ဖိနပ္တစ္ရန္

>

မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ့ အလွဴကို သြားရင္း က်ေနာ္ ဖိနပ္တဖက္ေပ်ာက္ပါတယ္....သူရဲ့ အလွဴက အလြန္ျကီးက်ယ္ခမ္းနားပါတယ္။ မႏၱေလးျမိဳ့ ၆၈လမ္းက ၀ိဇိတာရံုဘုန္းျကီးေက်ာင္းမွာ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္...သူရဲ့အလွဴမွာ အလွဴရွင္ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ ဟင္းလ်ာမ်ားနဲ့ ထမင္းေက်ြးဧည့္ခံပါတယ္...အလွဴရဲ့ ထံုးစံအတိုင္းအခ်ိဳပြဲေတြ လက္ဖက္ပြဲေတြ ေ၇ခဲမုန့္ေတြ ပါလိုက္ေသးတယ္....
ဓမၼာရံုအ၀င္၀မွာ ဖိနပ္ထည့္တဲ့ စင္တခုရွိပါတယ္...က်ေနာ္က က်ေနာ့ဖိနပ္ကို အဲဒီဖိနပ္ထည့္တဲ့ စင္ထဲမွာ အေသအခ်ာထည့္ထားခဲ့ပါတယ္...အလွဴ၇ွင္က သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနေတာ့ သူရဲ့ အလွဴပြဲမွာ အခ်ိန္ျကာျကာေနေပးဖို့ေျပာပါတယ္...လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကိုလည္း သူ့ကိုယ္စား ဧည့္ခံေပးရပါတယ္...လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြထဲမွာ စီးပြားေ၇းလုပ္ငန္းရွင္ေတြလည္းပါတယ္...ဌာနဆိုင္ရာက အရာ၇ွိေတြလည္းပါတယ္...စာေပပညာ၇ွင္ေတြလည္း ပါတယ္...ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမေတြလည္းပါတယ္ က်ေနာ္က လာသမ်ွ ဧည့္သည္ေတြကို ဧည့္ခံေပးရင္းနဲ့ အလွဴပြဲ အခမ္းအနားေ၇စက္ခ်ျပီးမွ ျပန္လာခဲ့၇ပါတယ္...
ျပန္ေတာ့မယ္လုပ္မွ ဖိနပ္ကို သတိရမိတယ္.....ဖိနပ္စင္ထဲမွာ က်ေနာ့ဖိနပ္က တဖက္ဘဲက်န္ေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ့ဖိနပ္ကို မွားစီးသြားတာလည္းမျဖစ္နုိင္ဘးုူ ....ဖိနပ္အေကာင္းနဲ့ မေကာင္းတာကို လဲစီးသြားတာလဲ မျဖစ္နိုင္ဘူး....က်ေနာ့္ဖိနပ္ကို ခိုးယူသြားတာလဲမျဖစ္နုိင္ဘူး...တကယ္လုိ့မွားစီးတယ္ဆိုရင္ က်ေနာ့္ဖိနပ္နဲ့ အ၇ြယ္တူ ခပ္ဆင္ဆင္ဖိနပ္တဖက္က်န္ခဲ့မွာပါ...က်ေနာ့္ဖိနပ္တဖက္ေပ်ာက္တာကို အလွဴ၇ွင္သူငယ္ခ်င္းက သိေတာ့ ေတာ္ေတာ္အားနာသြားတယ္....သူ့ဖိနပ္ကို စီးသြားဖို့ က်ေနာ့္ကို ေျပာပါေသးတယ္....က်ေနာ္ကလည္း သူ့ကို ျပန္ျပီးအားနာေနမိတယ္....ဖိနပ္ေပ်ာက္တာသိပ္ျပီးဆန္းျကယ္လွတဲ့ ကိစၥေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး...လူအမ်ားနဲ့ ျပဳလုပ္ရတဲ့ ဒီပဲြမွာျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ ကိစၥတစ္ရပ္ပါ...ဒီလိုျဖစ္တတ္ပါတယ္...

