>

-ဘဝေလွငယ္-

မနက္ခင္းနိုးထလာလို႔ … ေရာက္လာတဲ႔ ဒီေန႔ ငါဘာေတြလုပ္မလဲ စဥ္းစားမိပါသည္ ။ ျဖတ္သန္းခဲ႔တဲ႔ ေန႔ေတြမွာ အသံုးမက်ခဲ႔တာေတြ ရွိခဲ႔သည္ ။ စိတ္အလိုမက်ခဲ႔တာေတြ ရွိခဲ႔သည္။ .. ဒါေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိရင္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုပဲ အျပစ္ျမင္မိသည္ ။ သို႔ေပမဲ႔ ျပီးခဲ႔တာေတြက ျပီးခဲ႔ျပီ .. ေရွ႔ဆက္ရမဲ႔ တာဝန္က ကိုယ္႔တာဝန္ ပဲျဖစ္သည္ .. ။ ထို႔ေၾကာင္႔ က်ေနာ္သည္ က်ေနာ္႔အတြက္ တာဝန္အရွိဆံုး လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ။ ဒီတေန႔ .. ေန႔သစ္ျဖစ္သည္ ။ ဒီေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ဘာေတြလုပ္ခ်င္လဲ ေမးရျပန္ေသးသည္ ။ ဘာေတြလုပ္ခ်င္တာပါလိမ္႔ေပါ႔ .. ။ ငါ ဒီေန႔ကို သတိတရားနဲ႔ ေနမယ္ .. စိတ္ေကာင္းေလးေမြးေနမယ္ .. တဖက္သူကို နားလည္ေပးမယ္ ျပီး စိတ္ထဲမွာ သာသာယာယာကိုပဲ ထည္႔ေတြးမယ္ စသျဖင္႔ ေတြးမိပါသည္။ ဒီလိုနဲ႔ လုပ္စရာ ရွိတာေလးေတြ လုပ္ရင္း .. ဆက္စပ္ ပတ္သက္ေနသူေတြနဲ႔ ေျပာရင္း ဒီေန႔ဟာ မေန႔ကလိုပဲ ကုန္သြားျပန္ပါသည္ ။ သတိတရားလည္း ခဏတရားအျဖစ္ ေနခဲ႔ရျပီး .. ေလထန္ရင္ လွိဳင္းလည္း ထန္တဲ႔ စိတ္ကေတာ႔ ရွိျမဲအတိုင္း ရွိေနခဲ႔သည္.. ။ ေနသည္လည္း တစ္လံုးျပီး တစ္လံုး ဝင္ဝင္သြားသည္ ။ .. အခ်ိန္ေတြသည္လည္းပဲ ေတြးရင္းေတြးရင္း ကုန္ကုန္သြားသည္ ။ .. ဒီလိုနဲ႔ အသက္ အပို္င္းအျခားသည္လည္း ၾကီးသထက္ၾကီးလာသည္။ ျဖစ္တည္ခဲ႔ျပီးျပီ ၾကီးျပင္းလာေနျပီ .. ရင္႔ေရာ္လာျပန္ျပီ ျပီးေတာ႔ … ျပန္လည္ ေသဆံုးရအံုးမည္ … ။ မေျပာမျဖစ္ .. မတီးမမည္တဲ႔ စည္လိုပါပဲ .. အသက္နဲ႔ ရပ္တည္ေနရတဲ႔ ဒီဘဝ အသက္ရဲ႕အဆံုးသတ္ ေသဆံုးျခင္းကိုေတာ႔ ေျပာရပါလိမ္႔မည္ .. ။ ဘဝတစ္ခုသည္ .. ခ်မ္းသာခ်င္လည္း ခ်မ္းသာမည္ ။ ဆင္းရဲခ်င္လည္း ဆင္းရဲမည္ ။ စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာေနလိမ္႔မည္ ။ စိတ္ဆင္းရဲခ်င္လည္း စိတ္ဆင္းရဲေနလိမ္႔မည္ .. ။ မည္သို႔ မည္ပံုပင္ ရွင္သန္ ရွင္သန္ အသက္ရွိေလေသာေၾကာင္႔ သူ႔ရဲ႕ ဝိဥာဥ္ခ်ဳပ္တဲ႔ တေန႔ေန႔ .. အရာအားလံုးကို လက္လႊတ္ရပါလိမ္႔မည္ ။ ဒါဆို က်ေနာ္တို႔ ရွင္သန္ေနရျခင္းမွာ ဘာကို တန္ဖိုး ထားေနရေတာ႔မလဲ စဥ္းစားသင္႔ပါသည္ ။ လူတစ္ဦးကိုေတာ႔ က်ေနာ္ေမးဖူးသည္ … ဘဝမွာ ဘာကို လိုခ်င္သလဲ ဟု ေမးမိသည္ ။ ျပန္ေျဖသည္မွာေတာ႔ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔သာ ေနသြားခ်င္ပါသည္ တဲ႔ ။ ဟုတ္ပါသည္ .. လူတိုင္း စိတ္ခ်မ္းသာ ေရးကိုပဲ ဦးစားေပးလိုခ်င္ၾကသည္ ။ သို႔ေသာ္ .. စိတ္သာရွိသည္ လုပ္ရပ္က မပါလာ .. ။ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ ဟူသည္မွာ အပင္တစ္ပင္ စိုက္ရသည္နွင္႔တူပါသည္။ ေျမဆီနွင္႔ ပ်ိဳးပင္ ၊ ရာသီဥတု နွင္႔ ျပဳစုမွဳ လိုအပ္ျမဲ ျဖစ္သည္ ။ စိုက္ပ်ိဳးျပီးရင္ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ေပးရသည္ ။ ဒါမွသာ အပင္ အျဖစ္ ရွင္သန္မည္ ။ စိုက္ရံုနွင္႔လည္း မျဖစ္ေသး .. ဆက္လက္ ေစာင္႔ေရွာက္မွဳလိုပါသည္ ။ ထို႔အတူ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳဟူသည္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေနလိုက္ျပီ လို႔သာ ဆိုသည္ .. ေနာက္ထပ္ ေျပာင္းလဲ လက္ခံျပီး ျပဳျပင္မွဳ မရွိက ခဏပဲ ခံမည္ ။ ပတ္ဝန္းက်င္ အေနွာက္အယွက္ေၾကာင္႔ ျပန္ပ်က္သြားပါမည္ ။ ဒီသေဘာတရားသည္ ရိုးရွင္းသည္ ။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ တေတြကသာ အရွဳပ္လုပ္သည္ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳသည္ မလြယ္ကူဘူးဟုသာ ထင္ေနရသည္ ။ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ေတာ႔ အေျပာေတာ႔ လြယ္ပါသည္ .. အက်င္႔မွာေတာ႔ ခက္ပါသည္ ။ အခက္ၾကံဳတိုင္း လက္မလႊတ္ပဲ ဆက္လက္လုပ္ကိုင္မွသာ လိုရာကို ေရာက္ပါမည္ ။ တန္ရာ တန္ေၾကးေတာ႔ က်ဳပ္တို႔ ရရမည္ ျဖစ္သည္ ။ လုပ္သမွ်သည္ ပါရမီျဖစ္သည္ ။ ပါရမီသည္ အေထာက္အပံျဖစ္သည္ ။ ေက်ာက္ထုသမား တစ္ေယာက္လို .. အခ်က္တရာထုတဲ႔ထိတိုင္ မကြဲတဲ႔ ေက်ာက္တံုး အခ်က္ တစ္ရာ႔ တစ္ခ်က္ေျမာက္မွာ ကြဲသြားသည္ ။ ထိုေက်ာက္တံုး ကြဲျခင္းသည္ တစ္ရာ႔ တစ္ခ်က္ေျမာက္ ထုခ်က္ေၾကာင္႔ မဟုတ္ .. အခ်က္အားလံုးေပါင္း တစ္ရာ႔ တစ္ခ်က္ေၾကာင္႔ ဆိုတာ လူတိုင္းသိသည္ ။ ထို႔အတူ ကိုယ္႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ တိုင္းသည္ ေနာက္ျဖစ္ေပၚလာမဲ႔ အရာအတြက္ တပိုင္းတစ အေထာက္အပ႔ံ ပါရမီပင္ျဖစ္သည္ ။ တေန႔ သူ႔အခ်ိန္တန္ရင္ အသီးအျဖစ္ ျမင္ရပါလိမ္႔မည္ ။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္စိုက္ပ်ိဳးခဲ႔ေသာ အသီးသာ သီးလာပါလိမ္႔မည္ ။ ယခု က်ေနာ္ အသက္ရွင္ေနသည္ ။ ဒီအသက္ရွိေနျခင္းသည္ က်ေနာ္႔ ဘဝျဖစ္သည္ ။ ေနရထိုင္ရတာ လြယ္ကူသည္ဟု မထင္ပါ ။ အဲ႔ဒီလို မေျပလည္ျခင္းသည္ပင္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ျဖစ္ေလ႔ ျဖစ္ထရွိတဲ႔ ဘဝ ျဖစ္သည္ ။ မနက္ဖန္မွာ ကၽြန္ဳပ္ေသမည္ ။ ဘယ္ေန႔ရဲ႕ မနက္ဖန္ဟု မေျပာတတ္ ။ တေန႔ေန႔ေတာ႔ ျဖစ္မည္ ။ မေသခင္ ဘာလုပ္မည္ ဟု ေတြးဖူးသည္ ။ ထိုအရာသည္ လုပ္လို႔ ရခ်င္လည္း ရမည္ မရဘူးဆိုရင္လည္း ကၽြန္ဳပ္ ဘာမွ် မတတ္နုိင္ ျဖစ္မည္ ။ သို႔ေသာ္ ယခု ခင္တြယ္ေနေသာ ရုပ္သည္ ပ်က္စီးရမည္ ျဖစ္သည္ ။ ယခု နွစ္သက္ေနမွဳေတြအားလံုးမွာ ဘယ္အရာမွ ထာဝရ ပိုင္ဆိုင္ခြင္႔ ရမည္ မဟုတ္ပါ ။ စိတ္ေသာက အပူအပင္ဆိုတာ လူတိုင္းရွိသည္မို႔ အပူမ်ား ဖြင္႔မခ်ခ်င္ျပီ .. ။ ဘဝဟာ ေလွငယ္တစ္စင္းလို ျဖစ္သည္ ။ ကမ္းမျမင္တဲ႔ပင္လယ္ထဲ ထင္ရာစိုင္း ေလွာ္ခတ္ရသည္ ။ ဦးတည္ရာ မထားပဲ ဝဲလွည္႔သလိုသာ ေလွာ္မည္ဆိုပါက ေမာ၍သာ က်န္ခဲ႔မည္ ။ ဒုကၡလွိဳင္းေတြသည္ ျငိမ္သည္လည္းတစ္လွည္႔ ထန္သည္လည္း တစ္ခါ ရွိေနပါမည္ ။ အသက္ရွင္ေနစဥ္ အသိဥာဏ္ကိုသာ မသံုးပါက .. ဝဲလွည္႔ေလွာ္ေနသည္႔ သူလိုသာျဖစ္ေနမည္ ။ အခ်ိန္ေတြလည္း ကုန္သြားမည္ ။ ေနသည္လည္း ဝင္လိမ္႔မည္ ။ အေမာသာက်န္ခဲ႔မည္ ။ ေနမဝင္မွီ ကမ္းကိုသာ ျမင္ပါမွ ဒီဘဝဒုကၡမွ ကင္းလြတ္မည္ ။ လည္ေနတဲ႔ သံသရာသည္လည္း ရပ္လိမ္႔မည္ ။ အဆံုးမသတ္ခင္ အခ်ိန္သည္ ကိုယ္႔အခ်ိန္ျဖစ္သည္ ။ မေသေသးသ၍ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ကိုယ္ပိုင္သည္ ။ ေသသြားရင္ေတာ႔ ကိုယ္ျပဳခဲ႔တဲ႔ ကိုယ္႔ကံက ပိုင္သြားပါလိမ္႔မည္ ။ ကံ .ဟူသည္ အလုပ္ျဖစ္သည္ ။ ကိုယ္လုပ္လိုက္တဲ႔ အေၾကာင္းတရားမွ အက်ိဳးတရား ျဖစ္လိမ္႔မည္ ။ ေကာင္းတာ လုပ္ခဲ႔ရင္ ေကာင္းက်ိဳျဖစ္လာမည္ ။ အဆိုးလုပ္ခဲ႔က အဆိုးပဲ ျဖစ္လိမ္႔မည္ ။ ဒီဘဝ ဒီအခါမွာ ဒီအေၾကာင္းတရားေတြကို သိသာ သိလည္း သတိသာ မရွိခဲ႔ရင္ေတာ႔ … ကရြတ္ေပၚ ကင္းေလွ်ာက္သလို လည္၍သာေနပါမည္ ။ ယေန႔ ကၽြန္ဳပ္ အသက္ရွင္ေနပါေသးသည္ ။ ဘဝေလွငယ္သည္လည္း လွိဳင္းတံပိုးေတြၾကားမွာ လူးလြန္႔ေနပါေသးသည္ ။

