အခန္း၀မွာ ျပဴတစ္ျပဴတစ္လုပ္ေနတဲ့ ေက်ာ္စြာ့ကို ဦးဘုန္းေက်ာ္ စာဖတ္ေနလွ်က္က မ်က္လံုးေထာင့္ကေန ျမင္လိုက္တယ္။
“ သားႀကီး.. ၀င္ခဲ့ေလကြာ..” လို႕ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေက်ာ္စြာတစ္ေယာက္ အခန္းထဲ၀င္လာၿပီး ဦးဘုန္းေက်ာ္ေရွ႕က ကုလားထိုင္အလြတ္တစ္ခုမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။ သူတို႕ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္က သူငယ္ခ်င္းေပါင္းေပါင္းၿပီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆိုေနထိုင္ၾကသူမ်ဳိးဆိုေလေတာ့ အခုလို ေက်ာ္စြာတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္း၊ အေဖရွိရာ အခန္းထဲ၀င္ဖို႕ တြန္႕ဆုတ္တြန္႕ဆုတ္ လုပ္ေနတာဟာ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေတာ့ ရွိေနၿပီဆိုတာ ဦးဘုန္းေက်ာ္ သိလိုက္ၿပီ။ ဦးဘုန္းေက်ာ္က လက္ထဲက ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကို စားပြဲေပၚခ်လိုက္ၿပီး သားျဖစ္သူကို ၿပံဳးလွ်က္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ တယ္။ ေမြးလာထဲက အခုလို တကၠသိုလ္၀င္တန္း စာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္ၿပီးထားတဲ့ သည္အရြယ္အထိ သားျဖစ္သူရဲ႕ မ်က္ႏွာကို အရိပ္လို၊ မွန္လိုၾကည့္ၿပီး ဖတ္လာခဲ့သူမို႕ ေက်ာ္စြာ့မွာ အေဖျဖစ္သူ သူ႕ကိုေျပာစရာ၊ ဒီထက္ပိုလို႕ ေျပာရခက္တဲ့ကိစၥ တစ္ခုခုရွိေနၿပီဆိုတာကို ဦးဘုန္းေက်ာ္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိႏွင့္္ၿပီးသား ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႕ ဦးဘုန္းေက်ာ္က အလိုက္တသိနဲ႔ပဲ…
“ သား..။ မင္းကို ၾကည့္ရတာ ေဖေဖ့ကို ေျပာစရာ တစ္ခုခုရွိေနပံုပဲ။ ေျပာရလည္း ခက္ေနပံုရတယ္..။ အင္း.. ေဖေဖ့မွာလည္း သားကို ေျပာစရာ တစ္ခုရွိေနေလေတာ့.. ကဲ..သားေျပာတာ နားမေထာင္ ခင္.. ေဖေဖေျပာတာ သားအရင္ နားေထာင္။ ၿပီးမွ သားေျပာတာ ကို ေဖေဖက ျပန္နားေထာင္ေပးမယ္.. ဟုတ္လား ”
ေက်ာ္စြာက မပီမျပင္ျပံဳးလွ်က္က “ ဟုတ္ကဲ့ေဖေဖ ” လို႕ေျပာရင္း အၾကပ္အတည္းက ေခတၱလြတ္ေျမာက္သြားသူတို႕ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း သက္ျပင္း ေမာေလး ႀကိတ္ခ်လိုက္မိတယ္။
“ သားကို ေဖေဖလြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္က ၾကည့္ခဲ့ရဘူးတဲ့ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ေဘာလံုးပြဲ တစ္ခုအေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္တယ္.. ”
ဦးဘုန္းေက်ာ္ရဲ႕ စကားက ေဘာလံုး၀ါသနာအိုး ေက်ာ္စြာရဲ႕ စိတ္၀င္စားမွဳကို ျမွင့္တင္ေပးလိုက္တယ္။
“ ေျပာပါေဖေဖ..။ သား.. နားေထာင္ေနပါတယ္ ”
“ ဒီလိုသားရဲ႕..။ တစ္ေန႕မွာ ေဖေဖဟာ ၅ႏွစ္.. ၆ႏွစ္အရြယ္ မူလတန္းကေလးငယ္ေတြ ေက်ာင္းမွာ ယွဥ္ၿပိဳင္ကစားေနတဲ့ ေဘာလံုးပြဲတစ္ခုကို ၾကည့္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ အနီအသင္းနဲ႕ အ၀ါအသင္း ႏွစ္သင္း ယွဥ္ၿပိဳင္တယ္ေပါ့ကြာ။ ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့ ကေလးေတြက ငယ္လြန္းေပမယ့္ သူတို႕ ႀကိဳးစားပမ္းစား ကစားၾကတာကို အ့ံၾသဖြယ္ရာ ေတြ႕ရတယ္။ ႏွစ္ဖက္အသင္းကို ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ေအာ္ဟစ္ အားေပးၾကတဲ့ ပရိသတ္ေတြထဲမွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ၊ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ၊ ေဘာလံုးနည္းျပေတြသာမက၊ အထူးသျဖင့္ ႏွစ္ဖက္အသင္းမွာ ပါ၀င္ ကစားေနၾကတဲ့ကေလးေတြရဲ႕ မိဘေတြ၊ အားလံုးက သည္းသည္းလွဳပ္ အားေပးၾကတယ္.. ”
“ တကယ့္ ပြဲေကာင္းပဲေပါ့ေနာ္ ေဖေဖ ”
“ ဒါေပါ့သားရ..။ ေဖေဖကေတာ့ ကစားေနတဲ့ ကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရာ၊ လာအားေပးတဲ့ မိဘေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႕ေရာ သိပ္မရင္းႏွီးဘူး.. မ်က္မွန္းတမ္းမိယံုေပါ့။ ကေလးငယ္ေလးေတြ ကစားတဲ့ပြဲဆိုေတာ့ ရွဳံးခ်င္ရွဳံူး၊ ႏိုင္ခ်င္ႏိုင္၊ ဘယ္လို ေသာကမ်ဳိးမွ မရွိပဲၾကည့္ေနႏိုင္ခဲ့တယ္။ သည္းသည္းလွဳပ္ေနတဲ့ နည္းျပေတြနဲ႕မိဘေတြကို ၾကည့္ၿပီး သူတို႕လည္း ေဖေဖ့လို စိတ္မ်ဳိးပဲ ရွိေနေစခ်င္ခဲ့တယ္ ”
“ ေဘာလံုးပြဲဆိုတာ အစြဲေလးနဲ႕ ၾကည့္မွ ပိုေကာင္းတာ ေဖေဖရ ”
ေက်ာ္စြာ့အေျပာကို ဦးဘုန္းေက်ာ္က အၿပံဳးေလးနဲ႕ တုန္႕ျပန္ရင္း ဆက္ေျပာျပေလတယ္။
“ ႏွစ္သင္းလံုးက အႀကိတ္အနယ္ ႀကိဳးစားပမ္းစားကစားၾကေပမယ့္ ပထမပိုင္းၿပီးတဲ့ အထိ ဘယ္အသင္းမွ ဂိုးမရေသးဘူး သားရ..”
