အေမွာင္ကမၻာအတြင္းမွ ငိုရႈိက္သံ

> **(ေမလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ က်ေရာက္ေသာ ကမၻာ့အလုပ္သမားေန႔သို႔ …..)**
(က)
ကၽြန္ႏွင့္ ကၽြန္ပိုင္ရွင္….။
ေျမယာလုပ္သားႏွင့္ ေျမပိုင္ရွင္….။
စက္႐ုံအလုပ္သမားႏွင့္ စက္႐ုံပိုင္ရွင္…..။

လူတန္းစား ၂ ရပ္ႏွင့္ သူတုိ႔၏ ပဋိပကၡတုိက္ပြဲက ေသြးမတိတ္သည့္ အနာအျဖစ္ႏွင့္ ယေန႔တုိင္ အသြင္သ႑ာန္တမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ရွိေနၿမဲ။ ျပႆနာက …. အေလးအေပါ့၊ အေပ်ာ့အျပင္း၊ အထူအပါးသာလွ်င္ ျခားနားမည္။ ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မည္ကား မဟုတ္….။

ဘံုအက်ဳိးစီးပြားတခုအေပၚ၌ အက်ဳိးတူေပါင္းဖက္ လုပ္ကိုင္ေနၾကသည့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္မ်ား ျဖစ္သည္ဟူ၍ သေဘာထား၊ မထားရွိႏိုင္သ၍ ရွိေနမည္ပင္…။

ထုိင္းႏိုင္ငံအတြင္း တနံတလ်ား၊ လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ဝင္ေရာက္၍ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား အလုပ္သမားမ်ားအတြင္း၌က …. ၂ မ်ဳိး ၂ စား ရွိ၏။ ထိုင္းအစုိးရ၏ တရားဝင္ေနထိုင္ခြင့္ႏွင့္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ ရရွိထားၾကသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ တရားမဝင္ ဝင္ေရာက္၍ လုပ္ကိုင္ေနၾကရသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာအလုပ္သမားအမ်ားစုက တရားမဝင္ အလုပ္သမားမ်ားသာ ျဖစ္ၾက၏။
တႏွစ္လွ်င္ … ထိုင္းဘတ္ေငြ ၄ဝဝဝ မွ်အား ေပးေခ်၍ တရားဝင္ အလုပ္၊လုပ္ခြင့္ရရန္ အကုန္အက် မခံႏိုင္ၾက…..။

“က်ေနာ္တို႔ကို သူေ႒းက ပိုက္ဆံပုံမွန္ ရွင္းမေပးဘူး။ အေႂကြးဝယ္စားလို႔ရတဲ့ ဆိုင္ကိုလည္း ပိတ္လိုက္တယ္။ အလုပ္ခ်ိန္ကလည္း မနက္ ၄ နာရီကေန ည ၇ နာရီအထိ လုပ္ခုိင္းတယ္။ အခ်ိန္ပိုေၾကးကို တနာရီ ဘတ္ ၂ဝ ပဲ ေပးတယ္။ အခ်ိန္ပုိမဆင္းရင္လည္း တေန႔လုံး လုပ္ထားတဲ့ လုပ္အားခကို မေပးဘူး။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေနထိုင္တဲ့ ေနရာမွာ ေသာက္သံုးေရက လံုေလာက္ေအာင္ မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္သမားေတြက အလုပ္မဆင္းဘူးဆုိၿပီး ဆႏၵျပၾကလုိ႔ သူေ႒းက ရဲကို ဖုန္းဆက္ေခၚၿပီး ဖမ္းခုိင္းလုိက္တာ”

ထုိင္းႏိုင္ငံ ဖူးခတ္ရွိ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းတခုမွ ျမန္မာႏုိင္ငံသား အလုပ္သမား ၉၅ ဦး အဖမ္းခံၾကရ၏။ ၉၅ ဦးထဲမွ ၇၇ ဦးကမူ ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္း အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ခြင့္ လက္မွတ္ရွိ၍ ထုိင္းရဲမ်ားက ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္၏။ က်န္ ၁၈ ဦးကမူ အခ်ဳပ္အေႏွာင္အတြင္း၌ အဖမ္းခံေနၾကရဆဲ….။

“က်န္ခဲ့တဲ့ ၁၈ ေယာက္ထဲမွာ ထုိင္းစကားကုိ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ ေျပာတတ္ၿပီး အလုပ္သမားေတြ ေျပာတာေတြကို ဘာသာျပန္ေျပာေပးတဲ့ သူေတြကို ဆႏၵျပတဲ့ေနရာမွာ ေခါင္းေဆာင္တယ္ဆိုၿပီး ဆက္ဖမ္းခံထားရတဲ့ သူေတြလည္း ပါတယ္။ အဲဒီလူေတြထဲက တေယာက္မွာ ကေလးက ၄ လပဲ ရွိေသးတယ္။ သူ႔မိန္းမကလည္း ဗိုက္ခြဲၿပီး ကေလးေမြးထားလုိ႔ က်န္းမာေရး သိပ္မေကာင္းဘူး။ အခု သူတို႔ေနတဲ့ ေနရာကေန သူေ႒းက ေမာင္းထုတ္ေနတယ္။ သူတုိ႔သားအမိ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္ေနတယ္”
(ခ)

