>

-ဒုကၡကိုယ္စီ-

တစ္ခုေသာ ညဥ့္နက္ခ်ိန္တြင္ျဖစ္၏။ ထိုညက ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လံုးေပၚသို႔ မိုးေရစက္မ်ား ခပ္သည္းသည္း ႐ြာသြန္းေစြေနခဲ့သည္။ ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုးမွာလည္း မည္းေမွာင္ေနရသည့္ၾကားထဲ တိမ္မည္းမ်ားေၾကာင့္ မႈိင္းရီေနခဲ့ရ၏။ ရံဖန္ရံခါတြင္ လွ်ပ္စီးမ်ား လက္ဖ်ာကာ မိုးထစ္ခ်ဳန္းေနတတ္ေသးသည္။ ~~~~~@@@~~~~~ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္း႐ွိ လူကံုထံမ်ားေနထိုင္ေသာ ပလက္တီနမ္ေတာင္ၾကား (ေ႐ႊေတာင္ၾကားထက္ အဆင့္ျမင့္ပါ၏။) မွ သိန္းေထာင္ေပါင္း၊ ေသာင္းေပါင္း၊ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ႂကြယ္၀ေသာ ဒိတ္ဒိတ္က်ဲ သူေဌးႀကီး ဦး႐ိုက္စားသည္ ညဥ့္နက္လွၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ေသးပါ။ ပိတ္ထားေသာ မွန္ျပတင္းေပါက္အား မိုးေရစက္မ်ား လာေရာက္ထိမွန္ၿပီး ေရစီးေၾကာင္းမ်ားအျဖစ္ စီးဆင္းသြားေနတာကို ေငးၾကည့္ေနပါသည္။ သူတို႔တစ္အိမ္လံုး မိုးေအးေအးႏွင့္ အိပ္ေမာက်သြားၾကၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူေဌးႀကီးကေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ ေသး႐ွာပါ။ မိုးေရစီးေၾကာင္းမ်ားကို ေငးရင္း သူေဌးႀကီး ဦး႐ိုက္စား ေတြးေနမိျခင္းေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါသည္။ သူ႔အေတြးမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းပင္ ျဖစ္၏။ “အင္း.... ဒီထက္ပိုၿပီးခ်မ္းသာလာရေအာင္... ငါဘယ္လို လုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ။ ၿပီးေတာ့ ငါ့ရဲ႕တတိယေျမာက္ စေမာေလးေရာ မိုးေအးေအးမွာ ဘယ္သူနဲ႔အိပ္ေနၿပီလဲ”… ~~~~~@@@~~~~~ ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လိစ္တြင္သာ ေဟာလီး၀ုဒ္ဆိုတာ ႐ွိသည္မဟုတ္ပါ။ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္လည္း ေဘာလီး၀ုဒ္ဆိုတာ ႐ွိပါေသးသည္။ ထိုနည္းတူစြာပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း ‘ေဖာလီး၀ုဒ္’ဆိုတာ ႐ွိ၏။ ထိုေဖာလီး၀ုဒ္တြင္ ေနထိုင္ေသာ ျမန္မာျပည္မွ ဒိတ္ဒိတ္က်ဲမင္းသမီးတစ္လက္သည္ အိမ္အျပင္ဘက္မွ မိုး႐ြာေနေသာ ညျမင္ကြင္းကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ လက္ထဲမွ ဖတ္လက္စ ဇာတ္ညႊန္းကိုပင္ ဆက္မဖတ္ျဖစ္။ နက္ျဖန္မနက္ ႐ိုက္ရေတာ့မည္ ဇာတ္ကားျဖစ္ေသာ္လည္း သူမဂ႐ုမစိုက္ပါ။ ဟုတ္သည္ေလ...၊ သူမက အကယ္ဒမီေတြ ဆယ့္ကိုးခုေလာက္ရထားေသာ နာမည္ႀကီး မင္းသမီးတစ္လက္ ပဲဟာ။ ႐ိုက္ကြင္းမွာဆိုရင္ “ေမခလာႏွင့္ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း”တို႔ဆိုထားသည့္သီခ်င္းေခါင္းစဥ္အတိုင္း “ငါဘုရင္မ”...