အေမ…။
အေမ့အေၾကာင္းကို သမီး မေရးခ်င္ဘူး ။
ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ အေမ့ကို သမီး ျပင္းျပင္းပ်ပ် သတိရေနမိလို႕။ သမီးက စိတ္ထဲမွာ တင္းက်တ္လာတိုင္း စာမ်က္ႏွာေတြေပၚ မွာ ခ်ေရးတတ္တာ အေမသိသားပဲေနာ္။ အေမ့ကို သတိရတိုင္းလည္း ဒီလိုစာမ်က္ႏွာေပၚခ်ေရးဖို႕ အႀကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရးလို႕ မရဘူး အေမ။ စာလံုးေတြနဲ႕ သီကံုးေရးလို႕ မရႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေမ့အေပၚ သတိရေနမိတဲ့ စိတ္ေတြက သမီးကို အခြင့္အေရး မေပးခဲ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ဘယ္ရမလဲ.. သမီး အေမ့အေၾကာင္းကို အားပါးတရႀကီးကို စဥ္းစားေနလိုက္တာေပါ့။
အေမ့အေၾကာင္း စဥ္းစားမိတိုင္း အခ်ိန္ေတြ ဘယ္လိုက ဘယ္လိုကုန္သြားမွန္းကို မသိလိုက္တာ။ မီးခိုးၾကြက္ေလွ်ာက္ တစ္သီတစ္တန္းႀကီးကို စဥ္းစားေနမိလိုက္တာ ဟိုးငယ္စဥ္ ဘ၀ကေန သမီး အေမ့အနားမွာ ေနာက္ဆံုးရွိေနတဲ့ အခ်ိန္အထိပါဘဲ။ ဒီလိုစဥ္းစားေနရတာက စာရြက္ေပၚမွာ ခ်ေရးလိုက္ရတာထက္ ပိုေကာင္းတယ္။ စဥ္းစားရင္း အေမ့ကို လြမ္းလို႕ရတယ္။ စဥ္းစားရင္း သမီးရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ စာရြက္ေပၚမွာ စြန္းထင္းေပမွာ စိုးရိမ္စရာ မလိုဘူး။ စဥ္းစားရင္း အေမက သမီးရဲ႕ အနားမွာ ရွိေနဆဲလို႕ သမီး ခံစားလို႕ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမ့အေၾကာင္းကို သမီးမေရးခ်င္မိတာ အေမ..။
ဟိုး ငယ္ငယ္တုန္းက အေမခ်ဳပ္ေပးတဲ့ ဂါ၀န္လွလွေလးေတြ သမီး၀တ္ခဲ့ရဘူးတယ္။ ႏိုင္ငံျခား စာအုပ္ထဲက ပံုစံလွလွေလးေတြကို ေသခ်ာ ကိုယ္တိုင္ ကိုက္ညွပ္ၿပီး ခ်ဳပ္ေပးခဲ့တာ၊ ရင္ဘတ္မွာ အရုပ္ေလးေတြ ကပ္ေပးခဲ့တာ သမီး၀တ္ခဲ့ရဘူးတယ္။ သမီးရဲ႕မူႀကိဳေက်ာင္းကို အေမ လိုက္ပို႕ေတာ့ ေက်ာင္းမတက္ခ်င္ဘူးဆို ေျမႀကီးေပၚမွာ လဲအိပ္ခ်ပစ္တဲ့ သမီးကို တစ္ေယာက္ထဲ မၿပီး မခ်ီႏိုင္လို႕ကားမွတ္တိုင္က လူေတြ အကူညီေတာင္းၿပီး ေက်ာင္းထဲကို ေပြ႕ခ်ီေခၚခဲ့ရတာ၊ သမီး က ထြန္႕ထြန္႕လူး ေအာ္ငိုရင္း အေမနဲ႕ပဲေနမယ္၊ ေက်ာင္းမသြားဘူး ဆို အာျပဲနဲ႕ ေအာ္ငိုခဲ့ရလို႕ အေမ့မ်က္ႏွာမွာ ရွက္ေသြးေတြ ေ၀ခဲ့ရတာ သမီးမွတ္မိေနေသးတယ္။ တစ္အိမ္ေက်ာ္က ကုန္စံုဆိုင္ေလးမွာ ကစားရင္း ” ၿပီးရင္ အေမလာေပးလိမ့္မယ္ ” ဆိုၿပီး မုန္႕ေတြ အေၾကြး မွတ္စားခဲ့သမွ် အေမလိုက္ရွင္းခဲ႕ရတာ သမီးဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ အေမ။ သမီးတို႕ အိမ္မ်က္ေစာင္းထိုးက မုန္႕တြန္စာေရာင္းတဲ့ ကုလားမႀကီးက သမီးကိုခ်စ္လို႕၊ သမီးႀကိဳက္တတ္မွန္း သိလို႕ မုန္႕ဟင္းခါးဖတ္အမွ်င္ ေတြလိုမ်ဳိး မုန္႕တြန္ဇာကို သၾကား၊ အုန္းသီးႏွဳိင္းခ်င္းနဲ႔ အလကားေခၚေခၚေကြၽးခဲ့တာ။ ဒါကို အေမက ” သမီးက ကုလားမႀကီးသမီး၊ ေမေမတို႕က သနားလို႕ ေခၚေမြးစားထားတာ၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႕သမီးကို မုန္႕ေခၚေခၚေကြၽးတာ ” လို႕ ေျပာေတာ့ ” ကုလားမႀကီး သမီးမဟုတ္ဘူး၊ သမီးက အေမ့သမီး ” ဆိုၿပီး ေျခစံုကန္ေအာ္ဟစ္ ငိုေကြၽးခဲ့ရတာကို သမီးအခုပဲ သတိရလာမိတယ္ အေမ ။ တစ္ခါတစ္ေလ အဆင္မေျပမွဳ အခက္အခဲေတြ တစ္ဖန္တလဲလဲ ၾကံဳေတြ႕လာတိုင္း ကေလးဘ၀ကလို ေျခစံုကန္ငိုခြင့္ မရေတာ့ေပမယ့္ အေမ့ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းထိုးေ၀ွ႕လို႕ ရွဳိက္ႀကီးတငင္ ငိုမိခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမ့အေၾကာင္းကို သမီးမေရးခ်င္မိတာ အေမ..။