ေညာင္ဦးကမ္းပါးၿပိဳျခင္းႏွင့္ စံပနဂုိက ႏြားမေပါင္းက်ဳိးျခင္းက ဆက္စပ္၍ မရေသာ္လည္း ….. အိမ္ျဖဴေတာ္အၿပိဳကမူ ….. ထိုင္းႏုိင္ငံရွိ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ကား ဆက္စပ္၍ ေနသည္။ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအား ထိ၏။

ဥေရာပႏွင့္ အေမရိကန္ ေစ်းကြက္မ်ားမွ ဝယ္လိုအားက်လာသည့္အတြက္ ထုိင္းလုပ္ငန္းရွင္မ်ားထံသို႔ ဥေရာပ၊ အေမရိကန္ ေစ်းကြက္မ်ားမွ ကုန္ပစၥည္းေအာ္ဒါမ်ား အမွာနည္းလာ၏။ ထုတ္လုပ္ၿပီးသား ကုန္စည္မ်ားပင္ ဝယ္လက္မရွိ၍ ေရာင္းမထြက္ ျဖစ္ေနရ၏။ ဤတြင္ စက္႐ုံပိုင္ရွင္မ်ားက အလုပ္သမားမ်ားအား ေလွ်ာ့၏။ ဦးစားေပးအေလွ်ာ့ခံရသည့္ အလုပ္သမားမ်ားက ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား….။ ျမန္မာအလုပ္သမားတုိ႔ အလုပ္ျဖဳတ္ခံၾကရသည္။ ဤသို႔ေသာ …. အလုပ္ျဖဳတ္ခံရသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားတုိ႔က ထိုင္းႏုိင္ငံ တနံတလ်ား၌ ရွိ၏။ ဤအတြင္း၌ …. မဟာခ်ဳိင္ခ႐ိုင္အတြင္းရွိ ‘ကီလိုစီစုန္မုန္းမိုင္’ ရွိ အီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္းထုတ္လုပ္သည့္ စက္႐ုံမွ ျမန္မာအလုပ္သမား ၄ဝဝ ေက်ာ္လည္း ပါရွိ၏။

"က်မတို႔ အလုပ္ဆင္းသြားတာနဲ႔ အလုပ္ျဖဳတ္လိုက္ၿပီလို႔ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ (ဝဏၰ) က ဆီးၿပီးေျပာပါတယ္။ က်မတို႔ ေတာ္ေတာ္နစ္နာပါတယ္။ ပုလိပ္ေၾကး ဘတ္ ၆ဝဝ အလုပ္ဆင္းတဲ့ ကားခဘတ္ေငြ ၂ဝဝ၊ ၿပီးေတာ့ ဘတ္ဖိုးဆိုၿပီး လစဥ္ ဘတ္ ၁၃ဝဝ ေလာက္က ပုံမွန္ျဖတ္ပါတယ္။ အလုပ္ပ်က္ရက္ဆိုၿပီးေတာ့လည္း ျဖတ္တယ္။ ေပးတဲ့ေစ်းႏႈန္းက တေန႔ကို ၂ဝ၃ ဘတ္၊ အခ်ိန္ပိုေၾကးက တနာရီ ၃၈ ဘတ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ က်မတို႔ လစဥ္ လစာထုတ္ရင္ ဘတ္ ၂ဝဝဝ ထက္ပိုၿပီး မရဘူး။ မေန႔က ၁၅ ေယာက္ အလုပ္ျဖဳတ္ခံရပါတယ္။ ေန႔စဥ္ ျဖဳတ္လာလိုက္တာ အခုဆိုရင္ လူ ၂ဝ ေက်ာ္ေလာက္ပဲ က်န္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ အလုပ္ျဖဳတ္လဲဆိုေတာ့ လုပ္ထားတဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြက ေရာင္းမထြက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ လုပ္စရာ အလုပ္မရွိဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ က်မတို႔ဆီက လစဥ္ျဖတ္ထားတဲ့ ေငြေတြကိုေတာ့ ျပန္ရခ်င္တာေပါ့ေနာ္”
(ဂ)

ကမၻာ့အလုပ္သမားမ်ား၏ ေမလ ၁ ရက္ေန႔ … အလုပ္သမား ေတာ္လွန္ေရးၾကီး ေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္ခဲ့သည္မွာ ရာစုႏွစ္တခုပင္လွ်င္ စြန္း၍ေနခဲ့ၿပီ….။