ဟုပင္ လက္မေထာင္ကာ ေနႏိုင္တဲ့ဟာ။ ၿပီးေတာ့လည္း ဇာတ္ကားေတြ ႐ိုက္လာတာမ်ားလွၿပီမို႔ ဒီဇာတ္ ညႊန္းေလာက္ေတာ့ ေအးေဆးေပါ့။ အခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ မိုးေရစက္မ်ားကို ေငးရင္း သူမေတြးေနမိပါသည္။ “အင္း... အကယ္ဒမီဆုေတြ ေနာက္ထပ္ အခုသံုးဆယ္ေလာက္ လိုခ်င္ေသးလိုက္တာ”... ~~~~~@@@~~~~~ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းမွ သိန္းေထာင္ခ်ီတန္ေသာ ကြန္ဒိုမီနီယမ္ တိုက္ခန္းက်ယ္ႀကီးအတြင္းတြင္ ျမန္မာျပည္တ၀ွမ္း လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ေအာင္ျမင္ေနခဲ့ေသာ အဆိုေတာ္ ငတက္ျပား ေနထိုင္ပါသည္။ သူသည္ မိုးစက္မ်ား သည္းသည္းမည္းမည္း ႐ြာေနေသာ ညဥ့္နက္ခ်ိန္မွာပင္ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေသးပါ။ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ရေသးတာက အလုပ္မ်ားေနလို႔ပင္ျဖစ္၏။ ဟုတ္သည္။ အခုေလာေလာဆယ္အခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕အေကာင္းစားအိတ္ေဆာင္ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ အင္တာနက္သံုးေနခဲ့ပါသည္။ သူအင္တာနက္ သံုးေနရတာ အျခားေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ရပါ။ အခုလတ္တေလာ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြမွာ ဘယ္လိုသီခ်င္းမ်ိဳးေတြ Hit ျဖစ္ေနသလဲဆိုတာကို လိုက္႐ွာေနရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ႐ွာရင္းျဖင့္ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကို သူေတြ႔သြားသည္။ နားေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုပင္ အဆင္ေျပ၏။ ေကာင္း၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေတြးလိုက္မိသည္။ “အင္း.. ဒီသီခ်င္းေလးကို ဘယ္သူမွျပန္မဆိုေသးခင္၊ လက္မဦးေသးခင္ ငါအရင္ဆံုး ေကာ္ပီလုပ္ၿပီးျပန္ဆိုမွ။ အဲ့ဒါဆိုရင္ အခုငါထပ္လုပ္မယ့္အေခြေတာ့ ထပ္ၿပီးေပါက္ဦးမွာပဲ” ~~~~~@@@~~~~~ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕စြန္မွ ပ်ံက်ေစ်းတန္းကေလးမွာ မိုးေရမ်ားေအာက္တြင္ မည္းေမွာင္စိုစြတ္ေနခဲ့ေလ၏။ ကြပ္ပ်စ္သဖြယ္႐ိုက္ထားေသာ မလံု႔တစ္လံု ေစ်းဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ေပၚတြင္ သူဖုန္းစားတစ္ေယာက္ ေကြးေကြးေလး လဲေလွ်ာင္းေနေလ၏။ တစိမ့္စိမ့္႐ြာေနေသာမိုးေၾကာင့္ အမိုးမလံုေသာ ဆိုင္ေခါင္မိုးမွ မိုးယိုေနခဲ့သည္။ ထို႔အ တြက္ သူသည္ေကာင္းေကာင္း အိပ္မရပါ။ သို႔ေသာ္ အတင္းႀကိဳးစားၿပီး က်ိတ္မွိတ္အိပ္ဖို႔ ႀကံစည္ေနမိသည္။ ႀကံစည္ရင္း ေတြးမိ၏။ “ဒီမိုးေၾကာင့္ ငါ့ႏွယ္ေကာင္းေကာင္းအိပ္မရပါလား။ မနက္ေစာေစာမႏိုးရင္ေတာ့ ကြိဳင္ပဲ။ သူ႔ဆိုင္ရဲ႕အေပၚမွာ ငါတက္အိပ္ေနတာကို ဆိုင္႐ွင္ေတြ႔သြားရင္ လာပြားေနဦးမယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီနားက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ အာ႐ံု ဆြမ္းကပ္မယ့္အလွဴမွာ သြားေတာင္းစားဖို႔လည္း အိပ္ယာထေနာက္က်ရင္ လြဲရဦးမယ္။ ဟင္း” ~~~~~@@@~~~~~ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕စြန္မွ ဆင္ေျခဖုန္းရပ္ကြက္ေလးအတြင္း႐ွိ အိမ္အိုေလးတစ္လံုးအတြင္းမွ ဏီလင္းညိဳ ဆိုသည့္ မေတာက္တေခါက္စာေလးမ်ားေရးတတ္ေသာ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္လူတစ္ေယာက္သည္လည္း မိုးသည္းညဥ့္နက္အခ်ိန္ႀကီးမွာ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ေသးပါ။ သူ႔အေ႐ွ႕တြင္ အိတ္ေဆာင္ကြန္ပ်ဴတာအစုတ္ေလးတစ္လံုးက ေဟာင္းေလာင္းပြင့္ေနခဲ့၏။ သူကေတာ့ ထို ကြန္ပ်ဴတာအစုတ္ေလးေ႐ွ႕မွာ ေမ်ာက္မႈိင္မႈိင္ကာ ထိုင္ရင္း ေတြးေနမိပါသည္။ သူေတြးေနတာက အျခားအေၾကာင္းေတာ့မဟုတ္ပါ။ “အင္း... အခုေရးေနတဲ့ စာေလးေတာ့ၿပီးသြားၿပီ။ ေနာက္ထပ္ ငါဘာအေၾကာင္းေလးမ်ား ေရးရရင္ ေကာင္းလိမ့္မလဲ”....။ ။ 

~~~~~@@@~~~~~

 ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္..... 

~ဏီလင္းညိဳ~

-ဒုကၡကိုယ္စီ-

တစ္ခုေသာ ညဥ့္နက္ခ်ိန္တြင္ျဖစ္၏။ ထိုညက ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လံုးေပၚသို႔ မိုးေရစက္မ်ား ခပ္သည္းသည္း ႐ြာသြန္းေစြေနခဲ့သည္။ ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုးမွာလည္း မည္းေမွာင္ေနရသည့္ၾကားထဲ တိမ္မည္းမ်ားေၾကာင့္ မႈိင္းရီေနခဲ့ရ၏။ ရံဖန္ရံခါတြင္ လွ်ပ္စီးမ်ား လက္ဖ်ာကာ မိုးထစ္ခ်ဳန္းေနတတ္ေသးသည္။ ~~~~~@@@~~~~~ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္း႐ွိ လူကံုထံမ်ားေနထိုင္ေသာ ပလက္တီနမ္ေတာင္ၾကား (ေ႐ႊေတာင္ၾကားထက္ အဆင့္ျမင့္ပါ၏။) မွ သိန္းေထာင္ေပါင္း၊ ေသာင္းေပါင္း၊ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ႂကြယ္၀ေသာ ဒိတ္ဒိတ္က်ဲ သူေဌးႀကီး ဦး႐ိုက္စားသည္ ညဥ့္နက္လွၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ေသးပါ။ ပိတ္ထားေသာ မွန္ျပတင္းေပါက္အား မိုးေရစက္မ်ား လာေရာက္ထိမွန္ၿပီး ေရစီးေၾကာင္းမ်ားအျဖစ္ စီးဆင္းသြားေနတာကို ေငးၾကည့္ေနပါသည္။ သူတို႔တစ္အိမ္လံုး မိုးေအးေအးႏွင့္ အိပ္ေမာက်သြားၾကၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူေဌးႀကီးကေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ ေသး႐ွာပါ။ မိုးေရစီးေၾကာင္းမ်ားကို ေငးရင္း သူေဌးႀကီး ဦး႐ိုက္စား