ရဲေခါင္ေျပာက္က်ား ေခ်ေဂြဗားရား က်ဆံုးခဲ့ရေသာ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၉ ရက္ေန႕ကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာ ၉ ရက္ေန႔မွစ၍ အဖိႏွိပ္ခံျမန္မာျပည္သားမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္လ်က္ ျမန္မာျပည္သားဘေလာ့ဂ္ကို အမွတ္တရ တင္ဆက္လိုက္ပါသည္။ ** ခြန္အားမွ်ေ၀... တို႔တေတြသည္... မလြဲမေသြ ျပည္သူေတြအတြက္... **

Saturday, March 22, 2014

===စကၠဴေခါက္ကေလး===

>
ေန႔ရက္အခ်ဳိ႕ရဲ႕ ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္ေတြမွာ အိမ္ကို ခင္ပြန္းသည္ ကိုရင္ညိဳနဲ႔အတူ ညေနေစ်း ၀င္၀ယ္အၿပီး၊ ပန္းဆိုးတမ္းဂံုးေက်ာ္တံတားအတိုင္း ကၽြန္မတို႔ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔လံုးရံုးမွာထိုင္ၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့ရသမွ်၊ ညေနလမ္းေလွ်ာက္ခ်ိန္က ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ အတြက္ ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ ႏွစ္သက္စရာ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ေလးပါပဲ။ ႏွစ္ေယာက္သား လမ္းတေလွ်ာက္ စကားေတြ ေျပာလို႔ရတယ္။ တစ္ေန႔တာ updateေတြ ဖလွယ္လို႔ရတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ လုပ္စရာကိစၥေတြ ေျပာလို႔ရတယ္။ ဒီထက္ပိုလို႔ ပ်ားပမ္းခတ္ေနတဲ့ လမ္းသြားလမ္းလာေတြဆီကေန သြားရင္းလာရင္း စာေရးဖို႔ ကုန္ၾကမ္းရွာလို႔ရတယ္။ တစ္ေန႔ညေနခင္း။ ႏွစ္ေယာက္သား ကုန္းတံတားေပၚ ျဖတ္ေနပါၿပီ။ ေလျပည္က ဆံပင္ေတြ ေမ်ာလြင့္ေနေအာင္ တျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနေတာ့ ေအးျမၿပီး အေမာေျပရပါတယ္။ ကုန္းတံတားေပၚမွာ ကားေတြက တစ္စီးၿပီးတစ္စီး အဆက္မျပတ္ သြားလို႔ေပါ့။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ အခိုက္အတန္႔ေလးမွာပဲ……။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ အခိုက္အတန္႔ေလးမွာပဲ၊ ေဘးကေနျဖတ္သြားတဲ့ ဒိုင္နာကားအျဖဴတစ္စီး။ ၾကည့္ရတာ ရံုးကားတစ္စီးျဖစ္ပံုရတယ္။ အဲ့ဒီကားရဲ႕ ေရွ႔ခန္းျပဴတင္းေပါက္ကေန စာရြက္ေခါက္ အျဖဴေရာင္တစ္စ လြင့္က်လာပါတယ္။ စာရြက္ေခါက္ေလးက အလ်င္မျပတ္ေမာင္းေနတဲ့ ကားေတြရဲ႕ ျဖတ္သန္းသြားတဲ့အရွိန္ၾကားမွာ ကတၱရာလမ္းမေပၚ မက်ႏိုင္ပဲ ေ၀့ကာ ၀ဲကာ ေမ်ာကာ လြင့္ကာနဲ႔ ေလထဲမွာ လြင့္ေနတယ္။ အဲ့ဒီ အႏွီ လြင့္ေမ်ာပ်ံ၀ဲေနတဲ့ စာရြက္ကို ျမင္လိုက္သူက လမ္းေလွ်ာက္တိုင္း မ်က္လံုးအၿငိမ္မေန ဟိုသည္ၾကည့္ ကုန္ၾကမ္းရွာေနတတ္တဲ့ ျမေသြးနီ။
