပန္သြားေတာ့ ႏွဳတ္ဆက္မိသလားႏွဳတ္မဆက္မိသလားေတာင္
ေသခ်ာမသိေတာ့။ အသိစိတ္မဲ့စြာျဖင့္ ဆိုင္ကိုသိမ္းဆည္းျပီး မိခင္နွင့္သားသမီးမ်ားရိွရာ အိမ္သို႕ကားအျမန္ေမာင္းျပန္မိသည္။ ရင္ဘတ္ၾကီးတစ္ခုလံုးကုိ မီးစႏွင့္ျမွဳိက္ခံထားရသကဲ့သ္ို႕ ပူေလာင္လွသည္။ လမ္းမွာ ကားဟြန္းတီးခံရတာေတြ…သူမ်ားကားကို ၀င္တိုး မိမလိုျဖစ္တာေၾကာင့္ ၾကမ္းတမ္းေသာစကားမ်ားႏွင့္ ေျပာဆိုခံရမတတ္မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ အၾကည့္ခံရတာေတြကုိလည္း သတိမျပဳမိေတာ့။ မ်က္၀န္းမွာမ်က္ရည္စေတြ ဒလေဟာ သြန္က်ေနသည္ကိုသာ သူမ ခံစားမိေတာ့သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဘာမေျပာ ညာမေျပာနွင့္ ေမေမ့ရင္ထဲေခါင္းတိုးေ၀ွ႕ကာ ငိုမိသည္။ သႏၱာငိုတာျမင္ေတာ့ သားႏွင့္သမီးကေျပးလာကာ သႏၱာ့ကိုဖက္ရင္းသူတုိ႕႔ပါ၀ိုင္း ငိုသည္။ အိုး..ရင္ထဲမွာပူေလာင္လိုက္တာ။ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္သူအမ်ိဳးသားအတြက္ ငိုေၾကြးေနသူ သူမ။ ဘာကိုမွ မသိနားမလည္ေသးဘဲ။ မိခင္ငိုတာေၾကာင့္ ၀မ္းနည္းျပီး ငိုေၾကြးတဲ့သားနဲ႕သမီး။ သမီးျဖစ္သူငိုတာေၾကာင့္ လြတ္လပ္စြာငုိိခြင့္ေပးထားတဲ့ ႏွစ္သိမ့္အားေပးဖို႕ အသင့္ျပင္ထားတဲ့ေမေမ။ ျမင္ကြင္းက သိပ္ကိုဆိုး၀ါးအက ်ည္းတန္ေေနမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္သႏၱာ့မ်က္ရည္မ်ားရပ္မရခဲ့။သားႏွင့္သမီးတို႕ငိုသံမ်ားပိုမိုျပင္းထန္လာျပီးေမာဟိုက္သံထြက္လာေတာ့
မွ ေပစကၡအေျခအေနကို သႏၱာသံုးသပ္မိသည္။ သားနဲ႕သမီးတို႕ အတြက္ သႏၱာေပ်ာ့ညံံ့လို႕မျဖစ္။ သူတို႕ေလးေတြအတြက္ သႏၱာလံုး၀ကိုေပ်ာ့ညံ့လို႕မျဖစ္။ မ်က္ရည္ေတြကို လက္ဖမုိးႏွင့္ ၾကမ္းတမ္းစြာသုတ္ပစ္ရင္း သားႏွင့္သမီးကို ေထြးေပြ႕လိုက္သည္။ “ေမေမေသြးတုိးလုိ႕ ေခါင္းမူးလြန္းလုိ႕ငိုတာပါကြယ္။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားၾကလားဟင္။ သားနဲ႕သမီး။ တိတ္ေတာ့ေနာ္။ ေမေမ့ကို သိပ္ခ်စ္တာပဲလား” မို႕အစ္တဲ့မ်က္၀န္းေတြနွင့္ ႏွဳတ္ခမ္းမွာအျပံဳးပန္းဆင္ရင္း ေမးလိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးရြဲၾကီးေတြမွာ မ်က္ရည္ေတြေ၀့ရင္း သားႏွင့္သမီးက ေခါင္းအခါခါညိတ္ျပသည္။ သႏၱာသနားလုိက္တာ။ ကေလးေတြက မိဘနဲ႕ေနရမယ့္အခ်ိန္မွာ သူ႕အေဖကေတာ့ တျခားရင္ခြင္မွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနျပီတဲ့။ ရင္နာစရာေကာင္းလိုက္တာ။ သမီးနဲ႕သားေရ..မင္းတုိ႕အတြက္ ေမေမၾကိဳးစားမယ္။ မင္းတုိ႕ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းနဲ႕ပဲ ေမေမ မတ္မတ္ရပ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားမယ္။ ထို႕ေနာက္မိခင္ျဖစ္သူကုိ အၾကိဳးအေၾကာင္း တိုးတုိးၾကိတ္ၾကိတ္ေျပာျပသည္။ မိခင္ကေတာ့ ေရွ႕ေရးေနာက္ေရးစဥ္းစားဖုိ႕လုိေၾကာင္း၊ ေသခ်ာညွိႏွိဳင္းေဆြးေႏြးဖုိ႕လိုေၾကာင္း၊ မိသားစုႏွင့္ အေနေ၀းသြားေသာ အမိ်ဳးသားတစ္ခ်ိဳ႕တြင္ တခါတရံ ဤကဲ့သုိ႕ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း၊ တကယ္ေတာ့အေပ်ာ္ခံစားမွဳသက္သက္သာျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႕တကယ္ခင္တြယ္တာ လက္ရိွမိသားစုသာျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ သႏၱာ့ကို လူၾကီးပီပီ နွစ္သိမ့္အၾကံဥာဏ္ေပးသည္။
(၁၀)
တစ္ညလံုး အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ဘဲ သႏၱာစဥ္းစားမိသည္။ မိမိခင္ပြန္းကုိ တျခားအမ်ိဳးသမီးတေယာက္ႏွင့္ယွဥ္ျပိဳင္ျပီး ျပန္လုယူရမည့္အျဖစ္ သႏၱာမလုပ္ခ်င္ပါ။ မိမိအားခ်စ္လွပါခ်ည္ရဲ႕ဟု ဆိုခဲ့ျပီးမွ၊ တဘ၀လံုးအတြက္ သစၥာေႏွာင္ငင္ပါမည္ဟုလည္းေျပာခဲ့ျပီးမွ ခုလက္ရိွတြင္ေတာ့ တျခားတပါးသူတစ္ေယာက္ကုိ အခ်စ္ေတြမွ်ေ၀ေပးျပီးတဲ့ ေယာက ်ာံးတစ္ေယာက္ကို သႏၱာ အရင္ကလို အၾကြင္းမဲ့ယံုၾကည္ျပီးခ်စ္ႏိုင္ပါဦးမလား။ ဟင့္အင္း..သူ ကိုယ့္ထက္ပုိခ်စ္ႏုိင္လို႕မွ ရင္ခြင္သစ္ကုိေရြးခ်ယ္ခဲ့ျပီပဲ။ ၀မ္းနည္းနားက်ည္းမွဳႏွင့္ မ်က္ရည္မ်ား စီးက ်လာတာေၾကာင့္ လက္ဖမိုးႏွင့္ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းပဲ သုတ္ပစ္လုိက္ သည္။ သားနဲ႕သမီးေလးတို႕မ်က္ႏွာေတြျပန္ေပၚလာျပန္သည္။ သူတုိ႕ဖခင္နဲ႕ေတြ႕တိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးေနသည္ကိုလည္း ျမင္ေယာင္မိျပန္သည္။ တစ္ဖက္က ကိုယ္မျမင္ဖူးေသာ မိန္းကေလးအေၾကာင္း။ အေတြးေတြစံုလွသည္။ စိတ္ကေအာင့္မထားႏိုင္ေတာ့၊ ကိုၾကီးကိုေမးခ်င္လာသည္။ နာရီကိုၾကည့္ လုိက္ေတာ့ ညတစ္နာရီ ၂၀မိနစ္။ ဖုန္းနံပါတ္ႏိွပ္ရင္း ၃လံုးေျမာက္မွာ လက္ကတြန္႕သြားျပန္သည္။ ကိုၾကီးမနက္ေရာက္ရင္ ရံုးတက္ရဦးမွာ။ ငါ့ဖုန္းသံေၾကာင့္အိပ္ေရးပ်က္သြားမလား။ အုိ….ဆက္လိုက္မွပဲရွင္းမွာပါေလ။ သဘက္ခါရံုးပိတ္မွျပန္အိပ္လုိ႕ရတာပဲ။စဥ္းစားအျပီးွမွာေတာ့ ကုိၾကီးရဲ႕ ဟန္းဒ္ဖုန္းနံပါတ္မ်ားဆံုးေအာင္ ႏွိပ္မိသြားသည္။ ဖုန္းေခၚသံ ၂ခါေလာက္ျမည္အျပီးမွာ အေတာ္အသင့္သာယာခ်ိဳျမိန္ေသာ အိပ္ခ်င္မူးတူးသံလည္း အနည္းငယ္စြက္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ေယာက္၏ အသံထြက္ေပၚလာသည္။ “ဟလုိ ဘယ္သူလည္းမသိဘူး။ ကိုၾကီးအနားမွာမရိွဘူး” တဲ့… ဘုရားဘုရား… ဘုရားတရင္း ရင္ဘတ္ကို ဖိထားမိသည္။ “ကိုၾကီးဆိုတာ ကိုထြန္းသူရကိုေျပာတာလား ညီမေလး” … “အင္းေပါ့ အမက သူ႕ဖုန္းကိုဆက္ေနတာပဲ” အုိ..ေသခ်ာျပီေပါ့။ ဒါဆိုၾကားရတဲ့သတင္းေတြဟာ အမွန္ပဲေပါ့။ “ဒါဆို ခုသူကဘယ္မွာလည္း ဟင္”။ “မီး ညဖက္ၾကီးဗိုက္ဆာလာလို႕ ညလယ္စာသြားလုပ္ေပးေနတယ္”။ ဒုတိယအၾကိမ္ဘုရားတမိျပန္သည္။ ကိုၾကီးေေရ သားသမီးေတြ ဗိုက္ဆာခ်ိန္ကိုေတာင္ ဂရုမစိုက္မိတဲ့သူက မီးလို႕ သူ႕ကိုယ္သူဆိုတတ္တဲ့၊ ကိုုၾကီးကို သႏၱာ့လုိပဲ ကိုၾကီးု လို႕ ေခၚတတ္တဲ့ ၊ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ တီတီတာတာေျပာတတ္ တဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ညစာကို ကိုယ္တိုင္လုပ္ေပးေန တတ္ျပီလား။ နာက်ည္းစြာေတြးရင္း ႏွဳတ္ခမ္းစြန္းကို ဖိကိုက္မိသည္။ တဖက္က “ဒါနဲ႕ အမကဘယ္သူလဲ ကိုၾကီးကိုဘယ္သူဆက္တယ္လုိ႕ေျပာလုိက္ရမလဲ” လုိ႕အေမးစကားကိုလဲ သူမဆက္နားေထာင္ႏိုင္စြမ္းမရိွေတာ့။ “မင္းရင္ခြင္ထဲက ကိုၾကီးဆိုတဲ့လူရဲ႕ အမ်ိဳးသမီးပါ”လို႕ ေျပာကိုမေျပာခ်င္ေတာ့။
(၁၁)