တေန႔လွ်င္ …. အလုပ္ခ်ိန္ ၈ နာရီသာ လုပ္ကိုင္ရန္….။
လုပ္အားခေခါင္းပံုျဖတ္မႈ မရွိေရး….။
အလုပ္သမားမ်ား၏ အေျခခံရပိုင္ခြင့္၊ အခြင့္အေရးမ်ားက ကမၻာၾကီး၏ ေနရာေဒသအသီးသီးတြင္ တည္တံ့အသက္ဝင္ေနေသာ္လည္း …. ထုိင္းႏုိင္ငံ “ရပ္ခ်္ဘူရီခ႐ိုင္၊ တန္ဘြန္နမ္ကေယာက္၊ အန္ေဖဆိုတာလန္ အမွတ္ ၅ဝ/၁” တြင္ ရွိသည့္ “ဖြိဳင္ေခ်ာ့ဖိုင္စစ္” ဆန္စက္ဝင္းအတြင္း၌မူ အသက္မဝင္ …..။ ထိုဆန္စက္အတြင္း လုပ္ကိုင္ၾကသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား၏ အေျခအေနက ကမၻာေဟာင္း အလုပ္သမားတုိ႔၏ ဘဝအတုိင္းသာ က်န္ရွိ၍ေနဆဲ …..။

“က်ေနာ္တို႔ မနက္ ၇ နာရီခြဲကေန ေန႔လည္ ၁၂ နာရီအထိ လုပ္ၿပီး၊ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီ မိနစ္ ၄ဝ ဆိုရင္ ျပန္ဆင္းရတယ္။ ညေန ၆ နာရီမွ အလုပ္ၿပီးပါတယ္။ မနက္ပိုင္းမွာ နာရီဝက္၊ ေနလည္ထမင္းစားခ်ိန္မွာ မိနစ္ ၂ဝ၊ ညေနပိုင္းမွာ ၁ နာရီ အပိုလုပ္ေပးေနရတယ္။ လုပ္အားခက ပိုမေပးပါဘူး။ လူသစ္ကို တေန႔ ၁၅ဝ ၊ လူေဟာင္းဆိုရင္ ၁၈ဝ ပဲ ရပါတယ္။ အဆိုးဆံုးက လုပ္အားခ ၁၅ ရက္စာ ထုတ္မေပးဘူး။ ရက္ေပါင္ထားရတယ္။ ထြက္မယ္ဆိုရင္ အဆံုးခံၿပီး ထြက္ရတယ္။ သြားေတာင္းရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္ထြက္မယ္ဆိုရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူေ႒းကို သြားေျပာရင္ ပုလိပ္ကို ဖမ္းခိုင္းလိုက္ေတာ့တာပဲ”

ထုိထက္ဆိုးသည္က …. ဘန္ေကာက္ရွိ ပိုက္ဆံအိတ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ခ်ဳပ္သည့္ စက္႐ုံမွ ျမန္မာအလုပ္သမမ်ား၏ ဘဝ…..။

အသက္ ၁၈ ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမ ၁၃ ဦးႏွင့္ ျမန္မာအလုပ္သမား ၂ ဦးတို႔အား ဘန္ေကာက္ရွိ “စံေထာ္ဘူလီတရား႐ုံး” က …. ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္း အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ခြင့္ လက္မွတ္အတု ကိုင္ေဆာင္ထားမႈႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၄ ႏွစ္ခြဲစီ ခ်လိုက္၏။ အမွန္တြင္မူ …. အလုပ္သမမ်ားက …. သူတုိ႔ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္ လက္မွတ္အား အတုဟူ၍ မသိ….။ အလုပ္ရွင္သူေ႒းက အတုမ်ား လုပ္ေပးထားျခင္း ျဖစ္၏။ အလုပ္သမားလက္မွတ္ လုပ္ေဆာင္ရန္ ကုန္က်စရိတ္မ်ားကိုမူ သူေ႒းက လစဥ္လုပ္အားခမ်ားအတြင္းမွ ျဖတ္ယူၿပီး သူ၏ အိတ္ေဖာင္းေဖာင္းၾကီး အတြင္းသို႔ ထည့္၏။ သူ၏ ဝမ္းစူစူၾကီးအတြင္းသို႔ ၿမိဳ၏။ အမႈရင္ဆိုင္ရသည့္ အခ်ိန္တြင္မူ …. ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားသာ ေထာင္နန္းစံသြားခဲ့ၾကရ၏။ အလုပ္ရွင္သူေ႒းကမူ ေအးရာေအးေၾကာင္း …..။

“မေန႔က ေထာင္ဒဏ္ ၄ ႏွစ္ခြဲ ခ်လိုက္ပါတယ္။ က်မတို႔လည္း ဘယ္သူ႔ကို အကူအညီေတာင္းရမယ္မွန္း မသိဘူးေလ။ သူေ႒းေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ဘန္ေဘာ္စံ ေထာင္မွာလို႔ေတာ့ ၾကားတယ္။ သူေ႒းကို က်မတို႔ ေနထိုင္အလုပ္လုပ္ကုိင္ခြင့္ လက္မွတ္ (ဘတ္) လုပ္ခ တေယာက္ကို ဘတ္ေငြ ၆ဝဝဝ ေပးရတယ္။ ပုလိပ္ဖမ္းေတာ့လည္း ရွင္းမေပးဘူး။ အခုေတာ့ က်မသမီးတို႔ ေထာင္က်ခံေနရၿပီ”
(ဃ)