“ ဒုတိယပိုင္းက ပိုၾကည့္လို႕ ေကာင္းၿပီေပါ့ေနာ္ ေဖေဖ ”
“ ေအးကြ။ ဒုတိယပိုင္း စခ်ိန္မွာ အ၀ါအသင္းနည္းျပက သူ႕ရဲ႕ ကစားသမားေတြ ေျခကုန္လာတာကို သိေတာ့ ေနာက္တန္းက အေတာ္ဆံုး ကစားသမားကေလးကို ဂိုးသမားနဲ႕ ေနရာလဲၿပီး ဂိုးေစာင့္ခိုင္းလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ကစားပြဲက အ့ံၾသစရာ ေျပာင္းလဲသြားေတာ့တာ။ အနီအသင္းရဲ႕ ေရွ႕တန္းတို္က္စစ္မွဴးေတြက အ၀ါအသင္းရဲ႔ ေနာက္တန္းကို
သံုး၊ေလးေယာက္ စုျပဳံ၊ အံုခဲၿပီး ဖိကစားၿပီး ဂိုးေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ သြင္းယူဖို႕ ႀကိဳးစားေလေတာ့တယ္။ အ၀ါအသင္းရဲ႕ ေတာ္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ ကေလးလည္း ဘယ္ေလာက္ပဲ ေတာ္ေနေပမယ့္ အမ်ားနဲ႕ တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ သူ႕ခမ်ာ ပင္ပင္ပမ္းပမ္း ခုခံကာကြယ္ေနရေတာ့တာေပါ့.. ”
“ ညွပ္ပူးညွပ္ပိတ္ ကစားေတာ့ သူ႕ခမ်ာ ဘယ္ခံႏိုင္ပါေတာ့မလည္းေနာ္ ..။ ပြဲက ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းလာၿပီ။ ဆက္ေျပာပါဦး ေဖေဖ ”
စိတ္၀င္တစားနားေထာင္ေနတဲ့ ေက်ာ္စြာက ဦးဘုန္းေက်ာ္ တစ္ေအာင့္နားၿပီး ေရေႏြးတစ္က်ဳိက္ ေသာက္တာကိုေတာင္ သည္းခံ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ဆက္ေျပာဖို႕ အေဖျဖစ္သူကို တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။
“ ဒီလိုနဲ႔ ထင္တဲ့အတိုင္း အနီအသင္းက ဒုတိယပိုင္း ၁၅မိနစ္မွာ ပထမဆံုးဂိုးကို စရွဴးတယ္။ ပထမဂိုး ေဗြေဆာ္ဦးေပးလိုက္ရေတာ့ အ၀ါအသင္းက ဂိုး သမားေလးလည္း ေသြးေတြဆူပြက္လာပံုရပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္း သူတတ္စြမ္းသေလာက္ အစြမ္းကုန္ ကာကြယ္ရွာေတာ့တာပါဘဲ။ သူ႕ကိုယ္သူေတာင္ မငဲ့ရွာေတာ့ပဲ အနာခံ၊ ေျမႀကီးေပၚ ပစ္လွိမ့္လွဲခ်လို႕ ဂိုးတိုင္နား၀ဲပ်ံလာသမွ် ေဘာလံုးေတြကို စြမ္းစြမ္းတမံ ကာကြယ္ေတာ့ တာပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ အ၀ါအသင္းရဲ႕ ေျခက သိသိသာသာက်လာၿပီး အနီအသင္းက ထပ္မံဖိကစားျပန္ေတာ့ ဒုတိယပိုင္း မိနစ္၃၀သာသာမွာ အ၀ါအသင္းက ဒုတိယဂိုးထပ္မံ ေပးလိုက္ရျပန္ေတာ့တယ္။ အနီအသင္းကို အားေပးတဲ့ လက္ခုပ္သံေတြက ကစားကြင္းထဲမွာ ေသာေသာညံလို႕။ ေဘာလံုးကလည္း အ၀ါအသင္းရဲ႕ ဂိုးဧရိယာနားမွာပဲ တစ္၀ဲလည္လည္နဲ႕ေပါ့။ ဒီလို အေျခအေနက အ၀ါအသင္းရဲ႕ ဂိုးသမားေကာင္ေလးကို ေဒါသ ပိုထြက္ေစတယ္။ စိတ္မၿငိမ္မသက္ ပိုျဖစ္ေစတယ္။ အသင္းနည္းျပရဲ႕ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုသံ၊ကစားသမားေတြရဲ႕ ဖရိုုဖရဲကစားကြက္၊ ပရိသတ္ေတြရဲ႕
တစ္ဖက္အသင္းကို အားေပးသံေတြက သူ႕ကို ဖိအားေပးသလို ျဖစ္ေနေတာ့ တာေပါ့။ ဒီေတာ့ ၀င္လာသမွ် ေဘာလံုးကို ေအာ္ဟစ္ေျပးလႊားၿပီး ဂမူးရွဴးထိုးနဲ႕ ဒိုက္ထိုးဖမ္းတယ္။
“ ရွဳံးမဲမဲၿပီထင္တယ္ေနာ္ ေဖေဖ ”
“ အင္း.. သူ႕မွာရွိတဲ့ သက္လံုကို စုစည္းၿပီး ကစားရွာေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ မလိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မိနစ္၄၀မွာ တတိယဂိုးကို ထပ္မံေပးလိုက္ရျပန္တယ္။ အေျခအေနက ပြဲၿပီးဖို႕ ၅မိနစ္အလိုမွာ ၃ဂိုး ဂိုးမရွိနဲ႕ ဂိုးျပတ္ရွဳံးေနၿပီ.. ”
“ အရွဳံးကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္တဲ့ အခါမွာ တည္ၿငိမ္ဖို႕ အေရးႀကီးတယ္ေနာ္ ေဖေဖ ”
“ ဟုတ္တယ္သား။ ေဖေဖထိုင္ေနတာက အ၀ါအသင္း ပရိသတ္ေတြ ထိုင္တဲ့ဘက္မွာဆိုေတာ့ ေဖေဖ့ပတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ၀တ္ေကာင္းစားလွေတြနဲ႕ ကစားသမားေတြရဲ႕ မိဘေတြဆိုတာ သူတို႕ သားသမီးေတြရဲ႕ အရွဳံးေၾကာင့္ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္သူပ်က္၊ အျပစ္တင္ သူတင္၊ ေအာ္ဟစ္သူေအာ္ဟစ္နဲ႕ေပါ့ ”
“ မိဘဆိုေတာ့ အားမလိုအားမရ ျဖစ္တာေနမွာေပါ့ေနာ္ ေဖေဖ ”
“ ေအးေပါ့။ အဲ့ဒီမွာ အ၀ါအသင္းရဲ႕ ဂိုးသမားေလးဟာ ပံုစံလံုး၀ ေျပာင္းသြားေတာ့တယ္။ ၿပိဳင္ဘက္ေတြကို သူဟန္႕တားလို႕ မရေတာ့ဘူးဆိုတာ သိေတာ့ သူက ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ကစားလာတယ္။ အ၀ါကဒ္အျပခံရတယ္။ လက္က်န္အခ်ိန္၅မိနစ္မွာ သူ႕ကစားကြက္ေတြက မုန္ယိုေနတဲ့ ဆင္တစ္ေကာင္လို ဗရမ္းဗတာ ျဖစ္လာတယ္။ ၀တ္စံု အ၀ါတစ္ခုလံုးလည္း မည္းေပပြေနၿပီေပါ့ ”
“ ေဘးက ၾကည့္ေနသူက ကာယကံရွင္ထက္ ပိုျမင္ရတာေပါ့ေနာ္ ”