အေမက စည္းကမ္းစံနစ္က်သူဆိုေတာ့ အေမ့ရဲ႕ စည္းကမ္းေတြနဲ႕ သမီး ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာလဲ ဘယ္ေမ့ႏိုင္ပါ့မလဲ အေမ။ သမီး အသက္ ၅ႏွစ္ သူငယ္တန္းမွာ အခန္းသီးသန္႕ခြဲေနရၿပီ။ သမီးရဲ႕ အိပ္ယာ၊ သမီးရဲ႕ ဘီဒို၊ စာၾကည့္စားပြဲ၊ အားလံုးသီးသန္႕ အေမလုပ္ေပးခဲ့တာ။ အိပ္ရာခြဲတဲ့ ညက ကုတင္ေဘးမွာ ေနာက္မွီပါတဲ့ ထိုင္ခံုေလးေတြ ေက်ာေပးကာလို႕ အအိပ္ေဆာ့တဲ့သမီး ကုတင္ေပၚက ျပဳတ္မက်ေအာင္ အေမလုပ္ေပးခဲ့တာ၊ တဖက္အခန္းကေန သမီးကို စကားေတြ လွမ္းလွမ္းေျပာရင္း အားေပးအိပ္ေစခဲ့တာ အခုေတာင္ ျပန္္ျမင္ေယာင္လာမိတယ္ အေမ။ ငယ္ငယ္က သမီးကို အေမ ဂဏန္းသခ်ာၤသင္ေပးခဲ့တာလဲ သမီးအခုထက္ထိ အသည္းစြဲမွတ္မိေနေသးတယ္။ သမီးေရာ၊ သမီးသူငယ္ခ်င္းေတြေရာ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ေျမပဲလိပ္ အထုတ္ႀကီး တစ္ထုတ္၀ယ္ေပးၿပီး ေစ်းရင္းကို မွတ္ခိုင္းထားတယ္။ ေနာက္ .. အေမကသမီးကို ဒီအထုတ္မွာ ေျမပဲလိတ္ အခု ၂၀ပါတယ္။ တစ္ခုကို ဘယ္ေလာက္နဲ႕ေရာင္းခဲ့။ ေရာင္းရေငြထဲက ေစ်းရင္းကို အေမ့ကို ျပန္ေပးေခ်။ က်န္တာ သမီးရဲ႕ အျမတ္ေငြပဲတဲ့။ သမီးမွာေလ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အိမ္ရွိလူကုန္၊ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျမပဲလိပ္ေရာင္းၿပီး အေမ့ကို ေစ်းရင္းလဲ ျပန္ေပးၿပီးေရာ လက္ထဲက်န္ေနတဲ့ အျမတ္ေငြ အေၾကြေစ့ေလးေတြကို ၾကည့္မ၀ရွဳမ၀ ထားစရာမရွိ ျဖစ္ေနခဲ့ရတာ။ ပု စၦာတစ္ပုဒ္ကို အေမက လက္ေတြ႕ က်က် သင္ျပေပးလိုက္တာ သမီးဘ၀ တစ္ခုစာ မွတ္မိခဲ့ရပါတယ္ အေမ။ လက္ရွိမွာ ဘ၀ရဲ႕ ရွုပ္ေထြးခက္ခဲတဲ့ ပု စၦာေတြကို ေခါင္းပူမတတ္ ေျဖရွင္းရတဲ့ အခါတိုင္း အေမသာရွိခဲ့ရင္ လက္ေတြ႕က်က် အေျဖထုတ္ေပးဦးမယ္ဆိုတာ သမီးယံုၾကည္ေနမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမ့အေၾကာင္းကို သမီးမေရးခ်င္မိတာ အေမ..။
အေမေရာ အေဖပါ စာဖတ္၀ါသနာပါသူဆိုေတာ့ ဆိုင္က ငွါးဖတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြေရာ၊ အိမ္မွာရွိတဲ့ စာအုပ္ေတြေရာ သမီးဖတ္ခြင့္ရခဲ့တယ္ေနာ္။ သမီးက ၃တန္းအရြယ္ေလာက္ထဲက အျပင္စာေတြကို ဖတ္ဖို႕ စိတ္၀င္စားေနသူဆိုေတာ့ အေမက ဖတ္ခြင့္ေပးယံုသာမက သမီးဖတ္ႏိုင္ရင္ ႀကိဳက္ရာ စာအုပ္သာယူဖတ္။ မရွင္းတဲ့ စာလံုး၊ နာမည္တဲ့ အေၾကာင္းဆို္ေမး၊ အခ်ိန္တန္လာရင္ ဘယ္စာေပမ်ဳိးက ဖတ္သင့္တဲ့၊ ဖတ္ရမယ့္ စာမ်ဳိးလဲဆိုတာ သမီးကိုယ္တိုင္ ခြဲျခားသိလာလိမ့္မယ္ဆိုၿပီးု ကေလးတိုင္းမရႏိုင္ခဲ့တဲ့ အခြင့္အေရးကိုေတာင္ ထပ္ေပးလိုက္ေသးတယ္ေနာ္။ ေမာင္သိန္းဆိုင္၊ ေရြႊဥေဒါင္း၊ မိုးမိုး(အင္းလ်ား)တို႕ရဲ႕ တန္ဘိုးရွိတဲ့ စာေတြနဲ႕ ကေလးဘ၀မွာထဲကစၿပီး ဖတ္ခြင့္ရခဲ့ယံုသာမက တကၠသိုလ္ေမာင္ေန၀င္း၊ အေထာက္ေတာ္လွေအာင္စတဲ့ စာေရးဆရာေတြရဲ႕ ဘာသာျပန္ စာအုပ္ေတြနဲ႕ပါ ၃တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀ေလာက္ထဲက ရင္းႏွီးထိေတြ႕ခြင့္ရခဲ့တာ အေမ့ရဲ႕ေက်းဇူးပါ အေမ။ သမီး အခုဆို စာေတြ အမ်ားႀကီး ဖတ္ခြင့္ရေနၿပီ။ ဘယ္လိုစာမ်ဳိးေတြက ဖတ္သင့္တဲ့စာ၊ ဘယ္လို စာေပမ်ဳိးေတြက မဖတ္သင့္တဲ့ စာရယ္လို႕ သမီးကြဲကြဲျပားျပားသိေနၿပီ အေမ။ အခုလို စာေလးမေတာက္တေခါက္ ေရးေနတာ အေမသိရင္ ဘယ္လိုမွတ္ခ်က္မ်ား ေပးေလမလဲလို႕ ေတြးမိျပန္ေတာ့ သမီး ေရႊမ်က္ရည္စို႕ခ်င္လာတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ အေမ့အေၾကာင္းကို သမီးမေရးခ်င္မိတာ အေမ..။