ေတြးေနမိျခင္းေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါသည္။ သူ႔အေတြးမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းပင္ ျဖစ္၏။ “အင္း.... ဒီထက္ပိုၿပီးခ်မ္းသာလာရေအာင္... ငါဘယ္လို လုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ။ ၿပီးေတာ့ ငါ့ရဲ႕တတိယေျမာက္ စေမာေလးေရာ မိုးေအးေအးမွာ ဘယ္သူနဲ႔အိပ္ေနၿပီလဲ”… ~~~~~@@@~~~~~ ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လိစ္တြင္သာ ေဟာလီး၀ုဒ္ဆိုတာ ႐ွိသည္မဟုတ္ပါ။ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္လည္း ေဘာလီး၀ုဒ္ဆိုတာ ႐ွိပါေသးသည္။ ထိုနည္းတူစြာပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း ‘ေဖာလီး၀ုဒ္’ဆိုတာ ႐ွိ၏။ ထိုေဖာလီး၀ုဒ္တြင္ ေနထိုင္ေသာ ျမန္မာျပည္မွ ဒိတ္ဒိတ္က်ဲမင္းသမီးတစ္လက္သည္ အိမ္အျပင္ဘက္မွ မိုး႐ြာေနေသာ ညျမင္ကြင္းကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ လက္ထဲမွ ဖတ္လက္စ ဇာတ္ညႊန္းကိုပင္ ဆက္မဖတ္ျဖစ္။ နက္ျဖန္မနက္ ႐ိုက္ရေတာ့မည္ ဇာတ္ကားျဖစ္ေသာ္လည္း သူမဂ႐ုမစိုက္ပါ။ ဟုတ္သည္ေလ...၊ သူမက အကယ္ဒမီေတြ ဆယ့္ကိုးခုေလာက္ရထားေသာ နာမည္ႀကီး မင္းသမီးတစ္လက္ ပဲဟာ။ ႐ိုက္ကြင္းမွာဆိုရင္ “ေမခလာႏွင့္ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း”တို႔ဆိုထားသည့္သီခ်င္းေခါင္းစဥ္အတိုင္း “ငါဘုရင္မ”...ဟုပင္ လက္မေထာင္ကာ ေနႏိုင္တဲ့ဟာ။ ၿပီးေတာ့လည္း ဇာတ္ကားေတြ ႐ိုက္လာတာမ်ားလွၿပီမို႔ ဒီဇာတ္ ညႊန္းေလာက္ေတာ့ ေအးေဆးေပါ့။ အခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ မိုးေရစက္မ်ားကို ေငးရင္း သူမေတြးေနမိပါသည္။ “အင္း... အကယ္ဒမီဆုေတြ ေနာက္ထပ္ အခုသံုးဆယ္ေလာက္ လိုခ်င္ေသးလိုက္တာ”... ~~~~~@@@~~~~~ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းမွ သိန္းေထာင္ခ်ီတန္ေသာ ကြန္ဒိုမီနီယမ္ တိုက္ခန္းက်ယ္ႀကီးအတြင္းတြင္ ျမန္မာျပည္တ၀ွမ္း လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ေအာင္ျမင္ေနခဲ့ေသာ အဆိုေတာ္ ငတက္ျပား ေနထိုင္ပါသည္။ သူသည္ မိုးစက္မ်ား သည္းသည္းမည္းမည္း ႐ြာေနေသာ ညဥ့္နက္ခ်ိန္မွာပင္ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေသးပါ။ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ရေသးတာက အလုပ္မ်ားေနလို႔ပင္ျဖစ္၏။ ဟုတ္သည္။ အခုေလာေလာဆယ္အခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕အေကာင္းစားအိတ္ေဆာင္ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ အင္တာနက္သံုးေနခဲ့ပါသည္။ သူအင္တာနက္ သံုးေနရတာ အျခားေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ရပါ။ အခုလတ္တေလာ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြမွာ ဘယ္လိုသီခ်င္းမ်ိဳးေတြ Hit ျဖစ္ေနသလဲဆိုတာကို လိုက္႐ွာေနရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ႐ွာရင္းျဖင့္ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကို သူေတြ႔သြားသည္။ နားေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုပင္ အဆင္ေျပ၏။ ေကာင္း၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေတြးလိုက္မိသည္။ “အင္း.. ဒီသီခ်င္းေလးကို ဘယ္သူမွျပန္မဆိုေသးခင္၊ လက္မဦးေသးခင္ ငါအရင္ဆံုး ေကာ္ပီလုပ္ၿပီးျပန္ဆိုမွ။ အဲ့ဒါဆိုရင္ အခုငါထပ္လုပ္မယ့္အေခြေတာ့ ထပ္ၿပီးေပါက္ဦးမွာပဲ” ~~~~~@@@~~~~~ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕စြန္မွ ပ်ံက်ေစ်းတန္းကေလးမွာ မိုးေရမ်ားေအာက္တြင္ မည္းေမွာင္စိုစြတ္ေနခဲ့ေလ၏။ ကြပ္ပ်စ္သဖြယ္႐ိုက္ထားေသာ မလံု႔တစ္လံု ေစ်းဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ေပၚတြင္ သူဖုန္းစားတစ္ေယာက္ ေကြးေကြးေလး လဲေလွ်ာင္းေနေလ၏။ တစိမ့္စိမ့္႐ြာေနေသာမိုးေၾကာင့္ အမိုးမလံုေသာ ဆိုင္ေခါင္မိုးမွ မိုးယိုေနခဲ့သည္။ ထို႔အ တြက္ သူသည္ေကာင္းေကာင္း အိပ္မရပါ။ သို႔ေသာ္ အတင္းႀကိဳးစားၿပီး က်ိတ္မွိတ္အိပ္ဖို႔ ႀကံစည္ေနမိသည္။ ႀကံစည္ရင္း ေတြးမိ၏။ “ဒီမိုးေၾကာင့္ ငါ့ႏွယ္ေကာင္းေကာင္းအိပ္မရပါလား။ မနက္ေစာေစာမႏိုးရင္ေတာ့ ကြိဳင္ပဲ။ သူ႔ဆိုင္ရဲ႕အေပၚမွာ ငါတက္အိပ္ေနတာကို ဆိုင္႐ွင္ေတြ႔သြားရင္ လာပြားေနဦးမယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီနားက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ အာ႐ံု ဆြမ္းကပ္မယ့္အလွဴမွာ သြားေတာင္းစားဖို႔လည္း အိပ္ယာထေနာက္က်ရင္ လြဲရဦးမယ္။ ဟင္း” ~~~~~@@@~~~~~ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕စြန္မွ ဆင္ေျခဖုန္းရပ္ကြက္ေလးအတြင္း႐ွိ အိမ္အိုေလးတစ္လံုးအတြင္းမွ ဏီလင္းညိဳ ဆိုသည့္ မေတာက္တေခါက္စာေလးမ်ားေရးတတ္ေသာ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္လူတစ္ေယာက္သည္လည္း မိုးသည္းညဥ့္နက္အခ်ိန္ႀကီးမွာ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ေသးပါ။ သူ႔အေ႐ွ႕တြင္ အိတ္ေဆာင္ကြန္ပ်ဴတာအစုတ္ေလးတစ္လံုးက ေဟာင္းေလာင္းပြင့္ေနခဲ့၏။ သူကေတာ့ ထို ကြန္ပ်ဴတာအစုတ္ေလးေ႐ွ႕မွာ ေမ်ာက္မႈိင္မႈိင္ကာ ထိုင္ရင္း ေတြးေနမိပါသည္။ သူေတြးေနတာက အျခားအေၾကာင္းေတာ့မဟုတ္ပါ။ “အင္း... အခုေရးေနတဲ့ စာေလးေတာ့ၿပီးသြားၿပီ။ ေနာက္ထပ္ ငါဘာအေၾကာင္းေလးမ်ား ေရးရရင္ ေကာင္းလိမ့္မလဲ”....။ ။ 

~~~~~@@@~~~~~

 ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္..... 

~ဏီလင္းညိဳ~