“ စာရြက္…ျပဳတ္က်ၿပီ.. ျပဳတ္က်ၿပီ… ” “ ကိုရင္ညိဳေရ… ကားနံပါတ္မွတ္.. ကားနံပါတ္မွတ္…” “ ဟယ္… လူေတြကလဲ ကားေပၚက က်လို႔က်မွန္းေတာင္ မသိၾကဘူး.. ဒုကၡပဲ..” “ ေဟာ.. လြင့္သြားၿပီ… ဟယ္..ေနာက္ကကား..ေနာက္ကကား.. အဲ..ေတာ္ေသးတယ္… ” “ဟင္… တစ္ကားၿပီးတစ္ကားျဖတ္ေနေတာ့ သူ႔ခမ်ာ လြင့္ေနလိုက္တာ…၊ စာရြက္က ဘာေတြမ်ား အေရးႀကီးလဲ မသိဘူး..” အထက္ပါ စကားရပ္မ်ားကို တစ္ေယာက္ထဲ တတြတ္တြတ္ တရစပ္ ေျပာရင္း၊ ပုခံုးေပၚက လြယ္ထားတဲ့အိတ္၊ လက္ထဲက ဆြဲထားတဲ့အိတ္၊ ၀န္စည္စလည္မ်ားကိုေတာင္ ေမ့ၿပီး ျမေသြးနီ တစ္ေယာက္ စာရြက္ေလးေမ်ာလြင့္ရာ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း မေျပးယံုတမယ္ ကုန္းတံတား ပလက္ေဖာင္းထက္က အေျပးေလွ်ာက္ရင္း လိုက္ပါလာပါတယ္။ ျမေသြးနီရဲ႕နေဘးက ကိုရင္ညိဳလဲ မေနႏိုင္ေတာ့။ ဘုမသိဘမသိ ေျပာတဲ့အတိုင္း ကားနံပါတ္ကို ခ်က္ခ်င္းမွတ္ရင္း ဆံထံုးေနာက္ေသွ်ာင္ပါ အေျပးအလႊား လိုက္ပါလို႔ေပါ့။ အဓိကက အျမင္မေတာ္ မေနႏိုင္ႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ၀င္၀င္ပါတတ္တဲ့ ျမေသြးနီရဲ႕ဗီဇစိတ္။ တစ္ခဏခ်င္း ျမန္ႏႈန္းျမင့္ၿပီး ေတြးမိလိုက္တာက ဒီစာရြက္သာ အေရးႀကီးတဲ့ စာခ်ဳပ္စာတမ္းတစ္ရြက္ (သို႔) အထက္လူႀကီးရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္တစ္ေစာင္ (သို႔) အေမအိုတစ္ေယာက္ရဲ႕အေ၀းက သားတစ္ေယာက္အတြက္ ေရးထားတဲ့စာ၊ အို..ယုတ္စြအဆံုး ခ်စ္သူတစ္ေယာက္အတြက္ ေမတၱာေတြရင္ဖြင့္ထားတဲ့ စာတစ္ေစာင္မ်ား ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မတုန္း။ “ အဲ့ဒီစာရြက္ ဘာလုပ္ဦးမလို႔တုန္း ေဒၚျမေသြးနီ…၊ ကားနံပါတ္က ဘာလို႔ မွတ္ရသတုန္း၊ လုပ္ျပန္ၿပီကြာ ” ကိုရင္ညိဳတစ္ေယာက္ ညေနေစ်းက ၀ယ္လာတဲ့ ေစ်းအိတ္ကို မႏိုင္မနင္းသယ္ရလို႔ ညစ္ေနခ်ိန္ ဒီကိစၥေပၚလာလို႔ ခ်က္ခ်င္း ကြန္ပလိန္႔တက္တယ္။ “ အို.. ကိုရင္ညိဳရယ္… ရွင္မသိပါဘူး… ဒီစာရြက္က လူတစ္ေယာက္ေယာက္အတြက္ အေရးႀကီးေန.. ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မလဲေတာ္” ေျပာေနရင္းက စာရြက္ေလးက လမ္းမရဲ႕ အလယ္မ်ဥ္းနားေပၚ ေ၀့၀ဲက်သြားတာ ျမေသြးနီ ျမင္လိုက္ရတယ္။ ဘယ္ရမလဲ။ ပလက္ေဖာင္းကေန လမ္းမဆီ ခ်က္ခ်င္း ဆင္းလိုက္တယ္။ “”””” ပြမ္မ္မ္မ္မ္……..””””” “
ဟာ… ေသေတာ့မွာပဲ……”

 က်ယ္ေလာင္တဲ့ ကားဟြန္းသံရွည္နဲ႔အတူ ကိုရင္ညိဳရဲ႕ေအာ္သံနဲ႔ လက္ေမာင္းကို ေဆာင့္ဆြဲတာခံလိုက္ရလို႔ ကတၱရာလမ္းမေပၚ ေျခခ်မယ့္ ျမေသြးနီတစ္ေယာက္ ေနာက္ျပန္ ဆုတ္ရင္း ပလက္ေဖာင္းေပၚ ျပန္ေရာက္သြားရတယ္။ ကားႀကီးက ၀ူးခနဲေဘးကျဖတ္ေမာင္းသြားမွ ရင္ေတြ တထိတ္ထိတ္ခုန္သြားရတယ္။ တစ္ခုခုလုပ္ခ်င္ၿပီဆို ခ်က္ခ်င္းလုပ္လိုက္ရမွ ေက်နပ္တတ္တဲ့ ျမေသြးနီအဖို႔၊ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုရင္ညိဳရဲ႕စိုးရိမ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးထက္ လမ္းမအလယ္ေခါင္မွာ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ စာရြက္ေလးက ျမေသြးနီကို ပိုလို႔ စြဲေဆာင္ထားပါၿပီ။ ပတ္၀န္းက်င္ကို အကဲခတ္လိုက္ေတာ့၊ ကုန္းတံတားေပၚမွာ ျဖတ္သန္းသြားလာေနၾကတဲ့ လူအမ်ားက ပံုမွန္သြားလာလို႔။ ျမေသြးနီတို ႔ႏွစ္ေယာက္သာ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းသိတဲ့ စာရြက္ေလးတစ္ရြက္အတြက္နဲ႔ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ေနတာ။ “ ကိုရင္ညိဳ.. စာရြက္ေလးကို မ်က္ေျခမျပတ္ေစနဲ႔၊ ကားရွင္းတာနဲ႔ ရေအာင္ေကာက္မယ္၊ ခုန ကားနံပတ္လဲ မေမ့ေအာင္ မွတ္ထားဦး..