>

--ခ်စ္ရက္ရွည္ရွည္ အင္းလ်ားေျမ လြမ္းရက္အသခ်ၤ အင္းလ်ားေျမ-- 

လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ (၃၀) ခန္႔က ျမန္မာ့အသံႏွင့္ ေရဒီယိုမွ ေန၍ “ ျမကၽြန္းညိဳညိဳ” အမည္ရွိ ေတးသီးခ်င္း ကို ျမန္မာ့အသံ ၀န္ထမ္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းႀကီးမ်ားက အသံလႊင့္ခဲ့ၾကသည္ကို မွတ္မိေနပါေသးသည္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ သီခ်င္းစာသား၊ ရင္ထဲကလႈိက္တက္လာတဲ့ ၀မ္းသာအယ္လဲျဖစ္တည္မႈ၊ ငါတို႔တကၠတကၠသိုလ္ကြ ဟူ၍ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ႂကြားမႈ… (အို) ေျပာမဆံုးတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ပါေလ။ မိမိသည္ပင္အႏွီ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွင့္ ေ၀းကြာခဲ့သည္မွာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က စတင္ေရတြက္လွ်င္ပင္ ၂၄ ႏွစ္ရွိခဲ့ေပၿပီ။ “(ျမကၽြန္းညိဳညိဳ…ကြန္ခိုးရာ တကၠသိုလ္မွာဆံု.. … စာေပဂီတနဲ႔ေသာ… အႏုပညာ… အစစမွာလည္းစံု… ေတးေစရွင္… ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းလို႔… သီက်ဴးပါလို႔… ၾကည္ႏူးမကုန္… ယေန႔မဂၤလာ… ဘ၀င္မ်ာေအးလို႔… ၿငိမ္းခ်မ္းၾကေစကုန္…)² ပန္းကံ့ေကာ္… ေရႊရည္၀င္းလို႔… သင္းပ်ံ႕ႀကိဳင္လႈိင္းထံု… တို႔တကၠသိုလ္ဂုဏ္… စိန္ပန္းေတြနီျပာ… ျမသီလာ… သာေမာမကုန္... အလွေတာ… ရဂံု… (သံၿပိဳင္)။ ။ ေရွးယဥ္ေက်းမႈ… အစဥ္အလာ… တို႔လက္ခံပါတယ္ယံု… ေရွးယဥ္ေက်းမႈအစဥ္အလာ… တိုး… တိုးတက္ပါေစကုန္….........................။

အမိရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ အဖရန္ကုန္တကၠသုိလ္… တကၠသိုလ္ဂုဏ္က ေျပာလို႔မကုန္၊ ဆို၍မခန္း၊ မဒုမၼာေရႊၾကာပန္းႏွယ္ လန္းစရာမလုိ။ စိန္ပန္းရွိသည္။ ကံေကာ္ရွိသည္။ ငု၀ါရွိသည္။ ပိေတာက္လည္းရွိသည္။ သစ္ပုတ္ပင္ႀကီးကေတာ့ တကၠသုိလ္ရဲ႕ အမွတ္လကၡဏာတစ္ခု၊ ဂ်က္ဆင္ကလည္း တစ္ဘာသာ၊ ကြန္ဗို႔က တစ္နည္းတစ္လမ္း၊ ထို႔အျပင္ဦးခ်စ္၊ အရွည္ႀကီး၊ ယမ္းဘီးလူး၊ လူငယ္ စသည့္လၻက္ရည္ဆိုင္မ်ားကလည္း မပါလွ်င္မၿပီးမဟုတ္လား။ အင္းလ်ားကန္ႏွင့္ ဘူးသီးေၾကာ္ အပါအ၀င္ အေၾကာ္ဆိုင္ေတြကေရာ၊ တံတားျဖဴ (၁၉၈၈ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၆+၁၇ မွာက တံတားနီ)တကၠသိုလ္စာၾကည့္တိုက္၊ တကၠသုိလ္ဗုဒၶဘာသာ အသင္း၊ အိုး…ဘယ္သင္းကိုပဲ ရႈေမာလိုက္၊ ရႈေမာလိုက္ လြမ္းစရာေတြ တေပြ႕တပိုက္ႏွင့္ အမိတကၠသိုလ္ပါေလ။

 “ခ်စ္ရက္ရွည္ရွည္ အင္းလ်ားေျမ” -(မူရင္းဆို-တြံေတးသိန္းတန္)