ဧပရယ္လလယ္မို႕ ေနကပူလြန္းလွသည္။ သန္႕ရွင္းဆိပ္ျငိမ္ေသာ အေအးခန္း စားေသာက္ဆိုင္ သို႕ ခ်ိန္းဆိုထားသည့္ အခ်ိန္တြင္သႏၱာေရာက္သြားခဲ့သည္။ ၀တ္စံုျပည့္ ယူနီေဖာင္းကုိခန္႕ထည္စြာ ၀တ္ဆင္ထားေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး။ သူကေတာ့ သႏၱာသိပ္ခ်စ္ဖူးေသာကိုၾကီး။ သူ႕ေဘးတြင္ေတာ့ ေျဖာင့္စင္းလွပ ေသာဆံပင္ရွည္။ေက ်ာ့ရွင္းလွပေသာ ခႏၱာကိုယ္ ႏွင့္ ကိုၾကီးကို မွီႏြဲ႕ျပီး စြဲမက္ဖြယ္ ႏွဳတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္ အေအးခြက္မွ ပိုက္တံမွတဆင့္ အေအးမ်ားကို စုပ္ယူေသာက္သံုးေနသည့္ မီး ဆိုေသာ ကိုၾကီးအခ်စ္ေတာ္။ သႏၱာ တည္ျငိမ္စြာပဲ ဆိုင္ထဲသို႕ လွမ္း၀င္ခဲ့လိုက္သည္။ “ညီမကို အမ တစ္ခုေတာ့ ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္။ နာရီ၀က္ေလာက္ အမတုိ႕ ၂ေယာက္ထဲ စကားေျပာခ်င္တယ္” “အိုေခ..ရတယ္ေလ။ ကိုၾကီး . .နာရီ၀က္ၾကာရင္ မီးကို ေစ်းထဲမွာလာေခၚ…ေရွာ့ပင္းထြက္လုိက္ဦးမယ္” ေခါင္းျငိမ့္ျပတဲ့သူ႕မ်က္ႏွာကုိတလွည့္။ ထြက္ခြာသြားတဲ့သူမေက ်ာျပင္ကုိ တလွည့္္ ၾကည့္ေနရင္း တိတ္ဆိတ္မွဳကို သႏၱာကပဲ ျဖိဳခြင္းလိုက္သည္။ “ရွင္..သူ႕ကိုတကယ္ခ်စ္တာလား။ ရွင္နဲ႕သူဘယ္အဆင့္ထိေရာက္ျပီလဲ” ဆတ္ခနဲ ေခါင္းေမာ့လာေသာ သူ႕မ်က္၀န္းတို႕မွာ အရိပ္တစ္ခုခုမ်ားရိွေန မလားလုိ႕ ေသြးရူးေသြးတန္းရွာမိသည္။ သို႕ေသာ္ ေနာင္တရိပ္ေလးကိုမွ်ပင္ ရွာမေတြ႕ခဲ့။ “ကိုယ္နဲ႕သူ ေတြ႕တာက ဒီျမိဳ႕မွာ တုိင္းအဆင့္ မယ္ျပိဳင္ပဲြလုပ္တုန္းက ကိုယ္တုိ႕ကိုျမိဳ႕ခံလူၾကီးေတြက အကဲျဖတ္အဖဲြ႕ထဲမွာထားျပီးဖိတ္ေတာ့ ေရာက္သြားရင္းနဲ႕ စေတြ႕တာ။ အမွန္ေျပာရရင္ ကိုယ္ သူ႕ကိုတကယ္ခ်စ္မိသြားတယ္။ ကိုယ္သႏၱာ့ကိုလည္း မခဲြႏိုင္ဘူး အရမ္းခ်စ္တယ္။ သားနဲ႕သမီးကုိလည္း မခြဲႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ကိုလည္းမခဲြႏိုင္ဘူး။ သူနဲ႕ေနရတာေက ်နပ္တယ္” “ေကာင္းျပီေလ။ ဘယ္အဆင့္ထိေရာက္ေနျပီဆိုတဲ့ အေျဖကို မေျဖခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္မ သေဘာေပါက္ျပီ။ အဲဒီေတာ့ ရွင္ဒီကိုမလာခင္ေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္းပါပဲ။ တခုလုိခ်င္ရင္ တခုေတာ့ စြန္႕လႊတ္ရလိမ့္မယ္။ ရွင့္ကို ကၽြန္မေပးထားတဲ့ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ ဖုန္း။ကား။ အကုန္ရွင္ပဲ ယူထားလုိက္ေတာ့။ ဒီပစၥည္းေတြကို ကၽြန္မလံုး၀ သံုးခ်င္စိတ္မရိွေတာ့ဘူး။ ဒီမွာကြာရွင္းစာခ်ဳပ္။ လက္မွတ္ တစ္ခါထဲထိုးေပးပါ။ သားသမီးေတြနဲ႕ဆက္သြယ္ခြင့္ ကိုေတာ့ က ်မေနာက္မွ ရွင့္ွရံံုးဖုန္းကို ဆက္ျပီး အေၾကာင္းျပန္မယ္။” စာခ်ဳပ္ႏွင့္ေဘာပင္ကုိ ေရွ႕မွာခ်ေပးေတာ့ ငိုင္ေတြစြာျဖင့္ စဥ္းစားေနသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ဖုန္းျမည္လာျပီး။ “ကိုၾကီး မီးအၾကာၾကီးမေစာင့္ခ်င္ဘူးေနာ္” ဆိုတဲ့ ခၽြဲအီအီ အသံတစ္ပိုင္း တစ္စရဲ႕အဆံုးမွာ သူ႕လက္ေတြက စာခ်ဳပ္မွာလက္မွတ္ထိုးျပီးသားျဖစ္သြား သည္။
(၁၂)
၁၄ႏွစ္ေက ်ာ္ သံေယာဇဥ္ကို ျဖတ္ေတာက္ျပီး ၄လေတာင္ မၾကာေသးတဲ့ အခ်စ္သစ္နဲ႕ လက္တြဲဖို႕ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္ကို ေက်ာခိုင္းျပီးရန္ကုန္ကိုျပန္လာေတာ့မယ့္ သႏၱာ့ေျခလွမ္းေတြလည္း ရဲ၀င့္ ရေတာ့မွာေပါ့။ “ကၽြန္မကုိ သြားခြင့္ျပဳပါဦး ကုိထြန္းသူရ” စိတ္တိုစိတ္ပ်က္တဲ့အခါတိုင္း နာမည္ရင္းကို ေခၚေ၀ၚသုံးစဲြတတ္တဲ့ သႏၱာအထာကုိ သူ မသိဘဲေနမည္မဟုတ္။ ဒါေၾကာင့္စိတ္နာစြာနဲ႕ပဲ သူ႕ကို နာမည္ရင္းတပ္ေခၚျပီး ခပ္ေအးေအးပဲ ႏွဳတ္ဆက္ကာ ေက ်ာခိုင္းထြက္ခဲ့သည္။ သားနွင့္သမီး တို႕ကုိ ဖုန္းႏွင့္ဆက္သြယ္ခြင့္ ကိုေတာ့ သူမ မျဖတ္ေတာက္ရက္။ ကေလးေတြခံစားခ်က္ကိုေတာ့ သူမငဲ့တြက္ရမည္။ လမ္းတစ္၀က္မွာတင္ သူမဖုန္းဆက္လုိက္သည္ “ရွင့္ရဲ႕အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလး ခြင့္ျပဳခ်က္ရလုိ႕မို႕ ကေလးေတြကိုဆက္ခ်င္စိတ္ေပၚရင္ေတာ့ ရွင္အိမ္ဖုန္းကိုဆက္လုိ႕ရပါတယ္”။ သည္စကားသည္ သူ႕ကုိ သႏၱာေနာက္ဆံုးေျပာခဲ့ေသာစကား။
(၁၃)
၄ ႏွစ္ၾကာျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူရွာသမွ်ပိုက္ဆံဟူသမွ်ကို အမ်ိဳးသမီး ငယ္ေလးက သံုးလုိ႔ပင္မေလာက္ေၾကာင္း။ တခ်ိဳ႕လူေတြလုိပဲ ရေပါက္ရ လမ္းၾကံဖို႕ တုိက္တြန္းပူစာေၾကာင္း။ အိမ္ေထာင္ေရးလည္း သိပ္အဆင္ မေျပေတာ့ေၾကာင္း။ သူလည္းေနာင္တေတြနဲ႕ေၾကကဲြြေနေၾကာင္း သတင္းၾကားလာေသာ သႏၱာ့မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕က လာေျပာၾကသည္။ “သႏၱာ့ကိုခင္ရင္ သူ႕အေၾကာင္းလာမေျပာပါနဲ႕ေတာ့။ သူ႕လမ္းသူေရြးခ်ယ္သြားခဲ့သူမို႕ သႏၱာဥေပကၡာျပဳထားခဲ့ျပီးပါျပီ။ ေကာင္းသည္ဆိုးသည္ ဘာမွကိုမသိခ်င္ေတာ့ပါ”လို႕ သာေတာင္းပန္လိုက္သည္။ သူႏွင့္ကြာ ရွင္းျပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ သႏၱာေျပာင္းလဲလာသည္။ မိမိကိုယ္သာ အားကိုးျပီး သားသမီးေတြအတြက္။ မိခင္အတြက္။ ကိုယ့္အေမလုိပဲ ခင္တြယ္ရျပီး သူ႕သားအတြက္ အရမ္းကိုအားနာ သားကုိစိတ္နာေနတဲ့ သူ႕အေမတြက္ မားမားရပ္ႏုိင္ဖို႕က ကိုယ္သာရိွေတာ့သည္မို႕ မိမိကိုယ္ကို ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ အားထုတ္ေနရသည့္ အတြက္ ၀မ္းနည္းမိသည့္ အားငယ္စိတ္ေတြကို က ်ားကန္ထားရသျဖင့္ တခါတရံက ်ားနာမေလးသဖြယ္။ ေသခ်ာသည္က ကုိယ့္ဘ၀ႏွင့္ကိုယ္ ရပ္တည္ေနႏုိင္ေသာသႏၱာ သူ႕ကို ေရြးခ်ယ္လက္ထပ္ ခဲ့သည္မွာ သူ႕ဆီကရယူလိုမွဳလိုအပ္ခ်က္အတြက္ ဆိုတာကို ထည့္သြင္း မစဥ္းစားခဲ့ဘဲ ခ်စ္ျခင္းဆိုတာကိုသာ ထည့္သြင္းစဥ္းစားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူသည္လည္းသႏၱာ့ကို ခ်စ္ခဲ့သည္ဟုယံုၾကည္သည္။ သူ႕ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေတြက မွ်ေ၀ႏိုင္စြမ္းရိွလွခ်ည့္လို႕လဲ တစ္ခါတရံစိတ္နာနာႏွင့္ေတြးမိသည္။ ခုေတာ့ သႏၱာတစ္ေယာက္ထဲ ေနသားက ်ခဲ့ပါျပီေလ။ ခ်စ္ျခင္းကုိ မွ်ေ၀ခံစားသံုးစြဲခဲ့သူအတြက္ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုကို အရင္းတည္ျပီး ဘ၀ကုိပံုထားခဲ့သူတစ္ေယာက္က နာက ်င္ခံစားေနရတာ မတန္ဘူးဟု ဆံုးျဖတ္ျပီး သားသမီးေတြ အတြက္ စိတ္ဓာတ္ခပ္မာမာပဲ ထားခဲ့့ျပီး ဘ၀ကို မယိမ္းယိုင္ေအာင္ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႕သာရိွေတာ့သည္။
(၁၄)
ဒီေနရာမွာပဲေမ့ေမ့ ဒုိင္ယာရီဆံုးသြားခဲ့ပါသည္။ ေခ်ာေမာလွပခါ က ်က္သေရရိွေသာ တင့္တယ္ေသာ ေမေမ၏ အနာဂတ္လွပေစဖို႕ လိမၼာေသာ မမႏွင့္ ၊ အရင္ကဆိုးသြမ္းခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္တြင္ တာ၀န္ရိွ သည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။ ဒီေလာကကမၻာၾကီးမွာ တခဏတာ သာယာမွဳကုိမက္ေမာျပီး ၊ ထာ၀ရသစၥာနဲ႕ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေနဆဲျဖစ္တဲ့ မိသားစုကုိ ထားရစ္ခဲ့သူ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ရိွေနမလည္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ္ေသခ်ာမသိပါ။ တခဏတာသာယာမွဳကုိမက္ေမာရင္းက တကယ့္ေမတၱာစစ္ႏွင့္ ေတြ႕သြားသူမ်ားရိွသကဲ့သုိ႕၊ နာမည္ေက ်ာ္ၾကားလိုမွဳ ။အလိုဆႏၵျပည့္၀လုိမွဳတခုခုကို မိမိဆီက မက္ေမာရယူလုိမွဳမ်ားႏွင့္ ခ်ဥ္းကပ္လာသူမ်ားအား တကယ့္ေမတၱာစစ္ထင္ကာ လက္ရိွဘ၀ကို ျဖိဳခဲြဖ်က္စီးၾကသူမ်ားကေတာ့ တကယ့္ကုိေရလုိက္မွားတဲ့ငါးမ်ားပါပဲ။ ခုခ်ိန္မွာ ေဖေဖက ေမေမနဲ ႕ျပန္ေပါင္းစည္းကာ သူ႕ရဲ႕လက္ရိွက ်န္ရိွက ်န္ရိွေနေသးတဲ့ ဘ၀ကုိ မိသားစုနဲ႕ျဖတ္သန္းလိုေပမယ့္ ေမေမ့ဆီက အရင္လိုယံုၾကည္ျမတ္ႏိုးမွဳမ်ားနဲ႕ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမွဳမ်ားကို ျပန္လည္လက္ခံရရိွေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။
(၁၅)
ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ေဖေဖႏွင့္ေမေမ့ဘ၀ကုိ ပံုႏွဳိင္းယူကာ က ်ေနာ့္အိမ္ေထာင္ေရးကုိေတာ့ အမွားခံေတာ့မည္မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ရျပီးသားကို တန္ဖိုးထားပါမည္။ ပစ္ပယ္ရန္လည္းမစဥ္းစားပါ။ အေဟာင္းကုိျငီးေငြ႕ကာ အသစ္ကုိရွာေဖြေပ်ာ္ေမြ႕ခ်င္ၾကတာေတာ့ သက္ရိွေတြရဲ႕ သဘာ၀ပဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္က်ေနာ္တို႕က သက္ရိွေတြထဲမွာမွ တန္ဖိုးအရိွဆံုး၊ဥာဏ္ရည္အျမင့္ဆံုး လူသားမ်ိဳးေတြျဖစ္ေနေလေတာ့ ဆႏၵကုိ အသိဥာဏ္ခၽြန္းျဖင့္အုပ္ကာ ထိန္းသိမ္းရေပမည္။ တခ်ိန္မွာ မွားခဲ့ေၾကာင္းသိိရိွလို႕ ေနာင္တ တရားႏွင့္ ျပန္လွည့္လာေပမယ့္ အရာရာဟာေႏွာင္းသြားကာေျပလည္မွဳကုိရရိွဖို႕ေတာ့ အလြန္ပင္ခက္ခဲေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့မိဘ ၂ပါးက သက္ေသပါပဲ။ မိုးလင္းခ်ိန္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္ေနမိတယ္ေမေမ။ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေတြကိုျပခ်င္လုိ႕၊ ေမေမစိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္လုိ႕၊ခုခ်ိန္ အလိုခ်င္ဆံုး ဆႏၵတစ္ခုကေတာ့ မိုးျမန္ျမန္လင္းပါေစေတာ့။ ေမေမ့နဖူးျပင္ေလးကုိ ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္မိရင္း ကၽြန္ေတာ့့ႏွဳတ္ခမ္းမွ အျပံဳးေလးတစ္ပြင့္ ျပံဳးလုိက္မိေလသည္။
X x x X
ၾကည္ျဖဴပုိင္
၂၂ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၂
၂၀-ဒီဇင္ဘာ - ၂၀၀၃ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္ ျပည္ပဆိုက္ေရာက္ခန္းမ။ ကိုထြန္းသူရ ရဲ႕မ်က္၀န္းေတြျပဴးက ်ယ္သြားသလို က ်မရဲ႕ေျခလွမ္းေတြလည္း မွားခဲ့ရပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ အတိတ္က အရိပ္လုိက ်န္ခဲ့ျပီပဲ။ သူလည္းသူ႕ အိမ္ေထာင္ႏွင့္သူ။ ၂ဦး၂ဖက္လံုး ေစာင့္ထိန္းရမည္ေလ။ ရင္ခုန္သံေတြရပ္ တန္႕လိုက္စမ္း၊ေျခလွမ္းေတြကိုထိ္န္းခ်ဳပ္လိုက္စမ္း။ အတိတ္ကအျဖစ္ေေတြ ကျပန္္ျမင္လုိက္စမ္း၊ဒီေန႕မွာ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္လာမယ္မွန္း ၾကိဳသိထားသားပဲေလ။ ဘာေၾကာင့္မ်ားေျခလွမ္းေတြပ်က္ရမွာလည္း။ ကၽြန္မကုိယ္ ကၽြန္မ ျပန္သတိေပးရင္း ေရွ႕သုိ႕ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ပါသည္။ သားငယ္ကေတာ့ မေတြ႕တာ ၃ႏွစ္ေလာက္ၾကာသြားတဲ့ သူ႕အမကုိေပြ႕ခ်ီျပီးေတာ့ ရမ္းေနတာမို႕ ျမင္ရတဲ့သူတိုင္းကုိ အေပ်ာ္ေတြကူးစက္ေစခဲ့သည္။ သူကေရာ….သူကလည္း ၁၀စုႏွစ္ေက ်ာ္ကဲြကြာခဲ့တဲ့ သားနဲ႕သမီးကုိ ၀မ္းနည္းရိပ္ေတြစပ္ယွက္ေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ သို႕ေပမယ့္ ႏွဳတ္ခမ္းမ်ားက ျပံဳးလုိ ႕ေနခဲ့သည္။ သူလွမ္းဆဲြတဲ့ ခရီးေဆာင္အိတ္ကုိ သမီးၾကီးေရာ သူမေရာ အလိုက္သင့္လွမ္းေပးလိုက္ရင္းက မျမင္ရတာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ Wheel Chair ေပၚက အန္တီေမ၏ သနပ္ခါးနံ႕သင္းေနေသာ ပါးျပင္ကုိ ခါးကုိင္းကာ နမ္းျပီး ႏွဳတ္ဆက္ခိုက္ .. ေျခလွမ္းစဖို႕ျပင္တဲ့သူ႕ေျခေထာက္ေပၚ သုိ႕ ကၽြန္မပုခံုးထက္ကပု၀ါစက ေလွ်ာကနဲ က်သြားသည္။ ပု၀ါစကုိျပိဳင္တူေကာက္ရင္းကေဖာင္းေဖာင္းအိအိ လက္သြယ္လွလွေလးဆီကုိ သူ႔မ်က္၀န္းေတြ ေငးကနဲျဖစ္သြားတာျမင္လုိက္မိသည္္။ ဟုတ္တယ္ ကိုထြန္းသူရ ကၽြန္မလက္သည္းေတြက အရင္က ရွင္ျမင္ေနက ် ေယာက ်ာံးဆန္ဆန္လက္သည္းတံုးတိတိေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ပု၀ါစကုိိ ပုခံုးေပၚအသာျပန္တင္းရင္း အန္တီေမ့တြန္းလွည္းကုိ ကူတြန္းလို႕ သားအဖ ၃ေယာက္ေရွ႕က အသာအယာေလးေက ်ာ္တက္လိုက္သည္။ ဒီတစ္ေန႕ေတာ့သားအဖတစ္ေေတြေတြ႕တုန္းရင္းႏွီးစြာေနၾကပါေစ။ကုိယ့္ အတြက္ေၾကာင့္ေတာ့ျဖင့္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစလို။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မေသခ်ာသိေနျပန္တာပဲ။ ကၽြန္မရဲ႕ ႏူးညံ့တဲ့လမ္းေလ ်ွာက္ဟန္ကုိ ရွင္အံ့ၾသေနတယ္ဆိုတာကိုေပါ့။ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ကေလးတို႕ကုိ တခ်က္ေခါင္း ငဲ့ၾကည့္ျပီး ေခါင္းညိမ့္ႏွဳတ္ဆက္ခ်ိန္မွာ အ့ံၾသပြင့္ဟေနတဲ့ ရွင့္ႏွတ္ခမ္းေတြ ကိုျမင္လုိက္မိသလို ရွင့္မ်က္၀န္းေတြက ခံစားခ်က္အရိပ္ေတြကုိလဲ ကၽြန္မ အမိအရဖတ္လိုက္မိလို႕ပဲ။ လူဆိုတာ တသမတ္ထဲေနပါ့မယ္လို႕ ဘာလို႕မ်ား မွတ္ခ်က္ေတြ ခ်ခဲ့ရသလည္း ကိုထြန္းသူရရယ္။ အဲ့ဒါ ရွင္မွားခဲ့တာေပါ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀စုႏွစ္ေက ်ာ္က တိုင္းအလွမယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အလွအပကုိ ကၽြန္မအလွထက္ မက္ေမာျပီး လိုက္သြားခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္မဟာလည္း အလွအပ အတြက္ အခ်ိန္ေပးလုိ႕ျပဳျပင္ႏိုင္ခဲ့ရင္ တိုင္းအလွမယ္ေလးနီးပါးေလာက္လွလာပါလိမ့္မယ္လုိ႕ ဘာေၾကာင့္မ်ားရွင္ ျဖည့္ မေတြးေပးမိတာလည္းဟင္။ အိမ္ေထာင္မွဳေတြထိန္းသိမ္းရင္း အိမ္၀င္ေငြရွာေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကုိယ္သင္းနံ႕ကေတာ့ေရေမႊးရန႕ံသင္းေနဖို႕ထက္ေခၽြးနံ႕ပဲရိွေနဖို႕မ်ားပါတယ္။ အဲ့ဒိေတာ့ေရေမႊးန႕ံသင္းေနတဲ့ ဇနီးငယ္ေလးကို ရွင္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ရွင္အခုခ်ိန္မွာ ေနာင္တမရသင့္ဘူးေလ ရွင္ရယ္။ ရွင္နဲ႕ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာ သမီးၾကီးရဲ႕ျပည္ပပညာေတာ္သင္ျပီးဆံုးတဲ့ကာလမွာ၊ေျမးေတြနဲ႕ ေခၽြးမကို မေတြ႕တာၾကာလွျပီျဖစ္သလို က ်န္းမာေရးလည္း မေကာင္းေတာ့တာမို႕၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ျဖင့္ ေတြ႕ခ်င္တယ္လို႕ သားေတာ္ေမာင္ကို ပူဆာလို႕ မိခင္ၾကီးကုိ ေလဆိပ္ကို လုိက္ပို႕ရင္း… သမီးၾကီးကုိ လာၾကိဳရတဲ့ ရွင္နဲ႕၊ ရွင့္ကုိ တစ္သက္မေတြ႕ခ်င္ေတာ့တဲ့ ကၽြန္မ၊ ဒီေန႕ေတာ့ျဖင့္ မျဖစ္မေန မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္ရျပန္ျပီေလ။ ကၽြန္မတို႕တစ္ေတြေက ်ာခိုင္းခဲ့ျပီးထဲက ဒီလိုေန႕မိ်ဳး၊အခ်ိန္မ်ိဳးကုိ ေနာက္တခါျပန္မၾကံဳခ်င္ေပမယ့္ ေယာကၡမေဟာင္းဆႏၵကို ကၽြန္မက ဥေပကၡာမွ မျပဳႏိုင္ပဲေလ။ ဒီေတာ့ ~~~~ ဒီေန႕…နာရီပိုင္းကေလး….ကေလး၂ေယာက္နဲ႕ရွင္ ညေနေစာင္းလုိ႕မိုးခ်ဳပ္သည္အထိေတာ့ေပ်ာ္ၾကဦးေပါ့။ ျပီးရင္ေတာ့ ကိုယ့္လမ္းကုိယ္ေလ ်ွာက္လုိ႕ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွ တစ္ခါျပန္ေတြ႕ရလိမ့္မယ္ဆိုတာကုိေတာ့ ကံၾကမၼာကပဲ ကၽြန္မတို႕ထက္ ပိုသိလိမ့္ေတာာ့မယ္ေလ။
(၂)
ေန႕လည္ကအေၾကာင္းမ်ားကုိျပန္ေတြးရင္း မ်က္လံုးမ်ားကေမွးစင္းလာသည္။ သားငယ္ေလးက ၾကာလိုက္တာ။ ဒီကေလး ဘယ္ေတြမ်ားသေ၀ထိုးေနပါလိမ့္။ ေဆာင္းေလက ေအးကေအးနဲ႕ အေႏြးထည္လည္းပါမသြား။ ခ်မ္းမ်ားခ်မ္းေနမလားလို႕ စဥ္းစားကာျခံ၀ကိုျမင္ႏိုင္မယ့္ ဆုိဖာေပၚေျပာင္းထိုင္လိုက္သည္။ သူ႕အေဖႏွင့္ခၽြတ္စြပ္တူေသာသား။ ဒီသားေလးကုိေတာ့ အနည္းငယ္ဆုိးသည္မို႕ သမီးၾကီးထက္ပိုဂရုစိုက္ရကာအခ်စ္ပုိခဲ့ရသည္။ ခုလည္းေန႕ခင္းကသူ႕အေဖကုိ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ႏွဳတ္မဆက္လို႕မ်ား ကၽြန္မကို စိတ္ညိဳျငင္ေနသလားမသိ။ ၁နာရီခဲြတာေတာင္ အိမ္ျပန္မေရာက္ေသး။ စဥ္းစားရင္းႏွင့္ ကၽြန္မမ်က္လံုးမ်ား ေနာက္တစ္ၾကိမ္စင္းက ်လာခဲ့ျပန္သည္။ အိပ္ခ်င္လုိက္တာကြယ္။
(၃)