ထုိင္းႏုိင္ငံေတာင္ပိုင္းရွိ ရာဘာၿခံအလုပ္သမမ်ား၏ အေျခအေနက …. လုပ္ငန္းခြင္လံုၿခံဳမႈ ဟူသည္ကား နတၱိ…..။ လုပ္ငန္း၏ သေဘာအရသည္ပင္ ၾကက္ေပါင္းေစးျခစ္သည့္ လုပ္ငန္းက ညဥ့္သန္းေခါင္ေက်ာ္ နံနက္လင္းအားၾကီး အခ်ိန္မ်ား၌ လုပ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ရာဘာပင္ၿခံက်ယ္ၾကီးအတြင္း ညအေမွာင္၌ ရာဘာေစးျခစ္ၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္ အေမွာင္ထုႏွင့္ တဦးတည္း၊ တေယာက္တည္း လုပ္ကိုင္ေနၾကရျခင္းက ဓားျပႏွင့္ မုဒိန္းေကာင္မ်ားအတြက္ အခြင့္အလမ္း ရွိေနသကဲ့သို႔ ….။

“သူက ရာဘာပင္ဘက္ကို လွည့္ၿပီး ရာဘာအေစး ျခစ္ေနတုန္း ေနာက္ကေန ေရာက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ အတင္းဆြဲလွဲၿပီး မုဒိန္းက်င့္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားတယ္။ ပါးစပ္ကိုလည္း လက္နဲ႔ အတင္းပိတ္ထားတယ္။ ေကာင္မေလးက အတင္း႐ုန္းကန္ၿပီး ထြက္ေျပးေတာ့ ေနာက္ကေန ဓားနဲ႔ လွမ္းခုတ္လုိက္တာ ေနာက္ေစ့ကိုထိၿပီး လဲက်သြားလို႔ သူတို႔က ေသၿပီထင္ၿပီး ထားခဲ့တာ။ ေကာင္မေလးကလည္း ေသခ်င္ဟန္ေဆာင္ၿပီး ၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။ သူတုိ႔ထြက္သြားေတာ့မွ သူ႔ေယာက်္ားကို ေအာ္ေခၚၿပီး ေဆး႐ံုသြားရတာ။ ဒဏ္ရာကို ၂၃ ခ်က္ ခ်ဳပ္လုိက္ရတယ္။ ေကာင္မေလးက အခုေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္ေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိခိုက္မႈေတြ ရွိေနတယ္။ အလုပ္ျပန္လုပ္ဖုိ႔ မေျပာနဲ႔ အျပင္ထြက္ရမွာကိုေတာင္ ေၾကာက္ေနတယ္။ သူ႔ရဲ႕အေနာက္မွာ လူအရိပ္ေတြ လုိက္ေနၿပီး အႏၲရာယ္ ေပးေနသလို ခံစားေနရတယ္လုိ႔ က်ေနာ္ကို ေျပာျပတယ္။”

ေသာက …. နာက်ဥ္မႈ၊ မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာအလုပ္သမတို႔၏ ဘဝမ်ား ….။ အေမွာင္ကမၻာအတြင္းမွ ငိုရႈိက္သံမ်ား ….။ အေမွာင္တြင္းမွပင္ အလင္းေရာင္အား ရွာေဖြ၍ေနၾကရ၏။

“အလံုးစံုေသာ ကာယ ဝဇီ.မေနာ.ဒုစ႐ိုက္ အညစ္အေၾကးကို စင္ၾကယ္ေသာ သီလတည္းဟူေသာ ေရစင္ျဖင့္ ေဆးေၾကာလတၱံ ….

ခ်စ္သူအေပါင္းမွ ကြဲကြာကုန္ေသာ သူတို႔၏ မ်က္ရည္ကို လက္ႏွင့္တူေသာ ေမတၱာစိတ္ျဖင့္ သုတ္ပစ္လတၱံ ….

စိတ္ႏွလံုးပူေဆြးသူတုိ႔၏ ႏွပ္ရည္ကို ေရႏွင့္တူေသာ ဂ႐ုဏာျဖင့္ ေဆးေၾကာပစ္ လတၱံ …..

လက္ယာလက္ျဖင့္ ျပည္သူအေပါင္းအား ထမင္းမုန္႔ေပးလတၱံ …..

လက္ဝဲလက္ျဖင့္ ျပည္သူအေပါင္းအား ပစၥည္း၊ ဥစၥာ၊ အဝတ္ပုဆိုးေပးလတၱံ ….”

(ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၄ဝ၂ခုႏွစ္ က်န္စစ္သားမင္းၾကီး ေရးထိုးလႉဒါန္းခဲ့ေသာ ေရႊစည္းခုံမြန္ ေက်ာက္စာမွ)

**မင္းဟန္ **| ၾကာသပေတးေန႔၊ ဧၿပီလ ၂၉ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၃ နာရီ ၃၂ မိနစ္

http://www.mizzimaburmese.com/edop/songpa/5291-2010-04-29-07-17-39.html

**(ေမလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ က်ေရာက္ေသာ ကမၻာ့အလုပ္သမားေန႔သို႔ …..)**
(က)
ကၽြန္ႏွင့္ ကၽြန္ပိုင္ရွင္….။
ေျမယာလုပ္သားႏွင့္ ေျမပိုင္ရွင္….။
စက္႐ုံအလုပ္သမားႏွင့္ စက္႐ုံပိုင္ရွင္…..။

လူတန္းစား ၂ ရပ္ႏွင့္ သူတုိ႔၏ ပဋိပကၡတုိက္ပြဲက ေသြးမတိတ္သည့္ အနာအျဖစ္ႏွင့္ ယေန႔တုိင္ အသြင္သ႑ာန္တမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ရွိေနၿမဲ။ ျပႆနာက …. အေလးအေပါ့၊ အေပ်ာ့အျပင္း၊ အထူအပါးသာလွ်င္ ျခားနားမည္။ ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မည္ကား မဟုတ္….။

ဘံုအက်ဳိးစီးပြားတခုအေပၚ၌ အက်ဳိးတူေပါင္းဖက္ လုပ္ကိုင္ေနၾကသည့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္မ်ား ျဖစ္သည္ဟူ၍ သေဘာထား၊ မထားရွိႏိုင္သ၍ ရွိေနမည္ပင္…။

ထုိင္းႏိုင္ငံအတြင္း တနံတလ်ား၊ လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ဝင္ေရာက္၍ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား အလုပ္သမားမ်ားအတြင္း၌က …. ၂ မ်ဳိး ၂ စား ရွိ၏။ ထိုင္းအစုိးရ၏ တရားဝင္ေနထိုင္ခြင့္ႏွင့္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ ရရွိထားၾကသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ တရားမဝင္ ဝင္ေရာက္၍ လုပ္ကိုင္ေနၾကရသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာအလုပ္သမားအမ်ားစုက တရားမဝင္ အလုပ္သမားမ်ားသာ ျဖစ္ၾက၏။
တႏွစ္လွ်င္ … ထိုင္းဘတ္ေငြ ၄ဝဝဝ မွ်အား ေပးေခ်၍ တရားဝင္ အလုပ္၊လုပ္ခြင့္ရရန္ အကုန္အက် မခံႏိုင္ၾက…..။

“က်ေနာ္တို႔ကို သူေ႒းက ပိုက္ဆံပုံမွန္ ရွင္းမေပးဘူး။ အေႂကြးဝယ္စားလို႔ရတဲ့ ဆိုင္ကိုလည္း ပိတ္လိုက္တယ္။ အလုပ္ခ်ိန္ကလည္း မနက္ ၄ နာရီကေန ည ၇ နာရီအထိ လုပ္ခုိင္းတယ္။ အခ်ိန္ပိုေၾကးကို တနာရီ ဘတ္ ၂ဝ ပဲ ေပးတယ္။ အခ်ိန္ပုိမဆင္းရင္လည္း တေန႔လုံး လုပ္ထားတဲ့ လုပ္အားခကို မေပးဘူး။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေနထိုင္တဲ့ ေနရာမွာ ေသာက္သံုးေရက လံုေလာက္ေအာင္ မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္သမားေတြက အလုပ္မဆင္းဘူးဆုိၿပီး ဆႏၵျပၾကလုိ႔ သူေ႒းက ရဲကို ဖုန္းဆက္ေခၚၿပီး ဖမ္းခုိင္းလုိက္တာ”

ထုိင္းႏိုင္ငံ ဖူးခတ္ရွိ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းတခုမွ ျမန္မာႏုိင္ငံသား အလုပ္သမား ၉၅ ဦး အဖမ္းခံၾကရ၏။ ၉၅ ဦးထဲမွ ၇၇ ဦးကမူ ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္း အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ခြင့္ လက္မွတ္ရွိ၍ ထုိင္းရဲမ်ားက ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္၏။ က်န္ ၁၈ ဦးကမူ အခ်ဳပ္အေႏွာင္အတြင္း၌ အဖမ္းခံေနၾကရဆဲ….။

“က်န္ခဲ့တဲ့ ၁၈ ေယာက္ထဲမွာ ထုိင္းစကားကုိ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ ေျပာတတ္ၿပီး အလုပ္သမားေတြ ေျပာတာေတြကို ဘာသာျပန္ေျပာေပးတဲ့ သူေတြကို ဆႏၵျပတဲ့ေနရာမွာ ေခါင္းေဆာင္တယ္ဆိုၿပီး ဆက္ဖမ္းခံထားရတဲ့ သူေတြလည္း ပါတယ္။ အဲဒီလူေတြထဲက တေယာက္မွာ ကေလးက ၄ လပဲ ရွိေသးတယ္။ သူ႔မိန္းမကလည္း ဗိုက္ခြဲၿပီး ကေလးေမြးထားလုိ႔ က်န္းမာေရး သိပ္မေကာင္းဘူး။ အခု သူတို႔ေနတဲ့ ေနရာကေန သူေ႒းက ေမာင္းထုတ္ေနတယ္။ သူတုိ႔သားအမိ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္ေနတယ္”
(ခ)