အပိုဒ္ - ၁။ ။ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္…စိန္ပန္းေတြလည္း… ေျမမွာႀကဲျပန္႔ေန…ကံ့ေကာ္ပန္းေတြနဲ႔ အတူ… သူနဲ႔ ေတြ႔ရာနယ္ေျမ… တကၠသိုလ္ သို႔မဟုတ္… ျမကၽြန္းသာ… အင္းလ်ားကန္ေတာ္ေျမ… အပိုဒ္ - ၂။ ။ အခ်ိန္ညေနခ်မ္း… ေနျခည္သန္းရင္ေလ… ေျမနီလမ္းကေလးမွာ... အပန္းေျဖ… အပန္းေျဖ… ခ်စ္စရာ… အလွအပစကားမ်ား… ေျပာၾကားတာေတြ… ခ်စ္ေသာမိမိငယ္ေရ… အင္းလ်ားကန္က … ကုိယ္တု႔ိ… ကိုယ္တို႔… ေမတၱာေျမ… အပိုဒ္ - ၃။ ။ သုိသိပ္… ၀ွက္ကြယ္ထားတဲ့… ေမတၱာစကားေတြ… ရင္ထဲမွာ ကိုယ္စီကိုယ္ဌေန…ခ်စ္စရာ… ႏုတ္ခမ္းပါးက… စကားမ်ားလည္း… မပြင့္လင္းၾကေလ… သဇင္ေတြဖူးပါတဲ့… ေဆာင္းဦးကိုလည္း… ေက်ာ္ခဲ့ၿပီေမေရ… ရာသီေတြ… ေျပာင္းခဲ့ေပမယ္… ကိုယ္တို႔ႏွစ္သီးရဲ႕ မထူးတဲ့ အေျခ… ခ်စ္စိတ္ေတြ… ရင္မွာအစဥ္သာ… သိမ္းကာထားခဲ့ေပ… အပိုဒ္ - ၄။ ။ ေႏြအကူး… ေလဂူးေတြလည္း ပြင့္ၿပီေလ… ကံ့ေကာ္ေတြလည္း… ဖူးလို႔ေန… သစ္ရြက္ေႂကြ…ေလမွာလူးကာ… ဥၾသငွက္ကိုေတြ႔ေတာ့… ခ်စ္ရက္ရွည္ရွည္… အပိုဒ္ - ၅။ ။ ဒီအခါ… ဒီသမယ… ခြဲခြာရမယ့္အေျခ…အခ်ိန္တန္…အိမ္ျပန္ရေပမယ့္… ကိုယ့္လိပ္ျပာက… မင္းရဲ႕ထံမွာေန… အင္းလ်ားကိုလည္း မေမ့ႏိုင္ေပ…....................................။

အို…အမိတကၠသိုလ္၊ အဖတကၠသိုလ္… အခုေနခ်ိန္ခါမွာ က်ေနာ္တို႔တေတြဟာ အမိေျမ (၀ါ) အဖေျမလြတ္ေျမာက္ေ၇းအတြက္ ဇြဲသန္သန္နဲ႔ ရုန္းကုန္လႈပ္ရွားေနရေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ခ်စ္ခဲ့တဲ့ တရႈိက္မက္မက္စြဲလန္းခဲ့တဲ့ အမိ တကၠသိုလ္ေျမနဲ႔ ခ်စ္ရက္ေတြ၊ လြမ္းရက္ေတြရွည္ခဲ့ဖူးတဲ့၊ ဖူးငံုေတြရဲ႕ ထံုးတမ္းဓေလ့အတုိုင္း ရင္သိမ့္တုန္ ၾကည္ႏူးခဲ့ဖူးတဲ့ အင္းလ်ားကန္ႀကီးကိုလည္း တစ္ခါတစ္ခါမက၊ အခါခါအလီလီ အဖန္ဖန္ရင္ထဲမွာ ဒဏ္ရာက်န္ေနသည့္ ပမာခံစားေနရတုန္းပါ။ ၿပံဳေပ်ာ္ၾကည္ႏူးခဲ့တာေတြကိုေရာ… လြမ္းေမာတသ ႏြမ္းလ်အိမ္ျပန္ခဲ့ရတာေတြေရာ… ပံုမွန္လၻက္ရည္ (ခ်ိဳစိမ့္) ေသာက္ရသလိုမ်ိဳးပံုမွန္အတိုင္း ၿပံဳးတည္တည္ ျဖစ္တည္ခဲ့ရတာေတြကိုပါ ေအာက္ေမ့တသ သတိရတုန္းပါ။ ေဟ့…အမိတကၠသိုလ္၊ ေဟ့… အင္းလ်ားကန္ေတာ္ေျမေရ… ခ်စ္ရက္ကလည္း ရွည္သေဟ့… လြမ္းရက္ကလည္း အသေခ်ၤပါေဟ့… ဒါေပမယ့္… ဒါေပမယ့္… ဒါေပမယ့္………………………………………….။