ကားေသာ့ကုိအသံမျမည္ေအာင္သတိထားကိုင္ျပီး နံရံကခ်ိတ္တြင္ တိတ္တိတ္ေလး ခ်ိတ္လိုက္သည္။ ေျခသံကုိလည္း အသံမထြက္ေစဖို႕ ခပ္ဖြဖြနင္းရင္း ကၽြန္ေတာ့့ကိုေစာင့္လ်က္က အိပ္ေပ်ာ္သြားဟန္ရိွတဲ့ ေမေမ့နားတိုးကပ္သြားလုိက္သည္္။ ဧည့္ခန္းမွာထြန္းထားတဲ့ညမီးျပာလဲ့လဲ့ေအာက္က ၂ေယာက္ထုိင္ဆိုဖာေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့ေမေေမေလ…….….ေခြေခါက္ေခါက္ေလးအိပ္ေပ်ာ္လုိ႕။ ကၽြန္ေတာ္ ေမေမ့နားသုိ႕ တိုးကပ္ျပီး မ်က္ႏွာကိုတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ဂ်စ္တိုက္ခဲ့ျပီး ေမေမ့ဆႏၵကုိ တစ္စက္မွ မလိုက္ေလ်ာခဲ့ဘဲ အျမဲဆန္႔က်င္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္္ ေမေမ့မ်က္ႏွာကုိ ဒီလိုမ်ိဳးတစ္ခါမွ တစ္စိမ့္စိမ့္မၾကည့္ဖူးတာအမွန္ပါ။ အထူးသျဖင့္ေဖေဖ့ဆီကဖုန္းလာတဲ့အခါတိုင္း နားမေထာင္ခ်င္ခဲ့ဘဲ ခ်ာကနဲလွည့္ထြက္သြားတတ္တဲ့ ေမေမ့မ်က္ႏွာတည္တည္ကို ၾကည့္ပင္မၾကည့္ခ်င္ခဲ့။ ခုေတာ့အိမ္ေဟာင္းတြင္ေတြ႕ခဲ့ရသည့္ ဖိုင္တဲြေလးတစ္ခုထဲက ဒိုင္ယာရီေလးတစ္အုပ္ကပဲ ကၽြန္ေတာ့့ရဲ႕ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲေပးလုိက္သည္။ သားမိုက္ကိုခြင့္လႊတ္ပါေမေမ။ ဒီမနက္မိုးေသာက္အလင္းေရာက္ခ်ိ္န္ကစလို႕ေမေမ့အတြက္ အားကိုးရတဲ့သားျဖစ္ေစရပါေတာ့မယ္။ ဘ၀ကို တစ္ေယာက္ထဲရုန္းကန္ရင္း အရာရာကုိမေၾကာက္ဟန္ေဆာင္ေနရတဲ့ေမေမ့ကုိ ရန္ျပဳမယ့္က်ား မျဖစ္ေစရေတာ့ပါဘူူးဗ်ာ။ အရာရာအားထားရတဲ့ သားပဲျဖစ္ေစရပါေတာ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကတိေပးပါတယ္။ ကတိတစ္ခုကိုခုိင္ခိုင္မာမာခ်မွတ္ျပီးေမေမ့ကိုအိပ္ခန္းထဲေပြ႕ခ်ီဖို႕ စဥ္းစားလိုက္သည္။ အင္း...မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ။ေမေမႏိုးသြားမွာေပါ့။ အိပ္ပါေစ။ မနက္က ်ဆိုင္ထြက္ရဦးမွာ။ အိပ္ခန္းထဲကေစာင္ေလးသြားယူျပီး ေမေမ့ကိုယ္ေပၚမွာ ခပ္ဖြဖြေလး ျခံဳေပးလုိက္သည္။ ေမေမ့မ်က္ႏွာကုိေငးစိုက္ၾကည့္ေနရင္းက….က ်ေနာ္ေမေမ့ကိုအရဲြ႕တိုက္တဲ့
အခါတိုင္း အန္တီျမတ္ေျပာျပခဲ့တဲ့ သနားစရာေမေမ့အေၾကာင္းေတြက ေခါင္းထဲျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္။.. “မင္းေမေမက physic major မွာေတာ့ အလွ ဘုရင္မဘဲြ႕ကိုမရရိွခဲ့ေပမယ့္ အိေျႏၷႏွင့္တည္တံ့တဲ့သူ။ ေခ်ာေမာလွပသူအျဖစ္ လူၾကိဳက္မ်ားခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူ႕ကုိမွမခ်စ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ခ်စ္သူရည္းစားေတာင္ မထားခဲ့ဘူး။ မင္းအဘြားဖြင့္ထားတဲ့ ေရႊဆိုင္မွာပဲ အန္တီျမတ္နဲ႕ အတူ ကူညီေပးရင္း ဘဲြ႕ရတဲ့အထိ အခ်ိန္ေတြကို ေအးေအးေဆးေဆးျဖတ္သန္းခဲ့တာ။ မင္းေမေမေက်ာင္းျပီးခ်ိန္မွာ အန္တီျမတ္က အိမ္ေထာင္က ်ျပီး လွည္းတန္းေစ်းမွာ ေရႊဆိုင္ဖြင့္။ မင္းေမေမကေတာ့ အဖြားနဲ႕အတူ အရင္ေရႊဆုိင္မွာပဲ ဆက္လက္ေရာင္း၀ယ္ရင္း ဘ၀ကို ေအးေအးေဆးေဆးျဖတ္သန္းခဲ့တာ။ မင္းအေဖနဲ႕ေတြ႕ျပီးမွပဲ ခုလုိမာေက ်ာေက ်ာနဲ႕ ဘ၀ကိုက ်ားကန္ေနရတဲ့ က ်ားနာ မေလး ျဖစ္သြားတာေပါ့” မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာရိွတဲ့ ဆိုဖာေပၚလွဲအိပ္ခ်လိုက္ရင္း အိမ္ေဟာင္းမွာဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ေမေမ့ဒိုင္ယာထဲက ေမေမ့အေၾကာင္းကုိ… က ်ေနာ္ျမင္ေတြ႕ေနက ွေမေမ့ငယ္စဥ္က ဓာတ္ပံုေလးေတြနဲ႕ ယွဥ္တဲြ ျမင္ၾကည့္ေတာ့..အတိတ္ကေမေမက.............
(၄)
ေမေမ့ဒိုင္ယာရီ။။။။
တစ္ခုေသာညေနခင္းမွာေတာ့ သႏၱာ့ေမေမထံသို႕ ဖုန္းေကာလ္တစ္ခု၀င္လာခဲ့သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူေမာင္းေသာကားက ဆိုက္ကားသမားတစ္ဦးကုိ ၀င္တိုက္မိခဲ့သည့္အတြက္ ေနရာတြင္ပင္ ပဲြခ်င္းျပီးဆံုးသြား သည္တဲ့....။ ခုေတာ့စခန္းမွာ အခ်ဳပ္ခံထားရပါသည္။ လာေတြ႕လွည့္ပါတဲ့။ ပူျပင္းလွစြာေသာ ရင္အစံုနဲ႕ပဲ..သားအမိ ၃ေယာက္ ဖခင္ကို သြားေတြ ႕ခဲ့သည္။ အခ်ဳပ္ထဲက ဖခင္ကေတာ့ ေခါင္းၾကီးငိုက္စုိက္ခ်ကာေျပာျပခဲ့သည္။ မေတာ္တဆမွဳေပမယ့္ အသက္ေသဆံုးသြားသည့္တိုင္ေအာင္ျဖစ္မွဳေၾကာင့္ မလြဲမေသေထာင္က ်ပါေတာ့မည္တဲ့။ စခန္းမွာခ်ဳပ္ထားစဥ္ကာလအတြင္း ဖခင္ကိုတြယ္တာလြန္းသူသမီးပီပီ မ်က္ရည္မ်ားကုိ ထိန္းမရခဲ့...သူမ၏ ေ ခ်ာေမာေသာမ်က္ႏွာ၊ မ်က္ရည္လည္ေသာမ်က္၀န္းတို႕က ပတ္၀န္းက ်င္ကိုသတိထားလို႕ ေ၀့မၾကည့္ခဲ့မိေပမယ့္.. သူမကိုသတိထားမိေနေသာ ပတ္၀န္းက ်င္မွလူတစ္ဦးကေတာ့ ရွိေနခဲ့သည္။ သူကေတာ့ သာမန္အငယ္တန္းအရာရိွေပါက္စေလးအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ လူရည္သန္႕ေခ်ာေမာ သူတစ္ဦး။ ေယာက ်ာံးသားမရိွေတာ့ေသာ သူမတုိ႕သားအမိအတြက္ လိုအပ္ေသာအကူအညီမ်ား တတ္ႏုိင္သေလာက္ေပးရင္းျဖင့္..သူသည္ သႏၱာ့ဘ၀ထဲသို႕ တစတစ တုိး၀င္လာခဲ့သည္။ ဖခင္၏ အားကိုးေက ်းဇူးတင္မွဳ၊ မိခင္၏ အားထားမွဳ၊ သူမ၏ မ်က္ရည္မ်ားကို ေလ ်ာပါးေအာင္ အားေပးႏုိင္စြမ္းရိွမွဳတို႕ကလည္း သူႏွင့္သႏၱာတုိ႕၏ နီးစပ္ႏိုင္စြမ္းကို ပိုမိုျမန္ဆန္ေစသေယာင္။ အတိုဆံုးေျပာရလ ်ွင္ေတာ့ ၃ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာပင္ ႏွစ္ဦးနွစ္ဖက္မိဘမ်ား သိရိွသေဘာတူေသာ ခ်စ္သူရည္းစားအျဖစ္ရရိွခဲ့ျပီး၊ ၄ႏွစ္တာကာလ မွာေတာ့ အၾကင္လင္မယားျဖစ္ခဲ့သည္။ သာမန္၀န္ထမ္းေလးဘ၀မွာ အိမ္ေထာင္ေရးအတြက္ ၀င္ေငြပူပန္ရမွဳမရိွရေစဘဲ၊ ရိုးသားၾကိဳးစားေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႕ ဆက္လက္ရပ္တည္သြားႏိုင္ရန္အတြက္.သူမသာလ်င္ မိသားစုတာ၀န္ကို ယူေဆာင္ခဲ့သည္။ မေလာက္ငွေသာလစာ၀င္ေငြျဖင့္ မိသားစုတာ၀န္ထမ္းပိုးရလို႕ ဂုဏ္သိကၡာေတြ ခ်စားခံရမယ့္အျဖစ္ကိုေတာ့ သူမ လက္မခံလိုပါ။ ႏြမ္းပါးေသာ မိသားစုဘ၀မွ ေပါက္ဖြားလာသူမို႕လည္း မ်က္ႏွာငယ္ကာ အားငယ္စိတ္၀င္သြားမွာလည္း စိုးမိသည္။ သည္ေတာ့ လိုခ်င္တာမွန္သမွ် မရမရိွရေစဖို႕ သူမကသာ ပံ့ပုိးကူညီခဲ့သည္ေပါ့။ လက္ကုန္ဖုန္းေပၚခ်ိန္ဆိုလည္း ေနာက္ဆံုးေပၚဟန္းဆက္သာ ကုိင္ရေစဖုိ႕။ ေနာက္ဆံုးေပၚကား ထည္လဲစီးကာရံုးတက္ႏိုင္ေစဖို႕၊ စီးပြားကို ကုန္းရံုးရွာလို႕ သူမရဲ႕ေန႕လည္ေတြကုိ ကုန္ဆံုးေစခဲ့သည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္လည္းမနားနိုင္ေသး၊ အိမ္မွဳကိစၥလုပ္ေနသူမ်ားကုိ စီမံခန္႕ခဲြ႕ရင္း စီးတဲ့ေရ ဆည္တဲ့ကန္သင္း လုပ္ရျပန္သည္။ တခါတရံေတာ့လည္း သူ႕ကုိ တီတီတာတာစကားေတြနဲ႕ ခၽြဲႏဲြ႕ဖို႕အခ်ိန္ေတာင္မရတတ္ခဲ့။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာသည္တခုကေတာ့ အျမဲေလးစားျမတ္ႏုိးစြာျဖင့္ သူမဆက္ဆံခဲ့သည္ပင္။ မျပည့္စံုေသာ ခင္ပြန္းသည္၏ မိဘေမာင္ႏွမမ်ားကို ကိုယ့္မိသားစုအရင္းအျဖစ္ အစစဂရုစိုက္ရင္း..