>

-စာအိတ္ေလးေပၚက စာ ??-

တခါက သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္ .. သူတို႕က ငယ္တည္းက ေပါင္းလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သလို တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ခင္မင္ ခ်စ္ခင္ျပီး အေတြးအျမင္ေတြလည္း ဖလွယ္ၾကတယ္တဲ့ .. ႏွစ္ေယာက္လံုးမွာ တူညီတဲ့ ၀ါသနာအက်င့္ တခုက အလြန္ပဲ အျငင္းအခုန္ သန္သတဲ့ .. သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႕ ေဇာ္ေဇာ္လို႕ ေခၚၾကပါစို႕ .. တေန႕ .. ေဇာ္ေဇာ္တို႕ အိမ္မွာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ဆံုေနတုန္း .. ေက်ာ္ေက်ာ္က သတင္းစာဖတ္ရင္း ျငီးတယ္ .. “သတင္းေတြမွာလည္းကြာ ျမင္ရၾကားရ တခုမွ သက္သာတယ္ မရွိပါလား .. ဟိုေနရာမွ လု လုိက္ ဒီေနရာမွာ လူသတ္မႈျဖစ္လုိက္ .. အေၾကာင္းကို ရွာလုိက္ရင္ ေငြလိုအပ္မႈေၾကာင့္ပဲ .. မိသားစု စား၀တ္ေနေရးလိုအပ္မႈေတြ ေၾကာင့္ပဲကြ .. အင္းးး ဒါေၾကာင့္ အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္မယ္ဆိုတဲ့ စကား ေပၚလာတာကိုး ..” ေဇာ္ေဇာ္က .. “ဒီလိုလည္းမဟုတ္ဘူးကြ .. အူမ မေတာင့္လည္း သီလဆိုတာ ေစာင့္ထိန္းရမယ့္ အမ်ိဳးေလ .. ထားပါေတာ့ .. တခ်ိဳ႕ သိပ္ကို ႏြမ္းပါးေနသူေတြ လုိအပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ သီလ မေစာင့္ထိန္းႏုိင္ဘူး ထားပါ .. တခ်ိဳ႕မ်ားက်ေတာ့ အူမလည္း ေတာင့္ပါရဲ႕ .. လြယ္လြယ္သာ ရမယ္ဆို ရတဲ့အခြင့္အေရးထက္ေတာင္ ပိုယူခ်င္ျပီး သီလေတြေဖာက္ေနတာက်ေတာ့ေရာ .. ဒါေၾကာင့္ လြယ္ရင္ သူၾကြယ္ေတာင္ မေနဘူးဆိုျပီး ျဖစ္လာတာေပါ့ ..” ေက်ာ္ေက်ာ္ - “အင္း .. ဒါလည္း ဟုတ္တာပဲ ..” ေဇာ္ေဇာ္ - “ဒါလည္း ဟုတ္တယ္ လုပ္မေနနဲ႕ .. သြားမယ္ ဆိုင္ .. ဆိုင္ဖြင့္ေနာက္က်ေနမယ္ ..” ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႕ ေဇာ္ေဇာ္က ေက်ာင္းျပီးတည္းက ကြန္ပ်ဴတာ မိတၱဴဆုိင္ေလး တပိုင္တႏိုင္ဖြင့္ထားရင္း သင္တန္းေတြ တေယာက္တလွည့္ တတ္ၾကတယ္ .. စိတ္ကူး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္စံုနဲ႕ အနာဂတ္ကို ေလွ်ာက္လွမ္းရင္းေပါ့ .. ေန႕လည္စာစားခ်ိန္ ခ်ိဳင့္ဆြဲစားတဲ့ဆီက လာပို႕ေပးတဲ့ ခ်ဥ္ရည္ဟင္းနဲ႕ ၾကက္သားဟင္းကို စားျပီး သူတို႕ ေရေႏြးခြက္ကိုယ္စီနဲ႕ ဆိုင္ေရွ႕က ဧည့္သည္ေတြလာရင္ ထိုင္ျပီးေစာင့္ႏုိင္ေအာင္ ခ်ထားတဲ့ ခံုေလးေတြမွာ ကိုယ္စီ၀င္ထုိင္လုိက္ၾကတယ္ .. ဆုိင္အျပင္ဘက္မွာလည္း