၊ အေရးႀကီးစာရြက္ဆို ကားနံပတ္ကေန ေျခရာခံလိုက္ၿပီး ရွာပို႔ေပးလို႔ရတာေပါ့” အေရးႀကီးစစ္ဆင္ေရးတစ္ခုကို ကိုယ္တိုင္ကြပ္ကဲညႊန္ၾကားေနတဲ့ ပံုစံနဲ႔ ေျပာေနမိတာမို႔ ကိုရင္ညိဳလည္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ပံုေပါက္ေနေပမယ့္ အေၾကာင္းသိေတြမို႔ ကားနံပါတ္ကို မေမ့ေအာင္တတြတ္တြတ္ရြတ္ရင္း စာရြက္ေလးကို မ်က္ေျခမျပတ္ၾကည့္လို႕။ မ်က္လံုးႏွစ္စံုရဲ႕ ေအာက္က စာရြက္ေလးက လမ္းမအလယ္မွာ အနားစေလးမ်ားပင္ လႈပ္လို႔ ၊ သူ႔ကို လာပါ၊ ေကာက္ယူလွည့္ပါလို႔ ေတာင္းဆိုေနသေယာင္ေယာင္။ ကုန္းတံတားေပၚမွာ ကားေတြကလည္း အဆက္မျပတ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကုန္းတံတားေပၚကို ဟီးႏိုးကားႀကီးတစ္စီး အရွိန္နဲ႔ေမာင္းတက္လာျပန္တယ္။ ကားရဲ႕ ျဖတ္သြားတဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ခရီးတေထာက္နားေနတဲ့ လမ္းမအလယ္က စာရြက္ေလးက ေလထဲမွာ ေ၀့ရ၀ဲရျပန္တယ္။ စာရြက္ေလးက ေ၀့ကာ၊ ၀ဲကာ။ မ်က္လံုးႏွစ္စံုနဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ကလဲ စာရြက္ေလးေနာက္သို႔ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ထပ္ခ်ပ္မကြာ။ ကံအားေလ်ာ္စြာ စာရြက္ေလးက ျမေသြးနီတို႔ဘက္ အေရွ႕ႏွစ္ကိုက္ေလာက္အကြာ ပလက္ေဖာင္းရဲ႕နေဘးကို က်သြားတယ္။ ကိုရင္ညိဳလဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ မတားလိုက္ႏိုင္ပါဘူး။ စာရြက္ေလးရဲ႕အနားကို ဘယ္လိုကဘယ္လို ေရာက္သြားမွန္း မသိလိုက္ဘူး။ အဆံုးမွာ ေအဖိုးဆိုဒ္ စာရြက္ေခါက္ေလးက ျမေသြးနီရဲ႕လက္၀ယ္ ပိုင္ပိုင္ ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။ က်စ္ခနဲ စစ္ဆင္ေရး ေအာင္ျမင္သြားေၾကာင္း အသံျပဳရင္း ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ စာရြက္ေခါက္ေလးကို ကိုရင္ညိဳကို လွမ္းျပလိုက္ ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စာရြက္ေခါက္ေလးကို ဖြင့္ဖတ္လိုက္မိတယ္။ အဲ့သလို ဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ျမေသြးနီတစ္ေယာက္ ဘာမေျပာညာမေျပာ စာရြက္ေခါက္ကို လြယ္ထားတဲ့အိတ္ထဲ ခ်က္ခ်င္း ထည့္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဘာက္ဆတ္ ေဘာက္ဆတ္နဲ႔ ငါးမိနစ္သာသာ ေလွ်ာက္ရင္ေရာက္တဲ့ အိမ္ဆီကို စကားမေျပာဘာမေျပာနဲ႔ သုတ္ေခ်တင္ေတာ့ တယ္။ ေနခဲ့ေတာ့ ကိုရင္ညိဳ။ ကိုရင္ညိဳက အေနာက္က လိုက္လာရင္းက “ ေဒၚျမေသြးနီ.. ဘာေတြ ေရးထားလို႕လဲ… .ေျပာဦးေလ… ေျပာပါဦး… ဒီမွာ မွတ္ထားတဲ့ ကားနံပါတ္ယူဦး…ေဟ့… ေျပာဦးေလ…” ဆို ေျပာရင္း တရြတ္တိုက္ပါလာပါတယ္။ ျမေသြးနီဘာမွ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ မေျပာဆို ဘာဆိုဘာမွကို မေျပာခ်င္ေတာ့တာ။ “ဟား…ဟား…..ဟား……….