သမီး ၃တန္းေက်ာင္းသူ အရြယ္ေလာက္္ကစလို႕ နံရံမွာကပ္ထားတဲ့ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ ” ယေန႕ သမီးႀကီးလုပ္ရန္ ” ဆိုတဲ့ သမီးေန႕စဥ္ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြ အေမေရးထားေပးတယ္ေနာ္။ သမီးဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ အိမ္ေနရင္းအိက်ီ ၤကို ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာ္ဖြတ္ရတယ္။ ပန္းအိုးေတြ ေရေလာင္း ရတယ္။ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရ လဲရတယ္။ ေမာင္ေလးကို ပုခက္လႊဲေပးရတယ္။ ဖုန္သုတ္ရတယ္၊ တံမ်က္စည္းလဲွရတယ္။ အေမ ဟင္းခ်က္ရင္ ဟင္းရြက္ေတြ သင္ေပးရတယ္၊ ၾကက္သြန္အခြံႏႊာ ေပးရတယ္။ ေနာက္ အေမက ေက်ာင္းအိမ္ စာေတြ အကုန္ၿပီးမွ ကစားခြင့္ေပးတယ္။ အေမက အျပင္သြားေရစာေတြ ေပးမစားဘူး။ မီးဖိုထဲက ဆင့္ေပၚက သံဘူးေတြထဲမွာ ေျမပဲေလွာ္၊ ထန္းညက္၊ ပဲႀကီးေလွာ္ေတြ လက္ခုပ္ေလးထဲ ထည့္ေကြၽးခဲ့ တယ္ေနာ္။ အေမႀကိဳတိုက္တဲ့ သာကူခ်ဳိခ်ဳိ၊ အေမဖုတ္ေကြၽးတဲ့ ၾကက္ဥပူတင္း၊ အခုေတြးရင္းနဲ႕ေတာင္ သမီး လွ်ာဖ်ားထဲ အရသာေတြ ေပၚလာသလို ခံစားမိတယ္။ သမီးကို ငယ္ငယ္က ဥပုသ္ေန႕ေတြတိုင္း ဘုရားစာတစ္ပုဒ္ဆီ က်က္ေစခဲ့ယံုသာမက ပါ႒ိလို အသံထြက္ေတြက ဘယ္လို ထြက္ယူရတယ္ဆိုတာကို ေသခ်ာရွင္းျပေပးခဲ့လို႕ လို႕ အမ်ားသူငွါနဲ႕ ဘုရားစာရြတ္ဖတ္ဖို႕ၾကံဳလာရင္ အတုန္႕အဆိုင္းမရွိ သမီးတို႕ ရြတ္ဆိုႏိုင္ခဲ့တယ္။ သမီးတို႕ မိသားစု ညဆိုရင္ ဘုရားအတူတူ ၀တ္တက္ခဲ့ၾကတယ္ေနာ္။ ဌာန္ကရိုင္းက်က် ေအးျမထူးျခားတဲ့ သံေနသံထားနဲ႕ ဘုရားပင့္ ရြတ္ဆိုတဲ့ အေမ့ အသံကို သမီးနားထဲက အခုထိ မထြက္ဘူးအေမ။ အေမမရွိေတာ့ေပမယ့္ အိမ္မွာ ဒီကေန႕အထိ မိသားစု၀င္ေတြ ဘုရား၀တ္တက္ မပ်က္ခဲ့ၾကပါဘူး။ အေမ့ေနရာမွာ သမီးက ဘုရားပင့္ဂါထာေတာ္ျမတ္ကို ဦးေဆာင္ၿပီး ဆိုေနရေလတိုင္း သမီးတို႕ မိသားတစ္စု စံုစံုညီညီနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ဘုရား၀တ္တက္ခဲ့တာေတြကို သတိရမိတယ္ အေမ။ ဒါေၾကာင့္ အေမ့အေၾကာင္းကို သမီးမေရးခ်င္မိတာ အေမ..။
အေမ့အေပၚ သမီးျမင္သေလာက္ေျပာၾကည့္ခ်င္တယ္။ အေမဟာ ေခတ္အရမ္းမွီသူ၊ ေခတ္နဲ႕ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္သူ၊ ဒါေပမယ့္ ေခတ္မဆန္သူ အေမပါေနာ္။ အေမက အဂၤလိပ္စကားေျပာေကာင္းတယ္။ အေမ့ ေခတ္တုန္းက အတန္းေတြ ေက်ာ္တက္ခဲ့ရတယ္။ အဂၤလိပ္စာေစာင္ေတြမွာ ကဗ်ာေတြ စာေတြေရးခဲ့တယ္။ အေမဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွဳအျပည့္ရွိတယ္။ ကိုယ္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ မဟုတ္လို႕ကေတာ့ မခံေရးခ်မခံ အစားမ်ဳိး။ အေမ့မွာ တီထြင္ဖန္တီးႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားေတြလည္း အျပည့္အ၀ရွိတယ္။ အေမဟာ လူခ်စ္လူခင္ ေပါသေလာက္ သီးသန္႕ ေအးေအး ေနခ်င္တယ္။ သမီးေျပာတာ မွားတဲ့ အခ်က္ရွိရင္ ေျပာပါအေမ။ အေမ့ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႕ သမီး အပိုတစ္ခုမွ မေျပာခဲ့ပါဘူးေနာ္။ အပိုေျပာတာေတြလဲ အေမ မၾကိဳက္မွန္း သမီးသိတာေပါ့။ အေမ မွတ္မိေသးလားဟင္။ သမီး တကၠသိုလ္စတက္ေတာ့ သမီးအတြက္ အေမက ကိုယ္တိုင္ အ၀တ္အစားေတြခ်ဳပ္၊ သမီးစီးဖို႕ ဖိနပ္၊ သမီးလြယ္ဖို႕ လြယ္အိပ္၊ သမီးထက္ အေမကပိုၿပီး စိတ္ေတြ လွဳပ္ရွားေနခဲ့တာ။ အေမက သမီးကို သိပ္ကို လွေစခ်င္သူ။ သမီးက အရပ္ျမင့္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္က သူမ်ားထက္ ထြားက်ဳိင္းေတာ့ ရွက္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဖြက္ဖြက္ေလွ်ာက္ေတာ့ လက္ျပင္ကုန္းခ်င္လာတယ္။ ဒါကို အေမက ၾကမ္းေပၚမွာ မ်ဥ္းေျဖာင့္တစ္ေၾကာင္းဆြဲ၊ စာအုပ္ကို ေခါင္းေပၚတင္ၿပီး ပခံုးႏွစ္ဖက္ကိုဖြင့္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေလ့က်င့္ခိုင္းခဲ့တာ သမီးဘ၀အတြက္ တကယ့္ကို အမွတ္တရပါဘဲ။ အရပ္ျမင့္သူ ေဒါက္ဖိနပ္မစီးရဘူး ဘယ္သူေျပာလဲဆိုၿပီး ေဒါက္ဖိနပ္လွလွေလးေတြ စီးေစခဲ့တာ၊ အိက်ီ ၤေတြကို ဖက္ရွင္က်က် ဆန္႕က်င္ဘက္ အေရာင္ေတြ တြဲဖက္၀တ္ေစခဲ့တာ။ သမီး အခု အ၀တ္အစားကို လိုက္ဖက္ညီစြာ ၀တ္ေနတတ္ၿပီ။ ေဒါက္ဖိနပ္ အခြၽန္အျမင့္ေတြလဲ အသားတက်စီးတတ္ေနၿပီ။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္လည္း ရင္ကိုဖြင့္လို႕ ခါးကိုမတ္ၿပီး ေလွ်ာက္ေနတတ္ခဲ့ၿပီ အေမ။ သူမ်ားလုပ္တိုင္း လိုက္မလုပ္နဲ႕၊ လူဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္ဟန္၊ ကိုယ္ပိုင္မူရွိရတယ္။ ကိုယ္နဲ႕ သင့္ေတာ္၏ မေတာ္၏ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္သိေအာင္ လုပ္ရတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွဳ အျပည့္ထား..ဆိုတဲ့ အေမ့ရဲ႕ ဆံုးမ စကားေတြ အခုပဲ သမီးရဲ႕ နား၀မွာ ျပန္ၾကားလာမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမ့အေၾကာင္းကို သမီးမေရးခ်င္မိတာ အေမ..။
ငယ္ငယ္က သမီးရဲ႕ ေအာ္တိုဂရပ္စာအုပ္ေလးထဲ အေမေရးခဲ့ေပးတာ သမီးမွတ္မိေနေသးတယ္။
သမီးႀကီး…
မိမိရဲ႕ လုပ္ရပ္ အက်ဳိးကို မိမိသာလွ်င္ ခံစားရမည္..။
ေမေမ…
…တဲ့။ ဒီစကားေလာက္ ရိုးရွင္း၊ ထိမိ၊ ျပည့္စံုတဲ့ စကားမ်ဳိး ဘယ္မွာမွ ရွာလို႕ရမယ္ မထင္ပါဘူး။ ကံ၊ ကံ၏ အက်ဳိးေပးကို သမီး အျပည့္အ၀ ယံုၾကည္ ပါတယ္။ ကိုယ္ျပဳသမွ်ကံက ကိုယ္ဆီ တန္ျပန္လာမယ္ဆိုတာ အသက္ေတြ ႀကီးျပင္းလာရတဲ့တစ္ေလွ်ာက္ အနိမ့္အျမင့္ ေလာကဓံေတြအေပၚ သင္ခန္းစာယူရင္း သမီးသေဘာေပါက္ခဲ့ရပါတယ္အေမ။ အေမ မၾကာမၾကာ မွာတတ္တဲ့အတိုင္း သမီး ကိုယ္တိုင္ကိုေရာ၊ သမီးရဲ႕ မိသားစုကိုေရာ၊ သမီးနဲ႕ သိတဲ့၊ မသိတဲ့ သမီးရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀ိုင္းကိုေရာ အတတ္ႏိုင္ဆံုး သမီးအသက္ရွင္သန္ ေနထိုင္ေနစဥ္အတြင္း ႏိုင္နင္း သေလာက္ေလး ကိုယ္စားျပဳႏိုင္ဖို႕ ႀကိဳးစားေနပါတယ္ အေမ။ အေမ သမီးတို႕ကို ခြဲခြာသြားတဲ့ေန႕ေလးကိုလည္း သမီးဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါဘူး။ အေမမရွိတဲ့ေနာက္ အေမ့ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ အေဖ့ကို ပိုလို႕ သမီးဂရုစိုက္ခဲ့ပါတယ္။ အေဖဟာ အေဖေနရာကေနေရာ၊ အေမေနရာကေနပါ သမီးတို႕ကို ရင္အုပ္မကြာ တာ၀န္ေက်လြန္းစြာ အခုအသက္အရြယ္ ေရာက္တဲ့ထိေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေနဆဲပါ အေမ။
အေမေရ… ဒီရက္ပိုင္း အေမ့ကို သမီးသိပ္သတိရေနမိလို႕ အရင္လို စာေတြလည္း ခ်မေရးႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အေမနဲ႕ပတ္သက္တာ တစ္ခုခု သမီးခ်ေရးခ်င္ေနမိတာ၊ ဒါေပမယ့္ သမီးခ်ေရးလို႕မရဘူး။ သမီးေရးမယ္လုပ္လိုက္၊ အေမကို သတိရမိ သြားလိုက္နဲ႕။ ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာ မိုးလင္းညေတြ တစ္ပါတ္မကေတာ့ဘူး အေမ ။ “ သမီးႀကီးကေတာ့ ျဖစ္ရမယ္ ” ဆို အေမ ျပံဳးခ်င္ေနၿပီလားမသိဘူးေနာ္။ အေမ့ အၿပံဳးေတြကိုလည္း သမီး အရမ္းကို မွတ္မိေနတယ္။ ဟိုး…ဟိုး… အေ၀းက အေမပါ၀င္ခဲ့တဲ့ သမီးတို႕ရဲ႕ ျပည့္စံုေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ မိသားစုဘ၀ေလးကို ဒီေန႕မွာေတာ့ ဒီပို႕စ္ေလးကိုေရးရင္း အားပါးတရႀကီး ျပန္လည္လြမ္းဆြတ္ေနမိၿပီ။
ဒါေၾကာင့္ …..