မုန္႕ဟင္းခါး အစံုသုပ္ ဒုတ္ထိုးနဲ႕ ရာသီစာ အသီးေရာင္းတဲ့ အသည္ေတြ ကိုယ္စီ အထမ္းေလးေတြနဲ႕ .. ေန႕လည္စာ စားခ်ိန္ျဖစ္လို႕ ရံုးေပါင္းစံုက ၀န္ထမ္းေတြလည္း ဥဒဟို သြားလာေနၾကတယ္ .. သူတို႕ဆုိင္ေလး ရွိရာေနရာကိုက အခ်ိန္ျပည့္စည္ကားေနတတ္ေသးတာ .. အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ .. ေဇာ္ေဇာ္ - “ဖိုးေက်ာ္ .. ဟိုမွာ ၾကည့္စမ္း ..” ဖိုးေဇာ္ ျပတဲ့ေနရာကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ .. ဒုတ္ထိုးဆုိင္မွာ ဦးေလးၾကီးတေယာက္ ဒုတ္ထိုးေတြ ၀ယ္ေနတယ္ .. အ၀တ္စားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သိပ္မြဲမြဲေတေတလည္း မဟုတ္သလို အျပည့္စံုၾကီးလည္း မဟုတ္တဲ့ ပံုသ႑ာန္ .. ဆိုင္ေတြမွာ စားေနက် ေဖာက္သည္ေတြကို မ်က္မွန္း တန္းမိေနတာ မ်ားေပမယ့္ ခု လူၾကီးကိုေတာ့ ပထမဆံုး ျမင္ဘူးတာပဲ .. လက္ထဲက ဘာေတြထည့္ထားလို႕ ေဖာင္းကားေနမွန္း မသိတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္တဖက္ .. ဒုတ္ထိုးအိတ္ေတြတဖက္နဲ႕ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနရင္း လက္ထဲက ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက စကၠဴအိတ္ေလး ျပဳတ္က်သြားခဲ့တယ္ .. ဒုတ္ထိုးဗန္းေဘးနားတင္ ျဖစ္ေနတာမို႕ ျမင္လုိက္တဲ့သူကေတာ့ ဒုတ္ထိုးသည္ေလးပါပဲ .. အလ်င္အျမန္ပဲ ဒုတ္ထိုးသည္ေလးက ေကာက္ယူလုိက္တယ္ .. ျပီးေတာ့ ေဘး ဘယ္ညာၾကည့္ျပီး လူတုိင္း ကိုယ့္အလုပ္နဲ႕ ကိုယ္ရႈပ္ေနတာျမင္လုိက္မွ ဂ်ီးအထပ္ထပ္နဲ႕ အ၀တ္စုတ္မွာ သူ႕အဆီေ၀့ေနတဲ့ လက္ကို သုတ္ျပီး အိတ္ေလးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အထဲမွာ ၅၀၀၀ တန္ေတြ မရွိဘူးဆို ၁၀ရြက္ အရြက္ ၂၀ ေလာက္ .. စာအိတ္ေပၚမွာ စာတန္းေလးတခုရွိေနတာ က်ေနာ္တို႕ ၂ေယာက္လံုးျမင္ေပမယ့္ ဘာဆိုတာေတာ့ သိပ္မကြဲျပား .. ေကာင္ေလးလည္း ဖတ္ေနရင္း .. ျပီးမွ ခုနက လူၾကီး ထြက္သြားရာဘက္ကို အေျပးေလး လုိက္သြားေတာ့တယ္ .. က်ေနာ္တို႕ ၂ေယာက္လံုး စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ၾကည့္ေနမိတယ္ .. မၾကာဘူး ခဏအတြင္း ေကာင္ေလး ျပန္ေရာက္လာျပီး မ်က္ႏွာလည္း ျပံဳးရႊင္လို႕ သူ႕အလုပ္ေတြသူ ဆက္လုပ္ေနေတာ့တယ္ .. က်ေနာ္တို႕ ၂ေယာက္ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ ၾကည့္မိျပီး ေကာင္ေလးရဲ႕ သီလအေပၚ အသိမွတ္ျပဳ ေလးစားစိတ္ကိုယ္စီ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္ ..