ဟား..” အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကိုရင္ညိဳရဲ႕ခြက္ထိုးခြက္လန္ ဟားတိုက္ ရယ္ေမာေနသံကို ေနာက္ေဖးခန္းမွာ ေရေသာက္ေနရင္းက မခံခ်ိမခံသာနဲ႔ ျမေသြးနီ ၾကားေနရတယ္။ ေသခ်ာတယ္။ အိမ္ေရွ႔စားပြဲေပၚက ခုန စာေခါက္ကို သူဖတ္မိသြားေလာက္ေရာေပါ့။ သူက ရယ္ေမာေနႏိုင္ေပမဲ့၊ လက္ေတြ႔သမား ျမေသြးနီမွာေတာ့ အသည္းတထိတ္ထိတ္နဲ႔ အရယူခဲ့ရတဲ့ ဒီစာရြက္ေလးအတြက္ ရယ္ရမလို၊ ငိုရမလို ခံစားခ်က္ကတစ္ဘက္၊ စာရြက္ပါအတိုင္း လုပ္ရင္ေကာင္းမလား၊ မလုပ္ရင္ေရာ ဘာမ်ားျဖစ္ေလမလဲဆိုတဲ့ စႏိုးစေနာင့္စိတ္က တစ္ဘက္နဲ႔။ ၾကည့္ဦးေလ စာရြက္ထဲမွာ ေရးထားတာက ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ အသည္းယားစရာ ေကာင္းလိုက္ေလသလဲဆိုတာ။ “ ဤစာပါ ဘုရားစာကို (၉)ရက္တိတိ ပုတီး(၉)ပတ္စိတ္ကာ (၉)ရက္ သတ္သတ္လြတ္စားၿပီး သင့္မိတ္ေဆြ (၉)ေယာက္သို႔ (၉)ရက္အတြင္း ေ၀ပါ။ ဤစာကိုေ၀ေသာ မႏၱေလးမွ ဟင္းရြက္သည္တစ္ေယာက္ သိန္း၁၅၀၀ဆုေပါက္သည္။ မေ၀ေသာသူသည္………”။ 


*ျမေသြးနီ*

ေန႔ရက္အခ်ဳိ႕ရဲ႕ ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္ေတြမွာ အိမ္ကို ခင္ပြန္းသည္ ကိုရင္ညိဳနဲ႔အတူ ညေနေစ်း ၀င္၀ယ္အၿပီး၊ ပန္းဆိုးတမ္းဂံုးေက်ာ္တံတားအတိုင္း ကၽြန္မတို႔ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔လံုးရံုးမွာထိုင္ၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့ရသမွ်၊ ညေနလမ္းေလွ်ာက္ခ်ိန္က ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ အတြက္ ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ ႏွစ္သက္စရာ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ေလးပါပဲ။ ႏွစ္ေယာက္သား လမ္းတေလွ်ာက္ စကားေတြ ေျပာလို႔ရတယ္။ တစ္ေန႔တာ updateေတြ ဖလွယ္လို႔ရတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ လုပ္စရာကိစၥေတြ ေျပာလို႔ရတယ္။ ဒီထက္ပိုလို႔ ပ်ားပမ္းခတ္ေနတဲ့ လမ္းသြားလမ္းလာေတြဆီကေန သြားရင္းလာရင္း စာေရးဖို႔ ကုန္ၾကမ္းရွာလို႔ရတယ္။ တစ္ေန႔ညေနခင္း။ ႏွစ္ေယာက္သား ကုန္းတံတားေပၚ ျဖတ္ေနပါၿပီ။ ေလျပည္က ဆံပင္ေတြ ေမ်ာလြင့္ေနေအာင္ တျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနေတာ့ ေအးျမၿပီး အေမာေျပရပါတယ္။ ကုန္းတံတားေပၚမွာ ကားေတြက တစ္စီးၿပီးတစ္စီး အဆက္မျပတ္ သြားလို႔ေပါ့။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ အခိုက္အတန္႔ေလးမွာပဲ……။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ အခိုက္အတန္႔ေလးမွာပဲ၊ ေဘးကေနျဖတ္သြားတဲ့ ဒိုင္နာကားအျဖဴတစ္စီး။ ၾကည့္ရတာ ရံုးကားတစ္စီးျဖစ္ပံုရတယ္။ အဲ့ဒီကားရဲ႕ ေရွ႔ခန္းျပဴတင္းေပါက္ကေန စာရြက္ေခါက္ အျဖဴေရာင္တစ္စ လြင့္က်လာပါတယ္။ စာရြက္ေခါက္ေလးက အလ်င္မျပတ္ေမာင္းေနတဲ့ ကားေတြရဲ႕ ျဖတ္သန္းသြားတဲ့အရွိန္ၾကားမွာ ကတၱရာလမ္းမေပၚ မက်ႏိုင္ပဲ ေ၀့ကာ ၀ဲကာ ေမ်ာကာ လြင့္ကာနဲ႔ ေလထဲမွာ လြင့္ေနတယ္။ အဲ့ဒီ အႏွီ လြင့္ေမ်ာပ်ံ၀ဲေနတဲ့ စာရြက္ကို ျမင္လိုက္သူက လမ္းေလွ်ာက္တိုင္း မ်က္လံုးအၿငိမ္မေန ဟိုသည္ၾကည့္ ကုန္ၾကမ္းရွာေနတတ္တဲ့ ျမေသြးနီ။
“ စာရြက္…ျပဳတ္က်ၿပီ.. ျပဳတ္က်ၿပီ… ” “ ကိုရင္ညိဳေရ… ကားနံပါတ္မွတ္.. ကားနံပါတ္မွတ္…” “ ဟယ္… လူေတြကလဲ ကားေပၚက က်လို႔က်မွန္းေတာင္ မသိၾကဘူး.. ဒုကၡပဲ..” “ ေဟာ.. လြင့္သြားၿပီ… ဟယ္..ေနာက္ကကား..ေနာက္ကကား.. အဲ..ေတာ္ေသးတယ္… ” “ဟင္… တစ္ကားၿပီးတစ္ကားျဖတ္ေနေတာ့ သူ႔ခမ်ာ လြင့္ေနလိုက္တာ…၊ စာရြက္က ဘာေတြမ်ား အေရးႀကီးလဲ မသိဘူး..” အထက္ပါ စကားရပ္မ်ားကို တစ္ေယာက္ထဲ တတြတ္တြတ္ တရစပ္ ေျပာရင္း၊ ပုခံုးေပၚက လြယ္ထားတဲ့အိတ္၊ လက္ထဲက ဆြဲထားတဲ့အိတ္၊ ၀န္စည္စလည္မ်ားကိုေတာင္ ေမ့ၿပီး ျမေသြးနီ တစ္ေယာက္ စာရြက္ေလးေမ်ာလြင့္ရာ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း မေျပးယံုတမယ္ ကုန္းတံတား ပလက္ေဖာင္းထက္က အေျပးေလွ်ာက္ရင္း လိုက္ပါလာပါတယ္။ ျမေသြးနီရဲ႕နေဘးက ကိုရင္ညိဳလဲ မေနႏိုင္ေတာ့။ ဘုမသိဘမသိ ေျပာတဲ့အတိုင္း ကားနံပါတ္ကို ခ်က္ခ်င္းမွတ္ရင္း ဆံထံုးေနာက္ေသွ်ာင္ပါ အေျပးအလႊား လိုက္ပါလို႔ေပါ့။ အဓိကက အျမင္မေတာ္ မေနႏိုင္ႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ၀င္၀င္ပါတတ္တဲ့ ျမေသြးနီရဲ႕ဗီဇစိတ္။ တစ္ခဏခ်င္း ျမန္ႏႈန္းျမင့္ၿပီး ေတြးမိလိုက္တာက ဒီစာရြက္သာ အေရးႀကီးတဲ့ စာခ်ဳပ္စာတမ္းတစ္ရြက္ (သို႔) အထက္လူႀကီးရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္တစ္ေစာင္ (သို႔) အေမအိုတစ္ေယာက္ရဲ႕အေ၀းက သားတစ္ေယာက္အတြက္ ေရးထားတဲ့စာ၊ အို..ယုတ္စြအဆံုး ခ်စ္သူတစ္ေယာက္အတြက္ ေမတၱာေတြရင္ဖြင့္ထားတဲ့ စာတစ္ေစာင္မ်ား ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မတုန္း။ “ အဲ့ဒီစာရြက္ ဘာလုပ္ဦးမလို႔တုန္း ေဒၚျမေသြးနီ…၊ ကားနံပါတ္က ဘာလို႔ မွတ္ရသတုန္း၊ လုပ္ျပန္ၿပီကြာ ” ကိုရင္ညိဳတစ္ေယာက္ ညေနေစ်းက ၀ယ္လာတဲ့ ေစ်းအိတ္ကို မႏိုင္မနင္းသယ္ရလို႔ ညစ္ေနခ်ိန္ ဒီကိစၥေပၚလာလို႔ ခ်က္ခ်င္း ကြန္ပလိန္႔တက္တယ္။ “ အို.. ကိုရင္ညိဳရယ္… ရွင္မသိပါဘူး… ဒီစာရြက္က လူတစ္ေယာက္ေယာက္အတြက္ အေရးႀကီးေန.. ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မလဲေတာ္” ေျပာေနရင္းက စာရြက္ေလးက လမ္းမရဲ႕ အလယ္မ်ဥ္းနားေပၚ ေ၀့၀ဲက်သြားတာ ျမေသြးနီ ျမင္လိုက္ရတယ္။ ဘယ္ရမလဲ။ ပလက္ေဖာင္းကေန လမ္းမဆီ ခ်က္ခ်င္း ဆင္းလိုက္တယ္။ “”””” ပြမ္မ္မ္မ္မ္……..””””” “
ဟာ… ေသေတာ့မွာပဲ……”

 က်ယ္ေလာင္တဲ့ ကားဟြန္းသံရွည္နဲ႔အတူ ကိုရင္ညိဳရဲ႕ေအာ္သံနဲ႔ လက္ေမာင္းကို ေဆာင့္ဆြဲတာခံလိုက္ရလို႔ ကတၱရာလမ္းမေပၚ ေျခခ်မယ့္ ျမေသြးနီတစ္ေယာက္ ေနာက္ျပန္ ဆုတ္ရင္း ပလက္ေဖာင္းေပၚ ျပန္ေရာက္သြားရတယ္။ ကားႀကီးက ၀ူးခနဲေဘးကျဖတ္ေမာင္းသြားမွ ရင္ေတြ တထိတ္ထိတ္ခုန္သြားရတယ္။ တစ္ခုခုလုပ္ခ်င္ၿပီဆို ခ်က္ခ်င္းလုပ္လိုက္ရမွ ေက်နပ္တတ္တဲ့ ျမေသြးနီအဖို႔၊ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုရင္ညိဳရဲ႕စိုးရိမ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးထက္ လမ္းမအလယ္ေခါင္မွာ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ စာရြက္ေလးက ျမေသြးနီကို ပိုလို႔ စြဲေဆာင္ထားပါၿပီ။ ပတ္၀န္းက်င္ကို အကဲခတ္လိုက္ေတာ့၊ ကုန္းတံတားေပၚမွာ ျဖတ္သန္းသြားလာေနၾကတဲ့ လူအမ်ားက ပံုမွန္သြားလာလို႔။ ျမေသြးနီတို ႔ႏွစ္ေယာက္သာ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းသိတဲ့ စာရြက္ေလးတစ္ရြက္အတြက္နဲ႔ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ေနတာ။ “ ကိုရင္ညိဳ.. စာရြက္ေလးကို မ်က္ေျခမျပတ္ေစနဲ႔၊ ကားရွင္းတာနဲ႔ ရေအာင္ေကာက္မယ္၊ ခုန ကားနံပတ္လဲ မေမ့ေအာင္ မွတ္ထားဦး..၊ အေရးႀကီးစာရြက္ဆို ကားနံပတ္ကေန ေျခရာခံလိုက္ၿပီး ရွာပို႔ေပးလို႔ရတာေပါ့” အေရးႀကီးစစ္ဆင္ေရးတစ္ခုကို ကိုယ္တိုင္ကြပ္ကဲညႊန္ၾကားေနတဲ့ ပံုစံနဲ႔ ေျပာေနမိတာမို႔ ကိုရင္ညိဳလည္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ပံုေပါက္ေနေပမယ့္ အေၾကာင္းသိေတြမို႔ ကားနံပါတ္ကို မေမ့ေအာင္တတြတ္တြတ္ရြတ္ရင္း စာရြက္ေလးကို မ်က္ေျခမျပတ္ၾကည့္လို႕။ မ်က္လံုးႏွစ္စံုရဲ႕ ေအာက္က စာရြက္ေလးက လမ္းမအလယ္မွာ အနားစေလးမ်ားပင္ လႈပ္လို႔ ၊ သူ႔ကို လာပါ၊ ေကာက္ယူလွည့္ပါလို႔ ေတာင္းဆိုေနသေယာင္ေယာင္။ ကုန္းတံတားေပၚမွာ ကားေတြကလည္း အဆက္မျပတ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကုန္းတံတားေပၚကို ဟီးႏိုးကားႀကီးတစ္စီး အရွိန္နဲ႔ေမာင္းတက္လာျပန္တယ္။ ကားရဲ႕ ျဖတ္သြားတဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ခရီးတေထာက္နားေနတဲ့ လမ္းမအလယ္က စာရြက္ေလးက ေလထဲမွာ ေ၀့ရ၀ဲရျပန္တယ္။ စာရြက္ေလးက ေ၀့ကာ၊ ၀ဲကာ။ မ်က္လံုးႏွစ္စံုနဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ကလဲ စာရြက္ေလးေနာက္သို႔ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ထပ္ခ်ပ္မကြာ။ ကံအားေလ်ာ္စြာ စာရြက္ေလးက ျမေသြးနီတို႔ဘက္ အေရွ႕ႏွစ္ကိုက္ေလာက္အကြာ ပလက္ေဖာင္းရဲ႕နေဘးကို က်သြားတယ္။ ကိုရင္ညိဳလဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ မတားလိုက္ႏိုင္ပါဘူး။ စာရြက္ေလးရဲ႕အနားကို ဘယ္လိုကဘယ္လို ေရာက္သြားမွန္း မသိလိုက္ဘူး။ အဆံုးမွာ ေအဖိုးဆိုဒ္ စာရြက္ေခါက္ေလးက ျမေသြးနီရဲ႕လက္၀ယ္ ပိုင္ပိုင္ ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။ က်စ္ခနဲ စစ္ဆင္ေရး ေအာင္ျမင္သြားေၾကာင္း အသံျပဳရင္း ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ စာရြက္ေခါက္ေလးကို ကိုရင္ညိဳကို လွမ္းျပလိုက္ ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စာရြက္ေခါက္ေလးကို ဖြင့္ဖတ္လိုက္မိတယ္။ အဲ့သလို ဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ျမေသြးနီတစ္ေယာက္ ဘာမေျပာညာမေျပာ စာရြက္ေခါက္ကို လြယ္ထားတဲ့အိတ္ထဲ ခ်က္ခ်င္း ထည့္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဘာက္ဆတ္ ေဘာက္ဆတ္နဲ႔ ငါးမိနစ္သာသာ ေလွ်ာက္ရင္ေရာက္တဲ့ အိမ္ဆီကို စကားမေျပာဘာမေျပာနဲ႔ သုတ္ေခ်တင္ေတာ့ တယ္။ ေနခဲ့ေတာ့ ကိုရင္ညိဳ။ ကိုရင္ညိဳက အေနာက္က လိုက္လာရင္းက “ ေဒၚျမေသြးနီ.. ဘာေတြ ေရးထားလို႕လဲ… .