" အပ်င္းေျပ _ ၆ "

>

. . . . . ကၽြန္ေတာ္ ေဆးလိပ္သိပ္ႀကိဳက္တယ္ ခင္ဗ်။ စီးကရက္ ကေန ဖက္ၾကမ္း ၊ ေပါ့လိပ္ ၊ ေဆးျပင္းလိပ္ အပါအ၀င္ ေျပာင္းဖူးဖက္လိပ္ႀကီးေတြအထိ ႀကိဳက္တာမ်ဳိး။

. . . . . ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လူငယ္ဘ၀မွာ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့ ေဆးလိပ္တံဆိပ္ကေလးရယ္ ၊ အၾကမ္းအိုး တစ္အိုးရယ္ ၊ လက္ဘက္ရည္ခပ္က်က်ေလးတစ္ခြက္ရယ္ ၊ ထိုင္လို႔ေကာင္းတဲ့ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ရဲ႕ ေနရာေလးတစ္ခုရယ္ရွိရင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ေနေပ်ာ္တတ္ခဲ့တာမ်ဳိးေပါ့။ စကားေျပာေဖာ္ ၊ နားေထာင္ေဖာ္ေကာင္းေကာင္း တစ္ေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္တစ္အုပ္ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းတစ္ေခြ ပါပါ၀င္ရင္ေတာ့ အလြန္ေပါ့ဗ်ာ။

 . . . . . ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ဘ၀ေတြက ဒီေန႔ေခတ္ထက္ေတာ့ လြယ္ကူရိုးရွင္းခဲ့ပါတယ္။ လူေတြကလည္း လြယ္ကူရိုးရွင္းၾကတယ္ဗ်။ "ရိုးရွင္းေသာဘ၀" ဆိုတဲ့ သီခ်င္းမ်ဳိးေတာင္ ဆိုရေကာင္းမွန္း မသိၾကေသးဘူးေလ။ . . . . . ေဆးလိပ္တစ္လိပ္နဲ႔ ထိုင္လို႔သိပ္ေကာင္းတဲ့ ေနရာေတြ ရွိတယ္ဗ်ာ။ ရန္ကုန္မွာေရာ ... နယ္ေတြမွာေရာ။ အင္းစိန္လမ္းမႀကီးေပၚက ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးမွာ လမ္းမအေကြ႕ေလးတြင္ မွတ္တိုင္တစ္ခုရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ နာမည္ မသိေတာ့ဘူး။ သိပ္မိုက္တယ္ဗ်ာ .. မ်က္ေစာင္းထိုးမွာ ဘိုတဲေလးတစ္ခုလည္း ရွိတယ္။ မွတ္တိုင္ေနရာမွာပဲ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ရွိတယ္။ ဆိုင္ေရာ ၊ လမ္းေရာ လူေတာ္ေတာ္ရွင္းတယ္။ လက္ဘက္ရည္ကေတာ့ မေကာင္းဘူး။ ေနရာကေတာ့ တကယ္ႀကီးကို ထိုင္လို႔ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားသာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တူတဲ့လူဆိုရင္ေတာ့ အိပ္မက္ထဲေရာက္သြားသလိုေနမွာပဲ။ ရပါတယ္ .. အိပ္မက္ထဲ ပို႔ေပးတဲ့ေဆးလိပ္မ်ဳိး မလိုပါဘူး။ ခင္ဗ်ားႀကိဳက္တဲ့ တံဆိပ္ကေလး ႏွစ္လိပ္ေလာက္ပါလာရင္ လုံေလာက္ၿပီ။

 . . . . . သန္လ်င္ဘက္မွာလည္း ထိုင္လို႔ေကာင္းတဲ့ ေနရာေတြရွိတယ္။ အလုံဘက္လည္း ေကာင္းတယ္။