ဖိနပ္ဆိုတာ...ဘယ္ဘက္နဲ့ ညာဘက္ျပည့္စံုမွ စီးလို့ရတာမ်ိဳးပါ....ဖိနပ္တဖက္ေပ်ာက္သြားျပီဆိုေတာ့ က်န္တဲ့ ဖိနပ္တစ္ဖက္က အသံုးမ၀င္ေတာ့ဘူး...ေပ်ာက္သြားတဲ့ ဖိနပ္တစ္ဖက္ကို သံေယာဇဥ္တြယ္ေနလို့လည္း အပိုပဲ...က်န္တဲ့ ဖိနပ္တဖက္ကို ျမင္ျပန္ေတာ့လည္း ေပ်ာက္သြားတဲ့ ဖိနပ္ကို ရွာခ်င္တဲ့ စိတ္ကျဖစ္လာျပန္တယ္....က်ေနာ္က ေပ်ာက္သြားတဲ ့ဖိနပ္တဖက္ကို၇ွာေနရင္ အလွဴ၇ွင္က စိတ္ေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူး....ဒါေျကာင့္ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို့ စဥ္းစားမိတယ္....အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ဖတ္မွတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ မဟတၱမဂႏၵီ ရဲ့ နည္းကို သတိရလိုက္တယ္....သူရဲ့ ေ၇ွာင္တခင္ျဖစ္လာတဲ့ ဥာဏ္နဲ ့အေတြးကို က်ေနာ္သေဘာက်တယ္....ဒါေျကာင့္ က်ေနာ္လည္း မဟတၱမဂႏၵီ နည္းကို သံုးလိုက္တယ္ ....က်န္တဲ ့ဖိနပ္ကို ထားခဲ့ျပီး ေျခဗလာနဲ့ ဆိုင္ကယ.္ကိုစီးလို့ ျပန္လာခဲ့တယ.္....

ဆိုင္ကယ္စီးရင္း က်ေနာ္ေတြးမိတာေလး ေျပာျပပါရေစ... ဖိနပ္ဆိုတာ ဘယ္ဘက္နဲ့ ညာဘက္ ၇ွိတယ္...နွစ္ဖက္မတူဘူး....တကယ့္ကို ေျပာင္းျပန္ျကီးပါ.....တကယ့္ကို ဆန့္က်င္ဘက္ျကီးပါ....ဒါေပမယ့္ ဘယ္ဘက္နဲ့ ညာဘက္ရွိမွ စီးလို့ရတယ္...ဘယ္ဘက္မရွိရင္ ညာဘက္လည္း အသံုးမ၀င္ဘူး....ဒီလိုပါပဲ ညာဘက္မရွိေတာ့ရင္ ဘယ္ဘက္ဟာ အသံုးမက်ေတာ့ျပန္ပါဘူး...ဘယ္ဘက္နဲ့ ညာဘက္ဟာ ဆန့္က်င္ဘက္ေတြျဖစ္ျပီး တစ္ခုရဲ့ တန္ဖိုးကို က်န္တစ္ခုက ေထာက္ပံ့ေပးေနတယ္.....ဘယ္ဘက္ဖိနပ္ေျကာင့္ ညာဘက္ဖိနပ္က တန္ဖိုးရွိေနသလို ညာဘက္ေျကာင့္ ဘယ္ဘက္ဖိနပ္ဟာ အဓိပါယ္ရွိေနျခင္းျဖစ္တယ္...
ဘယ္ဘက္ဖိနပ္ျပတ္သြားရင္ ညာဘက္ဖိနပ္ကို ဘယ္သူကမ်ားသိမ္းထားျကလို့လဲ..ဒီလိုပဲ ညာဘက္ဖိနပ္ေပ်ာက္သြားရင္လည္း ဘယ္ဘက္ဖိနပ္ကို ဘယ္သူမ်ား အမွတ္တရ သိမ္းတဲ့ လူရွိလို့လဲ...ဖိနပ္ဆိုတာ ဘယ္ညာျပည့္စံုမွ တန္ဖိုးရွိတာပါ...(ျခြင္းခ်က္တခုေတာ့၇ွိတာေပါ့ဗ်ာ...ခ်စ္သူေပ်ာက္ကို ရွာတဲ ့စင္ဒရယ္လားပံုျပင္မွာေတာ့ ေပ်ာက္ေနတဲ ့ဖိနပ္တစ္ဖက္နဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကို ဖန္တီးခဲ့ဖူးတယ္)