ေျပာဦးေလ… ေျပာပါဦး… ဒီမွာ မွတ္ထားတဲ့ ကားနံပါတ္ယူဦး…ေဟ့… ေျပာဦးေလ…” ဆို ေျပာရင္း တရြတ္တိုက္ပါလာပါတယ္။ ျမေသြးနီဘာမွ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ မေျပာဆို ဘာဆိုဘာမွကို မေျပာခ်င္ေတာ့တာ။ “ဟား…ဟား…..ဟား……….ဟား..” အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကိုရင္ညိဳရဲ႕ခြက္ထိုးခြက္လန္ ဟားတိုက္ ရယ္ေမာေနသံကို ေနာက္ေဖးခန္းမွာ ေရေသာက္ေနရင္းက မခံခ်ိမခံသာနဲ႔ ျမေသြးနီ ၾကားေနရတယ္။ ေသခ်ာတယ္။ အိမ္ေရွ႔စားပြဲေပၚက ခုန စာေခါက္ကို သူဖတ္မိသြားေလာက္ေရာေပါ့။ သူက ရယ္ေမာေနႏိုင္ေပမဲ့၊ လက္ေတြ႔သမား ျမေသြးနီမွာေတာ့ အသည္းတထိတ္ထိတ္နဲ႔ အရယူခဲ့ရတဲ့ ဒီစာရြက္ေလးအတြက္ ရယ္ရမလို၊ ငိုရမလို ခံစားခ်က္ကတစ္ဘက္၊ စာရြက္ပါအတိုင္း လုပ္ရင္ေကာင္းမလား၊ မလုပ္ရင္ေရာ ဘာမ်ားျဖစ္ေလမလဲဆိုတဲ့ စႏိုးစေနာင့္စိတ္က တစ္ဘက္နဲ႔။ ၾကည့္ဦးေလ စာရြက္ထဲမွာ ေရးထားတာက ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ အသည္းယားစရာ ေကာင္းလိုက္ေလသလဲဆိုတာ။ “ ဤစာပါ ဘုရားစာကို (၉)ရက္တိတိ ပုတီး(၉)ပတ္စိတ္ကာ (၉)ရက္ သတ္သတ္လြတ္စားၿပီး သင့္မိတ္ေဆြ (၉)ေယာက္သို႔ (၉)ရက္အတြင္း ေ၀ပါ။ ဤစာကိုေ၀ေသာ မႏၱေလးမွ ဟင္းရြက္သည္တစ္ေယာက္ သိန္း၁၅၀၀ဆုေပါက္သည္။ မေ၀ေသာသူသည္………”။ 


*ျမေသြးနီ*

No comments:

Total Pageviews

Labels

ပညာေပး (1488) ကာတြန္းဟာသ (1343) ဟာသ (899) ေဆာင္းပါး (822) ကဗ်ာ (777) သတင္း (533) .ေဆာင္းပါး (512) အက္ေဆး/၀တၳဳတို (504) ေၾကာ္ျငာ (432) နိုင္ငံတကာထူးျခားသတင္း (388) ပညာေပး... (326) နိုင္ငံတကာ ထူးျခားသတင္း (321) ကဗ ်ာ (279) နိုင္ငံတကာအျခားသတင္း.. (253) ကဗ်ာ… (228) ပံုျပင္ (220) ေဆာင္းပါး…. (203) အက္ေဆး (191) ေဘာလံုးဟာသ...။ (156) သေဘာထားအျမင္ (149) Cartoon (145) သတင္း.... (139) ကဗ်ာ... (136) ကဗ်ာ..... (132) ပညာေပး.. (131) နိုင္ငံတကာ အျခားသတင္း.. (123) ျပည္တြင္းသတင္း (118) သတင္း..။ (114) သတင္းတို (111) သေရာ္စာ… (106) ဝတၳဳတို (105) ၀တၳဳတို (95) ဓါတ္ပံုသတင္း (81) သတင္း.. (79) ေပးစာ (79) ဘာသာျပန္ ဝတၳဳတို (75) ဓာတ္ပံုသတင္း (72) ကာတြန္း (64) ဓာတ္ပံုသတင္း..။ (64) သေရာ္စာ (64) နိုင္ငံတကာ အျခားသတင္း (60) ဓာတ္ပံုသတင္း.. (54) ေမတၱာစာ (54) ေအာက္ေမ့ဘြယ္စာလႊာ (53) သတင္း. (47) ဘာသာျပန္အက္ေဆး (46) ္ပံုျပင္ (45) ကာတြန္းဟာသ- (44) ေဘာလံုးဟာသ... (44) နိုင္ငံတကာအျခားသတင္း (43) -ကာတြန္းဟာသ (40) နိင္ငံတကာ အျခားသတင္း (39) ကဗ်ာ. (37) သတင္းေဆာင္းပါး (36) News (35) ကာတြန္း ဟာသ (34) ပညာေပး) (33) ကဗ်ာ(ဟာသ) (32) ဟာသကဗ်ာ (32) ေအာင္ျမင္ေရးဒႆန (30) xပညာေပး) (29) ေၾကညာခ်က္ (28) ႐ုပ္သံ သတင္း (25) ဂ်ာနယ္ (24) TV (23) နိုင္ငံတကာ အျခားသတင္း. (23) ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါး (20) ရင္ဖြင့္သံ (19) သရဲဇာတ္လမ္း (19) ္ပံုျပၤင္ (18) ထုတ္ျပန္ခ်က္ (14) ဓာတ္ပံု (13) ဘာသာျပန္ပံုျပင္ (13) ဓာတ္ပုံသတင္း (12) သတင္းဓါတ္ပံု (12) သီခ်င္း (12) အင္တာဗ်ဴး (12) အေတြးအျမင္ (12) ဓာတ္ပံုသတင္း. (11) ပံုျပၤင္ (11) အယ္ဒီတာ့ထံေပးစာ (11) ဥာဏ္စမ္း (11) Photo News (10) poem (10) ဂ ်ာနယ္ (10) ဟာသအက္ေဆး (10) (က်န္းမာေရး ပညာေပး) (9) . (9) x ပညာေပး) (9) ဘာသာျပန္ (9) The Article (8) ခရီးသြား.