**သူေဌးနဲ႕ႏြား**လူတစ္ေယာက္ကသူေဌးၾကီးတစ္ဦးထံတြင္ ႏြားတစ္ေကာင္ငွားခ်င္သည္။
သို႕ေၾကာင့္လည္းႏြားငွားရန္ သူေဌးၾကီးထံစာေရးကာ တပည့္တစ္ေယာက္ကို
ေစလႊတ္လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္က သူေဌးၾကီးအိမ္တြင္ သူေဌးၾကီးသည္
ဧည့္သည္တစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕ေနခ်ိန္ၿဖစ္သည္။ သူေဌးၾကီးကစာကိုယူလိုက္သည္။
စာမတတ္သည္ကိုရွက္သၿဖင့္ စာတတ္သေယာင္ေယာင္ဟန္ေဆာင္လိုက္သည္။
သူေဌးၾကီးသည္ စာရြက္ကိုၾကည့္ရင္း ေခါင္းကို တဆတ္ဆတ္ညိတ္ေနသည္။
``ငါသိပါတယ္ကြာ´´
သူေဌးၾကီးကစာလာေပးသူကိုေၿပာလိုက္သည္။
``ေအး..ခဏၾကာရင္ ငါကိုယ္တိုင္လာခဲ့မယ္လို႕ မင္းဆရာကို ေၿပာလိုက္ပါကြာ။ဟုတ္လား´´
**ဇာတ္သိမ္းမေကာင္းတဲ့ပံုၿပင္**
ေရႊငါးေလးတစ္ေကာင္ကို အဘိုးၾကီး ဖမ္းမိသည္။
`ဆႏၵသံုးခုကိုၿဇည့္ေပးပါမည္။သူ႕ကိုလႊတ္ပါ`ဟု ေရႊငါးကေၿပာသည္။
အဘိုးၾကီး ငါးကိုအိမ္သို႕ယူလာၿပီး ေၾကာ္စားလိုက္သည္။
အေၾကာင္းမွာ အဘိုးၾကီးနားထိုင္းေနေသာေၾကာင့္ၿဖစ္သည္။
**သတိေပးခ်က္**
``ေဟ့ေကာင္၊ေလထီးမပါဘဲ ခုန္ဆင္းမလို႕လား မင္းရူးေနသလားကြ ေဟ..´´
``ဘာၿဖစ္လို႕လဲ´´
´´အၿပင္မွာ မိုးရြာေနတယ္ေလကြာ။´´
**မီွႏုိင္ေသးတယ္**
အမ်ိဳးသမီး၏ေနာက္သို႕လူငယ္တစ္ေယာက္ ေၿပးလိုက္လာၿပီးေၿပာသည္။
``ဒိမွာခင္ဗ်ာ၊ ဒိမွာခင္ဗ်ာ´´
အမ်ိဳးသမီး ၿပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေမးသည္။
``က်ြန္မကိုေခၚတာလား ဘာကိစၥလဲ´´
``ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ထီးေမ့က်န္ခဲ့တာ ခင္ဗ်ားလား´´
အမ်ိဳးသမီးလႈပ္လႈပ္ရွားရွား ၿဖစ္သြားသည္။
``ဟုတ္ပါရဲ႕ က်ြန္မ ထီးေမ့က်န္ခဲ့တယ္´´
``အဲဒါဆိုၿမန္ၿမန္ေၿပးလိုက္၊ကားကအခုမွ စထြက္ကာစပဲရွိေသးတယ္။´´
**စစ္အတြင္းက**
တဲစုတ္ကေလးတစ္ခုေရွ႕တြင္ မာစီးဒီးကားသစ္တစ္စီး ထိုးရပ္လိုက္သည္။
ကားထဲမွ အေကာင္းစား ၀တ္စံုကို ၀တ္ထားေသာ အသက္၄၀အရြယ္ခန္႕ရွိ
လူတစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။တဲေရွ႕တြင္ေၿမကို တူးဆြေနေသာ အဘြားၾကီးထံ
