အဂၤလိပ္စာေရးဆရာၾကီး ရွိတ္စပီးယားက "ကမာၻအလုံးစုံသည္ ဇာတ္ခုံမွ်သာတည္း"ဟု မိန္႔ျမြက္ဖူး၏။ ထုိကမာၻ႕ဇာတ္ခုံတြင္ လူအမ်ဳိးမ်ဳိး၊အရြယ္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အတန္းအစားအမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႕သည္ ကုိယ္႕အခန္းကုိ ကုိယ္ကုိင္၍ ဇာတ္နုိင္ေအာင္ ခင္းသြားရေလသည္။သုိ႕ျဖစ္ရာ လူတုိင္းလူတုိင္းမွာ သိၾကားတတ္ေသာအခ်ိန္ အရြယ္မွစ၍ေသသည္ထိေအာင္ မိမိ၏ အလုပ္၀တၱရားအျဖစ္ရွိ၏။ ထုိ၀တၱရားကုိ ေက်ပြန္မွသာလၽွ်င္ ေလာက၌ လူျဖစ္က်ဳိးနပ္ေပမည္။ ကမာၻ၏ေနာက္ေခတ္ အေမြခံျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေက်ာင္းသားတုိ႕မွာလည္း အထူးသျဖင္႕အသက္ ၁၆နွစ္ ၊ ၁၇ ႏွစ္မွ အထက္သုိ႕ရွိေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာလည္း အဆုိပါ၀တၱရားဥပေဒမွ မကင္းလြတ္ၾကေခ်။ ယင္းျဖစ္လွ်င္ ေက်ာင္းသား၀တၱရားသည္ အဘယ္နည္း။
အျမင္က်ယ္က်ယ္ ၾကည္႕ေလ႕ရွိေသာ သူတုိ႕သည္ ေက်ာင္းသားဆုိသည္မွာ အတန္းစာက်က္၍ စာေမးပြဲေအာင္ရုံမွ် ဟူေသာ အမ်ားအယူအဆ တိမ္းျခင္းအျဖစ္ကုိ သိရွိၾကေလျပီ။ ထုိအယူအဆကား ေခတ္ေအာက္က်သည္႕ အယူအဆမွ်သာျဖစ္ေပသည္။
ပညာေရးကုိ ကၽြမ္းက်င္ေသာ ကမာၻ႕ပညာရွိတုိ႕သည္ ေလာကေရး ၊ ဓမၼေရး ျပႆနာအရပ္ရပ္တုိ႕ကုိ စိစစ္ေ၀ဖန္ေျဖရွင္းတတ္ေသာပညာမွ စာအုတ္ေပစာကုိ အံ၍ရေသာ အမွတ္သညာနွစ္ရပ္ကုိ ခြဲျခားထားေလသည္။ စာေမးပြဲကုိေအာင္ျမင္သူသည္ ေလာကစစ္ပြဲတြင္လည္း ေအာင္ျမင္နူိင္သည္႕ အရည္အခ်င္းရွိသည္ဟု မုခ်ဆက္ဆက္ မဆုိသာေခ်။ ဤသုိ႕လွ်င္ စာေမးပြဲ အေၾကာင္းသနစ္ကုိ ေဖာ္ထုတ္လာၾကသည္။
An Examination of Examination စာေမးပြဲမ်ား၏ အက်ဳိး-အျပစ္ စစ္ေဆးခ်က္ဆုိေသာ စာအုပ္တြင္ ဤအခ်က္ကုိ ရွင္းလင္းျပထားေပ၏။ စာေမးပြဲတစ္ခု၏ အေျဖစာရြက္မ်ားကုိ စာစစ္သူအမ်ဳိးမ်ဳိးစစ္ေဆးရာ အေျဖတစ္ခုတည္းကုိပင္ အမွတ္ေပးပုံခ်င္းမတူသည္ကုိ ေတြ႕ရေပသည္။ တစ္ဖန္ စာစစ္သူတစ္တည္း ၄င္းတစ္နွစ္က ဖ်က္ခဲ႕ေသာအေျဖကုိ ေနာက္ထပ္ စစ္ေဆးေသာအခါ ပထမ အမွတ္ေပးပုံႏွင္႕ ေနာက္တစ္ခါ အမွတ္ေပးပုံခ်င္း ကြာျခားသည္ကုိ ေတြ႕ရေလသည္။ ကမာၻေက်ာ္ ျပဇာတ္ေရးဆရာ ဘားနတ္ေရွာကလည္း ထိပ္က်ေသာ ေက်ာင္းသားသည္ ေလာကတြင္ ေအာက္ဆုံးထစ္ေရာက္တတ္သည္ဟု မိန္႕ဆုိဖူး၏။