ဒီလိုပဲဗ်ာ ... ကိုယ့္စိတ္၀ိညဥ္နဲ႔ ဟပ္မိတဲ့ေနရာေလးေတြကို ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြနဲ႔ သယ္ေဆာင္မိတာေပါ့။ ဆူးေလဘုရားလမ္းမႀကီးေပၚက ပလက္ေဖာင္းဆိုင္ေတြဆို ညဘက္ လိုင္းကားေတြသိမ္းခ်ိန္မ်ဳိး ထိုင္လို႔အေကာင္းဆုံးပဲ။ ဘယ္ေနရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဆးလိပ္ေလးေတာ့ ပါပါမွ ျပည့္စုံေတာ့တာ ကလား။

 . . . . . ဟုတ္ပါတယ္ .. အဲဒီလို စြဲလမ္းႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့ ေဆးလိပ္ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။ တပ္တပ္ မက္မက္ ေသာက္ေနရင္းကေန ယတိျပတ္ ျဖတ္ခဲ့တာပါပဲ။ "ေဆးလိပ္ျဖတ္ႏိုင္၊မျဖတ္ႏိုင္ ဆိုတာကို ကိုယ့္ ဘာသာသတ္မွတ္တဲ့ ေပတံ" အျဖစ္ စံျပဳၿပီး ျဖတ္ခဲ့တယ္။ မိမိကိုယ္ကိုမိမိ ယုံၾကည္အားထားႏိုင္မႈ ကို ေဆး လိပ္ျပတ္ေအာင္ ျဖတ္ႏိုင္ျခင္းနဲ႔ တည္ေဆာက္ယူတယ္။ ေဆးလိပ္ျဖတ္တဲ့ ေနာက္တစ္ေန႔က စၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေဆးလိပ္ျပတ္ခဲ့ပါတယ္။

 . . . . . လြယ္လြယ္ေလးေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ အဆင္းရဲဆုံး အခ်ိန္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ကိုယ့္ေဘးက သူငယ္ခ်င္းက လန္ဒန္ကေလးကို အဆုတ္ထဲ အျပည့္ရိႈက္သြင္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ တကယ္ကို ေယာင္ခ်ာခ်ာ ၊ ေနလို႔မထိဘူး ဆိုတာမ်ဳိးထင္ပါရဲ႕။ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လမ္းခြဲခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူက ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ကယုကယင္ျပဳျပေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ရတာမ်ဳိးနဲ႕ ဆင္ဆင္တူမလားပဲ။ သူ႕လက္ထဲက ေဆးလိပ္ကုန္သြားရင္ အေတာ္ေလး ေနလို႔ထိုင္လို႔ ေကာင္းသြားေရာ။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ လာခ်ထားတဲ့ မုန္႔တစ္ခုခုကို ေကာက္၀ါးေပါ့ဗ်ာ ... ။ ေဆးလိပ္ျဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ၀ိတ္တက္လာေတာ့ပဲ .. အဲဒီ မုန္႔ေတြေၾကာင့္က အဓိကပါဗ်ာ။  

. . . . . အထက္က ဟာေလးေတြက အပရိကပါဗ်ာ။ တကယ့္အခက္က ညဘက္မက္တဲ့ အိပ္မက္ေတြပဲ။ ေဆးလိပ္ျဖတ္ၿပီး ၃ ရက္ေလာက္မွာ စမက္တယ္။ ေန႔စဥ္ပဲ။ တစ္ညနဲ႔ တစ္ညဟာ တစ္ထပ္တည္းပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ထိုင္လို႔ေကာင္းတဲ့ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္လိုေနရာတစ္ခုမွာ ... ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့ စီးကရက္ဘူးက ၂ လိပ္ေလာက္ပဲထုတ္ထားေသးေတာ့ လတ္ဆတ္ေနတာမ်ဳိးေလး ... က်ပ္ေနတဲ့ စီးကရက္ဘူးထဲကေန ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္အတိုင္း ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ပြတ္ၿပီး ဆြဲထုတ္ ... အျပင္ေရာက္လာတဲ့ စီးကရက္ကို မေသာက္ခင္ အက်င့္အတိုင္း တလိပ္လုံးလွည့္ပတ္ၿပီး ေမႊးရွဴ ... ၀ေတာ့မွ ဂက္စ္မီးျခစ္နဲ႔ ညွိၿပီး ပထမဆုံး ေစ်းဦးေပါက္ အေငြ႕ကို တ၀ ရိႈက္သြင္း ... အား ဟား ဟား ... အသက္ကိုေအာင့္ထား ... အရသာကို ဒင္ျပည့္က်ပ္ျပည့္ ခံစား ... မ်က္လုံးကို မွိတ္ထား ...။ 