ေညာင္ဦးကမ္းပါးၿပိဳျခင္းႏွင့္ စံပနဂုိက ႏြားမေပါင္းက်ဳိးျခင္းက ဆက္စပ္၍ မရေသာ္လည္း ….. အိမ္ျဖဴေတာ္အၿပိဳကမူ ….. ထိုင္းႏုိင္ငံရွိ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ကား ဆက္စပ္၍ ေနသည္။ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအား ထိ၏။

ဥေရာပႏွင့္ အေမရိကန္ ေစ်းကြက္မ်ားမွ ဝယ္လိုအားက်လာသည့္အတြက္ ထုိင္းလုပ္ငန္းရွင္မ်ားထံသို႔ ဥေရာပ၊ အေမရိကန္ ေစ်းကြက္မ်ားမွ ကုန္ပစၥည္းေအာ္ဒါမ်ား အမွာနည္းလာ၏။ ထုတ္လုပ္ၿပီးသား ကုန္စည္မ်ားပင္ ဝယ္လက္မရွိ၍ ေရာင္းမထြက္ ျဖစ္ေနရ၏။ ဤတြင္ စက္႐ုံပိုင္ရွင္မ်ားက အလုပ္သမားမ်ားအား ေလွ်ာ့၏။ ဦးစားေပးအေလွ်ာ့ခံရသည့္ အလုပ္သမားမ်ားက ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား….။ ျမန္မာအလုပ္သမားတုိ႔ အလုပ္ျဖဳတ္ခံၾကရသည္။ ဤသို႔ေသာ …. အလုပ္ျဖဳတ္ခံရသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားတုိ႔က ထိုင္းႏုိင္ငံ တနံတလ်ား၌ ရွိ၏။ ဤအတြင္း၌ …. မဟာခ်ဳိင္ခ႐ိုင္အတြင္းရွိ ‘ကီလိုစီစုန္မုန္းမိုင္’ ရွိ အီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္းထုတ္လုပ္သည့္ စက္႐ုံမွ ျမန္မာအလုပ္သမား ၄ဝဝ ေက်ာ္လည္း ပါရွိ၏။

"က်မတို႔ အလုပ္ဆင္းသြားတာနဲ႔ အလုပ္ျဖဳတ္လိုက္ၿပီလို႔ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ (ဝဏၰ) က ဆီးၿပီးေျပာပါတယ္။ က်မတို႔ ေတာ္ေတာ္နစ္နာပါတယ္။ ပုလိပ္ေၾကး ဘတ္ ၆ဝဝ အလုပ္ဆင္းတဲ့ ကားခဘတ္ေငြ ၂ဝဝ၊ ၿပီးေတာ့ ဘတ္ဖိုးဆိုၿပီး လစဥ္ ဘတ္ ၁၃ဝဝ ေလာက္က ပုံမွန္ျဖတ္ပါတယ္။ အလုပ္ပ်က္ရက္ဆိုၿပီးေတာ့လည္း ျဖတ္တယ္။ ေပးတဲ့ေစ်းႏႈန္းက တေန႔ကို ၂ဝ၃ ဘတ္၊ အခ်ိန္ပိုေၾကးက တနာရီ ၃၈ ဘတ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ က်မတို႔ လစဥ္ လစာထုတ္ရင္ ဘတ္ ၂ဝဝဝ ထက္ပိုၿပီး မရဘူး။ မေန႔က ၁၅ ေယာက္ အလုပ္ျဖဳတ္ခံရပါတယ္။ ေန႔စဥ္ ျဖဳတ္လာလိုက္တာ အခုဆိုရင္ လူ ၂ဝ ေက်ာ္ေလာက္ပဲ က်န္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ အလုပ္ျဖဳတ္လဲဆိုေတာ့ လုပ္ထားတဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြက ေရာင္းမထြက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ လုပ္စရာ အလုပ္မရွိဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ က်မတို႔ဆီက လစဥ္ျဖတ္ထားတဲ့ ေငြေတြကိုေတာ့ ျပန္ရခ်င္တာေပါ့ေနာ္”
(ဂ)

ကမၻာ့အလုပ္သမားမ်ား၏ ေမလ ၁ ရက္ေန႔ … အလုပ္သမား ေတာ္လွန္ေရးၾကီး ေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္ခဲ့သည္မွာ ရာစုႏွစ္တခုပင္လွ်င္ စြန္း၍ေနခဲ့ၿပီ….။