ဤတြင္ ကမာၻေက်ာ္စာေရးဆရာ၏ အေရးအသားကုိ ၄င္းေရးသားသျဖင္႕ ယုံၾကည္ရမည္ဟု မဆုိလုိ ။ သုိ႕ရာတြင္ ၄င္းကား အေၾကာင္းမဲ႕ မေရးသားရာ ။ ယင္းသုိ႕ျဖစ္ရကား ကၽြနိုပ္တုိ႕သည္ ကမာၻရာဇ၀င္သာမက အေထာက္အထားမ်ားကုိ ၾကည္႔မည္ဆုိလွ်င္ ကမာၻထိပ္တန္း က်ေရာက္ေသာ ပုဂၢဳိလ္တုိ႕သည္ စာေမးပြဲမ်ားတြင္ ထိပ္တန္းက်သူခ်ည္း မဟုတ္ေပ။
ဥပမာ အနည္းငယ္ ထုတ္ျပရေသာ္ ယခုေခတ္ ထိပ္တန္းသမားမ်ားတြင္ ဟစ္တလာ ၊မူဆုိလုိနီသည္ ေက်ာင္းမွပင္ ေကာင္းစြာမေနခဲ႕ၾကရေပ။ မဟတၱမဂႏၵီသည္လည္း ေကာလိပ္ေက်ာင္းတြင္ ေရာက္ဖူးရုံမွ်သာရွိ၍ ေက်ာင္းသားအျဖစ္ ေနစဥ္အခါက ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္မရွိေခ် ။ ပ႑စ္ ဂ်၀ါဟာလာေနရူးသည္လည္း အဂၤလန္ျပည္ရွိ နာမည္ေက်ာ္ ေက်ာင္းနွင္႔ တကၠသုိလ္တုိ႕မွ ေအာင္ျမင္လင္႕ကစား ေက်ာင္းသားအျဖစ္မ်ားစြာမထူးခၽြန္လွေခ် ။ ဘီေအဂုဏ္ထူးတန္းတြင္ ဒုတိယတန္းမွ်သာ ရေလသည္။ သုိ႕ရာတြင္ ထုိအခါက ၄င္းအထက္ပထမရခဲ႕သူတစ္ဦးမွာ ရန္ကုန္တြင္ ပါေမာကၡတစ္ဦးအျဖစ္ ၄င္းကဲ႕သုိ႕ ေက်ာ္ၾကားျခင္းမရွိေခ်။ အဂၤလိပ္စာေရးဆရာၾကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ၀ုိးလ္စမစ္၊ ဆာ၀ါလတာစေကာ႕စေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာလည္း ေက်ာင္းေနစဥ္က ထူးခၽြန္ျခင္းမရွိေပ။
ဆာ၀ါလတာစေကာ႕မွာမူ လူ႕ငႏြား ဟုပင္ဆရာ၏အေ၀ဖန္ခံရေလသည္။ ဤကား ဥဒါဟရုဏ္ကုိ အက်ဥ္းမွ် သရုပ္ေပၚေအာင္ ျပလုိက္ျခင္းေပတည္း။ ဤသုိ႕ျဖစ္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းအရင္းကုိစစ္ရလွ်င္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ တန္ဖုိးကုိ မည္မွ်ရွိသည္ဟုခ်ိန္ဆရန္ သတ္မွတ္ထားေသာနည္းလမ္း မရွိေသာေၾကာင္႕ ျဖစ္ေလသည္ ။
စင္စစ္ေသာ္ကား ေက်ာင္းတြင္ တစ္ခါမွ်မေနဘူး၍ စာတစ္လုံးမွ် မသင္ဖူးသူပင္ ပညာရွိျဖစ္နူိင္၏ ။ ဤကားျဖစ္နူိင္သည္႕အေၾကာင္းကုိ ကၽြနု္ပ္ဆုိျခင္း ျဖစ္ေပသည္ ။ ယခု ကမာၻေပၚရွိသည္႕ စာအုပ္အားလုံးသည္ အရင္းစစ္လွ်င္ ေလာကအေၾကာင္းကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိးမွတ္သားခ်က္မ်ားသာျဖစ္ေပသည္။ ထုိမွတ္သားခ်က္မ်ားကုိေရးသူမ်ား၏အာေဘာ္ ၊ ၄င္းတုိ႕ေရးရာေဒသ ၊ ေရးသည္႕အခ်ိန္ကာလစသည္တုိ႕ကုိၾကည္႕၍ ေ၀ဖန္ျပီးလွ်င္ ေလာကအလုပ္၀တၱရားတြင္ သုံးစြဲတတ္မွသာ စာတတ္အမွန္ျဖစ္ေပသည္။