“ ေအးကြ သားရ။ ကာယကံရွင္က စိတ္လိုက္မာန္ပါလုပ္ေနတာကို သတိလြတ္ေနေပမယ့္ ေဘးလူရဲ႕အျမင္မွာေတာ့ သူ႕လုပ္ရပ္က ဘြားကနဲ ေပၚေနေတာ့တာေပါ့။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အ၀ါအသင္းရဲ႕ ပရိသတ္ထဲမွာ တစ္ခ်ိန္လံုး ၿငိမ္ၿပီးၾကည့္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ရုတ္တရက္ မတ္တပ္ရပ္၊ ထေအာ္ၿပီး အ၀ါအသင္းရဲ႕ ဂိုးသမားေလးကို အားေပးေလေတာ့တယ္။ ဘယ္လိုဖမ္း၊ ဘယ္လိုေနရာယူ၊ အားမေလွ်ာ့နဲ႔၊ ေဖေဖရွိေနတယ္လို႕ ေအာ္ေျပာတယ္ ”
“ ဒါဆို သူ႕အေဖပဲေပါ့ ”
“ ဟုတ္တယ္သား။ သူ႕အေဖရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ေသာကေတြနဲ႔ ျပည့္လွ်ံေနတယ္။ လူပံုအလည္ လူမမယ္သားရဲ႕အေပၚမွာ က်ေရာက္ေနတဲ့ ျပင္းထန္တဲ့ ဖိအားအတြက္ သူက ယူႀကံဳးမရ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ အတိုင္းသားေပၚေနတယ္ ”
“ မိဘရဲ႔ ေမတၱာေပါ့ေနာ္ ”
“ ဒီလိုနဲ႔ ဒုတိယပိုင္း ၄၅မိနစ္ျပည့္လို႕ နာက်င္ခ်ိန္ ၅မိနစ္ေပးတုန္းမွာ စတုထၱဂိုး ထပ္သြင္းခံရျပန္ေရာ သားေရ။ ဂိုးတိုင္က ပိုက္နဲ႕ လံုးေထြး၀င္ေနတဲ့ ေဘာလံုးကို ေကာက္ယူၿပီး ဒိုင္လူႀကီးလက္ထဲ ေဘာလံုးကို ျပန္ထည့္အၿပီးမွာ ဂိုးသမားေလးက ဂိုးတိုင္ေရွ႕မွာ ဒူးေခြညြတ္က်သြားၿပီး ရင္နာနာနဲ႕ ဟီးကနဲ ငိုခ်လိုက္တယ္ ”
“ ဟာဗ်ာ… ”
“ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဂိုးသမားေလးရဲ႕ အေဖလည္း ဘယ္လိုမွ ေတာင့္ခံ မထားနို္င္ေတာ့ပဲ ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားၿပီး ကစားကြင္းထဲက သားျဖစ္သူရွိရာကို အေျပးေရာက္လာၿပီး သားကို ရင္ခြင္ထဲမွာ ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္တယ္။ ေဘာလံုးပြဲက တာ၀န္ရွိသူေတြလည္း ကြင္းထဲ၀င္လာတဲ့ အေဖလုပ္သူကို ဘယ္လိုမွ မဟန္႕တားႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ကြင္းလံုးမွာ ရွိေနတဲ့ ပရိသတ္ေတြဟာ မီးကိုေရနဲ႕ ျငွိမ္းသတ္လိုက္ သလို ၿငိမ္သက္သြားၿပီး သူတို႕ အာရံုေတြအားလံုးက ဂိုးတိုင္နားက သားအဖႏွစ္ေယာက္ဆီကိုပဲ ေရာက္ေနၾကေတာ့တာေပါ့။ ရွဳိက္ႀကီးတငင္ငိုေနတဲ့ သားျဖစ္သူကို ရင္ခြင္ထဲထည့္၊ ေက်ာကို ပြတ္သပ္ေခ်ာ့ေနတဲ့ အေဖလုပ္သူရဲ႕ မ်က္၀န္းမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြက တေတြေတြက်လို႕ေပါ့ ”
“ စိတ္မေကာင္းစရာပါဘဲ ေဖေဖရာ ”
“ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ပြဲခ်ိန္ျပည့္သြားတဲ့ ၀ီစီမွဳတ္သံၾကားလိုက္ရတယ္။ အေဖလုပ္သူက သူ႕သားကို ပုခံုးေပၚေစြ႕ကနဲ တင္လိုက္တယ္။ သားကို ပုခံုးေပၚတင္လို႕ေနရာကေန ကြင္းထဲကို ျဖတ္ေလွ်ာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ကစားကြင္း တစ္ကြင္းလံုး ၿငိမ္တိတ္ေနတဲ့ ပရိသတ္ေတြဟာ အရွဳံးနဲ႕ ထြက္လာတဲ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ကို လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးၿပီး ႀကိဳဆိုအားေပး လိုက္ၾကတာ ဆူဆူညံလို႕ သြားတာပဲ ”
“ ပရိသတ္ေတြက စာနာစိတ္ရွိတယ္ေနာ္ ေဖေဖ ”
“ ေအးကြ။ ေကာင္ေလးက သူ႕ေဖေဖ ပုခံုးထက္ကေန ရွဳိက္ငိုၿပီးေျပာတယ္။ ” ေဖေဖ..သား..သူတို႕ကို မဟန္႕တားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သားႀကိဳးစားၿပီးရင္း ႀကိဳးစားေပမယ့္ သူတို႔ ဂိုးေတြ ဆက္တိုက္ရွဴးၾကတယ္.. ” လို႕ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ သူ႕အေဖက “ ဒါက အေရးမႀကီးပါဘူးသားရယ္။ မင္းက ေဖေဖ့သား.. မင္းအတြက္ ေဖေဖက ဘယ္လိုအခ်ိန္ ဘယ္လိုေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ ဂုဏ္ယူတယ္၊ ဒီတစ္ပြဲမွာ သားရွဳံးေပမယ့္ ေနာက္က်န္တဲ့ ညေနကန္မယ့္ပြဲမွာ သားဆက္ကစားရမယ္..” လို႕ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႕ အတိုခ်ဳံ႕ရရင္ ကစားသမားေလးလည္း သူ႕ေဖေဖစကားေၾကာင့္ အားတက္သြားၿပီး ညေနပြဲ ဆက္ကန္တယ္။ ႏိုင္တယ္မထင္ပါနဲ႕။ ဒီပြဲမွာလည္း သူတို႕အသင္းက ၂ဂိုးေတာင္ သြင္းတာခံလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ပြဲမွာေတာ့ သူက ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႕ ခပ္ျပံဳးျပံဳးျဖစ္သြားၿပီ သားရ။ တစ္လံုးသြင္းခံရၿပီးတိုင္း သူ႕ေဖေဖကို လက္မေတာင္ေထာင္ျပ လိုက္ေသးတယ္ ”
“ ဟား… သူက အရွဳံးကို ခံႏိုင္ရည္ရွိသြားတာေပါ့ေနာ္..။ ဟင္..ေဖေဖ…ဒါနဲ႕ သူတို႕ သားအဖ ကြင္းအလည္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့စကားကို ေဖေဖက ဘယ္္လိုုျပန္သိရလည္း.. ”
ဦးဘုန္းေက်ာ္က ၿပံဳးေစ့ေစ့နဲ႕ ေက်ာ္စြာ့ကို ၾကည့္လ်က္က..