ျပီးေတာ့ - ေဇာ္ေဇာ္ - “အဲဒါပဲကြ .. အူမ မေတာင့္လည္း သီလ ေစာင့္တဲ့သူ ဆိုတာ .. မင္းစဥ္းစားၾကည့္ အိတ္ထဲမွာ အနည္းဆံုးေတာ့ ၄ ၅ ေသာင္းေလာက္ ရွိႏုိင္တယ္ .. အဲဒီ၄ ၅ ေသာင္းဆိုတာ ဒီေကာင္ေလးအတြက္ ၁ရက္စာအျမတ္ထက္ မနည္းေလာက္ဘူးပဲ .. ဒါေပမယ့္ ေကာင္ေလးက သူ႕သီလကို ပိုတန္ဖိုး ထားခဲ့တယ္ .. သီလဆိုတာ သူ သိခ်င္မွလည္း သိႏုိင္ေပမယ့္ အနည္းဆံုး ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ ေၾကာင့္ပဲ ..” ေက်ာ္ေက်ာ္ - “ေအး .. ငါနားလည္လုိက္တာလည္း ေကာင္ေလး နဲနဲေတာ့ ေတြေ၀သြားပံုပဲ .. ဟုတ္တယ္ေလ ဘာမွ မလုပ္ရပဲ အလကား ေငြရမယ့္ ကိစၥကိုး .. ဒါေပမယ့္ စာအိတ္မွာေရးထားတာေလးဖတ္ျပီး ပိုင္ရွင္ဆီ သူေျပးေတာ့တာ .. အဲဒီ အိတ္ေလးဟာ လခထုတ္ထားတဲ့ စာအိတ္လား .. တစံုတေယာက္ကို ေပးဖို႕ စာအိတ္လား .. သူ႕ သားသမီးအတြက္ ေက်ာင္းလခ စာအိတ္လား .. အဲဒီစာအိတ္ေပၚမွာ ဘာစာမွ ရွိမေနခဲ့ရင္ေရာ .. ဒီေကာင္ေလး ဘယ္လိုဆက္လုပ္မလဲ မသိဘူးကြ ..” ေဇာ္ - “အင္း .. တကယ္လို႕ ဒီစာအိတ္ထဲက ေငြကို ယူျပီး သံုးလုိက္ရင္ အလြန္ဆံုး ၁လစာအသံုးေပါ့ကြာ .. ခု သူ႕လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ သူျပန္ေတြးတုိင္း ၾကည္ႏူးေနရမယ့္ အျဖစ္ .. ေကာင္ေလး မ်က္ႏွာၾကည့္ .. သူ႕လက္ထဲ ေငြရရခ်င္း သူခ်က္ခ်င္းေပ်ာ္ရင္ေပ်ာ္မယ္ သံုးရလုိ႕လည္း ေပ်ာ္ရင္ေပ်ာ္မယ္ .. ဒါေပမယ့္ သူ စာအိတ္ေလးကို ပိုင္ရွင္ဆီေပးျပီး ျပန္လာေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ .. ဒါဟာ ကိုယ့္အတၱနဲ႕ သူတပါး ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို အလဲအလွယ္ လုပ္လုိက္တာပဲ .. ဒီေပ်ာ္ရႊင္မႈက ပိုတည္ျမဲမယ္ ..” က်ေနာ္တို႕ ၂ေယာက္လံုး ကိုယ္စီအေတြး ထင္ျမင္ခ်က္ေတြနဲ႕အတူ ေကာင္ေလးရဲ႕ သီလအေပၚ ေလးစားဦးညႊတ္ရင္း .. ေနာက္ေန႕ေတြမွာလည္း အနီးနားက လူေတြရဲ႕ အက်င့္ စရိုက္ေတြကို ကိုယ္တုိင္ ဖတ္ရႈေလ့လာေနျဖစ္ပါဦးမယ္ ..

 **Moe Khar**

-စာအိတ္ေလးေပၚက စာ ??-

တခါက သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္ .. သူတို႕က ငယ္တည္းက ေပါင္းလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သလို တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ခင္မင္ ခ်စ္ခင္ျပီး အေတြးအျမင္ေတြလည္း ဖလွယ္ၾကတယ္တဲ့ .. ႏွစ္ေယာက္လံုးမွာ တူညီတဲ့ ၀ါသနာအက်င့္ တခုက အလြန္ပဲ အျငင္းအခုန္ သန္သတဲ့ .. သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႕ ေဇာ္ေဇာ္လို႕ ေခၚၾကပါစို႕ .. တေန႕ .. ေဇာ္ေဇာ္တို႕ အိမ္မွာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ဆံုေနတုန္း .. ေက်ာ္ေက်ာ္က သတင္းစာဖတ္ရင္း ျငီးတယ္ .. “သတင္းေတြမွာလည္းကြာ ျမင္ရၾကားရ တခုမွ သက္သာတယ္ မရွိပါလား .. ဟိုေနရာမွ လု လုိက္ ဒီေနရာမွာ လူသတ္မႈျဖစ္လုိက္ .. အေၾကာင္းကို ရွာလုိက္ရင္ ေငြလိုအပ္မႈေၾကာင့္ပဲ .. မိသားစု စား၀တ္ေနေရးလိုအပ္မႈေတြ ေၾကာင့္ပဲကြ .. အင္းးး ဒါေၾကာင့္ အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္မယ္ဆိုတဲ့ စကား ေပၚလာတာကိုး ..” ေဇာ္ေဇာ္က .. “ဒီလိုလည္းမဟုတ္ဘူးကြ .. အူမ မေတာင့္လည္း သီလဆိုတာ ေစာင့္ထိန္းရမယ့္ အမ်ိဳးေလ .. ထားပါေတာ့ .. တခ်ိဳ႕ သိပ္ကို ႏြမ္းပါးေနသူေတြ လုိအပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ သီလ မေစာင့္ထိန္းႏုိင္ဘူး ထားပါ .. တခ်ိဳ႕မ်ားက်ေတာ့ အူမလည္း ေတာင့္ပါရဲ႕ .. လြယ္လြယ္သာ ရမယ္ဆို ရတဲ့အခြင့္အေရးထက္ေတာင္ ပိုယူခ်င္ျပီး သီလေတြေဖာက္ေနတာက်ေတာ့ေရာ .. ဒါေၾကာင့္ လြယ္ရင္ သူၾကြယ္ေတာင္ မေနဘူးဆိုျပီး ျဖစ္လာတာေပါ့ ..” ေက်ာ္ေက်ာ္ - “အင္း .. ဒါလည္း ဟုတ္တာပဲ ..” ေဇာ္ေဇာ္ - “ဒါလည္း ဟုတ္တယ္ လုပ္မေနနဲ႕ .. သြားမယ္ ဆိုင္ .. ဆိုင္ဖြင့္ေနာက္က်ေနမယ္ ..” ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႕ ေဇာ္ေဇာ္က ေက်ာင္းျပီးတည္းက ကြန္ပ်ဴတာ မိတၱဴဆုိင္ေလး တပိုင္တႏိုင္ဖြင့္ထားရင္း သင္တန္းေတြ တေယာက္တလွည့္ တတ္ၾကတယ္ .. စိတ္ကူး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္စံုနဲ႕ အနာဂတ္ကို ေလွ်ာက္လွမ္းရင္းေပါ့ .. ေန႕လည္စာစားခ်ိန္ ခ်ိဳင့္ဆြဲစားတဲ့ဆီက လာပို႕ေပးတဲ့ ခ်ဥ္ရည္ဟင္းနဲ႕ ၾကက္သားဟင္းကို စားျပီး သူတို႕ ေရေႏြးခြက္ကိုယ္စီနဲ႕ ဆိုင္ေရွ႕က ဧည့္သည္ေတြလာရင္ ထိုင္ျပီးေစာင့္ႏုိင္ေအာင္ ခ်ထားတဲ့ ခံုေလးေတြမွာ ကိုယ္စီ၀င္ထုိင္လုိက္ၾကတယ္ .. ဆုိင္အျပင္ဘက္မွာလည္း