-ကမာၻတြင္ သူခိုးမရွိခဲ့ေသာ ႏို္င္ငံ-
“ကၽြန္ေတာ့ေငြဒဂၤါးအိတ္ၾကီး ညအိပ္ခဲ့တဲ့ဇရပ္ေပၚမွာ က်န္ေနခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေနာက္လွည့္ၿပန္ၾကရမယ္” ဟုေၿပာလိုက္ေသာ္လည္း ၿမန္မာလူမ်ိဳး ၿမင္းသမားငါးေယာက္လံုး တစ္ေယာက္မွ တအံ့တၾသ တထိတ္တလန္႔ ၿဖစ္မသြားၾက။ သြားယူေပးမည့္ အမူအရာလည္း မၿပၾကသၿဖင့္ ဘေဆဆ္လာလ္ဂ်ီ မေနႏိုင္ေတာ့ - “ကဲ. . . ၿမန္ၿမန္သြားယူဘို႔ၿပင္ၾကေလ။ ဘာလို႔ေအးတိေအးစက္ၿဖစ္ေနၾကတာတုန္း” ဟုေၿပာလိုက္ေသာအခါတြင္မွ အသက္ခပ္ၾကီးၾကီး ၿမင္းသမားတစ္ဦးက - “မိတ္ေဆြၾကီး ဘာမွစိတ္မပူပါနဲ႔။ ကိုယ့္ခရီးကိုသာ ၿပီးဆံုးေအာင္ဆက္သြားပါ။ အၿပန္က်မွ ေငြအိတ္ကို၀င္ယူပါ။ မိတ္ေဆြၾကီးေငြအိတ္ ဘယ္မွ ထြက္မေၿပးပါဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း မယူပါဘူး။” ဟု ေၿပာလိုက္သၿဖင့္ ဘေဆဆ္လာလ္ဂ်ီတစ္ေယာက္ ေဒါသထြက္သြားသည္။ “လြယ္ရင္ သူၾကြယ္ေတာင္မေနဘူး” ဟူေသာ စကားရွိေနရာ အဆင္သင့္ေတြ႔ရေသာ ေငြဒဂၤါးအိတ္ၾကီးကို ဘယ္လိုလူသည္ မယူဘဲ ေနႏိုင္ပါအံ့နည္း။ ဘယ္သူမွ မယူဘူး ဟု တာ၀န္ခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သူတို႔ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြက ဘယ္ေလာက္မ်ား စာရိတၱေကာင္းေနၾကလို႔နည္းဟု ေတြးေနမိသည္။ ထိုအေတြးႏွင့္အတူ - “ေအးေလ . .. ငါတို႔ ထြက္လာၾကတာလဲ ေၿခာက္နာရီေက်ာ္သြားၿပီးဆိုေတာ့ ဒီေငြအိတ္ၾကီးကို ခရီးသြားတစ္ေယာက္ေယာက္ကရၿပီး ယူသြားေရာေပါ့။ ငါသြားေနလည္း ပင္ပန္းတာအဖတ္တင္မွာပ”ဲ ဟု စိတ္ပ်က္စြာႏွင့္ ဆက္ကာေတြးၿပီး ေရွ႕မွာရွိသည့္ ၿမိဳ႕ေစ်းမ်ားသို႔သာ ဆက္သြားလုိက္ၾကသည္။ ငါးရက္ခန္႔ရွိမွ ၿပန္လာၾကေသာအခါ ဘေဆဆ္လာလ္ဂ်ီ ထားခဲ့ေသာ ေငြဒဂၤါးၾကီမွာ ေခါင္းအံုးၿပီးအိပ္ခဲ့စဥ္ကအတုိင္းပင္ လက္ရာမပ်က္ ၿပန္ေတြ႔ရသည္။ ေရေတြက္ၾကည့္ေသာအခါတြင္လည္း တစ္ၿပားတစ္ခ်ပ္မွ်မေလ်ာ့။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဘေဆဆ္လာလ္ဂ်ီက ကမာၻ႕၀ိပႆနာတရားၿပဆရာၾကီး ၿဖစ္လာမည့္ ဦးဂိုအင္ကာအေလာင္းအလ်ာ သူ႔ေၿမးေလးကို -ငါ့ေၿမးေရ၊ အဘိုးတို႔ ဒီၿမန္မာၿပည္မွာ ေနခြင့္ရတာ သိပ္ကံေကာင္းတယ္။ ဘာၿဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ တစ္ကမာၻလံုးမွာ သူခိုးမရွိတဲ့ႏိုင္ငံဆိုလို႔ ၿမန္မာႏိုင္ငံတစ္ခုပဲ ရွိတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက မႏၱေလး ရတနာပံု ေစ်းခိ်ဳေတာ္ၾကီးလမ္းအလယ္မွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ အဖိုးတန္စိန္နားကပ္တစ္ဖက္ ၿပဳတ္က် က်န္ေနခဲ့တယ္။ ေစ်းလယ္ဆိုေတာ့ ေစ်းေရာင္းသည္၊ ေစ်း၀ယ္သည္ တစ္ေယာက္မွ တစ္ေယာက္ေတာ့ ေတြ႔မွာပဲ။ သို႔ေသာ္ တစ္ေယာက္မွ ေကာက္မယူၾကဘူး။ အလြယ္တကူေတြ႔ရတဲ့ အဖိုးတန္ပစၥည္းကိုေတာင္ ေကာက္မယူတဲ့ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ သူတစ္ပါးအိမ္က ပစၥည္းမသိေအာင္ယူဖို႔ ဆိုတာကေတာ့ ပိုၿပီးေ၀းေသတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ ေစ်းခ်ိဳသာ ပိတ္သြားတယ္ စိန္နားကပ္ၾကီးကေတာ့ လမ္းေပၚမွာ ဒီအတုိင္းပါပဲ။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ ေစ်းခ်ိဳဖြင့္ခါနီးမွာ အလုပ္သမေလးတစ္ေယာက္ စိန္နားကပ္ၾကီးကို ေတြ႔သြားတယ္။ “ဥစၥာဆင္းရဲေသာ္လည္း စာရိတၱ မဆင္းရဲသူတဲ့သူေတြကို ၿမင္ဖူးခ်င္ရင္” ၿမန္မာၿပည္ကိုလာခဲ့ပါလို႔ ေၿပာရေတာ့မွာပဲ။ အလုပ္သမေလးဟာ စိိန္နားကပ္ကို ေကာက္ယူလိုက္တယ္။ ယူဖို႔မဟုတ္ဘူး။ စိန္နားကပ္ေအာက္က ဖုန္ေတြ အမိွဳက္သရိုက္ေတြလွဲပစ္ဖို႔အတြက္ပါ။ လွဲက်င္းၿပီးတဲ့အခါ ေတြ႔တဲ့ေနရာမွာပဲ အတိအက် ၿပန္ထားလုိက္တယ္။ ပိုင္ရွင္က သူက်ေပ်ာက္တဲ့ေနရာ ၿပန္လာရွာရင္ ၿမန္ၿမန္ေတြ႔ပါေစဆိုတဲ့ ေစတနာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေစ်းရံုးတာ၀န္ခံ ကိုယ္တုိင္ၿမိဳ႕ထဲ “ေမာင္းထု ပိုင္ရွင္ရွာၿပီးေပးလိုက္ရတယ္” ဟု ေၿပာခဲ့ဘူးသည္။ ကဲ စဥ္းစားၾကည့္ၾကေပေတာ့။ အရင္တုန္းက ၿမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ယခုၿမန္မာႏိုင္ငံ ဘယ္ေလာက္ကြာၿခားသြားၿပီလဲ။ ဒါကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္မပ်က္ၾကပါနဲ႔။ “ပ်က္အစဥ္ ၿပင္ခဏ” ဆိုသလို မိမိကုိယ္ကိုသာ ငါးပါးသီလ လံုၿခံဳေအာင္ (စာရိတၱပိုင္းသာ) တာ၀န္ယူပါက ၿမန္မာႏိုင္ငံမွမဟုတ္ တစ္ကမာၻလံုး ဘယ္ေလာက္ၿငိမး္ခ်မ္းမလဲ။
အညႊန္း – သီလအစြမ္းအ့ံမခန္းစာအုပ္၊ ၿမန္မာတို႔၏အသက္။
— with Nang Moon. --
Posted By Blogger လူဗိုလ္