“ သားက သိပ္ငယ္လြန္းေသးေတာ့ မမွတ္မိတာပါ။ အဲ့ဒါ ဦးဘုန္းေက်ာ္နဲ႕ သူ႕ရဲ႕သား ေက်ာ္စြာဘုန္းေက်ာ္ပဲေပါ့ ”
ေက်ာ္စြာတစ္ေယာက္ ဘယ္ကဘယ္လို သူ႕ေဖေဖရဲ႕နေဘးေရာက္လာသလည္း မသိေတာ့ပဲ ဦးဘုန္းေက်ာ္ရဲ႕လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္လို႕ ထားလိုက္မိပါေတာ့ တယ္။
ဦးဘုန္းေက်ာ္က သားျဖစ္သူကို သူ႕ေဘးမွာထိုင္ေစၿပီး ဦးေခါင္းက ဆံပင္စေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေပးလွ်က္က..
“ သား..ေဖေဖ့ကို ေျပာစရာရွိတာ သားရဲ႕အမွတ္ကိစၥ မဟုတ္လား။ သားရဲ႕ ေမေမေျပာျပလို႕ ေဖေဖသိထားၿပီးၿပီ။ ဒီေန႕ တကၠသိုလ္၀င္တန္း အမွတ္စာရင္းသြားထုတ္တာ ငါ့သား မွန္းထားသလို ေဆးတကၠသိုလ္ မ၀င္ဘူးမဟုတ္လား။ ဒီမွာ သား.. ငယ္ငယ္က အႏိုင္ဂိုးေတြ လွဳိင္လွဳိင္ အသြင္းခံခဲ့ရတဲ့ ေဖေဖ့သားက အခုၿမိဳ႕နယ္ရဲ႕ အေကာင္းဆံုး ဂိုးဖမ္းသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။ ဒါ အ့ံၾသစရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္က ရပ္တ့ံမေနပဲ ႀကိဳးစားဖို႕။ ေနာက္.. ကိုယ္ရတဲ့ေနရာေလးမွာ အဓိပၸါယ္ရွိရွိနဲ႕ အေကာင္းဆံုး ေနထိုင္သြားႏိုင္ဖို႕သာ အေရးႀကီးတာပါ ”
ဦးဘုန္းေက်ာ္ရဲ႕ စကားေတြက ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနတဲ့၊ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္ေနရတဲ့ ေက်ာ္စြာ့ရဲ႕ စိတ္ေတြကို ရွင္းလင္းျပတ္သားေစခဲ့ပါၿပီ။ ေဆးတကၠသိုလ္ အမွတ္မမွီေတာ့လည္း သူ၀ါသနာပါတဲ့ ကြန္ျပဴတာတကၠသိုလ္ကို တက္ႏိုင္ေသးတာဘဲလို႕ ေတြးမိလာတယ္။ ေက်ာ္စြာ့အတြက္ ခက္ခဲ ရွဳပ္ေထြးေနတဲ့ ပုစၦာတစ္ပုဒ္ကို ဦးဘုန္းေက်ာ္က ေျဖရွင္းေပးလိုက္ပါၿပီ။
“ သား..တစ္ခါတစ္ရံ ဘ၀မွာ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုျဖစ္မလာတာေတြ ေတြ႕ၾကံဳရမွာဘဲ။ ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႀကိဳးစားေပမယ့္လည္း၊ ဘယ္လိုမွ တားဆီးလို႕မရပဲ ခံလိုက္ရတာမ်ဳိး၊ ေနရာတစ္ခုမွာ ႏွစ္သိမ့္ေက်နပ္လိုက္ရတာမ်ဳိးလည္း ရွိမွာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါက အေရးမႀကီးဘူး။ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့သူ၊ ကိုယ့္ဘက္မွာ ရပ္တည္ အားေပးမယ့္သူေတြ ဆက္ရွိေနတယ္ဆိုတာက ပိုအေရးႀကီးတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့အခါတိုင္း ၀မ္းသာစိတ္ျဖစ္ရတာထက္ အရွဳံးကို ရင္ဆိုင္ရခ်ိန္မွာလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႕ လက္ခံတတ္ဖို႕က ပိုအေရးႀကီး တယ္။ ေဖေဖ့သားကို လူပီသတဲ့ လူတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ျမင္ခ်င္တယ္ကြာ ..”