ဒီလိုနဲ့ ဆက္ျပီးေတြးမိတ.ယ္...ပတ္၀န္းက်င္နဲ့ ဆက္ဆံတဲ့ အခါ ဖိနပ္တစ္ရန္လို အျမင္မ်ိဳးနဲ့ ဆက္ဆံသင့္တယ္....သူနဲ့ ကိုယ္ဟာ ဆန့္က်င္ဘက္ အျမင္ျဖစ္ေနျပီဆိုရင္ ဖိနပ္တစ္ရန္ကို သေဘာထားလုိက္တာ မေကာင္းေပဘုးလားဗ်ာ...သူရဲ့ မတူညီတဲ့ အျမင္ေျကာင့္ ကိုယ္ရဲ့ အျမင္ဟာ ပိုျပီးတန္ဖိုးရွိသြားနုိင္သလို ကိုယ္ရဲ့ အျမင္ေျကာင့္ လည္း သူရဲ့ အျမင္ဟာတန္ဖိုးရွိေနနိုင္ပါတယ္...

သူရဲ့ အယူအဆေတြဟာ ကိုယ္ရဲ့ အယူအဆဟာ ဖိနပ္တစ္ရန္လိုပဲ အျပန္အလွန္တန္ဖိုးကို ျဖစ္ေစနိုင္တယ္ဆိုတာ ေတြးျကည့္ရင္ သိနိုင္ပါတယ္....ငါ့အျမင္နဲ့ မတူတိုင္း မွားတယ္လို့ ေျပာလို့မရပါဘူး... သူ့အျမင္နဲ ့ျခားနားေနတိုင္းလည္း ကိုယ့္အျမင္ကို ဖ်က္မဆီးပစ္သင့္ဘူး...တက.ယ္ေတာ့ ဆန့္က်င္ျခင္းဟာ တန္ဖိုးတစ္ခု ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သိထားသင့္တယ္....


တခါတေလ ကိုယ္က အမွန္ကို လုပ္ေနသူ။ စည္းကမ္းအတိုင္းဆက္ဆံတဲ့ သူ၊ စာအုပ္ျကီးသမား၊ တိက်မွ ျကိုက္တယ္ဆိုျပီး တဖက္လူကို မဆက္ဆံသင့္ဘူး။ တစ္ဖက္မွာလည္း ဖြင့္ေျပာဖို့ မလြယ္တဲ ့အခက္အခဲ ေတြရွိေနနို္္င္တယ.္ဆိုတာ ေတြးသင့္တယ္...
အမွန္တရားဆိုတာ ဘာလဲ??? ကိုယ္ထင္တာကို မွန္တယ္လို့ ေျပာတတ္တာ လဴ.သဘာ၀ပဲ။ ဒါေျကာင့္ သူမမွားသလုိ၊ ကိုယ္လည္းမမွားဘူးဆိုတဲ ့အျမင္ရွိသင့္တယ္....ကိုယ္လည္း မွန္နို္င္သလို သူလည္း မွန္နို္င္တယ္ဆိုတာ လက္ခံသင့္တယ္...အေျဖ ဆိုတာ တခုတည္းမရွိပါဘူးးး
အနက္ေ၇ာင္ရဲ့ ဆန့္က်င္ဘက္က ဘာလဲ... အျဖူေ၇ာင္ တစ္ခုတည္းမဟုတ္ပါဘူး က်န္တဲ ့အေရာင္ေတြလည္း ျဖစ္နုိင္ပါတယ္... ဒါေျကာင့္ ေလာကျကီးကို ဖိနပ္တစ္ရန္လို ျမင္သင့္တယ္...