အင္ ... ငါ ေဆးလိပ္ေတြ ျပန္ေသာက္မိေနၿပီ။ ငါ ... ေဆးလိပ္မျပတ္ပါလား။ ငါ ... ေဆးလိပ္မျဖတ္ႏိုင္ပါလား။ ငါ ... အလကားပဲ။ ငါ ... ဘာမွ သိပ္အရည္အေသြး မရွိတဲ့ေကာင္ပဲ။ 

ငါ ... ဒီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္စြမ္းမရွိတဲ့ ေယာက်္ားပဲ။ ငါ ... မိုးေျပာ ဂ်ဳိးေျပာနဲ႔ ၊ တကယ္ေတာ့ ဘာမွ သိပ္အထင္ႀကီးစရာမရွိတဲ့ လူမ်ဳိးပဲ။ 

... ... ... ညစ္ညဴးလာတဲ့ စိတ္ဟာ ေအာက္ဘက္ကို ဆက္တိုက္ထိုးက် ... ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေခၽြးျပန္လာ ... က်ဳိးေပါက္သြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကတိက၀တ္ကို ႏွေျမာေနာင္တေတြ ဆင့္ဆင့္လာ ... ၿပီးေတာ့ ... ကၽြန္ေတာ္ ႏိုးသြား။ 

. . . . . သက္ျပင္းကို ေလးေလးပင္ပင္ခ်။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ခ်ျဖစ္တဲ့ သက္ျပင္းေတြဟာ အေရာင္သိပ္စုံပါတယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ၊ အိပ္မက္မို႔လို႔ ဆိုတဲ့ ႏွစ္သိမ့္မႈကေလးလည္းပါ။ ငါ ဒီေန႔အထိ ေတာင့္ခံႏိုင္ေသးတယ္ ၊ ငါ မညံ့ဘူး ဆိုတဲ့ ေက်နပ္မႈကေလးလည္းပါ။ ရည္းစားေဟာင္းရဲ႕ ပါးကေလးကို အမွတ္မဲ့ျပန္ပြတ္မိသလို ေဆးလိပ္ေငြ႕ရဲ႕အေတြ႕ကို လြမ္းဆြတ္မႈကေလးလည္းပါ။ ဒီလို ခံစားမႈကို အၿပီးလက္လႊတ္ခဲ့ၿပီဆိုတဲ့ အသိက နာက်င္ေက်ကြဲမႈကေလးလည္းပါ။ 

 . . . . . အံ့ၾသစရာက အိပ္မက္ထဲက ျဖစ္စဥ္တစ္ခုလုံးဟာ တကယ့္အျဖစ္အတိုင္း သိပ္ႀကီး တအားကို ထပ္တူညီေနတာပါပဲ။ ဆိုပါေတာ့ ... စီးကရက္ကေလးကို ကၽြန္ေတာ္ပြတ္ရွဴတယ္ ... တကယ္ႀကီးလိုပါပဲ။ ႏႈတ္ခမ္းမွာေတ့တယ္ ... တကယ္ကို ထိေတြ႕ခံစား ရပါတယ္။ ရွိဳက္လိုက္တယ္ ... ဆက္ေျပာဖို႔ မစြမ္းေတာ့ဘူး။ အဲဒီ အိပ္မက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေဆးလိပ္ရဲ႕အရသာကို ၁၀၀% ရယူႏို္င္ခဲ့တယ္။