မုန္႕ဟင္းခါး အစံုသုပ္ ဒုတ္ထိုးနဲ႕ ရာသီစာ အသီးေရာင္းတဲ့ အသည္ေတြ ကိုယ္စီ အထမ္းေလးေတြနဲ႕ .. ေန႕လည္စာ စားခ်ိန္ျဖစ္လို႕ ရံုးေပါင္းစံုက ၀န္ထမ္းေတြလည္း ဥဒဟို သြားလာေနၾကတယ္ .. သူတို႕ဆုိင္ေလး ရွိရာေနရာကိုက အခ်ိန္ျပည့္စည္ကားေနတတ္ေသးတာ .. အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ .. ေဇာ္ေဇာ္ - “ဖိုးေက်ာ္ .. ဟိုမွာ ၾကည့္စမ္း ..” ဖိုးေဇာ္ ျပတဲ့ေနရာကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ .. ဒုတ္ထိုးဆုိင္မွာ ဦးေလးၾကီးတေယာက္ ဒုတ္ထိုးေတြ ၀ယ္ေနတယ္ .. အ၀တ္စားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သိပ္မြဲမြဲေတေတလည္း မဟုတ္သလို အျပည့္စံုၾကီးလည္း မဟုတ္တဲ့ ပံုသ႑ာန္ .. ဆိုင္ေတြမွာ စားေနက် ေဖာက္သည္ေတြကို မ်က္မွန္း တန္းမိေနတာ မ်ားေပမယ့္ ခု လူၾကီးကိုေတာ့ ပထမဆံုး ျမင္ဘူးတာပဲ .. လက္ထဲက ဘာေတြထည့္ထားလို႕ ေဖာင္းကားေနမွန္း မသိတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္တဖက္ .. ဒုတ္ထိုးအိတ္ေတြတဖက္နဲ႕ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနရင္း လက္ထဲက ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက စကၠဴအိတ္ေလး ျပဳတ္က်သြားခဲ့တယ္ .. ဒုတ္ထိုးဗန္းေဘးနားတင္ ျဖစ္ေနတာမို႕ ျမင္လုိက္တဲ့သူကေတာ့ ဒုတ္ထိုးသည္ေလးပါပဲ .. အလ်င္အျမန္ပဲ ဒုတ္ထိုးသည္ေလးက ေကာက္ယူလုိက္တယ္ .. ျပီးေတာ့ ေဘး ဘယ္ညာၾကည့္ျပီး လူတုိင္း ကိုယ့္အလုပ္နဲ႕ ကိုယ္ရႈပ္ေနတာျမင္လုိက္မွ ဂ်ီးအထပ္ထပ္နဲ႕ အ၀တ္စုတ္မွာ သူ႕အဆီေ၀့ေနတဲ့ လက္ကို သုတ္ျပီး အိတ္ေလးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အထဲမွာ ၅၀၀၀ တန္ေတြ မရွိဘူးဆို ၁၀ရြက္ အရြက္ ၂၀ ေလာက္ .. စာအိတ္ေပၚမွာ စာတန္းေလးတခုရွိေနတာ က်ေနာ္တို႕ ၂ေယာက္လံုးျမင္ေပမယ့္ ဘာဆိုတာေတာ့ သိပ္မကြဲျပား .. ေကာင္ေလးလည္း ဖတ္ေနရင္း .. ျပီးမွ ခုနက လူၾကီး ထြက္သြားရာဘက္ကို အေျပးေလး လုိက္သြားေတာ့တယ္ .. က်ေနာ္တို႕ ၂ေယာက္လံုး စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ၾကည့္ေနမိတယ္ .. မၾကာဘူး ခဏအတြင္း ေကာင္ေလး ျပန္ေရာက္လာျပီး မ်က္ႏွာလည္း ျပံဳးရႊင္လို႕ သူ႕အလုပ္ေတြသူ ဆက္လုပ္ေနေတာ့တယ္ .. က်ေနာ္တို႕ ၂ေယာက္ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ ၾကည့္မိျပီး ေကာင္ေလးရဲ႕ သီလအေပၚ အသိမွတ္ျပဳ ေလးစားစိတ္ကိုယ္စီ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္ ..