ဥ္ီးဘုန္းေက်ာ္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ေျပာလိုက္တဲ့စကားေတြက သားျဖစ္သူ ေက်ာ္စြာ့ရင္ထဲ တစ္ဘ၀စာ သံမွဳိနဲ႕ အစြဲခံလိုက္ရပါၿပီ။ ေက်ာ္စြာ့ရင္ထဲက စကားတစ္ခြန္းက သူ႕ႏွုတ္ဖ်ားကေန လွ်ံက်လာခဲ့တယ္။
“ သား.. ႀကိဳးစားပါ့မယ္ ေဖေဖ.. ”
** ျမေသြးနီ**
အခန္း၀မွာ ျပဴတစ္ျပဴတစ္လုပ္ေနတဲ့ ေက်ာ္စြာ့ကို ဦးဘုန္းေက်ာ္ စာဖတ္ေနလွ်က္က မ်က္လံုးေထာင့္ကေန ျမင္လိုက္တယ္။
“ သားႀကီး.. ၀င္ခဲ့ေလကြာ..” လို႕ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေက်ာ္စြာတစ္ေယာက္ အခန္းထဲ၀င္လာၿပီး ဦးဘုန္းေက်ာ္ေရွ႕က ကုလားထိုင္အလြတ္တစ္ခုမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။ သူတို႕ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္က သူငယ္ခ်င္းေပါင္းေပါင္းၿပီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆိုေနထိုင္ၾကသူမ်ဳိးဆိုေလေတာ့ အခုလို ေက်ာ္စြာတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္း၊ အေဖရွိရာ အခန္းထဲ၀င္ဖို႕ တြန္႕ဆုတ္တြန္႕ဆုတ္ လုပ္ေနတာဟာ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေတာ့ ရွိေနၿပီဆိုတာ ဦးဘုန္းေက်ာ္ သိလိုက္ၿပီ။ ဦးဘုန္းေက်ာ္က လက္ထဲက ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကို စားပြဲေပၚခ်လိုက္ၿပီး သားျဖစ္သူကို ၿပံဳးလွ်က္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ တယ္။ ေမြးလာထဲက အခုလို တကၠသိုလ္၀င္တန္း စာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္ၿပီးထားတဲ့ သည္အရြယ္အထိ သားျဖစ္သူရဲ႕ မ်က္ႏွာကို အရိပ္လို၊ မွန္လိုၾကည့္ၿပီး ဖတ္လာခဲ့သူမို႕ ေက်ာ္စြာ့မွာ အေဖျဖစ္သူ သူ႕ကိုေျပာစရာ၊ ဒီထက္ပိုလို႕ ေျပာရခက္တဲ့ကိစၥ တစ္ခုခုရွိေနၿပီဆိုတာကို ဦးဘုန္းေက်ာ္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိႏွင့္္ၿပီးသား ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႕ ဦးဘုန္းေက်ာ္က အလိုက္တသိနဲ႔ပဲ…
“ သား..။ မင္းကို ၾကည့္ရတာ ေဖေဖ့ကို ေျပာစရာ တစ္ခုခုရွိေနပံုပဲ။ ေျပာရလည္း ခက္ေနပံုရတယ္..။ အင္း.. ေဖေဖ့မွာလည္း သားကို ေျပာစရာ တစ္ခုရွိေနေလေတာ့.. ကဲ..သားေျပာတာ နားမေထာင္ ခင္.. ေဖေဖေျပာတာ သားအရင္ နားေထာင္။ ၿပီးမွ သားေျပာတာ ကို ေဖေဖက ျပန္နားေထာင္ေပးမယ္.. ဟုတ္လား ”
ေက်ာ္စြာက မပီမျပင္ျပံဳးလွ်က္က “ ဟုတ္ကဲ့ေဖေဖ ” လို႕ေျပာရင္း အၾကပ္အတည္းက ေခတၱလြတ္ေျမာက္သြားသူတို႕ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း သက္ျပင္း ေမာေလး ႀကိတ္ခ်လိုက္မိတယ္။
“ သားကို ေဖေဖလြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္က ၾကည့္ခဲ့ရဘူးတဲ့ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ေဘာလံုးပြဲ တစ္ခုအေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္တယ္.. ”
ဦးဘုန္းေက်ာ္ရဲ႕ စကားက ေဘာလံုး၀ါသနာအိုး ေက်ာ္စြာရဲ႕ စိတ္၀င္စားမွဳကို ျမွင့္တင္ေပးလိုက္တယ္။
“ ေျပာပါေဖေဖ..။ သား.. နားေထာင္ေနပါတယ္ ”
“ ဒီလိုသားရဲ႕..။ တစ္ေန႕မွာ ေဖေဖဟာ ၅ႏွစ္.. ၆ႏွစ္အရြယ္ မူလတန္းကေလးငယ္ေတြ ေက်ာင္းမွာ ယွဥ္ၿပိဳင္ကစားေနတဲ့ ေဘာလံုးပြဲတစ္ခုကို ၾကည့္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ အနီအသင္းနဲ႕ အ၀ါအသင္း ႏွစ္သင္း ယွဥ္ၿပိဳင္တယ္ေပါ့ကြာ။ ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့ ကေလးေတြက ငယ္လြန္းေပမယ့္ သူတို႕ ႀကိဳးစားပမ္းစား ကစားၾကတာကို အ့ံၾသဖြယ္ရာ ေတြ႕ရတယ္။ ႏွစ္ဖက္အသင္းကို ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ေအာ္ဟစ္ အားေပးၾကတဲ့ ပရိသတ္ေတြထဲမွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ၊ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ၊ ေဘာလံုးနည္းျပေတြသာမက၊ အထူးသျဖင့္ ႏွစ္ဖက္အသင္းမွာ ပါ၀င္ ကစားေနၾကတဲ့ကေလးေတြရဲ႕ မိဘေတြ၊ အားလံုးက သည္းသည္းလွဳပ္ အားေပးၾကတယ္.. ”
“ တကယ့္ ပြဲေကာင္းပဲေပါ့ေနာ္ ေဖေဖ ”
“ ဒါေပါ့သားရ..။ ေဖေဖကေတာ့ ကစားေနတဲ့ ကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရာ၊ လာအားေပးတဲ့ မိဘေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႕ေရာ သိပ္မရင္းႏွီးဘူး.. မ်က္မွန္းတမ္းမိယံုေပါ့။ ကေလးငယ္ေလးေတြ ကစားတဲ့ပြဲဆိုေတာ့ ရွဳံးခ်င္ရွဳံူး၊ ႏိုင္ခ်င္ႏိုင္၊ ဘယ္လို ေသာကမ်ဳိးမွ မရွိပဲၾကည့္ေနႏိုင္ခဲ့တယ္။ သည္းသည္းလွဳပ္ေနတဲ့ နည္းျပေတြနဲ႕မိဘေတြကို ၾကည့္ၿပီး သူတို႕လည္း ေဖေဖ့လို စိတ္မ်ဳိးပဲ ရွိေနေစခ်င္ခဲ့တယ္ ”
“ ေဘာလံုးပြဲဆိုတာ အစြဲေလးနဲ႕ ၾကည့္မွ ပိုေကာင္းတာ ေဖေဖရ ”
ေက်ာ္စြာ့အေျပာကို ဦးဘုန္းေက်ာ္က အၿပံဳးေလးနဲ႕ တုန္႕ျပန္ရင္း ဆက္ေျပာျပေလတယ္။
“ ႏွစ္သင္းလံုးက အႀကိတ္အနယ္ ႀကိဳးစားပမ္းစားကစားၾကေပမယ့္ ပထမပိုင္းၿပီးတဲ့ အထိ ဘယ္အသင္းမွ ဂိုးမရေသးဘူး သားရ..”