က်ေနာ္တို့ ပတ္၀န္းက်င္ကို ျကည့္လိုက္ပါ...ဆန့္က်င္ဘက္ရဲ ့အလွတ၇ားေတြ ေတြ့နုိင္ပါတယ္... ေန့ဆိုတာ ညရွိလိ့ုျဖစ္လာတာပါ... ညရဲ့ တန္ဖိုးဟာလည္း ေန့၇ဲ့ အေထာက္အပံ့ေျကာင့္ ရွိေနရတာပါ....
အလင္းဆိုတာ အေမွာင္ေျကာင့္ ျဖစ္ေနရတဲ ့တန္ဖိုးတစ္ခုပါ....အဖို နဲ့ အမရွိလုိ့ ေလာကျကီးတည္ျမဲေနတာပါ... တကယ္ေတာ့ ဆန့္က်င္ဘက္ဆိုတာ သဘာ၀တရားျကီးတည္ျမဲဖို့ အတြက္ အျပန္အလွန္ အမွီျပဳေနတဲ့ လွ်ိဳ့၀ွက္ခ်က္တစ္ခုုပါ...

ဖိနပ္တဖက္ေပ်ာက္ဖူးျကမွာပါ...
ဖိနပ္တဖက္ ျပတ္ဖူးျကမွာပါ...
က်န္တဲ့ ဖိနပ္တဖက္ကိုလည္း လြင့္ပစ္ခဲ့ ျကဖူးမွာပါ... ဒါေပမယ့္
ဖိနပ္နွစ္ဖက္ရဲ့ ဆန့္က်င္ေနမွဳတန္ဖိုးကို က်ေနာ္တို့ မေတြးမိခဲ့ ျကပါဘူး...
က်ေနာ္တို့ ေန့တိုင္းဖိနပ္စီးေနျကပါတယ္

ဘယ္ဘက္ ဖိနပ္ နွစ္ဖက္စီးတဲ့ သူရွိလို့ လား...ဒီလိုပါပဲ...ညာဖက္ဖိနပ္နွစ္ဖက္နဲ့ လမ္းေလ်ာက္သူရွိလို့လား...ဖိနပ္ကိုေတာ့ ဘယ္ဘက္နဲ့ ညာဘက္ရွိမွ စီးေနျကတယ္...
ေလာကျကီးရဲ့ ဆန့္က်င္ဘက္အလွတ၇ားေတြကို လည္း ဖိနပ္စီးသလုိ ျမင္ျကည့္ျကေစခ်င္တယ္...ကိုယ့္ရဲ့ အျမင္တစ္ခုတည္းနဲ့ ေလာကျကီးကို တည္ေဆာက္လုိ့မရပါဘးူ...ဆန့္က်င္ဘက္အျမင္ေတြရဲ့ တန္ဖိုးကို သိျပီးေလာကျကီးကို တည္ေဆာက္တာ ပိုမေကာင္းဘူးလားဗ်ာ....
ခံစားခ်က္ခ်င္းမတူလို့ ေ၀းေနျကတဲ့ ခ်စ္သူေတြ...အျမင္ခ်င္းမတူလို့ ကြဲကြာေနျကရတဲ့ ညီအစ္ကိုေတြ၊ ခံယူခ်က္ခ်င္းမတူလို့ သံေယာဇဥ္ရွိလ်က္နဲ့ လက္မတြဲျဖစ္ျကတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ...ဆန့္က်င္ဘက္ရဲ့တန္ဖိုးကို ဖိနပ္တစ္ရန္လို သေဘာထားျပီး အတူတူလက္တြဲလိ့ုလိုရာခရီးကို ေ၇ာက္ေအာင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ျကီးသြားျကပါစို့ခင္ဗ်ား...