အကယ္၍ စာမတတ္သူသည္ ေလာကအမွတ္သားေကာင္းမြန္၍ ေနရာခ်တတ္ပါလွ်င္ စာတတ္ေနရန္ မလုိေခ် ။ ထုိ႕ေၾကာင္႕ပင္ မူဆုိလုိနီက ၄င္း၏အတၳဳပၸတၱိတြင္ ကၽြနိုပ္ဖတ္ခဲ႕ေသာ အၾကီးဆုံးေသာစာအုပ္ကား ၊ ကၽြန္ုပ္ေနခဲ႕ေသာ ေလာကၾကီးပင္တည္း ဟု ေရးထား၏။ ထုိကဲ႕သုိ႕ စာအုပ္စာေပမွ ေက်ာ္လြန္ေသာပညာကုိ အဘယ္သုိ႕ရအံ႕နည္း။
ထုိပညာစစ္ကုိရရန္ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေတာေျပာဆုိ ေဆြးေႏြးလုပ္ကုိင္လုိေသာစိတ္ ေမြးရန္လုိ၏ ။ဤအခ်က္ကုိ ပညာေရးကၽြမ္းက်င္သူ ပဂၢိဳလ္တုိ႕က (Academic Freedom ) ပညာသင္ၾကားေရးလြတ္လပ္ခြင္႔ဟု ေခၚၾက၏ ။ ဤအခ်က္ကား ကမာၻရာဇ၀င္ကုိ တစ္မ်ဳိးတစ္မည္ ေျပာင္းလြဲေစသည္႕ ရီေနဆန္ ႏွင္႕ ရီေဖာင္ေမးရွင္းေခၚ ေခတ္သစ္၀ါဒ ေလာကဓာတ္ပညာ ျပန္႕ပြားရာ အေၾကာင္းအရင္းတည္း။ ဤအခ်က္ကားကၽြန္ုပ္တုိ႕၏ ေဂါတမဘုရားသခင္ ေဟာၾကားေသာ ကာလမသုတၱန္ သေဘာအရပင္တည္း။
ထုိလတ္လပ္စြာေတြးေတာ ေျပာဆုိေဆြးေႏြး လုပ္ကုိင္လုိေသာ စိတ္ရွိရမည္ဆုိရာတြင္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႕သည္ မိမိထင္ရာေတြးေတာေျပာဆုိ လုပ္ကုိင္ျခင္းမဟုတ္ေပ ။ ေလာကရွိ လူအေပါင္းတုိ႕သည္ ေရတြင္းတစ္တြင္းရွိ ဖားသူငယ္ကဲ႕သုိ႕ေန၍မျဖစ္ေပ ။ တစ္ဦးနွင္႕တစ္ဦး ကူးလူးဆက္ဆံရေလသည္ ။ယခုေခတ္အခါတြင္ ဤသုိ႕ကူးလူးဆက္ဆံျခင္းမွာ ပုိမုိ၍ပင္က်ယ္ျပန္႔လာေလသည္။ ယခု အတုိင္းတုိင္း အျပည္ျပည္တြင္ ၾကဳံေတြ႕ေနရေသာ ရွားပါးေရးေခတ္သည္ ထုိဥပေဒကုိ လြန္ဆန္၍ ကုိယ္ဘက္ကုိယ္႕သေဘာကုိသာျမင္ေသာ ၀ါဒေၾကာင္႕ ျဖစ္ေသာ ကမာၻစစ္ၾကီး၏ ပဲ႕တင္သံျဖစ္ေလသည္ ။
ထုိသုိ႕ျဖစ္ရာ လူတုိင္းလူတုိင္း တစ္ဦးနွင္႕တစ္ဦး အေပါင္းအသင္းသမဂၢရွမွသာ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အယူအဆ အမွတ္အသားတုိ႕ကုိ ေတြ႕ျမင္သိရွိရ၍ ပုိမုိ အျမင္က်ယ္လာနူိင္သည္။ သုိ႕အျမင္က်ယ္မွ တစ္ဦးကုိတစ္ဦး အနာခံတက္ျခင္း၊ ေစာင္မကူညီျခင္း၊ အေျပာအဆုိအေနအထုိင္ ျပဳျပင္လာျခင္း စသည္ျဖင္႕ ေလာက၌ လူလုပ္တတ္သည္႕ အရည္အခ်င္းမ်ား ရနူိင္ေလသည္။
ထုိ႕ေၾကာင္႕ ထုိကူးလူးဆက္ဆံေရး အျမင္သန္ေအာင္ ေက်ာင္းမ်ား၊ တကၠသုိလ္မ်ားတြင္ ေက်ာင္းအိပ္ ၊ေက်ာင္းစားထားျခင္း ၊အသင္းအပင္းမ်ားေထာင္ျခင္း စသည္တုိ႕ ျပဳလုပ္ၾကရေလသည္။ သုိ႕ရာတြင္ အေပါင္းအသင္း သမဂၢ အတြက္ ျပဳလုပ္ရာတြင္ လြတ္လပ္စြာ မေျပာရ၊ မဆုိရ ၊ မလုပ္ရ၊ မေဆြးေႏြးရ လွ်င္ မ်က္စိပိတ္ထားသည္ႏွင္႕ တူျပန္သည္။ သုိ႕ျဖစ္ရာ နွစ္ဖက္နွစ္ခ်က္စုံမွ ပညာေရးအစစ္ မည္ေလသည္။