သမီးၾကီး ဆြီတီ ကိုေမြးဖြားခဲ့သည္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ရဲ႕ေျမးဦး သားဦးမို႕ အစစ အလုိလိုက္ခံရေသာ ဆြီတီ့့ဘ၀ကေလး ေကာင္းခဲ့ပါသည္။ သည္အေတာအတြင္းမွာပဲ.. သူ႕ရာထူးမ်ားက တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္တိုးတက္လာသည္။ သႏၱာ့ဖခင္သည္လည္း ေထာင္မွျပန္လြတ္လာျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သႏၱာတို႕ဘ၀ေလးကေတာ့ ေပ်ာ္စရာအတိေပါ့။ “ကုိၾကီးရဲ႕လစာက တစ္ကုိယ္ရည္သံုးစဲြစရိတ္နဲ႕ ကုန္သြားတယ္ကြာ။ သႏၱာနဲ႕ကေလးအတြက္လည္း ဲမေထာက္ပံ့ႏိုင္ဘူး။ ကုိၾကီးကုိေပးလာတဲ့ အခြင့္အေရးတခ်ိဳ႕ကုိ လက္ခံလိုက္ရင္ေကာင္းမလား” “အို…မလုပ္ပါနဲ႕…သႏၱာ့ဆိုင္က၀င္ေနတဲ့၀င္ေငြက ၂မိသားစုစာေကာင္းေကာင္းေလာက္ရံုမက၊ သားသမီးေတြကုိလည္းျပည့္စံုေအာင္ ထားႏိုင္ပါတယ္ကုိၾကီးရယ္။ ကိုၾကီးရဲ႕သိကၡာနဲ႕ နာမည္ေကာင္းကိုပဲထိန္းသိမ္းျပီး အလုပ္ကိုၾကိဳးစားေနာ္။ က ်န္တဲ့ အိမ္ကိစၥ၊ စီးပြားေရး ကိစၥ ဘာမွမစဥ္းစားနဲ႕၊ သႏၱာ့တာ၀န္ပဲထား။” “လိမၼာလုိက္တာသႏၱာရယ္။ ကိုၾကီးမိန္းမရကံေကာင္းတယ္တဲ့။ ကို္ၾကီးကုိဘာအပူအပင္မွမရိွရေအာင္ သႏၱာကထားႏုိင္တယ္တဲ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေျပာၾကတယ္ကြသိလား။ သိပ္ခ်စ္တယ္သႏၱာ” ေျပာရင္္းက ေရႊပံုးေပၚတင္ထားတဲ့ သႏၱာ့လက္ကို ဆုပ္ကိုင္နမ္းရိွဳက္ဖို႕ ၾကိဳးစားလာသည္။ ပတ္၀န္းက ်င္ကိုတစ္ခ်က္ေ၀့၀ဲၾကည့္လိုက္ရင္း လက္ကုိအသာရုန္းဖယ္မိသည္။ လူေတြေရွ႕မွာမသင့္ေတာ္ဘူးေလကြယ္။ ေမေမနဲ႕စကားေျပာေနတဲ့ ေစ်း၀ယ္တခ်ိဳ႕၏ မ်က္၀န္းမ်ားကလည္း ဒီဖက္ကို ေ၀့၀ဲလာသေယာင္။ “ကုိၾကီးကလည္း လူေတြေေရွ႕မွာသႏၱာရွက္တယ္။” မ်က္လႊာခ်ကာ ရွက္ျပံဳးႏွင့္ေျပာေလေတာ့ ကိုၾကီးက ခပ္ဖြဖြရယ္ေမာသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ ဆိုင္မ်ားမွလူအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေစ်း၀ယ္အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ၾကည္ႏူးျပံဳးေလးနွင့္မသိမသာ ၾကည့္ၾကသည္။ လိုက္ဖက္ညီတဲ့ သႏၱာတို႕ေမာင္ႏွံရဲ႕ ေရွ႕ေရးကုိ ဘယ္သူကမ်ားၾကိဳသိခဲ့မွာလည္းေနာ္။
(၅)
“ကဲ…ရံုးျပန္ေျပးလိုက္ဦးမယ္သႏၱာ၊ သႏၱာ့ကားယူသြားမယ္ေနာ္။ တကၠစီနဲ႕လာခဲ့လို႕ ရံုးကားမယူခဲ့မိဘူး” ကားေသာ့ကိုလွမ္းေပးလုိက္ရင္းက “သတိထားေမာင္းေနာ္ ကားေတြကၾကပ္ပါဘိနဲ႕” ဟုတိုးတိုး ဖြဖြမွာျဖစ္ျမဲ။ ယူနီေဖာင္းသပ္ရပ္စြာနဲ႕ထြက္ခြာသြားတဲ့ ခင္ပြန္းသည္ ေက ်ာျပင္ကို ၾကည့္ကာ ၾကည္ႏူးျပံဳးႏွင့္ က ်န္ရစ္ျမဲ။ ထုိ႕ေနာက္အလုပ္ထဲအာရံုႏွစ္လုပ္ကာ ေန႕တစ္ေန႕ကုန္လြန္ေအာင္ၾကိဳးစားရျပန္သည္။ မနက္ေစာေစာအိပ္ရာထခ်ိန္မွ အစျပဳလုိ႕ ဆြီ္တီေလးအား မူၾကိဳပို႕ဖုိ႕ျပင္ဆင္။ ေမေမႏွင့္အတူဆြမ္းေတာ္ကပ္၊ေရခ်မ္းကပ္္။ မိမိကိုယ္ကို ဖီးလိမ္းျပဳျပင္လ်က္ ဆိုင္ထြက္ဖို႕အဆင္သင့္လုပ္္။ အိမ္အကူေလးမ်ားကို တစ္ေန႕တာ ညႊန္ၾကားခ်က္ေပး။ ခင္ပြန္းသည္ရံုးသြားလ ်ွင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေစရန္ အ၀တ္အစားေလးမ်ားၾကိဳတင္ထုတ္ေပး။ ဒီလိုႏွင့္မိုးစင္ စင္လင္းေတာ့ သမီးကို ေက ်ာင္း၀င္ပို႕၊ ေမေမႏွင့္အတူ ဆိုင္ကိုတန္းသြားကာ ဆိုင္ခင္းက ်င္းျပင္ဆင္ျပီးကာမွ..သူမနားနားေနေန အနားရေတာ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕ကေတာ့ေျပာသည္။ “သႏၱာရယ္ ငါသာဆို နင့္လုိ ေထာင့္ေစ့ေအာင္ လုပ္ႏုိင္မယ္မထင္ဘူး။ ပင္ပန္းလိုက္တာ။ စီးပြားေရး။ လူမွဳေရး။ ကေလးတာ၀န္ အကုန္နင္ခ်ည္းပဲ။ ေက ်ာင္းတုန္းက နင့္ကိုပိုးပန္းသူေတြထဲက တေယာက္ေယာက္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရင္ နင္ဒီလို ပင္ပန္းမွာမဟုတ္တာေတာ့ လံုး၀က ်ိန္းေသတယ္။” သူမ်ားေတြက မေက ်နပ္ပါတဲ့။ ဒါေပမယ့္ သူမကေတာ့ ေက ်နပ္ပါသည္ေလ။ ကိုၾကီးကိုခ်စ္သည္မို႕ မပင္ပန္းေစခ်င္။
(၆)
သမီးၾကီးဆြီတီ ၅ႏွစ္သမီးအထိ ကိုၾကီးေမတၱာမေျပာင္းလဲခဲ့ေသး။ သႏၱာႏွင့္ကိုၾကီးတို႕၏ အိမ္ထာင္ေရးဟာ သိပ္ကိုၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕စရာပါ။ မနက္မွာ သႏၱာတုိ႕သားအမိေျမးအဖြား ၃ ေယာက္ အတူတူထြက္။ ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္ တြင္္ေတာ့ကုိၾကီးက သမီးကုိေက်ာင္း၀င္ၾကိဳ။ သားအဖႏွစ္ေယာက္ေရမိုးခ်ိဳးျပီး သႏၱာႏွင့္ေမေမတို႕ျပန္အလာကို ျခံထဲမွာေဆာ့ကစားရင္း ေစာင့္ၾကိဳေနက ်။ ထိုအခိ်န္တြင္ သႏၱာ့ေဖေဖလည္း ရံုးမွျပန္ေရာက္ေနျပီမို႕ ျခံထဲမွာ ေျမးအဖိုးသားအဖေတြ ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ ေဆာ့ကစားေျပာဆိုေနသံမ်ားကို
ၾကားရ ျမင္ရရံုျဖင့္ သႏၱာ့ရင္မွာ အေမာေျပျမဲ။ အိမ္ေထာင္ ၂ခုစာ ဦးေဆာင္ရွာေဖြေနရလို႕ပင္ပန္းေပ မယ့္ ဒီလိုမိသားစုဘ၀ေလးကို ပိုင္ဆိုင္ရလုိ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးရသည္မွာ အမွန္ပါေလ။ သားငယ္ေလးကုိ ကုိယ္၀န္ေဆာင္လြယ္ပုိးရစဥ္မွာ သႏၱာ့တြင္ေသြးတုိးေရာဂါအႏုစားေလးကပ္ျငိလာခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ကုိၾကီးႏွင့္အရာရာဆင္တူေသာ ႏွာတံရွည္စင္းစင္း ၊ မ်က္ေတာင္စင္းေလးမ်ား၀န္းရံထားတဲ့မ်က္၀န္း နက္ေတာက္ေတာက္ေလးမ်ား။ ထင္ရွားထူထဲေသာ မ်က္ခံုး နွင့္ ႏွုတ္ခမ္း ရဲရဲေလးမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ေသား သားငယ္ေလး ဖုိးသားသည္ မၾကာခဏ မူးေ၀တတ္ေသာ သူမေရာဂါေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလ ်ာွပါး ေစပါသည္။ ယခုေတာ့သႏၱာ့ဘ၀ ျပည့္စံုျပီေပါ့ေနာ္။ သႏၱာႏွင့္ဆင္တူကာ “ေကာ္ပတ္ရုပ္္ေလးက်ေနတာပဲ”ဟု အမ်ားတကာက မၾကာခဏမွတ္ခ်က္ျပဳခံရတဲ့ သမီးၾကီးရယ္။ သူ႕အေဖႏွင့္ ဆင္တူေသာ လူရည္သန္႕သားငယ္ေလးရယ္။ အုိုး.. သႏၱာ့ဘ၀ တကယ္ကို ျပည့္စံုပါျပီေလ။ (၇) သားရယ္ သမီးရယ္လုိ႕ ျပည့္စံုလာျပန္ေတာ့ ကေလးေတြရဲ႕ပညာေရးကို ဂရုစိုက္ရျပန္သည္။ အၾကီးမေလးကေတာ့ ျငိမ္သက္စြာျဖင့္စာၾကိဳးစားသည္။ သူ႕အတြက္ေတာ့စိတ္ခ်မိပါသည္။ သားငယ္ေလးကေတာ့ အငယ္ဆံုးပီပီ တခါတေလေတာ့ ဂ်စ္တုိက္သည္။ သႏၱာေျပာဆုိဆံုးမလွ်င္ ႏြဲ႕ဆိုးစိတ္ႏွင့္ မလိုက္နာတတ္ေပမယ့္ သူ႕အေဖဆံုးမလွ်င္ေတာ့ တစ္ခြန္းႏွင့္ျပီးတတ္သည္။ ခင္ပြန္းကုိလည္းအိမ္ေထာင့္စီးပြားေရးအတြက္ တာ၀န္၀တၱရားမ်ားမပိေစဘဲ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ႏွင့္ လုပ္ငန္းခြင္တြင္သာ အာရံုစိုက္ႏုိင္ေစရန္ မိမိသာ ၾကိဳးစားရုန္းကန္ခဲ့သည္။ ရိုးသားသည္ ၾကိဳးစားသည္ ဆုိေသာဂုဏ္ပုဒ္ႏွင့္ ရာထူးေတြ တဆင့္ျပီးတဆင့္တက္ကာ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွဳအျပည့္အ၀ႏွင့္ျဖစ္လာေသာ ခင္ပြန္းသည္ကို ျမင္ရသည္မွာစိတ္ခ်မ္းသာမိသည္။ သူစိ္တ္ေပ်ာ္ လ ်ွင္ ကိုယ္ပါအလိုအေလ ်ာက္ေပ်ာ္လာမိသည္။ ဒီလုိႏွင့္ပဲေပါ့ သားငယ္ေလး ၅ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ ရာထူးအျမင့္စားႏွင့္ မႏၱေလးတိုင္းတြင္ တာ၀န္က ်သည္။ မခဲြထားခ်င္ပါ။ ခ်စ္သူကို မိသားစုႏွင့္ ေ၀းရာအရပ္တြင္ခဲြမထားလုိပါ။ “ကိုၾကီး…ရန္ကုန္မွာပဲ ဆက္ေနလုိ႕မရဘူးလားဟင္..သားေလးက ေနာက္ႏွစ္ဆို ေက်ာင္းစေနရေတာ့မယ္။ ကေလးက ကိုၾကီးကိုပိုခင္တြယ္ေတာ့ ေက်ာင္းစတက္စမွာ ဖေအအနားမွာရိွေနရင္ ပိုေကာင္းမယ္လုိ႕ထင္တယ္။ ေနာက္ျပီး သႏၱာတို႕သားအမိေတြကလည္း ဆိုုင္ကတစ္ဖက္.. သမီးၾကီးေက ်ာင္းက တစ္ဖက္နဲ႕ လုိက္မေနႏိုင္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မသြားေစခ်င္ဘူး” “ဒါဆုိရင္ ကိုယ္ရာထူးတိုးတာကို ျငင္းပယ္လုိက္မယ္ေလ။ ကိုၾကီး ဒီမွာေနခ်င္ရင္ ရာထူးကိုစြန္႕ရမယ္။ ရာထူးကိုလိုခ်င္ရင္ေတာ့ ကိုၾကီးသြားကိုသြားရလိမ့္မယ္။ တစ္ခုလိုခ်င္ရင္ တစ္ခုေတာ့စြန္႕လႊတ္ရမွာပဲသႏၱာရယ္” မ်က္ႏွာေလးငယ္စြာျဖင့္ ေျပာလာတဲ့သူ႕ကိုၾကည့္ရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ အဲလိုေတာ့လည္းမျဖစ္ျပန္။ သာမန္၀န္ထမ္းဘ၀တုန္းက ဘယ္လိုခံစားခ်က္မ်ိဳးရိွေနခဲ့သည္ကို သူမသာလ ်ွင္နားအလည္ဆံုး။ ကိုၾကီးဆႏၵကို ျပည့္၀ေစလိုသည္။ “အင္း…သြားပါေလကိုၾကီးရယ္။ ဖိုးသားေလးက ငယ္ေသးလို႕သာပါ။ ေနာက္က ်သမီးၾကီးလို လိမၼာလာမွာပါ။ ဒါဆိုလည္းစိိတ္ခ်လက္ခ်သြားေနာ္။ သႏၱာတို႕လိုက္မေနေပးႏိုင္ေပမယ့္။ အေမ(ကုိကုိ႕ေမေမ)ေတာ့ လုိက္ေနေပးမယ္ေျပာတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာစားေရးေသာက္ေရး။ က ်န္းမာေရးအတြက္ အေမရိွေတာ့ စိတ္ခ်ရေသးတာေပါ့။ အေမ့ကိုေက ်းဇူးတင္လိုက္တာ”