“ ဒုတိယပိုင္းက ပိုၾကည့္လို႕ ေကာင္းၿပီေပါ့ေနာ္ ေဖေဖ ”
“ ေအးကြ။ ဒုတိယပိုင္း စခ်ိန္မွာ အ၀ါအသင္းနည္းျပက သူ႕ရဲ႕ ကစားသမားေတြ ေျခကုန္လာတာကို သိေတာ့ ေနာက္တန္းက အေတာ္ဆံုး ကစားသမားကေလးကို ဂိုးသမားနဲ႕ ေနရာလဲၿပီး ဂိုးေစာင့္ခိုင္းလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ကစားပြဲက အ့ံၾသစရာ ေျပာင္းလဲသြားေတာ့တာ။ အနီအသင္းရဲ႕ ေရွ႕တန္းတို္က္စစ္မွဴးေတြက အ၀ါအသင္းရဲ႔ ေနာက္တန္းကို
သံုး၊ေလးေယာက္ စုျပဳံ၊ အံုခဲၿပီး ဖိကစားၿပီး ဂိုးေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ သြင္းယူဖို႕ ႀကိဳးစားေလေတာ့တယ္။ အ၀ါအသင္းရဲ႕ ေတာ္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ ကေလးလည္း ဘယ္ေလာက္ပဲ ေတာ္ေနေပမယ့္ အမ်ားနဲ႕ တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ သူ႕ခမ်ာ ပင္ပင္ပမ္းပမ္း ခုခံကာကြယ္ေနရေတာ့တာေပါ့.. ”
“ ညွပ္ပူးညွပ္ပိတ္ ကစားေတာ့ သူ႕ခမ်ာ ဘယ္ခံႏိုင္ပါေတာ့မလည္းေနာ္ ..။ ပြဲက ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းလာၿပီ။ ဆက္ေျပာပါဦး ေဖေဖ ”
စိတ္၀င္တစားနားေထာင္ေနတဲ့ ေက်ာ္စြာက ဦးဘုန္းေက်ာ္ တစ္ေအာင့္နားၿပီး ေရေႏြးတစ္က်ဳိက္ ေသာက္တာကိုေတာင္ သည္းခံ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ဆက္ေျပာဖို႕ အေဖျဖစ္သူကို တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။
“ ဒီလိုနဲ႔ ထင္တဲ့အတိုင္း အနီအသင္းက ဒုတိယပိုင္း ၁၅မိနစ္မွာ ပထမဆံုးဂိုးကို စရွဴးတယ္။ ပထမဂိုး ေဗြေဆာ္ဦးေပးလိုက္ရေတာ့ အ၀ါအသင္းက ဂိုး သမားေလးလည္း ေသြးေတြဆူပြက္လာပံုရပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္း သူတတ္စြမ္းသေလာက္ အစြမ္းကုန္ ကာကြယ္ရွာေတာ့တာပါဘဲ။ သူ႕ကိုယ္သူေတာင္ မငဲ့ရွာေတာ့ပဲ အနာခံ၊ ေျမႀကီးေပၚ ပစ္လွိမ့္လွဲခ်လို႕ ဂိုးတိုင္နား၀ဲပ်ံလာသမွ် ေဘာလံုးေတြကို စြမ္းစြမ္းတမံ ကာကြယ္ေတာ့ တာပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ အ၀ါအသင္းရဲ႕ ေျခက သိသိသာသာက်လာၿပီး အနီအသင္းက ထပ္မံဖိကစားျပန္ေတာ့ ဒုတိယပိုင္း မိနစ္၃၀သာသာမွာ အ၀ါအသင္းက ဒုတိယဂိုးထပ္မံ ေပးလိုက္ရျပန္ေတာ့တယ္။ အနီအသင္းကို အားေပးတဲ့ လက္ခုပ္သံေတြက ကစားကြင္းထဲမွာ ေသာေသာညံလို႕။ ေဘာလံုးကလည္း အ၀ါအသင္းရဲ႕ ဂိုးဧရိယာနားမွာပဲ တစ္၀ဲလည္လည္နဲ႕ေပါ့။ ဒီလို အေျခအေနက အ၀ါအသင္းရဲ႕ ဂိုးသမားေကာင္ေလးကို ေဒါသ ပိုထြက္ေစတယ္။ စိတ္မၿငိမ္မသက္ ပိုျဖစ္ေစတယ္။ အသင္းနည္းျပရဲ႕ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုသံ၊ကစားသမားေတြရဲ႕ ဖရိုုဖရဲကစားကြက္၊ ပရိသတ္ေတြရဲ႕
တစ္ဖက္အသင္းကို အားေပးသံေတြက သူ႕ကို ဖိအားေပးသလို ျဖစ္ေနေတာ့ တာေပါ့။ ဒီေတာ့ ၀င္လာသမွ် ေဘာလံုးကို ေအာ္ဟစ္ေျပးလႊားၿပီး ဂမူးရွဴးထိုးနဲ႕ ဒိုက္ထိုးဖမ္းတယ္။
“ ရွဳံးမဲမဲၿပီထင္တယ္ေနာ္ ေဖေဖ ”
“ အင္း.. သူ႕မွာရွိတဲ့ သက္လံုကို စုစည္းၿပီး ကစားရွာေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ မလိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မိနစ္၄၀မွာ တတိယဂိုးကို ထပ္မံေပးလိုက္ရျပန္တယ္။ အေျခအေနက ပြဲၿပီးဖို႕ ၅မိနစ္အလိုမွာ ၃ဂိုး ဂိုးမရွိနဲ႕ ဂိုးျပတ္ရွဳံးေနၿပီ.. ”
“ အရွဳံးကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္တဲ့ အခါမွာ တည္ၿငိမ္ဖို႕ အေရးႀကီးတယ္ေနာ္ ေဖေဖ ”
“ ဟုတ္တယ္သား။ ေဖေဖထိုင္ေနတာက အ၀ါအသင္း ပရိသတ္ေတြ ထိုင္တဲ့ဘက္မွာဆိုေတာ့ ေဖေဖ့ပတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ၀တ္ေကာင္းစားလွေတြနဲ႕ ကစားသမားေတြရဲ႕ မိဘေတြဆိုတာ သူတို႕ သားသမီးေတြရဲ႕ အရွဳံးေၾကာင့္ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္သူပ်က္၊ အျပစ္တင္ သူတင္၊ ေအာ္ဟစ္သူေအာ္ဟစ္နဲ႕ေပါ့ ”
“ မိဘဆိုေတာ့ အားမလိုအားမရ ျဖစ္တာေနမွာေပါ့ေနာ္ ေဖေဖ ”
“ ေအးေပါ့။ အဲ့ဒီမွာ အ၀ါအသင္းရဲ႕ ဂိုးသမားေလးဟာ ပံုစံလံုး၀ ေျပာင္းသြားေတာ့တယ္။ ၿပိဳင္ဘက္ေတြကို သူဟန္႕တားလို႕ မရေတာ့ဘူးဆိုတာ သိေတာ့ သူက ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ကစားလာတယ္။ အ၀ါကဒ္အျပခံရတယ္။ လက္က်န္အခ်ိန္၅မိနစ္မွာ သူ႕ကစားကြက္ေတြက မုန္ယိုေနတဲ့ ဆင္တစ္ေကာင္လို ဗရမ္းဗတာ ျဖစ္လာတယ္။ ၀တ္စံု အ၀ါတစ္ခုလံုးလည္း မည္းေပပြေနၿပီေပါ့ ”
“ ေဘးက ၾကည့္ေနသူက ကာယကံရွင္ထက္ ပိုျမင္ရတာေပါ့ေနာ္ ”