-ကမာၻတြင္ သူခိုးမရွိခဲ့ေသာ ႏို္င္ငံ-
“ကၽြန္ေတာ့ေငြဒဂၤါးအိတ္ၾကီး ညအိပ္ခဲ့တဲ့ဇရပ္ေပၚမွာ က်န္ေနခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေနာက္လွည့္ၿပန္ၾကရမယ္” ဟုေၿပာလိုက္ေသာ္လည္း ၿမန္မာလူမ်ိဳး ၿမင္းသမားငါးေယာက္လံုး တစ္ေယာက္မွ တအံ့တၾသ တထိတ္တလန္႔ ၿဖစ္မသြားၾက။ သြားယူေပးမည့္ အမူအရာလည္း မၿပၾကသၿဖင့္ ဘေဆဆ္လာလ္ဂ်ီ မေနႏိုင္ေတာ့ - “ကဲ. . . ၿမန္ၿမန္သြားယူဘို႔ၿပင္ၾကေလ။ ဘာလို႔ေအးတိေအးစက္ၿဖစ္ေနၾကတာတုန္း” ဟုေၿပာလိုက္ေသာအခါတြင္မွ အသက္ခပ္ၾကီးၾကီး ၿမင္းသမားတစ္ဦးက - “မိတ္ေဆြၾကီး ဘာမွစိတ္မပူပါနဲ႔။ ကိုယ့္ခရီးကိုသာ ၿပီးဆံုးေအာင္ဆက္သြားပါ။ အၿပန္က်မွ ေငြအိတ္ကို၀င္ယူပါ။ မိတ္ေဆြၾကီးေငြအိတ္ ဘယ္မွ ထြက္မေၿပးပါဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း မယူပါဘူး။” ဟု ေၿပာလိုက္သၿဖင့္ ဘေဆဆ္လာလ္ဂ်ီတစ္ေယာက္ ေဒါသထြက္သြားသည္။ “လြယ္ရင္ သူၾကြယ္ေတာင္မေနဘူး” ဟူေသာ စကားရွိေနရာ အဆင္သင့္ေတြ႔ရေသာ ေငြဒဂၤါးအိတ္ၾကီးကို ဘယ္လိုလူသည္ မယူဘဲ ေနႏိုင္ပါအံ့နည္း။ ဘယ္သူမွ မယူဘူး ဟု တာ၀န္ခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သူတို႔ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြက ဘယ္ေလာက္မ်ား စာရိတၱေကာင္းေနၾကလို႔နည္းဟု ေတြးေနမိသည္။ ထိုအေတြးႏွင့္အတူ - “ေအးေလ . .. ငါတို႔ ထြက္လာၾကတာလဲ ေၿခာက္နာရီေက်ာ္သြားၿပီးဆိုေတာ့ ဒီေငြအိတ္ၾကီးကို ခရီးသြားတစ္ေယာက္ေယာက္ကရၿပီး ယူသြားေရာေပါ့။ ငါသြားေနလည္း ပင္ပန္းတာအဖတ္တင္မွာပ”ဲ ဟု စိတ္ပ်က္စြာႏွင့္ ဆက္ကာေတြးၿပီး ေရွ႕မွာရွိသည့္ ၿမိဳ႕ေစ်းမ်ားသို႔သာ ဆက္သြားလုိက္ၾကသည္။ ငါးရက္ခန္႔ရွိမွ ၿပန္လာၾကေသာအခါ ဘေဆဆ္လာလ္ဂ်ီ ထားခဲ့ေသာ ေငြဒဂၤါးၾကီမွာ ေခါင္းအံုးၿပီးအိပ္ခဲ့စဥ္ကအတုိင္းပင္ လက္ရာမပ်က္ ၿပန္ေတြ႔ရသည္။ ေရေတြက္ၾကည့္ေသာအခါတြင္လည္း တစ္ၿပားတစ္ခ်ပ္မွ်မေလ်ာ့။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဘေဆဆ္လာလ္ဂ်ီက ကမာၻ႕၀ိပႆနာတရားၿပဆရာၾကီး ၿဖစ္လာမည့္ ဦးဂိုအင္ကာအေလာင္းအလ်ာ သူ႔ေၿမးေလးကို -ငါ့ေၿမးေရ၊ အဘိုးတို႔ ဒီၿမန္မာၿပည္မွာ ေနခြင့္ရတာ သိပ္ကံေကာင္းတယ္။ ဘာၿဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ တစ္ကမာၻလံုးမွာ သူခိုးမရွိတဲ့ႏိုင္ငံဆိုလို႔ ၿမန္မာႏိုင္ငံတစ္ခုပဲ ရွိတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက မႏၱေလး ရတနာပံု ေစ်းခိ်ဳေတာ္ၾကီးလမ္းအလယ္မွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ အဖိုးတန္စိန္နားကပ္တစ္ဖက္ ၿပဳတ္က် က်န္ေနခဲ့တယ္။ ေစ်းလယ္ဆိုေတာ့ ေစ်းေရာင္းသည္၊ ေစ်း၀ယ္သည္ တစ္ေယာက္မွ တစ္ေယာက္ေတာ့ ေတြ႔မွာပဲ။ သို႔ေသာ္ တစ္ေယာက္မွ ေကာက္မယူၾကဘူး။ အလြယ္တကူေတြ႔ရတဲ့ အဖိုးတန္ပစၥည္းကိုေတာင္ ေကာက္မယူတဲ့ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ သူတစ္ပါးအိမ္က ပစၥည္းမသိေအာင္ယူဖို႔ ဆိုတာကေတာ့ ပိုၿပီးေ၀းေသတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ ေစ်းခ်ိဳသာ ပိတ္သြားတယ္ စိန္နားကပ္ၾကီးကေတာ့ လမ္းေပၚမွာ ဒီအတုိင္းပါပဲ။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ ေစ်းခ်ိဳဖြင့္ခါနီးမွာ အလုပ္သမေလးတစ္ေယာက္ စိန္နားကပ္ၾကီးကို ေတြ႔သြားတယ္။ “ဥစၥာဆင္းရဲေသာ္လည္း စာရိတၱ မဆင္းရဲသူတဲ့သူေတြကို ၿမင္ဖူးခ်င္ရင္” ၿမန္မာၿပည္ကိုလာခဲ့ပါလို႔ ေၿပာရေတာ့မွာပဲ။ အလုပ္သမေလးဟာ စိိန္နားကပ္ကို ေကာက္ယူလိုက္တယ္။ ယူဖို႔မဟုတ္ဘူး။ စိန္နားကပ္ေအာက္က ဖုန္ေတြ အမိွဳက္သရိုက္ေတြလွဲပစ္ဖို႔အတြက္ပါ။ လွဲက်င္းၿပီးတဲ့အခါ ေတြ႔တဲ့ေနရာမွာပဲ အတိအက် ၿပန္ထားလုိက္တယ္။ ပိုင္ရွင္က သူက်ေပ်ာက္တဲ့ေနရာ ၿပန္လာရွာရင္ ၿမန္ၿမန္ေတြ႔ပါေစဆိုတဲ့ ေစတနာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေစ်းရံုးတာ၀န္ခံ ကိုယ္တုိင္ၿမိဳ႕ထဲ “ေမာင္းထု ပိုင္ရွင္ရွာၿပီးေပးလိုက္ရတယ္” ဟု ေၿပာခဲ့ဘူးသည္။ ကဲ စဥ္းစားၾကည့္ၾကေပေတာ့။ အရင္တုန္းက ၿမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ယခုၿမန္မာႏိုင္ငံ ဘယ္ေလာက္ကြာၿခားသြားၿပီလဲ။ ဒါကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္မပ်က္ၾကပါနဲ႔။ “ပ်က္အစဥ္ ၿပင္ခဏ” ဆိုသလို မိမိကုိယ္ကိုသာ ငါးပါးသီလ လံုၿခံဳေအာင္ (စာရိတၱပိုင္းသာ) တာ၀န္ယူပါက ၿမန္မာႏိုင္ငံမွမဟုတ္ တစ္ကမာၻလံုး ဘယ္ေလာက္ၿငိမး္ခ်မ္းမလဲ။
အညႊန္း – သီလအစြမ္းအ့ံမခန္းစာအုပ္၊ ၿမန္မာတို႔၏အသက္။
— with Nang Moon. --
Posted By Blogger လူဗိုလ္
No comments:
Post a Comment