ေလွ်ာက္သြားၿပီးေမးသည္။
``မဂၤလာပါ အဘြား၊စစ္အတြင္းက အၿပာႏုေရာင္ကုတ္အကၤ်ီအစုတ္ကေလးကို
ို၀တ္ထားတဲ့ ဂ်ဴးခ်ာတိတ္ကေလးတစ္ေယာက္ကို အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ တဲမွာ
၀ွက္ေပးခဲ့တယ္။အဲ့တဲဟာဒီတဲ လားဟင္။´´
``ဟုတ္တယ္ သားအဲ့ဒီ အမ်ိဳးသမီးဟာအဘြားပဲ၊သား..ဘာ...ဘာကိစၥေမးတာလဲ။´´
``အဲ့ဒီကုတ္အကၤ်ီကို ၿပန္လာယူတာပါ။´´
**တန္ဖိုးမရွိေသာသူ**
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အေလာင္းအစားလုပ္ၾကသည္။
တကၠစီကားမွတ္တိုင္သို႕ေရာက္လာၿပီး တစ္ေယာက္က တကၠစီကားဒရုိင္ဘာကိုေမးသည္။
``ဒီကေန ၿမိဳ႕ထဲကို ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ။´´
``ႏွစ္ရာ´´
``က်ြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းပါ က်ြန္ေတာ္နဲ႔လိုက္မယ္ဆိုရင္ေကာ´´
``ႏွစ္ရာပါပဲ´´
``ၾကားတယ္မဟုတ္လား ဘေမာင္၊မင္းဟာ ဘာတန္ဖိုးမွ မရွိတဲ့ အေကာင္ဆိုတာ ယံုၿပီလား။´´
**မဟာပညာေက်ာ္**
တစ္ခါက ေတာရြာတစ္ရြာတြင္ မိသားစုတစ္စုရွိသည္။ ယင္းမိသားစုသည္
အလြန္႔အလြန္ ရိုးလွသည္။အ လွသည္။ တစ္ေန႔တြင္ သူတို႕ႏြားသည္ အစာစားရာမွ
အစာမ်ားထည့္ထားေသာအိုးထဲသို႕ ေခါင္း၀င္သြားရာ ၿပန္ႏႈတ္လို႕မရေတာ့ေပ။
သူတို႕သည္ မည္သို႕လုပ္ရမည္ကို မသိႏိုင္ၾကသၿဖင့္ ခက္ခဲေသာ ၿပႆနာကို
ေၿဖရွင္းႏိုင္ရန္ ဦးေလးၿဖစ္သူကို အကူအညီေတာင္းသည္။ ဦးေလးၿဖစ္သူက
သူတို႕အိမ္ေရာက္လာၿပီး အေၿခအေနကို အကဲခတ္ၾကည့္ရႈသည္။
`` ဒါအလြယ္ေလးပါကြာ ´´
ဦးေလးၿဖစ္သူက အေသအခ်ာနားလည္ဟန္ၿဖင့္ေၿပာသည္။
``ႏြားေခါင္းကိုၿဖတ္လိုက္ေပါ့´´
တူၿဖစ္သူမ်ားကဦးေလးစကားအတိုင္း ႏြားေခါင္းကိုၿဖတ္ပစ္လိုက္ၾကသည္။သို႕ေသာ္လည္း
ႏြားေခါင္းကအိုးထဲတြင္ ထုတ္မရဘဲ ၿဖစ္ေနဆဲပင္။ သူတို႔သည္ အကူအညီ
ကင္းမဲ့ေနသကဲ့သို႕ခံစားၾကရသည္။ ဦးေလးၿဖစ္သူထံ ထပ္မံအၾကံဉာဏ္ေတာင္းၿပန္သည္။
ဦးေလးၿဖစ္သူက ေၿပာသည္။
``မခက္ပါဘူးကြာ အိုးကိုရုိက္ခြဲပစ္လိုက္ေပါ့´´
အိုးကိုရုိက္ခြဲလိုက္ေသာအခါ ႏြားေခါင္းထြက္လာသည္။ဤသို႕ၿဖင့္ၿပႆနာသည္