အေမ့အေၾကာင္းကို သမီးမေရးခ်င္မိတာပါ အေမ..။
(စာမေရးျဖစ္တာၾကာပါၿပီ။ အေမဆံုးတာ ၁၆ ႏွစ္ျပည့္တဲ့ ဒီေန႕မွာ ရွိထားၿပီးသား ပို႕စ္အေဟာင္းေလးပဲ ဆားျပန္ခ်က္လိုက္ပါတယ္ရွင္..။ )
ဆႏၵနဲ႕ဘ၀တစ္ထပ္ထဲက်ၾကပါေစ။
**ျမေသြးနီ**
အေမ…။
အေမ့အေၾကာင္းကို သမီး မေရးခ်င္ဘူး ။
ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ အေမ့ကို သမီး ျပင္းျပင္းပ်ပ် သတိရေနမိလို႕။ သမီးက စိတ္ထဲမွာ တင္းက်တ္လာတိုင္း စာမ်က္ႏွာေတြေပၚ မွာ ခ်ေရးတတ္တာ အေမသိသားပဲေနာ္။ အေမ့ကို သတိရတိုင္းလည္း ဒီလိုစာမ်က္ႏွာေပၚခ်ေရးဖို႕ အႀကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရးလို႕ မရဘူး အေမ။ စာလံုးေတြနဲ႕ သီကံုးေရးလို႕ မရႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေမ့အေပၚ သတိရေနမိတဲ့ စိတ္ေတြက သမီးကို အခြင့္အေရး မေပးခဲ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ဘယ္ရမလဲ.. သမီး အေမ့အေၾကာင္းကို အားပါးတရႀကီးကို စဥ္းစားေနလိုက္တာေပါ့။
အေမ့အေၾကာင္း စဥ္းစားမိတိုင္း အခ်ိန္ေတြ ဘယ္လိုက ဘယ္လိုကုန္သြားမွန္းကို မသိလိုက္တာ။ မီးခိုးၾကြက္ေလွ်ာက္ တစ္သီတစ္တန္းႀကီးကို စဥ္းစားေနမိလိုက္တာ ဟိုးငယ္စဥ္ ဘ၀ကေန သမီး အေမ့အနားမွာ ေနာက္ဆံုးရွိေနတဲ့ အခ်ိန္အထိပါဘဲ။ ဒီလိုစဥ္းစားေနရတာက စာရြက္ေပၚမွာ ခ်ေရးလိုက္ရတာထက္ ပိုေကာင္းတယ္။ စဥ္းစားရင္း အေမ့ကို လြမ္းလို႕ရတယ္။ စဥ္းစားရင္း သမီးရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ စာရြက္ေပၚမွာ စြန္းထင္းေပမွာ စိုးရိမ္စရာ မလိုဘူး။ စဥ္းစားရင္း အေမက သမီးရဲ႕ အနားမွာ ရွိေနဆဲလို႕ သမီး ခံစားလို႕ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမ့အေၾကာင္းကို သမီးမေရးခ်င္မိတာ အေမ..။
ဟိုး ငယ္ငယ္တုန္းက အေမခ်ဳပ္ေပးတဲ့ ဂါ၀န္လွလွေလးေတြ သမီး၀တ္ခဲ့ရဘူးတယ္။ ႏိုင္ငံျခား စာအုပ္ထဲက ပံုစံလွလွေလးေတြကို ေသခ်ာ ကိုယ္တိုင္ ကိုက္ညွပ္ၿပီး ခ်ဳပ္ေပးခဲ့တာ၊ ရင္ဘတ္မွာ အရုပ္ေလးေတြ ကပ္ေပးခဲ့တာ သမီး၀တ္ခဲ့ရဘူးတယ္။ သမီးရဲ႕မူႀကိဳေက်ာင္းကို အေမ လိုက္ပို႕ေတာ့ ေက်ာင္းမတက္ခ်င္ဘူးဆို ေျမႀကီးေပၚမွာ လဲအိပ္ခ်ပစ္တဲ့ သမီးကို တစ္ေယာက္ထဲ မၿပီး မခ်ီႏိုင္လို႕ကားမွတ္တိုင္က လူေတြ အကူညီေတာင္းၿပီး ေက်ာင္းထဲကို ေပြ႕ခ်ီေခၚခဲ့ရတာ၊ သမီး က ထြန္႕ထြန္႕လူး ေအာ္ငိုရင္း အေမနဲ႕ပဲေနမယ္၊ ေက်ာင္းမသြားဘူး ဆို အာျပဲနဲ႕ ေအာ္ငိုခဲ့ရလို႕ အေမ့မ်က္ႏွာမွာ ရွက္ေသြးေတြ ေ၀ခဲ့ရတာ သမီးမွတ္မိေနေသးတယ္။ တစ္အိမ္ေက်ာ္က ကုန္စံုဆိုင္ေလးမွာ ကစားရင္း ” ၿပီးရင္ အေမလာေပးလိမ့္မယ္ ” ဆိုၿပီး မုန္႕ေတြ အေၾကြး မွတ္စားခဲ့သမွ် အေမလိုက္ရွင္းခဲ႕ရတာ သမီးဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ အေမ။ သမီးတို႕ အိမ္မ်က္ေစာင္းထိုးက မုန္႕တြန္စာေရာင္းတဲ့ ကုလားမႀကီးက သမီးကိုခ်စ္လို႕၊ သမီးႀကိဳက္တတ္မွန္း သိလို႕ မုန္႕ဟင္းခါးဖတ္အမွ်င္ ေတြလိုမ်ဳိး မုန္႕တြန္ဇာကို သၾကား၊ အုန္းသီးႏွဳိင္းခ်င္းနဲ႔ အလကားေခၚေခၚေကြၽးခဲ့တာ။ ဒါကို အေမက ” သမီးက ကုလားမႀကီးသမီး၊ ေမေမတို႕က သနားလို႕ ေခၚေမြးစားထားတာ၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႕သမီးကို မုန္႕ေခၚေခၚေကြၽးတာ ” လို႕ ေျပာေတာ့ ” ကုလားမႀကီး သမီးမဟုတ္ဘူး၊ သမီးက အေမ့သမီး ” ဆိုၿပီး ေျခစံုကန္ေအာ္ဟစ္ ငိုေကြၽးခဲ့ရတာကို သမီးအခုပဲ သတိရလာမိတယ္ အေမ ။ တစ္ခါတစ္ေလ အဆင္မေျပမွဳ အခက္အခဲေတြ တစ္ဖန္တလဲလဲ ၾကံဳေတြ႕လာတိုင္း ကေလးဘ၀ကလို ေျခစံုကန္ငိုခြင့္ မရေတာ့ေပမယ့္ အေမ့ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းထိုးေ၀ွ႕လို႕ ရွဳိက္ႀကီးတငင္ ငိုမိခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမ့အေၾကာင္းကို သမီးမေရးခ်င္မိတာ အေမ..။