ဦးဘုန္း(ဓါတု)
အေဖ့အိမ္ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖၚျပသည္။

--
Be Happy,
Moe Moe

မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ့ အလွဴကို သြားရင္း က်ေနာ္ ဖိနပ္တဖက္ေပ်ာက္ပါတယ္....သူရဲ့ အလွဴက အလြန္ျကီးက်ယ္ခမ္းနားပါတယ္။ မႏၱေလးျမိဳ့ ၆၈လမ္းက ၀ိဇိတာရံုဘုန္းျကီးေက်ာင္းမွာ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္...သူရဲ့အလွဴမွာ အလွဴရွင္ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ ဟင္းလ်ာမ်ားနဲ့ ထမင္းေက်ြးဧည့္ခံပါတယ္...အလွဴရဲ့ ထံုးစံအတိုင္းအခ်ိဳပြဲေတြ လက္ဖက္ပြဲေတြ ေ၇ခဲမုန့္ေတြ ပါလိုက္ေသးတယ္....
ဓမၼာရံုအ၀င္၀မွာ ဖိနပ္ထည့္တဲ့ စင္တခုရွိပါတယ္...က်ေနာ္က က်ေနာ့ဖိနပ္ကို အဲဒီဖိနပ္ထည့္တဲ့ စင္ထဲမွာ အေသအခ်ာထည့္ထားခဲ့ပါတယ္...အလွဴ၇ွင္က သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနေတာ့ သူရဲ့ အလွဴပြဲမွာ အခ်ိန္ျကာျကာေနေပးဖို့ေျပာပါတယ္...လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကိုလည္း သူ့ကိုယ္စား ဧည့္ခံေပးရပါတယ္...လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြထဲမွာ စီးပြားေ၇းလုပ္ငန္းရွင္ေတြလည္းပါတယ္...ဌာနဆိုင္ရာက အရာ၇ွိေတြလည္းပါတယ္...စာေပပညာ၇ွင္ေတြလည္း ပါတယ္...ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမေတြလည္းပါတယ္ က်ေနာ္က လာသမ်ွ ဧည့္သည္ေတြကို ဧည့္ခံေပးရင္းနဲ့ အလွဴပြဲ အခမ္းအနားေ၇စက္ခ်ျပီးမွ ျပန္လာခဲ့၇ပါတယ္...
ျပန္ေတာ့မယ္လုပ္မွ ဖိနပ္ကို သတိရမိတယ္.....ဖိနပ္စင္ထဲမွာ က်ေနာ့ဖိနပ္က တဖက္ဘဲက်န္ေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ့ဖိနပ္ကို မွားစီးသြားတာလည္းမျဖစ္နုိင္ဘးုူ ....ဖိနပ္အေကာင္းနဲ့ မေကာင္းတာကို လဲစီးသြားတာလဲ မျဖစ္နိုင္ဘူး....က်ေနာ့္ဖိနပ္ကို ခိုးယူသြားတာလဲမျဖစ္နုိင္ဘူး...တကယ္လုိ့မွားစီးတယ္ဆိုရင္ က်ေနာ့္ဖိနပ္နဲ့ အ၇ြယ္တူ ခပ္ဆင္ဆင္ဖိနပ္တဖက္က်န္ခဲ့မွာပါ...က်ေနာ့္ဖိနပ္တဖက္ေပ်ာက္တာကို အလွဴ၇ွင္သူငယ္ခ်င္းက သိေတာ့ ေတာ္ေတာ္အားနာသြားတယ္....သူ့ဖိနပ္ကို စီးသြားဖို့ က်ေနာ့္ကို ေျပာပါေသးတယ္....က်ေနာ္ကလည္း သူ့ကို ျပန္ျပီးအားနာေနမိတယ္....ဖိနပ္ေပ်ာက္တာသိပ္ျပီးဆန္းျကယ္လွတဲ့ ကိစၥေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး...လူအမ်ားနဲ့ ျပဳလုပ္ရတဲ့ ဒီပဲြမွာျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ ကိစၥတစ္ရပ္ပါ...ဒီလိုျဖစ္တတ္ပါတယ္...

ဖိနပ္ဆိုတာ...ဘယ္ဘက္နဲ့ ညာဘက္ျပည့္စံုမွ စီးလို့ရတာမ်ိဳးပါ....ဖိနပ္တဖက္ေပ်ာက္သြားျပီဆိုေတာ့ က်န္တဲ့ ဖိနပ္တစ္ဖက္က အသံုးမ၀င္ေတာ့ဘူး...ေပ်ာက္သြားတဲ့ ဖိနပ္တစ္ဖက္ကို သံေယာဇဥ္တြယ္ေနလို့လည္း အပိုပဲ...က်န္တဲ့ ဖိနပ္တဖက္ကို ျမင္ျပန္ေတာ့လည္း ေပ်ာက္သြားတဲ့ ဖိနပ္ကို ရွာခ်င္တဲ့ စိတ္ကျဖစ္လာျပန္တယ္....က်ေနာ္က ေပ်ာက္သြားတဲ ့ဖိနပ္တဖက္ကို၇ွာေနရင္ အလွဴ၇ွင္က စိတ္ေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူး....ဒါေျကာင့္ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို့ စဥ္းစားမိတယ္....အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ဖတ္မွတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ မဟတၱမဂႏၵီ ရဲ့ နည္းကို သတိရလိုက္တယ္....သူရဲ့ ေ၇ွာင္တခင္ျဖစ္လာတဲ့ ဥာဏ္နဲ ့အေတြးကို က်ေနာ္သေဘာက်တယ္....ဒါေျကာင့္ က်ေနာ္လည္း မဟတၱမဂႏၵီ နည္းကို သံုးလိုက္တယ္ ....က်န္တဲ ့ဖိနပ္ကို ထားခဲ့ျပီး ေျခဗလာနဲ့ ဆိုင္ကယ.္ကိုစီးလို့ ျပန္လာခဲ့တယ.္....

ဆိုင္ကယ္စီးရင္း က်ေနာ္ေတြးမိတာေလး ေျပာျပပါရေစ... ဖိနပ္ဆိုတာ ဘယ္ဘက္နဲ့ ညာဘက္ ၇ွိတယ္...နွစ္ဖက္မတူဘူး....တကယ့္ကို ေျပာင္းျပန္ျကီးပါ.....တကယ့္ကို ဆန့္က်င္ဘက္ျကီးပါ....ဒါေပမယ့္ ဘယ္ဘက္နဲ့ ညာဘက္ရွိမွ စီးလို့ရတယ္...ဘယ္ဘက္မရွိရင္ ညာဘက္လည္း အသံုးမ၀င္ဘူး....ဒီလိုပါပဲ ညာဘက္မရွိေတာ့ရင္ ဘယ္ဘက္ဟာ အသံုးမက်ေတာ့ျပန္ပါဘူး...ဘယ္ဘက္နဲ့ ညာဘက္ဟာ ဆန့္က်င္ဘက္ေတြျဖစ္ျပီး တစ္ခုရဲ့ တန္ဖိုးကို က်န္တစ္ခုက ေထာက္ပံ့ေပးေနတယ္.....ဘယ္ဘက္ဖိနပ္ေျကာင့္ ညာဘက္ဖိနပ္က တန္ဖိုးရွိေနသလို ညာဘက္ေျကာင့္ ဘယ္ဘက္ဖိနပ္ဟာ အဓိပါယ္ရွိေနျခင္းျဖစ္တယ္...
ဘယ္ဘက္ဖိနပ္ျပတ္သြားရင္ ညာဘက္ဖိနပ္ကို ဘယ္သူကမ်ားသိမ္းထားျကလို့လဲ..ဒီလိုပဲ ညာဘက္ဖိနပ္ေပ်ာက္သြားရင္လည္း ဘယ္ဘက္ဖိနပ္ကို ဘယ္သူမ်ား အမွတ္တရ သိမ္းတဲ့ လူရွိလို့လဲ...ဖိနပ္ဆိုတာ ဘယ္ညာျပည့္စံုမွ တန္ဖိုးရွိတာပါ...(ျခြင္းခ်က္တခုေတာ့၇ွိတာေပါ့ဗ်ာ...ခ်စ္သူေပ်ာက္ကို ရွာတဲ ့စင္ဒရယ္လားပံုျပင္မွာေတာ့ ေပ်ာက္ေနတဲ ့ဖိနပ္တစ္ဖက္နဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကို ဖန္တီးခဲ့ဖူးတယ္)