တစ္ဖန္ ယေန႕ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ နက္ျဖန္ျပည္ၾကီးသားမ်ားျဖစ္ၾက၏ဟု ဆုိရုိးစကားရွိ၏။ သုိ႕ျဖစ္ရာ ျပည္ၾကီးသားတုိ႕၏ အဂၤါလကၡစာတုိ႕နွင္႕ညီေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္နည္း၊ မိမိအခြင္႕အေရးအတြက္ တုိက္ခုိက္နည္း၊ စကားေျပာနည္း၊ စည္းကမ္းေသ၀ပ္နည္း၊ ကုိယ္လက္က်န္းမာေရးစသည္ျဖင္႕ နည္းမ်ဳိးစုံေအာင္ အသင္းအပင္းမ်ား၊ ကစားနည္းမ်ားကုိ ထြင္ၾက၏။ ဤသုိ႕မွ်မက ယခုအခါ တစ္နူိင္ငံနွင္႕ တစ္နူိင္ငံမွာခြဲစိတ္၍မျဖစ္နူိင္ ။ တရုတ္ျပည္ ၊စပိန္ျပည္၊ ပါလက္စတုိင္းျပည္တြင္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ ဤတုိင္းျပည္ကုိလည္းေကာင္း၊ ကမာၻ႕ယဥ္ေက်းျခင္းကုိလည္းေကာင္း၊ မည္သုိ႕မည္ပုံ ထိခုိက္မည္ဟု သိနူိင္ေအာင္ ကမာၻအေျခအေနကုိ မိမိရရ သိရန္လုိ၏။
ဤသည္ကုိကား အၾကမ္းမွ် ေက်ာင္းသားမ်ားျပဳလုပ္ရမည္႕ ၀တၱရားမ်ားျဖစ္ၾက၏။ထုိ႕ေၾကာင္႕ ကမာၻရွိေက်ာင္းသားအေပါင္းတုိ႕သည္ လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္၍ စစ္မက္တားျမစ္ေရး ၊အလုပ္လက္မဲ႕ ပေပ်ာက္ေရး ၊အေၾကာင္းစနစ္မ်ား ရွာေဖြေနၾက၏၊ အေျခမထူးျခားလွေသာ စပိန္ျပည္ ႏွင္႕တရုတ္ျပည္တုိ႕တြင္ ေက်ာင္းသားတုိ႕မွာ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္တုိက္ခုိက္ေနၾကရ၏။ ထုိ႕ေၾကာင္႕ အခ်ိန္နွင္႕ အခါအေလ်ာက္လည္း ေက်ာင္းသား၏ ၀တၱရားလည္းကြဲလာ၏ ။ ဤျပဆုိျပီးေသာ ေက်ာင္းသား၀တၱရား အားလုံးကုိ သည္႕ျမင္သည္နွင္႕အညီ ေနာင္ေသာ္ ဗမာျပည္ကုိ ဖန္တီးမည္႕ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ယခုအခါ လူမ်ားကဲ႕သုိ႕ မညီမညြတ္ ၊ မလုပ္တက္မကုိင္တက္ မကုိင္တတ္မျဖစ္ရေအာင္ ကၽြနု္ပ္တုိ႕သည္ ယခုအခါ နူိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢအသင္းၾကီးကုိ အထင္အရွား တည္ေထာင္ထား၏။
ထုိအသင္းသုိ႕ ၀င္ေရာက္ အားေပး၇န္မွာ ေက်ာင္းသားတုိင္း၊ တုိင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ရွိေသာသူတုိင္းတုိ႕၏ တာ၀န္၀တၱရားပင္တည္း။ ။
ဒီလႈိင္းစာေစာင္ အတြဲ(၁) အမွတ္(၁၃) အဂၤါေန႕ ၁၀-၄-၂၀၁၂ တြင္ပါေသာေဆာင္းပါးအားကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