(၇)
မႏၱေလးတြင္တာ၀န္က ်သည့္ သူ႕ထံသို႕ ဆိုင္ပိတ္ရက္တုိင္း၊ သားႏွင့္ သမီးေ႕က ်ာင္းပိတ္ရက္။ က ်ူရွင္အားရက္ေတြညိွခါ..မၾကာခဏဆုိသလိုပင္ သြားခဲ့သည္။ သားသမီးတို႕အားဖခင္ျဖစ္သူႏွင့္ မစိမ္းေစလို။ ကိုယ္မသြားျဖစ္သည့္အခါတိုင္းလည္း သူကေရာက္လာျပန္သည္။ ထို႕အတူ ညစဥ္နီးပါး ဖုန္းဆက္ဖုိ႕လည္း မပ်က္ကြက္ခဲ့။ သားသမီးတို႕ အသံကုိၾကားေလတိုင္း အေမာေျပသည္ဟု သူ႕ဖက္က အေျပာမပ်က္ခဲ့။ သူ႕ဆီကဖုန္းလာျပီးတိုင္း သူမႏွဳတ္ခမ္းတြင္လည္း ၾကည္ႏူးျပံဳးတို႕ မပ်က္ခဲ့။ ေၾသာ္..ေ၀းေနရျပန္ေတာ့ လည္း အလြမ္းဓာတ္က ရင္မွာခိုျပန္ျပီေပါ့။ သားငယ္ေလး ပထမတန္း စတက္ခ်ိန္မွာပဲ.မႏၱေလးသို႕ အတူလုိက္သြားသည့္ အေမျပန္ေရာက္လာသည္။ “အေမ..ျပန္လာျပီ။ ဘာျဖစ္လုိ႕လည္းဟင္။ အလည္လာတာလား။ အျပီးျပန္လာတာလား” ဆုိင္သို႔ေရာက္လာသည့္ အေမ့ကို အေမာတေကာေမးမိေတာ့ အေမက ခပ္ျပံဳးျပံဳးပဲ ျပန္ေျဖသည္။ “သားက သူတစ္ေယာက္ထဲေနလည္း အဆင္ေျပပါတယ္တဲ့ ..အေမပင္ပန္းတယ္တဲ့…သူရံုးသြားရင္ အထိီးက ်န္ဆန္တာေပါ့…တဲ့ သူ႕အမေတြနဲ႕ပဲ ျပန္ေနပါဆိုတာနဲ႕။ အေမလည္း ျပန္လာ ခဲ့တယ္. ေျမးေတြကိုလြမ္းတယ္ေလ” “ ဟင္…ဒါဆို အေမ့သားေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ စားေရးေသာက္ေရးက အစ ခက္ခဲေတာ့မွာပဲ။ ဒုကၡပါပဲ သမီးစိတ္ပူလုိက္တာ။” “အမေလး..မပူပါနဲ႕ေအ..သူ႕လက္ေအာက္က သူငယ္ေလးကလဲ လူပိ်ဳလူလြတ္..နယ္ကလာတာဆိုေတာ့ အိမ္မွာပဲ..အတူလာေနဖုိ႕ ေခၚထားလိုက္တယ္ေလ။ ခ်က္တတ္ျပဳတ္တတ္..ရည္ရည္မြန္ မြန္ေလးမို႕ စိတ္ခ်ရတာနဲ႕ျပန္ခဲ့တာပါ” စိတ္ပူတတ္ေသာ သႏၱာက အေမ့အေျပာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္ေအးလက္ေအးျဖစ္သြားသည္။ ကေလးေတြေက ်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ သူ႕ဆီေရာက္ေတာ့ အေမေျပာတဲ့အတုိင္းပဲျဖစ္တာမို႕ စိတ္သက္သာရာ ရမိသည္။
(၈)
ရာသီတလီေျပာင္းခဲ့ေလျပီ။ သမီးၾကီးနဲ႕သားငယ္ေလးရဲ႕အတန္းတင္စာေမးပဲြအတြက္ စာကူက ်က္ေပးရလုိ႕ မအားလပ္မွဳေတြ၊ က ်န္းမာေရးမေကာင္းေတာ့တဲ့ ဖခင္ျဖစ္သူအတြက္ပူပန္ရမွဳေတြ၊ ေရာင္းအားတက္လာတဲ့ဆိုင္မွာ မ်က္နွာလႊဲလို႕ရေလာက္တဲ့လူမရိွေသးလို႕ ကိုယ္တုိင္လုပ္ရင္းပင္ပန္းရမွဳေတြနဲ႕ ကိိုၾကီးဆီသို႕ အေရာက္က ်ဲသြားခဲ့သည္။ တိုက္ဆိုင္စြာပင္ကိုၾကီးဆီက ဖုန္းဆက္ သြယ္လာမွဳ ႏွင့္ မိမိတို႕သားအမိ တေတြ မသြားႏိုင္ခဲ့လ ်ွင္ သူ႕ဖက္မွမပ်က္မကြက္ေရာက္လာမွဳတုိ႕လည္း က ်ဲပါးသြားခဲ့ျပန္သည္။ သားသမီးေတြစာေမးပဲြျပီးလို႕ စိတ္ပူရမွဳတစ္ခုေလ်ာ့ျပန္ေတာ့ အၾကီးမားဆံုးပူပန္မွဳတခုျဖစ္လာခဲ့သည္။ တေရွာင္ေရွာင္ျဖစ္ေနတဲ့ ဖခင္ျဖစ္သူ ေလာကၾကီးထဲမွ ထာ၀ရထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။ သူမအတြက္ေတာ့ အၾကီးမားဆံုးေသာ ဆံုးရွဳံးမွဳပါပဲ။ ဖခင္ျဖစ္သူ စ်ာပနမွာ အလုပ္မွရက္ရွည္ခြင့္ယူျပီးျပန္လာတဲ့ ခ်စ္ခင္ပြန္းရဲ႕ႏွစ္သိမ့္အားေပး မွဳေတြေၾကာင့္သာ သူမေျဖသာခဲ့သည္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကိုၾကီးမ်က္၀န္းေတြက အရင္ကလုိ မျပတ္သားေတာ့သလုိပဲ။ လူကသာသႏၱာ့ကို ႏွစ္သိမ့္အားေပးဖုိ ႕ေရာက္လာေပမယ့္ စိတ္ကေတာ့ တာ၀န္ရိွရာ မႏၱေလးသို႕သာျပန္ခ်င္ေနပံု။ ဒီလိုႏွင့္ ခြင့္ရက္ေစ့ျပန္ေတာ့ ပဲခူးျမိဳ႕သို႕သူျပန္သြားျပန္သည္။ အခ်ိန္တန္လုိ႕ အိမ္ျပန္သူအတြက္ လြမ္းရင္းနဲ႕သာ သႏၱာတို႕မိသားစု က ်န္ရစ္ခဲ့ရျပန္ျပီေပါ့။
(၉)
“သႏၱာေရ..ငါ့ညီမ တစ္မ်ိဳးေတာ့မထင္နဲ႕ေနာ္။ အမမိုးမေန႕ကပဲ မႏၱေလးက ျပန္လာတာ။ ညီမအမ်ိဳးသားကိုေလ.. မယ္ ဆုရဖူးတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ေရႊဆိုင္မွာေရႊ၀ယ္ေနတာေတြ႕ခဲ့တယ္”
ဆိုင္ကိုေရႊအျမဲလာလုပ္တဲ့ ၾကိဳ႕ကုန္းမွအမမိုးက ဆုိင္ေပၚတက္လာရင္းေျပာေတာ့ ေသြးတိုးအခံရိွတဲ့ သႏၱာ့ဦးေခါင္း မိုက္ကနဲေနေအာင္မူးမိတာမုိ႕ ေရႊပံုးကို လက္၂ဖက္ႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္အားျပဳထားရသည္။ ဟင့္အင္း……..ငါအမမုိးေရွ႕မွာလဲက ်သြားလုိ႕မျဖစ္ဘူး။ သူ႕စကားေတြဆံုးေအာင္ နားေထာင္ရမယ္။ အေတြးနွင့္ အားျပဳထကာ ေရခဲေသတၱာထဲမွ သံပုရာရည္ႏွင့္ ကုခ္တစ္ဗူးယူျပီး အမကိုဧည့္ခံရင္း မိမိကိုယ္တိုင္လည္း သံပုရာရည္ေသာက္ရင္း အမူးေျဖေဖ်ာက္ရသည္။ မူးလိုက္တာ။ “အမွန္ေျပာရရင္ အမ သူတို႕ ၂ေယာက္တဲြေနတယ္ဆိုတဲ့ ဒီသတင္းၾကားတာၾကာခဲ့ျပီ။ မဟုတ္ဘဲ မေသခ်ာဘဲညီမကိုျပန္ေျပာျပခဲ့ရရင္ သူတို႕ ၂ေယာက္ရဲ႕သိကၡာအတြက္လည္း ငဲ့လုိ႕။ ညီမစိတ္အရမ္းပူတတ္တာလည္းသိလုိ႕။ အမကိုယ္တိုင္လည္း မေတြ႕ခဲ့ရလုိ႕ မေျပာဘဲထားခဲ့တာ။ ဒီတခါေတာ့ ညီမေလးဆီအလည္သြားရင္းနဲ႕..ေစ်းခ်ိဳထဲမွာ ေစ်း၀င္၀ယ္ရင္းေတြ႕ခဲ့တာ။ အမကိုတစ္မ်ိဳးမထင္နဲ႕ေနာ္။ သႏၱာ့မွာလဲ ကေလးေတြနဲ႕ဆိုေတာ့ အခ်ိန္မွီထိန္းသင့္ထိန္းရေအာင္ ေစတနာနဲ႕လာေျပာတာပါ။ အမလည္း အိမ္ေထာင္သည္မို႕ ကိုယ္ခ်င္းစာလို႕ပါ။ျပီးေတာ့ ဒီေလာက္ေခ်ာလွျပီး သူ႕အေပၚေကာင္းလြန္းတဲ့ သႏၱာ့အေပၚ သစၥာေဖာက္ရက္ေလျခင္းလို႕ မခံႏိုင္ျဖစ္လြန္းလို႕။ ေကာင္မေလးက ငယ္တယ္ ေခ်ာတယ္. အရမ္းခၽြဲတတ္ တယ္တဲ့ ဒါ..အမၾကားခဲ့တဲ့သတင္း” သတင္းလာေပးေသာ အမမိုး၏ မ်က္ႏွာသည္ ၀ါးသြားလုိက္ ျပန္ၾကည္လာလိုက္ႏွင့္…အမမိုးျပန္သြားေတာ့ ႏွဳတ္ဆက္မိသလားႏွဳတ္မဆက္မိသလားေတာင္
ေသခ်ာမသိေတာ့။ အသိစိတ္မဲ့စြာျဖင့္ ဆိုင္ကိုသိမ္းဆည္းျပီး မိခင္နွင့္သားသမီးမ်ားရိွရာ အိမ္သို႕ကားအျမန္ေမာင္းျပန္မိသည္။ ရင္ဘတ္ၾကီးတစ္ခုလံုးကုိ မီးစႏွင့္ျမွဳိက္ခံထားရသကဲ့သ္ို႕ ပူေလာင္လွသည္။ လမ္းမွာ ကားဟြန္းတီးခံရတာေတြ…သူမ်ားကားကို ၀င္တိုး မိမလိုျဖစ္တာေၾကာင့္ ၾကမ္းတမ္းေသာစကားမ်ားႏွင့္ ေျပာဆိုခံရမတတ္မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ အၾကည့္ခံရတာေတြကုိလည္း သတိမျပဳမိေတာ့။ မ်က္၀န္းမွာမ်က္ရည္စေတြ ဒလေဟာ သြန္က်ေနသည္ကိုသာ သူမ ခံစားမိေတာ့သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဘာမေျပာ ညာမေျပာနွင့္ ေမေမ့ရင္ထဲေခါင္းတိုးေ၀ွ႕ကာ ငိုမိသည္။ သႏၱာငိုတာျမင္ေတာ့ သားႏွင့္သမီးကေျပးလာကာ သႏၱာ့ကိုဖက္ရင္းသူတုိ႕႔ပါ၀ိုင္း ငိုသည္။ အိုး..ရင္ထဲမွာပူေလာင္လိုက္တာ။ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္သူအမ်ိဳးသားအတြက္ ငိုေၾကြးေနသူ သူမ။ ဘာကိုမွ မသိနားမလည္ေသးဘဲ။ မိခင္ငိုတာေၾကာင့္ ၀မ္းနည္းျပီး ငိုေၾကြးတဲ့သားနဲ႕သမီး။ သမီးျဖစ္သူငိုတာေၾကာင့္ လြတ္လပ္စြာငုိိခြင့္ေပးထားတဲ့ ႏွစ္သိမ့္အားေပးဖို႕ အသင့္ျပင္ထားတဲ့ေမေမ။ ျမင္ကြင္းက သိပ္ကိုဆိုး၀ါးအက ်ည္းတန္ေေနမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္သႏၱာ့မ်က္ရည္မ်ားရပ္မရခဲ့။သားႏွင့္သမီးတို႕ငိုသံမ်ားပိုမိုျပင္းထန္လာျပီးေမာဟိုက္သံထြက္လာေတာ့