ဒီလိုနဲ့ ဆက္ျပီးေတြးမိတ.ယ္...ပတ္၀န္းက်င္နဲ့ ဆက္ဆံတဲ့ အခါ ဖိနပ္တစ္ရန္လို အျမင္မ်ိဳးနဲ့ ဆက္ဆံသင့္တယ္....သူနဲ့ ကိုယ္ဟာ ဆန့္က်င္ဘက္ အျမင္ျဖစ္ေနျပီဆိုရင္ ဖိနပ္တစ္ရန္ကို သေဘာထားလုိက္တာ မေကာင္းေပဘုးလားဗ်ာ...သူရဲ့ မတူညီတဲ့ အျမင္ေျကာင့္ ကိုယ္ရဲ့ အျမင္ဟာ ပိုျပီးတန္ဖိုးရွိသြားနုိင္သလို ကိုယ္ရဲ့ အျမင္ေျကာင့္ လည္း သူရဲ့ အျမင္ဟာတန္ဖိုးရွိေနနိုင္ပါတယ္...

သူရဲ့ အယူအဆေတြဟာ ကိုယ္ရဲ့ အယူအဆဟာ ဖိနပ္တစ္ရန္လိုပဲ အျပန္အလွန္တန္ဖိုးကို ျဖစ္ေစနိုင္တယ္ဆိုတာ ေတြးျကည့္ရင္ သိနိုင္ပါတယ္....ငါ့အျမင္နဲ့ မတူတိုင္း မွားတယ္လို့ ေျပာလို့မရပါဘူး... သူ့အျမင္နဲ ့ျခားနားေနတိုင္းလည္း ကိုယ့္အျမင္ကို ဖ်က္မဆီးပစ္သင့္ဘူး...တက.ယ္ေတာ့ ဆန့္က်င္ျခင္းဟာ တန္ဖိုးတစ္ခု ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သိထားသင့္တယ္....


တခါတေလ ကိုယ္က အမွန္ကို လုပ္ေနသူ။ စည္းကမ္းအတိုင္းဆက္ဆံတဲ့ သူ၊ စာအုပ္ျကီးသမား၊ တိက်မွ ျကိုက္တယ္ဆိုျပီး တဖက္လူကို မဆက္ဆံသင့္ဘူး။ တစ္ဖက္မွာလည္း ဖြင့္ေျပာဖို့ မလြယ္တဲ ့အခက္အခဲ ေတြရွိေနနို္္င္တယ.္ဆိုတာ ေတြးသင့္တယ္...
အမွန္တရားဆိုတာ ဘာလဲ??? ကိုယ္ထင္တာကို မွန္တယ္လို့ ေျပာတတ္တာ လဴ.သဘာ၀ပဲ။ ဒါေျကာင့္ သူမမွားသလုိ၊ ကိုယ္လည္းမမွားဘူးဆိုတဲ ့အျမင္ရွိသင့္တယ္....ကိုယ္လည္း မွန္နို္င္သလို သူလည္း မွန္နို္င္တယ္ဆိုတာ လက္ခံသင့္တယ္...အေျဖ ဆိုတာ တခုတည္းမရွိပါဘူးးး
အနက္ေ၇ာင္ရဲ့ ဆန့္က်င္ဘက္က ဘာလဲ... အျဖူေ၇ာင္ တစ္ခုတည္းမဟုတ္ပါဘူး က်န္တဲ ့အေရာင္ေတြလည္း ျဖစ္နုိင္ပါတယ္... ဒါေျကာင့္ ေလာကျကီးကို ဖိနပ္တစ္ရန္လို ျမင္သင့္တယ္...