 ေရးဖြဲ႔ - ေသာင္ရင္းနဂါး
ထိုင္း - ျမန္မာနယ္စပ္

--ခ်စ္ရက္ရွည္ရွည္ အင္းလ်ားေျမ လြမ္းရက္အသခ်ၤ အင္းလ်ားေျမ-- 

လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ (၃၀) ခန္႔က ျမန္မာ့အသံႏွင့္ ေရဒီယိုမွ ေန၍ “ ျမကၽြန္းညိဳညိဳ” အမည္ရွိ ေတးသီးခ်င္း ကို ျမန္မာ့အသံ ၀န္ထမ္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းႀကီးမ်ားက အသံလႊင့္ခဲ့ၾကသည္ကို မွတ္မိေနပါေသးသည္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ သီခ်င္းစာသား၊ ရင္ထဲကလႈိက္တက္လာတဲ့ ၀မ္းသာအယ္လဲျဖစ္တည္မႈ၊ ငါတို႔တကၠတကၠသိုလ္ကြ ဟူ၍ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ႂကြားမႈ… (အို) ေျပာမဆံုးတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ပါေလ။ မိမိသည္ပင္အႏွီ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွင့္ ေ၀းကြာခဲ့သည္မွာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က စတင္ေရတြက္လွ်င္ပင္ ၂၄ ႏွစ္ရွိခဲ့ေပၿပီ။ “(ျမကၽြန္းညိဳညိဳ…ကြန္ခိုးရာ တကၠသိုလ္မွာဆံု.. … စာေပဂီတနဲ႔ေသာ… အႏုပညာ… အစစမွာလည္းစံု… ေတးေစရွင္… ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းလို႔… သီက်ဴးပါလို႔… ၾကည္ႏူးမကုန္… ယေန႔မဂၤလာ… ဘ၀င္မ်ာေအးလို႔… ၿငိမ္းခ်မ္းၾကေစကုန္…)² ပန္းကံ့ေကာ္… ေရႊရည္၀င္းလို႔… သင္းပ်ံ႕ႀကိဳင္လႈိင္းထံု… တို႔တကၠသိုလ္ဂုဏ္… စိန္ပန္းေတြနီျပာ… ျမသီလာ… သာေမာမကုန္... အလွေတာ… ရဂံု… (သံၿပိဳင္)။ ။ ေရွးယဥ္ေက်းမႈ… အစဥ္အလာ… တို႔လက္ခံပါတယ္ယံု… ေရွးယဥ္ေက်းမႈအစဥ္အလာ… တိုး… တိုးတက္ပါေစကုန္….........................။

အမိရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ အဖရန္ကုန္တကၠသုိလ္… တကၠသိုလ္ဂုဏ္က ေျပာလို႔မကုန္၊ ဆို၍မခန္း၊ မဒုမၼာေရႊၾကာပန္းႏွယ္ လန္းစရာမလုိ။ စိန္ပန္းရွိသည္။ ကံေကာ္ရွိသည္။ ငု၀ါရွိသည္။ ပိေတာက္လည္းရွိသည္။ သစ္ပုတ္ပင္ႀကီးကေတာ့ တကၠသုိလ္ရဲ႕ အမွတ္လကၡဏာတစ္ခု၊ ဂ်က္ဆင္ကလည္း တစ္ဘာသာ၊ ကြန္ဗို႔က တစ္နည္းတစ္လမ္း၊ ထို႔အျပင္ဦးခ်စ္၊ အရွည္ႀကီး၊ ယမ္းဘီးလူး၊ လူငယ္ စသည့္လၻက္ရည္ဆိုင္မ်ားကလည္း မပါလွ်င္မၿပီးမဟုတ္လား။ အင္းလ်ားကန္ႏွင့္ ဘူးသီးေၾကာ္ အပါအ၀င္ အေၾကာ္ဆိုင္ေတြကေရာ၊ တံတားျဖဴ (၁၉၈၈ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၆+၁၇ မွာက တံတားနီ)တကၠသိုလ္စာၾကည့္တိုက္၊ တကၠသုိလ္ဗုဒၶဘာသာ အသင္း၊ အိုး…ဘယ္သင္းကိုပဲ ရႈေမာလိုက္၊ ရႈေမာလိုက္ လြမ္းစရာေတြ တေပြ႕တပိုက္ႏွင့္ အမိတကၠသိုလ္ပါေလ။

 “ခ်စ္ရက္ရွည္ရွည္ အင္းလ်ားေျမ” -(မူရင္းဆို-တြံေတးသိန္းတန္)