တေန႔လွ်င္ …. အလုပ္ခ်ိန္ ၈ နာရီသာ လုပ္ကိုင္ရန္….။
လုပ္အားခေခါင္းပံုျဖတ္မႈ မရွိေရး….။
အလုပ္သမားမ်ား၏ အေျခခံရပိုင္ခြင့္၊ အခြင့္အေရးမ်ားက ကမၻာၾကီး၏ ေနရာေဒသအသီးသီးတြင္ တည္တံ့အသက္ဝင္ေနေသာ္လည္း …. ထုိင္းႏုိင္ငံ “ရပ္ခ်္ဘူရီခ႐ိုင္၊ တန္ဘြန္နမ္ကေယာက္၊ အန္ေဖဆိုတာလန္ အမွတ္ ၅ဝ/၁” တြင္ ရွိသည့္ “ဖြိဳင္ေခ်ာ့ဖိုင္စစ္” ဆန္စက္ဝင္းအတြင္း၌မူ အသက္မဝင္ …..။ ထိုဆန္စက္အတြင္း လုပ္ကိုင္ၾကသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား၏ အေျခအေနက ကမၻာေဟာင္း အလုပ္သမားတုိ႔၏ ဘဝအတုိင္းသာ က်န္ရွိ၍ေနဆဲ …..။

“က်ေနာ္တို႔ မနက္ ၇ နာရီခြဲကေန ေန႔လည္ ၁၂ နာရီအထိ လုပ္ၿပီး၊ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီ မိနစ္ ၄ဝ ဆိုရင္ ျပန္ဆင္းရတယ္။ ညေန ၆ နာရီမွ အလုပ္ၿပီးပါတယ္။ မနက္ပိုင္းမွာ နာရီဝက္၊ ေနလည္ထမင္းစားခ်ိန္မွာ မိနစ္ ၂ဝ၊ ညေနပိုင္းမွာ ၁ နာရီ အပိုလုပ္ေပးေနရတယ္။ လုပ္အားခက ပိုမေပးပါဘူး။ လူသစ္ကို တေန႔ ၁၅ဝ ၊ လူေဟာင္းဆိုရင္ ၁၈ဝ ပဲ ရပါတယ္။ အဆိုးဆံုးက လုပ္အားခ ၁၅ ရက္စာ ထုတ္မေပးဘူး။ ရက္ေပါင္ထားရတယ္။ ထြက္မယ္ဆိုရင္ အဆံုးခံၿပီး ထြက္ရတယ္။ သြားေတာင္းရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္ထြက္မယ္ဆိုရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူေ႒းကို သြားေျပာရင္ ပုလိပ္ကို ဖမ္းခိုင္းလိုက္ေတာ့တာပဲ”

ထုိထက္ဆိုးသည္က …. ဘန္ေကာက္ရွိ ပိုက္ဆံအိတ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ခ်ဳပ္သည့္ စက္႐ုံမွ ျမန္မာအလုပ္သမမ်ား၏ ဘဝ…..။

အသက္ ၁၈ ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမ ၁၃ ဦးႏွင့္ ျမန္မာအလုပ္သမား ၂ ဦးတို႔အား ဘန္ေကာက္ရွိ “စံေထာ္ဘူလီတရား႐ုံး” က …. ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္း အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ခြင့္ လက္မွတ္အတု ကိုင္ေဆာင္ထားမႈႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၄ ႏွစ္ခြဲစီ ခ်လိုက္၏။ အမွန္တြင္မူ …. အလုပ္သမမ်ားက …. သူတုိ႔ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္ လက္မွတ္အား အတုဟူ၍ မသိ….။ အလုပ္ရွင္သူေ႒းက အတုမ်ား လုပ္ေပးထားျခင္း ျဖစ္၏။ အလုပ္သမားလက္မွတ္ လုပ္ေဆာင္ရန္ ကုန္က်စရိတ္မ်ားကိုမူ သူေ႒းက လစဥ္လုပ္အားခမ်ားအတြင္းမွ ျဖတ္ယူၿပီး သူ၏ အိတ္ေဖာင္းေဖာင္းၾကီး အတြင္းသို႔ ထည့္၏။ သူ၏ ဝမ္းစူစူၾကီးအတြင္းသို႔ ၿမိဳ၏။ အမႈရင္ဆိုင္ရသည့္ အခ်ိန္တြင္မူ …. ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားသာ ေထာင္နန္းစံသြားခဲ့ၾကရ၏။ အလုပ္ရွင္သူေ႒းကမူ ေအးရာေအးေၾကာင္း …..။

“မေန႔က ေထာင္ဒဏ္ ၄ ႏွစ္ခြဲ ခ်လိုက္ပါတယ္။ က်မတို႔လည္း ဘယ္သူ႔ကို အကူအညီေတာင္းရမယ္မွန္း မသိဘူးေလ။ သူေ႒းေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ဘန္ေဘာ္စံ ေထာင္မွာလို႔ေတာ့ ၾကားတယ္။ သူေ႒းကို က်မတို႔ ေနထိုင္အလုပ္လုပ္ကုိင္ခြင့္ လက္မွတ္ (ဘတ္) လုပ္ခ တေယာက္ကို ဘတ္ေငြ ၆ဝဝဝ ေပးရတယ္။ ပုလိပ္ဖမ္းေတာ့လည္း ရွင္းမေပးဘူး။ အခုေတာ့ က်မသမီးတို႔ ေထာင္က်ခံေနရၿပီ”
(ဃ)