ေဆာင္းပါး (8) နိူင္ငံတကာအျခားသတင္း (8) ဘာသာေရးေဆာင္းပါး (8) သတင္း.ေဆာင္းပါး (8) ေဗဒင္ (8) သတင္းတို. (7) ဟာသ ဝတၳဳတို (7) တေဘာင္ (6) ကွဗ်ာ (5) နိုင္ငံထူးျခားသတင္း (5) ဘာသာေရး၊ဓမၼပံုျပင္ (5) မိန္႔ခြန္း (5) သမိုင္းစကား၊ ပန္းစကား (5) ဟာသ ဓာတ္ပံု (5) အားကစားသတင္း (5) song (4) ကာတြြန္းဟာသ (4) စကားပံု (4) ထူးျခားသတင္း (4) ပညာေပ; (4) သတင္း.တို. (4) သေရာ ္စာ (4) ဟာသ- (4) ္ေဆာင္းပါး (4) -ကာတြန္းဟာသ- (3) interview (3) ထုပ္ျပန္ခ်က္ (3) ဓမၼဒါန (3) ဓါတ္ပုံအက္ေဆး (3) ဓာတ္ပံုအက္ေဆး (3) ပညာေပ (3) ဖိတ္စာ (3) ရုပ္သံ (3) သတင္း.တို.။ (3) ဟာသ အင္တာဗ်ဴး (3) ဟာသ. (3) အင္တာဗ်ဴးး (3) အတိုဆုံး၀တၳဳတို (3) အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ (3) ေဘာလံုးဟာသ. (3) (ဟာသ) (2) By....meepyatite (2) Statement (2) Story (2) With Best Regards (2) aဆာင္းပါ (2) ကန္ေတာ့ခ်ိဳး (2) က်န္းမာေရး ပညာေပး (2) ဇာတ္လမ္းတို (2) ပန္းခ်ီ (2) ပုံျပင္ (2) ဘာသာျပန္ကဗ ်ာ (2) ရုပ္ပံုအေတြး (2) ဟာသပံုျပင္ (2) အစီရင္ခံစာ (2) အမွတ္တရ (2) အေတြး (2) ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ (2) ေဆာင္းပါ (2) ျပဇာတ္ (2) (xပညာေပး) (1) (ပညာေပး) (1) ) (1) .... (1) 2010 at 11:22pm (1) =ႏိုင္ငံတကာ အားကစားသတင္းမ်ား (1) Announce (1) By: Sara Yin (က်န္းမာေရး ပညာေပး) (1) By; Silver Moon အင္တာဗ်ဴး (1) General Knowledge (1) Joke (1) Photo Essay (1) Thanks (1) aဆာင္းပါး (1) khana.na155 ကဗ်ာ (1) minkonaing (1) ကဗ်ာ( (1) ကဗ်ာ… By..Blue gyee (1) ကာတြန္းဟာသ <br /> <br /> (1) ကိုယ္တိုင္ေရးကဗ်ာ သီဟသူ (1) ခရီးသြားဆာင္းပါး (1) ခရီးသြားေဆာင္းပါး (1) စကား (1) စကားပုံ (1) စာစု (1) စိုးမိုးေက်ာ္ (ဟာသ) (1) ဆက္သြယ္ရန္ (1) ဓါတ္ပံုအက္ေဆး (1) ဓာတ္ပုံအက္ေဆး (1) ဓာတ္ပံုအေတြး (1) နူတ္ခြန္းဆက္လႊာ (1) (1) ပညာေပ;း (1) မိန္႕ခြန္း (1) ရုပ္ရွင္ (1) သတင္း နွင့္ဟာသ (1) သတင္း.တို (1) သတင္းကဗ်ာ (1) သတင္းသီခ်င္း (1) သေရာ္ကဗ ်ာ (1) ဟသ (1) ဟာသအင္တာဗ်ဴး (1) ဟိုအေၾကာင္း ၊ဒီအေၾကာင္းသူတို ့အေၾကာင္း (1) အဆိုအမိန္႔ (1) အထၳဳပၸတၱိ) (1) အားကစားသတင္းမ်ား (1) အျခားသတင္း (1) ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ ပညာေပး.. (1) ုပုံျပင္ (1) ေဆာင္းပါ; (1) ေပးပို ့သူ .. စိုးမိုးေက်ာ္ ဟာသ (1) ေပးပို ့သူ...သက္နိုင္ ကဗ်ာ… (1) ေပးပို ့သူ…greenleave (1) ္ပုံျပင္ (1) (1) ႐ုပ္သံ (1) • Posted by thant zin htwe on ႏုိ၀င္ဘာ 19 (1) …. (1)