**လင္းေဇာ္ထက္**
အဂၤလိပ္စာေရးဆရာၾကီး ရွိတ္စပီးယားက "ကမာၻအလုံးစုံသည္ ဇာတ္ခုံမွ်သာတည္း"ဟု မိန္႔ျမြက္ဖူး၏။ ထုိကမာၻ႕ဇာတ္ခုံတြင္ လူအမ်ဳိးမ်ဳိး၊အရြယ္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အတန္းအစားအမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႕သည္ ကုိယ္႕အခန္းကုိ ကုိယ္ကုိင္၍ ဇာတ္နုိင္ေအာင္ ခင္းသြားရေလသည္။သုိ႕ျဖစ္ရာ လူတုိင္းလူတုိင္းမွာ သိၾကားတတ္ေသာအခ်ိန္ အရြယ္မွစ၍ေသသည္ထိေအာင္ မိမိ၏ အလုပ္၀တၱရားအျဖစ္ရွိ၏။ ထုိ၀တၱရားကုိ ေက်ပြန္မွသာလၽွ်င္ ေလာက၌ လူျဖစ္က်ဳိးနပ္ေပမည္။ ကမာၻ၏ေနာက္ေခတ္ အေမြခံျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေက်ာင္းသားတုိ႕မွာလည္း အထူးသျဖင္႕အသက္ ၁၆နွစ္ ၊ ၁၇ ႏွစ္မွ အထက္သုိ႕ရွိေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာလည္း အဆုိပါ၀တၱရားဥပေဒမွ မကင္းလြတ္ၾကေခ်။ ယင္းျဖစ္လွ်င္ ေက်ာင္းသား၀တၱရားသည္ အဘယ္နည္း။
အျမင္က်ယ္က်ယ္ ၾကည္႕ေလ႕ရွိေသာ သူတုိ႕သည္ ေက်ာင္းသားဆုိသည္မွာ အတန္းစာက်က္၍ စာေမးပြဲေအာင္ရုံမွ် ဟူေသာ အမ်ားအယူအဆ တိမ္းျခင္းအျဖစ္ကုိ သိရွိၾကေလျပီ။ ထုိအယူအဆကား ေခတ္ေအာက္က်သည္႕ အယူအဆမွ်သာျဖစ္ေပသည္။
ပညာေရးကုိ ကၽြမ္းက်င္ေသာ ကမာၻ႕ပညာရွိတုိ႕သည္ ေလာကေရး ၊ ဓမၼေရး ျပႆနာအရပ္ရပ္တုိ႕ကုိ စိစစ္ေ၀ဖန္ေျဖရွင္းတတ္ေသာပညာမွ စာအုတ္ေပစာကုိ အံ၍ရေသာ အမွတ္သညာနွစ္ရပ္ကုိ ခြဲျခားထားေလသည္။ စာေမးပြဲကုိေအာင္ျမင္သူသည္ ေလာကစစ္ပြဲတြင္လည္း ေအာင္ျမင္နူိင္သည္႕ အရည္အခ်င္းရွိသည္ဟု မုခ်ဆက္ဆက္ မဆုိသာေခ်။ ဤသုိ႕လွ်င္ စာေမးပြဲ အေၾကာင္းသနစ္ကုိ ေဖာ္ထုတ္လာၾကသည္။
An Examination of Examination စာေမးပြဲမ်ား၏ အက်ဳိး-အျပစ္ စစ္ေဆးခ်က္ဆုိေသာ စာအုပ္တြင္ ဤအခ်က္ကုိ ရွင္းလင္းျပထားေပ၏။ စာေမးပြဲတစ္ခု၏ အေျဖစာရြက္မ်ားကုိ စာစစ္သူအမ်ဳိးမ်ဳိးစစ္ေဆးရာ အေျဖတစ္ခုတည္းကုိပင္ အမွတ္ေပးပုံခ်င္းမတူသည္ကုိ ေတြ႕ရေပသည္။ တစ္ဖန္ စာစစ္သူတစ္တည္း ၄င္းတစ္နွစ္က ဖ်က္ခဲ႕ေသာအေျဖကုိ ေနာက္ထပ္ စစ္ေဆးေသာအခါ ပထမ အမွတ္ေပးပုံႏွင္႕ ေနာက္တစ္ခါ အမွတ္ေပးပုံခ်င္း ကြာျခားသည္ကုိ ေတြ႕ရေလသည္။ ကမာၻေက်ာ္ ျပဇာတ္ေရးဆရာ ဘားနတ္ေရွာကလည္း ထိပ္က်ေသာ ေက်ာင္းသားသည္ ေလာကတြင္ ေအာက္ဆုံးထစ္ေရာက္တတ္သည္ဟု မိန္႕ဆုိဖူး၏။