ၿပီးဆံုးသြားေလသည္။ လူတိုင္းက ဦးေလးၿဖစ္သူ၏ မႏႈိင္းယွဥ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္
အေတြးအေခၚၿမင့္မားမႈကို ခ်ီးက်ဴးၾကေလသည္။ ဦးေလးၿဖစ္သူက သူသည္ စိတ္ရႈပ္ေထြးေနေၾကာင္း၊စိတ္ညစ္ေနေၾကာင္းေၿပာၿပေလသည္။
``အခုဆို ငါဟာအသက္ၾကီးလာၿပီကြ။လူ႕ၿပည္မွာသိပ္ၾကာၾကာေနရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ေသရေတာ့မွာပဲ။တကယ္လို႕ငါေသသြားတဲ့အခါ မင္းတို႕မွာ ဒီလိုၿပႆနာမ်ိဳးေတြ
ၾကံဳလာခဲ့ရင္ေတာ့ မင္းတို႕ကိုဘယ္သူကမ်ား လာၿပီးကူညီႏိုင္ပါေတာ့မလဲကြာ။´´
**စိုးရိမ္စရာမဟုတ္ပါ**
ခရီးသည္မ်ား ေလွတစ္စင္းၿဖင့္ ၿမစ္ၿပင္ကိုၿဖတ္သန္းစဥ္ကၿဖစ္သည္။
ေလွကေလးသည္ ေက်ာက္ေဆာင္ႏွင့္ရုတ္တရက္ တိုက္မိကာ ေရမ်ားက
ေလွ၀မ္းထဲသို႕စီး၀င္လာသည္။ ခရီးသည္မ်ာသည္ သူတို႕၏ အသက္အႏၲာရာယ္အတြက္
စိုးရိမ္လာသည္။လူတစ္ေယာက္ သူကမူ တစ္မူထူးၿခားလွသည္။ သူသည္ ဘာမွမၿဖစ္သကဲ့သို႕ တည္ၿငိမ္စြာထိုင္ေနသည္။သူသည္ရယ္ေမာေနႏိုင္သည့္အၿပင္ အၿခားသူမ်ားကိုလည္း
မစိုးရိမ္ မပူပန္ၾကရန္ ေၿပာေနေလသည္။
``မစိုးရိမ္ၾကပါနဲ႕။မစိုးရိမ္ၾကပါနဲ႕။´´
သူကေၿပာသည္။
``ဒါ စိုးရိမ္စရာ ၿပႆနာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ေလွထဲေရ၀င္လာတာပါ။ဒါဟာ
က်ြန္ေတာ္တို႕ၿပႆနာမွမဟုတ္ပါဘူး။ ေလွကက်ြန္ေတာ္တို႕ပိုင္တဲ့ေလွမွ မဟုတ္တာ။´´
**ေၿခေၿခာက္ေခ်ာင္းအေၿပး**
တစ္ခါကအေထာက္ေတာ္တစ္ဦးသည္ အေရးၾကီးသည့္ ကိစၥၿဖင့္ခရီးထြက္ရန္ရိွေလသည္။
အရာရွိၾကီးကေၿခၿမန္ေတာ္ကိုေနာက္က်မည္။ အၿမန္ဆံုးမေရာက္မည္ကိုစိုးရိမ္သၿဖင့္
အလြန္အေၿပးလ်င္သည့္ၿမင္းတစ္ေကာင္ကို ေပးလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္.. အေထာက္ေတာ္ကမူ
အေရးၾကီးကိစၥၿဖင့္အလ်င္အၿမန္္သြားရမည့္ခရီးလမ္းတြင္ ၿမင္းကိုမစီးဘဲ
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ၿမင္းကိုဆြဲေၿပးေလသည္။
``ခင္ဗ်ားက ဘာလို႕ၿမင္းကိုမစီးတာလဲ´´
ၿမင္းကိုမစီးဘဲ ဆြဲေၿပးသြားသည့္ၿမင္ကြင္းေၾကာင့္ ခရီးသြားတစ္ေယာက္ကသူ႕ကိုေမးသည္။