... ကၽြန္ေတာ္ဟာ အျပင္မွာ ေဆးလိပ္လုံး၀ မေသာက္မိေတာ့ေပမယ့္ ... ညတိုင္း အိပ္မက္ထဲမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္သူျဖစ္လာတယ္။ 

 . . . . . အိပ္မက္ဟာ ညစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာင္တေတြကလည္း ညစဥ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကလည္း ညစဥ္။ လြမ္းဆြတ္မႈေတြ ညစဥ္။ စိတ္ဓါတ္က်မႈေတြ ညစဥ္။ စိတ္တက္ၾကြမႈေတြ ညစဥ္။ 

... တစ္လေလာက္ရွိေတာ့ ရက္ျခားျဖစ္လာတယ္။ တစ္လခြဲေလာက္ၾကာေတာ့ ၂ ရက္ ၃ ရက္ တစ္ခါ။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ပတ္ တစ္ခါ။

 . . . . . အခုထိလည္း ရံဖန္ရံခါ မက္တတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးလိပ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဂုဏ္ယူပါတယ္။ ၅ ႏွစ္ၾကာခဲ့တယ္။ ၅ ႏွစ္ၿပီးသြားေတာ့ တရံတခါမွာလည္း ျပန္ေသာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကိစၥက ဘာမွမရွိေတာ့ သေလာက္ပါပဲ။ ေဆးလိပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ 

 . . . . . ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကဗ်ာ ... ေဆးလိပ္ေတြက ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ ေျပာင္းသြားတဲ့ အခ်ိန္ေတြက ဘာေတြကို ေျပာင္းေပးလိုက္ႏိုင္တာလဲ မသိရပါဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္စြဲမက္ခဲ့တဲ့ ေဆးလိပ္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္စြဲမက္ေနဆဲ ေဆးလိပ္ေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

 . . . . . အခ်ိန္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ မျမင္ႏိုင္တာေတြကို တိုက္စား သြားတယ္။ 

(ယကၡ) ရဲႀကီး ။ ၂၂.၁၀.၁၃ ။

 http://yekkhayejee.blogspot.com/

. . . . . ကၽြန္ေတာ္ ေဆးလိပ္သိပ္ႀကိဳက္တယ္ ခင္ဗ်။ စီးကရက္ ကေန ဖက္ၾကမ္း ၊ ေပါ့လိပ္ ၊ ေဆးျပင္းလိပ္ အပါအ၀င္ ေျပာင္းဖူးဖက္လိပ္ႀကီးေတြအထိ ႀကိဳက္တာမ်ဳိး။

. . . . . ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လူငယ္ဘ၀မွာ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့ ေဆးလိပ္တံဆိပ္ကေလးရယ္ ၊ အၾကမ္းအိုး တစ္အိုးရယ္ ၊ လက္ဘက္ရည္ခပ္က်က်ေလးတစ္ခြက္ရယ္ ၊ ထိုင္လို႔ေကာင္းတဲ့ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ရဲ႕ ေနရာေလးတစ္ခုရယ္ရွိရင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ေနေပ်ာ္တတ္ခဲ့တာမ်ဳိးေပါ့။ စကားေျပာေဖာ္ ၊ နားေထာင္ေဖာ္ေကာင္းေကာင္း တစ္ေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္တစ္အုပ္ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းတစ္ေခြ ပါပါ၀င္ရင္ေတာ့ အလြန္ေပါ့ဗ်ာ။

 . . . . . ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ဘ၀ေတြက ဒီေန႔ေခတ္ထက္ေတာ့ လြယ္ကူရိုးရွင္းခဲ့ပါတယ္။ လူေတြကလည္း လြယ္ကူရိုးရွင္းၾကတယ္ဗ်။ "ရိုးရွင္းေသာဘ၀" ဆိုတဲ့ သီခ်င္းမ်ဳိးေတာင္ ဆိုရေကာင္းမွန္း မသိၾကေသးဘူးေလ။ . . . . . ေဆးလိပ္တစ္လိပ္နဲ႔ ထိုင္လို႔သိပ္ေကာင္းတဲ့ ေနရာေတြ ရွိတယ္ဗ်ာ။ ရန္ကုန္မွာေရာ ... နယ္ေတြမွာေရာ။ အင္းစိန္လမ္းမႀကီးေပၚက ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးမွာ လမ္းမအေကြ႕ေလးတြင္ မွတ္တိုင္တစ္ခုရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ နာမည္ မသိေတာ့ဘူး။ သိပ္မိုက္တယ္ဗ်ာ .. မ်က္ေစာင္းထိုးမွာ ဘိုတဲေလးတစ္ခုလည္း ရွိတယ္။ မွတ္တိုင္ေနရာမွာပဲ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ရွိတယ္။ ဆိုင္ေရာ ၊ လမ္းေရာ လူေတာ္ေတာ္ရွင္းတယ္။ လက္ဘက္ရည္ကေတာ့ မေကာင္းဘူး။ ေနရာကေတာ့ တကယ္ႀကီးကို ထိုင္လို႔ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားသာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တူတဲ့လူဆိုရင္ေတာ့ အိပ္မက္ထဲေရာက္သြားသလိုေနမွာပဲ။ ရပါတယ္ .. အိပ္မက္ထဲ ပို႔ေပးတဲ့ေဆးလိပ္မ်ဳိး မလိုပါဘူး။ ခင္ဗ်ားႀကိဳက္တဲ့ တံဆိပ္ကေလး ႏွစ္လိပ္ေလာက္ပါလာရင္ လုံေလာက္ၿပီ။

 . . . . . သန္လ်င္ဘက္မွာလည္း ထိုင္လို႔ေကာင္းတဲ့ ေနရာေတြရွိတယ္။ အလုံဘက္လည္း ေကာင္းတယ္။

ဒီလိုပဲဗ်ာ ... ကိုယ့္စိတ္၀ိညဥ္နဲ႔ ဟပ္မိတဲ့ေနရာေလးေတြကို ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြနဲ႔ သယ္ေဆာင္မိတာေပါ့။ ဆူးေလဘုရားလမ္းမႀကီးေပၚက ပလက္ေဖာင္းဆိုင္ေတြဆို ညဘက္ လိုင္းကားေတြသိမ္းခ်ိန္မ်ဳိး ထိုင္လို႔အေကာင္းဆုံးပဲ။ ဘယ္ေနရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဆးလိပ္ေလးေတာ့ ပါပါမွ ျပည့္စုံေတာ့တာ ကလား။

 . . . . . ဟုတ္ပါတယ္ .. အဲဒီလို စြဲလမ္းႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့ ေဆးလိပ္ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။ တပ္တပ္ မက္မက္ ေသာက္ေနရင္းကေန ယတိျပတ္ ျဖတ္ခဲ့တာပါပဲ။ "ေဆးလိပ္ျဖတ္ႏိုင္၊မျဖတ္ႏိုင္ ဆိုတာကို ကိုယ့္ ဘာသာသတ္မွတ္တဲ့ ေပတံ" အျဖစ္ စံျပဳၿပီး ျဖတ္ခဲ့တယ္။ မိမိကိုယ္ကိုမိမိ ယုံၾကည္အားထားႏိုင္မႈ ကို ေဆး လိပ္ျပတ္ေအာင္ ျဖတ္ႏိုင္ျခင္းနဲ႔ တည္ေဆာက္ယူတယ္။ ေဆးလိပ္ျဖတ္တဲ့ ေနာက္တစ္ေန႔က စၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေဆးလိပ္ျပတ္ခဲ့ပါတယ္။