အပိုဒ္ - ၁။ ။ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္…စိန္ပန္းေတြလည္း… ေျမမွာႀကဲျပန္႔ေန…ကံ့ေကာ္ပန္းေတြနဲ႔ အတူ… သူနဲ႔ ေတြ႔ရာနယ္ေျမ… တကၠသိုလ္ သို႔မဟုတ္… ျမကၽြန္းသာ… အင္းလ်ားကန္ေတာ္ေျမ… အပိုဒ္ - ၂။ ။ အခ်ိန္ညေနခ်မ္း… ေနျခည္သန္းရင္ေလ… ေျမနီလမ္းကေလးမွာ... အပန္းေျဖ… အပန္းေျဖ… ခ်စ္စရာ… အလွအပစကားမ်ား… ေျပာၾကားတာေတြ… ခ်စ္ေသာမိမိငယ္ေရ… အင္းလ်ားကန္က … ကုိယ္တု႔ိ… ကိုယ္တို႔… ေမတၱာေျမ… အပိုဒ္ - ၃။ ။ သုိသိပ္… ၀ွက္ကြယ္ထားတဲ့… ေမတၱာစကားေတြ… ရင္ထဲမွာ ကိုယ္စီကိုယ္ဌေန…ခ်စ္စရာ… ႏုတ္ခမ္းပါးက… စကားမ်ားလည္း… မပြင့္လင္းၾကေလ… သဇင္ေတြဖူးပါတဲ့… ေဆာင္းဦးကိုလည္း… ေက်ာ္ခဲ့ၿပီေမေရ… ရာသီေတြ… ေျပာင္းခဲ့ေပမယ္… ကိုယ္တို႔ႏွစ္သီးရဲ႕ မထူးတဲ့ အေျခ… ခ်စ္စိတ္ေတြ… ရင္မွာအစဥ္သာ… သိမ္းကာထားခဲ့ေပ… အပိုဒ္ - ၄။ ။ ေႏြအကူး… ေလဂူးေတြလည္း ပြင့္ၿပီေလ… ကံ့ေကာ္ေတြလည္း… ဖူးလို႔ေန… သစ္ရြက္ေႂကြ…ေလမွာလူးကာ… ဥၾသငွက္ကိုေတြ႔ေတာ့… ခ်စ္ရက္ရွည္ရွည္… အပိုဒ္ - ၅။ ။ ဒီအခါ… ဒီသမယ… ခြဲခြာရမယ့္အေျခ…အခ်ိန္တန္…အိမ္ျပန္ရေပမယ့္… ကိုယ့္လိပ္ျပာက… မင္းရဲ႕ထံမွာေန… အင္းလ်ားကိုလည္း မေမ့ႏိုင္ေပ…....................................။

အို…အမိတကၠသိုလ္၊ အဖတကၠသိုလ္… အခုေနခ်ိန္ခါမွာ က်ေနာ္တို႔တေတြဟာ အမိေျမ (၀ါ) အဖေျမလြတ္ေျမာက္ေ၇းအတြက္ ဇြဲသန္သန္နဲ႔ ရုန္းကုန္လႈပ္ရွားေနရေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ခ်စ္ခဲ့တဲ့ တရႈိက္မက္မက္စြဲလန္းခဲ့တဲ့ အမိ တကၠသိုလ္ေျမနဲ႔ ခ်စ္ရက္ေတြ၊ လြမ္းရက္ေတြရွည္ခဲ့ဖူးတဲ့၊ ဖူးငံုေတြရဲ႕ ထံုးတမ္းဓေလ့အတုိုင္း ရင္သိမ့္တုန္ ၾကည္ႏူးခဲ့ဖူးတဲ့ အင္းလ်ားကန္ႀကီးကိုလည္း တစ္ခါတစ္ခါမက၊ အခါခါအလီလီ အဖန္ဖန္ရင္ထဲမွာ ဒဏ္ရာက်န္ေနသည့္ ပမာခံစားေနရတုန္းပါ။ ၿပံဳေပ်ာ္ၾကည္ႏူးခဲ့တာေတြကိုေရာ… လြမ္းေမာတသ ႏြမ္းလ်အိမ္ျပန္ခဲ့ရတာေတြေရာ… ပံုမွန္လၻက္ရည္ (ခ်ိဳစိမ့္) ေသာက္ရသလိုမ်ိဳးပံုမွန္အတိုင္း ၿပံဳးတည္တည္ ျဖစ္တည္ခဲ့ရတာေတြကိုပါ ေအာက္ေမ့တသ သတိရတုန္းပါ။ ေဟ့…အမိတကၠသိုလ္၊ ေဟ့… အင္းလ်ားကန္ေတာ္ေျမေရ… ခ်စ္ရက္ကလည္း ရွည္သေဟ့… လြမ္းရက္ကလည္း အသေခ်ၤပါေဟ့… ဒါေပမယ့္… ဒါေပမယ့္… ဒါေပမယ့္………………………………………….။

 ေရးဖြဲ႔ - ေသာင္ရင္းနဂါး
ထိုင္း - ျမန္မာနယ္စပ္