``ေၿခေထာက္ေလးေခ်ာင္းေၿပးတာထက္ ေၿခေၿခာက္ေခ်ာင္းေၿပးတာ ပိုမၿမန္ဘူးလားဗ်´´
အေထာက္ေတာ္က သူ႕အေတြးၿဖင့္ သူ႕ၿမင္းကိုဆြဲကာေၿပးေနေလသတည္း။
**သတၱိရွိပါတယ္**
စစ္အရာရွိၾကီးသည္ စစ္သားမွားေနထိုင္ေသာ သံုးထပ္တိုက္အေဆာင္ကိုၿဖတ္ေလွ်ာက္လာသည္။
စစ္အရာရွိၾကီးသည္စိတ္လက္ေပါ့ပါးရႊင္ပ်ေနသည္။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲသံုးထပ္အေပၚမွေန၍ညစ္ပုပ္ေသာေရကိုပက္ခ်လိုက္ရာတစ္ကိုယ္လံုးစိုရႊဲသြားသည္။
ေစာေစာကေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာစိတ္လံုး၀ေပ်ာက္သြားသည္။ ရႈံမဲ့ၿပီး ေရက်လာသည့္သံုးထပ္တိုက္ၿပတင္းေပါက္ဘက္သို႕ေမာ့ၾကည့္သည္။မည့္သူကိုမွမၿမင္ရေခ်။
သို႕ႏွင့္ၾကားေအာင္ေအာ္ေၿပာသည္။
``ကိုယ့္မ်က္ႏွာေတာင္ကိုယ္မၿပရဲတဲ့သတၱိေၾကာင္တဲ့သူေတြ ဟင္း..´´
``ဘာလို႕မၿပရဲရမွာလဲ၊ၿပရဲပါတယ္´´ဟူေသာ အသံၾကားရၿပီးၿပတင္းေပါက္တြင္
ေခါင္းတစ္လံုး ၿပဴထြက္လာသည္။
ေခါင္းတြင္ ဓါတ္ေငြ႕ကာကြယ္ေရးကိရိယာကိုစြပ္ထားေလသည္။
**ဘယ့္သူလက္ခ်က္လဲ**
ဧည့္ခံပြဲတစ္ခုတြင္ၿဖစ္သည္။
အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ဦး ဆြဲလာေသာ စိန္ဘယက္ကိုၾကည့္ၿပီးဧည့္သည္အားလံုးက
`လွလိုက္တာ၊လွလိုက္တာ´၀ိုင္း၀န္းခ်ီးက်ဴးၾကသည္။ခ်ီးမြမ္းခံရသၿဖင့္ ပီတိၿဖစ္မိေသာအမ်ိဳးသမီးသည္
အားပါးတရၾကည့္ပါေစဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ၿဖင့္ ဘယက္ကိုခၽြတ္ေပးသည္။စိန္ဘယက္သည္ တစ္လက္မွတစ္လက္သို႕ကူးသြားသည္။ေနာက္ဆံုးတြင္စိန္ဘယက္ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။
အိမ္ရွင္ကစိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရေသာ အသံၿဖင့္ေၿပာသည္။ ``က်ီစားတာဆိုရင္လြန္သြားၿပီဗ်ာ။အခုစားပြဲေပၚကိုကၽြန္ေတာ္ေငြဖလားတင္ထားမယ္။
မီးခလုတ္ကိုပိတ္လိုက္ၿပီးတစ္ရာထိကၽြန္ေတာ္ေရမယ္။မီးကိုၿပန္ဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ စိန္ဘယက္ကို ေငြဖလားထဲမွာၿပန္ေတြ႕ရမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ပါတယ္။ မီးကိုၿပန္ဖြင့္လိုက္သည္....