 . . . . . လြယ္လြယ္ေလးေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ အဆင္းရဲဆုံး အခ်ိန္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ကိုယ့္ေဘးက သူငယ္ခ်င္းက လန္ဒန္ကေလးကို အဆုတ္ထဲ အျပည့္ရိႈက္သြင္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ တကယ္ကို ေယာင္ခ်ာခ်ာ ၊ ေနလို႔မထိဘူး ဆိုတာမ်ဳိးထင္ပါရဲ႕။ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လမ္းခြဲခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူက ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ကယုကယင္ျပဳျပေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ရတာမ်ဳိးနဲ႕ ဆင္ဆင္တူမလားပဲ။ သူ႕လက္ထဲက ေဆးလိပ္ကုန္သြားရင္ အေတာ္ေလး ေနလို႔ထိုင္လို႔ ေကာင္းသြားေရာ။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ လာခ်ထားတဲ့ မုန္႔တစ္ခုခုကို ေကာက္၀ါးေပါ့ဗ်ာ ... ။ ေဆးလိပ္ျဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ၀ိတ္တက္လာေတာ့ပဲ .. အဲဒီ မုန္႔ေတြေၾကာင့္က အဓိကပါဗ်ာ။  

. . . . . အထက္က ဟာေလးေတြက အပရိကပါဗ်ာ။ တကယ့္အခက္က ညဘက္မက္တဲ့ အိပ္မက္ေတြပဲ။ ေဆးလိပ္ျဖတ္ၿပီး ၃ ရက္ေလာက္မွာ စမက္တယ္။ ေန႔စဥ္ပဲ။ တစ္ညနဲ႔ တစ္ညဟာ တစ္ထပ္တည္းပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ထိုင္လို႔ေကာင္းတဲ့ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္လိုေနရာတစ္ခုမွာ ... ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့ စီးကရက္ဘူးက ၂ လိပ္ေလာက္ပဲထုတ္ထားေသးေတာ့ လတ္ဆတ္ေနတာမ်ဳိးေလး ... က်ပ္ေနတဲ့ စီးကရက္ဘူးထဲကေန ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္အတိုင္း ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ပြတ္ၿပီး ဆြဲထုတ္ ... အျပင္ေရာက္လာတဲ့ စီးကရက္ကို မေသာက္ခင္ အက်င့္အတိုင္း တလိပ္လုံးလွည့္ပတ္ၿပီး ေမႊးရွဴ ... ၀ေတာ့မွ ဂက္စ္မီးျခစ္နဲ႔ ညွိၿပီး ပထမဆုံး ေစ်းဦးေပါက္ အေငြ႕ကို တ၀ ရိႈက္သြင္း ... အား ဟား ဟား ... အသက္ကိုေအာင့္ထား ... အရသာကို ဒင္ျပည့္က်ပ္ျပည့္ ခံစား ... မ်က္လုံးကို မွိတ္ထား ...။ 

အင္ ... ငါ ေဆးလိပ္ေတြ ျပန္ေသာက္မိေနၿပီ။ ငါ ... ေဆးလိပ္မျပတ္ပါလား။ ငါ ... ေဆးလိပ္မျဖတ္ႏိုင္ပါလား။ ငါ ... အလကားပဲ။ ငါ ... ဘာမွ သိပ္အရည္အေသြး မရွိတဲ့ေကာင္ပဲ။ 

ငါ ... ဒီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္စြမ္းမရွိတဲ့ ေယာက်္ားပဲ။ ငါ ... မိုးေျပာ ဂ်ဳိးေျပာနဲ႔ ၊ တကယ္ေတာ့ ဘာမွ သိပ္အထင္ႀကီးစရာမရွိတဲ့ လူမ်ဳိးပဲ။ 

... ... ... ညစ္ညဴးလာတဲ့ စိတ္ဟာ ေအာက္ဘက္ကို ဆက္တိုက္ထိုးက် ... ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေခၽြးျပန္လာ ... က်ဳိးေပါက္သြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကတိက၀တ္ကို ႏွေျမာေနာင္တေတြ ဆင့္ဆင့္လာ ... ၿပီးေတာ့ ... ကၽြန္ေတာ္ ႏိုးသြား။ 