မွ ေပစကၡအေျခအေနကို သႏၱာသံုးသပ္မိသည္။ သားနဲ႕သမီးတို႕ အတြက္ သႏၱာေပ်ာ့ညံံ့လို႕မျဖစ္။ သူတို႕ေလးေတြအတြက္ သႏၱာလံုး၀ကိုေပ်ာ့ညံ့လို႕မျဖစ္။ မ်က္ရည္ေတြကို လက္ဖမုိးႏွင့္ ၾကမ္းတမ္းစြာသုတ္ပစ္ရင္း သားႏွင့္သမီးကို ေထြးေပြ႕လိုက္သည္။ “ေမေမေသြးတုိးလုိ႕ ေခါင္းမူးလြန္းလုိ႕ငိုတာပါကြယ္။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားၾကလားဟင္။ သားနဲ႕သမီး။ တိတ္ေတာ့ေနာ္။ ေမေမ့ကို သိပ္ခ်စ္တာပဲလား” မို႕အစ္တဲ့မ်က္၀န္းေတြနွင့္ ႏွဳတ္ခမ္းမွာအျပံဳးပန္းဆင္ရင္း ေမးလိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးရြဲၾကီးေတြမွာ မ်က္ရည္ေတြေ၀့ရင္း သားႏွင့္သမီးက ေခါင္းအခါခါညိတ္ျပသည္။ သႏၱာသနားလုိက္တာ။ ကေလးေတြက မိဘနဲ႕ေနရမယ့္အခ်ိန္မွာ သူ႕အေဖကေတာ့ တျခားရင္ခြင္မွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနျပီတဲ့။ ရင္နာစရာေကာင္းလိုက္တာ။ သမီးနဲ႕သားေရ..မင္းတုိ႕အတြက္ ေမေမၾကိဳးစားမယ္။ မင္းတုိ႕ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းနဲ႕ပဲ ေမေမ မတ္မတ္ရပ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားမယ္။ ထို႕ေနာက္မိခင္ျဖစ္သူကုိ အၾကိဳးအေၾကာင္း တိုးတုိးၾကိတ္ၾကိတ္ေျပာျပသည္။ မိခင္ကေတာ့ ေရွ႕ေရးေနာက္ေရးစဥ္းစားဖုိ႕လုိေၾကာင္း၊ ေသခ်ာညွိႏွိဳင္းေဆြးေႏြးဖုိ႕လိုေၾကာင္း၊ မိသားစုႏွင့္ အေနေ၀းသြားေသာ အမိ်ဳးသားတစ္ခ်ိဳ႕တြင္ တခါတရံ ဤကဲ့သုိ႕ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း၊ တကယ္ေတာ့အေပ်ာ္ခံစားမွဳသက္သက္သာျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႕တကယ္ခင္တြယ္တာ လက္ရိွမိသားစုသာျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ သႏၱာ့ကို လူၾကီးပီပီ နွစ္သိမ့္အၾကံဥာဏ္ေပးသည္။
(၁၀)
တစ္ညလံုး အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ဘဲ သႏၱာစဥ္းစားမိသည္။ မိမိခင္ပြန္းကုိ တျခားအမ်ိဳးသမီးတေယာက္ႏွင့္ယွဥ္ျပိဳင္ျပီး ျပန္လုယူရမည့္အျဖစ္ သႏၱာမလုပ္ခ်င္ပါ။ မိမိအားခ်စ္လွပါခ်ည္ရဲ႕ဟု ဆိုခဲ့ျပီးမွ၊ တဘ၀လံုးအတြက္ သစၥာေႏွာင္ငင္ပါမည္ဟုလည္းေျပာခဲ့ျပီးမွ ခုလက္ရိွတြင္ေတာ့ တျခားတပါးသူတစ္ေယာက္ကုိ အခ်စ္ေတြမွ်ေ၀ေပးျပီးတဲ့ ေယာက ်ာံးတစ္ေယာက္ကို သႏၱာ အရင္ကလို အၾကြင္းမဲ့ယံုၾကည္ျပီးခ်စ္ႏိုင္ပါဦးမလား။ ဟင့္အင္း..သူ ကိုယ့္ထက္ပုိခ်စ္ႏုိင္လို႕မွ ရင္ခြင္သစ္ကုိေရြးခ်ယ္ခဲ့ျပီပဲ။ ၀မ္းနည္းနားက်ည္းမွဳႏွင့္ မ်က္ရည္မ်ား စီးက ်လာတာေၾကာင့္ လက္ဖမိုးႏွင့္ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းပဲ သုတ္ပစ္လုိက္ သည္။ သားနဲ႕သမီးေလးတို႕မ်က္ႏွာေတြျပန္ေပၚလာျပန္သည္။ သူတုိ႕ဖခင္နဲ႕ေတြ႕တိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးေနသည္ကိုလည္း ျမင္ေယာင္မိျပန္သည္။ တစ္ဖက္က ကိုယ္မျမင္ဖူးေသာ မိန္းကေလးအေၾကာင္း။ အေတြးေတြစံုလွသည္။ စိတ္ကေအာင့္မထားႏိုင္ေတာ့၊ ကိုၾကီးကိုေမးခ်င္လာသည္။ နာရီကိုၾကည့္ လုိက္ေတာ့ ညတစ္နာရီ ၂၀မိနစ္။ ဖုန္းနံပါတ္ႏိွပ္ရင္း ၃လံုးေျမာက္မွာ လက္ကတြန္႕သြားျပန္သည္။ ကိုၾကီးမနက္ေရာက္ရင္ ရံုးတက္ရဦးမွာ။ ငါ့ဖုန္းသံေၾကာင့္အိပ္ေရးပ်က္သြားမလား။ အုိ….ဆက္လိုက္မွပဲရွင္းမွာပါေလ။ သဘက္ခါရံုးပိတ္မွျပန္အိပ္လုိ႕ရတာပဲ။စဥ္းစားအျပီးွမွာေတာ့ ကုိၾကီးရဲ႕ ဟန္းဒ္ဖုန္းနံပါတ္မ်ားဆံုးေအာင္ ႏွိပ္မိသြားသည္။ ဖုန္းေခၚသံ ၂ခါေလာက္ျမည္အျပီးမွာ အေတာ္အသင့္သာယာခ်ိဳျမိန္ေသာ အိပ္ခ်င္မူးတူးသံလည္း အနည္းငယ္စြက္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ေယာက္၏ အသံထြက္ေပၚလာသည္။ “ဟလုိ ဘယ္သူလည္းမသိဘူး။ ကိုၾကီးအနားမွာမရိွဘူး” တဲ့… ဘုရားဘုရား… ဘုရားတရင္း ရင္ဘတ္ကို ဖိထားမိသည္။ “ကိုၾကီးဆိုတာ ကိုထြန္းသူရကိုေျပာတာလား ညီမေလး” … “အင္းေပါ့ အမက သူ႕ဖုန္းကိုဆက္ေနတာပဲ” အုိ..ေသခ်ာျပီေပါ့။ ဒါဆိုၾကားရတဲ့သတင္းေတြဟာ အမွန္ပဲေပါ့။ “ဒါဆို ခုသူကဘယ္မွာလည္း ဟင္”။ “မီး ညဖက္ၾကီးဗိုက္ဆာလာလို႕ ညလယ္စာသြားလုပ္ေပးေနတယ္”။ ဒုတိယအၾကိမ္ဘုရားတမိျပန္သည္။ ကိုၾကီးေေရ သားသမီးေတြ ဗိုက္ဆာခ်ိန္ကိုေတာင္ ဂရုမစိုက္မိတဲ့သူက မီးလို႕ သူ႕ကိုယ္သူဆိုတတ္တဲ့၊ ကိုုၾကီးကို သႏၱာ့လုိပဲ ကိုၾကီးု လို႕ ေခၚတတ္တဲ့ ၊ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ တီတီတာတာေျပာတတ္ တဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ညစာကို ကိုယ္တိုင္လုပ္ေပးေန တတ္ျပီလား။ နာက်ည္းစြာေတြးရင္း ႏွဳတ္ခမ္းစြန္းကို ဖိကိုက္မိသည္။ တဖက္က “ဒါနဲ႕ အမကဘယ္သူလဲ ကိုၾကီးကိုဘယ္သူဆက္တယ္လုိ႕ေျပာလုိက္ရမလဲ” လုိ႕အေမးစကားကိုလဲ သူမဆက္နားေထာင္ႏိုင္စြမ္းမရိွေတာ့။ “မင္းရင္ခြင္ထဲက ကိုၾကီးဆိုတဲ့လူရဲ႕ အမ်ိဳးသမီးပါ”လို႕ ေျပာကိုမေျပာခ်င္ေတာ့။
(၁၁)
ဧပရယ္လလယ္မို႕ ေနကပူလြန္းလွသည္။ သန္႕ရွင္းဆိပ္ျငိမ္ေသာ အေအးခန္း စားေသာက္ဆိုင္ သို႕ ခ်ိန္းဆိုထားသည့္ အခ်ိန္တြင္သႏၱာေရာက္သြားခဲ့သည္။ ၀တ္စံုျပည့္ ယူနီေဖာင္းကုိခန္႕ထည္စြာ ၀တ္ဆင္ထားေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး။ သူကေတာ့ သႏၱာသိပ္ခ်စ္ဖူးေသာကိုၾကီး။ သူ႕ေဘးတြင္ေတာ့ ေျဖာင့္စင္းလွပ ေသာဆံပင္ရွည္။ေက ်ာ့ရွင္းလွပေသာ ခႏၱာကိုယ္ ႏွင့္ ကိုၾကီးကို မွီႏြဲ႕ျပီး စြဲမက္ဖြယ္ ႏွဳတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္ အေအးခြက္မွ ပိုက္တံမွတဆင့္ အေအးမ်ားကို စုပ္ယူေသာက္သံုးေနသည့္ မီး ဆိုေသာ ကိုၾကီးအခ်စ္ေတာ္။ သႏၱာ တည္ျငိမ္စြာပဲ ဆိုင္ထဲသို႕ လွမ္း၀င္ခဲ့လိုက္သည္။ “ညီမကို အမ တစ္ခုေတာ့ ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္။ နာရီ၀က္ေလာက္ အမတုိ႕ ၂ေယာက္ထဲ စကားေျပာခ်င္တယ္” “အိုေခ..ရတယ္ေလ။ ကိုၾကီး . .နာရီ၀က္ၾကာရင္ မီးကို ေစ်းထဲမွာလာေခၚ…ေရွာ့ပင္းထြက္လုိက္ဦးမယ္” ေခါင္းျငိမ့္ျပတဲ့သူ႕မ်က္ႏွာကုိတလွည့္။ ထြက္ခြာသြားတဲ့သူမေက ်ာျပင္ကုိ တလွည့္္ ၾကည့္ေနရင္း တိတ္ဆိတ္မွဳကို သႏၱာကပဲ ျဖိဳခြင္းလိုက္သည္။ “ရွင္..သူ႕ကိုတကယ္ခ်စ္တာလား။ ရွင္နဲ႕သူဘယ္အဆင့္ထိေရာက္ျပီလဲ” ဆတ္ခနဲ ေခါင္းေမာ့လာေသာ သူ႕မ်က္၀န္းတို႕မွာ အရိပ္တစ္ခုခုမ်ားရိွေန မလားလုိ႕ ေသြးရူးေသြးတန္းရွာမိသည္။ သို႕ေသာ္ ေနာင္တရိပ္ေလးကိုမွ်ပင္ ရွာမေတြ႕ခဲ့။ “ကိုယ္နဲ႕သူ ေတြ႕တာက ဒီျမိဳ႕မွာ တုိင္းအဆင့္ မယ္ျပိဳင္ပဲြလုပ္တုန္းက ကိုယ္တုိ႕ကိုျမိဳ႕ခံလူၾကီးေတြက အကဲျဖတ္အဖဲြ႕ထဲမွာထားျပီးဖိတ္ေတာ့ ေရာက္သြားရင္းနဲ႕ စေတြ႕တာ။ အမွန္ေျပာရရင္ ကိုယ္ သူ႕ကိုတကယ္ခ်စ္မိသြားတယ္။ ကိုယ္သႏၱာ့ကိုလည္း မခဲြႏိုင္ဘူး အရမ္းခ်စ္တယ္။ သားနဲ႕သမီးကုိလည္း မခြဲႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ကိုလည္းမခဲြႏိုင္ဘူး။ သူနဲ႕ေနရတာေက ်နပ္တယ္” “ေကာင္းျပီေလ။ ဘယ္အဆင့္ထိေရာက္ေနျပီဆိုတဲ့ အေျဖကို မေျဖခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္မ သေဘာေပါက္ျပီ။ အဲဒီေတာ့ ရွင္ဒီကိုမလာခင္ေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္းပါပဲ။ တခုလုိခ်င္ရင္ တခုေတာ့ စြန္႕လႊတ္ရလိမ့္မယ္။ ရွင့္ကို ကၽြန္မေပးထားတဲ့ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ ဖုန္း။ကား။ အကုန္ရွင္ပဲ ယူထားလုိက္ေတာ့။ ဒီပစၥည္းေတြကို ကၽြန္မလံုး၀ သံုးခ်င္စိတ္မရိွေတာ့ဘူး။ ဒီမွာကြာရွင္းစာခ်ဳပ္။ လက္မွတ္ တစ္ခါထဲထိုးေပးပါ။ သားသမီးေတြနဲ႕ဆက္သြယ္ခြင့္ ကိုေတာ့ က ်မေနာက္မွ ရွင့္ွရံံုးဖုန္းကို ဆက္ျပီး အေၾကာင္းျပန္မယ္။” စာခ်ဳပ္ႏွင့္ေဘာပင္ကုိ ေရွ႕မွာခ်ေပးေတာ့ ငိုင္ေတြစြာျဖင့္ စဥ္းစားေနသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ဖုန္းျမည္လာျပီး။ “ကိုၾကီး မီးအၾကာၾကီးမေစာင့္ခ်င္ဘူးေနာ္” ဆိုတဲ့ ခၽြဲအီအီ အသံတစ္ပိုင္း တစ္စရဲ႕အဆံုးမွာ သူ႕လက္ေတြက စာခ်ဳပ္မွာလက္မွတ္ထိုးျပီးသားျဖစ္သြား သည္။