ဤတြင္ ကမာၻေက်ာ္စာေရးဆရာ၏ အေရးအသားကုိ ၄င္းေရးသားသျဖင္႕ ယုံၾကည္ရမည္ဟု မဆုိလုိ ။ သုိ႕ရာတြင္ ၄င္းကား အေၾကာင္းမဲ႕ မေရးသားရာ ။ ယင္းသုိ႕ျဖစ္ရကား ကၽြနိုပ္တုိ႕သည္ ကမာၻရာဇ၀င္သာမက အေထာက္အထားမ်ားကုိ ၾကည္႔မည္ဆုိလွ်င္ ကမာၻထိပ္တန္း က်ေရာက္ေသာ ပုဂၢဳိလ္တုိ႕သည္ စာေမးပြဲမ်ားတြင္ ထိပ္တန္းက်သူခ်ည္း မဟုတ္ေပ။
ဥပမာ အနည္းငယ္ ထုတ္ျပရေသာ္ ယခုေခတ္ ထိပ္တန္းသမားမ်ားတြင္ ဟစ္တလာ ၊မူဆုိလုိနီသည္ ေက်ာင္းမွပင္ ေကာင္းစြာမေနခဲ႕ၾကရေပ။ မဟတၱမဂႏၵီသည္လည္း ေကာလိပ္ေက်ာင္းတြင္ ေရာက္ဖူးရုံမွ်သာရွိ၍ ေက်ာင္းသားအျဖစ္ ေနစဥ္အခါက ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္မရွိေခ် ။ ပ႑စ္ ဂ်၀ါဟာလာေနရူးသည္လည္း အဂၤလန္ျပည္ရွိ နာမည္ေက်ာ္ ေက်ာင္းနွင္႔ တကၠသုိလ္တုိ႕မွ ေအာင္ျမင္လင္႕ကစား ေက်ာင္းသားအျဖစ္မ်ားစြာမထူးခၽြန္လွေခ် ။ ဘီေအဂုဏ္ထူးတန္းတြင္ ဒုတိယတန္းမွ်သာ ရေလသည္။ သုိ႕ရာတြင္ ထုိအခါက ၄င္းအထက္ပထမရခဲ႕သူတစ္ဦးမွာ ရန္ကုန္တြင္ ပါေမာကၡတစ္ဦးအျဖစ္ ၄င္းကဲ႕သုိ႕ ေက်ာ္ၾကားျခင္းမရွိေခ်။ အဂၤလိပ္စာေရးဆရာၾကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ၀ုိးလ္စမစ္၊ ဆာ၀ါလတာစေကာ႕စေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာလည္း ေက်ာင္းေနစဥ္က ထူးခၽြန္ျခင္းမရွိေပ။
ဆာ၀ါလတာစေကာ႕မွာမူ လူ႕ငႏြား ဟုပင္ဆရာ၏အေ၀ဖန္ခံရေလသည္။ ဤကား ဥဒါဟရုဏ္ကုိ အက်ဥ္းမွ် သရုပ္ေပၚေအာင္ ျပလုိက္ျခင္းေပတည္း။ ဤသုိ႕ျဖစ္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းအရင္းကုိစစ္ရလွ်င္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ တန္ဖုိးကုိ မည္မွ်ရွိသည္ဟုခ်ိန္ဆရန္ သတ္မွတ္ထားေသာနည္းလမ္း မရွိေသာေၾကာင္႕ ျဖစ္ေလသည္ ။
စင္စစ္ေသာ္ကား ေက်ာင္းတြင္ တစ္ခါမွ်မေနဘူး၍ စာတစ္လုံးမွ် မသင္ဖူးသူပင္ ပညာရွိျဖစ္နူိင္၏ ။ ဤကားျဖစ္နူိင္သည္႕အေၾကာင္းကုိ ကၽြနု္ပ္ဆုိျခင္း ျဖစ္ေပသည္ ။ ယခု ကမာၻေပၚရွိသည္႕ စာအုပ္အားလုံးသည္ အရင္းစစ္လွ်င္ ေလာကအေၾကာင္းကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိးမွတ္သားခ်က္မ်ားသာျဖစ္ေပသည္။ ထုိမွတ္သားခ်က္မ်ားကုိေရးသူမ်ား၏အာေဘာ္ ၊ ၄င္းတုိ႕ေရးရာေဒသ ၊ ေရးသည္႕အခ်ိန္ကာလစသည္တုိ႕ကုိၾကည္႕၍ ေ၀ဖန္ျပီးလွ်င္ ေလာကအလုပ္၀တၱရားတြင္ သုံးစြဲတတ္မွသာ စာတတ္အမွန္ျဖစ္ေပသည္။