ေငြဖလားၾကီးမရွိေတာ့။
**လြမ္းေန သူ**
**သူေဌးနဲ႕ႏြား**
လူတစ္ေယာက္ကသူေဌးၾကီးတစ္ဦးထံတြင္ ႏြားတစ္ေကာင္ငွားခ်င္သည္။
သို႕ေၾကာင့္လည္းႏြားငွားရန္ သူေဌးၾကီးထံစာေရးကာ တပည့္တစ္ေယာက္ကို
ေစလႊတ္လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္က သူေဌးၾကီးအိမ္တြင္ သူေဌးၾကီးသည္
ဧည့္သည္တစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕ေနခ်ိန္ၿဖစ္သည္။ သူေဌးၾကီးကစာကိုယူလိုက္သည္။
စာမတတ္သည္ကိုရွက္သၿဖင့္ စာတတ္သေယာင္ေယာင္ဟန္ေဆာင္လိုက္သည္။
သူေဌးၾကီးသည္ စာရြက္ကိုၾကည့္ရင္း ေခါင္းကို တဆတ္ဆတ္ညိတ္ေနသည္။
``ငါသိပါတယ္ကြာ´´
သူေဌးၾကီးကစာလာေပးသူကိုေၿပာလိုက္သည္။
``ေအး..ခဏၾကာရင္ ငါကိုယ္တိုင္လာခဲ့မယ္လို႕ မင္းဆရာကို ေၿပာလိုက္ပါကြာ။ဟုတ္လား´´
**ဇာတ္သိမ္းမေကာင္းတဲ့ပံုၿပင္**
ေရႊငါးေလးတစ္ေကာင္ကို အဘိုးၾကီး ဖမ္းမိသည္။
`ဆႏၵသံုးခုကိုၿဇည့္ေပးပါမည္။သူ႕ကိုလႊတ္ပါ`ဟု ေရႊငါးကေၿပာသည္။
အဘိုးၾကီး ငါးကိုအိမ္သို႕ယူလာၿပီး ေၾကာ္စားလိုက္သည္။
အေၾကာင္းမွာ အဘိုးၾကီးနားထိုင္းေနေသာေၾကာင့္ၿဖစ္သည္။
**သတိေပးခ်က္**
``ေဟ့ေကာင္၊ေလထီးမပါဘဲ ခုန္ဆင္းမလို႕လား မင္းရူးေနသလားကြ ေဟ..´´
``ဘာၿဖစ္လို႕လဲ´´
´´အၿပင္မွာ မိုးရြာေနတယ္ေလကြာ။´´
**မီွႏုိင္ေသးတယ္**
အမ်ိဳးသမီး၏ေနာက္သို႕လူငယ္တစ္ေယာက္ ေၿပးလိုက္လာၿပီးေၿပာသည္။
``ဒိမွာခင္ဗ်ာ၊ ဒိမွာခင္ဗ်ာ´´
အမ်ိဳးသမီး ၿပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေမးသည္။
``က်ြန္မကိုေခၚတာလား ဘာကိစၥလဲ´´
``ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ထီးေမ့က်န္ခဲ့တာ ခင္ဗ်ားလား´´
အမ်ိဳးသမီးလႈပ္လႈပ္ရွားရွား ၿဖစ္သြားသည္။
``ဟုတ္ပါရဲ႕ က်ြန္မ ထီးေမ့က်န္ခဲ့တယ္´´
``အဲဒါဆိုၿမန္ၿမန္ေၿပးလိုက္၊ကားကအခုမွ စထြက္ကာစပဲရွိေသးတယ္။´´
**စစ္အတြင္းက**
တဲစုတ္ကေလးတစ္ခုေရွ႕တြင္ မာစီးဒီးကားသစ္တစ္စီး ထိုးရပ္လိုက္သည္။
ကားထဲမွ အေကာင္းစား ၀တ္စံုကို ၀တ္ထားေသာ အသက္၄၀အရြယ္ခန္႕ရွိ
လူတစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။တဲေရွ႕တြင္ေၿမကို တူးဆြေနေသာ အဘြားၾကီးထံ