အေမက စည္းကမ္းစံနစ္က်သူဆိုေတာ့ အေမ့ရဲ႕ စည္းကမ္းေတြနဲ႕ သမီး ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာလဲ ဘယ္ေမ့ႏိုင္ပါ့မလဲ အေမ။ သမီး အသက္ ၅ႏွစ္ သူငယ္တန္းမွာ အခန္းသီးသန္႕ခြဲေနရၿပီ။ သမီးရဲ႕ အိပ္ယာ၊ သမီးရဲ႕ ဘီဒို၊ စာၾကည့္စားပြဲ၊ အားလံုးသီးသန္႕ အေမလုပ္ေပးခဲ့တာ။ အိပ္ရာခြဲတဲ့ ညက ကုတင္ေဘးမွာ ေနာက္မွီပါတဲ့ ထိုင္ခံုေလးေတြ ေက်ာေပးကာလို႕ အအိပ္ေဆာ့တဲ့သမီး ကုတင္ေပၚက ျပဳတ္မက်ေအာင္ အေမလုပ္ေပးခဲ့တာ၊ တဖက္အခန္းကေန သမီးကို စကားေတြ လွမ္းလွမ္းေျပာရင္း အားေပးအိပ္ေစခဲ့တာ အခုေတာင္ ျပန္္ျမင္ေယာင္လာမိတယ္ အေမ။ ငယ္ငယ္က သမီးကို အေမ ဂဏန္းသခ်ာၤသင္ေပးခဲ့တာလဲ သမီးအခုထက္ထိ အသည္းစြဲမွတ္မိေနေသးတယ္။ သမီးေရာ၊ သမီးသူငယ္ခ်င္းေတြေရာ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ေျမပဲလိပ္ အထုတ္ႀကီး တစ္ထုတ္၀ယ္ေပးၿပီး ေစ်းရင္းကို မွတ္ခိုင္းထားတယ္။ ေနာက္ .. အေမကသမီးကို ဒီအထုတ္မွာ ေျမပဲလိတ္ အခု ၂၀ပါတယ္။ တစ္ခုကို ဘယ္ေလာက္နဲ႕ေရာင္းခဲ့။ ေရာင္းရေငြထဲက ေစ်းရင္းကို အေမ့ကို ျပန္ေပးေခ်။ က်န္တာ သမီးရဲ႕ အျမတ္ေငြပဲတဲ့။ သမီးမွာေလ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အိမ္ရွိလူကုန္၊ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျမပဲလိပ္ေရာင္းၿပီး အေမ့ကို ေစ်းရင္းလဲ ျပန္ေပးၿပီးေရာ လက္ထဲက်န္ေနတဲ့ အျမတ္ေငြ အေၾကြေစ့ေလးေတြကို ၾကည့္မ၀ရွဳမ၀ ထားစရာမရွိ ျဖစ္ေနခဲ့ရတာ။ ပု စၦာတစ္ပုဒ္ကို အေမက လက္ေတြ႕ က်က် သင္ျပေပးလိုက္တာ သမီးဘ၀ တစ္ခုစာ မွတ္မိခဲ့ရပါတယ္ အေမ။ လက္ရွိမွာ ဘ၀ရဲ႕ ရွုပ္ေထြးခက္ခဲတဲ့ ပု စၦာေတြကို ေခါင္းပူမတတ္ ေျဖရွင္းရတဲ့ အခါတိုင္း အေမသာရွိခဲ့ရင္ လက္ေတြ႕က်က် အေျဖထုတ္ေပးဦးမယ္ဆိုတာ သမီးယံုၾကည္ေနမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမ့အေၾကာင္းကို သမီးမေရးခ်င္မိတာ အေမ..။
အေမေရာ အေဖပါ စာဖတ္၀ါသနာပါသူဆိုေတာ့ ဆိုင္က ငွါးဖတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြေရာ၊ အိမ္မွာရွိတဲ့ စာအုပ္ေတြေရာ သမီးဖတ္ခြင့္ရခဲ့တယ္ေနာ္။ သမီးက ၃တန္းအရြယ္ေလာက္ထဲက အျပင္စာေတြကို ဖတ္ဖို႕ စိတ္၀င္စားေနသူဆိုေတာ့ အေမက ဖတ္ခြင့္ေပးယံုသာမက သမီးဖတ္ႏိုင္ရင္ ႀကိဳက္ရာ စာအုပ္သာယူဖတ္။ မရွင္းတဲ့ စာလံုး၊ နာမည္တဲ့ အေၾကာင္းဆို္ေမး၊ အခ်ိန္တန္လာရင္ ဘယ္စာေပမ်ဳိးက ဖတ္သင့္တဲ့၊ ဖတ္ရမယ့္ စာမ်ဳိးလဲဆိုတာ သမီးကိုယ္တိုင္ ခြဲျခားသိလာလိမ့္မယ္ဆိုၿပီးု ကေလးတိုင္းမရႏိုင္ခဲ့တဲ့ အခြင့္အေရးကိုေတာင္ ထပ္ေပးလိုက္ေသးတယ္ေနာ္။ ေမာင္သိန္းဆိုင္၊ ေရြႊဥေဒါင္း၊ မိုးမိုး(အင္းလ်ား)တို႕ရဲ႕ တန္ဘိုးရွိတဲ့ စာေတြနဲ႕ ကေလးဘ၀မွာထဲကစၿပီး ဖတ္ခြင့္ရခဲ့ယံုသာမက တကၠသိုလ္ေမာင္ေန၀င္း၊ အေထာက္ေတာ္လွေအာင္စတဲ့ စာေရးဆရာေတြရဲ႕ ဘာသာျပန္ စာအုပ္ေတြနဲ႕ပါ ၃တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀ေလာက္ထဲက ရင္းႏွီးထိေတြ႕ခြင့္ရခဲ့တာ အေမ့ရဲ႕ေက်းဇူးပါ အေမ။ သမီး အခုဆို စာေတြ အမ်ားႀကီး ဖတ္ခြင့္ရေနၿပီ။ ဘယ္လိုစာမ်ဳိးေတြက ဖတ္သင့္တဲ့စာ၊ ဘယ္လို စာေပမ်ဳိးေတြက မဖတ္သင့္တဲ့ စာရယ္လို႕ သမီးကြဲကြဲျပားျပားသိေနၿပီ အေမ။ အခုလို စာေလးမေတာက္တေခါက္ ေရးေနတာ အေမသိရင္ ဘယ္လိုမွတ္ခ်က္မ်ား ေပးေလမလဲလို႕ ေတြးမိျပန္ေတာ့ သမီး ေရႊမ်က္ရည္စို႕ခ်င္လာတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ အေမ့အေၾကာင္းကို သမီးမေရးခ်င္မိတာ အေမ..။