က်ေနာ္တို့ ပတ္၀န္းက်င္ကို ျကည့္လိုက္ပါ...ဆန့္က်င္ဘက္ရဲ ့အလွတ၇ားေတြ ေတြ့နုိင္ပါတယ္... ေန့ဆိုတာ ညရွိလိ့ုျဖစ္လာတာပါ... ညရဲ့ တန္ဖိုးဟာလည္း ေန့၇ဲ့ အေထာက္အပံ့ေျကာင့္ ရွိေနရတာပါ....
အလင္းဆိုတာ အေမွာင္ေျကာင့္ ျဖစ္ေနရတဲ ့တန္ဖိုးတစ္ခုပါ....အဖို နဲ့ အမရွိလုိ့ ေလာကျကီးတည္ျမဲေနတာပါ... တကယ္ေတာ့ ဆန့္က်င္ဘက္ဆိုတာ သဘာ၀တရားျကီးတည္ျမဲဖို့ အတြက္ အျပန္အလွန္ အမွီျပဳေနတဲ့ လွ်ိဳ့၀ွက္ခ်က္တစ္ခုုပါ...

ဖိနပ္တဖက္ေပ်ာက္ဖူးျကမွာပါ...
ဖိနပ္တဖက္ ျပတ္ဖူးျကမွာပါ...
က်န္တဲ့ ဖိနပ္တဖက္ကိုလည္း လြင့္ပစ္ခဲ့ ျကဖူးမွာပါ... ဒါေပမယ့္
ဖိနပ္နွစ္ဖက္ရဲ့ ဆန့္က်င္ေနမွဳတန္ဖိုးကို က်ေနာ္တို့ မေတြးမိခဲ့ ျကပါဘူး...
က်ေနာ္တို့ ေန့တိုင္းဖိနပ္စီးေနျကပါတယ္

ဘယ္ဘက္ ဖိနပ္ နွစ္ဖက္စီးတဲ့ သူရွိလို့ လား...ဒီလိုပါပဲ...ညာဖက္ဖိနပ္နွစ္ဖက္နဲ့ လမ္းေလ်ာက္သူရွိလို့လား...ဖိနပ္ကိုေတာ့ ဘယ္ဘက္နဲ့ ညာဘက္ရွိမွ စီးေနျကတယ္...
ေလာကျကီးရဲ့ ဆန့္က်င္ဘက္အလွတ၇ားေတြကို လည္း ဖိနပ္စီးသလုိ ျမင္ျကည့္ျကေစခ်င္တယ္...ကိုယ့္ရဲ့ အျမင္တစ္ခုတည္းနဲ့ ေလာကျကီးကို တည္ေဆာက္လုိ့မရပါဘးူ...ဆန့္က်င္ဘက္အျမင္ေတြရဲ့ တန္ဖိုးကို သိျပီးေလာကျကီးကို တည္ေဆာက္တာ ပိုမေကာင္းဘူးလားဗ်ာ....
ခံစားခ်က္ခ်င္းမတူလို့ ေ၀းေနျကတဲ့ ခ်စ္သူေတြ...အျမင္ခ်င္းမတူလို့ ကြဲကြာေနျကရတဲ့ ညီအစ္ကိုေတြ၊ ခံယူခ်က္ခ်င္းမတူလို့ သံေယာဇဥ္ရွိလ်က္နဲ့ လက္မတြဲျဖစ္ျကတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ...ဆန့္က်င္ဘက္ရဲ့တန္ဖိုးကို ဖိနပ္တစ္ရန္လို သေဘာထားျပီး အတူတူလက္တြဲလိ့ုလိုရာခရီးကို ေ၇ာက္ေအာင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ျကီးသြားျကပါစို့ခင္ဗ်ား...





ဦးဘုန္း(ဓါတု)
အေဖ့အိမ္ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖၚျပသည္။

--
Be Happy,
Moe Moe