လူသားရဲ႕ လံုးလ
ေသခါမွ ေလွ်ာ့လိုတဲ့
ဦးေမာ့ေနတဲ့ ဇြဲသတၱိေၾကာင့္ပါ…။
တကယ္မျဖစ္ေတာ့လဲ
ရယ္ပစ္နိုင္ပါတယ္…။
တကယ္ မရေတာ့လဲ
တဲအိုပ်က္မွာ ေနရ ေနရ…။
စိတ္ဓာတ္မက် အလံမလွဲစတမ္း
ေရာင့္ရဲ တင္းတိမ္
ဘ၀မွာ ခံတြင္း ၿမိန္တတ္ပါတယ္…။
လူသားတို႔ ရြာကို
လက္ခ်ည္းလာခဲ့တဲ့ ငါဟာ
ဘာကိုမ်ား မက္ေမာလို႔
လက္ပံေတာကို တမ္းတေနရဦးမွာလဲ…။
ေနလဲေပ်ာ္ေပ်ာ္၊ ေသလဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္
ငါ့အေဖာ္ေတြ တပံုႀကီးပါကြယ္….။ ။
*** တင္မိုး ***
၃၀၊ ဇႏၷ၀ါရီ၊ ၁၉၉၉ စေနေန႔ နံနက္ခင္း
ေလာဘႀကီးလို႔ မဟုတ္
လူသားရဲ႕ လံုးလ
ေသခါမွ ေလွ်ာ့လိုတဲ့
ဦးေမာ့ေနတဲ့ ဇြဲသတၱိေၾကာင့္ပါ…။
တကယ္မျဖစ္ေတာ့လဲ
ရယ္ပစ္နိုင္ပါတယ္…။
တကယ္ မရေတာ့လဲ
တဲအိုပ်က္မွာ ေနရ ေနရ…။
စိတ္ဓာတ္မက် အလံမလွဲစတမ္း
ေရာင့္ရဲ တင္းတိမ္
ဘ၀မွာ ခံတြင္း ၿမိန္တတ္ပါတယ္…။
လူသားတို႔ ရြာကို
လက္ခ်ည္းလာခဲ့တဲ့ ငါဟာ
ဘာကိုမ်ား မက္ေမာလို႔
လက္ပံေတာကို တမ္းတေနရဦးမွာလဲ…။
ေနလဲေပ်ာ္ေပ်ာ္၊ ေသလဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္
ငါ့အေဖာ္ေတြ တပံုႀကီးပါကြယ္….။ ။
*** တင္မိုး ***
၃၀၊ ဇႏၷ၀ါရီ၊ ၁၉၉၉ စေနေန႔ နံနက္ခင္း
No comments:
Post a Comment