အကယ္၍ စာမတတ္သူသည္ ေလာကအမွတ္သားေကာင္းမြန္၍ ေနရာခ်တတ္ပါလွ်င္ စာတတ္ေနရန္ မလုိေခ် ။ ထုိ႕ေၾကာင္႕ပင္ မူဆုိလုိနီက ၄င္း၏အတၳဳပၸတၱိတြင္ ကၽြနိုပ္ဖတ္ခဲ႕ေသာ အၾကီးဆုံးေသာစာအုပ္ကား ၊ ကၽြန္ုပ္ေနခဲ႕ေသာ ေလာကၾကီးပင္တည္း ဟု ေရးထား၏။ ထုိကဲ႕သုိ႕ စာအုပ္စာေပမွ ေက်ာ္လြန္ေသာပညာကုိ အဘယ္သုိ႕ရအံ႕နည္း။
ထုိပညာစစ္ကုိရရန္ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေတာေျပာဆုိ ေဆြးေႏြးလုပ္ကုိင္လုိေသာစိတ္ ေမြးရန္လုိ၏ ။ဤအခ်က္ကုိ ပညာေရးကၽြမ္းက်င္သူ ပဂၢိဳလ္တုိ႕က (Academic Freedom ) ပညာသင္ၾကားေရးလြတ္လပ္ခြင္႔ဟု ေခၚၾက၏ ။ ဤအခ်က္ကား ကမာၻရာဇ၀င္ကုိ တစ္မ်ဳိးတစ္မည္ ေျပာင္းလြဲေစသည္႕ ရီေနဆန္ ႏွင္႕ ရီေဖာင္ေမးရွင္းေခၚ ေခတ္သစ္၀ါဒ ေလာကဓာတ္ပညာ ျပန္႕ပြားရာ အေၾကာင္းအရင္းတည္း။ ဤအခ်က္ကားကၽြန္ုပ္တုိ႕၏ ေဂါတမဘုရားသခင္ ေဟာၾကားေသာ ကာလမသုတၱန္ သေဘာအရပင္တည္း။
ထုိလတ္လပ္စြာေတြးေတာ ေျပာဆုိေဆြးေႏြး လုပ္ကုိင္လုိေသာ စိတ္ရွိရမည္ဆုိရာတြင္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႕သည္ မိမိထင္ရာေတြးေတာေျပာဆုိ လုပ္ကုိင္ျခင္းမဟုတ္ေပ ။ ေလာကရွိ လူအေပါင္းတုိ႕သည္ ေရတြင္းတစ္တြင္းရွိ ဖားသူငယ္ကဲ႕သုိ႕ေန၍မျဖစ္ေပ ။ တစ္ဦးနွင္႕တစ္ဦး ကူးလူးဆက္ဆံရေလသည္ ။ယခုေခတ္အခါတြင္ ဤသုိ႕ကူးလူးဆက္ဆံျခင္းမွာ ပုိမုိ၍ပင္က်ယ္ျပန္႔လာေလသည္။ ယခု အတုိင္းတုိင္း အျပည္ျပည္တြင္ ၾကဳံေတြ႕ေနရေသာ ရွားပါးေရးေခတ္သည္ ထုိဥပေဒကုိ လြန္ဆန္၍ ကုိယ္ဘက္ကုိယ္႕သေဘာကုိသာျမင္ေသာ ၀ါဒေၾကာင္႕ ျဖစ္ေသာ ကမာၻစစ္ၾကီး၏ ပဲ႕တင္သံျဖစ္ေလသည္ ။
ထုိသုိ႕ျဖစ္ရာ လူတုိင္းလူတုိင္း တစ္ဦးနွင္႕တစ္ဦး အေပါင္းအသင္းသမဂၢရွမွသာ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အယူအဆ အမွတ္အသားတုိ႕ကုိ ေတြ႕ျမင္သိရွိရ၍ ပုိမုိ အျမင္က်ယ္လာနူိင္သည္။ သုိ႕အျမင္က်ယ္မွ တစ္ဦးကုိတစ္ဦး အနာခံတက္ျခင္း၊ ေစာင္မကူညီျခင္း၊ အေျပာအဆုိအေနအထုိင္ ျပဳျပင္လာျခင္း စသည္ျဖင္႕ ေလာက၌ လူလုပ္တတ္သည္႕ အရည္အခ်င္းမ်ား ရနူိင္ေလသည္။
ထုိ႕ေၾကာင္႕ ထုိကူးလူးဆက္ဆံေရး အျမင္သန္ေအာင္ ေက်ာင္းမ်ား၊ တကၠသုိလ္မ်ားတြင္ ေက်ာင္းအိပ္ ၊ေက်ာင္းစားထားျခင္း ၊အသင္းအပင္းမ်ားေထာင္ျခင္း စသည္တုိ႕ ျပဳလုပ္ၾကရေလသည္။ သုိ႕ရာတြင္ အေပါင္းအသင္း သမဂၢ အတြက္ ျပဳလုပ္ရာတြင္ လြတ္လပ္စြာ မေျပာရ၊ မဆုိရ ၊ မလုပ္ရ၊ မေဆြးေႏြးရ လွ်င္ မ်က္စိပိတ္ထားသည္ႏွင္႕ တူျပန္သည္။ သုိ႕ျဖစ္ရာ နွစ္ဖက္နွစ္ခ်က္စုံမွ ပညာေရးအစစ္ မည္ေလသည္။