“ ေအးကြ သားရ။ ကာယကံရွင္က စိတ္လိုက္မာန္ပါလုပ္ေနတာကို သတိလြတ္ေနေပမယ့္ ေဘးလူရဲ႕အျမင္မွာေတာ့ သူ႕လုပ္ရပ္က ဘြားကနဲ ေပၚေနေတာ့တာေပါ့။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အ၀ါအသင္းရဲ႕ ပရိသတ္ထဲမွာ တစ္ခ်ိန္လံုး ၿငိမ္ၿပီးၾကည့္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ရုတ္တရက္ မတ္တပ္ရပ္၊ ထေအာ္ၿပီး အ၀ါအသင္းရဲ႕ ဂိုးသမားေလးကို အားေပးေလေတာ့တယ္။ ဘယ္လိုဖမ္း၊ ဘယ္လိုေနရာယူ၊ အားမေလွ်ာ့နဲ႔၊ ေဖေဖရွိေနတယ္လို႕ ေအာ္ေျပာတယ္ ”
“ ဒါဆို သူ႕အေဖပဲေပါ့ ”
“ ဟုတ္တယ္သား။ သူ႕အေဖရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ေသာကေတြနဲ႔ ျပည့္လွ်ံေနတယ္။ လူပံုအလည္ လူမမယ္သားရဲ႕အေပၚမွာ က်ေရာက္ေနတဲ့ ျပင္းထန္တဲ့ ဖိအားအတြက္ သူက ယူႀကံဳးမရ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ အတိုင္းသားေပၚေနတယ္ ”
“ မိဘရဲ႔ ေမတၱာေပါ့ေနာ္ ”
“ ဒီလိုနဲ႔ ဒုတိယပိုင္း ၄၅မိနစ္ျပည့္လို႕ နာက်င္ခ်ိန္ ၅မိနစ္ေပးတုန္းမွာ စတုထၱဂိုး ထပ္သြင္းခံရျပန္ေရာ သားေရ။ ဂိုးတိုင္က ပိုက္နဲ႕ လံုးေထြး၀င္ေနတဲ့ ေဘာလံုးကို ေကာက္ယူၿပီး ဒိုင္လူႀကီးလက္ထဲ ေဘာလံုးကို ျပန္ထည့္အၿပီးမွာ ဂိုးသမားေလးက ဂိုးတိုင္ေရွ႕မွာ ဒူးေခြညြတ္က်သြားၿပီး ရင္နာနာနဲ႕ ဟီးကနဲ ငိုခ်လိုက္တယ္ ”
“ ဟာဗ်ာ… ”
“ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဂိုးသမားေလးရဲ႕ အေဖလည္း ဘယ္လိုမွ ေတာင့္ခံ မထားနို္င္ေတာ့ပဲ ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားၿပီး ကစားကြင္းထဲက သားျဖစ္သူရွိရာကို အေျပးေရာက္လာၿပီး သားကို ရင္ခြင္ထဲမွာ ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္တယ္။ ေဘာလံုးပြဲက တာ၀န္ရွိသူေတြလည္း ကြင္းထဲ၀င္လာတဲ့ အေဖလုပ္သူကို ဘယ္လိုမွ မဟန္႕တားႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ကြင္းလံုးမွာ ရွိေနတဲ့ ပရိသတ္ေတြဟာ မီးကိုေရနဲ႕ ျငွိမ္းသတ္လိုက္ သလို ၿငိမ္သက္သြားၿပီး သူတို႕ အာရံုေတြအားလံုးက ဂိုးတိုင္နားက သားအဖႏွစ္ေယာက္ဆီကိုပဲ ေရာက္ေနၾကေတာ့တာေပါ့။ ရွဳိက္ႀကီးတငင္ငိုေနတဲ့ သားျဖစ္သူကို ရင္ခြင္ထဲထည့္၊ ေက်ာကို ပြတ္သပ္ေခ်ာ့ေနတဲ့ အေဖလုပ္သူရဲ႕ မ်က္၀န္းမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြက တေတြေတြက်လို႕ေပါ့ ”
“ စိတ္မေကာင္းစရာပါဘဲ ေဖေဖရာ ”
“ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ပြဲခ်ိန္ျပည့္သြားတဲ့ ၀ီစီမွဳတ္သံၾကားလိုက္ရတယ္။ အေဖလုပ္သူက သူ႕သားကို ပုခံုးေပၚေစြ႕ကနဲ တင္လိုက္တယ္။ သားကို ပုခံုးေပၚတင္လို႕ေနရာကေန ကြင္းထဲကို ျဖတ္ေလွ်ာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ကစားကြင္း တစ္ကြင္းလံုး ၿငိမ္တိတ္ေနတဲ့ ပရိသတ္ေတြဟာ အရွဳံးနဲ႕ ထြက္လာတဲ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ကို လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးၿပီး ႀကိဳဆိုအားေပး လိုက္ၾကတာ ဆူဆူညံလို႕ သြားတာပဲ ”
“ ပရိသတ္ေတြက စာနာစိတ္ရွိတယ္ေနာ္ ေဖေဖ ”
“ ေအးကြ။ ေကာင္ေလးက သူ႕ေဖေဖ ပုခံုးထက္ကေန ရွဳိက္ငိုၿပီးေျပာတယ္။ ” ေဖေဖ..သား..သူတို႕ကို မဟန္႕တားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သားႀကိဳးစားၿပီးရင္း ႀကိဳးစားေပမယ့္ သူတို႔ ဂိုးေတြ ဆက္တိုက္ရွဴးၾကတယ္.. ” လို႕ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ သူ႕အေဖက “ ဒါက အေရးမႀကီးပါဘူးသားရယ္။ မင္းက ေဖေဖ့သား.. မင္းအတြက္ ေဖေဖက ဘယ္လိုအခ်ိန္ ဘယ္လိုေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ ဂုဏ္ယူတယ္၊ ဒီတစ္ပြဲမွာ သားရွဳံးေပမယ့္ ေနာက္က်န္တဲ့ ညေနကန္မယ့္ပြဲမွာ သားဆက္ကစားရမယ္..” လို႕ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႕ အတိုခ်ဳံ႕ရရင္ ကစားသမားေလးလည္း သူ႕ေဖေဖစကားေၾကာင့္ အားတက္သြားၿပီး ညေနပြဲ ဆက္ကန္တယ္။ ႏိုင္တယ္မထင္ပါနဲ႕။ ဒီပြဲမွာလည္း သူတို႕အသင္းက ၂ဂိုးေတာင္ သြင္းတာခံလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ပြဲမွာေတာ့ သူက ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႕ ခပ္ျပံဳးျပံဳးျဖစ္သြားၿပီ သားရ။ တစ္လံုးသြင္းခံရၿပီးတိုင္း သူ႕ေဖေဖကို လက္မေတာင္ေထာင္ျပ လိုက္ေသးတယ္ ”
“ ဟား… သူက အရွဳံးကို ခံႏိုင္ရည္ရွိသြားတာေပါ့ေနာ္..။ ဟင္..ေဖေဖ…ဒါနဲ႕ သူတို႕ သားအဖ ကြင္းအလည္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့စကားကို ေဖေဖက ဘယ္္လိုုျပန္သိရလည္း.. ”
ဦးဘုန္းေက်ာ္က ၿပံဳးေစ့ေစ့နဲ႕ ေက်ာ္စြာ့ကို ၾကည့္လ်က္က..