 **ဘာေန**

-ဘဝေလွငယ္-

မနက္ခင္းနိုးထလာလို႔ … ေရာက္လာတဲ႔ ဒီေန႔ ငါဘာေတြလုပ္မလဲ စဥ္းစားမိပါသည္ ။ ျဖတ္သန္းခဲ႔တဲ႔ ေန႔ေတြမွာ အသံုးမက်ခဲ႔တာေတြ ရွိခဲ႔သည္ ။ စိတ္အလိုမက်ခဲ႔တာေတြ ရွိခဲ႔သည္။ .. ဒါေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိရင္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုပဲ အျပစ္ျမင္မိသည္ ။ သို႔ေပမဲ႔ ျပီးခဲ႔တာေတြက ျပီးခဲ႔ျပီ .. ေရွ႔ဆက္ရမဲ႔ တာဝန္က ကိုယ္႔တာဝန္ ပဲျဖစ္သည္ .. ။ ထို႔ေၾကာင္႔ က်ေနာ္သည္ က်ေနာ္႔အတြက္ တာဝန္အရွိဆံုး လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ။ ဒီတေန႔ .. ေန႔သစ္ျဖစ္သည္ ။ ဒီေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ဘာေတြလုပ္ခ်င္လဲ ေမးရျပန္ေသးသည္ ။ ဘာေတြလုပ္ခ်င္တာပါလိမ္႔ေပါ႔ .. ။ ငါ ဒီေန႔ကို သတိတရားနဲ႔ ေနမယ္ .. စိတ္ေကာင္းေလးေမြးေနမယ္ .. တဖက္သူကို နားလည္ေပးမယ္ ျပီး စိတ္ထဲမွာ သာသာယာယာကိုပဲ ထည္႔ေတြးမယ္ စသျဖင္႔ ေတြးမိပါသည္။ ဒီလိုနဲ႔ လုပ္စရာ ရွိတာေလးေတြ လုပ္ရင္း .. ဆက္စပ္ ပတ္သက္ေနသူေတြနဲ႔ ေျပာရင္း ဒီေန႔ဟာ မေန႔ကလိုပဲ ကုန္သြားျပန္ပါသည္ ။ သတိတရားလည္း ခဏတရားအျဖစ္ ေနခဲ႔ရျပီး .. ေလထန္ရင္ လွိဳင္းလည္း ထန္တဲ႔ စိတ္ကေတာ႔ ရွိျမဲအတိုင္း ရွိေနခဲ႔သည္.. ။ ေနသည္လည္း တစ္လံုးျပီး တစ္လံုး ဝင္ဝင္သြားသည္ ။ .. အခ်ိန္ေတြသည္လည္းပဲ ေတြးရင္းေတြးရင္း ကုန္ကုန္သြားသည္ ။ .. ဒီလိုနဲ႔ အသက္ အပို္င္းအျခားသည္လည္း ၾကီးသထက္ၾကီးလာသည္။ ျဖစ္တည္ခဲ႔ျပီးျပီ ၾကီးျပင္းလာေနျပီ .. ရင္႔ေရာ္လာျပန္ျပီ ျပီးေတာ႔ … ျပန္လည္ ေသဆံုးရအံုးမည္ … ။ မေျပာမျဖစ္ .. မတီးမမည္တဲ႔ စည္လိုပါပဲ .. အသက္နဲ႔ ရပ္တည္ေနရတဲ႔ ဒီဘဝ အသက္ရဲ႕အဆံုးသတ္ ေသဆံုးျခင္းကိုေတာ႔ ေျပာရပါလိမ္႔မည္ .. ။ ဘဝတစ္ခုသည္ .. ခ်မ္းသာခ်င္လည္း ခ်မ္းသာမည္ ။ ဆင္းရဲခ်င္လည္း ဆင္းရဲမည္ ။ စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာေနလိမ္႔မည္ ။ စိတ္ဆင္းရဲခ်င္လည္း စိတ္ဆင္းရဲေနလိမ္႔မည္ .. ။ မည္သို႔ မည္ပံုပင္ ရွင္သန္ ရွင္သန္ အသက္ရွိေလေသာေၾကာင္႔ သူ႔ရဲ႕ ဝိဥာဥ္ခ်ဳပ္တဲ႔ တေန႔ေန႔ .. အရာအားလံုးကို လက္လႊတ္ရပါလိမ္႔မည္ ။ ဒါဆို က်ေနာ္တို႔ ရွင္သန္ေနရျခင္းမွာ ဘာကို တန္ဖိုး ထားေနရေတာ႔မလဲ စဥ္းစားသင္႔ပါသည္ ။ လူတစ္ဦးကိုေတာ႔ က်ေနာ္ေမးဖူးသည္ … ဘဝမွာ ဘာကို လိုခ်င္သလဲ ဟု ေမးမိသည္ ။ ျပန္ေျဖသည္မွာေတာ႔ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔သာ ေနသြားခ်င္ပါသည္ တဲ႔ ။ ဟုတ္ပါသည္ .. လူတိုင္း စိတ္ခ်မ္းသာ ေရးကိုပဲ ဦးစားေပးလိုခ်င္ၾကသည္ ။ သို႔ေသာ္ .. စိတ္သာရွိသည္ လုပ္ရပ္က မပါလာ .. ။ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ ဟူသည္မွာ အပင္တစ္ပင္ စိုက္ရသည္နွင္႔တူပါသည္။ ေျမဆီနွင္႔ ပ်ိဳးပင္ ၊ ရာသီဥတု နွင္႔ ျပဳစုမွဳ လိုအပ္ျမဲ ျဖစ္သည္ ။ စိုက္ပ်ိဳးျပီးရင္ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ေပးရသည္ ။ ဒါမွသာ အပင္ အျဖစ္ ရွင္သန္မည္ ။ စိုက္ရံုနွင္႔လည္း မျဖစ္ေသး .. ဆက္လက္ ေစာင္႔ေရွာက္မွဳလိုပါသည္ ။ ထို႔အတူ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳဟူသည္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေနလိုက္ျပီ လို႔သာ ဆိုသည္ .. ေနာက္ထပ္ ေျပာင္းလဲ လက္ခံျပီး ျပဳျပင္မွဳ မရွိက ခဏပဲ ခံမည္ ။ ပတ္ဝန္းက်င္ အေနွာက္အယွက္ေၾကာင္႔ ျပန္ပ်က္သြားပါမည္ ။ ဒီသေဘာတရားသည္ ရိုးရွင္းသည္ ။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ တေတြကသာ အရွဳပ္လုပ္သည္ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳသည္ မလြယ္ကူဘူးဟုသာ ထင္ေနရသည္ ။ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ေတာ႔ အေျပာေတာ႔ လြယ္ပါသည္ .. အက်င္႔မွာေတာ႔ ခက္ပါသည္ ။ အခက္ၾကံဳတိုင္း လက္မလႊတ္ပဲ ဆက္လက္လုပ္ကိုင္မွသာ လိုရာကို ေရာက္ပါမည္ ။ တန္ရာ တန္ေၾကးေတာ႔ က်ဳပ္တို႔ ရရမည္ ျဖစ္သည္ ။ လုပ္သမွ်သည္ ပါရမီျဖစ္သည္ ။ ပါရမီသည္ အေထာက္အပံျဖစ္သည္ ။ ေက်ာက္ထုသမား တစ္ေယာက္လို .. အခ်က္တရာထုတဲ႔ထိတိုင္ မကြဲတဲ႔ ေက်ာက္တံုး အခ်က္ တစ္ရာ႔ တစ္ခ်က္ေျမာက္မွာ ကြဲသြားသည္ ။ ထိုေက်ာက္တံုး ကြဲျခင္းသည္ တစ္ရာ႔ တစ္ခ်က္ေျမာက္ ထုခ်က္ေၾကာင္႔ မဟုတ္ .. အခ်က္အားလံုးေပါင္း တစ္ရာ႔ တစ္ခ်က္ေၾကာင္႔ ဆိုတာ လူတိုင္းသိသည္ ။ ထို႔အတူ ကိုယ္႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ တိုင္းသည္ ေနာက္ျဖစ္ေပၚလာမဲ႔ အရာအတြက္ တပိုင္းတစ အေထာက္အပ႔ံ ပါရမီပင္ျဖစ္သည္ ။ တေန႔ သူ႔အခ်ိန္တန္ရင္ အသီးအျဖစ္ ျမင္ရပါလိမ္႔မည္ ။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္စိုက္ပ်ိဳးခဲ႔ေသာ အသီးသာ သီးလာပါလိမ္႔မည္ ။ ယခု က်ေနာ္ အသက္ရွင္ေနသည္ ။ ဒီအသက္ရွိေနျခင္းသည္ က်ေနာ္႔ ဘဝျဖစ္သည္ ။ ေနရထိုင္ရတာ လြယ္ကူသည္ဟု မထင္ပါ ။ အဲ႔ဒီလို မေျပလည္ျခင္းသည္ပင္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ျဖစ္ေလ႔ ျဖစ္ထရွိတဲ႔ ဘဝ ျဖစ္သည္ ။ မနက္ဖန္မွာ ကၽြန္ဳပ္ေသမည္ ။ ဘယ္ေန႔ရဲ႕ မနက္ဖန္ဟု မေျပာတတ္ ။ တေန႔ေန႔ေတာ႔ ျဖစ္မည္ ။ မေသခင္ ဘာလုပ္မည္ ဟု ေတြးဖူးသည္ ။ ထိုအရာသည္ လုပ္လို႔ ရခ်င္လည္း ရမည္ မရဘူးဆိုရင္လည္း ကၽြန္ဳပ္ ဘာမွ် မတတ္နုိင္ ျဖစ္မည္ ။ သို႔ေသာ္ ယခု ခင္တြယ္ေနေသာ ရုပ္သည္ ပ်က္စီးရမည္ ျဖစ္သည္ ။ ယခု နွစ္သက္ေနမွဳေတြအားလံုးမွာ ဘယ္အရာမွ ထာဝရ ပိုင္ဆိုင္ခြင္႔ ရမည္ မဟုတ္ပါ ။ စိတ္ေသာက အပူအပင္ဆိုတာ လူတိုင္းရွိသည္မို႔ အပူမ်ား ဖြင္႔မခ်ခ်င္ျပီ .. ။ ဘဝဟာ ေလွငယ္တစ္စင္းလို ျဖစ္သည္ ။ ကမ္းမျမင္တဲ႔ပင္လယ္ထဲ ထင္ရာစိုင္း ေလွာ္ခတ္ရသည္ ။ ဦးတည္ရာ မထားပဲ ဝဲလွည္႔သလိုသာ ေလွာ္မည္ဆိုပါက ေမာ၍သာ က်န္ခဲ႔မည္ ။ ဒုကၡလွိဳင္းေတြသည္ ျငိမ္သည္လည္းတစ္လွည္႔ ထန္သည္လည္း တစ္ခါ ရွိေနပါမည္ ။ အသက္ရွင္ေနစဥ္ အသိဥာဏ္ကိုသာ မသံုးပါက .. ဝဲလွည္႔ေလွာ္ေနသည္႔ သူလိုသာျဖစ္ေနမည္ ။ အခ်ိန္ေတြလည္း ကုန္သြားမည္ ။ ေနသည္လည္း ဝင္လိမ္႔မည္ ။ အေမာသာက်န္ခဲ႔မည္ ။ ေနမဝင္မွီ ကမ္းကိုသာ ျမင္ပါမွ ဒီဘဝဒုကၡမွ ကင္းလြတ္မည္ ။ လည္ေနတဲ႔ သံသရာသည္လည္း ရပ္လိမ္႔မည္ ။ အဆံုးမသတ္ခင္ အခ်ိန္သည္ ကိုယ္႔အခ်ိန္ျဖစ္သည္ ။ မေသေသးသ၍ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ကိုယ္ပိုင္သည္ ။ ေသသြားရင္ေတာ႔ ကိုယ္ျပဳခဲ႔တဲ႔ ကိုယ္႔ကံက ပိုင္သြားပါလိမ္႔မည္ ။ ကံ .ဟူသည္ အလုပ္ျဖစ္သည္ ။ ကိုယ္လုပ္လိုက္တဲ႔ အေၾကာင္းတရားမွ အက်ိဳးတရား ျဖစ္လိမ္႔မည္ ။ ေကာင္းတာ လုပ္ခဲ႔ရင္ ေကာင္းက်ိဳျဖစ္လာမည္ ။ အဆိုးလုပ္ခဲ႔က အဆိုးပဲ ျဖစ္လိမ္႔မည္ ။ ဒီဘဝ ဒီအခါမွာ ဒီအေၾကာင္းတရားေတြကို သိသာ သိလည္း သတိသာ မရွိခဲ႔ရင္ေတာ႔ … ကရြတ္ေပၚ ကင္းေလွ်ာက္သလို လည္၍သာေနပါမည္ ။ ယေန႔ ကၽြန္ဳပ္ အသက္ရွင္ေနပါေသးသည္ ။ ဘဝေလွငယ္သည္လည္း လွိဳင္းတံပိုးေတြၾကားမွာ လူးလြန္႔ေနပါေသးသည္ ။

 **ဘာေန**