သမီး ၃တန္းေက်ာင္းသူ အရြယ္ေလာက္္ကစလို႕ နံရံမွာကပ္ထားတဲ့ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ ” ယေန႕ သမီးႀကီးလုပ္ရန္ ” ဆိုတဲ့ သမီးေန႕စဥ္ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြ အေမေရးထားေပးတယ္ေနာ္။ သမီးဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ အိမ္ေနရင္းအိက်ီ ၤကို ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာ္ဖြတ္ရတယ္။ ပန္းအိုးေတြ ေရေလာင္း ရတယ္။ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရ လဲရတယ္။ ေမာင္ေလးကို ပုခက္လႊဲေပးရတယ္။ ဖုန္သုတ္ရတယ္၊ တံမ်က္စည္းလဲွရတယ္။ အေမ ဟင္းခ်က္ရင္ ဟင္းရြက္ေတြ သင္ေပးရတယ္၊ ၾကက္သြန္အခြံႏႊာ ေပးရတယ္။ ေနာက္ အေမက ေက်ာင္းအိမ္ စာေတြ အကုန္ၿပီးမွ ကစားခြင့္ေပးတယ္။ အေမက အျပင္သြားေရစာေတြ ေပးမစားဘူး။ မီးဖိုထဲက ဆင့္ေပၚက သံဘူးေတြထဲမွာ ေျမပဲေလွာ္၊ ထန္းညက္၊ ပဲႀကီးေလွာ္ေတြ လက္ခုပ္ေလးထဲ ထည့္ေကြၽးခဲ့ တယ္ေနာ္။ အေမႀကိဳတိုက္တဲ့ သာကူခ်ဳိခ်ဳိ၊ အေမဖုတ္ေကြၽးတဲ့ ၾကက္ဥပူတင္း၊ အခုေတြးရင္းနဲ႕ေတာင္ သမီး လွ်ာဖ်ားထဲ အရသာေတြ ေပၚလာသလို ခံစားမိတယ္။ သမီးကို ငယ္ငယ္က ဥပုသ္ေန႕ေတြတိုင္း ဘုရားစာတစ္ပုဒ္ဆီ က်က္ေစခဲ့ယံုသာမက ပါ႒ိလို အသံထြက္ေတြက ဘယ္လို ထြက္ယူရတယ္ဆိုတာကို ေသခ်ာရွင္းျပေပးခဲ့လို႕ လို႕ အမ်ားသူငွါနဲ႕ ဘုရားစာရြတ္ဖတ္ဖို႕ၾကံဳလာရင္ အတုန္႕အဆိုင္းမရွိ သမီးတို႕ ရြတ္ဆိုႏိုင္ခဲ့တယ္။ သမီးတို႕ မိသားစု ညဆိုရင္ ဘုရားအတူတူ ၀တ္တက္ခဲ့ၾကတယ္ေနာ္။ ဌာန္ကရိုင္းက်က် ေအးျမထူးျခားတဲ့ သံေနသံထားနဲ႕ ဘုရားပင့္ ရြတ္ဆိုတဲ့ အေမ့ အသံကို သမီးနားထဲက အခုထိ မထြက္ဘူးအေမ။ အေမမရွိေတာ့ေပမယ့္ အိမ္မွာ ဒီကေန႕အထိ မိသားစု၀င္ေတြ ဘုရား၀တ္တက္ မပ်က္ခဲ့ၾကပါဘူး။ အေမ့ေနရာမွာ သမီးက ဘုရားပင့္ဂါထာေတာ္ျမတ္ကို ဦးေဆာင္ၿပီး ဆိုေနရေလတိုင္း သမီးတို႕ မိသားတစ္စု စံုစံုညီညီနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ဘုရား၀တ္တက္ခဲ့တာေတြကို သတိရမိတယ္ အေမ။ ဒါေၾကာင့္ အေမ့အေၾကာင္းကို သမီးမေရးခ်င္မိတာ အေမ..။
အေမ့အေပၚ သမီးျမင္သေလာက္ေျပာၾကည့္ခ်င္တယ္။ အေမဟာ ေခတ္အရမ္းမွီသူ၊ ေခတ္နဲ႕ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္သူ၊ ဒါေပမယ့္ ေခတ္မဆန္သူ အေမပါေနာ္။ အေမက အဂၤလိပ္စကားေျပာေကာင္းတယ္။ အေမ့ ေခတ္တုန္းက အတန္းေတြ ေက်ာ္တက္ခဲ့ရတယ္။ အဂၤလိပ္စာေစာင္ေတြမွာ ကဗ်ာေတြ စာေတြေရးခဲ့တယ္။ အေမဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွဳအျပည့္ရွိတယ္။ ကိုယ္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ မဟုတ္လို႕ကေတာ့ မခံေရးခ်မခံ အစားမ်ဳိး။ အေမ့မွာ တီထြင္ဖန္တီးႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားေတြလည္း အျပည့္အ၀ရွိတယ္။ အေမဟာ လူခ်စ္လူခင္ ေပါသေလာက္ သီးသန္႕ ေအးေအး ေနခ်င္တယ္။ သမီးေျပာတာ မွားတဲ့ အခ်က္ရွိရင္ ေျပာပါအေမ။ အေမ့ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႕ သမီး အပိုတစ္ခုမွ မေျပာခဲ့ပါဘူးေနာ္။ အပိုေျပာတာေတြလဲ အေမ မၾကိဳက္မွန္း သမီးသိတာေပါ့။ အေမ မွတ္မိေသးလားဟင္။ သမီး တကၠသိုလ္စတက္ေတာ့ သမီးအတြက္ အေမက ကိုယ္တိုင္ အ၀တ္အစားေတြခ်ဳပ္၊ သမီးစီးဖို႕ ဖိနပ္၊ သမီးလြယ္ဖို႕ လြယ္အိပ္၊ သမီးထက္ အေမကပိုၿပီး စိတ္ေတြ လွဳပ္ရွားေနခဲ့တာ။ အေမက သမီးကို သိပ္ကို လွေစခ်င္သူ။ သမီးက အရပ္ျမင့္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္က သူမ်ားထက္ ထြားက်ဳိင္းေတာ့ ရွက္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဖြက္ဖြက္ေလွ်ာက္ေတာ့ လက္ျပင္ကုန္းခ်င္လာတယ္။ ဒါကို အေမက ၾကမ္းေပၚမွာ မ်ဥ္းေျဖာင့္တစ္ေၾကာင္းဆြဲ၊ စာအုပ္ကို ေခါင္းေပၚတင္ၿပီး ပခံုးႏွစ္ဖက္ကိုဖြင့္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေလ့က်င့္ခိုင္းခဲ့တာ သမီးဘ၀အတြက္ တကယ့္ကို အမွတ္တရပါဘဲ။ အရပ္ျမင့္သူ ေဒါက္ဖိနပ္မစီးရဘူး ဘယ္သူေျပာလဲဆိုၿပီး ေဒါက္ဖိနပ္လွလွေလးေတြ စီးေစခဲ့တာ၊ အိက်ီ ၤေတြကို ဖက္ရွင္က်က် ဆန္႕က်င္ဘက္ အေရာင္ေတြ တြဲဖက္၀တ္ေစခဲ့တာ။ သမီး အခု အ၀တ္အစားကို လိုက္ဖက္ညီစြာ ၀တ္ေနတတ္ၿပီ။ ေဒါက္ဖိနပ္ အခြၽန္အျမင့္ေတြလဲ အသားတက်စီးတတ္ေနၿပီ။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္လည္း ရင္ကိုဖြင့္လို႕ ခါးကိုမတ္ၿပီး ေလွ်ာက္ေနတတ္ခဲ့ၿပီ အေမ။ သူမ်ားလုပ္တိုင္း လိုက္မလုပ္နဲ႕၊ လူဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္ဟန္၊ ကိုယ္ပိုင္မူရွိရတယ္။ ကိုယ္နဲ႕ သင့္ေတာ္၏ မေတာ္၏ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္သိေအာင္ လုပ္ရတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွဳ အျပည့္ထား..ဆိုတဲ့ အေမ့ရဲ႕ ဆံုးမ စကားေတြ အခုပဲ သမီးရဲ႕ နား၀မွာ ျပန္ၾကားလာမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမ့အေၾကာင္းကို သမီးမေရးခ်င္မိတာ အေမ..။
ငယ္ငယ္က သမီးရဲ႕ ေအာ္တိုဂရပ္စာအုပ္ေလးထဲ အေမေရးခဲ့ေပးတာ သမီးမွတ္မိေနေသးတယ္။
သမီးႀကီး…
မိမိရဲ႕ လုပ္ရပ္ အက်ဳိးကို မိမိသာလွ်င္ ခံစားရမည္..။
ေမေမ…
…တဲ့။ ဒီစကားေလာက္ ရိုးရွင္း၊ ထိမိ၊ ျပည့္စံုတဲ့ စကားမ်ဳိး ဘယ္မွာမွ ရွာလို႕ရမယ္ မထင္ပါဘူး။ ကံ၊ ကံ၏ အက်ဳိးေပးကို သမီး အျပည့္အ၀ ယံုၾကည္ ပါတယ္။ ကိုယ္ျပဳသမွ်ကံက ကိုယ္ဆီ တန္ျပန္လာမယ္ဆိုတာ အသက္ေတြ ႀကီးျပင္းလာရတဲ့တစ္ေလွ်ာက္ အနိမ့္အျမင့္ ေလာကဓံေတြအေပၚ သင္ခန္းစာယူရင္း သမီးသေဘာေပါက္ခဲ့ရပါတယ္အေမ။ အေမ မၾကာမၾကာ မွာတတ္တဲ့အတိုင္း သမီး ကိုယ္တိုင္ကိုေရာ၊ သမီးရဲ႕ မိသားစုကိုေရာ၊ သမီးနဲ႕ သိတဲ့၊ မသိတဲ့ သမီးရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀ိုင္းကိုေရာ အတတ္ႏိုင္ဆံုး သမီးအသက္ရွင္သန္ ေနထိုင္ေနစဥ္အတြင္း ႏိုင္နင္း သေလာက္ေလး ကိုယ္စားျပဳႏိုင္ဖို႕ ႀကိဳးစားေနပါတယ္ အေမ။ အေမ သမီးတို႕ကို ခြဲခြာသြားတဲ့ေန႕ေလးကိုလည္း သမီးဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါဘူး။ အေမမရွိတဲ့ေနာက္ အေမ့ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ အေဖ့ကို ပိုလို႕ သမီးဂရုစိုက္ခဲ့ပါတယ္။ အေဖဟာ အေဖေနရာကေနေရာ၊ အေမေနရာကေနပါ သမီးတို႕ကို ရင္အုပ္မကြာ တာ၀န္ေက်လြန္းစြာ အခုအသက္အရြယ္ ေရာက္တဲ့ထိေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေနဆဲပါ အေမ။
အေမေရ… ဒီရက္ပိုင္း အေမ့ကို သမီးသိပ္သတိရေနမိလို႕ အရင္လို စာေတြလည္း ခ်မေရးႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အေမနဲ႕ပတ္သက္တာ တစ္ခုခု သမီးခ်ေရးခ်င္ေနမိတာ၊ ဒါေပမယ့္ သမီးခ်ေရးလို႕မရဘူး။ သမီးေရးမယ္လုပ္လိုက္၊ အေမကို သတိရမိ သြားလိုက္နဲ႕။ ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာ မိုးလင္းညေတြ တစ္ပါတ္မကေတာ့ဘူး အေမ ။ “ သမီးႀကီးကေတာ့ ျဖစ္ရမယ္ ” ဆို အေမ ျပံဳးခ်င္ေနၿပီလားမသိဘူးေနာ္။ အေမ့ အၿပံဳးေတြကိုလည္း သမီး အရမ္းကို မွတ္မိေနတယ္။ ဟိုး…ဟိုး… အေ၀းက အေမပါ၀င္ခဲ့တဲ့ သမီးတို႕ရဲ႕ ျပည့္စံုေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ မိသားစုဘ၀ေလးကို ဒီေန႕မွာေတာ့ ဒီပို႕စ္ေလးကိုေရးရင္း အားပါးတရႀကီး ျပန္လည္လြမ္းဆြတ္ေနမိၿပီ။
ဒါေၾကာင့္ …..
အေမ့အေၾကာင္းကို သမီးမေရးခ်င္မိတာပါ အေမ..။
(စာမေရးျဖစ္တာၾကာပါၿပီ။ အေမဆံုးတာ ၁၆ ႏွစ္ျပည့္တဲ့ ဒီေန႕မွာ ရွိထားၿပီးသား ပို႕စ္အေဟာင္းေလးပဲ ဆားျပန္ခ်က္လိုက္ပါတယ္ရွင္..။ )
ဆႏၵနဲ႕ဘ၀တစ္ထပ္ထဲက်ၾကပါေစ။
**ျမေသြးနီ**
No comments:
Post a Comment