တစ္ဖန္ ယေန႕ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ နက္ျဖန္ျပည္ၾကီးသားမ်ားျဖစ္ၾက၏ဟု ဆုိရုိးစကားရွိ၏။ သုိ႕ျဖစ္ရာ ျပည္ၾကီးသားတုိ႕၏ အဂၤါလကၡစာတုိ႕နွင္႕ညီေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္နည္း၊ မိမိအခြင္႕အေရးအတြက္ တုိက္ခုိက္နည္း၊ စကားေျပာနည္း၊ စည္းကမ္းေသ၀ပ္နည္း၊ ကုိယ္လက္က်န္းမာေရးစသည္ျဖင္႕ နည္းမ်ဳိးစုံေအာင္ အသင္းအပင္းမ်ား၊ ကစားနည္းမ်ားကုိ ထြင္ၾက၏။ ဤသုိ႕မွ်မက ယခုအခါ တစ္နူိင္ငံနွင္႕ တစ္နူိင္ငံမွာခြဲစိတ္၍မျဖစ္နူိင္ ။ တရုတ္ျပည္ ၊စပိန္ျပည္၊ ပါလက္စတုိင္းျပည္တြင္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ ဤတုိင္းျပည္ကုိလည္းေကာင္း၊ ကမာၻ႕ယဥ္ေက်းျခင္းကုိလည္းေကာင္း၊ မည္သုိ႕မည္ပုံ ထိခုိက္မည္ဟု သိနူိင္ေအာင္ ကမာၻအေျခအေနကုိ မိမိရရ သိရန္လုိ၏။
ဤသည္ကုိကား အၾကမ္းမွ် ေက်ာင္းသားမ်ားျပဳလုပ္ရမည္႕ ၀တၱရားမ်ားျဖစ္ၾက၏။ထုိ႕ေၾကာင္႕ ကမာၻရွိေက်ာင္းသားအေပါင္းတုိ႕သည္ လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္၍ စစ္မက္တားျမစ္ေရး ၊အလုပ္လက္မဲ႕ ပေပ်ာက္ေရး ၊အေၾကာင္းစနစ္မ်ား ရွာေဖြေနၾက၏၊ အေျခမထူးျခားလွေသာ စပိန္ျပည္ ႏွင္႕တရုတ္ျပည္တုိ႕တြင္ ေက်ာင္းသားတုိ႕မွာ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္တုိက္ခုိက္ေနၾကရ၏။ ထုိ႕ေၾကာင္႕ အခ်ိန္နွင္႕ အခါအေလ်ာက္လည္း ေက်ာင္းသား၏ ၀တၱရားလည္းကြဲလာ၏ ။ ဤျပဆုိျပီးေသာ ေက်ာင္းသား၀တၱရား အားလုံးကုိ သည္႕ျမင္သည္နွင္႕အညီ ေနာင္ေသာ္ ဗမာျပည္ကုိ ဖန္တီးမည္႕ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ယခုအခါ လူမ်ားကဲ႕သုိ႕ မညီမညြတ္ ၊ မလုပ္တက္မကုိင္တက္ မကုိင္တတ္မျဖစ္ရေအာင္ ကၽြနု္ပ္တုိ႕သည္ ယခုအခါ နူိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢအသင္းၾကီးကုိ အထင္အရွား တည္ေထာင္ထား၏။
ထုိအသင္းသုိ႕ ၀င္ေရာက္ အားေပး၇န္မွာ ေက်ာင္းသားတုိင္း၊ တုိင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ရွိေသာသူတုိင္းတုိ႕၏ တာ၀န္၀တၱရားပင္တည္း။ ။
ဒီလႈိင္းစာေစာင္ အတြဲ(၁) အမွတ္(၁၃) အဂၤါေန႕ ၁၀-၄-၂၀၁၂ တြင္ပါေသာေဆာင္းပါးအားကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
**လင္းေဇာ္ထက္**
No comments:
Post a Comment