. . . . . သက္ျပင္းကို ေလးေလးပင္ပင္ခ်။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ခ်ျဖစ္တဲ့ သက္ျပင္းေတြဟာ အေရာင္သိပ္စုံပါတယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ၊ အိပ္မက္မို႔လို႔ ဆိုတဲ့ ႏွစ္သိမ့္မႈကေလးလည္းပါ။ ငါ ဒီေန႔အထိ ေတာင့္ခံႏိုင္ေသးတယ္ ၊ ငါ မညံ့ဘူး ဆိုတဲ့ ေက်နပ္မႈကေလးလည္းပါ။ ရည္းစားေဟာင္းရဲ႕ ပါးကေလးကို အမွတ္မဲ့ျပန္ပြတ္မိသလို ေဆးလိပ္ေငြ႕ရဲ႕အေတြ႕ကို လြမ္းဆြတ္မႈကေလးလည္းပါ။ ဒီလို ခံစားမႈကို အၿပီးလက္လႊတ္ခဲ့ၿပီဆိုတဲ့ အသိက နာက်င္ေက်ကြဲမႈကေလးလည္းပါ။ 

 . . . . . အံ့ၾသစရာက အိပ္မက္ထဲက ျဖစ္စဥ္တစ္ခုလုံးဟာ တကယ့္အျဖစ္အတိုင္း သိပ္ႀကီး တအားကို ထပ္တူညီေနတာပါပဲ။ ဆိုပါေတာ့ ... စီးကရက္ကေလးကို ကၽြန္ေတာ္ပြတ္ရွဴတယ္ ... တကယ္ႀကီးလိုပါပဲ။ ႏႈတ္ခမ္းမွာေတ့တယ္ ... တကယ္ကို ထိေတြ႕ခံစား ရပါတယ္။ ရွိဳက္လိုက္တယ္ ... ဆက္ေျပာဖို႔ မစြမ္းေတာ့ဘူး။ အဲဒီ အိပ္မက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေဆးလိပ္ရဲ႕အရသာကို ၁၀၀% ရယူႏို္င္ခဲ့တယ္။

... ကၽြန္ေတာ္ဟာ အျပင္မွာ ေဆးလိပ္လုံး၀ မေသာက္မိေတာ့ေပမယ့္ ... ညတိုင္း အိပ္မက္ထဲမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္သူျဖစ္လာတယ္။ 

 . . . . . အိပ္မက္ဟာ ညစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာင္တေတြကလည္း ညစဥ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကလည္း ညစဥ္။ လြမ္းဆြတ္မႈေတြ ညစဥ္။ စိတ္ဓါတ္က်မႈေတြ ညစဥ္။ စိတ္တက္ၾကြမႈေတြ ညစဥ္။ 

... တစ္လေလာက္ရွိေတာ့ ရက္ျခားျဖစ္လာတယ္။ တစ္လခြဲေလာက္ၾကာေတာ့ ၂ ရက္ ၃ ရက္ တစ္ခါ။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ပတ္ တစ္ခါ။

 . . . . . အခုထိလည္း ရံဖန္ရံခါ မက္တတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးလိပ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဂုဏ္ယူပါတယ္။ ၅ ႏွစ္ၾကာခဲ့တယ္။ ၅ ႏွစ္ၿပီးသြားေတာ့ တရံတခါမွာလည္း ျပန္ေသာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကိစၥက ဘာမွမရွိေတာ့ သေလာက္ပါပဲ။ ေဆးလိပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ 

 . . . . . ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကဗ်ာ ... ေဆးလိပ္ေတြက ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ ေျပာင္းသြားတဲ့ အခ်ိန္ေတြက ဘာေတြကို ေျပာင္းေပးလိုက္ႏိုင္တာလဲ မသိရပါဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္စြဲမက္ခဲ့တဲ့ ေဆးလိပ္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္စြဲမက္ေနဆဲ ေဆးလိပ္ေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

 . . . . . အခ်ိန္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ မျမင္ႏိုင္တာေတြကို တိုက္စား သြားတယ္။ 

(ယကၡ) ရဲႀကီး ။ ၂၂.၁၀.၁၃ ။

 http://yekkhayejee.blogspot.com/