(၁၂)
၁၄ႏွစ္ေက ်ာ္ သံေယာဇဥ္ကို ျဖတ္ေတာက္ျပီး ၄လေတာင္ မၾကာေသးတဲ့ အခ်စ္သစ္နဲ႕ လက္တြဲဖို႕ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္ကို ေက်ာခိုင္းျပီးရန္ကုန္ကိုျပန္လာေတာ့မယ့္ သႏၱာ့ေျခလွမ္းေတြလည္း ရဲ၀င့္ ရေတာ့မွာေပါ့။ “ကၽြန္မကုိ သြားခြင့္ျပဳပါဦး ကုိထြန္းသူရ” စိတ္တိုစိတ္ပ်က္တဲ့အခါတိုင္း နာမည္ရင္းကို ေခၚေ၀ၚသုံးစဲြတတ္တဲ့ သႏၱာအထာကုိ သူ မသိဘဲေနမည္မဟုတ္။ ဒါေၾကာင့္စိတ္နာစြာနဲ႕ပဲ သူ႕ကို နာမည္ရင္းတပ္ေခၚျပီး ခပ္ေအးေအးပဲ ႏွဳတ္ဆက္ကာ ေက ်ာခိုင္းထြက္ခဲ့သည္။ သားနွင့္သမီး တို႕ကုိ ဖုန္းႏွင့္ဆက္သြယ္ခြင့္ ကိုေတာ့ သူမ မျဖတ္ေတာက္ရက္။ ကေလးေတြခံစားခ်က္ကိုေတာ့ သူမငဲ့တြက္ရမည္။ လမ္းတစ္၀က္မွာတင္ သူမဖုန္းဆက္လုိက္သည္ “ရွင့္ရဲ႕အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလး ခြင့္ျပဳခ်က္ရလုိ႕မို႕ ကေလးေတြကိုဆက္ခ်င္စိတ္ေပၚရင္ေတာ့ ရွင္အိမ္ဖုန္းကိုဆက္လုိ႕ရပါတယ္”။ သည္စကားသည္ သူ႕ကုိ သႏၱာေနာက္ဆံုးေျပာခဲ့ေသာစကား။
(၁၃)
၄ ႏွစ္ၾကာျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူရွာသမွ်ပိုက္ဆံဟူသမွ်ကို အမ်ိဳးသမီး ငယ္ေလးက သံုးလုိ႔ပင္မေလာက္ေၾကာင္း။ တခ်ိဳ႕လူေတြလုိပဲ ရေပါက္ရ လမ္းၾကံဖို႕ တုိက္တြန္းပူစာေၾကာင္း။ အိမ္ေထာင္ေရးလည္း သိပ္အဆင္ မေျပေတာ့ေၾကာင္း။ သူလည္းေနာင္တေတြနဲ႕ေၾကကဲြြေနေၾကာင္း သတင္းၾကားလာေသာ သႏၱာ့မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕က လာေျပာၾကသည္။ “သႏၱာ့ကိုခင္ရင္ သူ႕အေၾကာင္းလာမေျပာပါနဲ႕ေတာ့။ သူ႕လမ္းသူေရြးခ်ယ္သြားခဲ့သူမို႕ သႏၱာဥေပကၡာျပဳထားခဲ့ျပီးပါျပီ။ ေကာင္းသည္ဆိုးသည္ ဘာမွကိုမသိခ်င္ေတာ့ပါ”လို႕ သာေတာင္းပန္လိုက္သည္။ သူႏွင့္ကြာ ရွင္းျပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ သႏၱာေျပာင္းလဲလာသည္။ မိမိကိုယ္သာ အားကိုးျပီး သားသမီးေတြအတြက္။ မိခင္အတြက္။ ကိုယ့္အေမလုိပဲ ခင္တြယ္ရျပီး သူ႕သားအတြက္ အရမ္းကိုအားနာ သားကုိစိတ္နာေနတဲ့ သူ႕အေမတြက္ မားမားရပ္ႏုိင္ဖို႕က ကိုယ္သာရိွေတာ့သည္မို႕ မိမိကိုယ္ကို ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ အားထုတ္ေနရသည့္ အတြက္ ၀မ္းနည္းမိသည့္ အားငယ္စိတ္ေတြကို က ်ားကန္ထားရသျဖင့္ တခါတရံက ်ားနာမေလးသဖြယ္။ ေသခ်ာသည္က ကုိယ့္ဘ၀ႏွင့္ကိုယ္ ရပ္တည္ေနႏုိင္ေသာသႏၱာ သူ႕ကို ေရြးခ်ယ္လက္ထပ္ ခဲ့သည္မွာ သူ႕ဆီကရယူလိုမွဳလိုအပ္ခ်က္အတြက္ ဆိုတာကို ထည့္သြင္း မစဥ္းစားခဲ့ဘဲ ခ်စ္ျခင္းဆိုတာကိုသာ ထည့္သြင္းစဥ္းစားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူသည္လည္းသႏၱာ့ကို ခ်စ္ခဲ့သည္ဟုယံုၾကည္သည္။ သူ႕ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေတြက မွ်ေ၀ႏိုင္စြမ္းရိွလွခ်ည့္လို႕လဲ တစ္ခါတရံစိတ္နာနာႏွင့္ေတြးမိသည္။ ခုေတာ့ သႏၱာတစ္ေယာက္ထဲ ေနသားက ်ခဲ့ပါျပီေလ။ ခ်စ္ျခင္းကုိ မွ်ေ၀ခံစားသံုးစြဲခဲ့သူအတြက္ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုကို အရင္းတည္ျပီး ဘ၀ကုိပံုထားခဲ့သူတစ္ေယာက္က နာက ်င္ခံစားေနရတာ မတန္ဘူးဟု ဆံုးျဖတ္ျပီး သားသမီးေတြ အတြက္ စိတ္ဓာတ္ခပ္မာမာပဲ ထားခဲ့့ျပီး ဘ၀ကို မယိမ္းယိုင္ေအာင္ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႕သာရိွေတာ့သည္။
(၁၄)
ဒီေနရာမွာပဲေမ့ေမ့ ဒုိင္ယာရီဆံုးသြားခဲ့ပါသည္။ ေခ်ာေမာလွပခါ က ်က္သေရရိွေသာ တင့္တယ္ေသာ ေမေမ၏ အနာဂတ္လွပေစဖို႕ လိမၼာေသာ မမႏွင့္ ၊ အရင္ကဆိုးသြမ္းခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္တြင္ တာ၀န္ရိွ သည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။ ဒီေလာကကမၻာၾကီးမွာ တခဏတာ သာယာမွဳကုိမက္ေမာျပီး ၊ ထာ၀ရသစၥာနဲ႕ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေနဆဲျဖစ္တဲ့ မိသားစုကုိ ထားရစ္ခဲ့သူ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ရိွေနမလည္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ္ေသခ်ာမသိပါ။ တခဏတာသာယာမွဳကုိမက္ေမာရင္းက တကယ့္ေမတၱာစစ္ႏွင့္ ေတြ႕သြားသူမ်ားရိွသကဲ့သုိ႕၊ နာမည္ေက ်ာ္ၾကားလိုမွဳ ။အလိုဆႏၵျပည့္၀လုိမွဳတခုခုကို မိမိဆီက မက္ေမာရယူလုိမွဳမ်ားႏွင့္ ခ်ဥ္းကပ္လာသူမ်ားအား တကယ့္ေမတၱာစစ္ထင္ကာ လက္ရိွဘ၀ကို ျဖိဳခဲြဖ်က္စီးၾကသူမ်ားကေတာ့ တကယ့္ကုိေရလုိက္မွားတဲ့ငါးမ်ားပါပဲ။ ခုခ်ိန္မွာ ေဖေဖက ေမေမနဲ ႕ျပန္ေပါင္းစည္းကာ သူ႕ရဲ႕လက္ရိွက ်န္ရိွက ်န္ရိွေနေသးတဲ့ ဘ၀ကုိ မိသားစုနဲ႕ျဖတ္သန္းလိုေပမယ့္ ေမေမ့ဆီက အရင္လိုယံုၾကည္ျမတ္ႏိုးမွဳမ်ားနဲ႕ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမွဳမ်ားကို ျပန္လည္လက္ခံရရိွေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။
(၁၅)
ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ေဖေဖႏွင့္ေမေမ့ဘ၀ကုိ ပံုႏွဳိင္းယူကာ က ်ေနာ့္အိမ္ေထာင္ေရးကုိေတာ့ အမွားခံေတာ့မည္မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ရျပီးသားကို တန္ဖိုးထားပါမည္။ ပစ္ပယ္ရန္လည္းမစဥ္းစားပါ။ အေဟာင္းကုိျငီးေငြ႕ကာ အသစ္ကုိရွာေဖြေပ်ာ္ေမြ႕ခ်င္ၾကတာေတာ့ သက္ရိွေတြရဲ႕ သဘာ၀ပဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္က်ေနာ္တို႕က သက္ရိွေတြထဲမွာမွ တန္ဖိုးအရိွဆံုး၊ဥာဏ္ရည္အျမင့္ဆံုး လူသားမ်ိဳးေတြျဖစ္ေနေလေတာ့ ဆႏၵကုိ အသိဥာဏ္ခၽြန္းျဖင့္အုပ္ကာ ထိန္းသိမ္းရေပမည္။ တခ်ိန္မွာ မွားခဲ့ေၾကာင္းသိိရိွလို႕ ေနာင္တ တရားႏွင့္ ျပန္လွည့္လာေပမယ့္ အရာရာဟာေႏွာင္းသြားကာေျပလည္မွဳကုိရရိွဖို႕ေတာ့ အလြန္ပင္ခက္ခဲေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့မိဘ ၂ပါးက သက္ေသပါပဲ။ မိုးလင္းခ်ိန္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္ေနမိတယ္ေမေမ။ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေတြကိုျပခ်င္လုိ႕၊ ေမေမစိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္လုိ႕၊ခုခ်ိန္ အလိုခ်င္ဆံုး ဆႏၵတစ္ခုကေတာ့ မိုးျမန္ျမန္လင္းပါေစေတာ့။ ေမေမ့နဖူးျပင္ေလးကုိ ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္မိရင္း ကၽြန္ေတာ့့ႏွဳတ္ခမ္းမွ အျပံဳးေလးတစ္ပြင့္ ျပံဳးလုိက္မိေလသည္။
X x x X
ၾကည္ျဖဴပုိင္
၂၂ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၂
No comments:
Post a Comment