ေလွ်ာက္သြားၿပီးေမးသည္။
``မဂၤလာပါ အဘြား၊စစ္အတြင္းက အၿပာႏုေရာင္ကုတ္အကၤ်ီအစုတ္ကေလးကို
ို၀တ္ထားတဲ့ ဂ်ဴးခ်ာတိတ္ကေလးတစ္ေယာက္ကို အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ တဲမွာ
၀ွက္ေပးခဲ့တယ္။အဲ့တဲဟာဒီတဲ လားဟင္။´´
``ဟုတ္တယ္ သားအဲ့ဒီ အမ်ိဳးသမီးဟာအဘြားပဲ၊သား..ဘာ...ဘာကိစၥေမးတာလဲ။´´
``အဲ့ဒီကုတ္အကၤ်ီကို ၿပန္လာယူတာပါ။´´
**တန္ဖိုးမရွိေသာသူ**
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အေလာင္းအစားလုပ္ၾကသည္။
တကၠစီကားမွတ္တိုင္သို႕ေရာက္လာၿပီး တစ္ေယာက္က တကၠစီကားဒရုိင္ဘာကိုေမးသည္။
``ဒီကေန ၿမိဳ႕ထဲကို ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ။´´
``ႏွစ္ရာ´´
``က်ြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းပါ က်ြန္ေတာ္နဲ႔လိုက္မယ္ဆိုရင္ေကာ´´
``ႏွစ္ရာပါပဲ´´
``ၾကားတယ္မဟုတ္လား ဘေမာင္၊မင္းဟာ ဘာတန္ဖိုးမွ မရွိတဲ့ အေကာင္ဆိုတာ ယံုၿပီလား။´´
**မဟာပညာေက်ာ္**
တစ္ခါက ေတာရြာတစ္ရြာတြင္ မိသားစုတစ္စုရွိသည္။ ယင္းမိသားစုသည္
အလြန္႔အလြန္ ရိုးလွသည္။အ လွသည္။ တစ္ေန႔တြင္ သူတို႕ႏြားသည္ အစာစားရာမွ
အစာမ်ားထည့္ထားေသာအိုးထဲသို႕ ေခါင္း၀င္သြားရာ ၿပန္ႏႈတ္လို႕မရေတာ့ေပ။
သူတို႕သည္ မည္သို႕လုပ္ရမည္ကို မသိႏိုင္ၾကသၿဖင့္ ခက္ခဲေသာ ၿပႆနာကို
ေၿဖရွင္းႏိုင္ရန္ ဦးေလးၿဖစ္သူကို အကူအညီေတာင္းသည္။ ဦးေလးၿဖစ္သူက
သူတို႕အိမ္ေရာက္လာၿပီး အေၿခအေနကို အကဲခတ္ၾကည့္ရႈသည္။
`` ဒါအလြယ္ေလးပါကြာ ´´
ဦးေလးၿဖစ္သူက အေသအခ်ာနားလည္ဟန္ၿဖင့္ေၿပာသည္။
``ႏြားေခါင္းကိုၿဖတ္လိုက္ေပါ့´´
တူၿဖစ္သူမ်ားကဦးေလးစကားအတိုင္း ႏြားေခါင္းကိုၿဖတ္ပစ္လိုက္ၾကသည္။သို႕ေသာ္လည္း
ႏြားေခါင္းကအိုးထဲတြင္ ထုတ္မရဘဲ ၿဖစ္ေနဆဲပင္။ သူတို႔သည္ အကူအညီ
ကင္းမဲ့ေနသကဲ့သို႕ခံစားၾကရသည္။ ဦးေလးၿဖစ္သူထံ ထပ္မံအၾကံဉာဏ္ေတာင္းၿပန္သည္။
ဦးေလးၿဖစ္သူက ေၿပာသည္။
``မခက္ပါဘူးကြာ အိုးကိုရုိက္ခြဲပစ္လိုက္ေပါ့´´
အိုးကိုရုိက္ခြဲလိုက္ေသာအခါ ႏြားေခါင္းထြက္လာသည္။ဤသို႕ၿဖင့္ၿပႆနာသည္