ထုိင္းႏုိင္ငံေတာင္ပိုင္းရွိ ရာဘာၿခံအလုပ္သမမ်ား၏ အေျခအေနက …. လုပ္ငန္းခြင္လံုၿခံဳမႈ ဟူသည္ကား နတၱိ…..။ လုပ္ငန္း၏ သေဘာအရသည္ပင္ ၾကက္ေပါင္းေစးျခစ္သည့္ လုပ္ငန္းက ညဥ့္သန္းေခါင္ေက်ာ္ နံနက္လင္းအားၾကီး အခ်ိန္မ်ား၌ လုပ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ရာဘာပင္ၿခံက်ယ္ၾကီးအတြင္း ညအေမွာင္၌ ရာဘာေစးျခစ္ၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္ အေမွာင္ထုႏွင့္ တဦးတည္း၊ တေယာက္တည္း လုပ္ကိုင္ေနၾကရျခင္းက ဓားျပႏွင့္ မုဒိန္းေကာင္မ်ားအတြက္ အခြင့္အလမ္း ရွိေနသကဲ့သို႔ ….။

“သူက ရာဘာပင္ဘက္ကို လွည့္ၿပီး ရာဘာအေစး ျခစ္ေနတုန္း ေနာက္ကေန ေရာက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ အတင္းဆြဲလွဲၿပီး မုဒိန္းက်င့္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားတယ္။ ပါးစပ္ကိုလည္း လက္နဲ႔ အတင္းပိတ္ထားတယ္။ ေကာင္မေလးက အတင္း႐ုန္းကန္ၿပီး ထြက္ေျပးေတာ့ ေနာက္ကေန ဓားနဲ႔ လွမ္းခုတ္လုိက္တာ ေနာက္ေစ့ကိုထိၿပီး လဲက်သြားလို႔ သူတို႔က ေသၿပီထင္ၿပီး ထားခဲ့တာ။ ေကာင္မေလးကလည္း ေသခ်င္ဟန္ေဆာင္ၿပီး ၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။ သူတုိ႔ထြက္သြားေတာ့မွ သူ႔ေယာက်္ားကို ေအာ္ေခၚၿပီး ေဆး႐ံုသြားရတာ။ ဒဏ္ရာကို ၂၃ ခ်က္ ခ်ဳပ္လုိက္ရတယ္။ ေကာင္မေလးက အခုေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္ေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိခိုက္မႈေတြ ရွိေနတယ္။ အလုပ္ျပန္လုပ္ဖုိ႔ မေျပာနဲ႔ အျပင္ထြက္ရမွာကိုေတာင္ ေၾကာက္ေနတယ္။ သူ႔ရဲ႕အေနာက္မွာ လူအရိပ္ေတြ လုိက္ေနၿပီး အႏၲရာယ္ ေပးေနသလို ခံစားေနရတယ္လုိ႔ က်ေနာ္ကို ေျပာျပတယ္။”

ေသာက …. နာက်ဥ္မႈ၊ မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာအလုပ္သမတို႔၏ ဘဝမ်ား ….။ အေမွာင္ကမၻာအတြင္းမွ ငိုရႈိက္သံမ်ား ….။ အေမွာင္တြင္းမွပင္ အလင္းေရာင္အား ရွာေဖြ၍ေနၾကရ၏။

“အလံုးစံုေသာ ကာယ ဝဇီ.မေနာ.ဒုစ႐ိုက္ အညစ္အေၾကးကို စင္ၾကယ္ေသာ သီလတည္းဟူေသာ ေရစင္ျဖင့္ ေဆးေၾကာလတၱံ ….

ခ်စ္သူအေပါင္းမွ ကြဲကြာကုန္ေသာ သူတို႔၏ မ်က္ရည္ကို လက္ႏွင့္တူေသာ ေမတၱာစိတ္ျဖင့္ သုတ္ပစ္လတၱံ ….

စိတ္ႏွလံုးပူေဆြးသူတုိ႔၏ ႏွပ္ရည္ကို ေရႏွင့္တူေသာ ဂ႐ုဏာျဖင့္ ေဆးေၾကာပစ္ လတၱံ …..

လက္ယာလက္ျဖင့္ ျပည္သူအေပါင္းအား ထမင္းမုန္႔ေပးလတၱံ …..

လက္ဝဲလက္ျဖင့္ ျပည္သူအေပါင္းအား ပစၥည္း၊ ဥစၥာ၊ အဝတ္ပုဆိုးေပးလတၱံ ….”

(ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၄ဝ၂ခုႏွစ္ က်န္စစ္သားမင္းၾကီး ေရးထိုးလႉဒါန္းခဲ့ေသာ ေရႊစည္းခုံမြန္ ေက်ာက္စာမွ)

**မင္းဟန္ **| ၾကာသပေတးေန႔၊ ဧၿပီလ ၂၉ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၃ နာရီ ၃၂ မိနစ္

http://www.mizzimaburmese.com/edop/songpa/5291-2010-04-29-07-17-39.html