“ သားက သိပ္ငယ္လြန္းေသးေတာ့ မမွတ္မိတာပါ။ အဲ့ဒါ ဦးဘုန္းေက်ာ္နဲ႕ သူ႕ရဲ႕သား ေက်ာ္စြာဘုန္းေက်ာ္ပဲေပါ့ ”
ေက်ာ္စြာတစ္ေယာက္ ဘယ္ကဘယ္လို သူ႕ေဖေဖရဲ႕နေဘးေရာက္လာသလည္း မသိေတာ့ပဲ ဦးဘုန္းေက်ာ္ရဲ႕လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္လို႕ ထားလိုက္မိပါေတာ့ တယ္။
ဦးဘုန္းေက်ာ္က သားျဖစ္သူကို သူ႕ေဘးမွာထိုင္ေစၿပီး ဦးေခါင္းက ဆံပင္စေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေပးလွ်က္က..
“ သား..ေဖေဖ့ကို ေျပာစရာရွိတာ သားရဲ႕အမွတ္ကိစၥ မဟုတ္လား။ သားရဲ႕ ေမေမေျပာျပလို႕ ေဖေဖသိထားၿပီးၿပီ။ ဒီေန႕ တကၠသိုလ္၀င္တန္း အမွတ္စာရင္းသြားထုတ္တာ ငါ့သား မွန္းထားသလို ေဆးတကၠသိုလ္ မ၀င္ဘူးမဟုတ္လား။ ဒီမွာ သား.. ငယ္ငယ္က အႏိုင္ဂိုးေတြ လွဳိင္လွဳိင္ အသြင္းခံခဲ့ရတဲ့ ေဖေဖ့သားက အခုၿမိဳ႕နယ္ရဲ႕ အေကာင္းဆံုး ဂိုးဖမ္းသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။ ဒါ အ့ံၾသစရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္က ရပ္တ့ံမေနပဲ ႀကိဳးစားဖို႕။ ေနာက္.. ကိုယ္ရတဲ့ေနရာေလးမွာ အဓိပၸါယ္ရွိရွိနဲ႕ အေကာင္းဆံုး ေနထိုင္သြားႏိုင္ဖို႕သာ အေရးႀကီးတာပါ ”
ဦးဘုန္းေက်ာ္ရဲ႕ စကားေတြက ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနတဲ့၊ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္ေနရတဲ့ ေက်ာ္စြာ့ရဲ႕ စိတ္ေတြကို ရွင္းလင္းျပတ္သားေစခဲ့ပါၿပီ။ ေဆးတကၠသိုလ္ အမွတ္မမွီေတာ့လည္း သူ၀ါသနာပါတဲ့ ကြန္ျပဴတာတကၠသိုလ္ကို တက္ႏိုင္ေသးတာဘဲလို႕ ေတြးမိလာတယ္။ ေက်ာ္စြာ့အတြက္ ခက္ခဲ ရွဳပ္ေထြးေနတဲ့ ပုစၦာတစ္ပုဒ္ကို ဦးဘုန္းေက်ာ္က ေျဖရွင္းေပးလိုက္ပါၿပီ။
“ သား..တစ္ခါတစ္ရံ ဘ၀မွာ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုျဖစ္မလာတာေတြ ေတြ႕ၾကံဳရမွာဘဲ။ ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႀကိဳးစားေပမယ့္လည္း၊ ဘယ္လိုမွ တားဆီးလို႕မရပဲ ခံလိုက္ရတာမ်ဳိး၊ ေနရာတစ္ခုမွာ ႏွစ္သိမ့္ေက်နပ္လိုက္ရတာမ်ဳိးလည္း ရွိမွာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါက အေရးမႀကီးဘူး။ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့သူ၊ ကိုယ့္ဘက္မွာ ရပ္တည္ အားေပးမယ့္သူေတြ ဆက္ရွိေနတယ္ဆိုတာက ပိုအေရးႀကီးတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့အခါတိုင္း ၀မ္းသာစိတ္ျဖစ္ရတာထက္ အရွဳံးကို ရင္ဆိုင္ရခ်ိန္မွာလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႕ လက္ခံတတ္ဖို႕က ပိုအေရးႀကီး တယ္။ ေဖေဖ့သားကို လူပီသတဲ့ လူတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ျမင္ခ်င္တယ္ကြာ ..”
ဥ္ီးဘုန္းေက်ာ္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ေျပာလိုက္တဲ့စကားေတြက သားျဖစ္သူ ေက်ာ္စြာ့ရင္ထဲ တစ္ဘ၀စာ သံမွဳိနဲ႕ အစြဲခံလိုက္ရပါၿပီ။ ေက်ာ္စြာ့ရင္ထဲက စကားတစ္ခြန္းက သူ႕ႏွုတ္ဖ်ားကေန လွ်ံက်လာခဲ့တယ္။
“ သား.. ႀကိဳးစားပါ့မယ္ ေဖေဖ.. ”
** ျမေသြးနီ**
No comments:
Post a Comment