ၿပီးဆံုးသြားေလသည္။ လူတိုင္းက ဦးေလးၿဖစ္သူ၏ မႏႈိင္းယွဥ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္
အေတြးအေခၚၿမင့္မားမႈကို ခ်ီးက်ဴးၾကေလသည္။ ဦးေလးၿဖစ္သူက သူသည္ စိတ္ရႈပ္ေထြးေနေၾကာင္း၊စိတ္ညစ္ေနေၾကာင္းေၿပာၿပေလသည္။
``အခုဆို ငါဟာအသက္ၾကီးလာၿပီကြ။လူ႕ၿပည္မွာသိပ္ၾကာၾကာေနရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ေသရေတာ့မွာပဲ။တကယ္လို႕ငါေသသြားတဲ့အခါ မင္းတို႕မွာ ဒီလိုၿပႆနာမ်ိဳးေတြ
ၾကံဳလာခဲ့ရင္ေတာ့ မင္းတို႕ကိုဘယ္သူကမ်ား လာၿပီးကူညီႏိုင္ပါေတာ့မလဲကြာ။´´
**စိုးရိမ္စရာမဟုတ္ပါ**
ခရီးသည္မ်ား ေလွတစ္စင္းၿဖင့္ ၿမစ္ၿပင္ကိုၿဖတ္သန္းစဥ္ကၿဖစ္သည္။
ေလွကေလးသည္ ေက်ာက္ေဆာင္ႏွင့္ရုတ္တရက္ တိုက္မိကာ ေရမ်ားက
ေလွ၀မ္းထဲသို႕စီး၀င္လာသည္။ ခရီးသည္မ်ာသည္ သူတို႕၏ အသက္အႏၲာရာယ္အတြက္
စိုးရိမ္လာသည္။လူတစ္ေယာက္ သူကမူ တစ္မူထူးၿခားလွသည္။ သူသည္ ဘာမွမၿဖစ္သကဲ့သို႕ တည္ၿငိမ္စြာထိုင္ေနသည္။သူသည္ရယ္ေမာေနႏိုင္သည့္အၿပင္ အၿခားသူမ်ားကိုလည္း
မစိုးရိမ္ မပူပန္ၾကရန္ ေၿပာေနေလသည္။
``မစိုးရိမ္ၾကပါနဲ႕။မစိုးရိမ္ၾကပါနဲ႕။´´
သူကေၿပာသည္။
``ဒါ စိုးရိမ္စရာ ၿပႆနာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ေလွထဲေရ၀င္လာတာပါ။ဒါဟာ
က်ြန္ေတာ္တို႕ၿပႆနာမွမဟုတ္ပါဘူး။ ေလွကက်ြန္ေတာ္တို႕ပိုင္တဲ့ေလွမွ မဟုတ္တာ။´´
**ေၿခေၿခာက္ေခ်ာင္းအေၿပး**
တစ္ခါကအေထာက္ေတာ္တစ္ဦးသည္ အေရးၾကီးသည့္ ကိစၥၿဖင့္ခရီးထြက္ရန္ရိွေလသည္။
အရာရွိၾကီးကေၿခၿမန္ေတာ္ကိုေနာက္က်မည္။ အၿမန္ဆံုးမေရာက္မည္ကိုစိုးရိမ္သၿဖင့္
အလြန္အေၿပးလ်င္သည့္ၿမင္းတစ္ေကာင္ကို ေပးလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္.. အေထာက္ေတာ္ကမူ
အေရးၾကီးကိစၥၿဖင့္အလ်င္အၿမန္္သြားရမည့္ခရီးလမ္းတြင္ ၿမင္းကိုမစီးဘဲ
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ၿမင္းကိုဆြဲေၿပးေလသည္။
``ခင္ဗ်ားက ဘာလို႕ၿမင္းကိုမစီးတာလဲ´´
ၿမင္းကိုမစီးဘဲ ဆြဲေၿပးသြားသည့္ၿမင္ကြင္းေၾကာင့္ ခရီးသြားတစ္ေယာက္ကသူ႕ကိုေမးသည္။
``ေၿခေထာက္ေလးေခ်ာင္းေၿပးတာထက္ ေၿခေၿခာက္ေခ်ာင္းေၿပးတာ ပိုမၿမန္ဘူးလားဗ်´´