ျပီးေတာ့ - ေဇာ္ေဇာ္ - “အဲဒါပဲကြ .. အူမ မေတာင့္လည္း သီလ ေစာင့္တဲ့သူ ဆိုတာ .. မင္းစဥ္းစားၾကည့္ အိတ္ထဲမွာ အနည္းဆံုးေတာ့ ၄ ၅ ေသာင္းေလာက္ ရွိႏုိင္တယ္ .. အဲဒီ၄ ၅ ေသာင္းဆိုတာ ဒီေကာင္ေလးအတြက္ ၁ရက္စာအျမတ္ထက္ မနည္းေလာက္ဘူးပဲ .. ဒါေပမယ့္ ေကာင္ေလးက သူ႕သီလကို ပိုတန္ဖိုး ထားခဲ့တယ္ .. သီလဆိုတာ သူ သိခ်င္မွလည္း သိႏုိင္ေပမယ့္ အနည္းဆံုး ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ ေၾကာင့္ပဲ ..” ေက်ာ္ေက်ာ္ - “ေအး .. ငါနားလည္လုိက္တာလည္း ေကာင္ေလး နဲနဲေတာ့ ေတြေ၀သြားပံုပဲ .. ဟုတ္တယ္ေလ ဘာမွ မလုပ္ရပဲ အလကား ေငြရမယ့္ ကိစၥကိုး .. ဒါေပမယ့္ စာအိတ္မွာေရးထားတာေလးဖတ္ျပီး ပိုင္ရွင္ဆီ သူေျပးေတာ့တာ .. အဲဒီ အိတ္ေလးဟာ လခထုတ္ထားတဲ့ စာအိတ္လား .. တစံုတေယာက္ကို ေပးဖို႕ စာအိတ္လား .. သူ႕ သားသမီးအတြက္ ေက်ာင္းလခ စာအိတ္လား .. အဲဒီစာအိတ္ေပၚမွာ ဘာစာမွ ရွိမေနခဲ့ရင္ေရာ .. ဒီေကာင္ေလး ဘယ္လိုဆက္လုပ္မလဲ မသိဘူးကြ ..” ေဇာ္ - “အင္း .. တကယ္လို႕ ဒီစာအိတ္ထဲက ေငြကို ယူျပီး သံုးလုိက္ရင္ အလြန္ဆံုး ၁လစာအသံုးေပါ့ကြာ .. ခု သူ႕လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ သူျပန္ေတြးတုိင္း ၾကည္ႏူးေနရမယ့္ အျဖစ္ .. ေကာင္ေလး မ်က္ႏွာၾကည့္ .. သူ႕လက္ထဲ ေငြရရခ်င္း သူခ်က္ခ်င္းေပ်ာ္ရင္ေပ်ာ္မယ္ သံုးရလုိ႕လည္း ေပ်ာ္ရင္ေပ်ာ္မယ္ .. ဒါေပမယ့္ သူ စာအိတ္ေလးကို ပိုင္ရွင္ဆီေပးျပီး ျပန္လာေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ .. ဒါဟာ ကိုယ့္အတၱနဲ႕ သူတပါး ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို အလဲအလွယ္ လုပ္လုိက္တာပဲ .. ဒီေပ်ာ္ရႊင္မႈက ပိုတည္ျမဲမယ္ ..” က်ေနာ္တို႕ ၂ေယာက္လံုး ကိုယ္စီအေတြး ထင္ျမင္ခ်က္ေတြနဲ႕အတူ ေကာင္ေလးရဲ႕ သီလအေပၚ ေလးစားဦးညႊတ္ရင္း .. ေနာက္ေန႕ေတြမွာလည္း အနီးနားက လူေတြရဲ႕ အက်င့္ စရိုက္ေတြကို ကိုယ္တုိင္ ဖတ္ရႈေလ့လာေနျဖစ္ပါဦးမယ္ ..

 **Moe Khar**