အေထာက္ေတာ္က သူ႕အေတြးၿဖင့္ သူ႕ၿမင္းကိုဆြဲကာေၿပးေနေလသတည္း။
**သတၱိရွိပါတယ္**
စစ္အရာရွိၾကီးသည္ စစ္သားမွားေနထိုင္ေသာ သံုးထပ္တိုက္အေဆာင္ကိုၿဖတ္ေလွ်ာက္လာသည္။
စစ္အရာရွိၾကီးသည္စိတ္လက္ေပါ့ပါးရႊင္ပ်ေနသည္။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲသံုးထပ္အေပၚမွေန၍ညစ္ပုပ္ေသာေရကိုပက္ခ်လိုက္ရာတစ္ကိုယ္လံုးစိုရႊဲသြားသည္။
ေစာေစာကေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာစိတ္လံုး၀ေပ်ာက္သြားသည္။ ရႈံမဲ့ၿပီး ေရက်လာသည့္သံုးထပ္တိုက္ၿပတင္းေပါက္ဘက္သို႕ေမာ့ၾကည့္သည္။မည့္သူကိုမွမၿမင္ရေခ်။
သို႕ႏွင့္ၾကားေအာင္ေအာ္ေၿပာသည္။
``ကိုယ့္မ်က္ႏွာေတာင္ကိုယ္မၿပရဲတဲ့သတၱိေၾကာင္တဲ့သူေတြ ဟင္း..´´
``ဘာလို႕မၿပရဲရမွာလဲ၊ၿပရဲပါတယ္´´ဟူေသာ အသံၾကားရၿပီးၿပတင္းေပါက္တြင္
ေခါင္းတစ္လံုး ၿပဴထြက္လာသည္။
ေခါင္းတြင္ ဓါတ္ေငြ႕ကာကြယ္ေရးကိရိယာကိုစြပ္ထားေလသည္။
**ဘယ့္သူလက္ခ်က္လဲ**
ဧည့္ခံပြဲတစ္ခုတြင္ၿဖစ္သည္။
အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ဦး ဆြဲလာေသာ စိန္ဘယက္ကိုၾကည့္ၿပီးဧည့္သည္အားလံုးက
`လွလိုက္တာ၊လွလိုက္တာ´၀ိုင္း၀န္းခ်ီးက်ဴးၾကသည္။ခ်ီးမြမ္းခံရသၿဖင့္ ပီတိၿဖစ္မိေသာအမ်ိဳးသမီးသည္
အားပါးတရၾကည့္ပါေစဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ၿဖင့္ ဘယက္ကိုခၽြတ္ေပးသည္။စိန္ဘယက္သည္ တစ္လက္မွတစ္လက္သို႕ကူးသြားသည္။ေနာက္ဆံုးတြင္စိန္ဘယက္ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။
အိမ္ရွင္ကစိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရေသာ အသံၿဖင့္ေၿပာသည္။ ``က်ီစားတာဆိုရင္လြန္သြားၿပီဗ်ာ။အခုစားပြဲေပၚကိုကၽြန္ေတာ္ေငြဖလားတင္ထားမယ္။
မီးခလုတ္ကိုပိတ္လိုက္ၿပီးတစ္ရာထိကၽြန္ေတာ္ေရမယ္။မီးကိုၿပန္ဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ စိန္ဘယက္ကို ေငြဖလားထဲမွာၿပန္ေတြ႕ရမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ပါတယ္။ မီးကိုၿပန္ဖြင့္လိုက္သည္....
ေငြဖလားၾကီးမရွိေတာ့။
**လြမ္းေန သူ**
No comments:
Post a Comment